Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Μόλις κυκλοφόρησε ένας "Θησαυρός"!:Τυπικόν του Οσίου και Θεοφόρου ημών πατρός Σάββα του Ηγιασμένου


Από τον Πρόλογο του βιβλίου

"...Το τυπικόν τούτο πολλάκις εμελέτησα, φωτοτυπήσας δε έθηκα εις χρήσιν λειτουργικήν. Εδεήθην τότε της Θεοτόκου, ιν'αξιώση με ελθείν και αύθις εις τύπον και τούτο διότι από του 1771 και εξής ουδείς ετόλμησέ ποτε ιν'επανεκδόση αυτό.

Ισως διότι εθεωρήθη απηρχαιωμένον, ίσως διότι επεσκιάσθη υπό του τυπικού της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, ίσως διότι απητείτο δαπάνη ου σμικρά, ίσως διότι ημβλύνθη ο ζήλος της περί τας τυπικάς διατάξεις ενασχολήσεως,

ίσως και πάντα ταύτα ομού.

Μελετών το τυπικόν τούτο επέγνων ότι απηχεί παμπαλαιοτάτας διατάξεις και οδηγεί εις λογικήν λατρείαν, εν αντιθέσει προς τα νεώτερα τυπικά άτινα παρουσιάζουσιν ανεπιτρέπτους καινοτομίας, απαραδέκτους συντμήσεις
και μεταβολάς εν πολλοίς χαοτικάς.


Εθεώρησα απαραίτητον τον εκτενή υπομνηματισμόν διότι εις πολλάς μονάς η παράδοσις αύτη διεκόπη. Και ουχ υπάρχει μόνον ψάλτου βηξ εν απορία, αλλά γε και του τυπικάρη, άτε μη ειδότος πολλάκις του τι δει ψάλλεσθαι ή αναγινώσκεσθαι.

Προέβην δε και εις πολλάς διορθώσεις γραμματικάς, ορθογραφικάς

ή εννοιολογικάς, όπου τούτο ην απαραίτητον.

Η παρούσα έκδοσις ουκ έστι κριτική, αλλά λειτουργική.

Αφορά κυρίως εις νέας αδελφότητας (και ευτυχώς εισι πολλαί) στερουμένας πυξίδος τυπικών διατάξεων. Αλλοις εναπόκειται κριτική έκδοσις και τριχασμός της τριχός.

Και μία απαραίτητος διευκρίνισις· πολλοί κατά καιρούς
ηρώτων με διατί τόση βραδύτης. Επρεπε, ισχυρίζονται, ίνα προ πολλού εκδοθή υπ' εμού το τυπικόν του Αγίου Σαββα.

Απαντώ.


Απητείτο βραδεία ωρίμανσις. Των αλωπέκων εστίν ίδιον η βιασύνη ίνα μη καταλάβη αυτάς η ηώς. Επρεπεν ίνα παρέλθη πεντηκονταετία ιν' ωριμάση εντός μου ο καλός οίνος των τυπικών διατάξεων. Εδει δε ίνα ο υπομνηματισμός
η απόσταγμα οίνου του καλλίστου.

Τα εξ επιπολής γραφόμενα ζημίαν προκαλούσι και ουχί ωφέλειαν.

Δεξασθε τοίνυν, αγαπητοί Εκκλησιάρχαι και όσοι ερασταί της Ταξεως,
την παρούσαν έκδοσιν μετ' ευμενείας και κρίσεως επιεικούς.


Ισως εις τι ωφεληθήσεσθε.


Παντως ευχήθητε υπέρ του πονήσαντος ευτελούς, πλην ουχί ρακενδύτου,
μοναχού και πρεσβυτέρου.


Εγραφον εν τηΙερά της Παναγίας Τατάρνης Μονήτη εικοστή πέμπτη Ελαφηβολιώνος μηνός του βστ΄ εορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου,

ο ελάχιστος εν αζύγοις Αρχιμ. Δοσίθεος"



"Τυπικόν του Οσίου και Θεοφόρου ημών
πατρός Σάββα του Ηγιασμένου"


Με την φροντίδα του Αρχ. Δοσιθέου ηγουμένου Ι.Μ. Παναγίας Τατάρνης

Όταν ο πρόλογος είναι τόσο περιεκτικός και ο υπογράφων τόσο σεμνός,
όπως λ.χ. στην περίπτωσή μας ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Τατάρνης αρχιμανδρίτης Δοσίθεος, ο οποίος με το

«Τυπικόν του Οσίου και Θεοφόρου ημών
πατρός Σάββα του Ηγιασμένου»

πραγματοποιεί ένα έργο ζωής, περιττεύουν τα σχόλια, ο δε λόγος περιέρχεται δικαιωματικά στο αποτέλεσμα και μόνον.

Ανώτερο λοιπόν κάθε πρόβλεψης αλλά και προσδοκίας, πλουτίζει την εκκλησιαστική βιβλιογραφία και βιβλιοθήκη με ένα έργο πράγματι ανεκτίμητο, το οποίο πολλοί βέβαια εσκέπτοντο, πολλοί αποφάσιζαν, αλλ’ ουδείς τολμούσε, τόσο διότι δεν διέθετε τα απαραίτητα προσόντα, όσο και διότι δεν ήταν διατεθειμένος ν’ αντιμετωπίσει την απαιτούμενη δαπάνη.

Χρήσιμο και απαραίτητο για τους ιεροψάλτες, τους ιερείς, τις Ιερές Μονές και τους Ιερούς Ναούς, το Τυπικόν του Αγίου Σάββα, είναι βέβαιο ότι θα αποσπάσει τα ευμενέστερα σχόλια και τους επαίνους, τόσο της Εκκλησιαστικής Αρχής
όσο και των άλλων λειτουργών,

γεγονός που τιμά τον επιμεληθέντα καλλιτεχνικά την έκδοση δόκιμο μοναχό αναγνώστη Σταύρο,

αλλά και εμάς εφ’ όσον συμβάλαμε στην εκδοτική παραγωγή του.

