Ο Παπαποστόλης γεννήθηκε στο Αγρίνιο τον Ιανουάριο του 1871. Γεννήθηκε από γονείς λαμπρούς μεν κατά κόσμον, αλλά και ευγενείς κατά την ευσέβεια και την αρετή, οι οποίοι ονομάζονταν Θεόδωρος και Ευαγγελία.
Αφού τελείωσε τη στοιχειώδη εκπαίδευση στο Αγρίνιο, διορίστηκε Γραμματοδιδάσκαλος και επί περίπου δύο χρόνια παρέμεινε στο Βλοχό. Στη συνέχεια διορίστηκε υπογραμματεύς του Ειρηνοδικείου Αγρινίου και κατόπιν παντρεύτηκε την Μαριγώ Μαρκοπούλου, της οποίας ο πρόωρος θάνατος τον λύπησε πάρα πολύ.
Το ιερατικό σχήμα έλαβε τον Σεπτέμβριο του 1901 στο Θέρμο από τον τότε Μητροπολίτη Παρθένιο.Τον Ιούνιο του 1903 χειροτονήθηκε στην Αθήνα ιερεύς και τοποθετήθηκε αμέσως ως εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Χριστοφόρου Αγρινίου. Το 1924, ο τότε Μητροπολίτης Κωνσταντίνος, αφού εκτίμησε τη δράση και τις αρετές του π. Αποστόλου Φαφούτη, τον ανεκήρυξε Αρχιερατικό Επίτροπο. Στην συνέχεια προήχθη ο Παπαποστόλης εις Αρχιμανδρίτην, κατ' απόλυτον εκλογή.
Η δράση του Παπαποστόλη επεκτάθηκε σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Τρέχει παντού για να ανακουφίσει και να ενθαρρύνει. Με την καλοσύνη του καθώς και με τις άλλες αρετές με τις οποίες ήταν στολισμένη η ψυχή του, γλυκαίνει τους πόνους των πληγωμένων καρδιών. Επισκέπτεται κατά τα χρόνια της κατοχής φυλακισμένους, παρηγορεί και νοσηλεύει τους ασθενείς. Κανείς από τους παλαιότερους σε ηλικία δε θυμάται τον Παπαποστόλη με αδειανές τις ιερατικές του τσέπες του φτωχού του αντεριού, ήταν πάντοτε γεμάτες. Γιατί ήταν προέκταση της καρδιάς του που ήταν πάντοτε γεμάτη αγάπη για όλους και για τον καθένα ξεχωριστά.
Το μεγάλο μυστικό του Παπαποστόλη ήταν η αγάπη. Αγαπούσε χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς υπολογισμούς. Αγαπούσε απλά, όλους τους ανθρώπους. Όλους! Αλήθεια! Και τους εχθρούς του ακόμη. Ενώ ήταν κατώτερος στη σοφία από πολλούς μορφωμένους της εποχής του, τους ξεπερνούσε όμως κατά πολύ στην αγάπη. Εξάλλου, αυτό είναι εκείνο που σήμερα και πάντα καταξιώνει την ύπαρξή του. Πραγματικά ο Παπαποστόλης δεν έμαθε τη γνώση και τη σοφία του κόσμου τούτου, η οποία "φυσιεί" αλλά εσπούδασε την αγάπη που "οικοδομεί".
Βασικά δικό του έργο και προσωπικός μόχθος είναι η δεντροφύτευση σε εκείνο το γυμνό βουνό με τα λίγα δέντρα, που έγινε αργότερα δάσος και η μοναδική πηγή οξυγόνου για όλο το Αγρίνιο. Παράλληλα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δικό του έργο είναι και ο Νέος Ιερός Ναός του Αγίου Χριστοφόρου. Ένας ναός σύγχρονος και ευρύχωρος και, το πιο σημαντικό, μέσα στην πόλη. Οι εργασίες άρχισαν το 1920 και τελείωσαν το 1937. Τότε ο Παπαποστόλης επάνω στην ωριμότητά του (ήταν τότε 63 ετών) θα μπορούσε να πει: "Ηυφράνθην επί τοις ειρηκόσι μοι εις οίκον Κυρίου πορευσόμεθα."
Πλήρης ημερών, παρέδωσε την ψυχή του στο Θεό, αφού κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων και αφού παρεκάλεσε αυτούς που τον φρόντιζαν να δοθεί η μοναδική του περιουσία (ο σταυρός και τα παπούτσια του) στους φτωχούς. Ήταν 13 Αυγούστου του 1960 και ώρα 6 μ.μ. Όλος ο λαός του Αγρινίου και όλης της Αιτωλοακαρνανίας θρηνούσε την απώλεια ενός πραγματικού Αγίου που τους είχε συμπαρασταθεί και είχε βοηθήσει στις δύσκολες ώρες τους.
Ο Μακάριος ΠΑΠΑΠΟΣΤΟΛΗΣ να πρεσβεύει για όλους μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου