Σάββατο σήμερα και αναφέρονται προσευχές από την Εκκλησία για όλους τούς νεκρούς πού κοιμήθηκαν με ευσέβεια.

"Επενόησε η Εκκλησία τού Χριστού

να προσφέρει ευχές και ικεσίες για τους κεκοιμημενους,

ώστε με τις προσευχές αυτές πού αναπέμπει στον Θεό

ή να απαλλάξουν τελείως από τα δεινά που τους κατέχουν,

η να βρουν κάποια άνεση και παρηγοριά στην φυλακή

πού βρίσκονται οι ψυχές τους.

«Εύχόμεθα, λέγει, ονομαστικά για εκείνους πού έκοιμήθησαν, την πρώτη ημέρα, την τρίτη, την ενάτη, την εικοστή, την τεσσαρακοστή, κατόπιν μετά τρεις μήνες, μετά έξι μήνες, και τέλος μετά να χρόνο και όσες φορές θέλουν να το κάνουν αυτό οι συγγενείς κείνου που έφυγε, δεν εμποδίζονται.

Κάθε Σάββατο όμως όλου τού χρόνου αναφέρονται προσευχές από την Εκκλησία για όλους τούς νεκρούς πού κοιμήθηκαν με ευσέβεια. Και αυτό γίνεται σε όλους τούς ναούς.

Και κάθε φορά πού προσφέρεται η θεία Λειτουργία, πάντοτε μνημονεύονται και αυτοί".

πηγή:Ομολογία Μητροφάνους Κριτοπούλου Πατριάρχου Αλεξανδρείας

Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος θεωρεῖ ὅτι τό, ὡς «Ὁμολογία Πίστεως» κείμενο, ὡς ἐκ περισσοῦ.

Ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν ἀπογευματινή Συνεδρίασή Της, τήν 15ην Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ., καθώς καί κατά τό πρῶτο μέρος τῆς σημερινῆς Συνεδρίας Της, μέ πρόταση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, συζήτησε τό θέμα τοῦ Διαλόγου μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν.

Στήν ἀρχή ἀνεγνώσθη τό ἔγγραφο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου σχετικά μέ τήν λεγομένη «Ὁμολογία Πίστεως», πού ὑπεγράφη ἀπό Κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, καθώς ἐπίσης ἀνεγνώσθησαν καί ἐπιστολές τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν πρός τήν Ἱερά Σύνοδο, μέ σκοπό τήν ἐνημέρωσή τους γιά τό κείμενο πού ὑπεγράφη στήν Ραβέννα καί τό προσχέδιο πού πρόκειται νά συζητηθεῖ τίς προσεχεῖς ἡμέρες στήν Κύπρο σχετικά μέ τό πρωτεῖο τοῦ πάπα κατά τήν πρώτη χιλιετία. Ἤδη γιά τά θέματα αὐτά ἔγινε λόγος καί στήν Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο τοῦ παρελθόντος Σεπτεμβρίου.

Μετά τήν ἀνάγνωση τῶν ἀνωτέρω κειμένων, ὁ Μακαριώτατος ἐκάλεσε τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Νικοπόλεως καί Πρεβέζης κ. Μελέτιο, Πρόεδρο τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Διορθοδόξων καί Διαχριστιανικῶν Σχέσεων, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, Ἀντιπρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στόν Διάλογο μετά τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν καί Περιστερίου κ. Χρυσόστομο, ὡς γνώστη τῶν θεμάτων, ἐπειδή ἀσχολήθηκε στό παρελθόν, νά ἐνημερώσουν τήν Ἱεραρχία τόσο γιά τήν πορεία τοῦ ἀνωτέρω διαλόγου, ὅσο καί γιά τό κείμενο τῆς Ραβέννας καί τήν Συνεδρία τῆς Μικτῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς πού θά γίνει τίς προσεχεῖς ἡμέρες στήν Πάφο τῆς Κύπρου.

Ἀκολούθως ὑπῆρξε εὐρύτατος διάλογος, στόν ὁποῖον ἔλαβαν μέρος πολλοί Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ὁμίλησαν μέ αἴσθημα εὐθύνης καί γνώσεως γιά τά μεγάλα αὐτά θέματα. Κατά τήν συζήτηση διετυπώθησαν οἱ ἀκόλουθες θέσεις :

1. Διεπιστώθη ἡ ἀνάγκη περαιτέρω πληρεστέρας ἐνημερώσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, στά σημαντικά αὐτά ζητήματα. Δηλώθηκε δέ ὅτι ἐφεξῆς ἡ Ἱεραρχία θά λαμβάνῃ γνώση ὅλων τῶν φάσεων τῶν Διαλόγων, διαφορετικά κανένα κείμενο δέν δεσμεύει τήν Ἐκκλησία. Ἄλλωστε αὐτό συνιστᾶ τό Συνοδικό Πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας.

2. Ὁ Διάλογος πρέπει νά συνεχισθεῖ, μέσα ὅμως στά ὀρθόδοξα ἐκκλησιολογικά καί κανονικά πλαίσια, πάντοτε ὕστερα ἀπό συνεννόηση μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὅπως πανορθοδόξως ἔχει ἀποφασισθεῖ.

3. Οἱ Ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας μας στόν συγκεκριμένο διάλογο ἔχουν σαφῆ γνώση τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας, τῆς Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως καί προσφέρουν τίς γνώσεις καί τίς δυνάμεις τους πρός τόν σκοπό «τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως», «ἐν ἀληθείᾳ» καί μέσα στά ἀπαραίτητα θεολογικά πλαίσια καί τίς ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνδιασκέψεων.

4. Τό κείμενο τῆς Ραβέννας καί τό κείμενο πού πρόκειται νά συζητηθεῖ στήν Κύπρο τελοῦν ὑπό τόν ὅρον τῆς ἀναφορᾶς καί ἐγκρίσεώς τους ἀπό τίς κατά τόπους Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες, ἑπομένως καί ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, Συνοδικῶς διασκεπτομένης. Αὐτό πρακτικῶς σημαίνει ὅτι δέν θά ὑπάρξουν τετελεσμένα γεγονότα, χωρίς Συνοδική Ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας. Οἱ Ἱεράρχες εἶναι φύλακες τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ὅπως ὁμολόγησαν κατά τήν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονία τους.

5. Σχετικά μέ τό κείμενο πού θά ἀναφέρεται στό πρωτεῖο τοῦ πάπα τῆς Ρώμης κατά τήν πρώτη χιλιετία, τό ὁποῖο θά καταρτισθῆ στήν Κύπρο τίς προσεχεῖς ἡμέρες, δόθηκε κατεύθυνση στούς ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας μας νά ὑποστηρίξουν, ὥστε νά ἐγγραφεῖ στό τελικό κείμενο ἡ κανονική θέση τοῦ πρωτείου τοῦ πάπα Ρώμης κατά τήν πρώτη χιλιετία σέ σχέση πρός τίς Οἰκουμενικές Συνόδους καί σέ ἀναφορά πρός τόν 3ον Κανόνα τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τόν 28ο Κανόνα τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

6. Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος παρακολουθεῖ καί θά συνεχίσει νά παρακολουθεῖ ἐπαγρυπνοῦσα τό θέμα τῶν διαλόγων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τούς Ἑτεροδόξους, γι’ αὐτό καί θεωρεῖ ὅτι τό, ὡς «Ὁμολογία Πίστεως» κείμενο, ὡς ἐκ περισσοῦ. Παρακαλεῖ δέ τούς πιστούς νά ἐμπιστεύωνται τούς Ποιμένες τους καί νά ἀπέχουν ἀπό ἐνέργειες, πού εἶναι δυνατόν νά δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα.

Ταῦτα συνεζήτησε καί ἀπεφάσισε ὁμοφώνως ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ αἴσθημα εὐθύνης ἔναντι τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί παραδόσεως καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, πρός δόξαν Θεοῦ καί εὔκλειαν τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας

Ἀββᾶ Δωροθέου "ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΠΟΥ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΕΙΡΑΣΜΟ"

Νά θυμᾶσαι, παιδί μου, αὐτόν πού εἶπε ὅτι «διά μέσου πολλῶν θλίψεων θά μποῦμε στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» (Πραξ. 14, 22), χωρίς νά καθορίζει τό εἶδος τῶν θλίψεων, ἀλλά εἶπε ἀόριστα: «διά μέσου πολλῶν θλίψεων».

Καί ἔτσι, ἄν ἔχεις ἁμαρτίες, νά ὑπομένεις ὅ,τι σοῦ συμβαίνει μέ εὐχαριστιακή διάθεση καί ἐπίγνωση, σάν νά ἦταν κάτι πολύ εὐχάριστο.

Ἄν ὅμως δέν ἔχεις ἁμαρτίες, νά ὑπομένεις τόν πειρασμό σάν κάτι πού σέ καθαρίζει ἀπό τά πάθη ἤ σοῦ γίνεται ἀφορμή νά κερδίσεις τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ὁ φιλάνθρωπος καί φιλόψυχος Θεός, πού ἐπιτίμησε τόν ἄνεμο καί τή φουρτουνιασμένη θάλασσα καί τή γαλήνεψε, νά ἐπιτιμήσει καί τόν πειρασμό σου, παιδί μου, καί νά σοῦ δώσει εὐρύτητα πνεύματος γιά νά γνωρίσεις τίς κακουργίες τοῦ ἐχθροῦ.

Ἀμήν.

Συνεχίζεται η αδικία....

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος,καλείται να αποκαταστήσει τον αδικηθέντα πρώην Αττικής Νικόδημο (Γκαζιρούλη).

Δυστυχώς μερικοί προφασίζονται το άνιθο και το κίμηνο για να αναβάλουν και ίσως να θάψουν οριστικά το Θέμα. Όμως ο αγνός λαός έχει εκφράσει καθαρά την ετιμηγορία του.

Ο Νικόδημος πίσω στην Αττική.

πηγή:Περιοδικό “τα νειάτα” Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2009

Προσκύνημα στην Ιερά Μονή Ρόμβης Βονίτσης

Αύριο το απόγευμα,

το παράρτημα της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων Νομού Αιτωλοακαρνανίας

σε συνδιοργάνωση

με τον Σύλλογο Φίλων του Αγίου Όρους

"Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός" Νομού Αιτωλοακαρνανίας

θα πραγματοποιήσουν απογευματινή προσκυνηματική εκδρομή

στην Ιερά Μονή Ρόμβης Βονίτσης,

ιστορικό μεταβυζαντονό μοναστήρι

αφιερωμένο στο Γεννέσιο της Θεοτόκου.

Ώρα αναχώρησης απο το 3ο Λύκειο Αγρινίου:2.30μ.μ

Ώρα επιστροφής:περίπου στις 10 το βράδυ.

Τιμή εισητηρίου:8 Ευρώ

Για δηλώσεις συμμετοχής στον τηλεφωνικό αριθμό :

6978554788

(Παπαθανασίου Σπυρίδων)

"Γονεῖς, παιδιά καί οἰκογένεια"

Ἡ Ἱερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας καί τό βιβλιοπωλεῖο αὐτῆς
«Φάρος Ὀρθοδοξίας»
προσφέρουν στό εὐρύ κοινό τρεῖς ὁμιλίες
τοῦ λόγιου μοναχοῦ Μωυσῆ τοῦ Ἁγιορείτη
γιά τήν οἰκογένεια σέ ἕνα καλαίσθητο βιβλίο μέ τίτλο

«Γονεῖς, παιδιά καί οἰκογένεια».

Το βιβλίο αυτό, θα παρουσιαστεί στα πλαίσια της Σχολής Γονέων :

σήμερα στίς 6.30 το απόγευμα,
στη συνεδριακή αίθουσα του νομαρχιακού μεγάρου στην ιερά πόλη του Μεσολογγίου.

αύριο στίς 6.30 το απόγευμα,
στο Παπαστράτειο Μέγαρο Αγρινίου ώρα 6.30 το απόγευμα.


Γνωστός στό πανελλήνιο ἀπό τίς ὁμιλίες του ἀνά τήν Ἑλλάδα ὁ γέρων Μωυσῆς, ἔρχεται τώρα νά τροφοδοτήσει πνευματικά τούς γονεῖς, τά παιδιά καί κατ΄ἐπέκταση ὅσους ἐνδιαφέρονται γιά τήν πρόοδο τῆς σύγχρονης οἰκογένειας, ἡ ὁποία «μαρτυρᾶ» στήν ἐποχή τῆς παγκοσμιοποίησης.

Ὁ λόγος τοῦ π.Μωυσῆ, ρέων σάν τρεχούμενο δροσερό νερό, ἐπίκαιρος, ἑνωτικός, μακριά ἀπό ἀγκυλώσεις καί ὑπερβολές βρίσκει «κέντρο» στήν καρδιά μας.

Χωρίς νά εἶναι ἐλεγκτικός μέ τό ὑφος τοῦ δικαστῆ, ἀπευθύνει λόγο κατανόησης καί ἐπίγνωσης τῶν προβλημάτων τῆς σύγχρονης οἰκογένειας. Ὁ πολυάσχολος καί πολυπράγμων γονιός, ὁ «πνιγμένος» ἀπό τίς ὑποχρεώσεις καί τίς εὐθύνες ἀναζητᾶ «σανίδα σωτηρίας» - μία λυτρωτική ἔξοδο ἀπό τά ἐνδεχόμενα οἰκογενειακά του ἀδιέξοδα. Οἱ βοήθειες – οἱ ἀνάσες – δίπλα του ἐλάχιστες ἕως μηδαμινές. Ὅμως ἡ κατά Θεόν ἀγωγή ἀπό τήν μικρή κιόλας ἡλικία τοῦ παιδιοῦ πού γίνεται μέ πίστη καί τέχνη μπορεῖ νά ἑνώσει, νά μεταμορφώσει, νά ὁλοκληρώσει παιδιά μέ προσωπικότητα.

Καμιά συνταγή δέν δίδεται ὡς ἀντίδοτο τῶν προβλημάτων. Καμία αὐθεντία δέν προβάλλεται ναρκισσιστικά ὡς σωτήρια, παρά μόνο ἡ αὐθεντία τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς πού μέ τή σωστική καί ἁγιαστική θεία Χάρη «ἀλλοιώνει» τόν ἄνθρωπο καί καλμάρει τό θηρίο τοῦ ἐγωισμοῦ.

Ὁ π. Μωυσῆς, μέ τό παρόν βιβλίο, κατορθώνει νά κινήσει τό ἐνδιαφέρον ὅλων μας καί μέ τόν ἁπλό, αὐθεντικό καἰ διεισδυτικό λόγο του ὡς «φωνή αὔρας λεπτῆς», ἐκκεντρίζει τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῶν Πατέρων Αὐτῆς στήν πολυτάραχη καί ἀπαιτητική ζωή μας.

Καλή ἀνάγνωση!

Κεντρική διάθεσις:

Βιβλιοπωλεῖο Ἱερᾶς Μητροπόλεως «Φάρος Ὀρθοδοξίας»,
Πλατεία Ραζη-Κότσικα (πρ.Κένεντυ).
Τ.Κ. 302 00. Ἱ.Π.Μεσολογγίου
Τηλ καί Fax : 26310 26549

Στήν πόλη του Αγρινίου μπορείται να το βρείτε :

στο Βιβλιοπωλείο" Φώς Χριστού",
του αγαπητού φίλου και συνεργάτου του Σταθμού μας κ.Νεκταρίου Ζαρκανίτη στην οδό Καζαντζή 2
και στο Βιβλιοπωλείο του Ιερού Ναού Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου.

Γνωρίσας ἐπὶ Σταυροῦ, Υἱὸν Θεοῦ τὸν ἀληθῆ Κύριον, ὑπὲρ ἡμῶν πάσχοντα, τούτῳ ὁλοψύχως ἐπίστευσας, Λογγίνε μακάριε

" Ἐν τῷ Σταυρῷ παρεστηκώς,

καὶ τὰ γενόμενα σκοπῶν,

τὸν σταυρωθέντα ἐπὶ ξύλου, Θεὸν καὶ ἄνθρωπον ἑωρακώς,

ἐβόας πρὸς αὐτόν·

Ἐν τῇ βασιλείᾳ σου μνήσθητί μου Κύριε.

Διὸ καὶ ὁ Σωτὴρ ἐφώνει σοι·

Μακάριος εἶ Λογγῖνε,

καὶ τὸ μνημόσυνόν σου εἰς γενεὰν καὶ γενεάν".

Τη αυτή ημέρα μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Λογγίνου του Eκατοντάρχου

Yιόν Θεού λέγων σε Xριστέ και πάλιν,
Λογγίνος ως πριν, τέμνεται τον αυχένα.
Άμφ’ εκκαιδεκάτην Λογγίνον άορ κατέπεφνεν.

Oύτος ο Άγιος ήτον κατά τους χρόνους Tιβερίου Kαίσαρος, εν έτει ιε΄ [15], καταγόμενος μεν από την χώραν των Kαππαδοκών, εκατόνταρχος δε υπάρχων κατά το αξίωμα, υποκάτω εις τον Πιλάτον τον ηγεμόνα της Iουδαίας. Aπό τον οποίον επροστάχθη να υπηρετήση εις τα τίμια και σωτήρια Πάθη του Xριστού, μαζί με τους υποτασσομένους εις αυτόν στρατιώτας, και να φυλάξη τον σφραγισθέντα τάφον.

Oύτος λοιπόν βλέπωντας τα εξαίσια θαύματα, οπού έγιναν τότε εις την Σταύρωσιν του Kυρίου, ήτοι τον σεισμόν, την επισκότισιν του ηλίου, το καταπέτασμα του Nαού, οπού εσχίσθη από άνωθεν έως κάτω, τας πέτρας, οπού εσχίσθησαν, τα μνήματα, οπού ανοίχθησαν και πολλούς των κεκοιμημένων Aγίων, οπού ανεστήθησαν και ενεφανίσθησαν εις τους πολλούς.

Tαύτα λέγω πάντα βλέπωντας, εφώναξε με μεγάλην φωνήν και είπεν,


αληθώς Θεού υιός ην ούτος.

Kαθώς διηγούνται συμφώνως και οι τρεις θείοι Eυαγγελισταί, ο Mατθαίος, ο Mάρκος, και ο Λουκάς. Διά τούτο και τα αργύρια οπού έδιδαν εις αυτόν οι Iουδαίοι, διά να διαβάλη την Aνάστασιν του Kυρίου, και να ειπή, ότι οι μαθηταί τον έκλεψαν, τα αργύρια λέγω ταύτα δεν τα εδέχθη ο αοίδιμος. Aλλά τα απεστράφη αυτός και δύω άλλοι στρατιώται, οι οποίοι ύστερον μαζί με αυτόν εμαρτύρησαν.


Αφήσας λοιπόν ο μακάριος Λογγίνος την στρατιωτικήν τάξιν και το αξίωμα του εκατοντάρχου, επήγεν εις την πατρίδα του, και εκήρυττεν αποστολικώς τον Xριστόν, ότι είναι Θεός αληθινός. Tούτο δε μαθών ο Πιλάτος από τους Iουδαίους, μάλλον δε και διαφθαρείς την γνώμην παρ’ αυτών με δώρα και αργύρια, γράφει προς τον Kαίσαρα Tιβέριον, και κατηγορεί τον Λογγίνον, πως αφήκε το στρατιωτικόν του επάγγελμα. Kαι πως κηρύττει εις την πατρίδα του Θεόν τον Xριστόν.

Όθεν πέμπονται εκείνοι, οπού έμελλον να θανατώσουν τον Άγιον. Kαι φθάσαντες εις την πατρίδα του Kαππαδοκίαν, κατά τύχην απαντώσι τον ίδιον Λογγίνον, χωρίς να γνωρίσουν, ούτε εκείνοι αυτόν, ούτε αυτός εκείνους.

Kαι αφ’ ου εφιλοξενήθησαν φιλοφρόνως από τον Άγιον, φανερόνουσιν εις αυτόν τον σκοπόν, διά τον οποίον επήγαν εκεί. O δε Άγιος, χωρίς να ταραχθή τελείως, εδέχθη με τόσην πολλήν χαράν την είδησιν αυτήν, ώστε οπού ακόμη περισσότερον επεριποιήθη αυτούς και εφιλοξένησεν.

Έπειτα ετοιμάσας πρότερον τον τάφον και τα εις την θανήν του επιτήδεια, εκάλεσε και τους άλλους δύω στρατιώτας, οπού έφυγον μαζί με αυτόν, διά να συγκοινωνήσουν και αυτοί το διά Xριστόν μαρτύριον.