Κεντρική Διάθεση:
Νεκτάριος Παναγόπουλος
, Χαβρίου 3 Αθήνα τηλ.:210 3224819
και απο τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ ΑΒΕΕ της εκλεκτής κ.Ορφανίδου Σοφίας στον τηλεφωνικό αριθμό:210 9214820

Θα το βρείτε σε όλα τα θρησκευτικά βιβλιοπωλεία

... σύντομα και στην πόλη του Αγρινίου

Τὸν μέγαν ἐν Μάρτυσι, τὸν ἀθλητὴν τὸν ὑπέρλαμπρον, τὸν ὀνομαστότατον, καὶ περιβόητον, τὸν ἐν θαύμασιν, ἀπ ἄκρων γῆς εἰς ἄκρα, μέλψω Θεόδωρον


Ἡ καθαρὰ καὶ πανάμωμος Νηστεία,
ἐπιδημήσασα νῦν πρὸς ἡμᾶς,
μαρτυρικῶν θαυμάτων,
τελετὴν συνεισήγαγε·
διὰ γὰρ νηστείας,
τῶν ψυχικῶν μολυσμῶν,
καὶ ῥύπων ἐκκαθαιρόμεθα,
καὶ διὰ τῶν μαρτυρικῶν σημείων καὶ ἄθλων,
γενναίως κατὰ τῶν παθῶν ἀνδριζόμεθα.
Ὅθεν καὶ τῆς ἱερᾶς ἐγκρατείας
τῇ χάριτι φωτιζόμενοι,
καὶ ταῖς θαυματουργίαις,
Θεοδώρου τοῦ Μάρτυρος,
τῇ πρὸς Χριστὸν στηριζόμεθα πίστει,
αἰτούμενοι αὐτόν,
σωτηρίαν βραβεῦσαι ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Πανηγυρίζει σήμερα, επί τη εορτή της Αγίας Φιλοθέης το παρεκκλήσιον της ομωνύμου Ιεραποστολικής Αδελφότητος της πόλεως του Αγρινίου

Πανηγυρίζει σήμερον φαιδρώς των Αθηναίων η πόλις,
της αγίας Φιλοθέης την μνήμην.
Δεύτε ούν της ευσεβείας ερασταί,
την Οσιομάρτυρα τιμήσωμεν,
εν ευλαβεία ψάλλοντες,
Χαίροις, η την αγάπην εν τω βίω ασκήσασα,
έλαιον και οίνον, ως ο Σαμαρείτης,
επί τα άλγη επιχέουσα.
Χαίροις, ότι καθάπερ ο Σωτήρ,
τη προσευχή προσκαρτερούσα,
αφηρπάγης και ήχθης εις το μαρτυρήσαι,
υπέρ του δι’ ημάς μαρτυρικώς αποθανόντος.
Χαίροις, Φιλοθέη παναοίδιμε,
μετά των Αγίων μη παύση τον Σωτήρα ικετεύουσα,
την πόλιν σου την δε φυλάσσειν,
δια παντός ειρηνεύουσαν,
και σωζειν τας ψυχάς ημών.

Μνημόσυνο του Δήμου Αγρινίου θα τελεσθεί σήμερα στις 9.30 το πρωί για όλους τους κεκοιμημένους Δημότες

Σήμερα στις 9.30 το πρωί,

στον Δημοτικό Ιερό Κοιμητηριακό Ναό
Αγίου Γεωργίου Αγρινίου,

θα πραγματοποιηθεί
το καθιερωμένο Μνημόσυνο του Δήμου
για όλους τους κεκοιμημένους Δημότες.

Την ίδια ώρα θα τελεσθούν μνημόσυνα
και στους κοιμητηριακούς Ναούς των Τοπικών Διαμερισμάτων:
Αγίου Κωνσταντίνου, Καμαρούλας,Σκουτεσιάδας,
Καλυβίων και Δοκιμίου.

Στον Ι. Ναό Αγίου Δημητρίου Νεαπόλεως σήμερα στις 6 το απόγευμα, θα χοροστατήσει του Μεγάλου Εσπερινού της Ορθοδοξίας ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας

Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Μεσολογγίου, θα ιερουργήσει αύριο το πρωί -της Ορθοδοξίας-ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Κοσμάς

Αύριο το πρωί,
ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.Κοσμάς,
θα ιερουργήσει στον
Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου,
όπου μετά την Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και την
Λιτάνευση των Ιερών Εικόνων σε ανάμνηση της αναστηλώσεως των Ιερών Εικόνων το έτος 843,
θα προστεί του επισήμου τριετούς μνημοσύνου
του αειμνήστου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρού Θεοκλήτου,
παρουσία των αρχών της περιοχής.


Στη συνέχεια θα τελέσει τρισάγιο στον τάφο του προκατόχου του,
στην Ιερά Μονή Παναγίας Ελεούσης Αιτωλικού.


Αύριο όλοι οι πιστοί καλούμαστε να συνεισφέρουμε στο δίσκο για την Ορθόδοξη ιεραποστολή


Το προϊόν του αυριανού δίσκου,
αποτελεί βασικό έσοδο για την οικονομική κάλυψη
της ιεραποστολικής προσπάθειας της Εκκλησίας μας.

Εορτασμός της αναστήλωσης των ιερών εικόνων από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος


Αύριο, Α´ Κυριακή των Νηστειών,
η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει την αναστήλωση των Ιερών Εικόνων,
που αποτέλεσε τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας.

Η εορτή αυτή καθιερώθηκε το 843 από την Αυτοκράτειρα Θεοδώρα, τον Υιό της Μιχαήλ τον Γ και τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως
Μεθόδιο τον Ομολογητή.

Στα πλαίσια των λατρευτικών συνάξεων που θα λάβουν χώρα για την εορτή αυτή από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος,
αύριο το πρωί, στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου,
οδού Σκουφά,
θα τελεσθεί Συνοδική Θεία Λειτουργία,
Προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου.

Τον πανηγυρικό της ημέρας θα εκφωνήσει ο Σεβασμιώτατος Συνοδικός Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος.

Στην Θεία Λειτουργία θα λάβουν μέρος και Κληρικοί άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, από εκείνους που ενδημούν στην Αθήνα.

Πριν από την Απόλυση της Θείας Λειτουργίας θα
πραγματοποιηθεί Λιτάνευση των Ιερών Εικόνων σε ανάμνηση της αναστηλώσεως των Ιερών Εικόνων το έτος 843.

Κατά την Θεία Λειτουργία της Κυριακής της Ορθοδοξίας
εκλήθησαν να παραστούν τα μέλη της Κυβερνήσεως, Βουλευτές,
οι Πρέσβεις των Ορθοδόξων Κρατών και άλλοι επίσημοι.

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

Ὁ νεκρωθείς, ἐν Σταυρῷ ἡπλωμένος, τὴν νεκρωθεῖσαν, ζώωσον ψυχήν μου τῇ ἁμαρτίᾳ· καὶ τὴν σεπτήν σου Ἐξανάστασιν φθάσαι, ἐν εἰρήνῃ Χριστὲ ἀξίωσον

Τὸ τῆς Νηστείας διάγγελμα,
περιχαρῶς ὑποδεξώμεθα·
εἰ γὰρ ταύτην ὁ Προπάτωρ διεφυλάξατο,
τὴν τῆς Ἐδὲμ ἔκπτωσιν οὐκ ἂν ὑπέστημεν,
ὡραῖος ἦν εἰς ὅρασιν,
καὶ καλὸς εἰς βρῶσιν, ὁ ἐμὲ θανατώσας καρπός,
μὴ συναρπασθῶμεν τοῖς βλεφάροις,
μηδὲ γλυκανθήτω ἡμῶν ὁ φάρυγξ,
τοῖς τιμωμένοις βρώμασι,
μετὰ δὲ τὴν μετάληψιν ἀτιμαζομένοις,
φύγωμεν τὴν ἀκρασίαν,
καὶ τοῖς μετὰ κόρον πάθεσιν,
μὴ ὑποβληθῶμεν·
ἐνσημανθῶμεν τῷ αἵματι,
τοῦ ὑπὲρ ἡμῶν ἀχθέντος εἰς θάνατον ἑκουσίως,
καὶ οὐ μὴ θίγῃ ἡμῶν ὁ ὀλοθρευτής,
καὶ φάγοιμεν Πάσχα,
Χριστοῦ τὸ ἱερώτατον,
εἰς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Χαῖρε γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν


Διὰ σοῦ γὰρ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ τὴν ἔχθραν κατέλυσεν,
ὦ ἁγία Παρθένε.

Διὰ σοῦ ἡ οὐράνιος εἰρήνη τῷ κόσμῳ ἐδωρήθη.

Διὰ σοῦ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης ἐφωτίσθη.

Διὰ σοῦ ἄνθρωποι ἄγγελοι γεγόνασι.

Διὰ σοῦ φίλοι, καὶ δοῦλοι, καὶ τέκνα Θεοῦ ἄνθρωποι ἐκλήθησαν,
καὶ διὰ σοῦ σύνδουλοι ἀγγέλων καὶ συνόμιλοι
ἄνθρωποι ἠξιώθησαν γενέσθαι·

Διὰ σοῦ γνῶσις οὐράνιος, καὶ δοξολογία ἀπὸ γῆς εἰς οὐρανοὺς ἀναπέμπεται.

Διὰ σοῦ παῤῥησίαν ἄνθρωποι ἐν οὐρανῷ πρὸς τὸν Ὕψιστον ἔχουσι.

Διὰ σοῦ σταυρὸς ἔλλαμψε κατὰ πάσης τῆς οἰκουμένης,
ἐν ᾧ τὸ βρέφος σου ἐκρέματο Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν.

Διὰ σοῦ θάνατος πατεῖται, καὶ ᾅδης σκυλεύεται.

Διὰ σοῦ τὰ εἴδωλα πεπτώκασι, καὶ γνῶσις οὐράνιος ἐγήγερται.

Διὰ σοῦ τὸν μονογενῆ Υἱὸν τοῦ Θεοῦ ἐγνώκαμεν,
ὃν ἔτεκες, παναγία Παρθένε,
τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν.

απόσπασμα λόγου εγκωμιαστικού
"εις την Αγίαν Θεοτόκον"
του εν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἐπιφανίου Κύπρου

"Αθηναίων η πόλις η περιώνυμος, Φιλοθέην τιμά την Οσιομάρτυρα, και ασπάζεται αυτής το θείον λείψανον...":Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Τα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς στους Τούρκους
ήσαν χωρίς αμφιβολία πολύ δύσκολα για τους Έλληνες.
Δεν όριζαν ούτε τις περιουσίες τους, αλλά ούτε και τον ίδιό τους τον εαυτό.

Γράμματα δεν μπορούσαν να μάθουν φανερά και το σκοτάδι της αμάθειας εβασίλευε. Είναι γνωστή η προσπάθεια της Εκκλησίας με τα “κρυφά σχολειά”, όπου εκεί ο καλόγηρος ή ο παπάς ο δάσκαλος “θέριευαν την αποσταμένη ελπίδα”.

Ακόμη είναι γνωστοί οι αγώνες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού για το φτιάξιμο σχολείων, ώστε να μάθουν οι σκλάβοι γραφή και ανάγνωση
και να μπορούν έτσι να μελετούν τις άγιες Γραφές.

Τραγική, λοιπόν, η μακρά περίοδος αυτή για τους Ρωμηούς, αλλά, θα μπορούσαμε να πούμε, και ένδοξη από την άποψη ότι δόθηκε η ευκαιρία στην Ορθόδοξη Ελληνική ψυχή να δείξη όλο της το μεγαλείο και το αδούλωτο φρόνημά της.

Δέχτηκε ραπίσματα και λακτίσματα, αλλά έμεινε ορθή και απροσκύνητη
και ανέδειξε μεγάλες και αξιοθαύμαστες μορφές.

Μεταξύ αυτών εξέχουσα θέση κατέχει η αρχόντισσα της Αθήνας, η Οσία Φιλοθέη.

Ήταν αληθινή αριστοκράτισσα με την πραγματική σημασία της λέξεως αριστοκράτης, που σημαίνει εκείνον ο οποίος κρατεί τα άριστα.

Εκείνον που κατέχει όχι χρήματα και κτήματα, αλλά την αρχοντική αγάπη, η οποία χαρίζει ή μάλλον χαρίζεται χωρίς υπολογισμούς,
υστεροβουλία και προσμονή ανταπόδοσης.

Η Φιλοθέη είχε βέβαια χρήματα και κτήματα πολλά, αλλά ήταν αληθινή αρχόντισσα, επειδή ήξερε να δίνη.

Διότι αυτός που δεν δίνει είναι φτωχός ανεξάρτητα από το πόσα έχει.

Ήταν από τις δυσεύρετες εκείνες γυναίκες, για τις οποίες λέγει η Αγία Γραφή: “Γυναίκα ανδρείαν τις ευρήσει; τιμιωτέρα δε εστι λίθων πολυτελών η τοιαύτη” (Παροιμ. λα’,10).

Ήταν στολισμένη με τις αρετές της ανδρείας και της υπομονής “χωρίς τις οποίες δεν έχει κανείς την δύναμη να ολοκληρώση καμιά απολύτως αρετή. Γιατί, αν δεν έχη κανείς ανδρεία στην ψυχή ούτε υπομένει, και χωρίς υπομονή δεν μπορεί κανείς να κατορθώση τίποτα” (Αββάς Δωρόθεος).

