Τῆς ταπεινῆς μου ψυχῆς, τὸν βαρύτατον λίθον, τῆς δεινῆς ῥαθυμίας, ἀποκύλισον Χριστέ, καὶ ἔγειρόν με τάφου, τοῦ τῆς ἀναισθησίας, εἰς αἴνεσίν σου Λόγε

Μετὰ τῶν Παίδων καὶ ἡμεῖς ὑπαντήσωμεν
Χριστῷ τῷ Θεῶ,
ἀντὶ βαΐων προσάγοντες ἐλεημοσύνην,
ἐν καρδίας προσευχῇ,
μετὰ κλάδων, Ὡσαννὰ βοῶντες·
εὐλογεῖτε, καὶ ὑπερυψοῦτε
αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.