Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Τὸν Κορυφαῖον καὶ πρῶτον τῶν Ἀποστόλων, Πέτρον τὸν μέγιστον εὐφημήσωμεν, καὶ τὴν αὐτοῦ ἐν πίστει, ἀσπασώμεθα, Ἅλυσιν, πταισμάτων τὴν λύσιν κομιζόμενοι


Πάλιν ἡμῖν ὁ θερμὸς προστάτης,
συναγείρεται πρὸς πνευματικὴν πανδαισίαν,
Πέτρος, ἡ πέτρα τῆς Πίστεως,
τὴν τιμίαν αὐτοῦ Ἅλυσιν προτιθεὶς ἡμῖν,
καθάπερ ὀψώνιον πολυτελές,
εἰς νοσημάτων ἰατρεῖον,
εἰς θλιβομένων παραμυθίαν,
εἰς λιμένα χειμαζομένων.
Δεῦτε πάντες ταύτην περιπτυξώμεθα,
καὶ τὸν αὐτὸν δοξάσαντα δυσωπήσωμεν.
Ταῖς αὐτοῦ ἱκεσίαις Χριστέ,
σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ως ηδεία της ημέρας η χάρις...


Σην προσκυνούντα Πέτρε σειράν τιμίαν,
Σειράς μακράς λύσον με των εγκλημάτων.
Σειρήν προσκυνέω Πέτρου δεκάτη ενί έκτη.


Kατά την ημέραν ταύτην προσκυνείται η τιμία Άλυσις, την οποίαν ο Kορυφαίος Πέτρος εδέχθη διά τον Χριστόν διά προσταγής του τετράρχου Hρώδου, καθώς ο Aπόστολος Λουκάς
ιστορεί εν κεφαλαίω δωδεκάτω των Πράξεων.

Eκ του αποστολικού γαρ εκείνου και πανιέρου σώματος, έλαβε την αγιαστικήν και θαυματουργόν χάριν η Άλυσις αύτη, το να αγιάζη δηλαδή εκείνους, οπού την προσκυνούν μετά πίστεως, και να λύη από τα δεσμά κάθε κακού και ασθενείας.

Όταν γαρ έπεσεν από το σώμα του Aποστόλου Πέτρου η Άλυσις αύτη, διά μέσου της επιφανείας του θείου Aγγέλου· ευθέως γαρ, φησίν, εξέπεσον αι αλύσεις εκ των χειρών· τότε μερικοί Χριστιανοί ευρίσκοντες αυτήν, την εφύλαξαν ένας από τον άλλον κατά διαδοχήν.

Ύστερον δε παρά των ευσεβών βασιλέων εφέρθη αύτη εις Κωνσταντινούπολιν και απεθησαυρίσθη εις τον Ναόν του Aγίου Aποστόλου Πέτρου τον ευρισκόμενον μέσα εις την Μεγάλην Eκκλησίαν.

Όπου τελείται και η αυτού Σύναξις και εορτή.


πηγή:
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού.
Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005

Τοπικές Εκκλησιαστικές Ειδήσεις


Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.Κοσμάς

σήμερα το πρωί,

θα ιερουργήσει στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου.

Μετά το πέρας της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας

θα προστεί του ετησίου ιερού μνημοσύνου
της αείμνηστης μητέρας του,
πρεσβυτέρας Θεοδοσίας.

........


Κάθε Σάββατο
και απο ώρα 7 έως 8.45 το πρωί

ψάλλεται Όρθρος και στήν συνέχεια τελείται Θεία Λειτουργία
απο τόν πατέρα Γεράσιμο Λιγνό

στόν Ιερό Ναό Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Παναιτωλίου.

........


Σήμερα και Αύριο,

επι τη εορτή του οσίου πατρός ημών

Αντωνίου του μεγάλου,

πανηγυρίζουν

οι ομώνυμοι Ιεροί Ναοί που βρίσκονται:

στην πόλη του Αγρινίου
(σήμερα στις 6 το απόγευμα θα ψαλλεί ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός)

και στα Φραγκουλέικα
( εδώ, του μεγάλου Εσπερινού αύριο το απόγευμα,
θα χοροστατήσει ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.Κοσμάς).


........


Η εορτή του

Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου του έξ Ιωαννίνων

θα τιμηθεί με ιδιαίτερη λαμπρότητα

σήμερα το απόγευμα και αύριοτο πρωί

στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου της πόλεως του Αγρινίου.


.......

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.Κοσμάς

αύριο το πρωί

θα ιερουργήσει στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Μεσολογγίου.

Μετά το πέρας της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας

θα προστεί του τεσσαρακονθημέρου ιερού μνημοσύνου
της αείμνηστης Ελένης Καππέ
Διευθύντριας του
Δροσινείου Οικοτροφείου Μεσολογγίου.

........

Στον Ιερό Ναό Αγίου Θωμά Αγρινίου,

κάθε Κυριακή στις 5 το απόγευμα

ψάλλεται ο εσπερινός και στη συνέχεια πραγματοποιούνται ομιλίες

από τον π.Βασίλειο Μπρέσιακα, προιστάμενο του Ναού.

........


Πανηγυρίζουν την Δευτέρα 18 Ιανουαρίου,

με την ευκαιρία της μνήμης
του έν Αγίοις πατρός ημών Αθανασίου του Μεγάλου

οι Ιεροί Ναοί που βρίσκονται:
στην ιερά πόλη του Μεσολογγίου,στην Άνω Μακρυνού,στο Γιαννούζι Αγρινίου,
στην Κερασιά Τριχωνίδος,στο Πυργί,
στο Ανοιξιάτικο, το Σπάρτο,την Αρωνιάδα,την Αμφιλοχία
(εδώ του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας την Δευτέρα το πρωί ,
θα προστεί ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.
Κοσμάς),
στον Καραισκάκη Αστακού, στην Κατούνα,
(εδώ του Μεγάλου Εσπερινού αύριοτο απόγευμα θα χοροστατήσει ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.Κοσμάς)
στα Παλιάμπελα Βονίτσης,
στο Νεροχώρι και την Αγία Σοφία Παμφίας.


επιμέλεια:

"Ευδρομούντων Αλείπτης"

Πρόγραμμα Εορτασμού Ιεράς Μνήμης Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου στα Ιωάννινα



Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου λόγος ωφέλιμος...


"Πῶς θὰ κατέβουμε πρὸς τὴν σωτήρια ταπεινοφροσύνη, χωρὶς νὰ ἐγκαταλείψουμε τὸν ὀλέθριο ὄγκο τῆς ὑπερηφάνειας;

Ἐὰν παντοτινὰ ἐπιδιώκουμε τὴν ταπεινοφροσύνη καὶ δὲν ἀδιαφοροῦμε σὲ καμιὰ περίπτωση, μὲ τὴν ἰδέα ὅτι τάχα δὲν βλαπτόμαστε ἀπὸ αὐτό.

Διότι ἡ ψυχὴ ἐξομοιώνεται πρὸς τὸ ἀντικείμενο μὲ τὸ ὁποῖο ἀσχολεῖται καὶ διαπλάθεται σύμφωνα μ᾿ αὐτὰ ποὺ πράττει καὶ παίρνει τὸ ἀνάλογο σχῆμα μ᾿ αὐτά.

Γιὰ σένα λοιπὸν καὶ ἡ ἐμφάνιση καὶ τὸ ἔνδυμα, τὸ βάδισμα ὅσο καὶ τὸ κάθισμα, ἡ τροφὴ καὶ ἡ ὅλη εἰκόνα τῆς ζωῆς σου, ἀκόμη καὶ τὸ στρώσιμο τοῦ κρεβατιοῦ καὶ τὸ σπίτι καὶ τὰ ἀντικείμενα ποὺ ὑπάρχουν μέσα σ᾿ αὐτό,

ὅλα ἂς εἶναι προσαρμοσμένα γιὰ λιτὴ ζωή.

Ἀλλὰ καὶ ἡ ψαλμῳδία καὶ τὸ ᾆσμα καὶ ἡ καλὴ συμπεριφορὰ πρὸς τὸν πλησίον, καὶ αὐτὰ ἂς κλίνουν πρὸς τὴ λιτότητα περισσότερο παρὰ στὴν ὑπερβολή.

Μὴν κομπάζεις, σὲ παρακαλῶ, μὲ λόγους ἐπιδεικτικούς, οὔτε μὲ ᾄσματα ὑπερβολικὰ καλλίφωνα, οὔτε μὲ συζητήσεις ὑπερήφανες καὶ δυσνόητες,

ἀλλὰ σὲ ὅλα νὰ ἀφαιρεῖς ἀπὸ τὸ μέγεθος.

Καλοσυνάτος μεταξὺ τῶν φίλων, ἤπιος στὸν ὑπηρέτη, ἀνεξίκακος στοὺς θρασεῖς, φιλάνθρωπος στοὺς ἀνήμπορους, ἡ παρηγοριὰ σ᾿ ὅσους ὑποφέρουν, παρὼν σ᾿ ὅσους θλίβονται, μ᾿ ἕνα λόγο μὴ παραβλέποντας κανέναν, γλυκὺς ὅταν ἀπευθύνεσαι σὲ κάποιον, ἀνοιχτόκαρδος στὴν ἐξυπηρέτηση,
πρόθυμος καὶ καταδεκτικὸς πρὸς ὅλους"

Η ευτυχία της προσφοράς ...

Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους. Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός, ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί. Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στο Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα.

Ο Ελληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών». Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ. Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Ελληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους. «Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν» λέει περήφανος . Ζει στην Υεμένη, αλλά οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του: «Στην Υεμένη, που είναι η βάση μου, χειρουργώ κάθε μήνα περίπου σαράντα με πενήντα περιστατικά. Οταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σσε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμβαση. Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα». «Πιστεύω στον Θεό» Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε το δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν -όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος- ο πατέρας του, κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη: «Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου μου έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζούνε στη φτώχεια». Τον ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό. Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του». Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Αλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας». Ερχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ. Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους: «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη. Ενα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Οταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της. Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή. Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο. Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι "υπεράνω των δυνάμεών μου", όμως ποτέ δεν λυγίζω. Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας». Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή». Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους. Ομως, ο Αυξέντιος Καλανγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο. Εχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά.
Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και του επιστημονικού έργου του ευτυχώς -όπως λέει- υπάρχουν, κι είναι όλοι!

πηγή:
Εν τω φωτί Σου οψόμεθα ΦΩΣ...

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΚΑΤΟΧΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ


φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος προεξήρχε σήμερα της εξοδίου ακολουθίας για την αείμνηστη αδελφή του μακαριστού προκατόχου του Πατριάρχου Δημητρίου Χαρίκλεια Φίλη, η οποία εκοιμήθη, πλήρης ημερών, σε ηλικία 98 ετών. Είχε γεννηθεί στα Θεραπειά.

Η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη στον Ι. Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Κοιμητήριο του Σισλί και δεκάδες Πολίτες αποχαιρέτησαν την Χαρίκλεια Φίλη.

πηγή:Φώς Φαναρίου

ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ


Ρεπορτάζ - φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας

Οι ελληνορθόδοξες εκκλησίες της Κωνσταντινουπόλεως πριν από την περίοδο των μεταρρυθμίσεων του Τανζιμάτ

( 1839 – 1856 ) αποτελούν το θέμα της νέας έκθεσης του Γενικού Προξενείου στην Κωνσταντινούπολη.

Η έκθεση θα εγκαινιαστεί από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο την Δευτέρα στις 18 Ιανουαρίου στο Σισμανόγλειο Μέγαρο του Προξενείου. Θα παρουσιασθούν φωτογραφίες πενήντα τριών ελληνορθόδοξων εκκλησιών που λειτουργούσαν στα Οθωμανική εποχή πρίν τις μεταρρυθμίσεις. Οι εκκλησίες αυτές αποτελούν τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των Βυζαντινών εκκλησιών και των ελληνορθόδοξων ναών που κτίστηκαν στην ύστερη Οθωμανική εποχή μετά τις μεταρρυθμίσεις.

Επιμελητής της έκθεσης είναι ο τούρκος Βυζαντινολόγος Δρ. Ζαφέρ Καρατζά, ο οποίος έχει επικεντρωθεί στην μελέτη των εκκλησιών αυτών και το 2008 εξέδωσε στα Τουρκικά σχετικό βιβλίο με τίτλο «Οι ελληνορθόδοξες εκκλησίες στην Πόλη πριν από το Τανζιμάτ» επεξηγηματικά πανό θα πλαισιώνουν την έκθεση το υλικό της οποίας θα προβάλλεται σε πέντε γλώσσες (ελληνικά, τουρκικά, αγγλικά, ρωσικά και ρουμανικά).

Η σημαντική αυτή έκθεση που πραγματοποιείται με την πρωτοβουλία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη Βασιλείου Μπορνόβα θα διαρκέσει έως τις 21 Φεβρουαρίου.

