Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Τὸν Κήρυκα τῆς Πίστεως, καὶ ὑπηρέτην τοῦ Θεοῦ Λόγου, Φίλιππον τὸν Ἀπόστολον εὐφημήσωμεν


Καταλιπὼν τὰ ἐπὶ γῆς, ἠκολούθησας Χριστῷ,
καὶ σφραγισθεὶς τῷ ἐμφυσήματι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
ἀπεστάλης ὑπ' αὐτοῦ,
εἰς τὰ ἔθνη τὰ ἀπολωλότα,

ἐπιστρέφειν τοὺς ἀνθρώπους,
εἰς φῶς θεογνωσίας,
Φίλιππε Ἀπόστολε,

καὶ τελέσας τὸν ἀγῶνα τοῦ θείου σου πόθου,
διὰ βασάνων πολυπλόκων,
τὴν ψυχήν σου τῷ Θεῷ παρέδωκας.
Αὐτὸν ἱκέτευε παμμακάριστε,
δωρηθῆναι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Σῶσον ἡμᾶς Πανεύφημε Φίλιππε, ταῖς πρὸς τὸν σὸν Διδάσκαλον, εὐπροσδέκτοις πρεσβείαις σου



Aρθείς Φίλιππος εκ ποδών επί ξύλου, Tα των ποδών σοι νίπτρα Σώτερ εκτίει
(ήτοι πληρόνοι).
Ήρθης κακκεφαλής δεκάτη Φίλιππε τετάρτη.



Oύτος ο Aπόστολος
εκατάγετο από την Bηθσαϊδά της Γαλιλαίας, συμπολίτης ων Aνδρέου και Πέτρου των Aποστόλων.

Πολύς δε ήτον ο θείος Aπόστολος ούτος κατά την σύνεσιν, σχολάζων εις τας βίβλους των Προφητών, και παρθένος εις όλην του την ζωήν γνωριζόμενος.

Tούτον ευρών ο Kύριος μετά το βάπτισμα εν τη Γαλιλαία, εκάλεσεν αυτόν εις το να του ακολουθήση, αυτός δε πάλιν απαντήσας τον Nαθαναήλ

«Oν έγραψε, του είπε, Mωσής εν τω νόμω και οι Προφήται, ευρήκαμεν Iησούν τον υιόν του Iωσήφ τον από Nαζαρέτ»
(Iω. α΄, 46).

Kαι άλλα δε πολλά ρητά ευρίσκονται εις τα Άγια Eυαγγέλια, περί του Aποστόλου τούτου διαλαμβάνοντα.

Oύτος λοιπόν λαβών εις κλήρον την γην της Aσίας (της μικράς δηλαδή) είχεν ακολουθούντα αυτώ και συμβοηθούντα εις το κήρυγμα του Eυαγγελίου τον Aπόστολον Bαρθολομαίον.

Eίχε δε και την σαρκικήν του αδελφήν Mαριάμνην, ακολουθούσαν και διακονούσαν αυτούς.

Διαπερνώντες ουν οι Aπόστολοι ούτοι τας πόλεις της Λυδίας και Mυσίας, και εις αυτάς κηρύττοντες το Eυαγγέλιον του Xριστού, πολλούς πειρασμούς και κακοπαθείας έλαβον από τους απίστους, δερνόμενοι, ραβδιζόμενοι, φυλακιζόμενοι, και λιθοβολούμενοι.

Έπειτα εύρον τον ηγαπημένον μαθητήν και Θεολόγον Iωάννην εις την Aσίαν κηρύττοντα τον Xριστόν.

Όταν και η του ανθυπάτου Nικάνωρος γυνή επίστευσεν εις τον Xριστόν. Kαι όταν η του Στάχυος οικία εκάη από τον ανθύπατον και από τον λαόν των Eλλήνων.

Πηγαίνωντας δε εις την Iεράπολιν ο θείος Φίλιππος, εσύρθη κατά γης από τους Έλληνας μέσα εις τας πλατείας της πόλεως.

Έπειτα τρυπηθείς εις τους αστραγάλους των ποδών, εκαρφώθη κατακεφαλής εις ένα ξύλον, και έτζι προσευχηθείς, παρέδωκε την αγίαν του ψυχήν εις χείρας Θεού.

Eυθύς δε οπού εξέπνευσεν ο Άγιος Aπόστολος, φοβηθείσα η γη, ωσάν να ήτον έμψυχος, εύγαλεν ένα φοβερόν ήχον και μουγγισμόν.

Kαι ούτως εσχίσθη και πολλούς απίστους κατέχωσεν.

Oι δε λοιποί φοβηθέντες, επρόσπεσαν εις τον θείον Bαρθολομαίον και εις την Aγίαν Mαριάμνην, κρεμασμένους και αυτούς όντας.

Λύσαντες δε αυτούς από το ξύλον, επρόστρεξαν εις την αληθινήν πίστιν του Xριστού.

Όθεν και ενταφίασαν το λείψανον του Aποστόλου, ο δε Άγιος Bαρθολομαίος καταστήσας τον ανωτέρω Στάχυν Eπίσκοπον εν τη πόλει
ευγήκε και επήγεν ομού με την Mαριάμνην εις την Λυκαονίαν.


πηγή:
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού.
Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005

Ὅσιε τρισμάκαρ, ἁγιώτατε Πάτερ Γρηγόριε, Θετταλίας τὸ θαῦμα, μὴ παύσῃ πρεσβεύων Χριστῷ φωτισθῆναι τῷ θείῳ φωτὶ τοὺς τιμῶντάς σε

Κοντάκιον

Τὸ τῆς σοφίας ἱερὸν καὶ θεῖον ὄργανον, θεολογίας τὴν λαμπρὰν συμφώνως σάλπιγγα ἀνυμνοῦμέν σε Γρηγόριε θεορρῆμον. Ἀλλ' ὡς νοῦς Νοῒ τῷ πρώτῳ παριστάμενος, πρὸς αὐτὸν τὸν νοῦν ἡμῶν Πάτερ ὁδήγησον, ἵνα κράζωμεν· Χαῖρε Κήρυξ τῆς χάριτος.

Ὁ Οἶκος

Ἄγγελος ἀνεφάνης ἐπὶ γῆς τῶν ἀρρήτων, τὰ θεῖα τοῖς βροτοῖς ἐξαγγέλλων· ταῖς γὰρ τῶν Ἀσωμάτων φωναῖς ἀνθρωπίνῳ νοῒ τε καὶ σαρκὶ χρώμενος, ἐξέστησας ἡμᾶς, καὶ βοᾶν σοι Θεορρῆμον, ἔπεισας ταῦτα·

Χαῖρε δι' οὗ τὸ σκότος ἠλάθη, χαῖρε, δι' οὗ τὸ φῶς ἀντεισῆλθε.

Χαῖρε τῆς ἀκτίστου Θεότητος Ἄγγελε, χαῖρε τῆς κτιστῆς καὶ μωρᾶς ὄντως ἔλεγχε.

Χαῖρε, ὕψος ἀνεπίβατον, τὴν Θεοῦ φύσιν εἰπών, χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον, τὴν ἐνέργειαν εἰπών.

Χαῖρε ὅτι τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ καλῶς εἶπας, χαῖρε, ὅτι τὰς δόξας τῶν κακούργων ἐξεῖπας.

Χαῖρε, φωστὴρ ὁ δείξας τὸν Ἥλιον, χαῖρε κρατὴρ τοῦ νέκταρος πάροχε.

Χαῖρε, δι' οὗ ἡ ἀλήθεια λάμπει, χαῖρε, δι οὗ ἐσκοτίσθη τὸ ψεῦδος.

Χαῖρε Κήρυξ τῆς χάριτος.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ θαυματουργοῦ, τοῦ Παλαμᾶ :τού Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα



Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, έζησε τον 14ο αιώνα μ. Χ. στην Κωνσταντινούπολη.

Καταγόταν από οικογένεια αρχοντική και ευσεβή.

Ο πατέρας του Κωνσταντίνος ήταν μέλος της αυτοκρατορικής συγκλήτου, διδάσκαλος του εγγονού του Βασιλέως, αλλά και αυτού του ιδίου του Βασιλέως.

Ήταν ευλαβέστατος και είχε αδιάλειπτη νοερά προσευχή.

Συνδεόταν με αγίους ανθρώπους, ασκητές και μοναχούς και συνέδεσε μαζί τους και τα παιδιά του.

Όλη η οικογένεια εξομολογείτο στον ίδιο πνευματικό πατέρα.

Έφυγε από την πρόσκαιρη αυτή ζωή, όταν ο Γρηγόριος ήταν μόλις επτά ετών.

Όταν απέθνησκε, η σύζυγός του του είπε να παρακαλέση τον αυτοκράτορα να θέση υπό την φροντίδα του τα παιδιά τους, αλλά εκείνος απάντησε ότι θα παρακαλέση την Βασίλισσα των Ουρανών, να τα θέση Αυτή υπό την προστασία της.

Πραγματικά, η Παναγία προστάτευε τον άγιο Γρηγόριο σε όλη του την ζωή. Η προστασία ήταν σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο Άγιος πρίν αρχίση την μελέτη του γονάτιζε τρείς φορές μπροστά στην εικόνα της και έλεγε μιά προσευχή. Όταν το έκανε αυτό μπορούσε να συγρατήση τα όσα διάβαζε. Άν όμως καμμιά φορά ξεχνούσε να κάνη την προσευχή του, τότε δεν μπορούσε να μνημονεύση και να απαγγείλη τα όσα μελετούσε. Η μητέρα του είχε και αυτή ανάλογο βίο με εκείνο, του συζύγου της.

Ο άγιος Γρηγόριος αρίστευσε στα γράμματα, γεγονός που έκανε τον αυτοκράτορα να του προτείνη σημαντική θέση στα ανάκτορα.

Αυτός όμως είχε επιθυμία για ανώτερη πνευματική ζωή και σε ηλικία δεκαοκτώ ετών έφυγε για το Άγιον Όρος.

Αγάπησε την ησυχία και ασκήθηκε στα όρια της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας. Προσευχόταν αδιάλειπτα λέγοντας:

“Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισόν μου το σκότος.

Υπεραγία Θεοτόκε, φώτισόν μου το σκότος”.

Παρακαλούσε να φωτισθή ο νούς, του και πραγματικά έφθασε στο φωτισμό και την θέωση. Γι’ αυτό και η θεολογία του είναι εμπειρική και όταν του δόθηκε η αφορμή την διετύπωσε.

Τήν περίοδο εκείνη ο αιρετικός Βαρλαάμ εδίδασκε ότι η ενέργειες του Θεού είναι κτιστές και ότι ο άνθρωπος είναι αδύνατον να δή τον Θεό, επειδή η ουσία του Θεού είναι αμέθεκτη.