Τα φτωχά και απροστάτευτα κορίτσια την βρήκαν μάννα και αδελφή, απουκούμπι και στήριγμα, θαλπωρή και ελπίδα στις γεμάτες αβεβαιότητα και φόβο μέρες της σκλαβιάς.

Γεννημένη στην Αθήνα του 16ου αιώνα, ανατρέφεται με τα νάματα του Ευαγγελίου και, αφού δοκιμάζεται στο καμίνι του πόνου, ακτινοβολεί την αρετή και την θυσιαστική αγάπη.

Δεκατεσσάρων ετών την παντρεύουν σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής, αλλά και για να έχη έναν άνθρωπο κοντά της για προστασία, σε περίπτωση που έχανε τους γονείς της. Γιατί στα δύσκολα εκείνα χρόνια της σκλαβιάς, δεν ήταν μεγαλύτερη δοκιμασία για τους γονείς από το να έχουν όμορφα κορίτσια και έτσι βιάζονταν να τα παντρέψουν όσο πιο γρήγορα γινόταν, και με τον τρόπο αυτό να τα προστατεύσουν.

Νωρίς όμως μένει χήρα (17 ετών), αλλά το θεωρεί φωνή του Θεού και δεν ξαναπαντρεύεται. Γενναία καθώς είναι αψηφά τον φόβο των αγαρηνών και μάλιστα γίνεται αυτή προστάτης και μάννα για τα αθώα ορφανά κορίτσια που κινδυνεύουν ανά πάσαν στιγμή. Ιδρύει Μοναστήρι και μέσα σε αυτό φιλοξενεί και προστατεύει κάθε κατατρεγμένο.

Διευθύνει το Μοναστήρι, φροντίζει για τις Μοναχές, αλλά και για τα κορίτσια που φιλοξενεί. Τα μαθαίνει να εργάζονται διάφορες έργασίες και τέχνες, αλλά κυρίως τους χαράζει σωστή πορεία και προσανατολισμό δείχνοντάς τους τον τρόπο και τον δρόμο που οδηγεί στην ζωντανή κοινωνία με τον ζωντανό Θεό της Αποκαλύψεως.

Το πικρό ψωμί της σκλαβιάς γίνεται γλυκό στην αγκαλιά της αγάπης της και οι νεανικές ψυχές τρέφονται από τον ζωντανό μαστό της Εκκλησίας και αποκτούν φρόνημα εκκλησιαστικό μα και αρρενωπό.

Τώρα ξέρουν να αντλούν από την προσευχή και την μυστηριακή ζωή δύναμη και βαδίζουν τον δύσκολο δρόμο της ζωής χωρίς δειλία, αφού, κατά τον Απόστολο Παύλο “ουκ έδωκεν ημίν ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως”.

Όμως το θεάρεστο αυτό έργο, το τόσο σπουδαίο και μεγάλο μπορούσε να μη πολεμηθή από τον μισόκαλο και τα όργανά του;

Κατηγορήθηκε, συκοφαντήθηκε, πολεμήθηκε όσο λίγοι, τελικά όμως αξιώθηκε μακαρίου τέλους.

Έφυγε από την παρούσα ζωή με ένδοξο τρόπο, αφού εσφράγισε την θαρραλέα μαρτυρία της με το αίμα του μαρτυρίου της.

Το αγιασμένο λείψανό της φυλάσσεται στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών.

Αν κάθε Άγιος, με τον τρόπο της ζωής του, στέλλει κάποιο μήνυμα, αυτό το μήνυμα της Αγίας Φιλοθέης είναι η πνευματική ανδρεία και η αληθινή αρχοντιά.

Για την απελευθέρωση από την τυραννία των παθών και των κτισμάτων, για το κρέμισμα των κάθε είδους ειδώλων που δημιουργεί η αμαρτία και οι εμπαθείς ορέξεις και για την απόκτηση της εσωτερικής ελευθερίας και της πνευματικής αρχοντιάς, χρειάζεται πνευματική ανδρεία, παλληκαροσύνη και λεβεντιά.

“Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία”.

πηγή:Εκκλησιαστική Παρέμβαση

"Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ὁ εὐπρόσδεκτος καιρός":Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης Συμεών


Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι καιρός εὐπρόσδεκτος.

Εὐπρόσδεκτος σημαίνει κατάλληλος, ἐνδεδειγμένος.

Καί εὐπρόσδεκτος καιρός, ὅπως τόν ἐννοεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι ὁ καιρός τῆς χάριτος, ὁ καιρός κατά τόν ὁποῖο μᾶς δέχεται ὁ Θεός, μᾶς εἰσακούει καί μᾶς σώζει.

Εἶναι ὁ χρόνος στή διάρκεια τοῦ ὁποίου ὁ ἄνθρωπος ἔχει τή δυνατότητα νά ἀγωνιστεῖ γιά νά ἐπιτύχει τή σωτηρία του.

Καί ὁ χρόνος αὐτός πού ἄρχισε μέ τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ μας στόν κόσμο, τήν ἀπολύτρωση τῶν ἀνθρώπων διά τοῦ σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεώς Του καί τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φτάνει μέχρι τή Δευτέρα Παρουσία Του.

Ἐνῶ ὁ χρόνος μετά τήν ἔνδοξη ἐπάνοδο τοῦ Κυρίου εἶναι ὁ καιρός τῆς κρίσεως
καί τῆς ἀνταποδόσεως.

Γράφει ὁ Μέγας Βασίλειος:
«"Νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος", φησίν ὁ Ἀπόστολος,
"νῦν ἡμέρα σωτηρίας".


Οὗτος ὁ αἰών τῆς μετανοίας, ἐκεῖνος τῆς ἀνταποδώσεως· οὗτος τῆς ἐργασίας, ἐκεῖνος τῆς μισθαποδοσίας· οὗτος τῆς ὑπομονῆς, ἐκεῖνος τῆς παρακλήσεως. Νῦν βοηθός τῶν ἐπιστρεφόντων ἀπό ὁδοῦ κακῆς ὁ Θεός, τότε φοβερός καί ἀπαραλόγιστος τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων τε καί ρημάτων καί ἐνθυμημάτων ἐξεταστής. Νῦν τῆς μακροθυμίας ἀπολαύομεν, τότε τήν δικαιοκρισίαν γνωρίσομεν ὅταν ἀναστῶμεν, οἱ μέν εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δέ εἰς ζωήν αἰώνιον ἀπολάβῃ ἕκαστος κατά τήν πρᾶξιν αὐτοῦ».

