Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, καὶ πιστοὶ ἱκέται, λειτουργοὶ Κυρίου, στῦλοι καὶ στηρίγματα τῆς Ἐκκλησίας, μὴ παρασιωπᾶτε, τοῦ βοᾶν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς Κύριον

Σαλπίσωμεν ἐν σάλπιγγι ᾀσμάτων∙
χορεύσωμεν ἑόρτια,
καὶ σκιρτήσωμεν ἀγαλλόμενοι,
ἐν τῇ πανδήμῳ πανηγύρει
τῶν Διδασκάλων ἡμῶν,
Βασιλεῖς καὶ Ἄρχοντες συντρεχέτωσαν,
καὶ τοὺς Ἱεράρχας κροτείτωσαν ἐν ὕμνοις,
ὡς δογμάτων βλύσαντας,
ποταμοὺς ὑπερμεγέθεις,
τρεῖς καλλιρρόους ἀειζώους τοῦ Πνεύματος∙
ποιμένες καὶ Διδάσκαλοι,
τοὺς τῆς σεπτῆς Τριάδος,
τρισσοὺς Ἱερομύστας,
συνελθόντες εὐφημήσωμεν∙
οἱ φιλόσοφοι τοὺς σοφούς,
οἱ Ἱερεῖς τοὺς ποιμένας,
οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς προστάτας,
οἱ πένητες τοὺς πλουτιστάς,
οἱ ἐν θλίψεσι τοὺς παραμυθοῦντας,
τοὺς συνοδίτας οἱ ὁδοιπόροι,
οἱ ἐν θαλάσσῃ τοὺς κυβερνήτας,
οἱ πάντες τοὺς πανταχοῦ θερμῶς προφθάνοντας,
θείους Ἀρχιεράρχας,
ἐγκωμιάζοντες οὕτως εἴπωμεν∙
Πανάγιοι Διδάσκαλοι,
σπεύσατε ἐξελεῖν τοὺς πιστούς,
ἐκ τῶν τοῦ βίου σκανδάλων,
καὶ ῥῦσαι κολάσεων,
τῶν αἰωνίων ἡμᾶς.


Τρεις με προς τριώνυμον παροτρύνουσι κίνησιν...


Oμού δίκαιον τρεις σέβειν εωσφόρους,
Φως τρισσολαμπές πηγάσαντας εν βίω.

Κοινόν τον ύμνον προσφέρειν πάντας θέμις,
Τοις εκχέασι πάσι κοινήν την χάριν.

Έαρ χελιδών ου καθίστησι μία,

Aι τρεις αηδόνες δε, των ψυχών έαρ.

Την μεν νοητήν η Τριάς λάμπει κτίσιν,
Τριάς γε μην αύτη δε, την ορωμένην.

Aπώλεσαν μεν οι πάλαι Θεού σέβας,

Eξ ηλίου τε και σελήνης αφρόνως.

Κάλλος γαρ αυτών θαυμάσαντες και τάχος,

Ώσπερ θεοίς προσήγον ουκ ορθώς σέβας.


Eκ των τριών τούτων δε φωστήρων πάλιν,

Hμείς ανηνέχθημεν εις Θεού σέβας.

Κάλλει βίου γαρ τη τε πειθοί των λόγων,

Πείθουσι πάντας τον μόνον Κτίστην σέβειν.


Κτίσιν συνιστά την δε την ορωμένην,

Το πυρ, αήρ, ύδωρ τε και γης η φύσις.


Οι δ’ αυ συνιστώντές τε κόσμον τον μέγαν,
Την προς Θεόν τε πίστιν, ως άλλην κτίσιν,
Στοιχειακής φέρουσι Τριάδος τύπον.

Mέλει γαρ αυτοίς ουδενός των γηΐνων,
Και γήινον νουν έσχον ουδέν εν λόγοις.


O γρήγορος γαρ πυρ πνέει νους τον λόγον,

Προς ύψος αυ πείθοντα πάντας εκτρέχειν.

Τοις λειποθυμήσασι δ’ εκ παθών πάλιν,

Aναπνοή τις οι Βασιλείου λόγοι.

Μιμούμενος δε την ροήν των υδάτων,
O καρδίαν τε και στόμα χρυσούς μόνος,
Τους εκτακέντας εκ παθών αναψύχει.


Ούτω προς ύψος την βροτών πάσαν φύσιν,
Eκ της χθονός φέρουσι τοις τούτων λόγοις.


Λάμψεν ενί τριακοστή χρυσοτρισήλιος αίγλη.


H αιτία διά την οποίαν έγινεν η εορτή αύτη
των Τριών Ιεραρχών, εστάθη έτζι.

Eις τον καιρόν της βασιλείας Aλεξίου του Κομνηνού, όστις έγινε βασιλεύς μετά τον Βοτανειάτην περί τους ‚αρ΄[1100] χρόνους από Χριστού, εις τον καιρόν, λέγω, τούτου, έγινεν εν Κωνσταντινουπόλει διαφορά και φιλονεικία αναμεταξύ εις τους ελλογίμους και εναρέτους άνδρας.

Άλλοι μεν γαρ από αυτούς, έλεγον ανώτερον τον Μέγαν Βασίλειον, επειδή με τους λόγους του μεν, ερεύνησε την φύσιν των όντων, με τας αρετάς του δε, ωμοίαζε και εσυνερίζετο με τους Aγγέλους.

Καθότι δεν εσυγχωρούσε προχείρως τους αμαρτάνοντας, αλλά ήτον σοβαρός κατά το ήθος, και δεν είχεν εις τον εαυτόν του κανένα γήινον. Κατώτερον δε του Βασιλείου, έλεγον τον θείον Χρυσόστομον.

Eπειδή εκείνος τρόπον τινα είχε τρόπον εναντίον εις τον του Βασιλείου, και ευκόλως εσυγχώρει τους αμαρτάνοντας, και το ήθος του ήτον ελκυστικόν εις μετάνοιαν.

Άλλοι δε πάλιν εκ του εναντίου, ύψοναν τον θείον Χρυσόστομον και έλεγον αυτόν του Βασιλείου και Γρηγορίου ανώτερον, καθότι μεταχειρίζεται διδασκαλίας συγκαταβατικωτέρας, και οδηγεί όλους με το σαφές και εύκολον της φράσεώς του,
και τραβίζει τους αμαρτωλούς εις μετάνοιαν.

Και καθότι υπερβαίνει τους ανωτέρω δύω Πατέρας με το πολύ πλήθος των μελιρρύτων του συγγραμμάτων, και με το ύψος και πλάτος των νοημάτων.

Άλλοι δε προσπάθειαν έχοντες εις τα του Θεολόγου Γρηγορίου συγγράμματα, έλεγον αυτόν ανώτερον Βασιλείου και Χρυσοστόμου, καθότι αυτός με το κομψόν και πεποικιλμένον της φράσεώς του, και με το υψηλόν και δυσνόητον των λόγων του, και με το ανθηρόν των λέξεων, υπερέβηκεν όλους τους σοφούς, τόσον τους παλαιούς και περιβοήτους εις την εξωτερικήν και ελληνικήν σοφίαν, όσον και τους νεωτέρους και καθ’ ημάς εκκλησιαστικούς.

Όθεν εκ της τοιαύτης διαφοράς και φιλονεικίας, εσχίσθησαν εις τρία μέρη τα πλήθη των Χριστιανών, και άλλοι μεν, ελέγοντο Ιωαννίται, άλλοι δε Βασιλείται, και άλλοι Γρηγορίται.

Eπειδή λοιπόν έτζι ήτον σχισμένοι οι Χριστιανοί, και έτζι εδιαφέροντο οι ελλόγιμοι άνδρες, διά τούτο εφάνηκαν κατά το όνειρον οι τρεις ούτοι Ιεράρχαι και Διδάσκαλοι, πρώτον μεν, ο καθ’ ένας χωριστά χωριστά, έπειτα δε, και οι τρεις ενωμένοι ομού, εις τον τότε Ιωάννην τον Eπίσκοπον της πόλεως Ευχαΐτων, (ήτις και Ευτικατία λέγεται και κοινώς Εφλεέμ, εν τη Γαλατία ευρισκομένη,
και υποκειμένη υπό τον Μητροπολίτην Γαγγρών).

Ήτον δε ο Ιωάννης ούτος άνδρας ελλόγιμος, και έμπειρος της ελληνικής παιδείας, καθώς μαρτυρούσι τα παρ’ αυτού πονηθέντα συγγράμματα, και προς τούτοις ήτον και άνδρας, οπού είχε φθάση εις το άκρον της αρετής.

Eις τούτον, λέγω, φανέντες, με ένα στόμα του λέγουσι και οι τρεις.

Hμείς ένα είμεθα κοντά εις τον Θεόν, καθώς βλέπεις, και καμμίαν εναντιότητα ουδέ μάχην έχομεν, αλλά κατά τους διαφόρους καιρούς οπού ετύχομεν, έτζι ο καθ’ ένας από ημάς υπό του θείου κινούμενος Πνεύματος, διαφόρους και τας διδασκαλίας συνέγραψε.

Και εκείνα οπού εδιδάχθημεν υπό του Aγίου Πνεύματος, ταύτα και εξεδώκαμεν διά την σωτηρίαν των ανθρώπων.

Και πρώτος ανάμεσα εις ημάς δεν είναι, ούτε δεύτερος, αλλά εάν τον ένα ειπής, ευθύς και οι άλλοι δύω ακολουθούν.

Διά τούτο πρόσταξον τους φιλονεικούντας, να μη χωρίζωνται εξ αιτίας εδικής μας. Eις ημάς γαρ ήτον και είναι σπουδή και προθυμία, τόσον όταν είμεθα ζωντανοί, όσον και τώρα οπού μετέστημεν, το να ειρηνεύωμεν και να φέρωμεν τον κόσμον εις γνώσιν και ομόνοιαν,
και όχι να τον χωρίζωμεν.

Aλλά και εις ημέραν μίαν ένωσον και τους τρεις ημάς, και σύνθεσον τα της εορτής μας τροπάρια και άσματα, καθώς είναι πρέπον εις την εδικήν σου σύνεσιν, και ακολούθως παράδοσαι εις τους Χριστιανούς,
ότι ένα είμεθα κοντά εις τον Θεόν.

Βέβαια δε και ημείς θέλομεν συμβοηθήσομεν εις την σωτηρίαν εκείνων, οπού εκτελούσι την κοινήν μνήμην μας.

Eπειδή και ημείς φαινόμεθα, ότι έχομεν κάποιαν παρρησίαν
και δύναμιν κοντά εις τον Θεόν.

Ταύτα ειπόντες οι Άγιοι, εφάνηκαν ότι ανέβηκαν πάλιν εις τους ουρανούς, καταλαμπόμενοι από φως άπειρον,
και ένας τον άλλον καλούντες κατ’ όνομα.

Αφ’ ου λοιπόν εσηκώθη από τον ύπνον ο ιερός Ιωάννης,
έκαμε καθώς τον εδιώρισαν οι θείοι Ιεράρχαι.

Και το μεν πλήθος του λαού κατεσίγασε, τους δε φιλονεικούντας ειρήνευσεν (ήτον γαρ περιβόητος κατά την αρετήν ο ανήρ, όθεν και ο λόγος του είχε δύναμιν και πειθώ).

Και την εορτήν ταύτην παρέδωκε να εορτάζεται από την Eκκλησίαν του Θεού. Και βλέπε, ω αναγνώστα, την σύνεσιν
και διάκρισιν του θείου τούτου ανδρός.

Eπειδή γαρ ευρήκε τον Ιαννουάριον τούτον μήνα, οπού είχε και τους τρεις τούτους Ιεράρχας εορταζομένους, τον μεν Μέγαν Βασίλειον, κατά την πρώτην, τον δε Θεολόγον Γρηγόριον, κατά την εικοστήν πέμπτην, και τον θείον Χρυσόστομον, κατά την εικοστήν εβδόμην: τούτου χάριν πάλιν ήνωσεν αυτούς, κατά την τριακοστήν ταύτην του αυτού μηνός.

Και τόσον εστόλισε την Aκολουθίαν τούτων, με κανόνας, και τροπάρια, και με λόγον εγκωμιαστικόν, καθώς έπρεπεν εις τοιούτους μεγάλους Πατέρας της Eκκλησίας, ο χαριτώνυμος ούτος Ιωάννης, ώστε οπού φαίνονται ότι κατά νεύσιν και φωτισμόν, ως νομίζω, των τριών Aγίων Ιεραρχών συνετέθησαν τα άσματα της Aκολουθίας ταύτης.

Τελείως γαρ δεν έχουσι καμμίαν έλλειψιν από τα επιχειρήματα εκείνα οπού αποβλέπουν εις έπαινον των Aγίων.

Όθεν τα τροπάρια αυτά είναι ανώτερα από όσα άλλα τροπάρια έγιναν έως του νυν, και από όσα εις το μέλλον έχουν να γένωσιν.

Ήτον δε κατά την θέσιν του σώματος και τον χαρακτήρα του προσώπου τοιούτοι, οι τρεις Ιεράρχαι, αγκαλά και είπομεν περί τούτου, και εις την ξεχωριστήν εορτήν του κάθε ενός.

Ο μεν θείος Χρυσόστομος, ήτον μικρός κατά το ανάστημα του σώματος, είχε μεγάλην κεφαλήν, ήτον ξηρός και πολλά λεπτόσαρκος, ήτον μακρομύτης, και πλατέα έχων τα ρωθώνια, ήτον κίτρινος ομού και άσπρος, είχε βαθουλωτούς τους οφθαλμούς, και μεγάλους τους βολβούς.

Όθεν εκ τούτων ηκολούθει να λάμπη με χαριέστερα όμματα, αγκαλά και κατά τα άλλα μέλη του σώματος, έδειχνε πως ήτον λυπηρός. Eίχε μεγάλον το μέτωπον και χωρίς τρίχας, χαραγμένον με πολλάς χαραγάς. Eίχεν αυτία μεγάλα, και το γένειον μικρόν και ωραιότατον,
ανθισμένον με ολίγας άσπρας τρίχας.

Aπό δε την νηστείαν είχε τα σιαγόνια εις το άκρον βαθουλωμένα.

Τόσον δε είναι αναγκαίον να ειπούμεν διά τούτον τον Άγιον, ότι με τους λόγους, και την ρητορικήν του ευφράδειαν, υπερέβαλεν όλους τους σοφούς και ρήτορας των Ελλήνων.

Μάλιστα δε και εξαιρέτως, με το πλάτος των νοημάτων, και με το σαφές και ανθηρόν της φράσεως.

Τόσον δε πολλά εσαφήνισε και εξήγησε την θείαν Γραφήν, ως ουδείς άλλος, και με τας τοιαύτας διδασκαλίας του, τόσον πολλά εβοήθησε και αύξησε το κήρυγμα του Ευαγγελίου, ώστε οπού, αν ο Άγιος ούτος δεν εχρημάτιζεν, (αγκαλά και είναι τολμηρόν να το ειπή τινας) έπρεπε πάλιν να γένη μία δευτέρα παρουσία του Xριστού εις την γην.

Τόσον δε μέγας έγινεν ο χρυσορρήμων ούτος κατά την πρακτικήν και θεωρητικήν φιλοσοφίαν, εις τρόπον ότι, όλους ομού υπερέβαλε τους εναρέτους, πηγή χρηματίσας της αγάπης και ελεημοσύνης.

Και όλος ων αυτόχρημα φιλαδελφία τε και διδασκαλία.

Ούτος λοιπόν ζήσας χρόνους εξηντατρείς,
και ποιμάνας την Eκκλησίαν του Xριστού, προς αυτόν εξεδήμησεν.

O δε Μέγας Βασίλειος ήτον κατά την θέσιν
και το ανάστημα του σώματος, πολλά μακρύς.

Ήτον ξηρός και ολιγόσαρκος, μαύρος ομού και κίτρινος κατά το χρώμα, ήτον μακρομύτης, είχε τα οφρύδια στρογγυλά.

Το δε δέρμα το επάνω των οφρυδίων, το είχε συμμαζωμένον, εφαίνετο όμοιος με ένα οπού συλλογίζεται και προσέχει εις τον εαυτόν του.

Eίχε το πρόσωπον ζαρωμένον με ολίγας χαραγάς, είχε τα μάγουλα μακρά και τους μήνιγγας δασείς από τρίχας συνεστραμμένας και κυκλοειδείς.

Eφαίνετο εις την επιφάνειαν, πως είχεν ολίγον κουρευμένας τας τρίχας. Το γένειον είχε μακρόν αρκετά, και τας τρίχας είχε μεμιγμένας,
ήτοι μαύρας ομού με άσπρας.

Ούτος ο Άγιος υπερέβαλε κατά την παιδείαν των λόγων, όχι μόνον τους σοφούς και ελλογίμους οπού ήτον εις τον καιρόν του,
αλλά και αυτούς ακόμη τους παλαιούς.

Φθάσας γαρ εις κάθε είδος παιδείας, εις κάθε μίαν από αυτάς το κράτος και την νίκην απόκτησεν.

Ου μόνον δε ταύτα, αλλά και την διά πράξεως ήσκησε φιλοσοφίαν, και διά της πράξεως, ανέβη εις την θεωρίαν των όντων.

Eκ τούτων δε, ανέβη και εις τον θρόνον της αρχιερωσύνης, γενόμενος δε χρόνων τεσσαράκοντα, και εις πέντε χρόνους ποιμάνας την Eκκλησίαν
, προς Κύριον εξεδήμησεν.
O δε Θεολόγος Γρηγόριος ήτον, μέτριος μεν κατά την θέσιν, και το ανάστημα του σώματος, ολίγον δε κίτρινος, ομού και χαρίεις. Eίχε κολοβήν και πλατείαν την μύτην, είχε τα οφρύδια ίσα, έβλεπεν ήμερα και καταδεκτικά, είχε το δεξιόν ομμάτι ξηρότερον από το αριστερόν, και εφαίνετο ένα σημάδι πληγής εις το ένα άκρον του οφθαλμού του
.

Είχε το γένειον, δασύ μεν αρκετά, όχι δε και μακρόν.

Ήτον φαλακρός και άσπρος εις την κεφαλήν, έδειχνεν ότι τα άκρα του γενείου του ήτον ωσάν καπνισμένα.

Είναι δε άξιον να ειπούμεν περί του Θεολόγου τούτου, ότι ανίσως έπρεπε να γένη ένας στύλος έμψυχος και ζωντανός, συνθεμένος από όλας τας αρετάς, τούτο ήτον ο Μέγας ούτος Γρηγόριος.

Υπερνικήσας γαρ με την λαμπρότητα της ζωής του τους ευδοκιμούντας κατά την πράξιν, εις τόσην ακρότητα της θεωρίας ανέβη, ώστε οπού όλοι ενικώντο από την σοφίαν οπού είχε, τόσον εις τους λόγους,
όσον και εις τα δόγματα.

Όθεν απόκτησε κατ’ εξαίρετον τρόπον, και το να επονομάζεται Θεολόγος. Eποίμανε δε και την εν Κωνσταντινουπόλει Eκκλησίαν δώδεκα χρόνους, ζήσας επί γης χρόνους όλους ογδοήκοντα.

πηγή:
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού.
Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005

Οικουμενικός Πατριάρχης ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ:"ἡ εἰσφορὰ τῆς θύραθεν σοφίας καὶ τῶν Γραμμάτων, μάλιστα τῶν Ἑλληνικῶν, εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸ ἅγιον ἔργον της"



Ἡ τριακοστὴ Ἰανουαρίου, ἤδη ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀοιδίμου Αὐτοκράτορος Ἀλεξίου τοῦ Κομνηνοῦ, ἔχει θεσπισθῆ ὡς ἡμέρα κοινῆς μνήμης καὶ ἑορτῆς τῶν τριῶν μεγίστων Πατέρων καὶ Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας:

Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας, καὶ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀρχιεπισκόπων τῆς Βασιλίδος ταύτης Πόλεως.

Ἐπειδὴ οἱ συγκεκριμένοι Πατέρες ἦσαν ὄχι μόνον ἐκ τῶν πλέον πεπαιδευμένων, κατὰ πλάτος καὶ βάθος, εἰς ὅλον τὸ φάσμα τῶν γραμμάτων καὶ τῆς ἐπιστήμης, ἀληθεῖς φιλόσοφοι καὶ πανεπιστήμονες, ἀλλὰ καὶ διαπρεπέστατοι διαχρονικοὶ παιδαγωγοὶ καὶ διδάσκαλοι τῆς κατὰ Θεὸν καὶ τῆς θύραθεν σοφίας καὶ ἀρετῆς, κατ’ ἄγραφον νόμον, ἀπὸ αἰώνων ὑφιστάμενον,
ἡ ἡμέρα τῆς μνήμης των καθιερώθη ὡς ἑορτὴ τῆς Παιδείας καὶ τῶν Γραμμάτων.

Μνημονεύοντες, λοιπόν, σήμερον, Βασιλείου καὶ Γρηγορίου καὶ Ἰωάννου, καὶ ἀφοῦ προσεκυνήσαμεν τὴν κοινὴν τιμίαν εἰκόνα των, ὡς καὶ τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν δύο τελευταίων, τὰ μετὰ μακρὰν ἀπουσίαν ἐπιστραφέντα εἰς ἡμᾶς καὶ θησαυριζόμενα ἤδη εἰς τὸν πάνσεπτον Πατριαρχικὸν ἡμῶν Ναόν, καλούμεθα πάντες, κατὰ τὸν Ἀπόστολον, νὰ ἀναθεωρήσωμεν τὴν ὅλην ἀναστροφήν των
καὶ νὰ μιμηθῶμεν τὴν πίστιν των.

Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ νὰ σπουδάσωμεν τὴν θεόσοφον διδασκαλίαν των, νὰ ἐγκύψωμεν μὲ ταπεινὴν μαθητικὴν διάθεσιν εἰς τὰ πολύδροσα καὶ ζωηφόρα νάματα τῶν συγγραμμάτων των, νὰ κατοπτρισθῶμεν εἰς τὸ ἦθος των καὶ νὰ ζηλώσωμεν κατὰ πάντα τὸ ἀξιομίμητον προσωπικόν των παράδειγμα.

Τοῦτο θὰ ἦτο ἡ καλλιτέρα ἀπόδοσις τιμῆς εἰς τοὺς ἑορταζομένους «τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου Θεότητος».

Συνήθως, τὴν ἡμέραν αὐτήν, δοθείσης τῆς μοναδικῆς προσφορᾶς τῶν ἑορταζομένων Ἁγίων εἰς τὰ Γράμματα, οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ρήτορες τονίζουν τὴν προσφορὰν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν ἀνθρώπων της
εἰς τὰ Γράμματα καὶ τὸν Πολιτισμόν.


Ἀλλὰ πρέπει κάποτε νὰ τονισθῇ καὶ ἡ εἰσφορὰ τῆς θύραθεν σοφίας καὶ τῶν Γραμμάτων, μάλιστα τῶν Ἑλληνικῶν, εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸ ἅγιον ἔργον της.

Καὶ ἐπειδὴ τοῦτο χρήζει συστηματικῆς σπουδῆς καὶ ἐνδελεχοῦς ἐρεύνης, δὲν εἶναι δυνατὸν εἰς μίαν ὀλιγόλεπτον ἑόρτιον Πατριαρχικὴν ἀναφορὰν
νὰ καλυφθῇ οὐδ’ ἐπ’ ἐλάχιστον.

Ἀκροθιγῶς μόνον τολμῶμεν νὰ προσεγγίσωμεν τὸ θέμα, δίδοντες οὕτως ἀφορμὴν εἰς ἄλλους ἁρμοδιωτέρους νὰ τὸ πραγματευθοῦν μετ’ ἐπιστήμης καὶ νὰ παρουσιάσουν τοὺς καρποὺς τῆς προσπαθείας των.

Ἡ Ἐκκλησία ἐξ ἀρχῆς, ἤδη ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους -οἱ ὁποῖοι εἶναι σφάλμα νὰ ἐκλαμβάνωνται ὅλοι συλλήβδην ὡς ἀγράμματοι- ἐδέχθη πλουσίως τὴν εὐεργετικὴν ἐπίδρασιν τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων καὶ τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας.

Ὁ Ἀπόστολος λ.χ. καὶ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ἦτο ἄριστος γνώστης τῆς Πυθαγορείου φιλοσοφίας καὶ ἐνήμερος τῆς ἑλληνικῆς σκέψεως, διὰ μέσου τοῦ μεγάλου ἑλληνιστοῦ φιλοσόφου Φίλωνος. Ἡ περὶ τοῦ Λόγου Θεολογία του, ἡ ἐκφραζομένη εἰς τὸν πρόλογον τοῦ Εὐαγγελίου του, προϋποθέτει τὴν ἀντίστοιχον περὶ λόγου φιλοσοφίαν τοῦ Πλάτωνος καὶ τοῦ Φίλωνος.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶχεν ἀρίστην ἑλληνικὴν παιδείαν.

Οἱ Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Ἀνδρέας εἶχον θαυμασίαν ἑλληνομάθειαν, ὅπως ἄλλωστε προδίδουν αἱ δύο Καθολικαὶ Ἐπιστολαὶ τοῦ πρώτου.

Τὸ ἴδιον καὶ ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ὁ ὁποῖος ἐπιπροσθέτως ἦτο καὶ ἰατρός.

Τὰ πρῶτα γραπτὰ κείμενα τοῦ Χριστιανισμοῦ, περιέχοντα ἔκθεσιν περὶ λόγων καὶ πράξεων τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Πίστεως ἡμῶν, μορφολογικῶς εἶναι συγγενέστατα μὲ ἔργα ὅπως τὰ «Ἀπομνημονεύματα» τοῦ Ξενοφῶντος, αἱ ποικίλαι συλλογαὶ γνωμικῶν τῶν Ἑλλήνων φιλοσόφων κ.λπ. Δὲν ἔχει κανεὶς παρὰ νὰ μελετήσῃ τὴν Καινὴν Διαθήκην καὶ θὰ τὸ διαπιστώσῃ.

Εἰς τὴν κλασσικὴν ἑλληνικὴν ἀρχαιότητα διέπρεψαν διάφοροι φιλοσοφικαὶ σχολαί: ἡ Ἀκαδημία, ὁ Περίπατος, ἡ Στοὰ καὶ ὁ Πυθαγορισμός.

Ἡ Ἀκαδημία, δηλαδὴ ὁ Πλάτων, ἦτο ἡ θεολογικὴ αὐθεντία τοῦ φωτισμένου Ἑλληνισμοῦ καὶ ἐκήρυττε τὸν Θεὸν ὡς τὴν ὑψίστην ἰδέαν. Ὁ ὅρος «Θεολογία» εἶναι πλατωνικὸς καὶ ἀπαντᾶται τὸ πρῶτον εἰς τὴν «Πολιτείαν» τοῦ Πλάτωνος.

Ὁ Περίπατος, δηλαδὴ ὁ Ἀριστοτέλης, ἐκήρυττεν ὡς πρώτην ἐπιστήμην τὴν Θεολογίαν καὶ τὸν Θεὸν ὡς τὸ ὕψιστον εἶδος τοῦ παντός, τὴν καθαρὰν ἐνέργειαν,
τὸ πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον.

Ἡ Στοά, ἡ Στωικὴ φιλοσοφικὴ Σχολή, ἐκήρυττε τὴν ἑνότητα Θεοῦ καὶ κόσμου ἐν τῆ φύσει καὶ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἡ δι’ ὅλων τῶν μορίων διήκουσα συνδετικὴ δύναμις, ὁ Λόγος ἤ ἡ ψυχὴ τοῦ κόσμου.

Διὰ τοῦ Ποσειδωνίου δὲ καὶ τοῦ Σενέκα ἐκήρυττεν ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι προσωπικὸς Θεός. Ὁ Σενέκας ἀκόμη ἐκήρυττεν ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι Πατὴρ καὶ σύντροφος τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει νὰ Τοῦ ἐκφράζῃ τὴν εὐγνωμοσύνην του διὰ τῆς μιμήσεώς Του καὶ καλλιεργείας τῆς ἀγαθότητος.

Ὑπεστήριζεν ἀκόμη ἡ Στοά, δηλαδή ἡ Στωϊκή φιλοσοφία, τὴν ἰσότητα καὶ τὴν ἀδελφοσύνην μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν ἀνάγκην τῆς ἠθικῆς μεταβολῆς διὰ τὴν ἀπαλλαγὴν ἀπὸ τὰς ἀλόγους ὁρμὰς καὶ τὴν ἐπίτευξιν ἀπαθείας καὶ σοφίας.

Ὁ Πυθαγορισμὸς συνεδύαζεν ἐπιστήμην καὶ θρησκείαν.
Ἐφήρμοσε τὸν κοινοβιακὸν βίον, μὲ σκοπὸν τὴν καλλιέργειαν τῆς ἀρετῆς, ἐδίδασκεν ἀποφυγὴν τοῦ κρέατος καὶ τοῦ οἴνου, ἀπέρριπτε τὰς ζωοθυσίας, ἐκαλλιέργει φιλόσοφον σιωπήν, αὐστηρὰ ἤθη, κοινοκτημοσύνην, αἴσθημα προσωπικῆς εὐθύνης καὶ ἀξίας καὶ αὐτοέλεγχον.

Εἶναι γνωστὴ ἡ καθημερινὴ αὐτοεξέτασις τῶν Πυθαγορείων:
«Πῆ παρέβην; Τί δ’ ἔρρεξα; Τί δέ μοι δέον κ’ οὐκ ἐτελέσθη;»


Ὁ Νεοπλατωνισμός, διὰ τοῦ Πλωτίνου, ἐκήρυττε τὸ Ἕν τῆς Θεότητος καὶ τὰς Τρεῖς θείας ὑποστάσεις, ὡς ὕψιστον δὲ προορισμὸν τοῦ ἀνθρώπου τὴν ἕνωσιν μετὰ τοῦ Θεοῦ, μετὰ κοπιώδη προπαρασκευὴν καὶ ἄσκησιν.


Εἰς τοὺς χώρους αὐτοὺς καὶ τὰς διδασκαλίας των διακρίνει κανεὶς ἐν σπέρματι ἀρκετὰς ἀληθείας τῆς Χριστιανικῆς Θεολογίας, ὡς καὶ πρακτικάς, τὰς ὁποίας ἐφήρμοσεν ἐπὶ τὸ τελειότερον καὶ μὲ βαθύτερον καὶ ὑψηλότερον περιεχόμενον καὶ σκοπὸν ἡ Χριστιανικὴ πρᾶξις.

Διὰ τοῦτο καὶ δὲν εἶναι παράδοξον ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς ἀπερρόφησε πλεῖστα στελέχη τῆς Στοᾶς, τοῦ Περιπάτου, τῆς Ἀκαδημίας καὶ τοῦ Νεοπυθαγορισμοῦ.

Πρὸς τούτοις, ὑπῆρχον οἱ Ἐπικούρειοι καὶ οἱ Σκεπτικισταί, ἡ διδασκαλία καὶ ἡ πρᾶξις τῶν ὁποίων ὅμως δὲν εἶχε σημεῖα συναντήσεως μὲ τὸ Χριστιανικὸν πνεῦμα, καὶ δι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία ἐκράτησεν αὐστηρὰς ἀποστάσεις ἀπὸ αὐτούς.

Παραλλήλως πρὸς τὰς Σχολὰς ὡς φιλοσοφικὰ ρεύματα, ὑπῆρχον καὶ αἱ Σχολαὶ ὡς σχολεῖα. Τοιαύτη ἦτο ἡ περίφημος Σχολὴ τῶν Ἀθηνῶν, ἡ ὁποία ἐμόρφωσε τοὺς δύο ἐκ τῶν τριῶν ἑορταζομένων σήμερον Πατέρων, τὸν Μέγαν Βασίλειον καὶ τὸν Θεολόγον Γρηγόριον, ἀλλὰ καὶ τὸν ὑπὸ τὸ ὄνομα Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου συγγραφέα τῶν περιφήμων μυστικῶν θεολογικῶν συγγραμμάτων, ἐμμέσως δέ, διὰ τοῦ ἀδελφοῦ του Βασιλείου, καὶ τὸν Ἅγιον Γρηγόριον Νύσσης.

Ἡ Σχολὴ τῆς Ἀλεξανδρείας μᾶς ἔδωκε τὸν Ἰωάννην τὸν Φιλόπονον καὶ τοὺς χριστιανοὺς ἐπιστήμονας τῆς Γάζης,
ἡ ὁποία τόσον ταλαιπωρεῖται εἰς τὰς ἡμέρας μας.

Ἐν Ἀντιοχείᾳ ὑπῆρχεν ἡ Σχολὴ τοῦ Λιβανίου, εἰς τὴν ὁποίαν ἐμαθήτευσε, πλήν τοῦ Βασιλείου καὶ τοῦ Γρηγορίου, καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

Αἱ Σχολαὶ αὐταὶ ἔδωκαν εἰς σπουδαίους ἐκκλησιαστικοὺς ἄνδρας τὸ παράδειγμα ἱδρύσεως ἀναλόγων Σχολῶν, Χριστιανικῶν πλέον καὶ τῆς «ἀληθοῦς Φιλοσοφίας», δηλ. τῆς Θεολογίας, διδασκαλείων.

Οὕτως ἐδημιουργήθη ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Ἀλεξανδρείας ἀπὸ τὸν Πάνταινον, τὸν Κλήμη τὸν Ἀλεξανδρέα καὶ τὸν πολὺν Ὡριγένη, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησε καὶ ἄλλην κατόπιν ἐν Καισαρείᾳ, μὲ μαθητὰς ἐκεῖ Γρηγόριον τὸν Θαυματουργόν, τοὺς Καππαδόκας καὶ τὸν Καισαρείας Εὐσέβιον.

Εἰς τὴν δευτέραν φάσιν τῆς ἀκμῆς της ἡ Σχολὴ τῆς Ἀλεξανδρείας μᾶς ἔδωκε τὸν Μέγαν Ἀθανάσιον, Δίδυμον τὸν Τυφλόν, Ἡσύχιον τὸν Ἱεροσολύμων καὶ τὸν Ἀλεξανδρείας Κύριλλον.

Ἐδημιουργήθη ἐπίσης ἡ Σχολὴ τῆς Ρώμης μὲ τὸν Ἰουστῖνον καὶ τὸν Ἱππόλυτον, ἡ τῆς Ἀντιοχείας μὲ τὸν Λουκιανὸν καὶ Διόδωρον Ταρσοῦ, καὶ ἀρίστους τῶν μαθητῶν της τὸν Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον καὶ τὸν Θεόδωρον Μοψουεστίας, ἄλλη ἐν Γάζῃ ἀπὸ τὸν Αἰνείαν τὸν Γαζαῖον καὶ ἄλλη ἐν Λυκίᾳ ἀπὸ τὸν Μεθόδιον.

Εἰς τὰς Σχολὰς αὐτὰς ἐδιδάσκοντο καὶ οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι, πλὴν τῶν ἀθέων, διότι ἐξετιμᾶτο ἡ διδασκαλία των ὡς προπαιδευτικὴ εἰς Χριστόν.

Ὅπως λέγει χαρακτηριστικῶς Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς: «Ἡ μὲν οὖν πρὸ τῆς τοῦ Κυρίου παρουσίας εἰς δικαιοσύνην Ἕλλησιν ἀναγκαία φιλοσοφία, νυνὶ δὲ χρησίμη πρὸς θεοσέβειαν γίνεται, προπαίδευσις οὖσα τοῖς τὴν πίστιν δι’ ἀποδείξεως καρπουμένοις. Ἐπαιδαγώγει γὰρ αὕτη (ἡ φιλοσοφία) τὸ Ἑλλληνικόν, ὡς ὁ Νόμος τοὺς Ἑβραίους εἰς Χριστόν ... θεόθεν ἥκειν τοῖς ἀνθρώποις» (Στρωματεῖς Α V).

Οἱ ἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς καὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, μέχρι καὶ Φωτίου τοῦ Μεγάλου καὶ μέχρι Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καὶ Νεκταρίου Πενταπόλεως (διὰ νὰ μὴ ὁμιλῶμεν μόνον διὰ τοὺς ἀρχαίους), ἐπωφελήθησαν τὰ μέγιστα τῆς θύραθεν σοφίας, τῆς φιλοσοφίας, τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων, τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης μὲ τὸν πλοῦτον, τὴν πλαστικότητα καὶ τὴν ἐκφραστικήν ὑψηλῶν καὶ λεπτεπιλέπτων ἐννοιῶν δύναμίν της, καθὼς καὶ τῆς ποιήσεως.

Τὰ κείμενά των εἶναι διάσπαρτα ἀπὸ φράσεις, λόγους, ὅρους καὶ στοιχεῖα ἀπὸ τὸν Ὅμηρον, τὸν Σοφοκλῆ, τὸν Εὐριπίδην, τὸν Ξενοφῶντα, τὸν Ἰσοκράτη, τὸν Δημοσθένη, τὸν Θουκυδίδην, τὸν Πίνδαρον, τὸν Ζήνωνα, τὸν Ἡράκλειτον, τὸν Πλάτωνα, τὸν Πυθαγόραν, τὸν Ἀριστοτέλη, τὸν Χαιρήμονα,
τὸν Πλούταρχον, τὸν Λουκιανὸν κ. ἄ.

Ἐνίοτε ἐντοπίζονται καὶ ἀπομιμήσεις τοῦ ὕφους των εἰς τὰ πατερικὰ κείμενα. Οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ποιηταὶ καὶ ὑμνογράφοι διδάσκονται ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους ποιητάς, ἐμπνέονται καὶ ἀντλοῦν ἐξ αὐτῶν ἀρκετὰ εἰς μέτρον, ὕφος, εἰκόνας, λυρισμὸν κ.λπ. Τὸ ἴδιον καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ρήτορες ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους ρήτορας κ.ο.κ.

Πάντα ταῦτα, ὡς γνωστόν, προσελήφθησαν ἀπὸ τὸν Χριστιανισμὸν ὡς φιλοσοφικοὶ ὅροι καὶ ἐτέθησαν εἰς τὴν διάθεσίν του, ὁ ὁποῖος καὶ ἐξηγίασεν αὐτοὺς καὶ δι’ αὐτῶν ἐξέφρασε τὸ βαθύτατον περιεχόμενον τῆς διδασκαλίας του.

Εἰς τοῦτο συνετέλεσαν τὰ μέγιστα οἱ σήμερον τιμώμενοι μέγιστοι Ἱεράρχαι καὶ οἰκουμενικοὶ διδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι συνεδύασαν κατὰ τρόπον ἀξιοθαύμαστον τὸ ἀρχαῖον ἑλληνικὸν πνεῦμα καὶ τὴν χριστιανικὴν πίστιν.


Δὲν ἐπιθυμοῦμεν νὰ σᾶς καταπονήσωμεν διὰ περισσοτέρων.

Ἐὰν ἡ Ἐκκλησία ἀνέδειξε Πατέρας καὶ Διδασκάλους, Ἱεραποστόλους, Φωτιστὰς καὶ ἐκπολιτιστὰς Ἐθνῶν, Διδασκάλους τοῦ Γένους, ρήτορας, ποιητάς, σοφούς, λογίους, ἐπιστήμονας, καὶ ἐὰν ἡ Ἐκκλησία ἵδρυσε Σχολὰς καὶ διδακτήρια, καὶ Πατριαρχικὰς Μεγάλας τοῦ Γένους, καὶ Θεολογικάς, καὶ Ἀθωνιάδας, καὶ Πατμιάδας, καὶ Εὐαγγελικάς, καὶ ἀστικάς, καὶ μέσας, καὶ ἀνωτέρας, καὶ ἀρρεναγωγεῖα καὶ παρθεναγωγεῖα, καὶ ἐφώτισε τὸν λαόν, πέραν τοῦ ἄνωθεν φωτισμοῦ καὶ τῆς ἐπιπνοίας τοῦ Παρακλήτου, ὀφείλει οὐκ ὀλίγα καὶ εἰς τὴν θύραθεν σοφίαν καὶ παιδείαν, πρωτίστως καὶ κυρίως τοῦ Ἑλληνισμοῦ, πρὸς τὴν ὁποίαν,
παραλλήλως πρὸς τὴν ἐσωτερικὴν καὶ ἁγιοπνευματικήν,
ἀποδίδομεν σήμερον τὴν ὀφειλομένην τιμήν.


Χρόνια πολλὰ εἰς ὅλους καὶ καλὰς προόδους εἴς τε τὴν ἔνθεον, ἁγιαστικὴν καὶ σώζουσαν σοφίαν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ὑγιαίνουσαν, πλεῖστα βοηθητικὴν καὶ ἀπαραίτητον κατὰ κόσμον τοιαύτην, τῇ χάριτι τῆς Σοφίας τοῦ Θεοῦ τῆς κατασκευασάσης τὸν κόσμον!


Ὁμιλία τῆς Α.Θ.Παναγιότητος,
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου
εἰς τὴν ἑορτὴν τῶν Γραμμάτων(Φανάριον, 30.01.2009).

Αθηνών Ιερώνυμος:"Οἱ Τρεῖς Ἅγιοι μὲ τὸ βίο τους καὶ τὴ διδασκαλία τους μᾶς καλοῦν σὲ μετάνοια..."



Ἀγαπητοί μου Ἐκπαιδευτικοί, Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ζοῦμε μία ἐποχὴ ποὺ ἡ ἐκπαίδευση ἔχει χάσει τὸν καλλιτεχνικό της ρόλο νὰ καλλιεργεῖ δηλαδή τὶς ψυχὲς τῶν μαθητῶν καὶ νὰ ἀλλάζει τὸν κόσμο. Εἶναι περισσότερο γραφειοκρατικὴ καὶ μονοδιάστατη
χάνοντας τὸν ἀπελευθερωτικό της ρόλο.

Δὲν εἶναι παράξενο ἑπομένως ποὺ ἡ ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν , ὡς ἑορτὴ τῆς Παιδείας, ἀντιμετωπίζεται ἀπὸ μερικούς, μὲ ἀδιαφορία.

Μία ἀργία, ποὺ κομίζει μία ἀκατανόητη ἑορτή.

Εἶναι τόσο ἀκατανόητη, ὅσο ἀκατανόητη μοιάζει νὰ εἶναι ἡ σχέση τῆς Παιδείας μὲ τὴν Κοινωνία. Δὲν εἶναι καθόλου εὔκολο νὰ γίνει ἀντιληπτό, ἰδιαίτερα σήμερα, ὅτι μία ἄδικη καὶ ἀπρόσωπη κοινωνία δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει παιδεία, ἀλλὰ νὰ γεννᾶ ἕνα ἄδικο, ἀπρόσωπο καὶ πολλὲς φορὲς ἀπάνθρωπο ἐκπαιδευτικὸ σύστημα.

Ο Μέγας Βασίλειος, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στάθηκαν στὸν ἄνθρωπο καὶ τὰ ἔργα του.
Καταδίκασαν τὴν ἀνισότητα καὶ τὴ βιαιότητα τῆς ἐξουσίας τῶν ἰσχυρῶν γιὰ νὰ δείξουν ὅτι μόνο ἕνας ἄνθρωπος ποὺ καλλιεργεῖται μὲ ἀρετὲς καὶ τὰ ἀγαθὰ τοῦ πολιτισμοῦ μπορεῖ νὰ ἀλλάξει τὴν ἀσχήμια τῶν κοινωνιῶν.

Γιὰ τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες ὁ νόμος τῆς ἀγάπης, τῆς ἰσότητας, τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς εἰρήνης δὲν ἔχει τίποτε τὸ κοινὸ μὲ τὸ νόμο τῶν ἰσχυρῶν κάθε ἐποχῆς.

Ἡ Παιδεία, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τους, ἀποτελεῖ δρόμο ἀπελευθέρωσης προσωπικῆς καὶ κοινωνικῆς καὶ τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα πρέπει νὰ σέβεται τὴν ἰδιαιτερότητα τοῦ προσώπου τοῦ μαθητή, νὰ βρίσκεται στὴν ὑπηρεσία του, νὰ καλλιεργεῖ καὶ νὰ θεραπεύει τὴ δίψα του γιὰ μάθηση.

Ὁ στόχος πρέπει νὰ εἶναι ἡ κατὰ πρόσωπο καλλιέργεια καὶ ὄχι τὸ κατὰ κεφαλὴν εἰσόδημα. Ἡ ἀγάπη καὶ ὄχι ἡ ἀναγκαιότητα.

Ὅσο ἡ Παιδεία θὰ ἰσοδυναμεῖ μὲ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ποὺ θεωρεῖται ἐπιτυχημένο μόνο ὡς προπαρασκευστικὸ στάδιο γιὰ τὴν εἰσαγωγὴ στὴν Τριτοβάθμια Ἐκπαίδευση, τόσο περισσότεαρο θὰ αὐξάνεται ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ποὺ θὰ «χάνεται» καὶ δὲν θὰ ὁλοκληρώνει τὴ βασικὴ ἐκπαίδευση,
θὰ ὑποφέρει ἀπὸ κατάθλιψη καὶ θὰ μισεῖ τό σχολεῖο.

Οἱ Τρεῖς Ἅγιοι μὲ τὸ βίο τους καὶ τὴ διδασκαλία τους μᾶς καλοῦν σὲ μετάνοια, σὲ μία οὐσιαστικὴ στροφὴ ποὺ θὰ βοηθήσει νὰ ἀνθίσουν οἱ ψυχὲς τῶν παιδιῶν μας.

Θὰ τιμήσουμε οὐσιαστικά τούς Τρεῖς Ἱεράρχες μόνο ὅταν θὰ ἀποκτήσουμε Παιδεία καὶ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα ποὺ θὰ σέβεται τὸ δάσκαλο καὶ τὸ μαθητή.

Αμερικής Δημήτριος:" Ἡ πίστη τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στό Εὐαγγέλιο ὑπῆρξε ἡ βάση γιά τήν ζωή των, μιά ζωή προσφορᾶς των στόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους"


ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Ἀριθ. Πρωτ. 08 / 10

30 Ἰανουαρίου 2010

Ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν

καί Ἡμέρα τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων

Προσφιλεῖς μου ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Σ' αὐτό τόν πρῶτο μήνα τοῦ νέου χρόνου, εἴμεθα εὐλογημένοι διότι στό ἐκκλησιαστικό ἡμερολόγιο τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας συγκαταλέγεται ὁ ἑορτασμός τῶν Τριῶν Ἁγίων Πατέρων,

Μεγίστων Ἱεραρχῶν καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων,

Βασιλείου τοῦ Μεγάλου,

Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου

καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Τήν ἡμέρα αὐτή τῆς ἑορτῆς των, τιμοῦμε τήν ζωή καί τήν μαρτυρία πίστεως αὐτῶν τῶν ἁγίων καί λαμπρῶν ἀνδρῶν, οἱ ὁποῖοι ἐδόξασαν τόν Θεό διά τῆς ὑπέροχης προσφορᾶς των στούς ἀνθρώπους ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ.

Οἱ ζωές των μᾶς προσφέρουν μία αὐθεντική εἰκόνα τῆς δυνάμεως τοῦ Εὐαγγελίου, μᾶς προσφέρουν τήν καλή εἴδηση τῆς σωτηρίας ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ, καθώς καί οἱ τρεῖς πίστεψαν σ' Αὐτόν μέ ὅλη τους τήν καρδία, τήν ψυχή καί τήν διάνοια καί καθώς μεταμορφώθηκαν ἀπό τήν παρουσία Του σέ ἁγίους,

διαποτισμένους μέ θεία δύναμη καί σοφία.

Ἐπιπλέον, οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες προσφέρουν μαρτυρία τοῦ Εὐαγγελίου μέσα ἀπό τή διακονία τῆς διδασκαλίας, τήν ὑπεράσπιση τῆς πίστεως καί τήν ἀγάπη των γιά μάθηση, καθώς καί τήν διακονία των στούς ἄλλους ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται ἀπό εὐσπλαγχνία, ταπεινοφροσύνη καί θυσία.

Οἱ ζωές τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἀποτελοῦν ὡραῖες μαρτυρίες τῆς ἀποδοχῆς καί πλήρους ἀφοσιώσεώς τους στό Εὐαγγέλιο.

Ὁ καθένας τους ἐπηρεάσθηκε ἀπό τά μέλη τῶν ἁγίων οἰκογενειῶν στίς ὁποῖες ἀνῆκαν καί ἀπό διδασκάλους οἱ ὁποῖοι εἶχαν δεχθεῖ τό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ καί ἐπίστευσαν. Καί οἱ τρεῖς ὑπερνίκησαν διαμάχες τοῦ νοῦ καί τῆς ψυχῆς, προκλήσεις οἱ ὁποῖες τελικά κατέληξαν σέ πλήρη ἀποδοχή τῆς θείας χάριτος. Μέσα ἀπό τήν διά βίου ἀφοσίωσή των στόν Θεό, μετέδωσαν τό μήνυμα τῆς προτεραιότητος καί τῆς ἀποστολῆς τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεώς μας νά δεχθῇ τό Εὐαγγέλιο καί τήν ἀποκατάσταση τῆς κοινωνίας μας μέ τόν Θεό.

Ἡ πίστη τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στό Εὐαγγέλιο ὑπῆρξε ἡ βάση γιά τήν ζωή των, μιά ζωή προσφορᾶς των στόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους.

Αὐτό πού πίστευαν καί κήρυτταν, αὐτό καί ἔπρατταν.

Τό Εὐαγγέλιο ἦτο γι' αὐτούς ὄχι μόνον μήνυμα ἀληθείας τό ὁποῖο ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή ζωή καί τή σωτηρία, ἀλλά ἦτο καί διακονία. Γιά τόν Ἅγιο Βασίλειο, τόν Ἅγιο Γρηγόριο καί τόν Ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο, ὁ σκοπός τοῦ μηνύματος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἐπεκτείνετο πέραν τοῦ προσωπικοῦ πνευματικοῦ των καταρτισμοῦ στίς ἀνάγκες τῶν ἄλλων.

Ἔτσι, ὑπηρέτησαν μέ εὐσπλαγχνία καί ταπεινοφροσύνη, ἀπαρνούμενοι τόν ἑαυτόν τους καί θυσιάζοντας οἱοδήποτε προσωπικό ὄφελος πρός χάριν τῶν συνανθρώπων των. Ἔζησαν κατά τό Εὐαγγέλιο διότι ἔκαναν δικό τους τό παράδειγμα καί τήν διακονία τοῦ Χριστοῦ, μή ὑπολογίζοντας τίς θλίψεις τίς ὁποῖες ἀντιμετώπιζαν καί προσφέροντας γενναιόδωρα τά πάντα οὕτως ὥστε νά σώσουν ψυχές.

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες εἶχαν πλήρη συνείδηση τῆς μεταμορφωτικῆς δυνάμεως τοῦ Εὐαγγελίου. Εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Εὐαγγελίου ἡ ὁποία ἀλλάζει τήν ἀντίληψή μας γιά τίς διάφορες πτυχές τῆς ἀνθρωπίνης ὑποστάσεώς μας.

Αὐτό ἀντικατοπτρίσθηκε στήν ἀγάπη γιά τήν παιδεία καί τή γλώσσα, μιάν ἀγάπη τήν ὁποία ἐξέφρασαν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες καθώς ἐπιβεβαίωναν τίς μεγάλες δυνατότητες τῶν θεοσδότων ἀνθρωπίνων ἱκανοτήτων μας καί τόν ρόλο τοῦ μυαλοῦ καί τῆς γλώσσας στήν μετάδοση τῶν ἀληθειῶν τῆς ζωῆς καί τῆς πίστεως. Γι' αὐτό τόν λόγο, στήν σημερινή ἡμέρα τιμοῦμε μέ γιορτές τά Ἑλληνικά Γράμματα.

Ἀναγνωρίζουμε τόν ρόλο τόν ὁποῖο διεδραμάτισε ἡ Ἑλληνική σκέψη, γλώσσα καί πολιτισμός στήν προώθηση τῆς γνώσεως καί κατανοήσεως τοῦ κόσμου μας. Κλασσικές μέθοδοι σκέψεως ἐνεθάρρυναν τήν πνευματική σαφήνεια καί συνέβαλαν σέ μεγάλες ἐπιστημονικές ἀνακαλύψεις καί προόδους.

Ἡ Ἑλληνική γλώσσα ἔγινε ἡ βάση γιά πολλούς τομεῖς τῆς σύγχρονης γλώσσας, προσφέροντας ἀκρίβεια καί δομή. Ὁ Ἑλληνικός πολιτισμός ὡς ἔκφραση σκέψεως, τέχνης καί γλώσσας, δημιούργησε πρότυπα γιά τήν λογοτεχνία, τή ρητορική, τήν τέχνη καί τήν ἀρχιτεκτονική.

Οἱ Ἅγιοι Βασίλειος, Γρηγόριος καί Ἰωάννης Χρυσόστομος ἀνεγνώρισαν τήν σημασία τῶν παραπάνω ἀληθειῶν γιά τήν μετάδοση τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Ἐκτός ἀπό τήν ἀναγνώριση τῶν ὠφελειῶν τῆς παιδείας στήν ἀνάπτυξη τοῦ νοῦ, ἄντλησαν στοιχεῖα ἀπό τίς πηγές τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας καί σκέψεως γιά νά φωτίσουν μεγάλες θεολογικές ἀλήθειες καί νά ἐξερευνήσουν τήν σημασία πού ἔχει ἡ θεία ἀποκάλυψη γιά τίς διάνοιες καί ψυχές μας καί γιά ὁλόκληρη τήν Δημιουργία.

Εἶδαν, ἐπίσης, τήν σημασία πού ἔχει ἡ υἱοθεσία διαφόρων πολιτισμικῶν στοιχείων, τά ὁποῖα ἦταν ἐκφράσεις τῆς δημιουργικότητος καί ἐφευρετικότητος τῆς ἀνθρωπότητος, ὡς μέσα διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου.

Προσφιλεῖς μου ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ, τήν ἡμέρα τῆς Ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καί τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων,

ἄς κοιτάξουμε τό παράδειγμα αὐτῶν τῶν μεγάλων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἄς μιμηθοῦμε τήν ἀγάπη τους γιά τόν Θεό καί τήν πίστη τους στό Εὐαγγέλιο.

Εἴθε νά οἰκοδομήσουμε μία ζωή ὑπηρεσίας καί μαρτυρίας ἐπί τοῦ θεμελίου τῆς πίστεώς μας σέ ὅσα ἔχει κάνει ὁ Χριστός γιά μᾶς.

Εἴθε, ἐπίσης, νά εἴμεθα εὐγνώμονες γιά τήν μεγάλη κληρονομία τήν ὁποία ἐλάβαμε, καί ἡ ὁποία καλλιεργεῖ τήν ἀγάπη γιά τήν παιδεία καί τή γλώσσα στήν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ καί τήν διακονία τοῦ Εὐαγγελίου ἔτσι ὥστε ἡ ἀνθρωπότητα νά ἀκούσῃ, νά πιστεύσῃ καί νά δεχθῇ τό Εὐαγγέλιο τό ὁποῖο ὁδηγεῖ στήν αἰώνια ζωή.

Μετά πατρικῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης,

† ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος

Τρεις Ιεράρχες και σχολείο σήμερα...:Του Γιώργου Μάλφα Θεολόγου

Βασίλειος ο Μέγας, Ιωάννης ο Χρυσόστομος,

Γρηγόριος ο Θεολόγος:

συμπιέζουμε την αγιότητα σε βιβλία και ομιλίες, σε αργίες και επετείους.

Πάντα μας διαφεύγει...

Τους «Προστάτες της Παιδείας και των Γραμμάτων» τιμά ράθυμα και υποκριτικά η δημόσια εκπαίδευση, σε μια συγκυρία φέτος για την πατρίδα καταθλιπτική.

Η απειλή της επιτήρησης, η παύση πληρωμών,

ο εφιάλτης της χρεοκοπίας…

Μια κοινωνία που καλόμαθε να καταναλώνει σαν παράσιτο γίνεται τώρα «πεδίο βολής φτηνό» για τους πειραματισμούς

των κερδοσκόπων του χρήματος.

«Η πλουτοκρατία ήταν, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος» που θα ’λεγε και ο Παπαδιαμάντης.

Συνθλίβει μικρούς και αδύνατους. Αποθρασύνει μεγάλους και ισχυρούς. Μα πίσω από την κρίση των αριθμών, των δεικτών, και των ελλειμμάτων αποκαλύπτεται μια κρίση βαθιά πνευματική.

Γιατί αν «ο αγώνας για το ψωμί μου είναι ζήτημα υλικό, ο αγώνας για το ψωμί του διπλανού μου είναι ζήτημα πνευματικό». Αυτό δεν θα σου το μάθουν βέβαια οι οικονομολόγοι που διαχειρίζονται τις κρίσεις του συστήματος, που καταρτίζουν «προγράμματα σταθερότητας».

Θα σου το μάθουν δάσκαλοι ψυχωμένοι που μορφώνουν τα παιδιά μας.

Ποιος, αλήθεια, γιορτάζει και γιατί σήμερα; Ποια πρόταση ζωής εμπνέει το μαθητή, το δάσκαλο και το γονιό; Ποιον άνθρωπο διαπλάθουμε στο σχολείο σήμερα; Τι σχέση μπορεί να έχει η άσκηση στην αλήθεια της ζωής που μας υπέδειξαν οι τιμώμενοι Ιεράρχες,

με την καθημερινότητα του σχολείου που βιώνουμε;

Από την αγωγή στην παιδεία και την εκπαίδευση, από την εκπαίδευση στην εξειδίκευση και μετά στην …ευέλικτη απασχόληση. Φαύλος κύκλος, ανακυκλώνει αδιάκοπα τη ζωή σαν επιβίωση.

Αγαπημένη μου μαθήτρια, αγαπημένε μου μαθητή

Τούτα τα χρόνια της σχολικής σου διαδρομής συμμετέχεις σ’ έναν αγώνα ανελέητο. Σ’ έναν πρωταθλητισμό ακραίων επιδόσεων.

Δυνατότερα, ψηλότερα, γρηγορότερα!

Ενοχλητικά μονότονα και εκβιαστικά επαναλαμβάνεται η προτροπή των γονιών, των συγγενών και των δασκάλων σου:

«Τώρα κρίνεται το μέλλον σου, πρόσεξε!».

Άδικο δεν είναι; Να κρίνεται το όλον της ζωής σε κάποιες εξετάσεις στα δεκαεπτά σου χρόνια; Να «κλειδώνεται» το μέλλον με «έξυπνες» επαγγελματικές επιλογές της οικογένειας στα δεκατέσσερά σου χρόνια;

Η δοκιμασία σου επώδυνη. Οι απαιτήσεις δυσβάσταχτες. Μαραζώνει η ψυχή και το κορμί σου, στα πιο ευαίσθητα, στα πιο όμορφα χρόνια, αυτά της εφηβείας. Ο πιο σκληρά εργαζόμενος είσαι, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις. Ξεκινάς τη μέρα σου με ανιαρό επτάωρο σε κάποια σχολική αίθουσα, συνεχίζεις με ένα απαιτητικό απόγευμα στο φροντιστήριο. Καταλήγεις εξουθενωμένος αργά το βράδυ

στο σπίτι για το διάβασμα της επόμενης ημέρας.

Οι γονείς αυτά τα χρόνια στο πλευρό σου. Σε ρόλο σπόνσορα, ποντάρουν πάνω σου απωθημένα όνειρα, ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Ο μύθος της «δωρεάν παιδείας» άτρωτος στο χρόνο, πληρώνεται με τίμημα ιδιαιτέρως υψηλό. «Τόσα δίνω, πόσα θες», στα … “ιδιαίτερα” πουλάν αυτό που θες. Να πληρώσει ο πατέρας και η μάνα απ’ το υστέρημα. Τώρα ή ποτέ!

Σφύζουν από ζωή τα φροντιστήρια. Άψογες τεχνικές επίλυσης ασκήσεων που προπονούν εργαλειακά τον υποψήφιο. Να περάσει τον πήχη, να πιάσει την επιθυμητή βάση μορίων, να επιτύχει… Η αγωγή στα αζήτητα, η σπουδή αποσπασματικά κομματιασμένη

σε κουτάκια για τις ανάγκες των εξετάσεων.

Θυμάμαι πρόπερσι, που συμμετείχες στην κατάληψη του σχολείου σου ενώ το φροντιστήριο συνέχιζε απρόσκοπτα. Χωρίς ενοχές για τις χαμένες ώρες που με βόλεψαν ανέλπιστα, σε ρώτησα τότε γιατί δεν έκανες κατάληψη και στο φροντιστήριο. «Στο φροντιστήριο δάσκαλε πληρώνω!» μου απάντησες. Και όλη η αλήθεια των λόγων σου εξαντλούνταν με τρόπο κυνικό μπροστά στο ταμείο την ώρα της καταβολής των διδάκτρων.

Σε βλέπω τα βράδια να γυρνάς αποκαμωμένος στους δρόμους της πόλης με την τσάντα στον ώμο, να περιμένεις στη στάση του λεωφορείου, χαζεύοντας αφηρημένα στο κενό της προσμονής, και μετά να διασκεδάζεις την πλήξη σου -χαριτωμένα ομολογώ- με αστεϊσμούς και χειρονομίες

σε βάρος ανυποψίαστων επιβατών.

Θα ανταμώσουμε το άλλο πρωί στο σχολείο όταν θα μπω στην τάξη για μάθημα. Θα ’σαι κουρασμένος, θα βαριέσαι, δεν θα ’χεις όρεξη για τίποτα. Θα σε προκαλώ αμήχανα σε θεολογική κουβέντα για τα μικρά και τα μεγάλα: για τον πλούτο και τη φτώχια, για την ειρήνη και τον πόλεμο, για τα διλήμματα της βιοηθικής, για τον έρωτα, τη σεξουαλικότητα και τον γάμο, για το νόημα της ζωής και του θανάτου.

Αλλά εσύ θα είσαι αλλού…

Κι εγώ θα πασχίζω απογοητευμένος να ανταποκριθώ στα ελάχιστα της παιδαγωγικής μου υποχρέωσης. Μου απομένει, ευτυχώς, να διαβάζω με κλεφτές ματιές ευαίσθητα στιχάκια γραμμένα πάνω στο θρανίο σου. Να χαίρομαι τούτη την έκπληξη και να απορώ! Από πού να ξεμύτισε, άραγε, τόση τρυφερότητα στο ζοφερό σκηνικό μιας τόσο άχαρης διαδικασίας;

Αγαπημένε μου μαθητή, αγαπημένη μου μαθήτρια

Συγχώρα με για τη στενάχωρη κριτική που προηγήθηκε. Προσπάθησα μόνο να σου πω, ότι οι Τρεις Ιεράρχες που σήμερα τιμάμε δεν χωρούν στις τελετές μας. Οι βάσεις των μορίων, οι περιζήτητες σχολές, τα επαγγέλματα υψηλής απορρόφησης, οι πρώτοι των πρώτων στις Πανελλαδικές…, όλα αυτά βρίσκονται στον αντίποδα του κόσμου των Ιεραρχών μας.

Εκτός ύλης δηλαδή.

Ανέραστη κοινωνία, ανέραστα σχολεία…Δεν πιστεύουμε, δεν ελπίζουμε, δεν αγαπάμε… Και πασχίζουμε να καλύψουμε το κενό στις δομές και στο περιεχόμενο ενός σχολείου που διδάσκει την ατομική επιβίωση, το «εγώ ελπίζω να τη βολέψω!». Που ζυγιάζει την αξία των παιδιών μας με μέτρα και σταθμά που κονταίνουν το μεγαλείο του προσώπου τους.

Τρανό παράδειγμα «αποτυχίας» η πορεία ζωής των Τριών Ιεραρχών!

Και εξηγούμαι… Ήταν και οι τρεις γόνοι ευκατάστατων κοινωνικά, οικονομικά και μορφωτικά οικογενειών.

Κάτοχοι αξιοζήλευτης παιδείας και καλλιέργειας

που εκπλήσσει ακόμη και σήμερα.

Στις καλύτερες σχολές και δίπλα στους αρίστους των δασκάλων της εποχής τους σπουδάζουν τα πάντα: ρητορική, φιλοσοφία, θεολογία,

αστρονομία, γεωμετρία, ιατρική.

Και στο απόγειο αυτό εγκαταλείπουν τα πάντα πίσω τους: τιμητικά καθηγητικά καθήκοντα, προσοδοφόρα δικηγορία και ρητορική,

περίφημα εκκλησιαστικά αξιώματα.

Αρνούνται τον κόσμο του πλούτου, της δόξας και της εξουσίας. Πλούσιοι που με τη θέλησή τους γίνηκαν φτωχοί, όχι φτωχοί που ονειρεύτηκαν να γίνουν πλούσιοι!

Αποσύρονται στην έρημο επιλέγοντας τη σκληρή άσκηση,

μορφώνουν εκεί τον έσω άνθρωπο.

Δοκιμάζουν τις αντοχές της σχέσης τους με το Θεό, σπουδάζουν με αίμα και δάκρυα τη ζωή του Πνεύματος.

Και επιστρέφουν κατόπιν στον κόσμο αδειάζοντας την αγάπη που με πολύ κόπο μάζεψαν. Μοιράζουν την περιουσία τους στη φτωχολογιά και γίνονται :

Όχι δάσκαλοι, αλλά μαθητές, που μαθητεύουν με ταπείνωση στον πόνο και την ανέχεια, τη θλίψη και τη στέρηση, τον πειρασμό και τα πάθη των ανθρώπων.

Όχι δεσπότες, αλλά επίσκοποι - πατέρες, που διακονούν το μυστήριο του όλου ανθρώπου, όλων των παιδιών τους.

Ακατανόητη η ζωή των Τριών Ιεραρχών σήμερα…


Πάντοτε όμως το ίδιο συνέβαινε! Από τη μια, η αυτάρκεια της «επιτυχίας» που δεν αγαπά, δεν πονά, δεν μοιράζεται τίποτε και με κανέναν. Από την άλλη, η «αποτυχία» που έχει δώσει τα πάντα και ψάχνεται να δώσει κι άλλα.

Ευχή και προσμονή: η οικονομική κρίση να γίνει κρίση συνειδήσεων μέσα στα σχολειά μας. Ολοκαύτωμα!

Για το ψωμί και την ψυχή των μαθητών μας.

«Σταυρωμένη πατρίδα μες στα μάτια σου είδα

της ανάστασης φως.

Τα παιδιά στην κερκίδα

είναι η μόνη σου ελπίδα,

ελπίδα πρωινός ουρανός»

(Ν. Πορτοκάλογλου, Τα καράβια μου καίω)

Χρόνια μας πολλά !

πηγή:Ιδιωτική Οδός

Εορταστική Εκδήλωση για τους Τρείς Ιεράρχες σήμερα στις 7μ.μ. στο Παπαστράτειο Μέγαρο Αγρινίου


Σήμερα
και ώρα 7 το απόγευμα,
στην αίθουσα εκδηλώσεων
του Παπαστρατείου Μεγάρου Αγρινίου
το τοπικό παράρτημα της
"Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων" Νομού Αιτωλοακαρνανίας
σε συνεργασία με το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αγρινίου
και το
Πρώτο ΓραφείοΔευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
Νομού Αιτωλοακαρνανίας
θα πραγματοποιήσουν
τη καθιερωμένη απο ετών
μεγάλη εορταστική εκδήλωση πρός τιμήν των Τριών Ιεραρχών,
στα πλαίσια της οποίας θα τιμηθούν και οι αποχωρήσαντες απο την υπηρεσία,
το παρελθόν έτος, καθηγητές του ανωτέρου Γραφείου.

Ομιλητής θα είναι: ο δρ Φιλοσοφίας και Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων περιφέρειας Ηπείρου

κ.Σιούλης Τριαντάφυλλος

ο οποίος θα αναπτύξει το θέμα:

"Παιδεία και Ελληνικότητα".


Παρακαλείσθε να τιμήσετε με την παρουσία σας
τις ανωτέρω πνευματικές εκδηλώσεις

Τοπικές Εκκλησιαστικές Ειδήσεις


Σήμερα το πρωί,
ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Κοσμάς,
θα ιερουργήσει,
στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Τριών Ιεραρχών
στα Δουνέικα της Ορεινής Τριχωνίδος.

........


Αύριο το πρωί,
ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Κοσμάς
θα ιερουργήσει
στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στην Πάλαιρο Βονίτσης.

........

Κάθε Σάββατο
και από ώρα 7 έως 8.45 το πρωί

ψάλλεται Όρθρος και στην συνέχεια τελείται Θεία Λειτουργία
από τον πατέρα Γεράσιμο Λιγνό

στον Ιερό Ναό Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Παναιτωλίου.

........


Στον Ιερό Ναό Αγίου Θωμά Αγρινίου,

κάθε Κυριακή στις 5 το απόγευμα

ψάλλεται ο εσπερινός και στη συνέχεια πραγματοποιούνται ομιλίες

από τον π. Βασίλειο Μπρέσιακα, προϊστάμενο του Ναού.

........

Αύριο στις 8 το βράδυ
στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Αγρινίου
θα τελεσθεί
Ιερά Αγρυπνία

με την ευκαιρία της Ιεράς Μνήμης
του Αγίου Μάρτυρος Τρύφωνος.

Κατά την διάρκεια των ιερών ακολουθιών
και της παραμονής και της κυριωνύμου ημέρας
θα εκτεθεί τμήμα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου
Τρύφωνος
το οποίο φυλάσσεται στον Ιερό Ναό.


........


Η Ιερά Μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Τρύφωνος
θα εορτασθεί με ιδιαίτερη λαμπρότητα

αύριο το απόγευμα και την Δευτέρα το πρωί
,

και στον Νέο Ιερό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου
της πόλεως του Αγρινίου,
όπου φυλάσσεται τμήμα του ιερού λειψάνου του Αγίου Τρύφωνος.

επιμέλεια:

"Ευδρομούντων Αλείπτης"

Ο Σύλλογος των εν Αθήναις Αγρινιωτών «Ο Άγιος Χριστόφορος» κόβει την πίτα του σήμερα στις 11 το πρωί στο Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτών της Αθήνας

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Ἰάτρευσόν μου τὸν νοῦν, κεκακωμένον τοῖς δεινοῖς πάθεσι, τοῖς τῆς σαρκὸς Ἰγνάτιε, Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ παναοίδιμε


Στήλη ἔμψυχος, καὶ ἔμπνους εἰκὼν
ἡ ἐτήσιός σου ἐπέστη Ἑορτή,
Θεοφόρε Ἰγνάτιε,
τὰς μυσταγωγίας σου
καὶ τὰς ἀριστείας σου κηρύττουσα,
τὴν ὑπὲρ τῆς πίστεως
μέχρις αἵματος ἀντικατάστασιν·
τὴν μακαρίαν ἐκείνην
καὶ ἀοίδιμον φωνήν,
τήν, Ὅτι σῖτός εἰμι Θεοῦ, λέγουσαν,
καὶ δι᾿ ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι.
Διὸ μιμητής τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ σου γεγονώς,
πρέσβευε σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ὢ τῆς στερρᾶς καὶ ἀδαμαντίνου σου ψυχῆς, ἀξιομακάριστε Ἰγνάτιε


Χάρις λέουσιν Iγνάτιε παμβόροις,
Σου σώματος λιπούσι και πιστοίς μέρος.

Τη δ’ ενάτη επάνουδος Ιγνατίω εικάδι τύχθη.


Oύτος ο Θεοφόρος Ιγνάτιος έγινε διάδοχος των Aποστόλων,
δεύτερος Eπίσκοπος χρηματίσας Aντιοχείας, μετά τον Eύοδον.

Eμαθήτευσε δε μαζί με τον Σμύρνης Πολύκαρπον, κοντά εις τον Ευαγγελιστήν Ιωάννην τον Θεολόγον.

Ούτος λοιπόν εν έτει ρι΄[110], εφέρθη έμπροσθεν του βασιλέως Τραϊανού, και αφ’ ου υπέμεινε κάθε δοκιμήν των βασάνων, και έμεινεν αβλαβής από αυτά τη χάριτι του Χριστού,
εστάλθη παρά του βασιλέως εις την Ρώμην,
διά να πολεμήση με τα θηρία.

Γενομένου δε τούτου, εδιασπαράχθη ο Όσιος από τους λέοντας,
καθώς επεθύμει και ηύχετο.

Τα δε τίμια αυτού λείψανα συνάξαντες μερικοί Χριστιανοί,
τα επήγαν εις την Aντιόχειαν, και δώρον ποθούμενον
εις τους εκεί αδελφούς ταύτα χαρίζονται.

Οι οποίοι μετά πάσης τιμής και ευλαβείας
απεθησαύρισαν αυτά, υποκάτω εις την γην.

Όθεν τούτου χάριν εορτήν χαρμόσυνον εορτάζει σήμερον
η του Xριστού Eκκλησία,
την σεπτήν ταύτην ανακομιδήν των λειψάνων του.



πηγή:
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού.
Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005

Τού έν Αγίοις πατρός ημών Βασιλείου του Μεγάλου λόγος αγαθός...


᾿Εάν θέλεις νά ἁρπάξεις τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ,

γίνε βιαστής.

Βάλε τόν αὐχένα σου στό ζυγό τῆς ὑπηρεσίας τοῦ Χριστοῦ...

᾿Ελάφρυνέ τον μέ τόν κόπο τῶν ἀρετῶν, μέ νηστεῖες,

μέ ἀγρυπνίες,

μέ ὑπακοή, μέ ἡσυχία, μέ ψαλμωδίες, μέ προσευχές,

μέ δάκρυα, μέ χειρωνακτική ἐργασία,

μέ τήν ὑπομονή κάθε θλίψεως πού ἔρχεται ἐναντίον σου

καί ἀπό τούς δαίμονες καί ἀπό τούς ἀνθρώπους.

Νά μή σέ πείσει μέ τόν καιρό ὁ ὑψηλόφρονας λογισμός νά ἐλαττώσεις τούς κόπους, γιά νά μήν καταληφθεῖς στή θύρα τοῦ θανάτου γυμνός ἀπό ἀρετές

καί βρεθεῖς ἔξω ἀπό τίς πύλες τῆς βασιλείας.

Προκοπή τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ προκοπή στήν ταπείνωση·

ἀπό τήν ὑψηλοφροσύνη προέρχεται ἡ ἥττα καί ἡ ἀτιμία.

Μεγάλου Βασιλείου του Μεγάλου Λόγος ἀσκητικός Α',
ΕΠΕ 8, σελ. 123

Ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης Αγιάς καὶ Συκουρίου Παύλος ο Απλούς ( † 29-01-1993).



Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Αγιάς καὶ Συκουρίου κυρὸς Παύλος

(κατὰ κόσμον Γεώργιος)

Καρβέλης γεννήθηκε τὸ 1922 στὸν Νέο Ερινεὸ Πατρών.

Αποφοίτησε απὸ τὴ Θεολογικὴ Σχολὴ του Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν τὸ 1948.

Διάκονος καὶ Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε τὸ 1955.

Εργάστηκε ως Καθηγητὴς καὶ ως Ιεροκήρυκας

στην Ιερά μας Μητρόπολη.

Στὶς 18 Δεκεμβρίου 1968 χειροτονήθηκε

Μητροπολίτης Παραμυθίας, Φιλιατῶν καὶ Γηρομερίου.

Τον Ιούλιο του 1974 εκθρονίσθηκε απο την Ιωανννίδειο διδακτορία,

χωρὶς καμμία αιτία, δίκη καὶ ἀπολογία.

"Σήκωσε το σταυρό του διωγμού δέκα οκτώ ολόκληρα χρόνια.

Με το σταυρό του διωγμού στον ώμο πορεύθηκε

στη "Μονή της μετανοίας του",

στην Ιερά Μονή Παναγία της Μυτριάς.

Συνέχισε το έργο του,

- με την ευλογία του επίσης μακαριστού

Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας Θεοκλήτου-

δεχόμενος στο πετραχήλι του πολλές ψυχές,

που ζητούσαν ανάπαυση.

Η ταπείνωσις του έλαμψε περισσότερο.

(και αυτό μπορούμε να το μαρτυρήσουμε όλοι, ανάμεσα στους οποίους και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Κοσμάς)

Στὶς 10 Σεπτεμβρίου 1991 αποφασίστηκε η τοποθέτησις του Μητροπολίτου Παραμυθίας Παύλου

στην "προσωποπαγῆ" Μητρόπολη Αγιάς και Συκουρίου.

Δέχτηκε να πάει, νομίζοντας, ότι δεν πρέπει ν΄αρνηθεί την προσφορά του σε μία νέα έπαλξι, που ο ίδιος άλλωστε δεν επεζήτησε".

(Αρχιμανδρίτης π.Δανιήλ Αεράκης)

Ἐκοιμήθη στὶς 29 Ἰανουαρίου 1993.

Η εξόδιος Ακολουθία εψάλη στο Μητροπολιτικό Ναό Αγιάς.

Ετάφη στην Ιερά Μονή Μυρτιάς

της Ιεράς μας Μητροπόλεως.

Άς έχουμε όλοι την ευχή του πατρός Παύλου...

"Μορφή γέροντος" εμφανίσθηκε στον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων στο Ζευγαράκι Μακρυνείας!





Μπροστά σε "μια μορφή γέροντος"

βρέθηκα αυτές τις ημέρες,

επισκεπτόμενος τον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

στο Ζευγαράκι Μακρυνείας.

Μια χαρακτηριστική μορφή,- στο αριστερό κλίτος του Ναού- με έντονα αποτυπωμένα ανθρώπινα μέλη

η οποία εμφανίσθηκε όπως πληροφορήθηκα στα τέλη του 2006

και συνεχίζει να "μένει" και μετά από τις πρόσφατες εργασίες

κατασκευής νέας στέγης και καθαρισμού από την υγρασία.

Ιερές Αγρυπνίες επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών θα τελεσθούν σήμερα το βράδυ στίς Ιερές Μονές Βλοχού και Τατάρνης

-Ιερά Μονή Βλοχού-

-Ιερά Μονή Παναγίας Τατάρνης-

Όσοι πιστοί προσέλθετε!

Τήν Τετάρτην και την Παρασκευήν της παρούσης εβδομάδος, ήτις και "προφωνήσιμος" καλείται, και "διά κρέατος ακινδύνως καταλύομεν"(Θεόδωρος Βαλσαμών)

Καλή σας όρεξη αδελφοί...!!!

Το τοπικό παράρτημα Νομού Αιτωλοακαρνανίας της "Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων" τιμά τη μνήμη των Τριών Ιεραρχών, προστατών των γραμμάτων

Σήμερα και ώρα 6 το απόγευμα στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Αγρινίου θα ψαλλεί Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ΄αρτοκλασίας
χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολιτου μας κ.Κοσμά.


Τον Θείο λόγο θα κηρύξει ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης
π.Παύλος Ντανάς
ιεροκήρυκας της Ιεράς μας Μητροπόλεως.

Μετά το πέρας του Εσπερινού της Εορτής,
στην παρακείμενη αίθουσα εκδηλώσεων του Ιερού Ναού, θα γίνει η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίττας του Τοπικού Παραρτήματος της "Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων" Νομού Αιτωλοακαρνανίας.


Αύριο
και ώρα 7 το απόγευμα,
στην αίθουσα εκδηλώσεων του Παπαστρατείου Μεγάρου Αγρινίου θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αγρινίου
και το
Πρώτο ΓραφείοΔευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Αιτωλοακαρνανίας η καθιερωμένη απο ετών μεγάλη εορταστική εκδήλωση πρός τιμήν των Τριών Ιεραρχών,
στα πλαίσια της οποίας θα τιμηθούν και οι αποχωρήσαντες απο την υπηρεσία,
το παρελθόν έτος, καθηγητές του ανωτέρου Γραφείου.

Ομιλητής θα είναι: ο δρ Φιλοσοφίας και Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων περιφέρειας Ηπείρου

κ.Σιούλης Τριαντάφυλλος

ο οποίος θα αναπτύξει το θέμα:


"Παιδεία και Ελληνικότητα".


Παρακαλείσθε να τιμήσετε με την παρουσία σας
τις ανωτέρω πνευματικές εκδηλώσεις

Τοπικές Εκκλησιαστικές Ειδήσεις



Καθημερινά,

και απο τις
6.45 έως τις 8.30 το πρωί

στο παρεκκλήσιο της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας

στο δημοτικό πάρκο της πόλεως του Αγρινίου,

ψάλλεται η ακολουθία τού Όρθρου και στήν συνέχεια τελείται Θεία Λειτουργία.

........


Αύριο το πρωί,
ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Κοσμάς,
θα ιερουργήσει,
στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Τριών Ιεραρχών
στα Δουνέικα της Ορεινής Τριχωνίδος.

........


Την Κυριακή 31 Ιανουαρίου
ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Κοσμάς
θα ιερουργήσει
στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής στην Πάλαιρο Βονίτσης.

........

Κάθε Σάββατο
και από ώρα 7 έως 8.45 το πρωί

ψάλλεται Όρθρος και στην συνέχεια τελείται Θεία Λειτουργία
από τον πατέρα Γεράσιμο Λιγνό

στον Ιερό Ναό Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Παναιτωλίου.

........


Στον Ιερό Ναό Αγίου Θωμά Αγρινίου,

κάθε Κυριακή στις 5 το απόγευμα

ψάλλεται ο εσπερινός και στη συνέχεια πραγματοποιούνται ομιλίες

από τον π. Βασίλειο Μπρέσιακα, προϊστάμενο του Ναού.

........

Την Κυριακή 31 Ιανουαρίου και από ώρα 8 το βράδυ
στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Αγρινίου
θα τελεσθεί
Ιερά Αγρυπνία

με την ευκαιρία της Ιεράς Μνήμης
του Αγίου Μάρτυρος Τρύφωνος.

Κατά την διάρκεια των ιερών ακολουθιών
και της παραμονής και της κυριωνύμου ημέρας
θα εκτεθεί τμήμα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου
Τρύφωνος
το οποίο φυλάσσεται στον Ιερό Ναό.


........


Η Ιερά Μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Τρύφωνος
θα εορτασθεί με ιδιαίτερη λαμπρότητα
και στον Νέο Ιερό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου
της πόλεως του Αγρινίου,
όπου φυλάσσεται τμήμα του ιερού λειψάνου του Αγίου Τρύφωνος.

επιμέλεια:

"Ευδρομούντων Αλείπτης"