Η έκθεση θα συμβάλλει στην περαιτέρω γνωριμία καθώς και στην εξοικείωση του ευρύτερου Τουρκικού κοινού με την παράδοση και την κληρονομιά της Ορθόδοξης Ρωμιοσύνης της Πόλης. Μετά την άλωση της Βασιλεύουσας, κατά την Οθωμανική περίοδο η Ελληνορθόδοξη κοινότητα της Πόλης συσπειρώνεται γύρο από τον Οικουμενικό Πατριάρχη τον Γεννάδιο Σχολάριο και υπό τη σκέπη του Πατριαρχείου. Έκτοτε καταβάλλεται προσπάθεια να επισκευασθούν εκκλησίες οι οποίες είχαν καταστραφεί, με απώτερο σκοπό να εξασφαλισθεί η διάσωση των Βυζαντινών εκκλησιών στον ίδιο τους το χώρο. Με τον τρόπο αυτό στο πέρασμα του χρόνου οι Ελληνορθόδοξες εκκλησίες διατηρούν την βυζαντινή τους κληρονομιά και χάρη στις επισκευές ή τις ανοικοδομήσεις που πραγματοποιούνται πάντοτε στο πλαίσιο των σχετικών Οθωμανικών κανονισμών διατηρούν και την αρχιτεκτονική τους υπόσταση.

Κατά την οθωμανική περίοδο, μεγάλο τμήμα των βυζαντινών εκκλησιών, ιδιαίτερα αυτών που έφεραν τρούλο, απέκτησαν νέα λειτουργία, καθώς μετατράπηκαν σε τεμένη. Οι εναπομείνασες εκκλησίες χρησιμοποιήθηκαν ως λατρευτικοί χώροι της ελληνορθόδοξης κοινότητας. Οι εκκλησίες της εποχής, κατά κανόνα, ήταν ξυλόστεγες μικρές βασιλικές, δηλαδή ορθογώνια οικοδομήματα, περίκλειστα και ταπεινά. Απαγορευόταν, επίσης, να φέρουν τρούλο καθώς και να έχουν εξωτερικά σταυρό ή άλλο διακριτικό σύμβολο. Επειδή ο ήχος της καμπάνας απαγορευόταν, δεν υπήρχε ούτε καμπαναριό. Έτσι, την οθωμανική περίοδο πριν από το Τανζιμάτ, οι ελληνορθόδοξες εκκλησίες διαμορφώθηκαν ως απλές, λιτές και τυποποιημένες βασιλικές.

Μέχρι το Τανζιμάτ, υποχρεωτικοί κανόνες υπαγόρευαν την αρχιτεκτονική των λατρευτικών κτιρίων των Χριστιανών. Κατά κανόνα, απαγορευόταν η οικοδόμηση νέων ναών. Κατ’ εξαίρεση, ήτο δυνατόν να οικοδομηθούν νέοι ναοί υπό την προϋπόθεση να έχει προϋπάρξει ναός στον συγκεκριμένο τόπο και ο νέος ναός να φέρει τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του παλαιού. Σε περίπτωση που εκδιδόταν η σχετική άδεια, η επισκευή των ναών μπορούσε να γίνει υπό τον όρο της διατήρησης των διαστάσεων και των αρχικών σχεδίων τους, δηλαδή κατά τρόπο που απέτρεπε οποιαδήποτε καινοτομία. Επιπροσθέτως, πέρα από αυτό το σύστημα αδειών και ελέγχου, η εν γένει διαδικασία ήταν περίπλοκη και πολυέξοδη. Έτσι, όλο το διάστημα ως το Τανζιμάτ, με δεδομένη την, πλήρη σχεδόν, απαγόρευση της ανέγερσης νέων εκκλησιών, η ελληνορθόδοξη κοινότητα υποχρεώθηκε να περιοριστεί στην ανοικοδόμηση και επισκευή των εκκλησιών που ήδη υπήρχαν.

Οι Ορθόδοξες εκκλησίες της Ρωμιοσύνης στην Πόλη, που οι ρίζες τους απλώνονται στην κληρονομιά του Βυζαντίου και η αρχιτεκτονική τους μορφοποιήθηκε κάτω από τις συνθήκες που επέβαλλε η Οθωμανική Διοίκηση, εξακολουθούν μέχρι σήμερα, να υπάρχουν καί νά λειτουργούν, παρά τις κατά καιρούς ιστορικές περιπέτειες, και οπωσδήποτε πιστεύουμε ότι θα συνεχίσουν και στο μέλλον.

Οι φωτογραφίες είναι από τις προετοιμασίες για την έκθεση στο Σισμανόγλειο Μέγαρο χθές το απόγευμα,
όπου αναρτήθηκε σχετικό ενημερωτικό πανώ.

πηγή:Φώς Φαναρίου

Αφιερωμένο με αγάπη...

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Ὁ Σταυρός σου Κύριε ἡγίασται· ἐν αὐτῷ γὰρ γίνονται ἰάματα, τοῖς ἀσθενοῦσιν ἐν ἁμαρτίαις, δι' αὐτοῦ σοι προσπίπτομεν· Ἐλέησον ἡμᾶς


Σταυρδαιμνων λατρ,
ατρτν νοσοντων,
σχς καφλαξ τν πιστν,
Βασιλων τνκος,
τκαχημα τν ρθοδξων ληθς,
τστριγμα τς κκλησας τοΧριστοῦ,
γενοῦ ἡμν σφλεια,
κατεχος καφρουρς,
ξλον ελογημνον.

Παῦλον τὸν θεοφόρον, ὡς τῶν Μοναζόντων ἐγκαλλώπισμα, οἱ πιστοὶ συνελθόντες, ἐν ᾠδαῖς κατὰ χρέος τιμήσωμεν



Ει θαύμα Θήβαις ταις παρ’ Αίγυπτον πύλαι,
Πόσον γε Παύλος, καν βίου λίπη πύλας;
Βλαστός Θηβαΐδος πέμπτη δεκάτη θάνε Παύλος.

Oύτος ήτον κατά τους χρόνους Δεκίου και Ουαλλεριανού των βασιλέων εν έτει σνε΄ [255], καταγόμενος από την εν Αιγύπτω πόλιν της Θηβαΐδος.

Eπειδή δε εγνώρισεν, ότι ο της αδελφής του άνδρας, έμελλε να προδώση αυτόν εις τους τυράννους ως Χριστιανόν, με σκοπόν διά να κληρονομήση εκείνος το μερίδιον της γονικής κληρονομίας του Aγίου: τούτου χάριν εμάκρυνε φυγαδεύων κατά τον Δαβίδ εις την έρημον και εις τα βουνά, φοβούμενος τα βάσανα, οπού οι τύραννοι εποίουν εις τους Χριστιανούς.

Περνώντος δε του καιρού, ωλιγόστευσεν ο των βασάνων φόβος, και έγινε μάλλον εις την καρδίαν του Οσίου φόβος Θεού,
και επιθυμία του να αρέση εις τον Θεόν.


Διά τούτο πηγαίνωντας εις αυτήν την βαθυτάτην έρημον, πλησιάζει εις ένα σπήλαιον, μέσα εις το οποίον διαπεράσας όλον το διάστημα της ζωής του, με ειρήνην και αταραξίαν των παθών, απήλθε προς Κύριον.

Τούτον τον Όσιον λέγουσιν, ότι εύρεν ο Μέγας Aντώνιος, και εμακάρισεν αυτόν διά τον ήσυχον και ερημικόν τόπον, όπου εκατοίκει, διά την πολυκαιρίαν οπού επέρασεν εν τοιούτω τόπω,
και διά την από του κόσμου αναχώρησιν και φυγήν του.

Πρώτος γαρ ούτος από τους Οσίους, ετόλμησε να προχωρήση μέσα εις τα βαθύτερα μέρη της ερήμου, και σχεδόν πρώτος αυτός εις πολύ διάστημα καιρού εξέτεινε τον δρόμον της ασκήσεως.

Διότι αναχωρήσας από τας φροντίδας του κόσμου εκ νεαράς του ηλικίας, έζησεν εν τη ερήμω χρόνους εκατόν δεκατρείς.



πηγή:
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού.
Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005

Εν οὐρανοῖς αὐλιζόμενος, Ἰωάννη μακάριε, αἴτησαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος


Αρνησίκοσμος παις λιπών γης καλύβαν,
Eν Ουρανοίς έπηξε καινήν καλύβαν.

Oύτος είχε πατρίδα την Κωνσταντινούπολιν, υιός ων, πατρός μεν, Ευτροπίου συγκλητικού, μητρός δε, Θεοδώρας, κατά τους χρόνους Λέοντος του Mεγάλου εν έτει υξ΄ [460].

Ούτος λοιπόν εν τη αρχή της ηλικίας του, και από αυτό ακόμη το σχολείον των γραμμάτων, ανεχώρησε κρυφίως από τους γονείς του και από τους διδασκάλους του, και σμίξας με ένα Μοναχόν, επήγεν εις το Μοναστήριον των Aκοιμήτων και ενεδύθη το σχήμα των Μοναχών.

Eκεί δε εσυνείθισε να γυμνάζη τον εαυτόν του ο τρισμακάριστος, με μίαν δίαιταν πολλά σκληράν.

Eπειδή δε ο Διάβολος ενωχλούσε τον νέον με την προς τους γονείς του αγάπην, διά τούτο ο Άγιος πολεμεί και νικά τον εχθρόν.

Πώς, και με τι τρόπον;

Aφ’ ου ο Όσιος εφανέρωσε τα περί αυτού εις τον καθηγούμενον της Μονής, εζήτησεν άδειαν από αυτόν να γυρίση οπίσω εις τους γονείς του.

Και λοιπόν λαβών ευχήν από όλην την αδελφότητα, πηγαίνει αγνώριστος εις τον οίκον του πατρός του με σχήμα πτωχικόν,
και με ευτελέστατα φορέματα.

Όθεν ωσάν ένας ζήτουλας, λαβών από τον πατέρα του ολιγώτατον τόπον, έμπροσθεν της πόρτας του οίκου των, εκεί έκτισε μίαν καλύβην, και επέρνα την ζωήν του, φυλάττων εαυτόν αγνώριστον.

Και μάλιστα όταν έβλεπε τον πατέρα του και την μητέρα του, οπού επερνούσαν έμπροσθέν του με κοσμικήν φαντασίαν.

Ου μόνον δε εστενοχωρείτο ο αοίδιμος εις την μικράν εκείνην καλύβην, αλλά και το χειρότερον, επεριπαίζετο
και εσπρώχνετο από τους εδικούς του δούλους.

Αφ’ ου λοιπόν διεπέρασεν εκεί τρεις χρόνους με πολλήν εγκράτειαν και στενότητα, επρογνώρισε την προς Θεόν εκδημίαν και κοίμησίν του.

Όθεν εκάλεσε την μητέρα του, και εγνωρίσθη εις αυτήν διά μέσου του χρυσοκατασκευάστου Ευαγγελίου, το οποίον οι γονείς του εκατασκεύασαν δι’ αυτόν, όταν ήτον ακόμη παιδίον εις το σχολείον.

Και μετά την γνωριμίαν, ευθύς εκοιμήθη ο μακάριος
και απήλθε προς Κύριον.


πηγή:
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού.
Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005

Η ελευθερία ως αντίδοτο του θανάτου

"Αριάν" Βορδώνη Εριέττα
πηγή Φωτογραφίας:Ψηφιακό Αρχείο Τέχνης


-Η ιστορία που ακολουθεί είναι αληθινή και παρατίθεται ελαφρά διασκευασμένη.-


"Η Μαρία έφτασε πια τα σαράντα επτά.
Πέτυχε αρκετά στο επάγγελμά της, αλλά δεν κατάφερε να βρει σύζυγο.
Όχι γιατί η ίδια ήταν δύσκολη ή είχε κάποιο ελάττωμα που την έκανε απωθητική. Το αντίθετο! Ήταν πολύ καλοδιάθετη και πολύ ευχάριστη και πολύ συμπαθητική.

Αρκετοί νέοι την είχαν πλησιάσει με σκοπό τη σοβαρή γνωριμία και το γάμο. Κάποιους από αυτούς τους είχε και η ίδια συμπαθήσει
και θέλησε να προχωρήσει τη γνωριμία τους.

Όλες οι προσπάθειες και οι αποφάσεις της σκάλωναν ...στους γονείς της.

Όταν τους παρουσίαζε τον ενδιαφερόμενο, έβρισκαν οπωσδήποτε κάποιο λόγο να τον απορρίψουν. Ο ένας δεν ήταν της ίδιας κοινωνικής τάξης, ο άλλος δεν ήταν πολύ συμπαθητικός, ο τρίτος ήταν υποδεέστερος στη μόρφωση, ο τέταρτος δεν είχε μαλλιά κι ο πέμπτος είχε πολύ μεγάλη μυωπία. Η Μαρία ήταν αυτό που λέμε "καλό παιδί". Δεν ήθελε να παρακούσει τους γονείς της.
Ήθελε να έχει την απόλυτη συγκατάθεσή τους.

Κι αυτή δεν κατάφερε ποτέ να την κερδίσει για κανέναν υποψήφιο γαμπρό.

Τώρα έχει πέσει σε βαριά κατάθλιψη.

Δεν βλέπει στη ζωή της κανένα καλό, μόνο τη μοναξιά και την αποτυχία της. Ωστόσο συνεχίζει να ζει με τους ηλικιωμένους πια γονείς της, που τώρα δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν τη μελαγχολία της. Μέρα με τη μέρα βαραίνει.
Εγκατέλειψε τη δουλειά της.

Την απασχολεί μια σκέψη: Να βάλει τέρμα στη ζωή της.

Μάλιστα έχει μηχανευτεί κι έναν τρόπο. Θα πέσει με το μικρό ΙΧ της πάνω σε μια νταλίκα, ώστε να είναι αυτή το θύμα κι όχι κάποιος άλλος αναίτιος οδηγός.

Πριν τολμήσει την απονενοημένη της πράξη εκμυστηρεύεται την απόφασή της σε μια φίλη της κι εκείνη έντρομη την παίρνει μαζί της και την οδηγεί σε κάποιον φωτισμένο πνευματικό.

Ο ιερέας ακούει την ιστορία της Μαρίας και την απόφασή της.
Παρόλο που ταράζεται, ζητά τη θεϊκή φώτιση.
Μετά από ολιγόλεπτη σιωπή και προσευχή της λέει:

"Σε παρακαλώ, Μαρία, μια που βρέθηκα μπροστά σου αυτή την κρίσιμη ώρα της ζωής σου, υποσχέσου μου ότι θα κάνεις ό,τι σου πω. (Η κοπέλα του δίνει το λόγο της). Ανάβαλε το σχέδιό σου. Βγάλ' το για λίγο τουλάχιστον από το μυαλό σου.

Και κάνε το εξής: Σε ό,τι σου λένε οι γονείς σου θα κάνεις το αντίθετο. Μην αισθανθείς καμιά ενοχή, ακόμη κι αν ο πατέρας ή η μητέρα σου στεναχωρηθούν
με την ανυπακοή σου.

Δείξου ακόμη και σκληρή.
Μέχρι να καταλάβουν οι γονείς σου ότι δεν μπορούν να διαφεντεύουν τη ζωή σου".

Η Μαρία απορημένη με την προτροπή του πατρός πήρε την ευχή του κι επέστρεψε στο σπίτι της αποφασισμένη να κάνει ό,τι της είπε.

Στο κάτω-κάτω της φάνηκε πιο εύκολο από το να καρφωθεί στη νταλίκα. Ακόμα και στις απλούστερες εντολές ή προτροπές των γονιών της αντιδρούσε αρνητικά.

Στην αρχή τους είδε να παραξενεύονται, μετά να θυμώνουν και να πικραίνονται κι ύστερα να παραιτούνται από το θανάσιμο σφιχταγκάλιασμα της ζωής της.

Πέρασαν τρεις εβδομάδες.

Η Μαρία καταευχαριστήθηκε τη νέα της συμπεριφορά.

Άρχισε να βλέπει ότι μπορούσε να πάρει μόνη της αποφάσεις. Άρχισε να κινητοποιεί τη βούληση, την κρίση, την προνοητικότητα ακόμη και το θυμό της. Άρχισε να χτυπά μέσα της ξανά ζωντανά η καρδιά της.

Αισθάνθηκε πως ξεκολλάει από ένα βούρκο, πως ξεφεύγει από ένα βρόγχο, πως ζει, πως θέλει να ζήσει, πως μπορεί να βάλει η ίδια κάποιον στόχο για τη δική της ζωή.
Έτρεξε μόνη της να βρει τον πατέρα ... .

Έβαλε μετάνοια και του φίλησε με ενθουσιασμό τα χέρια.

"Δεν με νοιάζει που δεν παντρεύτηκα, λέει. Δεν ήταν αυτό το πρόβλημά μου.

Είδα καθαρά πως ήθελα να πεθάνω γιατί δεν είχα δικό μου πρόσωπο.

Είχα αποποιηθεί την ελευθερία μου.

Είχα αναθέσει τη ζωή μου στους γονείς μου.

Είχα προ πολλού αυτοκτονήσει. Τώρα νομίζω πως αναστήθηκα..."

Η Μαρία ζει ευλογημένη, υπερδραστήρια,
χαριτωμένη και σε άριστη σχέση με τους γονείς της.

πηγή:
Της Σταυρούλας

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΣΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΣΤΟ TOPKAPI



Φωτορεπορτάζ: Νικόλαος Μαγγίνας

Την Τετάρτη 13 Ιανουαρίου ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, συνοδευόμενος από ιεράρχες - μέλη της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, επισκέφθηκε την έκθεση για τον Περσικό Πολιτισμό που διοργανώνεται στο Μουσείο Topkapi.
Τον Οικουμενικό Πατριάρχη ξενάγησε στην έκθεση ο Διευθυντής του Μουσείου İlber Ortaylı.




πηγή:Φώς Φαναρίου

Το ιερό μνημόσυνο της μητέρας του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας-πρεσβυτέρας Θεοδοσίας- θα τελεσθεί αύριο το πρωί στον Ι.Ν Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου


Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.Κοσμάς

αύριο το πρωί,

θα ιερουργήσει στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου.

Μετά το πέρας της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας

θα προστεί του ετησίου ιερού μνημοσύνου
της αείμνηστης μητέρας του,
πρεσβυτέρας Θεοδοσίας.

Τοπικές Εκκλησιαστικές Ειδήσεις



Καθημερινά,

και απο τις
6.45 έως τις 8.30 το πρωί

στο παρεκκλήσιο της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας

στο δημοτικό πάρκο της πόλεως του Αγρινίου,

ψάλλεται η ακολουθία τού Όρθρου και στήν συνέχεια τελείται Θεία Λειτουργία.

........


Κάθε Σάββατο
και απο ώρα 7 έως 8.45 το πρωί

ψάλλεται Όρθρος και στήν συνέχεια τελείται Θεία Λειτουργία
απο τόν πατέρα Γεράσιμο Λιγνό

στόν Ιερό Ναό Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Παναιτωλίου.

........


Την Κυριακή 17 Ιανουαρίου

επι τη εορτή του οσίου πατρός ημών

Αντωνίου του μεγάλου,

πανηγυρίζουν

οι ομώνυμοι Ιεροί Ναοί που βρίσκονται:

στην πόλη του Αγρινίου

και στα Φραγκουλέικα
( εδώ, του μεγάλου Εσπερινού αύριο το απόγευμα,
θα χοροστατήσει ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.Κοσμάς).


........


Η εορτή του

Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου του έξ Ιωαννίνων

θα τιμηθεί με ιδιαίτερη λαμπρότητα

αύριο το απόγευμα και την Κυριακή το πρωί

στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου της πόλεως του Αγρινίου.


.......

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.Κοσμάς

την Κυριακή το πρωί

θα ιερουργήσει στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Μεσολογγίου.

Μετά το πέρας της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας

θα προστεί του τεσσαρακονθημέρου ιερού μνημοσύνου
της αείμνηστης Ελένης Καππέ
Διευθύντριας του
Δροσινείου Οικοτροφείου Μεσολογγίου.

........

Στον Ιερό Ναό Αγίου Θωμά Αγρινίου,

κάθε Κυριακή στις 5 το απόγευμα

ψάλλεται ο εσπερινός και στη συνέχεια πραγματοποιούνται ομιλίες

από τον π.Βασίλειο Μπρέσιακα, προιστάμενο του Ναού.

........


Πανηγυρίζουν την Δευτέρα 18 Ιανουαρίου,

με την ευκαιρία της μνήμης
του έν Αγίοις πατρός ημών Αθανασίου του Μεγάλου

οι Ιεροί Ναοί που βρίσκονται:
στην ιερά πόλη του Μεσολογγίου,στην Άνω Μακρυνού,στο Γιαννούζι Αγρινίου,
στην Κερασιά Τριχωνίδος,στο Πυργί,
στο Ανοιξιάτικο, το Σπάρτο,την Αρωνιάδα,την Αμφιλοχία
(εδώ του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας την Δευτέρα το πρωί ,
θα προστεί ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.
Κοσμάς),
στον Καραισκάκη Αστακού, στην Κατούνα,
(εδώ του Μεγάλου Εσπερινού την Κυριακή το απόγευμα θα χοροστατήσει ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.Κοσμάς)
στα Παλιάμπελα Βονίτσης,
στο Νεροχώρι και την Αγία Σοφία Παμφίας.


επιμέλεια:

"Ευδρομούντων Αλείπτης"

Η Δ.Ι.Σ αποφάσισε την διεξαγωγή δισκοφορίας σε όλους τους Ναούς, την Κυριακή 24 Ιανουαρίου για τους εμπερίστατους αδελφούς μας της Αϊτής

Πρόγραμμα Εορτασμού Ιεράς Μνήμης Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου στα Ιωάννινα



Πρόγραμμα Εορτασμού Προσκυνήματος Αγίου Ευθυμίου Κωνωπίνας

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Πῶς σε Χριστέ, δοῦλοι τὸν Δεσπότην ἀξίως τιμήσωμεν; ὅτι ἐν τοῖς ὕδασι, πάντας ἡμᾶς ἀνεκαίνισας


Νάματα Ἰορδάνια περιεβάλου Σωτήρ,
ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον·
καὶ ἔκλινας κορυφὴν τῷ Προδρόμῳ
ὁ τὸν οὐρανὸν μετρήσας σπιθαμῇ,
ἵνα ἐπιστρέψῃς κόσμον ἐκ πλάνης,
καὶ σώσῃς τάς ψυχὰς ἡμῶν.

Του έν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου του Θεολόγου λόγος "εἰς τὸ ἅγιον βάπτισμα"


Πᾶν μέλος καθαρισθῶμεν, ἀδελφοὶ, πᾶσαν ἁγνίσωμεν αἴσθησιν·

μηδὲν ἀτελὲς ἡμῖν ἔστω, μηδὲ τῆς πρώτης γενέσεως, μηδὲν ἀφώτιστον καταλείπωμεν.

Φωτισθῶμεν τὸν ὀφθαλμὸν, ἵν᾿ ὀρθὰ βλέπωμεν, καὶ μηδὲν εἴδωλον πορνικὸν ἐν ἡμῖν αὐτοῖς φέρωμεν ἐκ φιλοπόνου θέας καὶ περιέργου.

Κἂν γὰρ τῷ πάθει μὴ προσκυνήσωμεν, ἀλλὰ τὴν ψυχὴν ἐμολύνθημεν.

Εἴ τις δοκὸς ἐν ἡμῖν, εἰ τι κάρφος, ἀνακαθαίρωμεν· ἵνα καὶ τὰ τῶν ἄλλων ὁρᾷν δυνώμεθα.

Φωτισθῶμεν ἀκοὴν, φωτισθῶμεν γλῶσσαν· ἵνα ἀκούσωμεν, τί λαλήσει Κύριος ὁ Θεὸς, καὶ ἀκουστὸν ἡμῖν γένηται τὸ πρωινὸν ἔλεος, καὶ ἀκουτισθῶμεν ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀκοαῖς θείαις ἐνηχουμένην· ἵνα μὴ ὦμεν μάχαιρα ὀξεῖα, μηδὲ ξυρὸν ἠκονημένον, μηδὲ ὑπὸ τὴν γλῶσσαν στρέφωμεν κόπον καὶ πόνον, ἀλλὰ λαλῶμεν Θεοῦ σοφίαν ἐν μυστηρίῳ,
τὴν ἀποκεκρυμμένην, τὰς πυρίνας γλώσσας αἰδούμενοι.

Ἰαθῶμεν ὄσφρησιν, ἵνα μὴ θηλυνώμεθα, μηδὲ ἀντὶ ὀσμῆς ἡδείας κονιορτώμεθα· ἀλλ᾿ ὀσφραινώμεθα, τοῦ ἐκκενωθέντος δι᾿ ἡμᾶς μύρου πνευματικῶς ἀντιλαμβανόμενοι, καὶ τοσοῦτον ἐξ αὐτοῦ ποιούμενοι καὶ μεταποιούμενοι, ὥστε καὶ αὐτῶν ἡμῶν ὀσφραίνεσθαι ὀσμὴν εὐωδίας.

Καθαρθῶμεν ἁφὴν, γεῦσιν, λάρυγγα, μὴ μαλακῶς ἐπαφώμενοι, καὶ λειότησι χαίροντες, ἀλλὰ τὸν σαρκωθέντα δι᾿ ἡμᾶς Λόγον ψηλαφῶντες, ὡς ἄξιον, καὶ Θωμᾶν κατὰ τοῦτο μιμούμενοι·

μὴ χυμοῖς καὶ ὄψοις γαργαλιζόμενοι, τοῖς ἀδελφοῖς τῶν πικροτέρων γαργαλισμῶν,
ἀλλὰ γευόμενοι καὶ γινώσκοντες,
ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος τὴν κρείττω γεῦσιν καὶ μένουσαν·

μηδὲ μικρὰ τὸν πικρὸν καὶ ἀχάριστον ἀγωγὸν ἀναψύχοντες,
τὸν παραπέμποντα, καὶ οὐ κατέχοντα τὸ διδόμενον,
ἀλλὰ τοῖς γλυκυτέροις μέλιτος λόγοις τοῦτον εὐφραίνοντες.

