όποιος αγαπάει περισσότερο δίνει περισσότερο
κι όποιος αγαπάει πάρα πολύ τι έχει αντάξιο να δώσει;
Δίνει τον εαυτό του..."
........
"Ο Χριστός θέλει κι ευχαριστείται να σκορπάει τη χαρά, να πλουτίζει τους πιστούς Του με χαρά.
Εύχομαι "ίνα η χαρά υμών η πεπληρωμένη". Αυτή είναι η θρησκεία μας. Εκεί πρέπει να πάμε.
Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος, παιδιά μου.
Τι είναι Παράδεισος;
Ο Χριστός είναι.
Από 'δω αρχίζει ο Παράδεισος.
Είναι ακριβώς το ίδιο. Όσοι εδώ στη γη ζουν τον Χριστό, ζουν τον Παράδεισο.
Έτσι είναι, που σας το λέγω. Είναι σωστό, αληθινό αυτό, πιστέψτε με!
Έργο μας είναι προσπαθούμε να βρούμε έναν τρόπο να μπούμε μέσα στο φως του Χριστού. Δεν είναι να κάνει κανείς τα τυπικά.
Η ουσία είναι να είμαστε μαζί με τον Χριστό.
Να ξυπνήσει η ψυχή και ν' αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία.
Να επιδοθεί στο θείο έρωτα. Έτσι θα μας αγαπήσει κι Εκείνος. Θα είναι τότε η χαρά αναφαίρετη. Αυτό θέλει πιο πολύ ο Χριστός, να μας γεμίζει από χαρά, διότι είναι η πηγή της χαράς..."
Ο έρωτας προς τον Χριστό είναι κάτι άλλο.
Δεν έχει τέλος, δεν έχει χορτασμό.
Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει υγεία, δίνει, δίνει, δίνει... Κι όσο δίνει, τόσο πιο πολύ ο άνθρωπος θέλει να ερωτεύεται. Ενώ ο ανθρώπινος έρωτας μπορεί να φθείρει τον άνθρωπο, να τον τρελάνει. Όταν αγαπήσομε τον Χριστό, όλες οι άλλες αγάπες υποχωρούν.
Οι άλλες αγάπες έχουν κορεσμό.
Η αγάπη του Χριστού δεν έχει κορεσμό..."
........
"Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να μπορεί να μεταδώσει το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του.
Αυτά τα θέματα είναι πολύ λεπτά.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Πρέπει να βλέπομε το καθετί με αγαθό τρόπο.
Τίποτα το κακό να μη σκεπτόμαστε για τους άλλους.
Κι ένα βλέμμα κι ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας. Και η ελάχιστη αγανάκτηση κάνει κακό.
Να έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη.
Αυτά να μεταδίδομε.
Να προσέχομε να μην αγανακτούμε για τους ανθρώπους που μας βλάπτουν, μόνο να προσευχόμαστε γι' αυτούς με αγάπη.
Ό,τι κι αν κάνει ο συνάνθρωπός μας, ποτέ να μη σκεπτόμαστε κακό γι' αυτόν.
Πάντοτε να ευχόμαστε αγαπητικά.
Πάντοντε να σκεπτόμαστε το καλό.
Όταν κακομελετάμε, κάποια κακή δύναμη βγαίνει από μέσα μας και μεταδίδεται στον άλλον, όπως μεταφέρεται η φωνή με τα ηχητικά κύματα, και όντως ο άλλο παθαίνει κακό.
Γίνεται κάτι σαν βασκανία, όταν ο άνθρωπος έχει για τους άλλους κακούς λογισμούς...
Δεν προκαλεί ο Θεός το κακό αλλά η κακία των ανθρώπων.
Δεν τιμωρεί ο Θεός, αλλά η δική μας κακή διάθεση μεταδίδεται στην ψυχή του άλλου μυστηριωδώς και κάνει το κακό.
Ο Χριστός ποτέ δεν θέλει το κακό.
Αντίθετα παραγγέλλει: "Ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς..."
........
"Μέσα μας υπάρχει ένα μέρος της ψυχής που λέγεται "ηθικολόγος".
Αυτός ο "ηθικολόγος", όταν βλέπει κάποιον να παρεκτρέπεται, επαναστατεί, ενώ πολλές φορές αυτός που κρίνει έχει κάνει την ίδια παρεκτροπή.
Δεν τα βάζει όμως με τον εαυτό του αλλά με τον άλλον.
Κι αυτό δεν το θέλει ο Θεός.
Λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο:
"Ο ουν διδάσκων έτερον σεαυτόν ου διδάσκεις;
Ο κηρύσσων μη κλέπτειν, κλέπτεις;".
Μπορεί να μην κλέπτομε, όμως φονεύομε.
Κακίζουμε τον άλλον κι όχι τον εαυτό μας.
Λέμε, π.χ. "Έπρεπε να κάνεις αυτό. Δεν το έκανες, να τι έπαθες!". Στην πραγματικότητα, επιθυμούμε να πάθει ο άλλος κακό. Όταν σκεπτόμαστε το κακό, τότε μπορεί πράγματι να συμβεί.
Είναι δυνατόν να πει κάποιος: "έτσι που φέρεται ο τάδε θα τιμωρηθεί απ' τον Θεό" και να νομίζει ότι το λέει χωρίς κακία. Δεν φαίνεται καθαρά. Είναι πολύ μυστικό πράγμα τι κρύβει η ψυχή μας και πώς αυτό μπορεί να επιδράσει σε πρόσωπα και πράγματα."
"Υπάρχει μια ζωή αόρατη, η ζωή της ψυχής. Αυτή είναι πολύ ισχυρή και μπορεί να επιδράσει στον άλλον, έστω κι αν μας χωρίζουν χιλιόμετρα... Και χωρίς να μιλήσομε, μπορεί να μεταδώσουμε το καλό ή το κακό, όση κι αν είναι η απόσταση που μας χωρίζει απ' τον πλησίον. Αυτό που δεν εκφράζεται έχει συνήθως περισσότερη δύναμη απ' τα λόγια"
........
"Άμα δοθούμε στην αγάπη του Χριστού, τότε όλα θα μεταβληθούν, όλα θα μεταστοιχειωθούν, όλα θα μεταποιηθούν, όλα θα μετουσιωθούν. Ο θυμός, η οργή, η ζήλεια, ο φθόνος, η αγανάκτηση, η κατάκριση, η αχαριστία, η μελαγχολία, η κατάθλιψη, όλα θα γίνουν αγάπη, χαρά, λαχτάρα, θείος έρως. Παράδεισος!"
"Να χαίρεσθε όσα μας περιβάλλουν.
Όλα μας διδάσκουν και μας οδηγούν στον Θεό.
Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα απ' τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό.
Τα λουλούδια, για παράδειγμα, έχουν τη χάρη τους, μας διδάσκουν με το άρωμά τους, με το μεγαλείο τους.
Μας μιλούν για την αγάπη του Θεού. Σκορπούν το άρωμά τους, την ομορφιά τους σε αμαρτωλούς και δικαίους. Για να γίνει κανείς χριστιανός, πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής..."
"Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές.
Οι ωραίες στιγμές προδιαθέτουν την ψυχή σε προσευχή, την καθιστούν λεπτή, ευγενική, ποιητική.
Ξυπνήστε το πρωί να δείτε το βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ' το πέλαγος.
Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησάκι, κάτι ωραίο, να μη μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα ωραία, για να ζείτε τον μόνον Ωραίον.
Όλα είναι άγια, και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό.
Όλα να τα χαίρεσθε.
Όλα μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν στη μεγάλη Αγάπη, όλα μας οδηγούν στον Χριστό..."
Να παρατηρείτε όσα έφτιαξε ο άνθρωπος, τα σπίτια, τα κτίρια, μεγάλα ή μικρά, τις πόλεις, τα χωριά, τους ανθρώπους, τον πολιτισμό τους.
Να ρωτάτε, να ολοκληρώνετε τις γνώσεις σας για το κάθετί, να μη στέκεστε αδιάφοροι.
Αυτό σας βοηθάει σε βάθύτερη μελέτη των θαυμασίων του Θεού.
Γίνονται όλα ευκαιρίες να συνδεόμαστε με όλα και με όλους. Γίνονται αιτίες ευχαριστίας και δεήσεως στον Κύριο του παντός. Να ζείτει μέσα σε όλα, στη φύση, στα πάντα.
Η φύση είναι το μυστικό Ευαγγέλιο. Όταν όμως δεν έχει κανείς εσωτερική χάρη, δεν τον ωφελεί η φύση. Η φύση μάς ξυπνάει, αλλά δεν μπορεί να μας πάει στον Παράδεισο"
"Α, τι να σας πω!
Αυτό το έζησα, όταν με επισκέφθηκε η θεία χάρις στο Άγιον Όρος. Θυμάμαι τ' αηδόνι να ξελαρυγγιάζεται μες στα δέντρα με τα φτερά του κατά πίσω, για να έχει δύναμη.
Πω, πω, πω!
Να είχα ένα ποτηράκι με νερό, να του έδινα να πίνει κάθε τόσο, να ξεδιψάει... Γιατί να ξελαρυγγιάζεται τ' αηδόνι, γιατί;
Όμως κι αυτό το χαίρεται το κελάηδημά του, το αισθάνεται, γι' αυτό ξελαρυγγιάζεται..."
........
"Προσευχή είναι να πλησιάζεις το κάθε πλάσμα του Θεού με αγάπη και να ζεις με όλα, και με τ' άγρια ακόμη, εν αρμονία..."
"Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε πολλές αρρώστιες.
Πολλές φορές του λέω: "Χριστέ μου, η αγάπη Σου δεν έχει όρια!"
Το πώς ζω είναι ένα θαύμα.
Μέσα στις άλλες μου αρρώστιες έχω και καρκίνο στην υπόφυση.
Δημιουργήθηκε εκεί όγκος που μεγαλώνει και πιέζει το οπτικό νεύρο.
Γι' αυτό τώρα πια δεν βλέπω. Πονάω φοβερά.
Προσεύχομαι όμως σηκώνοντας το Σταυρό του Χριστού με υπομονή.
Πονάω πολύ, υποφέρω, αλλά είναι πολύ ωραία η αρρώστιά μου.
Την αισθάνομαι ως αγάπη του Χριστού...
Η αρρώστιά μου είναι μια ιδιαίτερη εύνοια του Θεού, που με καλεί να μπω στο μυστήριο της αγάπης Του και με τη δική Του την χάρη να προσπαθήσω ν' ανταποκριθώ.
Αλλά εγώ δεν είμαι άξιος.
Θα μου πείτε: "Όλ' αυτά που σου αποκαλύπτει ο Θεός δεν σε κάνουν άξιο;".
Αυτά με κατακρίνουν.
Γιατί αυτά είναι της χάριτος του Θεού.
Δεν είναι τίποτα δικό μου. Ο θεός μου έδωσε πολλά χαρίσματα, αλλά εγώ δεν ανταποκρίθηκα, φάνηκα ανάξιος.
Την προσπάθειά όμως ούτε μια στιγμή δεν την άφησα...
Γι' αυτό δεν προσεύχομαι να με κάνει ο Θεός καλά.
Προσεύχομαι να με κάνει καλό..."
........
"Ο θάνατος είναι μία γέφυρα που θα μας πάει στον Χριστό.
Μόλις κλείσομε τα μάτια μας, θα τ' ανοίξομε στην αιωνιότητα. Θα παρουσιασθούμε μπροστά στον Χριστό.
Στην άλλη ζωή θα ζούμε "εκτυπώτερον" την χάρι του Θεού"
πηγή:
αποσπάσματα από το βιβλίο
"Βίος και Λόγοι" Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου,
έκδ. Ι.Μονής Χρυσοπηγής,
Χανιά, 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου