Περί της υποθέσεως της σημερινής ημέρας:Του Οσίου πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου

Οι θειότατοι και Αγιοι Πατέρες εθέσπισαν να κάνωμεν σήμερον,

ήτοι πρό της Αγίας Τεσσαρακοστής, την ανάμνησιν της εξορίας των πρωτοπλάστων από την τρυφήν του Παραδείσου,

δείχνοντες εμπράκτως πόσον καλόν και ωφέλιμον πράγμα
είναι η νηστεία εις την ανθρωπίνην φύσιν,
και πάλιν εκ του εναντίου,πόσον κακόν και αισχρόν είναι η αδηφαγία.

Παρατρέξαντες λοιπόν οι Πατέρες τα κατά μέρος πάντα,
οπού εις όλον τον κόσμον γίνονται, άπειρα σχεδόν όντα,

τον πρωτόπλαστον Αδάμ προβάλλουν εις όλους παράδειγμα,
πόσον κακόν έπαθε, με το να μην ενήστευσε προς ολίγον,

και εις την εδικήν μας φύσιν μετέδωκε,

σαφώς δεικνύοντες, και ότι πρώτον παράγγελμα του Θεού προς τους ανθρώπους εδόθη το της νηστείας καλόν, το οποίον με το να μην εφύλαξεν εκείνος,

αλλά εις την γαστέρα υπήκουσε, το δέ αληθέστερον εις τον πλάνον όφιν από την παρακύνησιν της Εύας, όχι μόνον Θεός δέν έγινεν, αλλά και εις τον θάνατον κατεκρίθη, και εις όλον το γένος μετέδωκε του κακού.

Λοιπόν, δια την τρυφήν του πρωτοπλάστου Αδάμ ο Κύριος ενήστευσεν ημέρας τεσσαράκοντα, και υπήκοος έγινεν. δια τούτο και η παρούσα Αγία Τεσσαρακοστή επαραδόθη από τους Αγίους Αποστόλους,

δια να απολαύσωμεν ημείς δια της νηστείας την αφθαρσίαν, με το να φυλάξωμεν ημείς εκείνο, το οποίον με το να μην εφύλαξεν εκείνος, απώλεσε την αφθαρσίαν.

Και κατά άλλον τρόπον,
ο σκοπός των Αγίων ούτος έστι, καθώς και προείπομεν,
να περιλάβουν δια βραχέων,

τα απ’ αρχής μέχρι τέλους γενόμενα έργα παρά του Θεού.

Και επειδή όλων των καθ’ ημάς αίτιον εστάθη η παράβασις
και η έκπτωσις του Αδάμ από τον Παράδεισον,
δια τούτο ταύτην ενταύθα πρωτίστην έταξαν,
δια να φύγωμεν την παρακοήν,
και να μή μιμηθώμεν κατ’ ουδέν την ακρασίαν αυτού.