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου πατρός Ιεροθέου"διά τού θεουμένου ανθρώπου έχουμε καί τήν μεταμόρφωση καί αλλαγή τής κτίσεως"


Η φανέρωση τού Τριαδικού Θεού κατά τήν ανάπλαση τού ανθρώπου

(κατά τήν Βάπτιση τού Χριστού)

δείχνει καί μιά άλλη θεολογική αλήθεια, ότι δηλαδή μόνον ο άνθρωπος είναι επίγειος μύστης καί προσκυνητής τής Αγίας Τριάδος, αλλά καί ότι είναι ο μόνος κατ' εικόνα τού Τριαδικού Θεού δημιουργημένος.

Όπως επεξηγεί θεολογικά ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, τά ζώα δέν έχουν νού καί λόγο, αλλά μόνο πνεύμα ζωτικό, τό οποίο πνεύμα δέν υφίσταται καθεαυτό, πράγμα πού σημαίνει ότι όταν πεθαίνουν τά ζώα χάνεται καί τό πνεύμα, δέν παραμένει, αφού δέν έχει ουσία, αλλά μόνο ενέργεια.

Επίσης, οι άγγελοι καί αρχάγγελοι έχουν νού καί λόγο, αλλά δέν έχουν πνεύμα πού ζωοποιεί σώμα, αφού είναι υπέρ αίσθηση.

Ο άνθρωπος όμως έχει νού, λόγο καί πνεύμα πού ζωοποιεί συνημμένο σώμα, γι' αυτό καί αυτός μόνο είναι κατ' εικόνα τής τρισυποστάτου θεότητος.

Άλλωστε, γι' αυτόν τόν λόγο ο Υιός καί Λόγος τού Θεού, προκειμένου νά σώση καί νά μεταμορφώση τόν κόσμο, έγινε άνθρωπος καί όχι άγγελος, αφού ο άνθρωπος είναι η περίληψη τής δημιουργίας.

Έτσι, διά τού θεουμένου ανθρώπου έχουμε καί τήν μεταμόρφωση καί αλλαγή τής κτίσεως.

πηγή:

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου πατρός Ιεροθέου,

"Δεσποτικές Εορτές"

Τών φανερών και αφανών ευεργεσιών:Γράφει ο εκλεκτός Θεολόγος Ηλίας Λιαμής


Καθώς ο δήμος μαζεύει τα τελευταία ξεραμένα έλατα των φετινών εορτών μας, ο αέρας παίρνει μαζί του τις τελευταίες ευχές, τις ίδιες αυτές κοινότυπες ευχές, που ντύνουν κάθε χρόνο τις χρονιάρες ημέρες μας.


Φέτος όμως, μαζί με τα «χρόνια πολλά», τα «ό,τι επιθυμείτε» και το διαχρονικό «πάνω απ΄ όλα υγεία», η ευχή «καλή χρονιά» συνοδευόταν από το «κι η φετινή να πάει και να μη γυρίσει».


Πήραμε κι εμείς θέση στην εξέδρα των επισήμων για την υποδοχή. Και βέβαια αφελείς δεν ήμαστε.


Χρόνο με το χρόνο οι ευχές μάς υπενθυμίζουν όλο και περισσότερο την αδυναμία τους να αλλάξουν την πραγματικότητα. Όσο για κείνο το «πάνω απ΄ όλα υγεία», χρόνο με το χρόνο, όλο και πιο ειρωνικά κουνάμε το κεφάλι. Μπορεί αφελείς να μην ήμαστε, δεν ήμαστε. πάντως και ολότελα συνεπείς ανάμεσα σε αυτά που υποτίθεται δίνουν νόημα στη ζωή μας και με αυτά που δεχόμαστε σαν πραγματικότητα


Ας μη γελιόμαστε: Όσο κι αν έχουμε τις δικαιολογίες μας, ήμαστε κι εμείς ένα μέρος του παιχνιδιού του κόσμου, που ξέρει, ή να θυμάται και να νοσταλγεί ένα πάντα καλύτερο παρελθόν (χαρακτηριστικές φράσεις: πού ΄ναι τα χρόνια εκείνα, πώς καταντήσαμε κλπ) ή να οραματίζεται ένα καλύτερο μέλλον

(χαρακτηριστικές φράσεις: όλα να σου έρθουν δεξιά,

ό,τι επιθυμείς κλπ).


Έχουμε κι εμείς παραδώσει την ψυχή μας σ΄ ένα κόσμο, που έχει ξεχάσει να ζει στο παρόν. Από το παρελθόν κρατάς ό,τι θέλεις, το μέλλον το πλάθεις με τη φαντασία σου όπως θέλεις, όμως το παρόν είναι η μόνη πραγματικότητα, που δεν την ορίζεις. Το μόνο που ορίζεις, είναι η ματιά που θα του στείλεις. Το παρόν βιώνεται ως γεγονός αποδοχής. Και την ώρα της αποδοχής, ή γκρινιάζεις ή ευχαριστείς.


Το γεγονός είναι πως δεν ήμαστε σε εποχή, που το «ευχαριστώ» βγαίνει εύκολα.(Να , κι εγώ τώρα γκρινιάζω!)


Έχουμε πειστεί, πως η ζωή διαρκώς μας χρωστάει. Κάτι οι διαφημίσεις με εκείνο το περίφημο «γιατί τ΄ αξίζεις», κάτι η χλιδή των επωνύμων των εντύπων και των καναλιών, ζούμε κυρίως με το αίσθημα αυτών που μας λείπουν, παρά αυτών που έχουμε. Αυτό συμβαίνει και στους πρωτοχρονιάτικους απολογισμούς.


Ξέρουμε καλά τι κακό μας έτυχε και τι δεν καταφέραμε ούτε και φέτος να αποκτήσουμε. Ποτέ όμως δεν ασχολιόμαστε με το πόσα καλά μας συνέβησαν ή και με το πόσα κακά δεν μας βρήκαν. Η ευγνωμοσύνη για ό,τι μας συμβαίνει ή δεν μας συμβαίνει, δεν είναι καν θέμα πίστης. Είναι θέμα ευφυΐας και ειλικρινούς παρατηρητικότητας των καταστάσεων, που μας περιβάλλουν. Πόσο πρέπει να σκεφτεί ένας άνθρωπος για να διαπιστώσει το πόσα τραγικά θα μπορούσε να του είχαν συμβεί, αλλά και τις πόσες ευκαιρίες, που πέρασαν για τον καθένα ανεκμετάλλευτες;


Και αν για έναν άνθρωπο που ο ορίζοντάς του περιορίζεται σε τούτο τον κόσμο, η κάποια στωικότητα και η κάποια γαλήνη είναι θέμα συνεπών λογικών συνειρμών, για κάποιον, που το νόημα και οι αιτίες των πραγμάτων κρέμονται από μια Πατρική πρόνοια, είναι θέμα στοιχειώδους υπαρξιακής συνέπειας. Η πίστη δεν κάνει τη ζωή ευκολότερη. Ούτε τον πόνο εξαλείφει, ούτε τα διλήμματα καταργεί. Κρατάει όμως ανοιχτό το μυστήριο του χρόνου και τον μετατρέπει από απτή εναλλαγή γεγονότων σε ευκαιρία. Η πίστη νικάει τον χρόνο, όχι μόνο ως προς την τελική έκβαση μιας γήινης διαδρομής, αλλά και ως προς τον καθημερινό χειρισμό του.


Γιατί, όπως λέει και ο κύριος Διονύσης Σαββόπουλος σε ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του,

« ...;ο χρόνος τρέχει χύμα

και εμείς του δίνουμε το σχήμα»


Δυσκολευόμαστε, γιατί ευτυχία στη ζωή μας έγινε το εύκολο και το βολικό.


Κι ας ξέρουμε πως τίποτε της προκοπής δεν έχει γίνει από μας

σε ώρες χαλάρωσης και αναπαμού.


Κι ας ξέρουμε, πως μετά το πρώτο σοκ, όταν ήρθαν τα δύσκολα, είδαμε με έκπληξη τον εαυτό μας να ενεργοποιεί άγνωστες δυνάμεις και να του ανοίγονται απροσδόκητες δυνατότητες, με μεγαλύτερη την φανέρωση της αγάπης του θεού για τον κόσμο, με΄σα από το δικό μας πρόσωπο. θεωρητικά το ξέρουμε πως τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο γιορτή αλλά και σκοπός και πως η Παναγία δεν είναι μόνο στήριγμα ,

αλλά και υπόδειγμα.


Κι αν είναι δύσκολο να το θυμόμαστε και πιο δύσκολο να το πραγματώνουμε, ήμαστε βέβαιοι, πως τα προσωπικά μας χριστούγεννα και η προσωπική μας θεοτοκία περνάει μέσα από τα δύσκολα της Βηθλεέμ

και του Γολγοθά.


Η βάπτισή μας μάς έχει κάνει οχήματα της θεϊκής παρουσίας, που περιμένει να φανερωθεί, πρώτα στην προσωπική μας ζωή και μετά στο «εδώ» και στο «τώρα» που μας δέχτηκε, μέσα από δρόμους, που ο κόσμος αποφεύγει και οι προβολείς απεχθάνονται.


Έχουμε τέσσερις - πέντε θεομητορικές γιορτές το χρόνο, συν καμιά εκατοστή φορές που θα ακούσουμε μέσα στο χρόνο το «Της Παναγίας αχράντου..», συν άλλες χίλιες που θα πούμε «βοήθα Παναγία μου», αλλά δυσκολευόμαστε να δούμε τη ζωή με τη δική της ματιά, μια ματιά που διακρίνει ένα θείο σχέδιο πίσω από τις περιστάσεις

και που θέλει τον άνθρωπο για συνεργό.


Γιατί αυτό είναι χρόνος: Η αποκάλυψη ενός σχεδίου αγάπης του Θεού για μας προσωπικά και για όλο τον κόσμο. Ένα σχέδιο, στο οποίο τίποτε δεν αφήνεται στην τύχη και τίποτε δεν είναι ικανό να το ακυρώσει, εκτός ...; ίσως ...;ίσως ...;από τη δική μας άρνηση.


Ζούμε και κινούμαστε και μιλάμε και ενεργούμε κάθε στιγμή χωρίς να μπορούμε να δούμε γύρω μας μια διαρκή πάλη ανάμεσα στις συνέπειες των λαθών μας και στην αγάπη του Θεού.


Έχουμε για αυτονόητη την καθημερινότητά μας, τις πάγιες συνήθειές μας, την υλοποίηση των προγραμμάτων μας, που, όπως έλεγε και η Ιωάννα Τσάτσου, «τα βλέπει ο Θεός και γελάει».


Και όταν έρθει η ώρα να μας κάνει λίγο, λιγάκι ο Θεός εργαλείο της αγάπης του, για μας ...;για μας τους ίδιους, όταν έρθει η ώρα να πάρουμε εμείς λίγο, λιγάκι από την ευθύνη και τον κόπο της ωρίμανσής μας,, έρχεται στην καρδιά μας η δυσθυμία του ξεβολέματος και στα χείλια μας


Γρηγόρη η εξήγηση της ...; «κακιάς ώρας».


Θεός-χρόνος και εμείς. Από αυτά τα τρία, τα δύο δεν τα ελέγχουμε.

Το τρίτο όμως είναι ο εαυτός μας.


Ήμαστε εμείς, που μπορούμε να στρέψουμε τη ματιά και την καρδιά μας, τόσο στη θέρμη μιας παρουσίας που συνεχώς μας νοιάζεται, όσο και στο εργαλείο της, το χρόνο, που φτιάχτηκε, όχι μόνο για να διαγράψουμε μια πορεία από αρχή σε τέλος, αλλά για να αναγνωρίζουμε διαρκώς φανερές και αφανείς ευεργεσίες, σταγόνες αιωνιότητας στο σκληρό χωροχρόνο της ζωής αυτής, που είναι όμως σε θέση να καρπίσουν τα δικά μας, μικρά σποράκια των καλών μας προθέσεων και των λιγοστών μας δυνάμεων και να τα μεταμορφώσουν σε πανύψηλα πλατάνια δροσιάς και σκιάς πρώτα για μας τους ίδιους κι έπειτα για όλους εκείνους που δεν έμαθαν, δεν μπόρεσαν ή που δεν θέλησαν μέχρι τώρα να στρέψουν τα μάτια στον ουρανό και να πουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους ένα «δόξα τω Θεώ» για ό,τι μας βρήκε, για ότι μας συμβαίνει και για ό, τι θα συναντήσουμε στο καινούργιο,

τον ευλογημένο και καλοδεχούμενο νέο χρόνο.


Θείο δώρο η χρονιά που πέρασε.


Αν θέλουμε , μας αφήνει σοφότερους και καλύτερους.

Θείο δώρο η νέα χρονιά.


Πυλός στα χέρια μας, που περιμένει και αυτή και ο Θεός και ο κόσμος να της δώσουμε σχήμα χαράς και δοξολογίας.

Καθημερινά, απο 6.45 εως 8.30 το πρωί τελείται Θεία Λειτουργία στον παρεκκλήσιον της Μεταμορφώσεως του Κυρίου στο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου

Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε!