"Πάντα γὰρ διὰ Σταυροῦ, ἐπέλαμψεν ἡμῖν τὰ χαρίσματα.."

"Κροτήσωμεν σήμερον ᾀσματικὴν πανήγυριν, καὶ φαιδρῷ τῷ προσώπῳ, καὶ τῇ γλώττῃ τρανῶς βοήσωμεν·
ὁ δι᾿ ἡμᾶς Χριστέ, κρίσιν καταδεξάμενος, καὶ ἐμπτυσμοὺς καὶ μάστιγας, καὶ τὸ κόκκινον περιβαλόμενος, καὶ ἐν Σταυρῷ ἀνελθών·
ὃν ἰδὼν ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη, τὸ φέγγος ἀπέκρυψαν, καὶ τῷ φόβῳ γῆ ἐσείετο, καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη διχῶς·
αὐτὸς καὶ νῦν δώρησαι, τὸν Σταυρόν σου τὸν τίμιον, ἡμῖν φρουρὸν καὶ φύλακα, καὶ ἐλατῆρα τῶν δαιμόνων, ἵνα πάντες προσπτυσσόμενοι, βοῶμεν αὐτῷ·
Σῶσον ἡμᾶς Σταυρὲ τῇ δυνάμει σου·
ἁγίασον ἡμᾶς τῇ λαμπρότητί σου, τίμιε Σταυρέ, καὶ κραταίωσον ἡμᾶς τῇ ὑψώσει σου·
ὅτι φῶς ἡμῖν δεδώρησαι, καὶ σωτηρία τῶν ψυχῶν ἡμῶν".

Εἰς τήν Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ..

"...Ὀνομάζεται ο Σταυρός ἐπίσης δόξα Χριστοῦ καί ὕψος Χριστοῦ· ὁμοίως νοεῖται ὡς ποτήριον ἐπιθυμητόν, καί συμπέρασμα τῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ, τά ὁποῖα ὁ Κύριος ὑπέμεινε διά τήν σωτηρίαν μας. Ὅτι δέ ὁ Σταυρός εἶναι δόξα Χριστοῦ, ἄκουσε τόν ἴδιο νά τό λέγῃ· «Νῦν ἐδοξάσθη ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, καί ὁ Θεός ἐδοξάσθη ἐν Αὐτῷ»· καί πάλιν· «Δόξασόν με Σύ, Πάτερ, παρά σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρό τοῦ τόν κόσμον εἶναι παρά Σοί» καί πάλιν· «Πάτερ, δόξασόν Σου τό ὄνομα. Ἦλθεν οὖν φωνή ἐκ τοῦ οὐρανοῦ· καί ἐδόξασα καί πάλιν δοξάσω». Δόξαν δέ ἐδῶ λέγει τάς μεταβολάς καί τήν συμπάθειαν τῶν στοιχείων τῆς φύσεως, πού συνέβησαν τότε κατά τήν Σταύρωσιν τοῦ Κυρίου· διότι ἔπρεπε καί αὐτά τά κτίσματα νά συμμετάσχουν εἰς τό Πάθος τοῦ Κτίστου.

Ὅτι δέ, ὁ Σταυρός εἶναι καί ὕψος Χριστοῦ, ἄκουσε τί λέγει ὁ ἴδιος· «Κἀγώ ἐάν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρός ἐμαυτόν» τό ἴδιο λέγει καί ἀλλοῦ· «Καί καθώς Μωϋσῆς ὕψωσε τόν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου». Διατί; «Ἵνα πᾶς», λέγει, «ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον». Βλέπεις ὅτι ὁ Σταυρός εἶναι δόξα καί ὕψος τοῦ Χριστοῦ;

Θέλεις δέ, νά μάθῃς ὅτι ὅπου ὕψος, ἐκεῖ ἀκολουθεῖ καί δόξα; Ἄκουε τόν Δαυΐδ πού λέγει· «Ὑψώθητι ἐπί τούς οὐρανούς, ὁ Θεός, καί ἐπί πᾶσαν τήν γῆν ἡ δόξα Σου»· Ὁμοίως καί τόν Ἡσαΐα νά λέγῃ ὡς ἐκ προσώπου τοῦ Χριστοῦ· «Νῦν ἀναστήσομαι, λέγει Κύριος, νῦν δοξασθήσομαι, νῦν ὑψωθήσομαι». Ἐπειδή λοιπόν, ὁ Σταυρός εἶναι ὕψος τοῦ Χριστοῦ, ὑψοῦται δέ σήμερα ὁ Σταυρός, ἀκόλουθον εἶναι νά δοξάζεται ὁ Χριστός.

Ὑψοῦται λοιπόν ὁ Σταυρός σήμερα, διά νά δοξασθῇ ὁ Χριστός. Δέν ὑψοῦται ὁ Χριστός, διά νά δοξασθῇ ὁ Σταυρός· ἀλλά ὑψοῦται ὁ Σταυρός, διά νά δοξασθῇ ὁ Χριστός. Δοξάζεται δέ ὁ Χριστός, διά νά ὑψώσῃ καί μᾶς μαζί μέ τόν ἑαυτόν Του. Ὑψώνεται λοιπόν ὁ Σταυρός, καί μαζί του ὑψώνει καί τό φρόνημα τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν. Δοξάζεται ὁ Χριστός, καί δοξάζει μαζί Του καί αὐτούς πού Τόν δοξάζουν. Ὑψοῦται ὁ Σταυρός, καί συντρίβει τήν ὑπερηφάνεια τῶν δαιμόνων. Δοξάζεται ὁ Χριστός, καί ἐντροπιάζει τόν ἀρχέκακον διάβολον.

Ὑψοῦται ὁ Σταυρός, καί ἀνορθώνει ἐκείνους πού καταπίπτουν. Δοξάζεται ὁ Χριστός, καί διαλύει τήν ἐντροπήν ἐκείνων πού ἔπεσαν εἰς τήν ἁμαρτίαν. Ὑψοῦται ὁ Σταυρός, καί γκρεμίζονται τά εἴδωλα. Δοξάζεται ὁ Χριστός, καί τραυματίζεται ὁ διάβολος. Ὑψοῦται ὁ Σταυρός, ὄχι μόνον διότι ὑψώθη ὁ Χριστός ἐπάνω εἰς αὐτόν, ἀλλά διατί μέ τήν φανέρωσίν του, ἤλεγξε τήν μωρία καί τήν ὑπερηφάνεια τῶν Ἰουδαίων. Ἀπό ποῦ ἐφανερώθη; Ἀπό τά ἔγκατα τῆς γῆς. Πότε ἐφανερώθη; Εἰς τήν ἐποχήν τῶν Βασιλέων πού ἐπίστευσαν εἰς τόν Χριστόν· ὄχι ὅπως μερικοί ἔπλασαν τάχα μέ τήν φαντασία τους, ἐξαπατῶντας τούς πολλούς μέ πιθανολογίας, ἀλλά μέ μίαν θείαν καί ἁπλῆν δύναμιν, μέ μίαν ὄντως ἐπινόησιν σταθερᾶς πίστεως· διότι ἐπρόκειτο διά Θεϊκόν Κειμήλιον.

Μετά δηλαδή τόν σταυρικόν θάνατον, ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου ἀνέστη τριήμερος· οἱ Ἰουδαῖοι λοιπόν γεμᾶτοι φθόνον, καί φοβούμενοι μήπως κάτι τι ἀπό τό σεπτόν καί μακάριον Πάθος διασωθῇ, καί γίνῃ διά μέν τούς Ἰουδαίους ἔλεγχος καί τιμωρία, διά δέ τούς πιστεύοντας εἰς τόν Χριστόν φυλακτήριον, ἔθαψαν μέσα εἰς τήν γῆν τόν θησαυρόν· ἐννοῶ τόν σταυρόν καί ὅλα τά σχετικά μέ αὐτόν: τούς Ἥλους, λέγω, τήν Λόγχην, καί τόν τίτλον τόν ὁποῖον ὁ Πιλᾶτος ἔγραψε καί ἐτοποθέτησε εἰς τόν Σταυρόν. Ἔπειτα ὅταν ὁ Θεός ἀνέθεσε τήν βασιλείαν καί ὅλην τήν Ρωμαϊκήν διοίκησιν εἰς τούς Χριστιανούς, εὐδόκησε τότε νά μᾶς εὐεργετήσῃ μέσῳ μιᾶς Βασιλίδος εὐσεβοῦς γυναικός, πού εἶχε πράγματι βασιλικόν φρόνημα, ὅταν ὁ υἱός της ἦτο Βασιλεύς τῶν Χριστιανῶν.

Ἡ Βασιλομήτωρ αὐτή μέ θείαν σοφίαν, ἄλλοτε μέ βασιλική σοβαρότητα, ἄλλοτε μέ κολακεῖες, εἰς ὅλα ὅμως μέ βασιλική συμπεριφορά, κατώρθωσε νά κάμψῃ τήν σκληράν καρδίαν τῶν Ἰουδαίων. Ἔτσι μέ αὐτήν τήν ἀναζήτησιν καί σχεδόν χωρίς κόπο, ἐφανερώθη ὁ κοινός αὐτός θησαυρός, πού γρήγορα ὁ Θεός ὡς δῶρον ἔδωσε πρός τήν Ἁγίαν αὐτήν γυναῖκα. Αὐτόν λέγω τόν Τίμιον τοῦ Κυρίου Σταυρόν, ὁ ὁποῖος σήμερα ὑψοῦται εἰς ὅλον τόν κόσμον, μαζί μέ ὅλα ἐκεῖνα πού συνετέλεσαν εἰς τήν οἰκονομίαν τοῦ μακαρίου καί σωτηρίου διά τόν κόσμον θείου Πάθους.

Αὐτό λοιπόν ἑορτάζομε σήμερα· διά τοῦτο πανηγυρίζομεν· γιά τό ὅτι ἐφανερώθη σήμερα τό ἅγιον ἐκεῖνο Ξύλον πού ἀπό παλαιά ἐκρύπτετο· γιά τό ὅτι ὁ κρυμμένος θησαυρός, ἔλαμψεν ὡσάν ἄλλος χρυσός μέσα ἀπό τά σπλάγχνα τῆς γῆς· γιά τό ὅτι ἀπεκαλύφθη τό μέχρι τώρα θαμένο ἐπίσημο λάβαρον τῆς Χριστιανωσύνης· γιά τό ὅτι ἡ ἀλαζονεία καί ἡ ἔπαρσις τῶν δαιμόνων ἠρέμησε, μέ τήν φανέρωσιν τοῦ Σταυροῦ· γιά τό ὅτι αὐτό πού ἀπό τήν φύσι του εἶναι ξίφος κατά τῶν ἐχθρῶν, ἐφανερώθη μέσα ἀπό τήν γῆν· γιά τό ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔλαβε πάλι τόν στολισμόν της· γιά τό ὅτι τήν «δραχμήν» πού ἔχασε, τήν εὑρῆκαν οἱ Βασιλεῖς..."

αύριο η συνέχεια...

(Απόσπασμα εγκωμιαστικού λόγου "Είς την Ύψωσιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού", Αγίου Ανδρέα Κρήτης)

Ἐπιστολὴ πρὸς Ἡγεμόνα....

" Ὅσο ὑπερέχει κανεὶς στὴν ἐξουσία, τόσο ὀφείλει νὰ πρωτεύη καὶ στὴν ἀρετή.
Ἐκεῖνος δὲ ποὺ πράττει τὸ ἀντίθετο, ἐπιτελεῖ τρία κάκιστα πράγματα. Καταστρέφει τὸν ἑαυτό του, παρακινεῖ τοὺς βλέποντας στὴν κακία, προετοιμάζει τὸ ἔδαφος νὰ βλασφημῆται ὁ Θεός, διότι μία τόσο μεγάλη ἀρχὴ ἀνέθεσε σὲ τέτοιον ἄνθρωπο. Γι' αὐτὸ ἡ κακία πρέπει ν' ἀποφεύγεται ἀπὸ κάθε ἄνθρωπο, κυρίως ὅμως ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες".
(Μεγάλου Φωτίου"Επιστολή προς Βούλγαρον Ηγεμόνα")

Στὸν αείμνηστο κυρ-Φώτη ὁ λόγος...

" ...Να δούμε ακόμα που θα φτάξουμε!

Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε σιχαμένη πράξη, που να μην την κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό που να μην τον πούμε ή να μην τον γράψουμε με τη μεγαλύτερη αδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε πια ολότελα. Γινήκαμε ένα τρελλό κοπάδι, που μας σαλαγά ο διάβολος με μια βουκέντρα, κι εμείς τρέχουμε λαχανιασμένοι. Η ελευθερία που δώσαμε στον εαυτό μας, με τη διαστρεμμένη γνώμη μας, γίνηκε τυραννία και μας κάνει ό,τι θέλει. Μεταμορφώθη­κε σε μια μάγισσα Κίρκη, και μας μεταμόρφωσε κι εμάς σε χοί­ρους, και γρούζουμε ευτυχισμένοι, τσαλαβουτώντας μέσα στις κο­πριές και στις σάπιες ακαθαρσίες. Καταντήσαμε ακόμα να τρώμε τις δικές μας τις ακαθαρσίες και τα εμπυασμένα κρέατά μας. Πο­τέ ο άνθρωπος δεν είχε φτάξει ούτε στη μισή αναισθησία και σιχαμένη παραμόρφωση, απ' όσο έφταξε σήμερα.

Και με τα λόγια και με την πράξη καλλιεργούμε αυτό το κα­ταραμένο χωράφι που ανοίξαμε μέσα μας και που φυτρώνει βρωμόχορτα και βρωμομανιτάρια. Μη νομίσει κανένας πως με τα λό­για δεν έρχεται η διαστροφή της ψυχής! Ίσια - ίσια, με τα λό­για βρωμίζεται κανένας περισσότερο απ' όσο βρωμίζεται κι από την ίδια τη βρώμικη πράξη. Οι μανάδες μας κάνανε τα συζυγικά χρέη τους, ακολουθώντας με φυσικόν τρόπο τον δρόμο που πρέπει να α­κολουθήσει ο άνθρωπος σε τούτον τον κόσμο, για να γεννηθούν κι άλ­λοι, καινούριοι άνθρωποι. Ωστόσο, ποτέ δεν έβγαινε από το στό­μα τους άπρεπος λόγος, λόγος αδιάντροπος. Και δεν γινότανε αυ­τό από υποκρισία, αλλά από το αίσθημα της φρονιμάδας και της σεμνότητας. Η μητέρα της Παναγίας, του Προδρόμου και των αγίων, που ήτανε αγιασμένες από την κούνια, πώς ήτανε δυνατό να ξεστομίσουνε ποτέ αισχρολογίες; Αυτή είναι, ω σημερινοί αδιάντροποι κι αδιάντροπες, η εμορφιά κι η υψηλή μεγαλοπρέπεια της ψυχής, που τη χάσατε, αλλοίμονο! και γινήκατε σαν και κείνα τα αναίσθητα σκυλιά που γλείφουνε τον πισινό τους μπροστά στον κόσμο.

Λοιπόν, επί τόσες χιλιάδες χρόνια δεν μπορέσανε οι άνθρωποι που ζήσανε πριν από εμάς, να ανακαλύψουνε αυτά τα σπουδαία μυστικά που ανακαλύψατε εσείς, δηλαδή να μην ντρέπεσαι να λες αισχρολογίες, μάλιστα να το κάνεις σκοπό της ζωής σου, και να επιδείχνεις, φανερά και χωρίς ντροπή, κάποια πράγματα που ο άνθρωπος τα είχε σφραγισμένα με μια μυστική σφραγίδα, οπού έγραφε απάνω πως «ο άνθρωπος δεν είναι κτήνος».

Το να γυρίσει ο άνθρωπος στο κτήνος, είναι το πιο εύκολο πράγμα. Κατρακυλά γλήγορα σ' αυτό, επειδή κατά κει είναι ο κα­τήφορος, και κατά δω ο ανήφορος. Ο άνθρωπος ανηφόρισε επί χιλιάδες χρόνια για ν' ανέβει εκεί που βρίσκεται, με αγώνα, με βάσανα, με ιδρώτες. Η αλήθεια είναι πως κάθε τόσο κατρακυλού­σε κατά πίσω, κατά το ζώο, αλλά το κατρακύλισμά του ήτανε προ­σωρινό και περιορισμένο, και γι' αυτό το κατρακύλισμα έλεγεν ο Δαυίδ: «Ανθρωπος εν τιμή ων ου συνήκεν. Κατελογίσθη τοις κτήνεσι τοις αλόγοις και ωμοιώθη αυτοίς». Σήμερα όμως το κατρακύ­λισμα είναι θανατερό, γιατί δεν κατρακυλίσαμε κατά τον βούρκο επειδή γλιστρήσαμε, κρατώντας το πρόσωπο γυρισμένο προς τ' α­πάνω, αλλά πήραμε θεληματικά μας τον κατήφορο, και τρέχουμε σαν τρελλοί, για να προφτάξουμε να βουλιάξουμε μέσα στον βόθρο.

Η αμαρτία πάντα τραβούσε τον άνθρωπο, αλλά, λίγο ως πο­λύ, αντιστεκότανε ο άνθρωπος στα πονηρά χάδια της, γιατί ο απομέσα άνθρωπος δεν έστρεγε στην αμαρτία, που αφήνει πάντα ένα πικρό κατακάθι στο ποτήρι που κερνιέται. Τώρα όμως η αν­θρωπότητα έπαθε πώρωση και δεν καταλαβαίνει τι κάνει. Χοντροπέτσιασε, σαν τον λεπρό που το πετσί του είναι πεθαμένο, και δεν νοιώθει πια τίποτα.
Αφορμή για τέτοιες σκέψεις δίνεται σε όποιον έχει ακόμα μέσα του κάποια ανθρωπιά, κάθε μέρα. Τί λέγω; Κάθε ώρα, κάθε στιγμή, βλέποντας, ακούγοντας και διαβάζοντας χίλιες δυο φρι­χτές ασκήμιες που γίνουνται στον κόσμο, προπάντων στα λεγόμε­να «εξευγενισμένα έθνη», και που διαφημίζουνται σαν να είναι κά­ποια κατορθώματα πιο μεγάλα από όσα έκανε ο Μεγαλέξαντρος, ο Κολόμπος ή κανένας άλλος στα περασμένα, η κάποια έργα πιο σπουδαία από του Φειδία, του Πραξιτέλη, του Ανθεμίου, και των άλλων που σταθήκανε φημισμένοι τεχνίτες.

Σήμερα μου έστειλε κάποιος μια εφημερίδα για να διαβάσω: «Το χορόδραμα του προπατορικού αμαρτήματος μέσα σε μια εκ­κλησία του Λονδίνου». Μ' όλο που είμαι έτοιμος να ακούσω στον καιρό μας και τις πιο ξωφρενικές ατιμίες και ανοησίες να γίνουνται στ' όνομα της «Τέχνης», η αλήθεια είναι πως ανατρίχιασα α­πό το καινούριο φρούτο «της πολιτισμένης και ελεύθερης εποχής μας», δηλαδή του «Παγκόσμιου Φρενοκομείου». «Η παράσταση, γράφει η εφημερίδα, εδόθη στην εκκλησία του αγίου Φιλίππου στο Λονδίνο και εσημείωσε επιτυχία». Μπορούν οι βρωμόμυγες να μην τρέξουν στο ψοφήμι; Πώς να μη σημειώσει επιτυχία το χορόδρα­μα, αφού είμαστε όλοι άρρωστοι, υστερικοί, δηλητηριασμένοι από το φαρμάκι που μας ποτίζουνε λίγο - λίγο από πολλά χρόνια; Πρώ­τα - πρώτα έχουμε μεγάλη μανία σήμερα για τα θεάματα, όπως τον καιρό των Ρωμαίων, που φώναζε ο όχλος: «θέλουμε ψωμί και θεάματα!». «Panem et circenses!». Αυτή η μανία ολοένα, και με­γαλώνει, κι έχουμε καταντήσει πλάσματα υστερικά, παλαβά, που σκοτωνόμαστε για να δούμε έναν «αστέρα» του κινηματογράφου και να πάρουμε από αυτόν ένα «αυτόγραφο», δηλαδή ένα παλιόχαρτο που θα πεταχτεί κάποια μέρα στα σκουπίδια.
Παρακάτω γράφει η εφημερίδα: «Οι Αγγλοι κριτικοί ήταν ενθουσιασμένοι». Βλέπεις πόσο σοβαρό είναι το πράγμα; Ενθουσιάσθηκε κι η γρηά - Κριτική! Ξύλο που θέλουμε!
Αλλά το περισσότερο ξύλο πρέπει να πέσει στη ράχη του α­γίου επισκόπου Ριχάρδου Αγκαρ, που έδωσε την άδεια για το θεάρεστο αυτό έργο, και μάλιστα «έχει διαρρυθμίσει τον χώρο κατάλ­ληλα για να δίδωνται παραστάσεις στην εκκλησία»! Χριστέ μου, πάρε πάλι το κουρμπάτσι και κάνε μελανόν αυτόν τον άξιο υπηρέτη σου, που ρεζίλεψε τη θρησκεία σου όσο κανένας άθεος! Πάντα από τους παπάδες χάλασε η θρησκεία, αλλά τουλάχιστον σε άλλους και­ρούς, είχανε ένα χαλινάρι. Τούτος είναι αδιάντροπος, γιατί είναι σημερινός μαθητής του διαβόλου, που σκέπασε με τα φτερά του την οικουμένη.
Και είδες; Πάλι η «Τέχνη» τα σκέπασε: Ο όσιος πατήρ Ρίτσαρντ είπε ότι «το μπαλλέτο είναι πολύ σοβαρό και ότι εξυπηρετεί το πνεύμα της Τέχνης». Με την τέχνη κρύβουμε τις μπομπές μας. Η τέχνη κατάντησε πορνολογία για παραδολογία. Σαν τεχνίτης που είμαι, ντρέπουμαι. Τέτοιον παπά ή επίσκοπο νάχεις να σε διδάχνει, τί ανάγκη έχεις;

Σήμερα καταγίνουνται όλοι με το «σεξ». Μα δεν υπάρχει, τέ­λος πάντων, τίποτ' άλλο απ’ αυτό το «σεξ», απ' αυτή τη γενετήσια ορμή; Οι γεροί άνθρωποι που ζήσανε σε άλλα χρόνια, εκείνοι οι δράκοι που ήτανε γεμάτοι ζωή, δεν είχανε «σεξ», και έχουμε εμείς τα ψοφήμια, και πρώτες απ’ όλους οι ξανθόψειρες με το κρύο αίμα, που λυσσάξανε στη Σουηδία, στην Αγγλία, και σε όλα τα παγω­μένα μέρη της σφαίρας;
Μ' όλο που κάνουνε τον χαρούμενο οι σκλάβοι της αμαρτίας, στο βάθος είναι δυστυχισμένοι. Ζούνε στον ίσκιο του θανάτου, για­τί: «τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος». Για τούτο κι αυτοκτονούν. Αιτία για όλα αυτά είναι η απιστία και το ότι λείπει ο φόβος του Θεού από τον άνθρωπο. Ένας άγιος λέγει: «Φόβου χρεία τη αν­θρωπίνη φύσει», «Η ανθρωπίνη φύση έχει ανάγκη από φόβο». Α­μα λείψει ο φόβος του Θεού, κι η συνείδηση βουβαθεί, ο άνθρωπος κατρακυλά στο χάος. Μπορεί αυτός ο λεγόμενος επίσκοπος Ρίτσαρντ να πιστεύει σε Θεό και να κάνει αυτά που κάνει;
Μα, τέλος πάντων, δεν υπάρχει πια τίποτ' άλλο από το μασκαραλίκι; Συνεργεί σ' αυτή την κατάσταση κι η ανοησία, η επιπολαι­ότητα, η βλακεία κι η περιωρισμένη αντίληψη, που κάνει τον άν­θρωπο να ζήτα να θραφεί με σκουπίδια και με κοπριές, κι ας φαίνουνται απ' έξω κάποιοι απ' αυτούς τους ανήθικους πως είναι σπου­δαίοι στο μυαλό και στην επιστήμη. Υπάρχει κάποια άλλη εξυ­πνάδα μέσα στον άνθρωπο, που τον κάνει να είναι σε όλα σοβαρός. Αυτοί οι εκφυλισμοί λένε πως έχουνε μέσα τους κάποιο «κενό», και πως θέλουνε να το γεμίσουνε. Και απ' αυτούς έμαθε κι όλος ο κόσμος, κάποιοι ανθρωπάκοι σαρακοστιανοί, κάποια δεσποινάρια, και λένε όλοι τους, σαν παπαγάλοι, πως έχουνε «κενό» μέσα τους, «άγχος» και τα τέτοια. Τί «κενό» έχεις, βρε, που από την πνευματι­κή τεμπελιά κατάντησες ένας μπούφος; Τόσοι και τόσοι σπουδαίοι άνθρωποι, με φαρδειά ψυχή, άνθρωποι που λάμψανε απάνω σε τού­τη τη γη και τιμήσανε το ανθρώπινο γένος, βρήκανε τόσα ευγενι­κά και μεγάλα πράγματα για να ξεδιψάσουνε την απομέσα δί­ψα τους και να χορτάσουνε την απομέσα πείνα τους, κι εσύ, δεν βρίσκεις τίποτ' άλλο για να βάλεις μέσα σου, παρά τη βρώμα;
Κύτταξε την πλάση που είναι γύρω σου, και χόρτασε από εμορφιά κι από μεγαλείο. Και πάλι μέσα σου μπορείς να βρεις τό­σους κρυμμένους θησαυρούς, μα δεν είσαι σε θέση να καταλάβεις τον Χριστό που λέγει: «η βασιλεία του Θεού βρίσκεται μέσα σας». Η βασιλεία του Θεού είναι η υπέρτατη ευδαιμονία, που νοιώθει η ψυχή, κι αναβρύζει μέσα μας αυτό το δροσερό αθάνατο νερό. Αλ­λά ο διάβολος μας τυφλώνει και δεν βλέπουμε τίποτα από τα ω­ραία της δημιουργίας κι από τους μυστικούς θησαυρούς που βρίσκουνται μέσα στον άνθρωπο, αλλά μας κάνει χοίρους, που χώνουνε τη μουτσούνα τους στη λάσπη και στις ακαθαρσίες για να ευχαριστηθούνε.
Η ηθική μας φαίνεται πια μια ψευτιά, μια πρόληψη, ένα μπόδιο για «να απολαύσουμε τη ζωή». Μα η ηθική είναι κείνη που σηκώνει τον άνθρωπο απάνω από το κτήνος και τον ντύνει με μιαν άφθαρτη στολή, κεντημένη με κάθε ευγένεια, με κάθε υψηλό και σοβαρό αίσθημα και πλουμισμένη με τα αθάνατα διαμάντια που λέγουνται φρονιμάδα, σεμνότητα, γενναιότητα της καρδίας, ευαι­σθησία κι ευγένεια της ψυχής και με όσα κάνουνε τον άνθρωπο, από ένα σιχαμερό και εξευτελισμένο ζώο, ένα πλάσμα πολύ σπου­δαίο και θαυμαστό. Για τούτο λέει ο Δαυίδ στον Θεό: «Τί είναι, λοιπόν, ο άνθρωπος και τον θυμάσαι, τί είναι αυτό το πλάσμα και φροντίζεις γι' αυτό; Τον έπλασες λίγο πιο κάτω από τους Αγγέ­λους, τον στεφάνωσες με δόξα και με τιμή, και τον έβαλες εξουσια­στή απάνω στα έργα των χεριών σου». «Ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ' Αγγέλους, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν, και κατέστησας αυτόν επί τα έργα των χειρών Σου".

(Απόσπασμα από το βιβλίο Μυστικά Ανθη Φώτη Κόντογλου.

Απο τις Εκδόσεις: Αστήρ-Παπαδημητρίου)

Α' Πανελλήνιο Επιστημονικό Συνέδριομε θέμα: "Ο Όσιος Χριστοφόρος Παπουλάκος"

Ο Δήμος Κλειτορίας και το "Ινστιτούτο Χριστοφόρος Παπουλάκος" έχουν την τιμή να σας προσκαλέσουν στο Α' Πανελλήνιο Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα:
"Ο Όσιος Χριστοφόρος Παπουλάκος"
το οποίο συγκαλείται το Σάββατο το απόγευμα 26 Σεπτεμβρίου και την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου στην Κλειτορία Αχαΐας, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου.

Ανάμεσα στους εισηγητές και ο εκλεκτός και αγαπητός Αγρινιώτης Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου κ. Αθανάσιος Παλιούρας.

Πρόγραμμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας πατρός ΚΟΣΜΑ

20 Σεπτεμβρίου

Κυριακή Μετά την Ύψωσιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας πατέρας ΚΟΣΜΑΣ θα ιερουργήσει στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, στο Κομπότι της Άρτας.

23-24 Σεπτεμβρίου

Ιερά Μνήμη Αγίου Νεομάρτυρος Ιωάννου του εκ Κονίτσης και εν Βραχωρίω μαρτυρήσαντος.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας πατέρας ΚΟΣΜΑΣ θα επισκεφθεί τήν Κόνιτσα προσκεκλημένος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολιτού Κονίτσης πατρός ΑΝΔΡΕΑ για να λάβει μέρος στις πανηγυρικές Λατρευτικές Εκδηλώσεις προς τιμην του Αγίου Ιωάννου.

Το πρόγραμμα της Πανηγύρεως έχει ώς εξής

Τὴν Τρίτη, 22 Σεπτεμβρίου, στὶς 7 μ.μ., θὰ ψαλῇ Μέγας πανηγυρικὸς Ἑσπερινός, στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Κονίτσης, στὸν ὁποῖο φυλάσσεται καὶ μέρος τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου Ιωάννου.

Τὴν Τετάρτη, 23 Σεπτεμβρίου, θὰ ψαλλεί το πρωί, Όρθρος και στη συνέχεια θα τελεσθῇ Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κηρύγματος.

25-26-27 Σεπτεμβρίου

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας πατέρας ΚΟΣΜΑΣ θα επισκεφθεί τήν Ιερά Μονή Ξηροποταμού Αγίου Όρους για να λάβει μέρος στην Ιερά Πανήγυρη της Υψώσεως Του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού προσκεκλημένος του Πανοσιολογιωτάτου Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής πατρός Ιωσήφ.

Τμήμα εκμάθησης Λαϊκών Οργάνων απο την Γ.Ε.Α

Ο Λαογραφικός Όμιλος της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου από της ιδρύσεώς του πρωτοστατεί στη διάσωση και διάδοση των Ελληνικών παραδοσιακών χορών από όλες της περιοχές της πατρίδας μας. επειδή όμως οι λαϊκοί αυτοδίδακτοι οργανοπαίχτες αρχίζουν να σπανίζουν, η Επιτροπή του Λαογραφικού Ομίλου, θέλοντας να καλύψει το κενό αυτό, από εφέτος δημιούργησε Τμήμα εκμάθησης Λαϊκών Οργάνων.
Ειδικευμένοι Καθηγητές Μουσικής έχουν αναλάβει να παραδίνουν μαθήματα, μια φορά την εβδομάδα, στους χώρους του Παπαστρατείου Μεγάρου.
Τα όργανα που θα διδάσκονται, σε πρώτη φάση, είναι κλαρίνο, κρουστά, βιολί και λαούτο.
Τα μαθήματα μπορούν να παρακολουθήσουν άτομα κάθε ηλικίας και φύλου, τα οποία επιθυμούν να ασχοληθούν με αυτά τα όργανα, είτε επαγγελματικά, είτε ερασιτεχνικά.
Οι έγγραφές άρχισαν πριν απο λίγες ημέρες, και πληροφορίες δίνονται κάθε μέρα στα γραφεία της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου (Παπαστράτειο Μέγαρο-Πλατεία Παναγοπούλου 4,τηλ. 26410-24767 και 26410-26984).

"ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΟ"

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ιεροψαλτών Νομού Αιτωλίας & Ακαρνανίας "ΑΝΘΙΜΟΣ Ο ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΣ με έδρα την πόλη του Αγρινίου σας προσκαλεί να τιμήσετε με την παρουσία σας τις εργασίες

της Α΄ Επιμορφωτικής Ημερίδος Ιεροψαλτών με θέμα:

«Ιεροψάλτης & Αναλόγιο»

εις μνήμην του Διδασκάλου της Ψαλτικής Τέχνης, Πρωτοψάλτου και Προέδρου του Συλλόγου

Γερασίμου Πρεβεζιάνου (1954 – 1994),

επί τη συμπληρώσει 15 ετών από την εις Κύριον εκδημία του.
Η ημερίδα του Συλλόγου , τελεί υπό την αιγίδα της
Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας

και θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009 και ώρα 9:15 π.μ. στην Συνεδριακή Αίθουσα του Επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας (Παπαστράτου 53 & Σμύρνης, 1ος Όροφος), στην πόλη του Αγρινίου.

Της ημερίδος θα προηγηθεί Θεία Λειτουργία και Ιερό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων μελών του Συλλόγου μας στον Ι. Ν. Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας & Ακαρνανίας κ. κ. ΚΟΣΜΑ.




Στην ημερίδα εισηγητές θα είναι οι εξής:

Α΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

- Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Δημήτριος Αργυρός, Διδάκτωρ Θεολογίας – Διευθυντής Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Βελλάς Ιωαννίνων, με θέμα
«Ο Ιεροψάλτης ως κατώτερος κληρικός».

- Ο κ. Αλέξανδρος Καρυώτογλου, Διδάκτωρ Θεολογίας, Καθηγητής Πανεπιστημίου & Συγγραφέας, με θέμα
«Η Ψαλμωδία ως γνώρισμα μετανοίας».

- Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Δοσίθεος Καννέλος, Καθηγούμενος της Ιεράς & Σταυροπηγιακής Μονής Παναγίας Τατάρνης Ευρυτανίας, με θέμα
«Ιεροψαλτικόν Πατριαρχικόν Ύφος και Τάξις».

Β΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

- Ο κ. Απόστολος Παπαχρήστος, Θεολόγος – Μουσικοδιδάσκαλος, Πρωτοψάλτης Ιερού Ναού Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου Αγρινίου, με θέμα
«Η χρήση της χρονικής αγωγής στην Βυζαντινή Μουσική».

- Ο κ. Γεώργιος Κωνσταντίνου, διδάκτωρ του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, με θέμα
«Περί ήχων τρίτου και βαρέος της Εκκλησιαστικής μας Μουσικής».

-Ο κ. Γεώργιος Χατζηχρόνογλου, Άρχων Υμνωδός της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, Διδάσκαλος Βυζαντινής Μουσικής & Πρωτοψάλτης Ι. Ναού Φανερωμένης Χολαργού, με θέμα
«Η εμμελής απαγγελία».

Την ημερίδα θα κλείσει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας & Ακαρνανίας κ.κ. ΚΟΣΜΑΣ.

Ετήσια έκθεση με έργα μαθητών και σπουδαστών του Εικαστικού Εργαστηρίου του Δήμου Αγρινίου

Εγκαινιάζεται την προσεχή Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου και ώρα 7,30 μμ. στην αίθουσα του παλαιού δημαρχείου Αγίου Κωνσταντίνου η ετήσια έκθεση με έργα μαθητών και σπουδαστών του Εικαστικού Εργαστηρίου του Δήμου Αγρινίου που έγιναν την χρονιά 2008 – 2009.
Θα παρουσιασθούν ζωγραφικές και κεραμεικές εργασίες μαθητών όλων των ηλικιών, εφήβων και ενηλίκων, καθώς και έργα από τα εργαστήρια αγιογραφίας και φωτογραφίας.
Η έκθεση θα διαρκέσει ως και την Πέμπτη 1 Οκτωβρίου.
Ώρες επισκέψεων καθημερινά : 10.00 -13.00 και 18.00 - 21.00
Χορηγός επικοινωνίας είναι η «ΑΧΕΛΩΟΣ T.V

Μπράβο σας Γιάννη και Χρήστο..

Η Ελληνική Εθνική Ομάδα Κωφών - Βαρύκοων Μπάσκετ κέρδισε τη Δευτέρα στον μικρό τελικό την ομάδα του Ισραήλ με 84-64. Στην ομάδα αυτή συμμετείχαν και δύο Αιτωλοακαρνάνες αθλητές με καταγωγή από το Καινούργιο Τριχωνίδας, ο Γιάννης και ο Χρήστος Τασούλης, οι οποίοι κατέκτησαν το Χάλκινο Ολυμπιακό Μετάλλιο στην ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ που έγινε στην ΤΑΪΠΕΪ της ΤΑΪΒΑΝ.
Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια.

Περισσότερα στο olatagoal.blogspot.com

πηγή:agrinionews

" Σταυρῷ προσηλωθεὶς δι᾽ ἐμέ, Σωτήρ μου ὑπεράγαθε..."

"Δεῦτε Πιστοί, τὸ ζωοποιὸν ξύλον προσκυνήσωμεν, ἐν ᾧ Χριστὸς ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης, ἑκουσίως χεῖρας ἐκτείνας, ὕψωσεν ἡμᾶς εἰς τὴν ἀρχαίαν μακαριότητα, οὕς πρὶν ὁ ἐχθρός, δι᾿ ἡδονῆς συλήσας, ἐξορίστους Θεοῦ πεποίηκε.
Δεῦτε Πιστοί, ξύλον προσκυνήσωμεν, δι᾿ οὗ ἠξιώθημεν, τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν συντρίβειν τὰς κάρας.
Δεῦτε πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν, τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου ὕμνοις τιμήσωμεν. Χαίροις Σταυρὲ τοῦ πεσόντος Ἀδὰμ ἡ τελεία λύτρωσις. Ἐν σοὶ οἱ πιστότατοι Βασιλεῖς ἡμῶν καυχῶνται, ὡς τῇ σῇ δυνάμει, Ἰσμαηλίτην λαὸν κραταιῶς ὑποτάττοντες.
Σὲ νῦν μετὰ φόβου Χριστιανοὶ ἀσπαζόμενοι, τὸν ἐν σοὶ προσπαγέντα Θεὸν δοξάζομεν λέγοντες·
Κύριε, ὁ ἐν αὐτῷ σταυρωθείς, ἐλέησον ἡμᾶς,
ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος ".

Εἰς τήν Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ...

3."....Ἐάν δέν ἦτο ὁ Σταυρός, δέν θά ἤρχετο ὁ Χριστός ἐπί τῆς γῆς· καί ἐάν ὁ Χριστός δέν ἤρχετο, δέν θά ὑπῆρχε ἡ Παρθένος. Καί ἐάν δέν ὑπῆρχε ἡ Παρθένος, οὔτε Γέννησις Χριστοῦ δευτέρα θά ὑφίστατο. Δέν θά συνανεστρέφετο ὁ Θεός ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους· δέν θά ὑπῆρχε τόκος, οὔτε φάτνη, οὔτε σπάργανα, οὔτε ὀκταήμερος περιτομή, οὔτε ὑποταγή εἰς τούς γονεῖς Του, οὔτε αὔξησις ἡλικίας, οὔτε αὔξησις σώματος, οὔτε φανέρωσις Αὐτοῦ, οὔτε βάπτισμα, οὔτε θαύματα, οὔτε ὁ προδότης Ἰούδας, οὔτε ἡ δίκη τοῦ Πιλάτου, οὔτε τό θράσος τῶν Ἰουδαίων πού ζητοῦσαν ἐπιμόνως νά σταυρώσουν τόν Ἀθῷον.

Καί ἐάν δέν ὑπῆρχε Σταυρός, δέν θά συνετρίβετο ὁ θάνατος, δέν θά ἐγυμνοῦτο ὁ ᾅδης, δέν θά ἐνεκρώνετο τό πονηρό φίδι, ὁ διάβολος. Δι᾽ αὐτό εἶναι πολύ μεγάλο καί τίμιο πρᾶγμα ὁ Σταυρός. Μεγάλο, διότι πάρα πολλά ἀγαθά καί εὐεργεσίαι ἔγιναν δι᾽ αὐτοῦ. Τόσο πολλά, καθ᾽ ὅσον καί τά θαύματα καί τά Πάθη τοῦ Χριστοῦ ὑπερνικοῦν κάθε δύναμι λόγου καί ἐκφράσεως. Εἶναι τίμιον ἐπίσης, διότι ὁ Σταυρός σημαίνει: Θεῖον Πάθος καί τρόπαιον. Πάθος, λογῳ τοῦ ὅτι ὁ ἀπαθής Χριστός, ἑκουσίως ὑπέστη σταυρικόν θάνατον· τρόπαιον δέ, διότι ὁ διάβολος ἐτραυματίσθη διά τοῦ Σταυροῦ, καί μαζί του ἐνικήθη καί ὁ θάνατος. Συνετρίβησαν ἐπίσης αἱ πύλαι του ᾅδου, καί τέλος, ὁ Σταυρός ἔγινε δι᾽ ὅλον τόν κόσμον κοινή σωτηρία.

4. Ὁ Σταυρός εἶναι ἐλπίς τῶν Χριστιανῶν, σωτήρ τῶν ἀπεγνωσμένων, λιμάνι γι᾽ αὐτούς πού εὑρίσκονται σέ δύσκολες βιωτικές περιστάσεις, ἰατρός γιά τούς ἀσθενεῖς· ἀπομακρύνει τά πάθη, δίδει τήν ὑγεία, δίδει τήν ζωή στούς πνευματικά νεκρούς, καθοδηγεῖ πρός τήν εὐσέβεια, ἀποστομώνει τήν βλασφημία.

Ὁ Σταυρός εἶναι ὅπλο κατά τῶν ἐχθρῶν, πνευματική ῥάβδος διά τούς βασιλεῖς· τό κάλλος τοῦ βασιλικοῦ στέμματος· τύπος πού ἔχει ἕνα βαθύτερο πνευματικό νόημα, ῥάβδος δυνάμεως, εἶναι τό στήριγμα τῆς Πίστεως, πνευματική βακτηρία γιά τά γηρατειά, ὁδηγός τῶν τυφλῶν, φῶς διά τούς ἐσκοτισμένους, παιδαγωγός τῶν ἀφρόνων, διδάσκαλος τῶν νηπίων, συντριβή τῆς ἁμαρτίας, φανέρωσις μετανοίας· ἀποτελεῖ ἐγγύησιν ἀρετῆς καί δικαιοσύνης.

Ὁ Σταυρός εἶναι σκάλα πού ἀνεβάζει εἰς τούς Οὐρανούς· ὁδός, πού ὁδηγεῖ πρός τήν ἀρετήν· εἶναι πρόξενος ζωῆς πνευματικῆς· κατάργησις τοῦ θανάτου, ἀπαλλαγή ἀπό τήν φθορά. Ἔχει τήν δύναμιν νά σβήσῃ τήν φλόγα τῶν παθῶν καί τοῦ αἰωνίου πνευματικοῦ θανάτου· δίδει εἰς τήν ψυχήν τήν παῤῥησία πρός τόν Θεόν· εἶναι τό κλειδί διά τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ὁ Σταυρός εἶναι φύλαξ κατά τήν νύκτα, πύργος κατά τήν ἡμέρα, χειραγωγός μέσα εἰς τό σκοτάδι, χαλινάρι σέ περιπτώσεις ὑπερβολικῆς χαρᾶς, ψυχαγωγός σέ περιστάσεις θλίψεων, συντελεῖ εἰς συμφιλίωσιν· εἶναι παρακλητικός, φιλικός, ὑπερασπιστής· μᾶς προφυλάττει καί μᾶς βοηθεῖ.

Ὁ Σταυρός εἶναι βοηθός εἰς τούς πειρασμούς μας, σωτήρ εἰς τους κινδύνους, παρήγορος εἰς τάς θλίψεις, βοηθός εἰς τάς ἀνάγκας, κυβερνήτης εἰς τήν θάλασσαν, ἀνακούφισις εἰς τάς συμφοράς. Ὁ Σταυρός φυλάσσει αὐτούς πού ἀναπαύονται τήν νύκτα, ἀγρυπνεῖ μέ τούς ἀγρυπνοῦντας, βοηθᾷ τούς κουρασμένους.

Ὁ Σταυρός εἶναι ἐνδυνάμωσις τῶν ἐξηντλημένων καί ἀδυνάτων, ἀνάπαυσις τῶν κοπιώντων, τροφή τῶν πεινασμένων, ἰσχύς τῶν νηστευόντων, ἐκπαιδευτής τῶν ἀγωνιστῶν, σκέπη τῶν γυμνῶν, σύντροφος εἰς τάς ὁδοιπορίας τῶν ξενιτευόντων.

Ὁ Σταυρός εἶναι σωφρονιστής τῶν πλουσίων, προνοητής διά τούς πτωχούς, προστάτης τῶν χηρῶν, ἀντιλήπτωρ τῶν ὀρφανῶν. Ὁ Σταυρός εἶναι τιμή διά τούς ἄρχοντας, δύναμις διά τούς βασιλεῖς, νίκη διά τούς στρατηγούς, δόξα διά τούς Ἱερεῖς· εἶναι ἐπίσης σύντροφος τῶν Παρθένων, σφραγίς, ἐπικύρωσις καί ἀσφάλεια τῆς ἁγνότητος, σύνδεσμος τῆς συζυγίας.

Ὁ Σταυρός εἶναι φύλαξ τῶν πόλεων, ἀσφάλεια τῶν σπιτιῶν, σύνδεσμος τῆς φιλίας, ὀχύρωμα κατά τῶν ἐχθρῶν, ἀντίπαλος τῶν πολεμίων, διώκτης τῶν παθῶν, σκόνταμα καί ἐμπόδιον τῶν βαρβάρων, βραβευτής τῆς εἰρήνης, συμφιλίωσις τοῦ κόσμου, κατάργησις τῶν ὁρίων, παροχή καί ἐξασφάλισις τῆς ἀγάπης, ὕψος τοῦ οὐρανοῦ, βάθος τῆς γῆς, σύνθεσις ὅλης τῆς κτίσεως, τοῦ μήκους αὐτῆς πού βλέπουμε, καί τοῦ πλάτους τῆς οἰκουμένης· καί διά νά εἰπῶ μέ λίγα λόγια:
ὁ Σταυρός εἶναι τό κεφάλαιον τῶν Ἀχράντων Παθῶν τοῦ Χριστοῦ, καί ἡ κορυφή τῶν θαυμάτων πού ἔγιναν δι᾽ ἡμᾶς".

αύριο η συνέχεια...

(Απόσπασμα εγκωμιαστικού λόγου "Είς την Ύψωσιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού", Αγίου Ανδρέα Κρήτης)

Μπορεί ο Θεός....

"Ο Θεός, δεν θέλει να κάνει τα πάντα για λογαριασμό μας για να μη μας στερεί την ελευθερία της βούλησης και το μεγαλείο της δόξας που μας ανήκει.
Μπορεί λοιπόν ο Θεός, να ανοίξει τη θάλασσα να περάσουμε, να στείλει ένα σύννεφο να μας δείξει το δρόμο, να κάνει μια πέτρα να βγάλει νερό, να βρέξει μάννα εξ ουρανού.
Όμως, τα υπόλοιπα πρέπει να τα κάνουμε εμείς, μόνοι μας" !
(Niccolo Macchiavelli, Ο Ηγεμόνας)

Όλη η ζωή σε 5 λεπτά...

Ένα καταπληκτικό φιλμάκι μικρού μήκους του Κωνσταντίνου Πιλάβιου



πηγή:taxalia

"ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΟ"

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ιεροψαλτών Νομού Αιτωλίας & Ακαρνανίας "ΑΝΘΙΜΟΣ Ο ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΣ με έδρα την πόλη του Αγρινίου σας προσκαλεί να τιμήσετε με την παρουσία σας τις εργασίες

της Α΄ Επιμορφωτικής Ημερίδος Ιεροψαλτών με θέμα:

«Ιεροψάλτης & Αναλόγιο»

εις μνήμην του Διδασκάλου της Ψαλτικής Τέχνης, Πρωτοψάλτου και Προέδρου του Συλλόγου

Γερασίμου Πρεβεζιάνου (1954 – 1994),

επί τη συμπληρώσει 15 ετών από την εις Κύριον εκδημία του.
Η ημερίδα του Συλλόγου , τελεί υπό την αιγίδα της
Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας

και θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009 και ώρα 9:15 π.μ. στην Συνεδριακή Αίθουσα του Επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας (Παπαστράτου 53 & Σμύρνης, 1ος Όροφος), στην πόλη του Αγρινίου.

Της ημερίδος θα προηγηθεί Θεία Λειτουργία και Ιερό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων μελών του Συλλόγου μας στον Ι. Ν. Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας & Ακαρνανίας κ. κ. ΚΟΣΜΑ.




Στην ημερίδα εισηγητές θα είναι οι εξής:

Α΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

- Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Δημήτριος Αργυρός, Διδάκτωρ Θεολογίας – Διευθυντής Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Βελλάς Ιωαννίνων, με θέμα
«Ο Ιεροψάλτης ως κατώτερος κληρικός».

- Ο κ. Αλέξανδρος Καρυώτογλου, Διδάκτωρ Θεολογίας, Καθηγητής Πανεπιστημίου & Συγγραφέας, με θέμα
«Η Ψαλμωδία ως γνώρισμα μετανοίας».

- Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Δοσίθεος Καννέλος, Καθηγούμενος της Ιεράς & Σταυροπηγιακής Μονής Παναγίας Τατάρνης Ευρυτανίας, με θέμα
«Ιεροψαλτικόν Πατριαρχικόν Ύφος και Τάξις».

Β΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

- Ο κ. Απόστολος Παπαχρήστος, Θεολόγος – Μουσικοδιδάσκαλος, Πρωτοψάλτης Ιερού Ναού Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου Αγρινίου, με θέμα
«Η χρήση της χρονικής αγωγής στην Βυζαντινή Μουσική».

- Ο κ. Γεώργιος Κωνσταντίνου, διδάκτωρ του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, με θέμα
«Περί ήχων τρίτου και βαρέος της Εκκλησιαστικής μας Μουσικής».

-Ο κ. Γεώργιος Χατζηχρόνογλου, Άρχων Υμνωδός της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, Διδάσκαλος Βυζαντινής Μουσικής & Πρωτοψάλτης Ι. Ναού Φανερωμένης Χολαργού, με θέμα
«Η εμμελής απαγγελία».

Την ημερίδα θα κλείσει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας & Ακαρνανίας κ.κ. ΚΟΣΜΑΣ.

Ετήσια έκθεση με έργα μαθητών και σπουδαστών του Εικαστικού Εργαστηρίου του Δήμου Αγρινίου

Εγκαινιάζεται την προσεχή Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου και ώρα 7,30 μμ. στην αίθουσα του παλαιού δημαρχείου Αγίου Κωνσταντίνου η ετήσια έκθεση με έργα μαθητών και σπουδαστών του Εικαστικού Εργαστηρίου του Δήμου Αγρινίου που έγιναν την χρονιά 2008 – 2009.
Θα παρουσιασθούν ζωγραφικές και κεραμεικές εργασίες μαθητών όλων των ηλικιών, εφήβων και ενηλίκων, καθώς και έργα από τα εργαστήρια αγιογραφίας και φωτογραφίας.
Η έκθεση θα διαρκέσει ως και την Πέμπτη 1 Οκτωβρίου.
Ώρες επισκέψεων καθημερινά : 10.00 -13.00 και 18.00 - 21.00
Χορηγός επικοινωνίας είναι η «ΑΧΕΛΩΟΣ T.V

Τμήμα εκμάθησης Λαϊκών Οργάνων απο την Γ.Ε.Α

Ο Λαογραφικός Όμιλος της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου από της ιδρύσεώς του πρωτοστατεί στη διάσωση και διάδοση των Ελληνικών παραδοσιακών χορών από όλες της περιοχές της πατρίδας μας. επειδή όμως οι λαϊκοί αυτοδίδακτοι οργανοπαίχτες αρχίζουν να σπανίζουν, η Επιτροπή του Λαογραφικού Ομίλου, θέλοντας να καλύψει το κενό αυτό, από εφέτος δημιούργησε Τμήμα εκμάθησης Λαϊκών Οργάνων.
Ειδικευμένοι Καθηγητές Μουσικής έχουν αναλάβει να παραδίνουν μαθήματα, μια φορά την εβδομάδα, στους χώρους του Παπαστρατείου Μεγάρου.
Τα όργανα που θα διδάσκονται, σε πρώτη φάση, είναι κλαρίνο, κρουστά, βιολί και λαούτο.
Τα μαθήματα μπορούν να παρακολουθήσουν άτομα κάθε ηλικίας και φύλου, τα οποία επιθυμούν να ασχοληθούν με αυτά τα όργανα, είτε επαγγελματικά, είτε ερασιτεχνικά.
Οι έγγραφές άρχισαν πριν απο λίγες ημέρες, και πληροφορίες δίνονται κάθε μέρα στα γραφεία της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου (Παπαστράτειο Μέγαρο-Πλατεία Παναγοπούλου 4,τηλ. 26410-24767 και 26410-26984).

7ος Ποδηλατικός Γύρος Αγρινίου

Α' Πανελλήνιο Επιστημονικό Συνέδριομε θέμα: "Ο Όσιος Χριστοφόρος Παπουλάκος"

Ο Δήμος Κλειτορίας και το "Ινστιτούτο Χριστοφόρος Παπουλάκος" έχουν την τιμή να σας προσκαλέσουν στο Α' Πανελλήνιο Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα:
"Ο Όσιος Χριστοφόρος Παπουλάκος"
το οποίο συγκαλείται το Σάββατο το απόγευμα 26 Σεπτεμβρίου και την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου στην Κλειτορία Αχαΐας, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου.

Ανάμεσα στους εισηγητές και ο εκλεκτός και αγαπητός Αγρινιώτης Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου κ. Αθανάσιος Παλιούρας.

2η Συνάντηση των Φίλων της Μ.Κ.Ο. "Ρωμηοσύνη"

Μετά την 1η επιτυχή Συνάντηση των Φίλων της Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, που έλαβε χώρα τον Οκτώβριο 2008, σας προσκαλούμε στην 2η Συνάντηση των Φίλων της Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη» την Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009 στην έδρα των γραφείων της, στην Εξαρχία του Παναγίου Τάφου, Ερεχθέως 18, Πλάκα.


Η συνάντηση θα αρχίσει στις 08:00 με εκκλησιασμό στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων, που βρίσκεται εντός του κτιριακού συγκροτήματος της Εξαρχίας του Παναγίου Τάφου και θα συνεχίσει στις 10:30 με κέρασμα και συζήτηση μεταξύ των φίλων της Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη».

Εκ της Γραμματείας της Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνη»

" Δεῦτε χαρμονικῶς, ἀσπασώμεθα πάντες, τὸ σωτήριον ξύλον..."

"Σταυρὲ τοῦ Χριστοῦ, Χριστιανῶν ἡ ἐλπίς,
πεπλανημένων ὁδηγέ, χειμαζομένων λιμήν,
ἐν πολέμοις νῖκος, οἰκουμένης ἀσφάλεια,
ἀσθενούντων ἰατρέ,
νεκρῶν ἡ ἀνάστασις,
ἐλέησον ἡμᾶς".

"Τῆς ἐκλεκτῆς Σοφίας καὶ ἔμφρονος, αἱ θυγατέρες αἱ τρεῖς κατῄσχυναν, τυραννούντων φρύαγμα..."

"Ὅτε εἰς πάντα τὰ πέρατα, τὸ ἀθέμιτον ἐξελήλυθε πρόσταγμα, θύειν εἰδώλοις καὶ σπένδεσθαι, καὶ βωμοὺς δαιμόνων, καὶ ναοὺς εὐτρεπίζεσθαι, πρὸς ἀνθρώπων ἀπώλειαν,
τότε αἱ πανεύφημοι καὶ καλλιπάρθενοι, ὡς ἀστέρες ἐξέλαμψαν, ζόφον ἀθεΐας καὶ ἀγνωσίας ἐλαύνουσαι·
καὶ φέγγος εὐσεβείας ἐν ταῖς καρδίαις τῶν πιστῶν ὑπανάπτουσαι, τρανῶς ἀνεβόων,
Θεὸς μέγιστός ἐστιν ὁ σταυρωθεὶς βουλήματι, καὶ ἀναστὰς τριήμερος, ἐν ᾧ καὶ καυχώμεθα· ὅθεν καὶ ἐπαξίως, στέφος ἄφθαρτον παρὰ Χριστοῦ ἀνεδήσαντο".

Εἰς τήν Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ..

1."Ἑορτάζομε τήν πανήγυρι τοῦ Σταυροῦ, καί ὅλο τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας καταφωτίζεται. Ἑορτάζομε τήν πανήγυρι τοῦ Σταυροῦ, καί ὅλη ἡ οἰκουμένη φωταγωγεῖται καί γεμίζει μέ ἀκτῖνες θεϊκῆς χαρᾶς. Ἑορτάζομε τήν πανήγυρι τοῦ Σταυροῦ, διά τοῦ ὁποίου τό σκοτάδι (τῆς ἁμαρτίας) ἐδιώχθη, καί ἦλθε τό φῶς (τῆς ἀρετῆς). Ἑορτάζομε τήν πανήγυρι τοῦ Σταυροῦ, καί ὑψούμεθα πνευματικῶς μαζί μέ τόν Σταυρωθέντα Σωτῆρα μας, ἀφήνοντας κάτω τήν γῆ μέ τήν ἁμαρτία, διά νά κερδίσωμε τά ἄνω ἀγαθά. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί ὑψώνει μαζί του τήν ἀνθρωπότητα, πού λόγῳ τῆς ἁμαρτίας της, ἦταν πεσμένη κάτω. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί ταπεινώνει τήν αὐθάδη ἔπαρσι τῶν δαιμόνων. Ὑψοῦται ὁ Σταυρός, καί ἡ ἐναντία δύναμις τοῦ Πονηροῦ ὑποχωρεῖ καί ταπεινοῦται. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί συναθροίζεται τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὑψώνεται ὁ Σταυρός, καί αἱ πόλεις ἑορτάζουν πανηγυρικῶς· οἱ δέ λαοί προσφέρουν χαρούμενοι τάς ἀναιμάκτους θυσίας εἰς τόν Θεόν. Διότι καί μόνη ἡ μνήμη τοῦ Σταυροῦ εἶναι ὑπόθεσις μεγάλης χαρᾶς, καί ἀποδίωξις τῆς λύπης.

2.Ἀλλά καί τό νά βλέπῃ κανείς τό τύπον τοῦ Σταυροῦ, πόσον μεγάλο πρᾶγμα εἶναι! Διότι ἐκεῖνος πού βλέπει τόν Σταυρόν, γεμίζει ἀνδρείαν καί διώχνει τήν δειλίαν. Τόσο μεγάλο πρᾶγμα εἶναι ὁ Σταυρός! Καί αὐτός πού τόν κάνῃ κτῆμα του, θά ἔχῃ ἀποκτήσει ἕνα θησαυρόν. Ἴσως νά νομίζετε ὅτι ὀνομάζω θησαυρό τόν χρυσόν, ἤ τά μαργαριτάρια, τούς βαρύτιμους Ἰνδικούς λίθους, διά τά ὁποῖα χαίρουν οἱ σαρκικοί ἄνθρωποι, ἀσχολούμενοι μέ τά μικρά καί ἀνάξια λόγου πράγματα. Ἐγώ ὅμως ὀνομάζω θησαυρόν –καί δικαίως- ἐκεῖνο τό ὡραιότατο καί πολύτιμο πρᾶγμα καί ὄνομα ἐπάνω στό ὁποῖο καί διά τοῦ ὁποίου, ἐπετεύχθη ὅλη ἡ ὑπόθεσις τῆς σωτηρίας μας. Διότι ἐάν δέν ὑπῆρχε ὁ Σταυρός, ὁ Χριστός δέν θά ἐσταυρώνετο. Ἐάν δέν ὑπῆρχε ὁ Σταυρός, ὁ Χριστός -ἡ ἀληθινή ζωή –δέν θά ἐκαρφώνετο ἐπάνω εἰς τό Ξύλον αὐτό· καί ἐάν δέν ἐκαρφώνετο δέν θά ἀνέβλυζον ἀπό τήν Πλευράν οἱ βρύσες τῆς ἀφθαρσίας «αἷμα καί ὕδωρ», τά ὁποῖα ἐστάθησαν καθάρσια ὅλου τοῦ κόσμου. Δέν θά ἐσχίζετο τό χειρόγραφο τῆς ἁμαρτίας· δέν θά εἴχαμε τήν πνευματική ἐλευθερία μας· οὔτε θά ἀπελαμβάναμε τό «ξύλον τῆς ζωῆς»· ὁ Παράδεισος δέν θά ἀνοιγόταν· ἡ «στρεφομένη φλογίνη ῥομφαία» δέν θά ἄφηνε ἐλεύθερη τήν εἴσοδο πρός τήν Ἐδέμ· οὔτε ὁ Λῃστής θά εἰσήρχετο εἰς τόν Παράδεισον...".

αύριο η συνέχεια...

(Απόσπασμα εγκωμιαστικού λόγου "Είς την Ύψωσιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού", Αγίου Ανδρέα Κρήτης)

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.Βαρθολομαίος στο κοιμητήριο Βαλουκλί. ρεπορτάζ-φωτογραφίες του Νικολάου Μαγγίνα

Την λύπη και την απογοήτευσή του για τους βανδαλισμούς που διαπράχθηκαν στο νεκροταφείο του Βαλουκλή εξέφρασε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος «γιατί παρόμοια γεγονότα εξακολουθούν να συμβαίνουν στα κοιμητήρια της Ομογενείας μας».

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, συνοδευόμενος από τον Μητροπολίτη Τρανουπόλεως Γερμανό, επισκέφθηκε την Τετάρτη το απόγευμα το νεκροταφείο, προκειμένου να δει από κοντά τις καταστροφές. Υπενθυμίζεται πως στις αρχές του μήνα άγνωστοι εισέβαλαν στον χώρο του κοιμητηρίου και κατέστρεψαν 99 ταφόπλακες, ισάριθμων ταφείων, οι οποίες φέρουν πάνω τον σταυρό, τα ονόματα των αποθανόντων και την χρονολογία γέννησης και θανάτου τους.

Οι φύλακες της παρακείμενης Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Ζωοδόχου Πηγής, οι οποίοι πρώτοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους βανδαλισμούς, εξήγησαν στον Πατριάρχη πώς έγινε το συμβάν. Η απογοήτευση ήταν έκδηλη στο πρόσωπό του. Κατά τη διάρκεια της 30λεπτης επίσκεψής του είχε την ευκαιρία να δει από κοντά και άλλα σημεία του κοιμητηρίου όπου στο παρελθόν έγιναν μικρότερης έκτασης ζημιές.

Να σημειωθεί ότι οι τάφοι αυτοί έχουν κατασκευαστεί από τον Σύνδεσμο Βοηθείας Ασθενών και Γηροκομουμένων των Νοσοκομείων Βαλουκλή. Ο Σύνδεσμος ιδρύθηκε το 1946 από τους προύχοντες της εποχής εκείνης για να συνδράμει στο έργο της Εφοροεπιτροπής των Νοσοκομείων Βαλουκλή με σκοπό την στήριξη και την ανακούφιση των ομογενειακών οικογενειών, που αντιμετώπισαν εντονότερα τις συνέπειες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Κατόρθωσε δε, συγκεντρώνοντας χρήματα με την βοήθεια της Ρωμιοσύνης της Πόλης, αλλά και από το εξωτερικό, να απαλύνει τον πόνο των γηροκομουμένων και ιδιαίτερα μετά τις απελάσεις του 1964, όπου πίσω στην Πόλη έμειναν αρκετοί ηλικιωμένοι.

Σήμερα, επικεφαλής του Συνδέσμου είναι ο εξαιρετικά δραστήριος κ. Γεώργιος Ατέσογλου, με μέριμνα του οποίου τα τελευταία 10 χρόνια συγκεντρώθηκαν χρήματα από δωρεές ρωμιών αλλά και ομογενών από όλο τον κόσμο, και κατασκευάστηκαν 100 τάφοι για τον ενταφιασμό των αποθανόντων τροφίμων του γηροκομείου Βαλουκλή - και όχι μόνο – καθώς και για τους οικονομικά αδύναμους ομογενείς από την Πόλη και την Ίμβρο. Αυτοί είναι οι τάφοι που κατέστρεψαν οι βέβηλοι.

Αμέσως μετά ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισκέφθηκε την παρακείμενη Μονή Ζωοδόχου Πηγής και προσκύνησε στον τάφο του προκατόχου του Πατριάρχου Δημητρίου.

πηγή:pandriopoulos

Στὸν αείμνηστο κυρ-Φώτη ὁ λόγος...

"...Οἱ ἄνθρωποι βρίσκονται σὲ ἀκατάπαυστη κίνηση, σὰν μανιακοί. Ἄλλοι τρέχουνε ἀπὸ δῶ, ἄλλοι ἀπὸ κεῖ. Ὅλοι βιάζονται. Δοξάζω τὸν Θεὸ ἅμα δῶ κανέναν νὰ πορεύεται ἥσυχα, χωρὶς νὰ βιάζεται!... Ἄλλοι τρέχουνε λαχανιασμένοι νὰ πιάσουνε τὴ χρυσὴ ρόδα, ποὺ τὴν κυλᾶ μπροστά τους ὁ διάβολος, ποὺ τὸν λέγανε Ἑρμῆ... Ἄλλοι κάνουνε λογῆς-λογῆς συνέδρια, καὶ συζητᾶνε περὶ ἀνέμων καὶ ὑδάτων, ἄλλοι μαζεύονται κι ἀλληλοθαυμάζονται κι ἀλληλομισοῦνται σὲ σωματεῖα, σὲ συλλόγους, σὲ ἑταιρεῖες, ἄλλοι μαζεύονται σὰν τὰ μυρμήγκια κατὰ χιλιάδες καὶ βλέπουνε τὰ λεγόμενα μάτς... ἄλλοι ἐκθέτουνε τὰ ἔργα τῆς τέχνης τους καὶ καμαρώνουνε, ὡς ποὺ νὰ περάσουνε δυὸ-τρεῖς μέρες καὶ νὰ τοὺς ξεχάσουνε οἱ θαυμαστές τους, ἄλλοι τυπώνουνε βιβλία,ἄλλοι βγάζουνε λόγους σὰν βραχνιασμένοι βάτραχοι... Ὅλοι,τέλος πάντων, καταγίνονται μὲ ὅλα, ὅσα μποροῦνε σὲ τοῦτον τὸν ντουνιά, γιὰ νὰ ξεχάσουνε τὸν ἑαυτό τους, γιὰ νὰ μὴν ἀπομένουνε μοναχοὶ καὶ δοῦνε τὴ γύμνια τους, τὴ μιζέρια τους, τὸ χάος ποὺ τοὺς ζώνει..."

πηγή: "Εὐλογημένο καταφύγιο" Φώτη Κόντογλου, ἐκδόσεις Ἀκρίτας.

Χωρίς σχόλια....

"Μπορείς να ξεγελάς τους πάντες για λίγο καιρό
και λίγους ανθρώπους για πολύ καιρό,
αλλά δεν μπορείς να ξεγελάς τους πάντες για πάντα".

(Αβραάμ Λίνκολν)

Εμπειρίες ενός γιατρού στο Άγιο Όρος...

Γενική άποψη της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας

Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται το οδοντιατρείο

Το εσωτερικό του οδοντιατρείου της μονής και αποκάτω

η “ψυχή” του οδοντιατρείου ο Πατέρας Ιάκωβος “βοηθός” οδοντιάτρου

πηγή φωτογραφιών:implantnet.wordpress.com

- Πως αντιμετωπίζουν οι μοναχοί την αρρώστια;
- Με υπομονή και καρτερικότητα. «Ασθένεια, Θεού επίσκεψη» λένε. Μου λέει μια μέρα ένας μοναχός: «Για να μου στείλει ο Θεός την αρρώστια σημαίνει ότι με θυμήθηκε κι ότι κάτι θέλει να μου πει. Αυτός ξέρει. Κι Αυτός που μου την έδωσε, Αυτός και θα μου την πάρει αν και όποτε Εκείνος το θελήσει»
Τι να πεις;
Ο γερο-Ευγένιος λέει: «Για 4 λόγους δίνει ο Θεός τις αρρώστιες: για τις αμαρτίες των γονέων μας, για τις αμαρτίες τις δικές μας, για να ασκηθούμε στην υπομονή και στην ταπείνωση και για έναν τέταρτο λόγο μου μόνο Εκείνος γνωρίζει».Υπάρχουν βέβαια και οι δυσκολίες.
Ένα βράδυ την άνοιξη που μας πέρασε έρχεται ο γερο-Νικόδημος στο ιατρείο με σχισμένη την αριστερή παλάμη. Δέχτηκε να του την περιποιηθώ, δεν δέχτηκε να του την ράψω. Δεν μπόρεσα να τον πείσω να δεχτεί να του κάνω τον αντιτετανικό ορό. «Η Παναγιά φύλαξε να μην κοπώ πολύ κι αυτή είναι που θα με κάνει καλά».
Μία από τις πρώτες μέρες μου στο Ιατρείο του Αγίου Όρους ήρθε ο γερο-Ιερεμίας. Χωρίς πολλά λόγια μου λέει: «Γιατρέ έχω καρκίνο και ήρθα να μου γράψεις τα φάρμακά μου».
Έμεινα.Όταν συνειδητοποίησα τι μου είχε πει προσπάθησα να διασκεδάσω κάπως την κατάσταση. Μάταιος κόπος. Ο γερο-Ιερεμίας έδειχνε ότι δεν του χρειαζόταν παρηγοριά. Την είχε μέσα του. «Τώρα είμαι καλά, γιατρέ» μου κάνει. «Όταν θα ʽρθουν οι μεταστάσεις στα κόκαλα να εύχεσαι να μου δώσει ο Θεός δύναμη να τις αντέξω».Οι παλιοί μοναχοί είναι χάρμα οφθαλμών και ακοής. Χαίρεσαι να κάθεσαι δίπλα τους, ακόμα κι όταν είναι κατάκοιτοι. Ξανανιώνεις μαζί τους.
Δεν είναι μόνο η πείρα τους και η ανθρώπινη σοφία που έχουν να σου προσφέρουν. Σου μεταδίδουν τον αέρα και την άνεση μιας άλλης ζωής. Πας να τους βοηθήσεις ιατρικά και σου λένε: «Γιατρέ, δεν έχω να σου δώσω τίποτα. Το βράδυ όμως θα κάνω προσευχή για σένα. Και νιώθεις για μια στιγμή ότι αυτή είναι η καλύτερη αμοιβή, το πιο δυνατό «φακελάκι». Ξέρεις ότι φεύγοντας δε θα ʽναι μόνο το κρασί, τα κηπευτικά και το θυμίαμα με τα οποία θα σε έχουν φιλοδωρήσει…
Οι νέοι μοναχοί είναι πιο κοντά μας. Αντιμετωπίζουν την ασθένεια λιγότερο φιλοσοφημένα, περισσότερο ορθολογιστικά. Οι περισσότεροι είναι μορφωμένοι. Με ένα, δύο ή και περισσότερα πτυχία. Έρχονται στο ιατρείο για λιγότερο σοβαρά προβλήματα υγείας, ζητούν εξηγήσεις πιο επιστημονικές. Οι απορίες τους είναι πολλές φορές για μένα έναυσμα για περισσότερη μελέτη. Όχι λίγες φορές ανοίγω μπροστά τους κάποιο ιατρικό βιβλίο για να τους δώσω μια πιο έγκυρη απάντηση και το εκτιμούν αυτό.
- Πως αντιμετωπίζουν οι μοναχοί τον θάνατο;
- Χωρίς φόβο. Θα τολμούσα να πω με χαρά.
Έχω δει πολλούς θανάτους μοναχών. Φεύγουν όλοι «πλήρεις ημερών». Ο ένας 86 χρονών, ο άλλος 92.
Πριν 3-4 μήνες στην Σκήτη Κουτλουμουσίου «κοιμήθηκε» ο γερο-Ιωσήφ σε ηλικία 108 χρονών. Μια μέρα πριν το θάνατό του έκανε τον περίπατό του στη Σκήτη. «Αποχαιρέτισε τη Σκήτη» το εξηγούν οι πατέρες.
Κοντά στις Καρυές, στο κελλί του Αγίου Νικολάου, ζει ο γερο-Προκόπης της συνοδείας του γέροντα Ιερόθεου. Επιμένει ότι είναι 99 χρονών. Αν δεν σου το πει, δεν το πιστεύεις. Γυρνάει πάντα ξυπόλητος μέσα και έξω από τα κελί, ακόμα και στις πιο κρύες μέρες του χειμώνα. Κάνει χιούμορ. Αν του πεις «να τα κατοστήσεις» σου λέει ότι αυτό δεν είναι ευχή, αλλά κατάρα!..
Δουλεύει πολύ. Το εργόχειρό του είναι το πλέξιμο σκουφιών και ραπτική. Έχει μάτι αετού παρόλη την προχωρημένη ηλικία του. Εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι η ηρεμία και η γαλήνη στο πρόσωπό τους την ώρα που ξεψυχούν, που μεταδίδονται και στους γύρω τους.
Συχνά ο μελλοθάνατος δίνει κουράγιο σε όσους τον φροντίζουν. Τους λέει να μη κλαίνε, τους δίνει συμβουλές από την πείρα του ως άνθρωπος και ως μοναχός, τους δίνει την ευχή του.
Πολλοί προβλέπουν το τέλος τους. Φροντίζουν να φεύγουν πάντα έτοιμοι για το αιώνιο ταξίδι. Εννοούν να έχουν εξομολογηθεί και να έχουν κοινωνήσει. Να μην είναι μαλωμένοι με κανένα. «Να μην έχουν χρωστούμενα».
Πριν δύο μήνες κοιμήθηκε στην Μονή Σταυρονικήτα ο γερο-Νικήτας, γύρω στα 90. Παλιός Αγιορείτης - είχε 60 χρόνια στο Όρος. Μου είπε μια μέρα που πήγα να τον επισκεφθώ: «Ακόμα και αν βγάζεις νερό από την πέτρα, μην έχεις την απαίτηση να δεις την Παναγιά».Τα τελευταία 5-6 χρόνια τα πέρασε στο κρεβάτι με απανωτά εγκεφαλικά. Έκανε υπομονή.
Οι νεώτεροι πατέρες της μονής τον υπηρέτησαν με υπομονή. «Μάλωναν» ποιος θα τον περιποιηθεί. Αμοιβή τους ήταν οι συμβουλές, η πείρα, η ευχή του.«Νιώθουμε πιο φτωχοί χωρίς αυτόν» είπε ο Ηγούμενος στην κηδεία. «Ήταν παράγοντας ισορροπίας για όλο το μοναστήρι μας, ευλογία της Παναγίας».
Έτσι «κοιμούνται» οι μοναχοί στο Άγιο Όρος. Αφανείς άγιοι. Που δεν τους έμαθε και δεν θα τους μάθει ποτέ κανείς. Συμφιλιωμένοι με όλους και με όλα, με τον εαυτό τους, με το Θεό.
Πριν λίγο καιρό ήρθε στο Όρος γνωστός μου δικηγόρος και τέως βουλευτής με σκοπό να επισκεφθεί ένα ασκητή, φημισμένο για τη σοφία και την αγιότητά του, για κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας του γιου του.Κατεβήκαμε μαζί στο καλύβι του γέροντα. Τον δέχτηκε εγκάρδια σα να τον γνώριζε από χρόνια.Περίμενα με πολλή ανυπομονησία και περιέργεια να ακούσω τη «γνωμάτευση» του γέροντα: «Αν ο γιος σου και συ δεν κάνετε προσευχή η αρρώστια θʼ αλλάξει δρόμο. Αν ο Θεός κρίνει ότι ο γιος σου είναι έτοιμος μπορεί να σου τον πάρει τώρα – μη λυπηθείς γιʼ αυτό. Αν πάλι κρίνει ότι δεν είναι ακόμη έτοιμος θα σου τον αφήσει κι άλλο».Ο ίδιος ασκητής μʼ αγαπάει και μου το δείχνει πάντα με πολύ χιούμορ. «Πάλι εδώ είσαι, ρε γιατρέ; Γιατί ήρθες αφού δεν σε κάλεσα;». Για να συμπληρώσει στο ίδιο στυλ: «Καλά, αφού ήρθες τώρα, θα αρρωστήσω για να μη φύγεις, χωρίς δουλειά!».Δείχνει του κουτί με τα λουκούμια. «Αυτό είναι το εξωτερικό ιατρείο το δικό μου! Έχει φάρμακα μέσα. Πάρε ένα. Εσύ έχεις τόσο γλυκά φάρμακα;».
Με ξεπροβοδίζει χαριτολογώντας. «Καλύτερα αγροτικός γιατρός παρά Καθηγητής Πανεπιστημίου. Τον αγροτικό γιατρό τον έχεις δίπλα σου ό,τι ώρα θέλεις. Τον καθηγητή που να τον βρεις;»
Ι. Θ. Καρακασίδης Ιατρός. Από το περιοδικό «Πρωτάτον»
πηγή:Οδοιπόροι

7ος Ποδηλατικός Γύρος Αγρινίου

"Τιμῶ σου τὸν Σταυρὸν ἀγαθέ..."

"Κύριε, ὁ ὑψωθεὶς ἐν αὐτῷ, καὶ δι᾿ αὐτοῦ συνανυψώσας ἡμᾶς, τῆς οὐρανίου χαρᾶς ἀξίωσον τοὺς ὑμνοῦντάς σε ".

"Τί τοίνυν σταυροῦ τιμιώτερον; τί δὲ τούτου ταῖς ἡμετέραις ψυχαῖς ὠφελιμώτερον;"

"...Σταυρὸς κηρύττεται, καὶ πίστις ἡ εἰς Θεὸν ὁμολογεῖται, καὶ ἀλήθεια εἰς ἅπασαν τὴν οἰκουμένην πολιτεύεται· σταυρὸς κηρύττεται, καὶ μάρτυρες ἀναδείκνυνται, καὶ ἡ εἰς Χριστὸν ὁμολογία κρατύνεται· σταυρὸς κηρύττεται, καὶ ἡ ἀνάστασις ἀναδείκνυται, καὶ ἡ ζωὴ πεφανέρωται, καὶ ἡ τῶν οὐρανῶν βασιλεία καταπιστεύεται, καὶ οἱ ἄπιστοι τῷ σταυρῷ πιστεύουσι, καὶ σωτηρίας τυγχάνουσιν οἱ τὸν σταυρὸν κατὰ τῆς ζωῆς ἐπινοήσαντες. Σταυρὸς τούτων ἁπάντων ἡμῖν πρόξενος γέγονε, καὶ διὰ σταυροῦ ᾄδειν ἐδιδάχθημεν. Τί τοίνυν σταυροῦ τιμιώτερον; τί δὲ τούτου ταῖς ἡμετέραις ψυχαῖς ὠφελιμώτερον; Μὴ οὖν ἐπαισχυνθῶμεν σταυρὸν ὀνομάζοντες, ἀλλὰ μετὰ πάσης παῤῥησίας αὐτὸν ὁμολογήσωμεν, δι᾿ οὗ εἰς σωτηρίαν ἀνεκλήθημεν, καὶ εἰς αἰώνιον ζωὴν παραπεμπόμεθα. Ὁρᾷς πόσην ὁ σταυρὸς οὗτος οἰκονομίαν τῷ κόσμῳ κατειργάσατο; Μετέβαλεν αὐτοῦ τὰ ἄνομα πράγματα, καὶ ἠλλοίωσε τὰ ἄθεα δόγματα, οὐκ ἔτι νόμοις διαβολικοῖς ἐμπολιτεύεται, οὐ θεσμοῖς θανατικοῖς ἀναστρέφεται. Θεὸς γὰρ ἐπεδήμησε, καὶ τῆς οἰστρηλασίας τὰ πάθη ἐξέτεμε, τὰ ἴδια ἐνομοθέτησε, καὶ τὰ συμφέροντα καὶ ἐπωφελῆ ἐδογμάτισε· δόγματα σωφροσύνης ἐθέσπισε, καὶ τὴν ἡδυπάθειαν ἐξέκοψεν· ὅρους ἁγιωσύνης ἐνέθηκε, καὶ νόμον ἁγνείας ἥρμοσε, καὶ ἄνομον πορνείαν ἐκποδὼν ἐποίησε· τοὺς τῆς ἐγκρατείας ἐνομοθέτησε κανόνας, καὶ τὰς τῶν ἡδονῶν ἐπικρατείας ἀνέτρεψε· δόγματι θεϊκῷ τὰ τῶν ἐπιθυμιῶν ὄργανα κατέσπασε, καὶ πᾶσαν τὴν δι᾿ ἡδονῆς ἐντικτομένην ἁμαρτίαν ἐμείωσεν".

(Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου "Είς την Ύψωσιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού")

Λόγος στηρικτικός...

" Όλοι μας γέλασαν φοβερά

μας σπάσαν της ψυχής τα φτερά!

Αυτός μονάχα μας μένει φώς

Πατέρας κι αδελφός" !

Οικουμενικός Πατριάρχης ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ "Εύχομαι να γίνει το καλύτερο για τον τόπο."

"Σε λίγες μέρες, σε λίγες εβδομάδες θα έχετε στην Ελλάδα εκλογές. Εύχομαι να γίνει το καλύτερο για τον τόπο. Να υπάρχει ομόνοια, ειρήνη και αγάπη, πρόοδος και ευημερία, για όλο τον ελληνικό λαό.Σεβόμεθα τα πολιτικά φρονήματα του καθενός. Ο κάθε ένας κατά τις πεποιθήσεις του, κατά την συνείδησίν του, κατά την εκτίμησίν του, θα δώσει την ψήφον του και όπως προβλέπει και υπαγορεύει το Δημοκρατικόν πολίτευμα, όλοι πρέπει να δεχθούν το αποτέλεσμα των δημοκρατικών εκλογών και να δεχθούν τον κυβερνήτη, όποιος και αν είναι, ο οποίος θα βγει από τις κάλπες. Αυτό που, επαναλαμβάνω, ευχόμεθα εμείς από εδώ, ως Μητέρα Εκκκλησία, είναι η ενότης, η ομόνοια, η ευημερία, η ειρήνη και η πρόοδος του Ελληνικού λαού".(απόσπασμα χαιρετισμού του Παναγιωτάτου, σε προσκυνητές απο την Ελλάδα, το περασμένο Σάββατο)

"ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ..."Του π. Θεοδοσίου Μαρτζούχου Πρωτοσυγγέλου Ι.Μ. Πρεβέζης

Για την κάθε μεγάλη Παρασκευή της Ελένης, της Ελπινίκης, του Ανδρέα…

Ένα ζευγάρι βρίσκεται σε διακοπές. Στο ίδιο ξενοδοχείο κάνει τις διακοπές της μία ομάδα ανθρώπων με αναπηρίες. Το ζευγάρι νοιώθει ζημιωμένο από την παρουσία της ομάδας των αναπήρων και κάνει δικαστική αγωγή αποζημίωσης η οποία γίνεται αποδεκτή και επιδικάζεται αποζημίωση! Η αιτιολογία της απόφασης του δικαστηρίου λέει ότι: "το αναπόφευκτο θέαμα των αναπήρων σε μικρό χώρο, σε κάθε ώρα φαγητού, προκαλούσε αηδία και υπενθύμιζε διαρκώς τον ανθρώπινο πόνο".

* * *

Σ’ ένα κόσμο εγωκεντρικό, σε μία "κοινωνία" που στοχεύει να "περνάς καλά" αόριστα και γενικά, είναι φυσικό να "φυτρώσουν" ιστορίες σαν την παραπάνω. Όσο αποτροπιαστική και αν την ακούμε, τελικά μας... εκφράζει και μη φοβόμαστε να το ομολογήσουμε. Και εμείς αισθανόμαστε, τουλάχιστον δυσφορία, μπροστά στον πόνο! Και σε μας γίνεται απεχθές κάθε οδυνηρό θέαμα. Και εμείς κάνουμε ότι δεν βλέπουμε όταν συναντάμε την σωματική και ψυχική οδύνη.

Σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή, έρχεται μπροστά μας καθημαγμένος και αειδής Αυτός που ανέλαβε (δηλαδή πήρε κυριολεκτικά πάνω Του) όλο τον ανθρώπινο πόνο. Αυτός που ταυτίστηκε με τον βρώμικο μετανάστη, με τον ανάπηρο φτωχό με το καθυστερημένο παιδί, με τον ανοϊκό ηλικιωμένο, γενικά με κάθε... ειδική ανάγκη, όπως ειδικά ψευδόμενοι μας αρέσει να λέμε τις αναπηρίες. Ο Χριστός επειδή δεν έχει, αλλά είναι η όντως ΖΩΗ, δεν θέλει να υπεκφύγει συζητώντας ατέρμονα για τον πόνο, αλλά αναλαμβάνει επί του Σταυρού τον πόνο. Δεν συζητάει, δείχνει. Δεν ερμηνεύει, ζει. Δεν φοβάται, αντιμετωπίζει.

Σε μας, όπως λέει ο ποιητής "ετούτα τα φτερά δεν είναι πια φτερά για να πετούν, παρά μόνο ριπίδες να χτυπούν τον αέρα"(T.S.Eliot, Η Τετάρτη των Τεφρών Ι 34-35). Γι᾿ αυτό η φωτιά του πόνου μας τσουρουφλίζει και κραυγάζουμε τρομαγμένοι. Όχι για τον κίνδυνο, μήπως καούμε και δεν μπορούμε να πετάξουμε, αλλά μήπως γίνει δύσμορφη η εξωτερική μας εικόνα... και προκαλέσουμε αηδία..!

* * *

Δεν υπάρχει ανθρώπινη ύπαρξη που να μην έχει δοκιμάσει και γευθεί το πικρό ποτήρι του πόνου. Είναι από τις πρώτες βιολογικές φυσικές εμπειρίες της προσαρμογής στα καινούρια δεδομένα του κόσμου που ερχόμαστε με την γέννηση. Στη συνέχεια με το βίωμα των περιστασιακών ασθενειών μέχρι τις δύσκολες και αφόρητες πολλές φορές συνθήκες ανίατων η και θανατηφόρων ασθενειών, όλοι μας γινόμαστε μέτοχοι λίγο η πολύ στο πελώριο και δυσερμήνευτο σκάνδαλο του πόνου.

Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις ούτε χρήσιμες συνταγές. Ο Χριστός διαμαρτύρεται για εγκατάλειψη, σιωπά, πεθαίνει! Μας λέει ότι η υπόθεση δεν είναι να την σκεφτείς αλλά να την γευτείς. Δεν απαντιέται στο μυαλό αλλά στην καθημερινότητα "του κήπου της Γεθσημανή". Μαζί του, βήμα-βήμα, μας ανεβάζει στο μονοπάτι του κήπου. Δεν γίνεται αλλοιώς αν δεν ανεβούμε θα μείνουμε. Οδυνηρό! Οπωσδήποτε, γιατί η θεϊκή σιωπή δεν αντιμετωπίζεται με ημίμετρα στα οποία έχουμε συνηθίσει. Η ακολουθείς εμπιστευόμενος Αυτόν που σιωπά η φεύγεις!

"Σε παρακαλώ... παρελθέτω τό ποτήριον τοῦτο". Αντί απαντήσεως σιωπή και... "ἄγγελος ἐπιστηρίζων Αὐτόν".

* * *

Πρέπει να αγαπήσεις για να "ακούσεις". Πρέπει να δεις περισσότερα και μακρύτερα από την βόλεψη, την άνεση, την υγεία και τα λεφτά προκειμένου να εγκαταλειφθείς σε Σταύρωση (προσωπική για τον καθένα μας) που θα είναι η αρχή, η είσοδος και η γενεσιουργός αιτία της Αναστάσεως. Πρέπει να έχεις υποννοιαστεί την... απεραντοσύνη του Ωκεανού για να μη καταδικάζεις τον εαυτό σου σε... βάτραχο του πηγαδιού, και για να μπορέσεις να αντέξεις τον πόνο της θεραπευτικής ανατομίας.

Όλο το μυστήριο του πόνου φωτίζεται από το φως που πηγάζει από τον Σταυρό του Χριστού. Αν δεν το βλέπεις αυτό το φως τότε όλα είναι παράνοια, αδιέξοδο και τέλμα. Όταν "δεις" το φως του προσώπου του Χριστού στον Σταυρό, τότε όλα αποχτούν νόημα και αξία· γίνονται δρόμος για να φτάσουμε στην μόνιμη ευτυχία· μας οδηγούν, όπως λέει και πάλι ο ποιητής στην αλλαγή του σκηνικού.

"Είπα στην ψυχή μου, ησύχασε και άσε το σκοτάδι να ’ρθει

επάνω σου, που είναι το σκοτάδι του Θεού.

Όπως σ’ ένα θέατρο, τα φώτα σβήνουν,

για να αλλάξει το σκηνικό".

T.S.Eliot, Τέσσερα κουαρτέτα, ΙΙΙ 112-115

πηγή:Ενοριακό