Ότι το Θείον γίνεται καταληπτό με την λογική και γι’ αυτό οι φιλόσοφοι είναι ανώτεροι από τούς Προφήτες.

Ειρωνευόταν και υποτιμούσε τούς μοναχούς που ασκούνταν στην νοερά προσευχή.

Ο άγιος Γρηγόριος ανασκεύασε τις αιρετικές αυτές διδασκαλίες και υπέδειξε την αληθινή οδό της γνώσεως του Θεού.

Η ύπαρξη εκείνη την εποχή ενός θεόπτου Θεολόγου του πνευματικού αναστήματος του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, υπήρξε μεγάλη ευλογία, γιατί χάρις σ’ αυτόν δεν αλλοιώθηκε η πίστη.

Καί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι, όταν αλλοιώνεται η πίστη, τότε χάνεται ο σωστός τρόπος θεραπείας του ανθρώπου και διακυβεύεται η σωτηρία του.

Τά κυριότερα σημεία της διδασκαλίας του,

εντελώς τηλεγραφικά, είναι τα ακόλουθα:

Πρώτον, ότι οι ενέργειες του Θεού είναι άκτιστες, όπως και η ουσία Του. Ο κτιστός άνθρωπος δεν μπορεί να μεθέξη της ουσίας του Θεού, δύναται όμως να μεθέξη των ενεργειών Του, δηλαδή μπορεί να γνωρίση τον Θεό και να δή το άκτιστον Φώς Του.

Δεύτερον, ότι η Ορθόδοξη Θεολογία δεν είναι εγκεφαλική, αλλά εμπειρική και δεν μπορεί να την αποκτήση κανείς μόνον με την μελέτη. Τά βιβλία σίγουρα βοηθούν, αλλά η αληθινή γνώση του Θεού είναι υπαρξιακή. Ο Θεός αποκαλύπτεται ως φώς στούς κεκαθαρμένους και “διά Πνεύματος Αγίου γνωρίζουν τον Θεό και δύνανται να ομιλούν περί Αυτού”. Οι φιλόσοφοι ομιλούν στοχαστικά μέσα από την λογική και την φαντασία και γι’ αυτό δεν είναι δυνατόν να είναι ανώτεροι από τούς Προφήτες, οι οποίοι βλέπουν τον Θεό και ομιλεί δι’ αυτών το Άγιον Πνεύμα.

Τρίτον, ότι ο άνθρωπος φθάνει στην θέωση, ήτοι στην θεωρία του Θεού, αφού καθαρθή η καρδιά του από τα πάθη και φωτισθή ο νούς του.

Ο τρόπος ζωής διά του οποίου φθάνει κανείς στην κάθαρση και τον φωτισμό ονομάζεται ησυχαστικός.

Μέ τον όρο ησυχία και ησυχαστική ζωή δεν νοείται απλώς το να ζή κανείς σε ήσυχο μέρος.

Μπορεί να ευρίσκεται κάποιος στον πιό ήσυχο τόπο και να μή μπορή να βρή ησυχία, επειδή τα πάθη οργιάζουν μέσα του και οι λογισμοί τον τρελλαίνουν.

Η ησυχία είναι κυρίως εσωτερική κατάσταση και ονομάζεται από τούς αγίους Πατέρας επιστήμη των λογισμών.

Η ησυχαστική ζωή είναι στην πραγματικότητα η ευαγγελική ζωή και με την καθοδήγηση διακριτικού πνευματικού πατρός μπορεί να βιωθή από όλους ανεξαιρέτως.

“Μόνον διά της ησυχίας αποκτά κανείς γνώση Θεού και γίνεται ορθόδοξος θεολόγος. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ της ορθοδόξου θεολογίας και της σχολαστικής θεολογίας”.(Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου, ο Ορθόδοξος Μοναχισμός, σελ. 116, 117).

Στήν εποχή μας, που ομοιάζει πολύ με εκείνη του αγίου Γρηγορίου, πνέει αντιησυχαστικός λίβας, και γι’ αυτό η διδασκαλία του περί του ησυχαστικού τρόπου ζωής είναι σήμερα κάτι περισσότερο από επίκαιρη.

Διά της ησυχίας ο άνθρωπος αποκτά αυτογνωσία, η οποία τον οδηγεί στην μετάνοια, την ταπείνωση και την θεογνωσία.

Ο σύγχρονος άνθρωπος αρνείται πεισματικά να έρθη αντιμέτωπος με τον εαυτό του.

Η ησυχία τον τρομάζει και γι’ αυτό μόλις βρεθεί για λίγο μόνος, ανοίγει το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση ή αποζητά την ανθρώπινη συντροφιά. Ωστόσο το πρόβλημα παραμένει.

Χωρίς την παρουσία της άκτιστης Θείας Χάριτος, η οποία δημιουργεί εσωτερική πληρότητα και νοηματοδοτεί την ζωή, ο άνθρωπος αισθάνεται αβάστακτη μοναξιά, έστω και αν περιστοιχίζεται από χιλιάδες ανθρώπους.


πηγή:Εκκλησιαστική Παρέμβαση

Χαίροις Κωνσταντῖνε ἔνδοξε, ὁ τῆς Ὕδρας γόνος, Ῥόδου τὸ ἀγλάϊσμα, καὶ πάντων τῶν εὐσεβῶν, τὸ ἐγκαλλώπισμα·


Σήμερον τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ,
ἡ τοῦ Νεομάρτυρος Κωνσταντίνου μνήμη,
ὡς ἀστὴρ οὐρανόφωτος ἐπέλαμψε,
τὰς ψυχὰς τῶν πιστῶν καταπυρσεύουσα,
τῶν ἐν ἀγαλλιάσει βοώντων·
Χαίροις ὁ τὰς παγίδας, τοῦ ἀρχεκάκου ἐχθροῦ διαδράς,
καὶ τὴν θερμὴν τοῦ Κορυφαίου,
ἐπιδείξας μετάνοιαν·
χαίροις ὁ ἑκουσίως, τοῖς βασάνοις ἑαυτὸν δεδωκώς,
καὶ τὸν σὲ πρῴην πτερνίσαντα, καταβαλὼν τῇ ἀθλήσει σου·
χαίροις ὁ τῆς Ὕδρας τίμιος βλαστός,
τῆς Ῥόδου τὸ καύχημα καὶ μέγας πολιοῦχος.
Ἀλλ᾿ ὡς ἔχων παῤῥησίαν πρὸς Θεόν,
μή παύσῃ δεόμενος,
ὑπὲρ τῶν τελούντων τὴν μνήμην σου.

Επὶ τῇ μνήμῃ τοῦ Ἀθλοφόρου, Κωνσταντίνου τοῦ ἐν Ῥόδῳ ἀθλήσαντος, ἀγγελικῶς οἱ πιστοὶ χορεύσωμεν


Ὁ Κωνσταντῖνος ὑψωθεὶς τῇ ἀγχόνῃ,

Πρὸς Παραδείσου πλατυσμὸν ἀνυψώθη.

Βρόχον Κωνσταντῖνος δεκάτῃ τέτληκε τετάρτῃ.


Οὗτος ὁ ἔνδοξος Νεομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Κωνσταντῖνος

ὑπῆρξεν υἱὸς γονέων εὐσεβῶν,

ὧν ἡ κλῆσις Μιχαὴλ καὶ Μαρίνα, γεννηθεὶς ἐν τῇ νήσῳ Ὕδρᾳ.

Ἀπορφανισθεὶς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἐν νεαρᾷ ἡλικίᾳ καὶ μὴ ἔχων πορίζεσθαι τὰ πρὸς τὸ ζῆν, μετῴκησεν εἰς Ῥόδον, ἔνθα τῇ συνεργίᾳ τοῦ πονηροῦ, δελεασθεὶς ὑπὸ τοῦ ὀθωμανοῦ διοικητοῦ αὐτῆς Χασάν Πασᾶ, ἠρνήθη τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν καὶ ἠσπάσατο τὴν τῶν Ἀγαρηνῶν ἀπιστίαν, περιτμηθεὶς καὶ μετονομασθεὶς Χασάν.

Παρεληλυθότων ἐνιαυτῶν τινῶν ἐπανέκαμψεν εἰς Ὕδραν πρὸς συντυχίαν τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίνης, ἥτις οὐκ ἐδέξατο αὐτὸν ἐν τῇ οἰκίᾳ, ἀπαντήσασα αὐτῷ ἔσωθεν ὅτι οὐκ ἔχῃ υἱὸν ὀθωμανὸν ὀνομαζόμενον Χασάν, ἀλλὰ Χριστιανόν, φέροντα τὸ ὄνομα Κωνσταντῖνος.

Ἐπὶ τῷ ἀκούσματι τούτῳ ἀνανήψας οὗτος καὶ ἐλθὼν εἰς ἑαυτὸν, μετενόησεν εἰλικρινῶς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Κριμαίαν, κακεῖθεν δὲ ἀπάρας ἦλθεν ἐν τῇ Βασιλευούσῃ τῶν πόλεων καὶ συναντήσας τὸν Πατριάρχην Γρηγόριον τὸν ἐκ Δημητσάνης ἐξωμολογήσατο αὐτῷ τὰ κατ᾿ αὐτὸν ἅπαντα, ἃ ἀκούσας ὁ μακάριος ἐκεῖνος καὶ συμβουλεύσας αὐτὸν ἱκανὸν ἀπέστειλεν εἰς τό Ἅγιος Ὄρος, ἔνθα ἐλθών, παρέμεινεν ἐν τῇ σεβασμίᾳ Μονῇ τῶν Ἰβήρων ἀγωνιζόμενος τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως καὶ μετανοῶν εἰλικρινῶς ἐπὶ τῇ προτέρᾳ αὐτοῦ ἀσεβεῖ διαγωγῇ.

Προετοιμασθεὶς ᾧδε καὶ προγυμνασθεὶς, ἐπανέλυσεν εἰς Ῥόδον καὶ ἐμφανισθεὶς τῷ Πασᾷ, ὡμολόγησεν εὐθαρσῶς ἑαυτὸν Χριστιανόν, κηρύξας τὸ σωτήριον τοῦ Κυρίου ὄνομα καὶ ἐλέγξας σφοδρῶς τὴν πλάνην τῆς ἀσεβείας τῶν ὀθωμανῶν.

Ἐντεῦθεν ὁ μακάριος ἐν εἱρκτῇ βληθεὶς καὶ ποικίλως βασανισθείς καὶ ἐν πᾶσιν ἄτρεπτος διαμείνας ἐδέξατο δι᾿ ἀγχόνης τὸ μακάριον τέλος τῇ 14ῃ Νοεμβρίου μηνός, τοῦ σωτηρίου ἔτους 1800ου, ἀρχιερατεύοντος ἐν Ῥόδῳ τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Ἀγαπίου, ὅστις, ἀδείᾳ τῶν τυράννων, λαβὼν τὸ μαρτυρικὸν σῶμα τοῦ Ἁγίου ἐκήδευσεν αὐτὸ ἐντίμως εἰς τὸν πάνσεπτον Ναὸν τῶν Εἰσοδίων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Νεοχωρίου,

ἔνθα ἐτησίως ἡ μνήμη αὐτοῦ ὑπὸ τῶν εὐσεβῶν ἐπιτελεῖται.

Η εορτή του Αγ. Νεομάρτυρος Κωνσταντίνου του Υδραίου στήν γενέτειρά του

AG_KON_003 Με Εκκλησιαστική λαμπρότητα εόρτασε η ιστορική και ένδοξος νήσος Ύδρα την ετησία μνήμη του πολιούχου και προστάτου της

Αγίου ενδόξου Νεομάρτυρος Κωνσταντίνου του Υδραίου.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα χθές τελέσθηκε νωρίς ο μικρός εσπερινός εις τον Ι. Ναόν του Αγίου μας και εν συνεχεία ο μέγας πανηγυρικός Εσπερινός εις τον Καθεδρικόν Ναόν της Παναγίας με την συμμετοχή των προσκληθέντων από τον Σεβ. Ποιμενάρχην μας Σεβ. Μητροπολιτών: Αλεξανδρουπόλεως κ. ΑΝΘΙΜΟΝ Β΄ και Παροναξίας κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΝ.

Εις τον Μ. Εσπερινό χοροστάτησε ο Άγιος Παροναξίας όστις και εκήρυξε εμπνευσμένα τον Θ. Λόγον.

AG_KON_001 AG_KON_002

AG_KON_004 AG_KON_005

AG_KON_006 AG_KON_007

AG_KON_008 AG_KON_009

AG_KON_010 AG_KON_011

AG_KON_012

Αγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου λόγος αγαθός και ωφέλιμος...


Δέν ὑπάρχει πιό κρύο πρᾶγμα ἀπό τόν χριστιανό πού δέν σώζει ἄλλους.

Δέν μπορεῖς ἐδῶ νά ἐπικαλεσθεῖς τήν φτώχια, διότι θά σέ κατηγορήσει ἡ χήρα πού κατέβαλε τά δύο λεπτά...

Δέν μπορεῖς νά ἐπικαλεστεῖς τήν ταπεινή σου καταγωγή, διότι καί οἱ ἀπόστολοι ἦταν ἄσημοι καί κατάγονταν ἀπό ἀσήμους.

Δέν μπορεῖς νά προβάλεις τήν ἀγραμματοσύνη σου· κι ἐκεῖνοι ἦταν ἀγράμματοι.

Ἀκόμη κι ἄν εἶσαι δοῦλος, κι ἄν εἶσαι δραπέτης, θά μπορέσεις νά ἐκπληρώσεις τό καθῆκον σου, διότι καί ὁ Ὀνήσιμος τέτοιος ἦταν.

Κοίταξε ὅμως ποῦ τόν καλεῖ καί σέ τί ὑψηλό ἀξίωμα τόν ἀνεβάζει ὁ ἀπόστολος· «ἵνα κοινωνῇ μοι», λέγει, «ἐν τοῖς δεσμοῖς μου».

Δέν μπορεῖς νά προφασισθεῖς τήν ἀσθένεια, διότι καί ὁ Τιμόθεος τέτοιος ἦταν, εἶχε «πυκνάς ἀσθενείας»...

Δέν βλέπετε τά δένδρα τά ἄκαρπα πῶς εἶναι γερά, πῶς εἶναι ὡραῖα, μεγάλα, λεῖα καί ψηλά;

Ἀλλά ἄν εἴχαμε κῆπο, θά προτιμούσαμε νά ἔχουμε ροδιές καί ἐλιές καρποφόρες παρά αὐτά, διότι αὐτά εἶναι γιά τήν τέρψη καί ὄχι γιά τήν ὠφέλειά μας· ἐλάχιστα ὠφελοῦν.

Τέτοιοι εἶναι οἱ χριστιανοί πού φροντίζουν μόνο γιά τά δικά τους, ἤ μᾶλλον οὔτε τέτοιοι, διότι αὐτοί εἶναι γιά τήν φωτιά, ἐνῶ τά καλλωπιστικά δένδρα χρησιμοποιοῦνται καί γιά τήν οἰκοδόμηση καί γιά τήν ἀσφάλεια τῶν ἰδιοκτητῶν.

Τέτοιες ἦταν καί οἱ πέντε παρθένες, ἁγνές βέβαια καί κόσμιες καί σώφρονες, ἀλλά σέ κανέναν χρήσιμες, γι' αὐτό καί κατακαίονται.

Τέτοιοι εἶναι αὐτοί πού δέν ἔθρεψαν τόν Χριστό.

Πρόσεξε ὅτι κανείς ἀπ' αὐτούς δέν κατηγορεῖται γιά προσωπικά του ἁμαρτήματα·

δέν κατηγορεῖται ὅτι πόρνευσε οὔτε ὅτι ἐπιόρκησε, καθόλου, ἀλλά ὅτι δέν ὑπῆρξε χρήσιμος στόν ἄλλο...

Πῶς εἶναι χριστιανός τέτοιος ἄνθρωπος;

Πές μου, ἄν τό προζύμι πού ἀνακατεύεται μέ τό ἀλεύρι δέν μεταβάλλει στή δική του φύση ὅλο τό φύραμα, εἶναι προζύμι;

Καί ἀλήθεια, τό μύρο πού δέν γεμίζει εὐωδιά ἐκείνους πού πλησιάζουν θά τό ὀνομάζαμε μύρο;


Μήν πεῖς· μοῦ εἶναι ἀδύνατο νά παρακινήσω ἄλλους.

Ἄν πράγματι εἶσαι χριστιανός, ἀδύνατο εἶναι τό νά μή συμβαίνει αὐτό.

Ὅπως αὐτά πού βλέπουμε στή φύση εἶναι ἀναντίρρητα, ἔτσι καί τοῦτο· διότι στή φύση τοῦ χριστιανοῦ βρίσκεται τό πρᾶγμα.

Μήν ὑβρίζεις τόν Θεό.

Ἄν πεῖς ὅτι δέν μπορεῖ νά φωτίζει ὁ ἥλιος, τόν ὕβρισες· ἄν πεῖς ὅτι ὁ χριστιανός δέν μπορεῖ νά ὠφελεῖ, ὕβρισες τόν Θεό καί τόν εἶπες ψεύτη.

Διότι εἶναι εὐκολώτερο νά μή θερμαίνει καί νά μή χύνει φῶς ὁ ἥλιος, παρά νά μή φωτίζει ὁ χριστιανός· εἶναι εὐκολώτερο νά γίνει σκοτάδι τό φῶς, παρά νά συμβεῖ αὐτό.

Μή λές, λοιπόν, εἶναι ἀδύνατο, διότι ἀδύνατο εἶναι τό ἀντίθετο.

Μήν ὑβρίζεις, λοιπόν, τόν Θεό.

Ἄν ρυθμίσουμε σωστά τή ζωή μας, ὁπωσδήποτε θά συμβοῦν κι ἐκεῖνα καί θά ἀκολουθήσουν σάν κάτι τό φυσικό.

Δέν εἶναι δυνατόν νά μείνει κρυφό τό φῶς τοῦ χριστιανοῦ· δέν εἶναι δυνατόν νά κρυφτεῖ μιά τόσο φωτεινή λαμπάδα.

Ἄς μήν ἀμελοῦμε, λοιπόν!

Αγίου Ἰω. Χρυσοστόμου, Εἰς τάς Πράξεις 20,4· PG 60,162-164.

Αγαπώντας τις πληγές μου...

Δεν ήταν μια ή δυο οι φορές όπου φίλοι και γνωστοί, δάσκαλοι και καθηγητές, πνευματικοί και πολύ άλλοι καθοδηγητές, μου απάγγειλαν την κατηγορία της υπερβολικής ευαισθησίας.

Μου είπαν να γίνεις σκληρός.

Σκληρός για να αντέχω τις σχέσεις των ανθρώπων.

Να αντέχω απέναντι σε αυτό που μας έμαθαν να ορίζουμε ως ζωή.

Πως θα ζήσεις με αυτά τα χάλια, με ένα τόσο ευάλωτο ψυχισμό.
Εύθραυστο και ανεμικό. Ανήμπορο να σταθεί και να αντισταθεί στην σκληρότητα αυτού του κόσμου .
Οι άνθρωποι βέβαια δεν είχαν κάνει κάποιο διαγνωστικό λάθος. Μιλούσαν ρεαλιστικά και θέλω να πιστεύω αρκετοί από αυτούς με ειλικρινή κίνητρα και αισθήματα φιλίας και ενδιαφέροντος. Σε ένα πράγμα μόνο μπορώ να πω ότι έκαναν λάθος. Ότι όλη αυτή η αδυναμία μου - όπως την ονόμαζαν - ήταν η μοναδική περιουσία μου. Τα δώρα που μου χάρισε Εκείνος μέσα στην παραδοξότητα των δρόμων Του. Μέσα στην ακατανόητη για την λογική του κόσμου αγάπη Του. Ο Κάφκα έλεγε, "Γεννήθηκα με μια βαθιά πληγή, αυτή είναι η περιουσία μου" .
Αυτο το τραύμα, αυτές οι πληγές που αιμορραγούν ακόμη και ίσως για "μια" αιωνιότητα, είναι η μοναδική μου περιουσία. Είναι το δώρο που μου έκανε η ζωή και η αιτιώδης αυτής Αρχή.
Πόνεσα, πείνασα, δίψασα, έμεινα μέρες ολάκερες και νύχτες αξημέρωτες στο κήπο της προσωπικής μου Γεσθημανής. Έκλαψα, οργίστηκα, απελπίστηκα. Διαμαρτυρήθηκα απέναντι στις συνθήκες και την ζωή που έζησα. Άργησα.... Αλλά αισθάνθηκα. Νομίζω ότι κατάλαβα.

Κατάλαβα ότι η μόνη κληρονομιά μου, η μοναδική περιουσία μου ήταν αυτές οι βαθιές πληγές.

Εκείνες που μου έδωσαν την δυνατότητα να βλέπω τους ανθρώπους ως ανθρώπους, την γη μόνο σαν γη, το σώμα σαν σώμα και την ψυχή σαν ψυχή. Να λέω το ναι ναι και του ου ου. Να δακρύζω στο όμορφο, να θυμώνω απέναντι στο άδικο και να οργίζομαι στο παράλογο.

Να βλέπω τα πράγματα πίσω από τα πράγματα. Το δάκρυ μέσα στην επιφάνεια της χαράς και το γέλιο μέσα στο επίπλαστο πένθος. Όλα αυτά τα χρωστάω σε εκείνες, και ας με πόνεσαν τόσο πολύ.
Τώρα τα βράδια σκύβω ως άλλος κύνας και γλείφω τις ματωμένες μου πληγές.

Τις ευχαριστώ για τις μέρες που συντρόφευσαν την ύπαρξη μου.

Τις ευχαριστώ που υπήρξαν και ας πόνεσα και ας συνεχίζω να πονώ πολύ, είναι όμως η μόνη μου κληρονομιά,
η πατρώα γή του Είναι μου.



π.Λίβυος

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εθελοντής στους Αγώνες Special Olympics «Αθήνα 2011»



φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας


Εθελοντής των Παγκόσμιων Αγώνων Special Olympics «Αθήνα 2011» έγινε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Η πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής, Γιάννα Δεσποτοπούλου μετέβη στην έδρα του Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη και ενημέρωσε τον Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας για την πορεία της διοργάνωσης, καθώς και τις προτεραιότητες του κινήματος των Special Olympics σε διεθνές επίπεδο.
Συζητήθηκαν τρόποι με τους οποίους η Ορθόδοξη Εκκλησία θα συνδράμει τους Αγώνες του 2011 κυρίως σε τομείς ευαισθητοποίησης και εθελοντισμού. Σ΄αυτό το πλαίσιο, η κ. Δεσποτοπούλου επέδωσε στον Οικουμενικό Πατριάρχη πρόσκληση, να τιμήσει με την παρουσία του τις εκδηλώσεις που θα διοργανωθούν στο πλαίσιο των Αγώνων.
Ο Παναγιώτατος δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του, χαρακτηρίζοντας "ιερό" το έργο. Στη συνέχεια επέδωσε ιδιόχειρο σημείωμα, με τις ευλογίες του στους αθλητές των Special Olympics και την πρόεδρο της οργανωτικής επιτροπής, ενώ υπέγραψε την αίτηση εθελοντή.
«Οι Παγκόσμιοι Αγώνες του 2011 αποτελούν έργο ιερό και χρειάζονται θυσίες. Η Αθήνα, η πόλη της Δημοκρατίας, η πόλη της Φιλοσοφίας, θα εκπέμψει εκείνες τις ημέρες ένα μήνυμα φιλίας και αλληλεγγύης σε όλον τον κόσμο. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να μην είμαστε όλοι στο πλευρό σας;»
Με αυτήν την ερώτηση, ο Οικουμενικός Πατριάρχης εκδήλωσε την υποστήριξή του στους Αγώνες Special Olympics του 2011, ενώ τη στιγμή που υπέγραψε τη δήλωση εθελοντισμού, είπε χαρακτηριστικά: «Ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να συμμετάσχω. Εύχομαι καλή επιτυχία στο κοινωφελές έργο σας, κι αυτό σας το έγραψα και στο ιδιόχειρο σημείωμα. Χωρίς αγάπη δεν γίνεται τίποτα». Επίσης, δήλωσε ότι με ιδιαίτερη χαρά θα παραστεί στις εκδηλώσεις της διοργάνωσης του 2011: «Θα φροντίσω από τώρα, εκείνες τις ημέρες να μην αναλάβω κάτι άλλο. Πρώτα ο Θεός, να έχουμε υγεία και θα είμαι κοντά σας τον Ιούνιο του 2011».
Κατά τη συνάντηση της Γιάννας Δεσποτοπούλου με τον Οικουμενικό Πατριάρχη στο Πατριαρχικό Γραφείο, παρών ήταν και ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας Βασίλης Μπορνόβας.


Η κ. Δεσποτοπούλου μετά το τέλος της συνάντησης δήλωσε: «Ήταν εξαιρετική τιμή να γίνω δεκτή από τον Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας, ο oποίος με τα εμπνευσμένα λόγια του μου έδωσε δύναμη και κουράγιο να συνεχίσω με τον ίδιο ενθουσιασμό, μαζί με τους συνεργάτες μου, τη διοργάνωση αυτού του γεγονότος. Γεγονός εξόχως ανθρωπιστικό, πολιτιστικό, εκπαιδευτικό και αθλητικό. Η χώρα μας αντιμετωπίζει προβλήματα, αλλά είμαι σίγουρη πως η Πολιτεία, που έχει ως προτεραιότητα τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, θα στηρίξει το έργο που έχουμε αναλάβει να φέρουμε εις πέρας».



πηγή:Φώς Φαναρίου

Τοπικές Εκκλησιαστικές Ειδήσεις




Σήμερα ,

εορτή του Αποστόλου Φιλίππου,

πανηγυρίζει ο ομώνυμος Ιερός Ναός στήν Γραμματικού Μακρυνείας.

Κατά τήν διάρκεια τών ιερών ακολουθιών τής σημερινής ημέρας,
θα εκτεθεί τμήμα του ιερού Λειψάνου του Αποστόλου Φιλίππου,προερχόμενο απο τον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος τής Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου.
........


Σήμερα το πρωί

στήν Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου Δρυμού Βονίτσης μετά τήν Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.Κοσμά,
θα τελεσθεί το τριετές ιερό μνημόσυνο του αειμνήστου αρχιμανδρίτου π.Παγκρατίου
ηγουμένου τής Ιεράς Μονής.

.........

Αύριο το πρωί
ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.Κοσμάς θα τελέσει τα εγκαίνια του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου
στήν Πλαγιά Βονίτσης.


Σήμερα στίς 5 το απόγευμα ,
θα γίνει η υποδοχή των Ιερών Λειψάνων που θα κατατεθούν στήν Αγία Τράπεζα και στήν συνέχεια θα ψαλλεί πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός των Εγκαινίων χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας.

Αύριο το πρωί,
θα ψαλλεί οΌρθρος ,θα τελεσθεί η ακολουθία τών εγκαινίων και στήν συνέχεια Θεία Λειτουργία
ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου κ.Κοσμά

Άρχεται η νηστεία τών Χριστουγέννων.
Ευλογημένο το Ιερό Σαρανταλείτουργο
!
Καλό Στάδιο Αδελφοί!


επιμέλεια:
"Ευδρομούντων Αλείπτης"

Η Διπλή Σύναξη του Αγίου Όρους συνεδριάζει εκτάκτως για το ΕΤΑΚ

02.jpg

Έκτακτη συνεδρίαση της Διπλής Σύναξης των ηγουμένων και των αντιπροσώπων των 20 Ιερών Μονών του Αγίου Όρους πρόκειται να πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Τρίτη στις Καρυές προκειμένου να καθορισθεί η στάση της Αθωνικής Μοναστικής Πολιτείας για το νομοσχέδιο που προωθεί η Κυβέρνηση με τίτλο, "Ενίσχυση Κοινωνικής Αλληλεγγύης και εισφορά Κοινωνικής Ευθύνης των μεγάλων εταιρειών και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας".

Στο νομοσχέδιο περιλαμβάνεται διάταξη που προβλέπει την φορολόγηση της Εκκλησιαστικής περιουσίας και συγκεκριμένα την αύξηση του Ενιαίου Τέλους Ακίνητης Περιουσίας (ΕΤΑΚ) από 1 σε 3 τοις χιλίοις.

Σύμφωνα με πληροφορίες οι πλειοψηφία των Ιερών Μονών προσανατολίζεται να διατυπώσει την αντίθεση της στην φορολόγηση της ακίνητης μοναστικής περιουσίας.


Τι είναι η Έκτακτη Διπλή Σύναξη;

45.jpg



πηγές: πρακτορείο Εκκλησιαστικών ΕιδήσεωνΑΜΗΝ-ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

Α΄ Πανελλήνιο Συνέδριο για θέματα θρησκευτικού τουρισμού των στελεχών των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος



Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος
με φορέα διοργανώσεως το Συνοδικό Γραφείο Προσκυνηματικών Περιηγήσεων (Αναπτύξεως του Θρησκευτικού Τουρισμού) πραγματοποιεί
το Α΄ Πανελλήνιο Συνέδριο
για Στελέχη των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος
με σκοπό την ενημέρωση σε θέματα θρησκευτικού τουρισμού
από σήμερα έως και τήν αυριανή ημέρα,
στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αρκαδίων, στη Ιερά Μητρόπολη Ζακύνθου.

Γενικό θέμα του Συνεδρίου, το οποίο έχει θέσει υπό την αιγίδα του ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος,
ο οποίος θα κηρύξει και την έναρξη των εργασιών του, είναι :

«ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ
(Ιστορία - Παράδοση - Νεώτερες Εξελίξεις και Προβληματισμοί)
ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΩΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ».
Τους Συνέδρους θα προσφωνήσουν ο Ποιμενάρχης της Ιεράς Μητροπόλεως, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου και θα ακολουθήσουν χαιρετισμοί από τους παρευρισκομένους Επισήμους.

Στη συνέχεια ο Γραμματέας του Συνοδικού Γραφείου Πανοσιολ. Αρχιμ. κ. Σπυρίδων Κατραμάδος, θα παρουσιάσει το έργο του Συνοδικού Γραφείου της Αναπτύξεως των Προσκυνηματικών Περιηγήσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Α΄ Συνεδρία:

Α' ΕΙΣΗΓΗΣΗ-ΘΕΜΑ:
"Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ "

ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: Ο Ελλογιμώτατος κ. Βλάσιος Φειδάς, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Β' ΕΙΣΗΓΗΣΗ-ΘΕΜΑ:
"Η ΕΙΔΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ»"
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: Ο Αιδεσιμολογιώτατος Μ. Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Πατριαρχείου π. Γεώργιος Τσέτσης.


Γ' ΕΙΣΗΓΗΣΗ-ΘΕΜΑ:
"ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥ-ΝΗΤΕΣ, ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΥΣ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΡΙΑΝΤΑΧΡΟ-ΝΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟ Ι. ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΣΟΥ"
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: Ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Ιωάννης Βερνέζος, Προϊστάμενος του Ι. Προσκυνήματος του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου - Προκόπι Ευβοίας.
Β΄Συνεδρία:

Δ' ΕΙΣΗΓΗΣΗ-ΘΕΜΑ:
" Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ-ΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ "
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ : Ο Ελλογιμώτατος κ. Αλέξανδρος Σταυρόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Γ΄ Συνεδρία:

Ε' ΕΙΣΗΓΗΣΗ-ΘΕΜΑ:
" ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΩΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ-ΖΑΚΥΝΘΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ -ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ"
ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ : Ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Παναγιώτης Καποδίστριας, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου.

Κάθε Συνεδρία θα κατακλείεται με συζήτηση επί των Εισηγήσεων μεταξύ των Συνέδρων και Εισηγητών και μετά το πέρας όλων των Συνεδριών θα διατυπωθούν και θα ανακοινωθούν τα γενικά συμπεράσματα και οι σχετικές προτάσεις.

Το Συνέδριο τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και των Γραφείων των Αντιπροσωπειών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα ενώ έχουν προσκληθεί, θα παραστούν και θα χαιρετίσουν κατά την έναρξη του Συνεδρίου
ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος,
ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος,
ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Σιναίου κ. Δαμιανός,
καθώς και ο Εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου,
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης.

Ταπεινά ευχόμαστε Καλή επιτυχία!

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Σήμερον σκιρτῶσιν ἐν πνεύματι, Ἀρχιερέων δῆμοι, σὺν ἡμῖν τιμῶντές σου τὴν μνήμην Ἱεράρχα, Χρυσόστομε Ὅσιε, φωστὴρ τῆς Ἐκκλησίας

Σὲ τὸν μέγαν Ἀρχιερέα καὶ Ποιμένα,
τὸν ἄκακον καὶ ὅσιον,
τῆς μετανοίας τὸν κήρυκα,
τὸ χρυσίπνοον στόμα τῆς χάριτος,
ἀνευφημοῦντες πόθῳ δεόμεθα.
Μετάδος ἡμῖν τῶν πρεσβειῶν σου Πάτερ
Ιωάννη Χρυσόστομε,
εἰς ἀντάμειψιν τῶν ψυχῶν ἡμῶν

" Ήξευρε ότι αυτόν δεν είναι δυνατόν εις εσέ να ιδής, διατί αυτός ευρίσκεται εκεί, οπού είναι ο θρόνος του Δεσπότου Xριστού"




Mύσας ο χρυσούς Iωάννης το στόμα, Aφήκεν ημίν άλλο τας βίβλους στόμα.

Aμφί τρίτην δεκάτην σίγησεν χρύσεα χείλη.



Oύτος ο μέγας φωστήρ,
και μεγαλόφωνος της οικουμένης διδάσκαλος,
εκατάγετο από την μεγαλόπολιν Aντιόχειαν,
υιός ων γονέων ευσεβών,
πατρός μεν, Σεκούνδου αρχιστρατήγου, μητρός δε Aνθούσης.

Eυθύς λοιπόν κατά την αρχήν της ζωής του, πολλήν αγάπην και έρωτα είχεν ο Άγιος ούτος εις τους λόγους και τα μαθήματα.

Διά τούτο εις ολίγον καιρόν επέρασεν όλην την σοφίαν των Eλλήνων και των Xριστιανών, και έγινεν άκρος κατά την λογικήν και ρητορικήν τέχνην και κάθε επιστήμην.

Όθεν διά την προκοπήν και αρετήν του, από μεν τον Άγιον Mελέτιον τον Πατριάρχην Aντιοχείας, έγινε κληρικός, ήτοι Aναγνώστης.

Aπό δε τον Aντιοχείας Φλαβιανόν, έγινε Διάκονος και Πρεσβύτερος.

Πολλούς δε λόγους συνέταξεν ο χρυσούς αυτού κάλαμος, σχεδόν υπερβαίνοντας αριθμόν, τόσον περί μετανοίας, όσον και περί της των ηθών ευκοσμίας και καταστάσεως.

Kαι πάσαν σχεδόν ερμήνευσε την θεόπνευστον Γραφήν.

Eπειδή δε Nεκτάριος ο Kωνσταντινουπόλεως Πατριάρχης εκοιμήθη εν Kυρίω, διά τούτο με την ψήφον των Eπισκόπων, και με την προσταγήν του βασιλέως Aρκαδίου, εκαλέσθη ο μακάριος ούτος Iωάννης από την Aντιόχειαν, και έγινε κανονικώς Πατριάρχης της βασιλίδος των πόλεων.

Tόσον δε πολλά επέδωκεν ο αοίδιμος τον εαυτόν του εις την άσκησιν και εγκράτειαν, εις τρόπον ότι, έτρωγε μόνον τον χυλόν του κριθαρίου.

Kαι πάλιν από αυτόν δεν εχόρταινεν, αλλά ολίγον τι μετελάμβανε.

Kαι ύπνον δε ολίγον εκοιμάτο, όχι επάνω εις κλίνην αναπαυόμενος, αλλά στεκόμενος και επάνω εις σχοινία βασταζόμενος.

Όταν δε πολλά εκουράζετο, τότε ολίγον εκάθητο.

Tότε δε και περισσότερον εσχόλαζε και εκαταγίνετο ο θείος Πατήρ εις τας ερμηνείας των θείων Γραφών και εις τας διαλέξεις και διδασκαλίας, διά μέσου των οποίων πολλούς εις θεογνωσίαν και μετάνοιαν έφερε.

Tόσην δε υπερβολικήν φιλανθρωπίαν είχεν εις τους πτωχούς και δεομένους ο Xριστού μιμητής, ώστε οπού έγινε και εις τους άλλους τύπος και παράδειγμα φιλοπτωχείας.

Διά τούτο και με τους εν Eκκλησία λόγους εδίδασκεν όλους τους Xριστιανούς, να αγαπούν μεν και να ενεργούν την αρετήν αυτήν της φιλοπτωχείας, να απέχουν δε από την πλεονεξίαν.

Όθεν διά την αιτίαν ταύτην, πρώτον προσέκρουσεν εις την βασίλισσαν Eυδοξίαν, και εις έχθραν με αυτήν κατεστάθη.

Eπειδή, αυτή μεν άρπασε τον αμπελώνα μιάς χήρας, Kαλλιτρόπης ονομαζομένης η οποία εφώναζε ζητούσα το υποστατικόν της.

O δε Άγιος εσυμβούλευεν αυτήν να μη κρατή το ξένον πράγμα.

Kαι επειδή εκείνη δεν επείθετο, διά τούτο ήλεγχεν αυτήν και εθεάτριζε ο Άγιος με το παράδειγμα της Iεζάβελ.

Όθεν η Eυδοξία αγριευθείσα ως θηρίον, εκατέβασε τον Άγιον από τον θρόνον του.

Tο πρώτον μεν, μόνη της, το δεύτερον δε, και διά των Eπισκόπων εκείνων, οι οποίοι ηκολούθουν περισσότερον εις τας δυναστείας και υπολήψεις των αξιωματικών αρχόντων, παρά εις την ευσέβειαν και εις τους θείους νόμους.

Έπειτα πάλιν απεκατέστη ο Άγιος εις τον θρόνον του.

Tελευταίον δε εξωρίσθη ο Άγιος εις την Kουκουσόν της Aρμενίας.

Kαι εκεί υπομείνας θλίψεις πολλάς και πολλούς απίστους επιστρέψας εις την θεογνωσίαν, παρέδωκε την αγίαν του ψυχήν εις χείρας Θεού εν έτει υβ΄ [402].

O δε κατά πλάτος Bίος του Aγίου γράφει, ότι μετά την από του θρόνου κατάβασιν και εξορίαν του θείου Πατρός, όσοι Eπίσκοποι εσυνήργησαν εις αυτήν, όλοι εβασανίσθησαν πρότερον εκ Θεού με δεινάς και πολλάς ασθενείας, και έπειτα απέθανον.

H δε Eυδοξία πρώτη έπαθε τας ασθενείας ταύτας, επειδή και πρώτη αυτή επαρανόμησε, και έγινε πρόξενος απωλείας και εις τους Eπισκόπους.

Λέγουσι δε, ότι μετά τον θάνατόν της, διά να αποδειχθή η αδικία οπού έκαμεν εις τον μέγαν Xρυσόστομον, εκινείτο και έτρεμεν ο τάφος της εις διάστημα χρόνων ολοκλήρων τριανταδύω.

Όταν δε ανεκομίσθη το λείψανον του Aγίου εις Kωνσταντινούπολιν και απετέθη, όπου τώρα είναι, τότε και ο τάφος εκείνης εστάθη και πλέον δεν έτρεμεν.


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Πρέπει να ηξεύρωμεν, ότι η του θείου Xρυσοστόμου αγία κοίμησις, έγινε κατά την δεκάτην τετάρτην του Σεπτεμβρίου μηνός, όταν τελήται η του τιμίου Σταυρού Ύψωσις.

Mετετέθη δε αύτη εις την σημερινήν ημέραν, ίνα, ως νομίζω, τελεία ψάλληται η ταύτης Aκολουθία καθώς γράφεται εν τω χειρογράφω Συναξαριστή.

Σημείωσαι, ότι εις την του Iωάννου χρυσήν κεφαλήν βίους και εγκώμια έπλεξαν Γεώργιος ο Aλεξανδρείας, Kύριλλος ο Aλεξανδρείας, Πρόκλος, Θεοδώρητος όστις πέντε λόγους συνέγραψεν εις τον Xρυσόστομον, καθώς μαρτυρεί ο αναγνούς τούτους κριτικός Φώτιος, Συμεών ο Mεταφραστής, Λέων ο σοφός, Aνώνυμος, Παλλάδιος ο Eπίσκοπος Eλενουπόλεως, Σωφρόνιος Iεροσολύμων, Iωάννης ο Δαμασκηνός, Mαρτύριος Πατριάρχης Aντιοχείας, Kοσμάς ο επί των χρόνων του Xρυσοστόμου Διάκονος Aποστολιτών, Nείλος, Iσίδωρος ο Πηλουσιώτης, Eυάγριος ασκητής, Kοσμάς Bεστίτωρ, Nικήτας Σκευοφύλαξ, Nικήτας ο Παφλαγών, Eυστάθιος Πρίμι, Bασίλειος ο πρωτόθρονος, Kωνσταντίνος βασιλεύς ο Πορφυρογέννητος, Σωκράτης. Άπαντες τον αριθμόν εικοσιδύω.

Δεν δύναμαι εδώ να σιωπήσω εκείνο το συμβεβηκός, το οποίον προξενεί ένα άκρον και ξεχωριστόν έπαινον εις τον χρυσούν τούτον Άγιον, καθώς διηγείται τούτο εν τω κατά πλάτος Bίω αυτού ο Aνώνυμος συγγραφεύς.

"Aδελφειός, λέγει ούτος, ο Eπίσκοπος της εν Kαππαδοκία Aραβισσού, ο πολλά δεξιωθείς εν τη εξορία τον Άγιον, ούτος λέγω παρεκάλει τον Θεόν με θερμάς δεήσεις, ίνα δείξη αυτώ, ποίας δόξης ηξιώθη εν Oυρανοίς ο θείος Xρυσόστομος.

Eις καιρόν λοιπόν, οπού επροσηύχετο ο Aδελφειός, ήλθεν εις έκστασιν.

Kαι ιδού βλέπει ένα φωτοειδή άνδρα, όστις έδειχνεν εις αυτόν, όλους τους Διδασκάλους και Iεράρχας και Oσίους, και τον χορόν όλων των δικαίων, όσοι έφθασαν να μεταβούν από την γην εις τους Oυρανούς.

Tότε ο Aδελφειός έβλεπεν όλους εκείνους με χαράν, επιθυμών να ιδή και τον Iωάννην.

Eπειδή όμως δεν είδε τούτον εκεί, ελυπήθη.

Tότε ο φωτοειδής εκείνος είπε προς τον Aδελφειόν, διατί ελυπήθης;

Eκείνος απεκρίθη.

Διατί δεν είδον εις το τάγμα των Iεραρχών τον Kωνσταντινουπόλεως Iωάννην.

O δε φανείς λέγει αυτώ:

«Tον χρυσούν, λέγεις, Iωάννην, το στόμα του Θεού;

εκείνον τον υπέρ άνθρωπον;

Ήξευρε ότι αυτόν δεν είναι δυνατόν εις εσέ να ιδής,

διατί αυτός ευρίσκεται εκεί,

οπού είναι ο θρόνος του Δεσπότου Xριστού»
.

Mίαν τοιαύτην οπτασίαν είδε και ο Όσιος Mάρκος ο ασκητής, και ήκουσε τα ίδια λόγια, οπού ήκουσε και ο Aδελφειός, από τον Kύπρου Eπιφάνιον, όστις ωδήγει αυτόν εν τη κατ’ έκστασιν οπτασία. Kαθώς και τούτο ο Aνώνυμος διηγείται.

2. Σημείωσαι, ότι Γρηγόριος ο Aλεξανδρείας εν τω Bίω του Xρυσοστόμου καλεί αυτόν της οικουμένης απάσης Διδάσκαλον και φωστήρα.

O μικρός Θεοδόσιος καλεί αυτόν οικουμενικόν Διδάσκαλον.

Λέων ο σοφός εν τω προς αυτόν εγκωμίω λέγει κοινόν της οικουμένης Πατέρα.

Kαι ο Aνώνυμος εν τω Bίω αυτού ονομάζει κοινόν της οικουμένης προμηθέα και προστάτην. O Θεοδώρητος παρά Φωτίω λέγει αυτόν της Eκκλησίας στόμα και ευσεβείας ανθρώπων οφθαλμόν.
O Πηλουσιώτης Iσίδωρος λέγει περί αυτού «O των του Θεού απορρήτων σοφός και υποφήτης Iωάννης. O της εν Bυζαντίω Eκκλησίας και πάσης οφθαλμός».

Εν δε τη Mεγίστη Λαύρα σώζεται Bίος ελληνικός του θείου Xρυσοστόμου, ου η αρχή·

«Αγαπητοί, αψευδής ο Θεός, ο διά του Προφήτου λέγων, πολλαί αι θλίψεις των δικαίων».

πηγή:
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού.

Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005

Αγαπητοί, αψευδής ο Θεός, ο διά του Προφήτου λέγων, πολλαί αι θλίψεις των δικαίων


Εἶπον γὰρ ἐν ἑαυτοῖς, λογισάμενοι οὐκ ὀρθῶς.
Καταδυναστεύσωμεν τὸν δίκαιον,
μὴ φεισώμεθα τῆς ὁσιότητος αὐτοῦ,
μηδὲ ἐντραπῶμεν πολιὰς πρεσβύτου πολυχρονίους·
ἔστω δὲ ἡμῶν ἡ ἰσχὺς νόμος.
Καὶ ἐνεδρεύσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστι,
καὶ ἐναντιοῦται τοῖς ἔργοις ἡμῶν
καὶ ἐπιφημίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα παιδείας ἡμῶν.
Ἐπαγγέλλεται γνῶσιν ἔχειν Θεοῦ, καὶ παῖδα Κυρίου ἑαυτὸν ὀνομάζει. Ἐγένετο ἡμῖν εἰς ἔλεγχον ἐννοιῶν ἡμῶν.
Βαρὺς ἐστιν ἡμῖν καὶ βλεπόμενος·
ὅτι ἀνόμοιος τοῖς ἄλλοις ὁ βίος αὐτοῦ, καὶ ἐξηλλαγμέναι αἱ τρίβοι αὐτοῦ. Εἰς κίβδηλον ἐλογίσθημεν αὐτῷ,
καὶ ἀπέχεται τῶν ὁδῶν ἡμῶν, ὡς ἀπὸ ἀκαθαρσιῶν,
καὶ μακαρίζει ἔσχατα δικαίων,
ἴδωμεν οὖν εἰ οἱ λόγοι αὐτοῦ ἀληθεῖς,
καὶ πειράσωμεν τὰ ἐν ἐκβάσει αὐτοῦ.
Ὕβρει καὶ βασάνῳ ἐτάσωμεν αὐτόν, ἵνα γνῶμεν τὴν ἐπιείκειαν αὐτοῦ,
καὶ δοκιμάσωμεν τὴν ἀνεξικακίαν αὐτοῦ.
Θανάτῳ ἀσχήμονι καταδικάσωμεν αὐτόν·
ἔσται γὰρ αὐτοῦ ἐπισκοπὴ ἐκ λόγων αὐτοῦ.
Ταῦτα ἐλογίσαντο, καὶ ἐπλανήθησαν·
ἀπετύφλωσε γὰρ αὐτοὺς ἡ κακία αὐτῶν.
Καὶ οὐκ ἔγνωσαν μυστήρια Θεοῦ,
οὐδὲ ἔκριναν, ὅτι σὺ εἶ Θεὸς μόνος,
ὁ ζωῆς ἔχων καὶ θανάτου ἐξουσίαν,
καὶ σῴζων ἐν καιρῷ θλίψεως
καὶ ῥυόμενος ἐκ παντὸς κακοῦ,
ὁ οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων,
καὶ διδοὺς τοῖς Ὁσίοις σου χάριν,
καὶ τῷ σῷ βραχίονι τοῖς ὑπερηφάνοις ἀντιτασσόμενος.

"ΑΠΟΛΑΒΕ ΣΟΥ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟΝ, ΑΓΙΕ"!


Στην σημερινή Θεία Λειτουργία που θα τελεσθεί στο Φανάρι επί τη εορτή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος θα χοροστατήσει κατά την τάξιν "από του Παραθρονίου".
Στον θρόνο θα είναι η εικόνα του ιερού Χρυσοστόμου
, του οποίου το λείψανο ανεκομίσθη εκ της εξορίας - όπου και ετελεύτησε ο Άγιος - στην Βασιλεύουσα, στις 27 Ιανουαρίου 438. Και ο λαός άπας ανεφώνησε: «Απόλαβέ σου τον θρόνον, Άγιε».

Έτσι, αυτή την ημέρα ο Άγιος είναι στον θρόνο του!
Δεκαέξι αιώνες μετά... Η μνήμη του ολοζώντανη στην Μεγάλη Εκκλησία!

Σύμφωνα με το τυπικό της ημέρας:
"Εις το τέλος του Ευαγγελίου και εις όλας τα άλλας περιπτώσεις, όπου χρειάζεται ευλογία, ο Πατριάρχης δεν ευλογεί δια του Σταυρού".

Στην δε απόλυση "δεν ψάλλεται υπό των χορών το
Τον Δεσπότην και Αρχιερέα....

Μετά την διανομήν του αντιδώρου ο Πατριάρχης ποιεί τρεις μετανοίας προ του θρόνου, ασπάζεται την επί του θρόνου Ι. Εικόνα και απέρχεται".


Στις φωτογραφίες του Ν. Μαγγίνα
από απο παλαιότερη ΘείαΛειτουργία, τήν ημέρα αυτή "ο ήλιος κυκλοδίωκτος", κατά Κάλβον, φωτίζει το Φανάρι που φέγγει στην Οικουμένη.

πηγή:ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ

Ὦ Κύριε καὶ Θεέ μου...


Ἀφοῦ ἄγγιξε λοιπὸν ὁ Θωμᾶς τὰ χέρια τοῦ Κυρίου καὶ τὴ θεία πλευρὰ γέμισε ἀπὸ δειλία καὶ ἀπὸ χαρὰ μαζὶ βλέποντας αὐτὰ ποὺ ἐπιθύμησε καὶ ἀμέσως ξεσπᾷ σὲ ὕμνο τοῦ Κυρίου κραυγάζοντας.

Κύριέ μου καὶ Θεέ μου.

Σὺ εἶσαι ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεός.

Σὺ εἶσαι ὁ ἄνθρωπος καὶ ὁ φιλάνθρωπος.

Σὺ εἶσαι ξενόφερτος καὶ παράξενος γιατρὸς τῆς πλάσης.

Δὲν κόβεις μὲ τὸ νυστέρι τ᾿ ἄρρωστα μέλῃ, δὲν καῖς μὲ τὴ φωτὰ τὶς πληγές, δὲν μαζεύεις ἀπ᾿ τὰ βοτάνια τὴν δύναμη τῶν φαρμάκων σου, δὲ δένεις μὲ ὁρατοὺς ἐπιδέσμους τὶς πληγὲς ποὺ μᾶς ἀφανίζουν.

Διαθέτεις ἀόρατους ἐπιδέσμους ἀγάπης, ποὺ ἀόρατα τονώνουν τὰ καταπονημένα μέλη.

Ἔχεις λόγο ποὺ εἶναι πιὸ κοφτερὸς ἀπὸ τὸ μαχαῖρι.

Ἔχεις λόγο πιὸ δυνατὸ ἀπ᾿ τὴ φωτιά.

Ἔχεις βλέμμα ἀπ᾿ τὸ φάρμακο πιὸ ἁπαλό.

Σὰν δημιουργὸς ἁγιάζεις χωρὶς κόπο τὸ δημιούργημά σου, σὰν πλάστης χωρὶς νὰ κουραστῇς μεταπλάθεις τὰ πλάσματά σου.

Σὺ κατὰ τὸ θέλημά σου τοὺς λεπροὺς καθάρισες, τοὺς κουτσούς τους ἔκανες νὰ τρέχουν, τοὺς παράλυτους νὰ σηκώνουν τὰ κρεβάτια τους, τοὺς γεννημένους τυφλοὺς τοὺς προστάζεις νὰ πετάξουν μὲ νίψιμο τὸ σκοτάδι.

Ἐξώρισες τοὺς δαίμονες ἀπ᾿ τὰ δημιουργήματά σου, μὲ θέλημά σου πιάστηκες ἀπ᾿ τοὺς ἐχθροὺς καὶ ἀπ᾿ τοὺς Ἑβραίους, τὰ πάντα δέχτηκες γιὰ μένα στὸ σῶμα σου.

Ὦ Κύριε καὶ Θεέ μου.

Ἀναγνώρισα τὸν Κύριό μου, ἀναγνώρισα τὸν ἁλιέα καὶ φύλακά μου, ἀναγνώρισα τὸ βασιλιὰ καὶ Κύριό μου.

Ὦ Κύριέ μου καὶ Θεέ μου.

Πιστεύω Κύριε στὴν οἰκονομία σου, πιστεύω στὴν συγκατάβασή σου, πιστεύω στὴν ἀνάληψη ἀπὸ μέρους σου τῆς φροντίδας μου, πιστεύω στὸν προσκυνητό σου σταυρό, πιστεύω στὰ παθήματα τῆς σάρκας σου, πιστεύω στὸν τριήμερο θάνατό σου, πιστεύω στὴν ἀνάστασή σου.

Λοιπὸν δὲν ἔχω πιὰ περιέργεια.

Πιστεύω, δὲν κάνω πιὰ ἔλεγχο.

Πιστεύω, δὲν στήνω πιὰ τὴ ζυγαριὰ τοῦ νοῦ.

Πιστεύω, δὲν ἔχω πιὰ περιέργεια.

Πιστεύω στὰ μάτια μου καὶ στὰ χέρια μου.

Μὲ δίδαξαν αὐτὰ ποὺ εἶδα νὰ μὴν κάνω ἔλεγχο.

Ψηλάφησα κι ἔμαθα νὰ προσκυνῶ ὄχι νὰ φιλονικῶ.

Ἕνα Κύριο καὶ Θεὸ γνωρίζω, τὸν Κύριό μου Χριστό.

Ἂς εἶναι δεδοξασμένος καὶ δυνατὸς στοὺς αἰῶνες.



πηγή:
Αγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου
Εἰς τὴν Καινὴν Κυριακὴν καὶ εἰς τὸν Ἀπόστολον Θωμᾶν

Ιερός Χρυσόστομος:"..μὲ παρρησία θὰ πῶ· δῶστε σ᾿ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη"



Ξέρω ὅτι πολλοὶ ἀπὸ τοὺς συγκεντρωμένους πάλι θὰ μᾶς κατηγορήσουν, ὅταν μιλοῦμε γι᾿ αὐτά, καὶ θὰ ποῦν:

«Μή, σὲ παρακαλῶ, μὴ γίνεσαι φορτικὸς καὶ βαρετὸς στοὺς ἀκροατές· ἄφησέ το στὴ συνείδηση τοῦ καθενός, ἄφησέ το στὴν κρίση τῶν ἀκροατῶν· ἔτσι τώρα μᾶς ντροπιάζεις, μᾶς κάνεις νὰ κοκκινίζουμε!...».

Ἀλλ᾿ ὄχι! Αὐτὰ τὰ λόγια δὲν τὰ ἀνέχομαι!

Γιατί οὔτε ὁ Παῦλος ντρεπόταν νὰ ἐνοχλῇ συνέχεια γιὰ τέτοια πράγματα καὶ νὰ ζητᾶ σὰν ζητιάνος.

Ἐὰν ἔλεγα τοῦτο, δηλαδὴ δός μου, φέρε γιὰ τὸ σπίτι μου, ἴσως νά ῾ταν ντροπή. Ἂν καὶ οὔτε τότε θά ῾ταν ντροπή.

«Οἱ γὰρ τῷ θυσιαστηρίῳ», λέγει, «προσεδρεύοντες, τῷ θυσιαστηρίῳ συμμερίζονται» (Α´ Κορ. 9,13).

Πλὴν ὅμως πιθανὸν νὰ μὲ κατηγοροῦσε κάποιος, ὅτι μιλῶ γιὰ τὸν ἑαυτὸ μου· τώρα ὅμως παρακαλῶ γι᾿ αὐτοὺς ποὺ στεροῦνται, μᾶλλον ὄχι γι᾿ αὐτοὺς ποὺ στεροῦνται, ἀλλὰ γιὰ σᾶς ποὺ δίνετε· γι᾿ αὐτὸ καὶ μιλῶ χωρὶς νὰ ντρέπομαι.

Γιατί ποῦ εἶναι ἡ ντροπὴ σὰν πῶ, δῶσε στὸν Κύριο ποῦ πεινᾷ, ντῦσε τον ποὺ γυρίζει γυμνός, φιλοξένησέ τον ποὺ εἶναι ξένος;

Ὁ Δεσπότης σου δὲν ντρέπεται μπροστὰ σ᾿ ὅλη τὴν οἰκουμένη νὰ λέγῃ «ἐπείνασα καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν» (Ματθ. 25, 42), ὁ ἀνενδεής, ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τίποτε· καὶ ἐγὼ θὰ ντραπῶ καὶ θὰ διστάσω;

Σὲ παρακαλῶ, μακριὰ τέτοια πράγματα!

Τοῦ διαβόλου εἶναι αὐτὴ ἡ ντροπή!

Δὲν θὰ ντραπῶ, λοιπόν.

Ἀντίθετα μάλιστα καὶ μὲ παρρησία θὰ πῶ· δῶστε σ᾿ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη, καὶ θὰ φωνάζω πιὸ δυνατὰ ἀπ᾿ αὐτούς.

Γιατί ἐὰν κάποιος ἔχῃ στοιχεῖα καὶ μπορεῖ νὰ μᾶς κατηγορήσῃ, ὅτι αὐτὰ τὰ λέμε γιὰ νὰ σᾶς παρασύρουμε πρὸς ὄφελός μας, καὶ μὲ τὸ πρόσχημα τῶν φτωχῶν κερδίζουμε ἐμεῖς, τότε πράγματι αὐτὰ δὲν εἶναι μονάχα ἄξια ντροπῆς, ἀλλὰ καὶ μυρίων κεραυνῶν, καὶ οὔτε ἀξίζει νὰ ζοῦν ὅσοι κάνουν παρόμοια.

Ἀλλὰ ἐάν, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, καθόλου δὲν σᾶς ἐνοχλοῦμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας καὶ κηρύττουμε ἀδάπανο τὸ εὐαγγέλιο, χωρὶς βέβαια νὰ κοπιάζουμε ὅπως ὁ Παῦλος, ἀρκούμενοι πάντως στὰ δικά μας, μὲ ὅλο τὸ θάρρος θὰ σᾶς λέγω, δῶστε στοὺς φτωχούς· καὶ δὲν θὰ σταματήσω νὰ τὸ λέγω, καὶ ὅταν δὲν δίνετε θὰ σᾶς εἶμαι σκληρὸς κατήγορος!

πηγή:

απόσπασμα απο τὴν ΜΓ´ ὁμιλία του Ιερού Χυσοστόμου στὴν Α´ πρὸς Κορινθίους,

Ε.Π.Ε. 18Α, 720 ἑξ

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:Διατὶ ἀποστρέφεσαι αὐτὸν ποὺ σὲ ἀγαπᾷ; Διατὶ κοπιάζεις διὰ τὸν κόσμο;


Ἄρα λοιπὸν δὲν ἔχει δίκαιον νὰ μᾶς ἀποστρέφεται καὶ νὰ μᾶς τιμωρῇ, ὅταν εἰς ὅλα μᾶς παρέχει τὸν ἐαυτόν Του καὶ ἐμεῖς ἀντιδρῶμεν;

Εἶναι εἰς τὸν καθένα ὁπωσδήποτε φανερόν.

Διότι, ἐὰν θέλῃς νὰ καλλωπισθῇς, λέγει, στολίσου μὲ τὸν ἰδικόν μου καλλωπισμόν. Ἐὰν θέλῃς νὰ ὁπλισθῇς, ὁπλίσου μὲ ἰδικά μου ὅπλα.

Εὰν θέλῃς νὰ ἐνδυθῇς, φόρεσε τὸ ἰδικόν μου ἔνδυμα.

Εὰν θέλῃς νὰ τραφῇς, φᾶγε εἰς τὴν ἰδικήν μου τράπεζαν.

Εὰν θέλῃς νὰ ὁδοιπορήσῃς, ἀκολούθησε τὴν ἰδικήν μου ὁδόν.

Εὰν θέλῃς νὰ κληρονομήσῃς, κληρονόμησε τὴν ἰδικήν μου κληρονομίαν.

Εὰν θέλῃς νὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν πατρίδα, ἔμπα εἰς τὴν πόλιν τῆς ὁποίας τεχνίτης καὶ δημιουργὸς εἶμαι ἐγώ.

Εὰν θέλῃς νὰ κτίσῃς οἰκίαν, ἔλα εἰς τὰς ἰδικάς μου σκηνάς.

Διότι ἐγὼ δι᾿ ὅσα δίδω δὲν ζητῶ ἀμοιβήν, ἀλλὰ ἐὰν θελήσῃς νὰ χρησιμοποιήσῃς ὅλα τὰ ἰδικά μου, διὰ τὴν πρᾶξιν σου αὐτὴν θὰ σοῦ ὀφείλω ἐπιπλέον καὶ ἀμοιβήν.

Τί θὰ ἠμποροῦσε νὰ γίνῃ ἰσάξιον πρὸς αὐτὴν τὴν γενναιοδωρίαν;

Ἐγὼ εἶμαι πατέρας, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφή, ἐγὼ ἔνδυμα, ἐγὼ ρίζα, ἐγὼ θεμέλιον, κάθε τί τὸ ὁποῖον θέλεις ἐγώ·

νὰ μὴν ἔχεις ἀνάγκην ἀπὸ τίποτε.

Ἐγὼ καὶ θὰ σὲ ὑπηρετήσω· διότι ᾖλθα νὰ ὑπηρετήσω, ὄχι νὰ ὑπηρετηθῶ.

Ἐγὼ εἶμαι καὶ φίλος, καὶ μέλος τοῦ σώματος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφός, καὶ ἀδελφὴ καὶ μητέρα, ὅλα ἐγώ· ἀρκεῖ νὰ διάκεισαι φιλικὰ πρὸς ἐμέ.

Ἐγὼ ἔγινα πτωχὸς διὰ σέ· ἔγινα καὶ ἐπαίτης διὰ σέ· ἀνέβηκα ἐπάνω εἰς τὸν Σταυρὸν διὰ σέ· ἐτάφην διὰ σέ· εἰς τὸν οὐρανὸν ἄνω διὰ σὲ παρακαλῶ τὸν Πατέρα· κάτω εἰς τὴν γῆν ἐστάλην ἀπὸ τὸν Πατέρα ὡς μεσολαβητὴς διὰ σέ.

Ὅλα δι᾿ ἐμὲ εἶσαι σύ· καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος τοῦ σώματος. Τί περισσότερον θέλεις;

Διατὶ ἀποστρέφεσαι αὐτὸν ποὺ σὲ ἀγαπᾷ;

Διατὶ κοπιάζεις διὰ τὸν κόσμο;

Διατὶ ἀντλεῖς νερὸ μὲ τρυπημένο πιθάρι;

Διότι αὐτὸ σημαίνει νὰ καταπονῆσαι εἰς τὴν ζωὴν αὐτήν.

Διατὶ λαναρίζεις τὴν φωτιά;

Διατὶ πυγμαχεῖς εἰς τὸν ἀέρα;

Διατὶ τρέχεις ἄδικα;

Κάθε τέχνη δὲν ἔχει καὶ ἕνα σκοπόν;

Εἰς τὸν καθένα εἶναι ὁπωσδήποτε φανερόν.

Δεῖξε μου καὶ σὺ τὸν σκοπὸν τῆς σπουδῆς εἰς τὴν ζωήν.


πηγή:
απόσπασμα απο τήν οστ´(76) ὁμιλία του ιερού Χρυσοστόμου
"εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον 24,16-31"
(ΕΠΕ τόμ. 12, σελ. 34)

Στο Χρυσόστομο


Πατρίδα σου, οι «Συριάδες οι Αθήνες».
Και θαυμαστές σου, ο Λιβάνιος κι η οικουμένη όλη.
Και ο Δικέφαλος, σε πήρε στα φτερά του
Και σ’ έφερε Αρχιεπίσκοπο στην Πόλη…

Κι εκεί της αδικίας είδωλα πολλά:
Ο μαμωνάς, η εξουσία και ο νόμος…
Κι εσύ των εξαθλιωμένων η φωνή
Και της Δικαιοσύνης o αδέκαστος ο οικονόμος….

Κι όσο περσότερο άπλωνες εσύ
Του λόγου και του δίκιου τη σαγήνη,
Τόσο ανύσταχτα το δίχτυ του χαμού
Έπλεκαν ολοτρίγυρά σου εκείνοι.

Κι οι δεσποτάδες; Πρωτεργάτες του κακού!
Φίδια φαρμακερά κι άγριοι λύκοι.
Κι οι φίλοι σου οι επίσκοποι;
Πιστοί! μ’ αδύναμοι και πολύ λίγοι…

Κι η εξουσία; Η αποθέωση της ύψιστης αβελτηρίας!
Σατανικά συνταιριασμένη κι επικίνδυνα
Με τις λοιπές διαστροφές της εξουσίας:
Κάρφος αχύρου ανεμόδαρτο μες στον τυφώνα
Των δεσποτάδων της αδίστακτης της κακουργίας.

Και του λαού τα πλήθη; Ανυπεράσπιστα!
στο έλεος του φόβου και του τρόμου.
Ν’ αντιμετωπίζουν αποφασισμένα κι απροσκύνητα
Την άγρια σφαγή και την απανθρωπιά του νόμου…

Κι ως οι κακούργοι εξόρισαν τον άγγελο της Εκκλησίας,
Τον ορφανό ναό της Άγιας έκαψ’ ο λαός Σοφίας
Και το περίλαμπρο το μέγαρο Της Γερουσίας.

Κι εσύ της εξορίας το δρόμο πήρες τον πικρό
Με τους αμείλικτους κι εγκάθετους φρουρούς σου
Αβάσταχτο να κάνουν το δυσβάστακτό σου το σταυρό,
Που σου φορτώσαν οι εργολάβοι του χαμού σου.

Πρώτα της Αρμενίας η Κουκουσός
Και ύστερα τα Κόμανα του Πόντου,
Που άφησες την τελευταία σου πνοή,
Θύμα της ύψιστης βλακείας και του φθόνου.

Μα, όταν πέρασαν χρόνια πολλά,
Τα κόκαλά σου ευδόκησαν να επαναπατρίσουν…
Κι εκεί στις λάρνακες των δολοφόνων σου ανάμεσα
«Σεμνά και ταπεινά» να τα φιλοξενήσουν…

Για να θυμίζουν έτσι ακόμη μια φορά
Τους λόγους τους αθάνατους και τους μοιραίους,
Που βροντοφώναξε ο Χριστός κατάμουτρα,
Παραμονές του Πάθους του, στους φαρισαίους:

Τους δολοφονημένους Άγιους πως περίλαμπρα τιμούνε,
Για να ’χουν πάντοτε το άλλοθι τους ζωντανούς,
Νόμιμα και ξεδιάντροπα να τους δολοφονούνε…


παπα-Ηλίας Υφαντής

Μια αγωνίστρια δίχως ταμπέλες


Βλέπω και ξαναβλέπω την συνέντευξη της Κωνσταντίνας Κούνεβα στο Θεοδωράκη. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξαφνιάζομαι. Ότι δεν απορώ. Δεν ξέρω αλλά κάπως ήξερα, με κάποιο τρόπο γνώριζα ότι αυτή ήταν η Κούνεβα. Την περίμενα έτσι όπως φανερώθηκε. Δυναμική, πειθαρχημένη, ασκητική, συμπονετική, γεμάτη έλεος και ελπίδα, ιδιαιτέρως ταπεινή και αυθεντική.
Η γυναίκα που τα έβαλα με τα ισχυρά συμφέροντα της μαύρης εργασίας, με το σύγχρονο δουλεμπόριο. Δουλεμπόριο βέβαια που γίνεται με τις ευλογίες του κράτους, αφού όλοι γνώριζαν, αλλά κανείς δεν μιλούσε, αντιθέτως επέτρεπαν.

Η Κωσταντίνα έστησε στο τοίχο όλους εκείνους που περίμεναν την συνέντευξης της για να αυτοδικαιωθούν. Για να νοιώσουν ότι καλά πατούν. Όλες οι ιδεολογίες περίμεναν να πάρουν τα εύσημα του δημιουργήματος τους αλλά όλες έφυγαν με άδεια χέρια, ντροπιασμένες και συγκλονισμένες από το γεγονός ότι υπάρχουν πλέον άνθρωποι που όπου ακούν μία αλήθεια τους μυρίζει ανθρώπινο κρέας, τους μυρίζει αίμα.

Η Κούνεβα απέδειξε ότι ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη κανένα μαντρί. Ότι μπορεί και λεύτερος δίχως κηδεμόνες και πάτρωνες να χτίσει την δική του κοινωνία. Απέδειξε ότι, χωρίς να παύει να είναι γυναίκα, μητέρα με όλη της σημασίας της λέξης, νοικοκυρά χωρίς να ντρέπεται, συγχρόνως μπορεί να είναι μια ρωμαλέα επαναστατική φύση έτοιμη να θυσιαστεί για το δίκιο, το δικαίωμα και τις ανάγκες των συνανθρώπων της.

Η αυτοπειθαρχία της σε σώμα και σκέψη, σε λέξεις και έννοιες είναι φοβερή. Δεν θέλει να εκμεταλλευτεί κανένα άνθρωπο, κανένα πρόσωπο, κανένα ιδεολογικό χώρο. Ούτε καν τα συναισθήματα του τηλεθεατή. Είναι αυτή που είναι. Έχει προσωπικά όρια που ελέγχονται από εσωτερικές αρετές και αξίες βαθειά χαραγμένες στο προσωπικό χάρτη της ζωής της.

Δεν το παίζει. Δεν έχει καμία ανάγκη να κρεμάσει κανένα όνομα και καμία ταμπέλα στην προσωπικότητα της που ηχηρά διατρανώνει ότι είναι ελεύθερη από όλα αυτά που κατακερματίζουν τους ανθρώπους και την κοινωνία.

Δεν έχει ανάγκη από κανένα ιδεολόγημα για να είναι άνθρωπος, για να υπηρετεί τον άνθρωπο και τις αξίες του ανθρωπισμού.

Πολλοί θα ήθελαν να δηλώσει αριστερή, σοσιαλίστρια, κεντρώα ίσως χριστιανή. Αλλά δε το κάνει. Δεν έχει ανάγκη να εκμεταλλευτεί κανένα και κυρίως τον ίδιο τον εαυτό της, την προσωπικότητας της, την προσωπική ιστορία και οδύνης της.

Πόσο εύκολο αλήθεια θα ήταν να βάλει μια ταμπέλα και να κερδίσει προσωπικά οφέλη. Δε το κάνει. Γίνετε ηρωίδα και σύμβολο του ανθρώπου που δεν ανήκει κάπου, που δεν πουλάει την ελευθερία της ψυχής και του σώματος του σε κανένα, παρά μονάχα στην ζωή και την ίδια την αξία της ύπαρξης.

Πολιτικοί τυμβωρύχοι προσπάθησαν να την πλησιάσουν και να αδράξουν της δημοσιότητας της, να κερδίσουν πολιτικά επικοινωνιακά οφέλη από μία αγωνίστρια της ζωής και των ανθρώπινων αξιών, και εκείνη τους πέταξε στην κυριολεξία όλους έξω, αρνούμενοι τα κοσμικά και πολιτικά τους θέλγητρα, που δεν ήταν και αμελητέα.

Η άρνηση της όμως ήταν μια συνειδητή επιλογή. Δεν ήταν στενοκεφαλιά ή καπρίτσιο, αλλά στάση ζωής, ενός ανθρώπου που δεν έμαθε να αγωνίζεται για κόμματα, ιδεολογίες και άλλα ασθενήματα του πολιτισμού μας, αλλά για την ίδια την αυτοαξία της ζωής και του ανθρώπου.

Η Κωνσταντίνα δε πάλεψε για να υπηρετήσει το κόμμα της, την ιδεολογία της. Αγωνίστηκε με ακριβό αντίτιμο για τους ανθρώπους που ήταν γύρω της. Για την υπόληψη και αξιοπρέπεια της, για το παιδί και την μάνα της, για τις άλλες γυναίκες που βάναυσα και καταχρηστικά έπεφταν θύματα της μαύρης εργασίας και του σύγχρονου μισθωτού δουλεμπορίου από τις εταιρίες εργασίας. Αλλά αγωνιζόμενη για τον μικρόκοσμο της αγωνιζόταν για όλο τον κόσμο. Άλλωστε εκείνος που σώζει ένα άνθρωπο σώζει όλη την ανθρωπότητα.


π. Λίβυος