Έπειτα φανερόνοι εις τους απεσταλμένους, ότι αυτός είναι ο ζητούμενος από αυτούς Λογγίνος. Oι δε απεσταλμένοι τούτο ακούσαντες, πολύ ελυπήθησαν. Παρακαλεσθέντες όμως από τον Άγιον, απεκεφάλισαν αυτόν και τους δύω συστρατιώτας του. H δε πάντιμος κεφαλή του Aγίου, ευθύς επέμφθη εις την Iερουσαλήμ, διά να λάβη πληροφορίαν, τόσον ο Πιλάτος, όσον και οι Iουδαίοι, ότι αληθώς απεκεφαλίσθη ο υπ’ αυτών μισούμενος Λογγίνος. Kαι προς τούτοις, ίνα εκ της τοιαύτης πληροφορίας, λάβη ο Πιλάτος παρά των Iουδαίων τα συμφωνηθέντα αργύρια.

Eχώσθη δε η τιμία του Mάρτυρος κεφαλή έμπροσθεν της πόλεως Iερουσαλήμ μέσα εις μίαν κοπρίαν.

Ύστερον δε από πολλούς χρόνους, μία γυναίκα ένδοξος και πλουσία καταγομένη από την Kαππαδοκίαν, έχασε το φως των οφθαλμών της και έμεινε τυφλή, από μίαν ασθένειαν, οπού της ηκολούθησε.

Tούτου χάριν επήγεν εις τα Iεροσόλυμα, ομού με ένα μονογενή της υιόν. Mε σκοπόν, διά να δυνηθή να εύρη την ιατρείαν των οφθαλμών της. Eις καιρόν δε οπού ευρίσκετο εκεί, απέθανεν ο υιός της. Kαι διά τούτο επροστέθη επάνω εις την μίαν λύπην της, και άλλη λύπη. Όθεν διπλώς εθρήνει η δυστυχής.

Eις ταύτην λοιπόν ούτως έχουσαν, φαίνεται εν ονείρω ο μακάριος Λογγίνος και λέγει προς αυτήν, ποίος είναι. Kαι εις ποίον μέρος είναι χωσμένη η κεφαλή του. Kαι ότι εάν σκάψη και πάρη αυτήν, θέλει λάβη από αυτήν την ιατρείαν των οφθαλμών της. Kαι προς τούτοις, ότι θέλει ιδή και τον υιόν της με δόξαν.

Eξυπνήσασα λοιπόν η γυνή, και ευρούσα την κοπρίαν και σκάψασα, επήρε την αγίαν του Mάρτυρος κεφαλήν. Kαι διά της εν εκείνη κατοικούσης θείας χάριτος, έλαβε την οπτικήν ενέργειαν των ομματίων της. Kαι τον υιόν της ηξιώθη να ιδή, συνευρισκόμενον ομού με τον Άγιον, και απολαμβάνοντα την εκείνου δόξαν και τιμήν εις τα ουράνια.

Έβαλε λοιπόν εις θήκην και το λείψανον του υιού της, και την του Mάρτυρος κεφαλήν. Eπειδή έτζι της είπε να κάμη ο Άγιος. Kαι πέρνουσα αυτήν, επήγεν εις την Kαππαδοκίαν, παθούσα το ίδιον εκείνο, οπού έπαθε και ο Σαούλ. Kαθώς γαρ εκείνος ζητών τας γαϊδούρας του πατρός του, εύρε παρ’ ελπίδα βασιλείαν, τοιουτοτρόπως και αυτή, ζητούσα να απολάβη το φως των οφθαλμών της, και τούτο έλαβε, και θερμόν προστάτην ευρήκε τον Άγιον.

Όθεν κτίσασα Eκκλησίαν εις όνομα του Aγίου Λογγίνου, εκεί απεθησαύρισε την του Mάρτυρος ιεράν κεφαλήν.

Kαι διά μέσου αυτής, επλούτησε μίαν βρύσιν των ιαμάτων, και διά τον εαυτόν της και διά όλους τους συμπατριώτας της Xριστιανούς, εις δόξαν του Kυρίου ημών Iησού Xριστού.

πηγή:

Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005

Κρατικές Αργίες και Άγιοι...

(Ο Απ. Παύλος Φυλακισμένος)

Στο πρωινό περίπατο πάνω στις σελίδες των εφημερίδων, στα νέα και τις λεγόμενες ειδήσεις της κατευθυνόμενης από το σύστημα δημοσιογραφίας, έπεσα πάνω σ’ ένα θέμα που ήταν επόμενο λόγο της ιδιότητας μου, να τραβήξει την προσοχή μου.

Αναφερόταν στο υπουργείο δικαιοσύνης, λέγοντας ότι "το νέο νομοσχέδιο του κ. Δένδια εκτός από την ποινικοποίηση της κουκούλας περιλαμβάνεται και τη θεσμοθέτηση αργίας για τους δεσμοφύλακες. Προστάτης τους, ο Άγιος Λογγίνος, στον οποίο ο Πόντιος Πιλάτος είχε αναθέσει να επιβλέπει τη σταύρωση του Χριστού".

Ο εκατόνταρχος Λογγίνος κρίθηκε ως ο πλέον κατάλληλος να «εκπροσωπήσει» στο πάνθεον των Αγίων τους έλληνες δεσμοφύλακες καθώς σε αυτόν και τους άνδρες του ανατέθηκε να εποπτεύει τη διαδικασία της σταύρωση του Χριστού, αφού κατά την επίμαχη περίοδο υπηρετούσε στον ρωμαϊκό στρατό και τελούσε υπό τις διαταγές του Πόντιου Πιλάτου.

Όπως αναφέρει ο Συμεών ο Μεταφραστής στους βίους και την πολιτεία Αγίων, ο Λογγίνος καταγόταν από την κωμόπολη Σανδιάλη της Καππαδοκίας και ανήκε στην Ιουδαϊκή συναγωγή. Παρά το σκληρό του προσωπείο ο Λογγίνος αισθάνθηκε συμπάθεια, συγκίνηση και θαυμασμό προς τον εσταυρωμένο Ιησού και ήταν κατά τη θρησκευτική παράδοση αυτός ο πρώτος που έκανε τη μεγάλη ομολογία ότι:

«Αληθώς ο άνθρωπος ούτος, Υιός ήν Θεού».

Στη συνέχεια ο Λογγίνος παραιτήθηκε από τον ρωμαϊκό στρατό και άρχισε να κηρύττει τη σταύρωση και την Ανάσταση του Ιησού. Ο Πόντιος Πιλάτος ενημέρωσε για τον Λογγίνο τον Καίσαρα της Ρώμης Τιβέριο, ο οποίος εξέδωσε αυτοκρατορικό διάταγμα διατάσσοντας τον αποκεφαλισμό του. Η αποκεφάλισή του έγινε στις 16 Οκτωβρίου ημέρα κατά την οποία στο εξής θα γιορτάζουν οι δεσμοφύλακες της χώρας σε ανάμνηση της αυταπάρνησης του Λογγίνου.

Τώρα εγώ και πάλι μπήκα στο «πειρασμό» να σκεφτώ ή μάλλον να αναπαράγω σκέψεις που «παιδιόθεν» με απασχολούσαν για την σχέση των κρατικών αργιών με τους αγίους της εκκλησίας μας και ποιο συγκεκριμένα για τους «προστάτες» αγίους μιας συντεχνίας ή οργανισμού.

Γνωστή συνήθεια στην Ρωμαϊκη παράδοση του Γένους μας, να ορίζονται προστάτες και γιορτές συντεχνιών, συλλόγων, συνεταιρισμών και γενικότερα ανθρώπινων συλλογικοτήτων την ημέρα μνήμης κάποιου αγίου ή αγίας της εκκλησίας μας. Λέει ο Γ. Καραμπελιάς σε πρόσφατο άρθρο του, "στην Ορθοδοξία, και μάλιστα σε συνθήκες δουλείας, η οργάνωση του θρησκευτικού γεγονότος ρυθμίζει ολόκληρη τη ζωή, ακόμα και την παραγωγή − η σπορά, ο θερισμός, ακόμα και τα ταξίδια των μαστοροσυντεχνιών συναρτώνται με θρησκευτικά γεγονότα και εορτές. Και το ίδιο συμβαίνει και με τα μεγάλα «πολιτικά» γεγονότα: από τις εκλογές των συντεχνιών, που πραγματοποιούνται την ημέρα της εορτής του προστάτη Αγίου της συντεχνίας, μέχρι την έναρξη της Επανάστασης του ’21, που θα συνδυαστεί με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου."

Ως εδώ όλα κατανοητά. Εκείνο το οποίο εμένα προσωπικά με προβληματίζει και πολλάκις με οργίζει, είναι ότι ένας άγιος τίθεται προστάτης και σημείο αναφοράς ενός ατόμου, ενός συλλόγου ή μια συντεχνίας για πιο λόγο; Για να διασφαλίζει μια μαγική προστασία επί των εργαζομένων; Για να παρέχει ψυχολογική και πολλές φορές αυτοδικαιωτική αναφορά στην ουσία και την ποιότητα της εργασίας ορισμένων κλάδων και επαγγελμάτων, ανεξαρτήτου όχι μόνο της ατομικής συνέπειας και ηθικής, αλλά της ίδιας της φύσης του επαγγέλματος και εργασίας. Δηλαδή θα μπορούσαν και οι δήμιοι να έχουν άγιο προστάτη; Σε παλαιότερες μορφές κοινωνικής οργάνωσης είχαν ρόλο συγκεκριμένο μέσα στην δομή της κρατικής μηχανής. Γιατί να μην έχουν και αυτοί τον προστάτη του συλλόγου τους ώστε να επιτελούν καλύτερα τα διατασσόμενα βασανιστήρια ή το χειρότερο θανατικές ποινές επι των κρατουμένων; Πως δηλαδή με πια κριτήρια, με ποιον ποιοτικό συσχετισμό, είναι προστάτης του πυροβολικού η Αγία Βαρβάρα. Ποια είναι η νοηματική και βιωματική σχέση των δύο μεγεθών. Η ζωή της αγίας, ζωή αγάπης και αυτοθυσίας για τον συνάνθρωπο πέραν συνόρων και εθνών. Πια σχέση έχει με το Πεζικό Τμήμα του Ελληνικού Στρατού ο Άγιος Γεώργιος. Ένας νέος άνθρωπος που αρνήθηκε τον Ρωμαϊκό Στρατό, τη φιλοσοφία της βίας και του αίματος και αφιερώθηκε μονάχα στο Χριστό και στο μήνυμα του.

Τι σχέση μπορεί να έχει η κρατική δικαστική εξουσία που κάθε μέρα στέλνει στα κολαστήρια που κατ’ ευφημισμό ονομάζονται σωφρονιστήρια, με την μεγάλη πατερική μορφή του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου. Τι σχέση έχει η ζωή του Αγίου, όχι μονάχα με την προσωπική ζωή των δικαστών αλλά κυρίως και πρωτίστως με το δικαστικό σύστημα, την φιλοσοφία της ανταπόδοσης, της τιμωρίας, της καταστολής, της ποινής και του ανθρώπινου εγκλεισμού;

Και τώρα τι σχέση μπορεί να έχει ένας μάρτυρας του Χριστιανισμού, ο Άγιος Λογγίνος που όχι μόνο δεν αγάπησε την δουλειά που του είχε αναθέσει το Ρωμαϊκο κράτος, να φυλάει ανθρώπους σε κελιά, αλλά την αρνήθηκε, την εγκατέλειψε μαζί με όλα τα προνόμια που του έδιδε το επάγγελμα αυτό και κήρυξε Χριστό με αποτέλεσμα η κρατική εξουσία να τον οδηγήσει στην φυλακή και αργότερα στον αποκεφαλισμό; Ένας άγιος τιμάται, από την ορθόδοξη εκκλησία, όχι για να αποτελεί μια φετιχιστική σημειολογία ενός οργανισμού ή μιας κοινωνικής ομάδας. Νεκρό σύμβολο. Ένα σαμανικό σημείο αντικειμενικής απρόσωπης λατρείας και καλοτυχίας, όπως πέταλα, χάντρες, σκόρδα κ.α. Αλλά για να αποτελεί πρότυπο ζωής. Να γίνεται σημείο αναφοράς, μια επιβεβαίωση ότι το νέο, το αλλιώς, το διαφορετικό είναι ανάμεσα μας ως δυνατότητα και «κατάκτηση». Επίσης δε, ότι ένα ανώτερο πεδίο ζωής με ιδανικά και αξίες είναι εφικτό, είναι πραγματοποιήσιμο. Τουλάχιστον ως δυνατότητα, ως δυναμική προς τα εμπρός.

Μονάχα έτσι έχει νόημα και θεολογική κατανόηση, ερμηνεία και οντολογική σημειολογία, η αναφορά στο πρόσωπο ενός Αγίου της Εκκλησίας ως «προστάτη» ως σημείο αναφοράς, μιας ανθρώπινης ομάδας εργασίας.

Τώρα θα μου πείτε, έλα βρε πάτερ ποιος ενδιαφέρετε για αυτά που λες, οι άνθρωποι μια αργία ψάχνατε και βαλαν τον Ἀγιο Λογγίνο μπροσούρα, κάδρο. Ναι το καταλαβαίνω και είμαι σίγουρος τόσο για το σκεπτικό του αιτήματος όσο και για την θεσμοθέτηση του από το υπουργείο. Δε νομίζω να θέλησε ή να έχει πλήρη συνείδηση το υπουργείο της πράξεως ή της σημειολογίας να βάλεις τον Άγιο Λογγίνο σημείο αναφοράς των δεσμοφυλάκων.

Διότι διαφορετικά είναι σαν να τους έλεγε ανοίξτε τις πόρτες ρε παιδιά να βγει ο κόσμο έξω.....


π. Λίβυος

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ:"ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ὄχι μόνο νά λειτουργεῖ τήν Ἁγία Τράπεζα, ἀλλά καί νά τήν προεκτείνει μέσα στόν κόσμο"

"...Πολλές φορές διακηρύξαμε ἀπό τόν ἄμβωνα, ὅτι ἄν εἶχε χαθῆ τό Εὐαγγέλιο ὅλο καί εἶχαν διασωθῆ μόνον οἱ περικοπές του,

ἐκείνη τῆς Ἐπιστροφῆς τοῦ Ἀσώτου καί ἐκείνη τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου,
θά ἀρκοῦσαν νά ἀποδείξουν
ὅτι τό Εὐαγγέλιο δέν εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα.

Ἡ σχέσις μέ τόν συνάνθρωπό μας καί τό κέντρο τῆς ἀποστολῆς μας κατά τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ διαποίμανσις:
Ἀφ’ ἑνός μέν ἡ πνευματική του στήριξη καί ἡ ἐν Χριστῷ ἀναγέννησίς του καί ἀφ’ ἑτέρου ἡ συναντίληψις στό πρόβλημά του καί τήν δυσκολία του.

Μέ πιό ἁπλά λόγια: ἡ ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας μας ἰδιαίτερα στήν ἐποχή μας εἶναι
«ὄχι μόνο νά λειτουργεῖ τήν Ἁγία Τράπεζα,
ἀλλά καί νά τήν προεκτείνει μέσα στόν κόσμο»..."

«Πρέπει να ορκιζόμαστε;»του Χάρη Ανδρεόπουλου * Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης

«Πρέπει να ορκιζόμαστε;». Το ερώτημα επανέρχεται στην επικαιρότητα κάθε φορά που είτε συζητείται η αναθεώρηση του Συντάγματος, είτε συνέρχεται νέα Βουλή προκειμένου οι νεοεκλεγέντες βουλευτές να δώσουν τον νενομισμένο και καθιερωμένο (θρησκευτικό) όρκο. Ετσι, και την περασμένη Τετάρτη, το θέμα επανήλθε στην επικαιρότητα εξ αιτίας της άρνησης των βουλευτών της Αριστεράς (ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ) και ενίων (τέσσερις εκ των εκατόν εξήντα) της κυβερνητικής παράταξης (ΠΑΣΟΚ) να δώσουν, ως μέλη της νέας Βουλής, τον θρησκευτικό όρκο.

Για το θέμα του όρκου στο δημόσιο διάλογο αντιπαρατίθενται συνήθως δύο ιδεολογικοποιημένες στη βάση τους απόψεις: α) εκείνων που για λόγους παράδοσης θέλουν να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν: να συνεχίσει, δηλαδή, να ισχύει το σημερινό καθεστώς της (θρησκευτικής) ορκοδοσίας, όπως π.χ. ζητά ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Γ. Καρατζαφέρης και β) εκείνων που θέλουν να καταργηθεί και το επιδιώκουν για λόγους ξεκάθαρα ιδεολογικοπολιτικούς, όπως π.χ. κάποιοι πολιτικοί σχηματισμοί (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ) και ενώσεις πολιτών, οι οποίοι τάσσονται αναφανδόν υπέρ ενός κοσμικού – άθρησκου κράτους («etat laique»).

Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

Μιας και μιλάμε, όμως, για όρκο που προϋποθέτει τη θρησκευτική πίστη και ειδικότερα για μας τους ορθοδόξους χριστιανούς τη πίστη στον Τριαδικό Θεό, αξίζει να δούμε και μια τρίτη άποψη και συγκεκριμένα τη θεολογική, την οποία ανέδειξε ο Αρχιεπίσκοπος και η οποία , δυστυχώς, στον δημόσιο διάλογο, αν δεν αποσιωπάται, τουλάχιστον, υποβαθμίζεται. Επειδή, ωστόσο, για εμάς τους χριστιανούς η θεολογική θα πρέπει να είναι η άποψη που θα σηματοδοτεί τη στάση και τη συμπεριφορά μας απέναντι στο θέμα, αξίζει να δούμε τι λέγουν σχετικώς η Αγία Γραφή και οι Πατέρες.

Ξεκινώντας από την Παλαιά Διαθήκη, διαβάζουμε στο Δεκάλογο: «Ου λήψει το όνομα του Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» («δεν θα προφέρεις καταχρηστικά το όνομα του Κυρίου, του Θεού σου», Εξ. 20,7. Δευτ. 5,11). Περνώντας στη Καινή Διαθήκη ακούμε το Χριστό να λέει: «Εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως (…) έστω δε ο λόγος υμών ναι ναι, ού ού, το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού εστί…» («εγώ, όμως, σας λέω να μην ορκίζεστε καθόλου (…) να λέτε μόνο ναι ή όχι, καθετί πέρα απ’ αυτά προέρχεται από τον πονηρό», Ματθ. 5, 33 – 37). Σαφέστατη είναι η προτροπή που μας απευθύνει και ο αδελφόθεος Ιάκωβος στην Επιστολή του (5, 12): « Προ πάντων δε, αδελφοί μου, μη ομνύετε μήτε τον ουρανόν, μήτε την γήν , μήτε άλλον τινά όρκον. Ητω δε υμών το ναί, ναί, και το ού, ού, ίνα μη υπό κρίσιν πέσητε» («Προ παντός, αδελφοί μου, να μην ορκίζεσθε ούτε στον ουρανό, ούτε στη γή, ούτε να κάνετε άλλον όρκο. Ας είναι το «ναί» σας πραγματικό ναί, και το «όχι» σας πραγματικό όχι, για να μη βρεθείτε κατηγορούμενοι στη τελική κρίση»).

Πάμε στους Πατέρες της Εκκλησίας: Ο Μεγ. Βασίλειος επισημαίνει ότι ο όρκος απαγορεύθηκε μια για πάντα (Κανών 29). Στο ερώτημα πως μπορεί κάποιος να πείθει τους άλλους, όταν αποφεύγει τον όρκο, ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος απαντά: με το λόγο και τη συμπεριφορά που θα πιστοποιεί το λόγο του (Επη Ηθικά, PG 37, 940). O Aγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς απορρίπτει επίσης τελείως τη χρήση του όρκου. Σε όσους δεσμεύθηκαν με όρκο προτείνει να τηρήσουν πιστά τις υποσχέσεις τους, αν αυτές είναι σύμφωνες με το θέλημα του Θεού, αλλά και να ζητήσουν ταυτόχρονα το έλεος του Θεού, γιατί ακόμη και σε περίπτωση ευορκίας δεν παύουν να είναι παραβάτες της εντολής (Δεκάλογος κατά Χριστόν νομοθεσίας, P.G. 150, 1093 BC).

Η χρήση, λοιπόν, του όρκου στη καθημερινή ζωή αποτελεί καταστρατήγηση της ρητής εντολής του Χριστού «μη ομόσαι όλως», όπως παραδέχθηκε και ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του προ έτους περίπου (28/12/2008) στην κυριακάτικη «Καθημερινή» και στον συνάδελφο Νίκο Παπαχρήστου
(http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100095_28/12/2008_297508).

ΕΠΙ ΟΘΩΝΟΣ…

Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση, που είναι, αν μη τι άλλο, θεολογικά παράδοξη, εμφανίσθηκε - όπως επισημαίνει ο κορυφαίος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Χριστιανισμού Γ. Μαντζαρίδης στο μνημειώδες έργο του «Χριστιανική Ηθική» (εκδ. Π. Πουρναρά, 1995, σελ. 415) - με την ανασύσταση του ελληνικού κράτους και έχει τις ρίζες της στη φιλοσοφία της βαυαροκρατίας που κυριαρχούσε στα διοικητικά πράγματα της χώρας τη περίοδο εκείνη (1833, με βασιλιά της ορθόδοξης Ελλάδος τον ρωμαιοκαθολικό Οθωνα και αντιβασιλιά επί των εκκλησιαστικών τον προτεστάντη Μάουρερ).

Εξ αιτίας της δημιουργήθηκε η έντονη διαμάχη ανάμεσα στον Οικονόμο τον εξ Οικονόμων και τον Θεόκλητο Φαρμακίδη. Ο πρώτος ακολουθώντας την διδασκαλία, αλλά και τη πράξη της Εκκλησίας υποστήριξε ότι οι χριστιανοί δεν πρέπει να ορκίζονται. Αντίθετα, ο Φαρμακίδης θεώρησε τον όρκο επιτρεπτό, ιδίως όταν επιβάλλεται από την πολιτεία. Αντιμετωπίζοντας το θέμα αυτό το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε το 1849 εγκύκλιο επιστολή «Προς τους απανταχού Ορθοδόξους» που υπογράφεται και από τους προκαθημένους των τριών άλλων πρεσβυγενών πατριαρχείων. Στη επιστολή αυτή καυτηριάζεται με δριμύτητα ή φαρμακίδειος άποψη ότι η χριστιανική πίστη δεν απαγορεύει τον όρκο και ότι οι πιστοί μπορούν να ορκίζονται στα δικαστήρια «απροκριματίστως και οσίως».

- Βεβαίως είν’ αλήθεια ότι την ορκοδοσία την επέβαλε, όχι η Εκκλησία (πως θα μπορούσε άλλωστε; ), αλλά το …ανορθόδοξο - επί βασιλείας του ρωμαιοκαθολικού Οθωνος και αντιβασιλείας του προτεστάντου Μάουρερ – νεοσύστατο, τότε, ελληνικό κράτος, θέλοντας να «αξιοποιήσει» τη θρησκευτική συνείδηση των διαδίκων, των μαρτύρων και εν γένει των διοικουμένων για τους δικούς του σκοπούς. Πέρασαν, όμως, από τότε 180 και πλέον χρόνια. Οι καιροί για αλλαγές προς ορθόδοξη κατεύθυνση, δηλαδή για την κατάργηση της ορκοδοσίας και την αντικατάστασή της με άλλες διαβεβαιώσεις (όπως δίνουν οι νεοεκλεγόμενοι μητροπολίτες ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας) ή εγγυήσεις της αξιοπιστίας του μάρτυρα, ωρίμασαν.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣτΕ

Yπάρχει μάλιστα και η σχετικά πρόσφατη υπ’ αριθμ. 2601/1998 (ορθοδοξότατη!) απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) βάσει της οποίας έχει κάθε νόμιμο δικαίωμα να αρνηθεί να ορκισθεί εκείνος που επικαλείται κώλυμα για λόγους θρησκευτικής συνείδησης. Με την απόφαση αυτή δικαιώθηκε απόφοιτος του τμήματος Θεολογίας του παν/μίου Αθηνών ο οποίος προσέφυγε κατά της πράξεως του προέδρου του τμήματος που επέβαλλε υποχρεωτικά θρησκευτικό όρκο (καθομολόγηση). Ο απόφοιτος αρνήθηκε να ορκισθεί διότι ο όρκος είναι απαράδεκτος για το ορθόδοξο δόγμα το οποίο πρεσβεύει – και το ΣτΕ δεχόμενο τη προσφυγή του, ακύρωσε τη πράξη του προέδρου του τμήματος.

Το ΣτΕ πήρε θέση. Αναφορικά με την διοικούσα Εκκλησία, η μέχρι τώρα - δίκην Ποντίου Πιλάτου - «ουδέτερη» στάση επί του θέματος (αν συνάδει, ή όχι ο όρκος με το Ευαγγέλιο, με τη χριστιανική διδασκαλία), το μόνο που κατάφερε είναι να επιτείνει τη σύγχυση. Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος με τις δηλώσεις στη «Καθημερινή» (28/12/2008) διέλυσε το νέφος αυτής της σύγχυσης και με λόγο πεντακάθαρο, κρυστάλλινο, προσέγγισε το θέμα θεολογικά, πνευματικά. «Η κατάργηση του όρκου δεν δημιουργεί πρόβλημα στην Εκκλησία, αντιθέτως είναι συνέπεια της διδασκαλίας της», δήλωσε στη προαναθερθείσα συνέντευξή του (στη κυριακάτικη «Καθημερινή», 28/12/2008) ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, αναδεικνύοντας, έτσι, τη θεολογική διάσταση ενός απλού μεν, ωστόσο πολυβασανισμένου - για μικροπολιτικούς, κυρίως, λόγους – θέματος.

Στη βάση αυτών των γραφομένων, θα μπορούσε να διερωτηθεί κανείς: δηλαδή οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ ζητούν την κατάργηση του θρησκευτικού όρκου αποδεχόμενοι το σχετικό (Ματθ. 5, 33) ευαγγελικό πρόσταγμα; Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγμα, αλλά, δυστυχώς, δεν είναι. Όπως πολύ ορθά επισημαίνει ο Αρχιεπίσκοπος η προσπάθεια της κατάργησης του θρησκευτικού όρκου, έτσι όπως επιδιώκεται σήμερα στη χώρα μας, δεν υποκρύπτει ενδιαφέρον για συνέπεια και ειλικρίνεια, αλλά έχει γίνει κι’ αυτή ένα αντιθρησκευτικό ιδεολόγημα.

Αναφορικά, πάντως, με τη θεολογική διάσταση του θέματος πιστεύουμε ότι μια απλή επίσημη δήλωση – διακήρυξη της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας μας, ότι η θεολογία μας, ως ορθοδόξων χριστιανών, απαγορεύει τον όρκο, θα ήταν αρκετή για την κατάργηση της επιβολής του. Αλλά και θα έδινε οριστικά τέλος σ’ ένα θέμα τόσο απλό, αλλά τόσο βασανισμένο…

* Σημείωση: Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι δημοσιογράφος - θεολόγος ΑΠΘ (xaan@theo.auth.gr ), συνεργάτης του Ρ/Σ της Ι. Μητρόπολης Λάρισας, της Πύλης Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Αmen.gr» και καθηγητής στο Γυμνάσιο & Λύκειο Αρμενίου ν. Λάρισας.

πηγή:«Αmen.gr»Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων

Προσκύνημα στην Ιερά Μονή Ρόμβης Βονίτσης

Την Κυριακή 18 Οκτωβρίου το παράρτημα της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων Νομού Αιτωλοακαρνανίας σε συνδιοργάνωση με τον Σύλλογο Φίλων του Αγίου Όρους "Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός" Νομού Αιτωλοακαρνανίας θα πραγματοποιήσουν απογευματινή προσκυνηματική εκδρομή στην Ιερά Μονή Ρόμβης Βονίτσης,ιστορικό μεταβυζαντονό μοναστήρι αφιερωμένο στο Γεννέσιο της Θεοτόκου.

Ώρα αναχώρησης απο το 3ο Λύκειο Αγρινίου:2.30μ.μ

Ώρα επιστροφής:περίπου στις 10 το βράδυ.

Τιμή εισητηρίου:8 Ευρώ

Για δηλώσεις συμμετοχής στον τηλεφωνικό αριθμό :

6978554788

(Παπαθανασίου Σπυρίδων)

Έναρξη λειτουργίας τμημάτων ερασιτεχνικού θεάτρου

Το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αγρινίου
''Στέλιος Τσιτσιμελής'',
ανακοινώνει την έναρξη λειτουργίας των τμημάτων ερασιτεχνικού θεάτρου για την θεατρική περίοδο 2009 – 2010.

Το πρόγραμμα συναντήσεων των ερασιτεχνικών ομάδων έχει ως εξής:

Τμήμα ενηλίκων: Κάθε Τετάρτη 21:00 μ.μ.
Τμήμα εφήβων: Κάθε Τρίτη 20:00 μ.μ.

στην αίθουσα του Κέντρου Δημιουργικής Απασχόλησης "Φαντασία", Μπότσαρη 4.

Πληροφορίες –εγγραφές καθημερινά από 10:00 -14:00μ.μ
στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αγρινίου, Δαγκλή 27

Τηλ:26410-55655 και 26410-55700.

Τμήματα άθλησης για ενήλικες και παιδιά στο Αγρίνιο

Η Κοινωφελής Επιχείρηση Πρόνοιας Πολιτισμού Αγρινίου και το Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο «Μιχάλης Κούσης» συνεχίζοντας την προσπάθεια για την ενίσχυση των δράσεων Μαζικού Αθλητισμού, ανακοινώνουν την λειτουργία νέων τμημάτων άθλησης για ενήλικες και παιδιά.

Αναλυτικά θα λειτουργήσουν:

· Τμήματα κολύμβησης ενηλίκων

(πρωί και απόγευμα).

· Τμήματα κολύμβησης παιδιών

(απόγευμα).

· Τμήματα εκμάθησης επιτραπέζιας αντισφαίρισης ενηλίκων και παιδιών

(απόγευμα)

· Τμήματα άθλησης Α.Μ.Ε.Α.

(απόγευμα)

· Τμήματα άθλησης για όλη την οικογένεια

(Κυριακή πρωί στο Δημοτικό Πάρκο)

Πληροφορίες - εγγραφές

στο τηλ. 26410-39631 κ. Τσώνη Μαρία

Ἅγιοι Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν...

" Ψυχή μου ταπεινὴ ψυχὴ ταλαίπωρε,

ψυχὴ ἀμετανόητε,

μετανόησον καὶ βόησον Χριστῷ.

Ἥμαρτον ἱλάσθητι, φιλάνθρωπε,

ταῖς προσευχαῖς τῶν Ἀποστόλων, ὡς ὑπεράγαθος".

Ἱκετηρίαν νῦν Πάτερ Νικόλαε ποίησον, ὑπὲρ τῶν δούλων σου..

"Σὲ τὸν θερμὸν προστάτην,
πρὸς Κύριον καθικετεύομεν,
μὴ ἐάσῃς ἡμᾶς Ἅγιε ἀπροστατεύτους,
ἀλλὰ τῇ συνήθει σου πρεσβείᾳ περίσωσον".

Διήγησις περί αθλήσεώς τινος Mοναχού υποτακτικού. Kαι όπως διά το εκπεσείν αυτόν της υπακοής, ουκ ηξιούτο παρά Θεού τελείας της δόξης.

+ Παρήκοός τε και αθλητής ων άμα,
Tω μεν, διώκη. Tω δε, προσδέχη πάλιν.

Ένας Mοναχός ευρίσκετο εις μίαν σκήτιν, υποτασσόμενος Γέροντι εις διάστημα χρόνων μερικών.

Kατά δε φθόνον του δαίμονος, ευγήκε μίαν φοράν από την υπακοήν του Γέροντος, χωρίς να ήναι καμμία εύλογος και επιβλαβής αφορμή.

Όθεν επιτιμηθείς υπό του γέροντος και κανονισθείς διά την παρακοήν οπού έκαμε, κατεφρόνησε και αυτό το δοθέν επιτίμιον και τον κανόνα.

Kαταβάς λοιπόν εις την Aλεξάνδρειαν, επιάσθη ως Xριστιανός από τον εκεί ευρισκόμενον Έλληνα άρχοντα. Kαι αφ’ ου εκδύθη το μοναχικόν σχήμα, ηναγκάζετο να θυσιάση εις τα είδωλα.
Eπειδή δε ο άρχων δεν εδύνετο να καταπείση αυτόν, πρώτον μεν, επρόσταξε να δέρνουν αυτόν άσπλαγχνα με νεύρα βοδίων.
Έπειτα δε, επρόσταξε να τον αποκεφαλίσουν. Tούτου δε γενομένου, έρριψαν το σώμα του έξω της πόλεως, διά να το φάγουν οι σκύλοι.

Mερικοί δε φιλόθεοι Xριστιανοί, επήγαν εις τον καιρόν της νυκτός και επήραν αυτό. Kαι τειλίξαντες με μύρα και σινδόνια, έβαλον αυτό εις σεντούκι.
Tο σεντούκι δε πάλιν έβαλον μέσα εις το Άγιον Bήμα του Nαού, τιμήσαντες αυτό ως περιέχον μαρτυρικόν λείψανον.

Όταν λοιπόν ετελείτο η θεία Λειτουργία, και ο Διάκονος εφώναζε το,
Όσοι κατηχούμενοι προέλθετε, ω του θαύματος!
ευθύς έβλεπον όλοι οι εν τη Λειτουργία ευρισκόμενοι, ότι το σεντούκι από λόγου του κινούμενον χωρίς να πιάση αυτό κανένα χέρι, εύγαινεν έξω από το Bήμα και από τον Nαόν.

Kαι έστεκεν εις τον νάρθηκα, έως εις την απόλυσιν της Λειτουργίας. Aφ’ ου δε η Λειτουργία ετελείονε, τότε και το σεντούκι από λόγου του κινούμενον, έμβαινε πάλιν μέσα εις τον Nαόν και εις το Άγιον Bήμα.

Tούτο το θαυμάσιον εγίνετο εις κάθε Λειτουργίαν. Όθεν και έκαμνε τους βλέποντας, να θαυμάζουν και να εκπλήττωνται. Mαθών δε περί τούτου ένας από τους τότε ζώντας μεγάλους και θεοφόρους Πατέρας, παρεκάλεσε τον Θεόν να τω αποκαλύψη την αιτίαν του τοιούτου θαύματος. Όθεν εισακούσας ο Θεός της δεήσεώς του, εφανέρωσεν ογλίγωρα εις αυτόν την αιτίαν και λύσιν.

Άγγελος γαρ Kυρίου παρασταθείς, λέγει εις αυτόν.

Tι θαυμάζεις και απορείς διά το παράδοξον οπού γίνεται; δεν έλαβον οι Aπόστολοι από τον Xριστόν εξουσίαν να δένουν και να λύουν; από τους Aποστόλους δε πάλιν, δεν έλαβον την αυτήν εξουσίαν οι εκείνων διάδοχοι;

Aλλ’ όμως ούτος ο αδελφός, οπού έχυσε το αίμα του διά τον Xριστόν, και δεν συγχωρείται να μένη μέσα εις το Άγιον Bήμα, όταν τελήται η θεία και ιερά Λειτουργία: αυτός εκαταφρόνησε την εντολήν και τον κανόνα του πνευματικού αυτού πατρός και Γέροντος.

Kαι διά τούτο διώκεται υπό θείου Aγγέλου έως εις τον νάρθηκα.

Διότι αυτός μαθητής ων και υποτακτικός του δείνος συνασκητού σου, από επήρειαν του δαίμονος ηθέλησε να αφήση την προς τον Γέροντά του υπακοήν.

Kαι όχι μόνον τούτο, αλλά και δεθείς από αυτόν με δεσμόν και επιτίμιον εύλογον, κατεφρόνησε, τόσον τον μισθόν της υπακοής, όσον και τον εύλογον δεσμόν, και ανεχώρησεν από τον Γέροντά του.

Διά τούτο, καθό μεν εβασανίσθη και απεκεφαλίσθη διά τον Xριστόν, έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον. Kαθό δε είχε δεσμόν, διά τούτο δεν συγχωρείται να στέκη μέσα εις το Άγιον Bήμα, όταν τελήται η θεία Λειτουργία. Kαι αν ο Γέρωντας οπού έδεσεν αυτόν δεν τον λύση, από άλλον τινά δεν ημπορεί να λυθή.

Tαύτα αφ’ ου απεκαλύφθη παρά Θεού ο θείος Γέρων εκείνος, επήρε το ραβδί του και επήγεν εις τον ασκητήν τον Γέροντα του Mάρτυρος, και εδιηγήθη εις αυτόν όλην την υπόθεσιν.

Όθεν πέρνωντας αυτόν, εκατέβη μαζί με εκείνον εις την Aλεξάνδρειαν. Kαι ανοίξαντες το σεντούκι, μέσα εις το οποίον ήτον το σώμα του Mάρτυρος, έδωκαν εις αυτόν και οι δύω την συγχώρησιν.

Kαι τούτον ασπασάμενοι, εστάθηκαν και εδοξολόγησαν τον Θεόν.

Kαι λοιπόν από τότε και ύστερα, έμενεν ο Mάρτυς ακίνητος μέσα εις το Άγιον Bήμα, όταν ετελείτο η θεία Λειτουργία.


πηγή:Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005

Βάδισε τὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου...

Μάταια τρέχεις ἄνθρωπε μὲ ἄγχος κι ἀγωνία
νὰ φτιάξῃς πλούτη ἐπίγεια, νὰ βρῇς τὴν εὐτυχία.

Ἡ εὐτυχία, μάθε το, δὲν βρίσκεται ἐδωπέρα,
εἶναι χαρὰ ποὺ χάνεται, σκορπᾶται στὸν ἀέρα.

Τὰ πλούτη τὰ ἐπίγεια εἶναι χαρὰ ποὺ σβήνει,
μόνο τὸ πλοῦτος τ᾿ οὐρανοῦ αἰώνια δόξα δίνει.

Ἄνθρωπε πάρ᾿ το σοβαρὰ καὶ μὴ κυττάζῃς πλούτη,
δὲν θὰ σοῦ φέρουν τὴν χαρὰ μέσ᾿ στὴν ζωὴ ἐτούτη.

Ὅταν θὰ ἔρθῃ ἡ ὥρα σου, αὐτὸ μόνο θυμήσου,
κτήρια, πλούτη καὶ τιμὲς δὲν ἔρχονται μαζί σου.

Πήγαινε ῥίξε μιὰ ματιὰ μέσ᾿ στὰ νεκροταφεῖα,
νὰ δῇς ἂν παίρνῃς ἄνθρωπε μαζί σου μεγαλεῖα.

Δυὸ μέτρα παίρνεις ἀπ᾿ τὴ γῆ τὸ σῶμα γιὰ νὰ λειώσῃ
κι ἀφοῦ θὰ μείνῃς σκελετὸς κι ἐκείνη θὰ σὲ διώξῃ.

Πήγαινε ῥίξε μιὰ ματιὰ μέσ᾿ στὰ νοσοκομεῖα,
νὰ δῇς ὑπάρχει ἄνθρωπε γαλήνη κι εὐτυχία;

Ὅσα παλάτια καὶ λεφτὰ νὰ ἔχουν οἱ καημένοι,
τὸ σῶμά τους ἀνήμπορο μέσ᾿ στὸ κρεββάτι μένει.

Δὲν τοὺς προσφέρουν τ᾿ ἀγαθὰ αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦνε,
οὔτε τὴν θεία λύτρωση τὴν ψυχικὴ θὰ βροῦνε,

ἂν δὲν στραφοῦν ὁλόψυχα μπρὸς στὸν Ἐσταυρωμένο,
τὸν Κύριο καὶ Λυτρωτή, τὸν ὑπερδοξασμένο,

μὲ δάκρυα καὶ στεναγμὸ λύτρωση νὰ ζητήσουν
καὶ μέσ᾿ στὴν Βασιλεία του αἰώνια νὰ ζήσουν.

Γι᾿ αὐτὸ κύτταξε ἀδελφὲ τὰ ψυχικὰ σημάδια,
μὴ φύγῃ ἡ ψυχούλα σου κι ἀπ᾿ ἀρετὲς εἶν᾿ ἄδεια.

Νὰ μὴν κυττάζῃς ἄνθρωπε νὰ κάνῃς ἀδικίες,
νὰ μὴ κυττάζῃς πονηριὲς καὶ βρομερὲς κακίες.

Νὰ μὴν σὲ ῥίχνῃ ὁ πονηρὸς εἰς τὴν δική του πλάνη
καὶ σοῦ μαυρίζει τὴν ψυχὴ καὶ μέσ᾿ στὸν ᾍδη φθάνει.

Εὔκολος εἶναι κι ἀνοιχτὸς ὁ δρόμος τ᾿ς ἀπωλείας,
δύσκολος εἶναι καὶ στενὸς ὁ δρόμος τ᾿ς εὐτυχίας.

Μὰ σὰν καλὰ καὶ διαβῇς ὁδὸν τὴν τεθλιμμένη,
τότε ἡ δόλια σου ψυχὴ θὰ ζήσῃ εὐτυχισμένη.

Ὅταν τὶς ἐντολὲς πιστὰ τοῦ Λυτρωτοῦ σου κάνῃς,
δὲν θὰ σ᾿ ἀφήςῃ ἄνθρωπε ποτέ σου νὰ πεθάνῃς.

Θὰ σοῦ φορέσῃ ὁ Κύριος ἀμάραντο στεφάνι
καὶ θά ῾χῃς αἰώνια ἀγαθά, ποὺ ὁ νοῦς σου δὲν τὰ βάνει.

Τὰ θεϊκὰ προστάγματα στὸ νοῦ σου νά ῾χῃς πάντα,
νά ῾χῃς αἰωνιότητα κι εὐχάριστα συμβάντα.

Πάντοτε νὰ προσεύχεσαι μ᾿ ἀγάπη καὶ μὲ πίστη
στὸν Παντοκράτορα Θεό, τοῦ σύμπαντος τὸν Κτίστη.

Στὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ πάντοτε νὰ πηγαίνῃς,
τὶς ἐντολὲς τοῦ Ἰησοῦ πάντοτε νὰ μαθαίνῃς.

Μὲ θεία ἐξομολόγηση, μὲ θεία Κοινωνία
καὶ μὲ ἀγάπη, προσευχή, θὰ βρῇς τὴν εὐτυχία.

Αὐτὰ ἂν κάνῃς ἀδελφέ, ἀνάβει φῶς μπροστά σου,
ἔχεις γαλήνια τὴν ψυχή καὶ τὸν Χριστὸ κοντά σου.

Νὰ μὴν νομίζῃς ὅλα αὐτὰ πὼς εἶναι παραμύθια,
εἶναι οἱ θεῖες ἐντολές, καὶ λέγουν τὴν ἀλήθεια.

Ὅποιος θελήσῃ νὰ σωθῇ ὀπίσω μου ἂς ἔλθῃ,
ἂς ἀρνηθῇ τὰ πάθη του κι αἰώνιο φῶς θὰ ἔχῃ.

Αὐτὰ διδάσκει ὁ Κύριος στὸ Εὐαγγέλιό του,
γιὰ ὅσους θέλουνε νὰ μποῦν εἰς τὸ Βασίλειό Του.

Ὅταν τὸν Μέγα Λυτρωτὴ πιστὰ ὑπηρετήσῃς,
τότε θ᾿ ἀξιωθῇς καὶ σὺ δεξιά του νὰ καθήσῃς.

Θὰ λάβῃς ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν θεία εὐλογία,
αἰώνια, ὄμορφη ζωή, μεγάλη εὐτυχία.

Κοντὰ στὸν Παντοκράτορα αἰώνια θὰ ζήσῃς
καὶ μὲ τὰ θεῖα τάγματα καὶ σὺ θὰ τὸν ὑμνήσῃς.

Ἀμήν.

(Στίχοι Πολιτικοί)

Τὰς ἀλγηδόνας τῶν Ἁγίων, ἃς ὑπὲρ σοῦ ἔπαθον, δυσωπήθητι Κύριε...

" Άγιος
δεν είναι
ο αναμάρτητος,
αλλά ο πίπτων
και εγειρόμενος".

Ο Τσίπρας εκπροσώπησε όλες τις θρησκείες εκτός από την ορθόδοξη!

Ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε να μην ορκιστούν θρησκευτικά οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ γιατί εκπροσωπούν όλες τις θρησκείες.

Και τότε ρε συ Τσίπρα γιατί δεν ορκίστηκαν κάποιοι αφού εκπροσωπείται όλες τις θρησκείες;

Αχταρμάς είστε; Μάζα;

Από την στιγμή που συμβολικά έστω δεν ορκίστηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ βουλευτής σας είναι πλέον...

ξεκάθαρο ότι όλες οι θρησκείες εκπροσωπήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός από την ορθόδοξη.

Έτσι δεν είναι;

Από την στιγμή που δεν ορκίστηκε κανένας δεν εκπροσωπήθηκε η ορθόδοξη εκκλησία.

Κόψε το ψέμα Αλέξη.

Μην μας δουλεύεις.

Ή πιστεύεις ή όχι.

Ενδιάμεση λύση δεν υπάρχει.

Share on Facebook

πηγή:troktiko

Η δοκιμασία και η Εμπιστοσύνη στο Θεό

Δείτε το όλο το βίντεο, αγαπητοί αδελφοί. Είναι συγκλονιστικό!



πηγή:απο το πολύ καλό blog "ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ"

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος και η Ιεραρχία καλείται να άρει την αδικία προς τον Νικόδημο.

Η Ιεραρχία καλείται να αποκαταστήσει τον αδικηθέντα πρώην Αττικής Νικόδημο (Γκαζιρούλη).

Δυστυχώς μερικοί προφασίζονται το άνιθο και το κίμηνο για να αναβάλουν και ίσως να θάψουν οριστικά το Θέμα. Όμως ο αγνός λαός έχει εκφράσει καθαρά την ετιμηγορία του.

Ο Νικόδημος πίσω στην Αττική.

πηγή:Περιοδικό “τα νειάτα” Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2009

Η Αγία Μεγαλομάρτυς ΝΤΑΝΙΕΛΑ απο το Βουκουρέστι

Αυτό το εκλεκτό λουλούδι άνθισε στη ρουμανική γη το 1967.Από μικρή ήταν πολύ κοντά στο Θεό.Οταν έβγαινε από το σχολείο περνούσε πάντοτε από την εκκλησία.Γι’αυτό ο πατέρας της την μάλωνε πολύ σκληρά."Που ήσουν;Ολη μέρα στην εκκλησία πας με τους παπάδες σου;Τι σου προσφερε ο Θεός";Ενω αυτή δεν έλεγε τίποτα,μόνο δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της.

Ηταν εύλαβης και προσευχόνταν πολλές ώρες.Στο σχολικό χορό ,όταν τελείωσε το λύκειο δεν ήθελε να πάει.Η καθηγήτριά της την παρακαλούσε να πάει κι αυτή μαζί τους,ενώ εκείνη έλεγε"Δε μπορώ.Ξέρετε ότι σας αγαπώ όλους πολύ,αλλά συγχωρήστε με δε μπορώ να έρθω στο τραπέζι"

Ειχε χαρακτήρα πράο και ήταν καλή με όλους.Βοηθουσε τους συμμαθητές της στα μαθήματα και καθόνταν τη νύχτα και έγραφε γι’αυτούς.Ήταν πολύ καλή μαθήτρια τοσο στο σχολείο όσο και στο πανεπιστήμιο.Ήταν πολύ εργατική.Όλα τα ρούχα της τα έφτιαχνε μόνη της.

Ηταν πνευματικό τέκνο του μεγάλου πνευματικου π.Σοφιάν από τη μονή Αντίμ.
Όταν ήταν φοιτήτρια περιποιούνταν μια παράλυτη γριά την οποια είχαν ξεχάσει όλοι ,την κυρα-Ιωαννα.Η Ντανιέλα πήγαινε καθημερινά ,το πρωι πριν το πανεπιστήμιο και το βράδυΗταν αρκετά μακριά και ο κόπος μεγάλος.Την έπλενε, την περιποιούνταν,της έκανε τις αγορές.Την έπλενε,της τραγουδούσε και της διάβαζε και έφερνε χαρά στην ψυχή της γριάς.

Μια φορά κάποιος την χτύπησε πολύ την οσία Ντανιέλα αν και ήταν αθώα.Αφου υπέμεινε εν σιωπή το ξύλο,γονάτισε και φίλησε το πόδι που με αγριοτητα την είχε χτυπήσει.

Ηταν πολύ πράος χαρακτήρας και ελεούσε τους άλλους.Ποτέ δεν κατηγορούσε κανεναν και πάντα έριχνε το φταίξιμο στον εαυτό της.

Κάποια προσωπα από την οικογένεια της προσπαθούσαν να την πείσουν να παντρεύτει."Όχι,όχι ,εγώ θέλω να μείνω με τον Θεό" έλεγε.΄"Μπορείς να είσαι με το Θεό και παντρεμένη"της ελεγαν.Κι αυτή απαντούσε"ναι,αλλά αν θα παντρευτώ σημαινει ότι θα βάλω λίγο τον Θεό στην άκρη και εγώ δεν το θέλω αυτό.Θελω να δώσω το παν στο Θεό".

Τη νυχτα προσευχόνταν πολλές ώρες.Ποτέ δεν έπεφτε για ύπνο χωρίς να κάνει τον κανόνα της.Τ΄αδέλφια της, της φώναζαν"Τι σου δινει ο Θεος,τι μας ζαλιζεις με τους παπάδες σου,τι σου δίνει η πίστη σου;Αφου οπατερας σου δίνει φάγητο…Γιατί πήγες στο πανεπιστήμιο για να μπεις σε μοναστήρι;"

Όταν τελείωσε το πανεπιστήμιο πήγε στο μοναστήρι.Ο πατέρας της την έψαχνε για πολύ καιρο και αφού την έφερε σπίτι την χτύπησε φριχτά.

Μια φορά. την τελεύταια βραδια πριν την τελευταία αναχώρηση της για το μοναστήρι έκλαψε και προσευχήθηκε ασταμάτητα.Εκανε χίλιες μετάνοιες ζητώντας φωτισμό από την Παναγία.Ξημερώματα αποκοιμήθηκε.Οταν ξύπνησε πήρε την εικονιτσα της Παναγίας που της είχε χαρίσει ο π.Σόφιαν.Εκανε το σταυρό της,φίλησε την εικονίτσα και αποφασισμένη μάζεψε τα πραγματά της κι έφυγε.Επειτα έδωσε ένα γράμμα σε μία φίλη της για να το δώσει στον π. Σοφιανο.

Να το περιεχόμενο του.

«Πάτερ είδα στο ονειρο μου την εικόνα της Παναγίας.Και είδα την εικόνα να ζωντανεύει και η Παναγια με κοίταζε προσεχτικά και εγώ τη ρωτούσα, τι να κάνω?Και είδα ότι με κοίταζε με πολύ πόνο.Και ειδα δάκρυα στο μάγουλο της.Ξαφνικά άπλωσε τα χέρια της να προσευχηθεί και ένα δάκρυ έσταξε στο χέρι μου.Οταν μ΄ακουμπησε το δάκρυ Της ξύπνησα και αποφάσισα να φύγω.
Κι έφυγε.Στο δρόμο του Σταυρου στο δρόμο του Σωτήρος Χριστου.

Όμως ο πατέρας της την βρήκε και αυτην την φορά.Οταν την έφερε από το μοναστήρι τη χτύπησε πάλι φριχτά.Της έσχισε την μοναχική ενδυμασία μ΄ένα ψαλιδι και την πέταξε στα σκουπίδια.Της έβγαλε από τον λαιμό τον σταυρό και της φωναξε,,οι παπάδες σου και η εκκλησία…….,,.Τοτε εκείνη λιποθύμησε.Οταν ξύπνησε είπε στον πατέρα της «σε παρακαλώ άφησέ μου τις είκονες,δε μπορώ να ζήσω χωρις αυτές»Τότε ο πατέρας της έβαλε τις εικόνες κάτω τις πάτησε και τις πήρε όλες.Τότε αυτή του είπε"Καλά μου τα πήρες όλα αλλά την ψυχή δε μπορείς να μου την πάρεις"

Και από τότε προσευχόνταν μόνο έτσι " Παναγία βοήθησέ με, Κυριε Ιησου Χριστε μη με αφήνεις". Βλέποντας ο πατέρας της ότι δε μπορεί να την κάνει να παρεκκλίνει από την ορθόδοξη ζωή,σκέφτηκε κατι διαβολικό.Βρήκε κάποιους συναδελφους του γιατρούς και της έβγαλαν διάγνωση " παρανοική σχιζοφρένεια συνοδευόμενη με μυστικιστικό ντελίριο"Μέχρι το τέλος της ζωής της ήταν υποχρεωμένη να παίρνει φάρμακα" για να ησυχάσει".

Τα δυο τελευταία χρόνια της τα πέρασε στο νοσοκομείο με σωληνάκια στη μύτη.Εξαιτίας των φαρμάκων ήταν σχεδόν πάντα αναίσθητη.Ο πατέρας της την φύλαγε από το πρωί μέχρι το βράδυ στις 22.00-23.00. μην τυχόν και έρθει σε επαφή με ευσεβή και πιστά πρόσωπα.

Η ακινησία της στο κρεββατι και τα φάρμακα που της έδινε ο ψυχίατρος της προκάλεσαν παράλυση και απόφραξη του αυλού του εντέρου.

Ετσι βασανισμένη πέθανε την Τρίτη 6 Απριλίου 2004,την Μεγάλη Εβδομάδα.Αυτό έγινε περίπου στις 22.00.Επειδή ο πατέρας της δε θα δεχόνταν να έρθει ιερέας,κατά θαυμαστό τρόπο έμαθε για το θανατό της ο π.Κωνσταντινος και κατά τις 23.00 ετέλεσε την ακολουθία εις κεκοιμημένους.Ο πατέρας της για πρώτη φορά έλειπε ,αν και προηγουμένος τον είχαν δει στο νοσοκομείο…

Στον τάφο της άρχισαν να γίνονται θαύματα.

Το πρώτο θαύμα έγινε την Τετάρτη 12 Μαίου 2004 κάνοντας καλά έναν νέο που επί 8 χρόνια έπασχε από την ίδια μ΄αυτήν ασθένεια.το 2004 έκανε καλά έναν φοιτητή που έπασχε από μια ασθένεια των αγγείων και το 2005 έναν νεαρό που είχε κρίση σκωληκοειδιτιδος..

Ο τάφος της οσιας Ντανιελας βρίσκεται στο κοιμητήριο Αντρονάκε στη συνοικία Κολεντίνα στο Βουκουρέστι.

(Αρθρο του Ιοάν Βλαντούκα για το περιοδικό ATITUDINI.)

πηγή:" Ο Προσκυνητής"

Ο λόγος στον κυρ Αλέξανδρο...

"Ἡμεῖς Καθαρτήριον δὲν ἠξεύρομεν,
πιστεύομεν ὅμως ὅτι ὁ Θεὸς ἐν τῷ ἀπείρῳ Αὐτοῦ ἐλέει πολλὰς πολλῶν ἁμαρτίας θὰ συγχωρήσῃ δεχόμενος τὰς μυστικὰς θυσίας καὶ τὰς ἐν αὐταῖς γινομένας εὐλαβῶς μνείας τῶν κεκοιμημένων.

Περὶ Καθαρτηρίου δὲ καὶ ἄλλων τοιούτων δὲν πολυπραγμονοῦμεν.

Οἱ Δυτικοὶ θεολόγοι εἶναι δεινοὶ εἰς τὸ νὰ περιγράφωσιν ἐπὶ τὸ φανταστικώτερον καὶ τὰς Κολάσεις καὶ τὰ Καθαρτήρια.

Ἡμεῖς γνωρίζομεν μόνον ὅτι αἱ ψυχαὶ τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ὅσοι ἠμάρτησαν ὡς ἄνθρωποι, εἶναι εἰς τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Θεοῦ".

"Γονεῖς, παιδιά καί οἰκογένεια"

Ἡ Ἱερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας καί τό βιβλιοπωλεῖο αὐτῆς
«Φάρος Ὀρθοδοξίας»
προσφέρουν στό εὐρύ κοινό τρεῖς ὁμιλίες
τοῦ λόγιου μοναχοῦ Μωυσῆ τοῦ Ἁγιορείτη
γιά τήν οἰκογένεια σέ ἕνα καλαίσθητο βιβλίο μέ τίτλο

«Γονεῖς, παιδιά καί οἰκογένεια».

Το βιβλίο αυτό, θα παρουσιαστεί στα πλαίσια της Σχολής Γονέων :

το προσεχές Σάββατο 17 του μηνός,
στη συνεδριακή αίθουσα του νομαρχιακού μεγάρου στην ιερά πόλη του Μεσολογγίου.

και την Κυριακή 18 Οκτωβρίου,
στο Παπαστράτειο Μέγαρο Αγρινίου ώρα 6.30 το απόγευμα.


Γνωστός στό πανελλήνιο ἀπό τίς ὁμιλίες του ἀνά τήν Ἑλλάδα ὁ γέρων Μωυσῆς, ἔρχεται τώρα νά τροφοδοτήσει πνευματικά τούς γονεῖς, τά παιδιά καί κατ΄ἐπέκταση ὅσους ἐνδιαφέρονται γιά τήν πρόοδο τῆς σύγχρονης οἰκογένειας, ἡ ὁποία «μαρτυρᾶ» στήν ἐποχή τῆς παγκοσμιοποίησης.

Ὁ λόγος τοῦ π.Μωυσῆ, ρέων σάν τρεχούμενο δροσερό νερό, ἐπίκαιρος, ἑνωτικός, μακριά ἀπό ἀγκυλώσεις καί ὑπερβολές βρίσκει «κέντρο» στήν καρδιά μας.

Χωρίς νά εἶναι ἐλεγκτικός μέ τό ὑφος τοῦ δικαστῆ, ἀπευθύνει λόγο κατανόησης καί ἐπίγνωσης τῶν προβλημάτων τῆς σύγχρονης οἰκογένειας. Ὁ πολυάσχολος καί πολυπράγμων γονιός, ὁ «πνιγμένος» ἀπό τίς ὑποχρεώσεις καί τίς εὐθύνες ἀναζητᾶ «σανίδα σωτηρίας» - μία λυτρωτική ἔξοδο ἀπό τά ἐνδεχόμενα οἰκογενειακά του ἀδιέξοδα. Οἱ βοήθειες – οἱ ἀνάσες – δίπλα του ἐλάχιστες ἕως μηδαμινές. Ὅμως ἡ κατά Θεόν ἀγωγή ἀπό τήν μικρή κιόλας ἡλικία τοῦ παιδιοῦ πού γίνεται μέ πίστη καί τέχνη μπορεῖ νά ἑνώσει, νά μεταμορφώσει, νά ὁλοκληρώσει παιδιά μέ προσωπικότητα.

Καμιά συνταγή δέν δίδεται ὡς ἀντίδοτο τῶν προβλημάτων. Καμία αὐθεντία δέν προβάλλεται ναρκισσιστικά ὡς σωτήρια, παρά μόνο ἡ αὐθεντία τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς πού μέ τή σωστική καί ἁγιαστική θεία Χάρη «ἀλλοιώνει» τόν ἄνθρωπο καί καλμάρει τό θηρίο τοῦ ἐγωισμοῦ.

Ὁ π. Μωυσῆς, μέ τό παρόν βιβλίο, κατορθώνει νά κινήσει τό ἐνδιαφέρον ὅλων μας καί μέ τόν ἁπλό, αὐθεντικό καἰ διεισδυτικό λόγο του ὡς «φωνή αὔρας λεπτῆς», ἐκκεντρίζει τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῶν Πατέρων Αὐτῆς στήν πολυτάραχη καί ἀπαιτητική ζωή μας.

Καλή ἀνάγνωση!

Κεντρική διάθεσις:

Βιβλιοπωλεῖο Ἱερᾶς Μητροπόλεως «Φάρος Ὀρθοδοξίας»,
Πλατεία Ραζη-Κότσικα (πρ.Κένεντυ).
Τ.Κ. 302 00. Ἱ.Π.Μεσολογγίου
Τηλ καί Fax : 26310 26549

Στήν πόλη του Αγρινίου μπορείται να το βρείτε :

στο Βιβλιοπωλείο" Φώς Χριστού",του αγαπητού φίλου και συνεργάτου του Σταθμού μας κ.Νεκταρίου Ζαρκανίτη στην οδό Καζαντζή 2 και στο Βιβλιοπωλείο του Ιερού Ναού Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου

Σαράντα χρόνια λειτουργίας του Διορθοδόξου κέντρου της Εκκλησίας της Ελλάδος

Το Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος, με την συμπλήρωση τεσσαράκοντα ετών λειτουργίας του, πραγματοποιεί εκδήλωση προς τιμήν των διατελεσάντων Διευθυντών του Διορθοδόξου Κέντρου και Ηγουμένων της Ιεράς Μονής Πεντέλης την Παρασκευή 16η Οκτωβρίου 2009, στίς 6 το απόγευμα, στο Διορθόδοξο Κέντρο της Ιεράς Μονής Πεντέλης.


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

18:00 Ομιλία του
Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Αχελώου κ. Ευθυμίου, Διδάκτορος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών,
με τίτλο:
«Η ίδρυση του Διορθοδόξου Κέντρου από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο Α΄ στην Ιερά Μονή Πεντέλης επί ηγουμενίας του αειμνήστου αρχιμανδρίτη Θεοκλήτου Φεφέ»

18:20 Ομιλία
του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, Επιτίμου Διδάκτορος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών,
με τίτλο:
«Η διεύθυνση του Διορθοδόξου Κέντρου από τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας κ. Αναστάσιο και τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Θερμοπυλών κ. Ιωάννη»

18:40 Ομιλία του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αβύδου κ. Κυρίλλου (Κατερέλου), Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών,
με τίτλο:
«Το Διορθόδοξο Κέντρο υπό την διεύθυνση του Μητροπολίτη Περιστερίου κ. Χρυσοστόμου και η Ιερά Μονή Πεντέλης επί ηγουμενίας του Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου»

19:00 Ομιλία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου και επίδοση τιμητικής διακρίσεως στους διατελέσαντες Διευθυντές του Διορθοδόξου Κέντρου και Ηγουμένους της Ιεράς Μονής Πεντέλης

19:30 Επίσημο Δείπνο

Επικοινωνία: 2108037643