Ὅμως γιά κάθε ἄνθρωπο ὁ εὐπρόσδεκτος καιρός εἶναι πολύ συντομώτερος. Διαρκεῖ ἀποκλειστικά καί μόνο ὅσο καί ἡ ἐπίγεια ζωή μας.

Ἀρχίζει ἀπό τήν ἡμέρα τῆς γεννήσεως καί φτάνει ὥς τήν ὥρα τοῦ θανάτου μας·
«ἕως οὗ ἔτι ἐν τῷ σκάμματι ἐσμεν, ἕως ἐν τῷ ἀμπελῶνι ἐργαζόμεθα,
ἕως λείπεται ἡ ἑνδεκάτη»,

καθώς παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

Δηλαδή, «ὅσο ἀκόμη βρισκόμαστε στό σκάμμα τῆς παρούσας ζωῆς· ὅσο ἐργαζόμαστε στόν ἀμπελώνα τοῦ κόσμου τούτου· ὅσο ὑπολείπεται ἡ ἑνδεκάτη ὥρα» -ἡ ἔσχατη δυνατότητα, λίγο πρίν ἀπό τόν θάνατό μας, νά μετανοήσουμε καί νά ὑπηρετήσουμε τό θέλημα τοῦ Κυρίου.

Εὐπρόσδεκτος καιρός, λοιπόν, ὁ χρόνος μέχρι τήν ἔνδοξη ἐπάνοδο τοῦ Κυρίου μας.

Εὐπρόσδεκτος καιρός ὁ χρόνος τῆς ἐπίγειας ζωῆς κάθε ἀνθρώπου.

Εὐπρόσδεκτος καιρός, τέλος, ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Ἄν ὁλόκληρο τόν χρόνο οἱ πιστοί ἀγωνιζόμαστε τόν καλόν ἀγώνα τῆς πίστεως, πολύ περισσότερο ὀφείλουμε ν᾿ ἀγωνιστοῦμε αὐτή τήν ἱερή περίοδο.Ἄν πάντοτε ἔχουμε χρέος «μετά φόβου καί τρόμου», καθώς συνιστᾶ ὁ Ἀπόστολος (Φιλ. 2,12), νά ἐργαζόμαστε τή σωτηρία μας, ἀκόμη προσεκτικότερα, μέ μεγαλύτερο ζῆλο θά πρέπει νά τό κάνουμε τώρα τήν Τεσσαρακοστή.

Στή Μεγάλη Τεσσαρακοστή ὅμως ὁ ὑμνογράφος
ἀποδίδει καί ἕναν ἄλλο χαρακτηρισμό.

Τήν ὀνομάζει καιρόν μετανοίας, κατάλληλο δηλαδή χρόνο γιά μετάνοια.

Γιά νά ἐννοήσουμε καλύτερα τόν χαρακτηρισμό αὐτό τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὡς περιόδου μετανοίας, εἶναι ἀνάγκη νά προσδιορίσουμε
τί ἀκριβῶς σημαίνει μετάνοια.

Ὁ Θεός καλεῖ τούς ἀνθρώπους, ὅλους μας, νά ἔρθουμε σέ κοινωνία μαζί Του.

Ὅμως οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε ἁμαρτωλοί.

Φέρουμε μέσα μας τή ροπή πρός τήν ἁμαρτία.

Ἐνδίδουμε συχνά στίς προκλήσεις της.

Αἰχμαλωτιζόμαστε ἑκούσια στό ζυγό τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν.

Καταπατοῦμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἀπάντησή μας, λοιπόν, στήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ προϋποθέτει στήν ἀρχή μιά μεταστροφή καί στή συνέχεια, σέ ὅλη τή διάρκεια τῆς ζωῆς μας,
μιά στάση μετάνοιας.

Μετάνοια ἑπομένως σημαίνει ὅτι ἀπομακρύνεται κανείς
ἀπ᾿ ὅ,τι εἶναι κακό καί στρέφεται πρός τόν Θεό.

Αὐτό ἀκριβῶς προσδιορίζει τήν οὐσία τῆς μεταστροφῆς, ἡ ὁποία συνεπάγεται ἀλλαγή συμπεριφορᾶς, νέο προσανατολισμό ὅλης τῆς ζωῆς καί τῆς διαγωγῆς μας.

Αὐτό φαίνεται στή σημασία πού προσδίδει ἡ Ἁγία Γραφή στά ρήματα μετανοῶ καί ἐπιστρέφω, τά ὁποῖα χρησιμοποιεῖ συχνά.

Τό ρῆμα μετανοῶ ἐκφράζει κυρίως τήν ἐσωτερική μεταστροφή, τήν ἀλλαγή τοῦ νοῦ καί φρονήματος, ἐνῶ τό ρῆμα ἐπιστρέφω δηλώνει περισσότερο μίαν ἀλλαγή στήν πρακτική συμπεριφορά.

Τί ἀκριβῶς σημαίνει μετάνοια μᾶς ἐπιτρέπει νά ἐννοήσουμε κι ἕνας θαυμάσιος ὁρισμός τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος πού συναντοῦμε στόν 5ο λόγο του:«Μετάνοια ἐστιν ἀνάκλησις Βαπτίσματος·Μετάνοιά ἐστι συνθήκη
πρός Θεόν δευτέρου βίου...
Μετάνοιά ἐστι συνειδότος καθαρισμός»
.

Δηλαδή: «Μετάνοια εἶναι ἡ ἐπιστροφή στήν καθαρότητα καί τή χάρη πού εἴχαμε κατά τήν ὥρα τοῦ Βαπτίσματός μας. Μετάνοια εἶναι μία νέα συνθήκη μέ τόν Θεό γιά ἕναν καινούργιο τρόπο ζωῆς.
Μετάνοια εἶναι ὁ καθαρισμός τῆς συνειδήσεώς μας.»


Ἡ μετάνοια ἀποτελεῖ τό θεμέλιο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.

Εἶναι στάση ζωῆς.

Ἀγκαλιάζει ὁλόκληρο τόν ἐπί γῆς βίο μας.

Ἀρδεύει καθημερινά τήν καρδιά μας.

Ἡ μετάνοια εἶναι ἕνα κατ᾿ ἐξοχήν δυναμικό γεγονός.

Εἶναι κατάσταση καί ὄχι στιγμιαῖο φαινόμενο.

Οἱ χριστιανοί ὀφείλουμε νά ζοῦμε ἐν μετανοίᾳ.

Ἡ Τεσσαρακοστή εἶναι πράγματι καιρός μετανοίας.

Ἀποβλέπει στό νά μᾶς προετοιμάσει πνευματικά γιά νά συμμετάσχουμε ἀξίως στόν ἑορτασμό τοῦ Πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.

Καί γιά νά γίνει αὐτό, ὀφείλουμε νά ἀκολουθήσουμε τό μονοπάτι τῆς μετανοίας, πού σημαίνει ἀλλαγή νοῦ, βαθιά ἀνακαίνιση, γνήσια μεταστροφή.

Μεταβολή ἐσωτερική, ἀλλά καί ἐπιστροφή πραγματική.

Στόν Θεό καί τό Εὐαγγέλιό Του. Στή ζωή πού Ἐκεῖνος ἐμπνέει καί πού μποροῦμε νά ζήσουμε μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία Του, στήν κοινωνία
καί τήν ἑνότητα ὅλων τῶν λυτρωμένων τέκνων τοῦ Θεοῦ.

Αὐτά ὅλα δέν εἶναι μιά ὑπόθεση θεωρητική.

Συνιστᾶ ἕνα πολύ συγκεκριμένο τρόπο ζωῆς.

Ὁ ἱ. ὑμνογράφος τό ὑπογραμμίζει μέ ἔμφαση, καταφεύγοντας καί πάλι στά λόγια τοῦ Ἀποστόλου της Κυριακής της Τυρινής:
«Ἀποθώμεθα τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός».

Τό βαθύτερο νόημα τῆς μετανοίας βρίσκεται
σέ αὐτήν τή διπλή καί θεμελιώδη ἐπιδίωξη:

Νά πετάξουμε ἀπό πάνω μας ἔργα τοῦ σκότους, τά σκοτεινά ἔργα τῆς ἁμαρτίας.

Νά ἀποτινάξουμε τόν ζυγό τῶν ποικιλωνύμων παθῶν.

Νά ξεριζώσουμε ἀπό τήν καρδιά μας κάθε ἐμπαθῆ ἐπιθυμία.

Παράλληλα, νά ἐνδυθοῦμε τά ὅπλα τοῦ φωτός.

Ὡς στρατιῶτες Ἰησοῦ Χριστοῦ (Β΄ Τιμ. 2,3) ἔχουμε ἀνάγκη ὅπλων.

Καί τά ὅπλα τῶν πιστῶν εἶναι οἱ χριστιανικές ἀρετές.

Ἀποτελοῦν τήν πανοπλία μας μέ τήν ὁποία ἀντιμαχόμαστε «τίς μεθοδεῖες», τά τεχνάσματα τοῦ διαβόλου (Ἐφ. 6,11).

Διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:
«Ἀποδυσώμεθα τά φαντασίας, ἀπαλλαγῶμεν τῶν ὀνειράτων τοῦ παρόντος βίου, ἀποθώμεθα τόν βαθύν ὕπνον καί ἐνδυσώμεθα ἀντί ἱματίων τήν ἀρετήν· ταῦτα γάρ ἅπαντα δηλῶν ἔλεγεν, "ἀποθώμεθα γοῦν τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός".
Καί γάρ πρός παράταξιν καί μάχην ἡ ἡμέρα ἡμᾶς καλεῖ».

Δηλαδή: «Ν᾿ ἀπεκδυθοῦμε τίς νυχτερινές φαντασιώσεις. Ν᾿ ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τά ἀπατηλά όνειρα τοῦ παρόντος βίου. Ν᾿ ἀποβάλουμε τόν βαθύ ὕπνο καί νά ντυθοῦμε ἀντί γιά ἐνδύματα τήν ἀρετή. Διότι αὐτά ὅλα δηλώνοντας (ὁ Ἀπόστολος) ἔλεγε:

"Νά πετάξουμε ἀπό πάνω μας τά ἔργα τοῦ σκότους καί νά ντυθοῦμε τά ὅπλα τοῦ φωτός". Γιατί, πράγματι, ἡ ἡμέρα μᾶς
προσκαλεῖ σέ ἀγωνιστική παράταξη καί σέ μάχη».


Καί τό νά ντυθοῦμε τήν ἀρετή δέν σημαίνει καμιά ἐξωτερική συμμόρφωση σέ μερικές ἐντολές, ἀλλά μιά βαθιά ἀλλαγή τοῦ ἐσωτερικοῦ μας κόσμου.

Ἔνδυμά μας, τελικά, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.

«Τί δέ ἐστιν», ἐρωτᾶ ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος,
«ὅ ἐγώ καί πάντες ὀφείλομεν ἐπενδύσασθαι,
ἵνα μή γυμνοί τότε εὑρεθῶμεν;».


Καί ἀπαντᾶ: «Ὁ Χριστός, ἀδελφοί καί Θεός!».

Καί ἐνδυόμαστε τόν Χριστό σημαίνει ὅτι ὁ Χριστός ἐνοικεῖ μέσα μας.

Ὅτι ζοῦμε ἑνωμένοι μαζί Του.

Ὅτι Τόν ἀκολουθοῦμε πιστά καί τηροῦμε μέ αὐταπάρνηση τίς ἅγιες ἐντολές Του.

Ἀδελφοί μου,

Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή...»!

Εἶναι ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ὁ εὐπρόσδεκτος καιρός, ὁ καιρός μετανοίας, πού γιά μία ἀκόμη φορά μᾶς χαρίζει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Ἄς τόν ὑποδεχτοῦμε μέ χαρά καί ἄς τόν ἀξιοποιήσουμε φιλότιμα.

Ἄς μᾶς ἀξιώσει ὁ Κύριος μέ τίς πρεσβεῖες τῆς παναγίας Μητέρας Του
καί τίς μεσιτεῖες πάντων τῶν Ἁγίων,

«τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἀγωνίσασθαι, τόν δρόμον τῆς νηστείας ἐκτελέσαι, τήν πίστιν ἀδιαίρετον τηρῆσαι, τάς κεφαλάς τῶν ἀοράτων δρακόντων συνθλᾶσαι, νικητάς τε τῆς ἁμαρτίας ἀναφανῆναι
καί ἀκατακρίτως φθᾶσαι προσκυνῆσαι καί τήν ἁγίαν Ἀνάστασιν».

Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης Συμεών,
"Στό κατώφλι τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς", Λειτουργικά καί κατανυκτικά κείμενα,
Ἀποστολική Διακονία

Μνημόσυνο του Δήμου Αγρινίου θα τελεσθεί αύριο στις 9.30 το πρωί για όλους τους κεκοιμημένους Δημότες


Αύριο στις 9.30 το πρωί,

στον Δημοτικό Ιερό Κοιμητηριακό Ναό
Αγίου Γεωργίου Αγρινίου,

θα πραγματοποιηθεί
το καθιερωμένο Μνημόσυνο του Δήμου
για όλους τους κεκοιμημένους Δημότες.

Την ίδια ώρα θα τελεσθούν μνημόσυνα
και στους κοιμητηριακούς Ναούς των Τοπικών Διαμερισμάτων:
Αγίου Κωνσταντίνου, Καμαρούλας,Σκουτεσιάδας,
Καλυβίων και Δοκιμίου.

Πανηγυρίζει σήμερα(ώρα 6μ.μ) και αύριο επί τη εορτή της Αγίας Φιλοθέης το παρεκκλήσιον της ομωνύμου Ιεραποστολικής Αδελφότητος της πόλεως του Αγρινίου

Πανηγυρίζει σήμερον φαιδρώς των Αθηναίων η πόλις,
της αγίας Φιλοθέης την μνήμην.
Δεύτε ούν της ευσεβείας ερασταί,
την Οσιομάρτυρα τιμήσωμεν,
εν ευλαβεία ψάλλοντες,
Χαίροις, η την αγάπην εν τω βίω ασκήσασα,
έλαιον και οίνον, ως ο Σαμαρείτης,
επί τα άλγη επιχέουσα.
Χαίροις, ότι καθάπερ ο Σωτήρ,
τη προσευχή προσκαρτερούσα,
αφηρπάγης και ήχθης εις το μαρτυρήσαι,
υπέρ του δι’ ημάς μαρτυρικώς αποθανόντος.
Χαίροις, Φιλοθέη παναοίδιμε,
μετά των Αγίων μη παύση τον Σωτήρα ικετεύουσα,
την πόλιν σου την δε φυλάσσειν,
δια παντός ειρηνεύουσαν,
και σωζειν τας ψυχάς ημών.

Δύο Ακολουθίες των Χαιρετισμών(στις 7:00 και στις 9:00 το βράδυ) θα τελούνται κάθε Παρασκευή της Μ.Τεσσαρακοστής στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου



Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Μεσολογγίου, θα ιερουργήσει την Κυριακή το πρωί -της Ορθοδοξίας-ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Κοσμάς



ΑΝΑΚΑΜΠΤΩ! Σε πείσμα αυτών που θα με θέλαν κάτω…

Τινάζω τη σποδό, και να ‘μαι πάλι εδώ
ανοίγω δίοδο για κάθε νέο ραψωδό
ανακάμπτω σε πείσμα αυτών που θα με θέλαν κάτω
τα πόδια μου ακουμπούν στην Ιθάκη, ο νους στην Πάτμο.

Δεν το πράττω για τη δόξα και το χάρτο
μα το πράττω για το πνεύμα
με το κυρίως ρεύμα δε συμπλέω, στο λέω
έτσι για την ιστορία, διατηρώ ανεξάρτητη πορεία.

Ένα, δύο, τρία και…

Έτσι είναι γιατί έτσι πάει
αν το νιώθεις μείνε, φύγε αν σε χαλάει και
Έτσι πάει γιατί έτσι είναι
φύγε αν σε χαλάει, αν το νιώθεις μείνε
και

Κι αν το νιώθεις κι αν το νιώθεις
πάμε χέρια ψηλά
Έτσι είναι, έτσι πάει
πάμε χέρια ψηλά.

Β’ φάση, προτού πεις πως τό ‘χω χάσει,
λέω το ραπ που είναι βατό για να μπορείς να δώσεις βάση.

Δίχως παύση, το κρατώ ζωντανό πάση θυσία
όπως κρατάει ζωντανό το πολυτονικό η Εστία.

Είπες κάτι; Φίλε μου δεν αλλάζω μονοπάτι
Μωραϊτίδη μνημονεύω και Παπαδιαμάντη.

Άπειρα λάθη, μα δόξα τω Θεώ είμαι πια στον τόπο μου
τα Μυστικά Άνθη δρέπω όπως ο Φώτης Κόντογλου.

Κι εκεί που ήτανε το μένος τώρα πρέπει αίνος
επομένως ας μην ηχεί στ’ αυτιά σου ο λόγος ξένος

Μα αν θες κρατάς τα μίση, εγώ κρατάω την πίστη
Αρτέμης στο μικρόφωνο και MCD στο μίκτη και..

Έτσι είναι γιατί έτσι πάει
αν το νιώθεις μείνε, φύγε αν σε χαλάει και
Έτσι πάει γιατί έτσι είναι
φύγε αν σε χαλάει, αν το νιώθεις μείνε
και

Κι αν το νιώθεις κι αν το νιώθεις
πάμε χέρια ψηλά.
Έτσι είναι, έτσι πάει
πάμε χέρια ψηλά

Κοιτώ το δέντρο κέδρος, μου λες να δω το κέρδος
λέω δώσε στον πνευματικό ορίζοντά σου εύρος
ΧΕΙΛΗ λαλούν το ψεύδος, λαλούν το δόλο
μου λες να παίξω σ’ αυτό το έργο μα δε θέλω αυτό το ρόλο.

Πορεύομαι εκεί που προτρέπει ο Νίκος Γκάτσος
στο ποίημά του ο Δράκος, μου λες να γίνω κάποιος
άλλος και στο νου μου να αλλάξω ροή
μα όπως ο Παλαμάς ακούω το τραγούδι του σταυρού.

Μου λες με πόσες έχεις πάει και πόσους έχεις κλέψει
σκέψου πόσους έχεις ελεήσει, πόσο έχεις ληστέψει
Μου λες τρεις φορές το έξι, ανταπαντώ
κράτα αν θες το σκότος, κρατώ τον ήλιο το νοητό και…


πηγή:
www.olympia.gr

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Κύριε, ἐμοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ ἔθου μετάνοιαν, ἐμὲ τὸν ἀνάξιον, σῶσαι βουλόμενος, ἀμετρήτῳ ἐλέει σου, σοὶ προσπίπτω δεόμενος


Νηστεύοντες ἀδελφοὶ σωματικῶς,
νηστεύσωμεν καὶ πνευματικῶς,
λύσωμεν πάντα σύνδεσμον ἀδικίας,
διαρρήξωμεν στραγγαλιάς,
βιαίων συναλλαγμάτων·
πᾶσαν συγγραφήν ἄδικον διασπάσωμεν,
δώσωμεν πεινῶσιν ἄρτον,
καὶ πτωχοὺς ἀστέγους εἰσαγάγωμεν εἰς οἴκους,
ἵνα λάβωμεν παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ,
τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀποστόλων, δωδεκὰς ἡ θεία καὶ πάνσεπτος, ἱκέτευε, τὸν Χριστὸν ὑπὲρ ἡμῶν, δεόμεθα διελθεῖν ἡμᾶς εὐτόνως, τὸ τεσσαρακονθήμερον στάδιον


Ἀπόστολοι θεῖοι,
τοῦ Κόσμου θερμότατοι πρεσβευταί,
καὶ τῶν ὀρθοδόξων προασπισταί,
ἔχοντες παρρησίας τὸ κράτος,
πρὸς Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν,
ὑπὲρ ἡμῶν αἰτήσασθε,
δεόμεθα πανσεβάσμιοι,
ἵνα τῶν Νηστειῶν, τὸν ἀγαθὸν καιρόν,
εὐμαρῶς ποιησώμεθα,
καὶ τῆς ὁμοουσίου Τριάδος,
τὴν χάριν δεξώμεθα.
Μεγαλοκήρυκες ἔνδοξοι,
εὔχεσθε ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Αρχιμανδρίτης π.Χερουβείμ Βελέτζας:"...η Μεγάλη Τεσσαρακοστή δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η μεγάλη συνάντηση του Θεού και του ανθρώπου"


Περίοδος αγώνα είναι η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Περίοδος αγώνα πνευματικού.

Μας καλεί η Αγία μας Εκκλησία σε προσευχή, σε νηστεία, σε εγρήγορση.

Μας δείχνει το δρόμο που οδηγεί από το Γολγοθά στην Ανάσταση,
από την πτώση στην ανύψωση, από την αμαρτία στην σωτηρία.

Όταν ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, τον έπλασε για να είναι παντοτινά ενωμένος μαζί Του, για να κοινωνεί την αγάπη του Θεού και να λαμβάνει διαρκώς από τον Δημιουργό την ζωή και την τελειότητα.

Δυστυχώς όμως, ο πρώτος εκείνος άνθρωπος, ο Αδάμ, παρήκουσε την μία και μοναδική εντολή του Θεού, προτίμησε να γευτεί τον απαγορευμένο καρπό και στη συνέχεια, δηλητηριασμένος από το μικρόβιο της αμαρτίας,
εκδιώχθηκε από τον Παράδεισο

Κι έπειτα, όπως μας περιγράφει ένα θαυμάσιο τροπάριο των ημερών, έκατσε ο Αδάμ απέναντι από τον κλειστό και σφραγισμένο πλέον Παράδεισο, και ατενίζοντας αυτό που με την παρακοή του είχε χάσει, έκλαψε πικρά, γιατί τότε πλέον είχε αντιληφθεί το μέγεθος της αμαρτίας που είχε διαπράξει.

Όλοι μας είμαστε εξόριστοι από τον Παράδεισο,
εξαιτίας αυτής της πρώτης αμαρτίας.

Όλοι μας λοιπόν έχουμε ένα κοινό σκοπό:
να κατοικήσουμε και πάλι στον Παράδεισο.

Ο αγώνας επομένως του Χριστιανού είναι αγώνας με στόχο τον Παράδεισο.

Και τα σημεία του αγώνα μας είναι η καθαρότητα του βίου, η απόκτηση των αρετών, η προσέγγιση του Θεού μέσα από την Μυστηριακή ζωή.

Ειδικά όμως αυτή την περίοδο, την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή,
η Εκκλησία μας μάς ωθεί να αγωνιστούμε εντονότερα, να προσπαθήσουμε περισσότερο, να αναθερμάνουμε το ζήλο μας, να ζήσουμε όλο το Μυστήριο της Θείας Οικονομίας, ώστε κι εμείς, μαζί με τον Αναστημένο Ιησού Χριστό,
να πορευθούμε προς τον Πατέρα!

Γι αυτό λοιπόν, την περίοδο αυτή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ασκούμαστε με την νηστεία, ώστε να περιορίσουμε
και να πειθαρχήσουμε τον εαυτό μας.

Με τον τρόπο αυτό της νηστείας ισχυροποιούμε τη θέλησή μας και μαθαίνουμε να αντιστεκόμαστε στις προκλήσεις και τις επιθυμίες των πειρασμών, μαθαίνουμε να κυριαρχούμε πάνω στα πάθη μας, να τα περιορίζουμε
και σιγά - σιγά να τα εξορίζουμε από μέσα μας.

Άλλο όπλο της Σαρακοστής είναι και η εντονότερη προσευχή,
η ατομική και η Μυστηριακή στην εκκλησία.

Η προσευχή είναι επικοινωνία με τον Θεό, συνομιλία μαζί Του.

Τη στιγμή της προσευχής η καρδιά μας και ο νους μας φεύγει από τα γήινα και ταξιδεύει στο χώρο του πνεύματος.

Ο άνθρωπος που προσεύχεται αντλεί δύναμη και κουράγιο από την προσευχή, για να μπορέσει να αντισταθεί στο ρεύμα του κόσμου που μας περιτριγυρίζει, και να συνεχίσει τον πνευματικό του αγώνα.

Προσευχή λοιπόν εντονότερη αυτή την περίοδο, τόσο μόνοι μας, όσο και στην εκκλησία, με τους Χαιρετισμούς, τα Απόδειπνα,
τις Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες.

Την νηστεία και την προσευχή συνοδεύει η καλλιέργεια των αρετών.

Αυτή η περίοδος είναι η καταλληλότερη για να προσπαθήσουμε πιο εντατικά
για την απόκτηση των αρετών.

Η ελεημοσύνη προς τον πλησίον που έχει την ανάγκη μας, η φιλανθρωπία που δεν γίνεται για επίδειξη και αυτοέπαινο, η ταπείνωση που υψώνει τον άνθρωπο, η αληθινή, γνήσια αγάπη προς τον Θεό και τους ανθρώπους, η πραότητα, η εγκράτεια, η σωφροσύνη, είναι άνθη πνευματικά που οφείλουμε
να φυτέψουμε και να καλλιεργήσουμε μέσα μας.

Μόνο τότε θα μπορέσουμε να δεχθούμε μέσα μας τον Θεό και να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως, αυτού του μεγάλου γεγονότος που εορτάζουμε με το πέρας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Ας αγωνιστούμε, λοιπόν.

Ας αγωνιστούμε με μεγαλύτερη προθυμία και ένταση, με την νηστεία, την προσευχή, την Μυστηριακή ζωή, την μελέτη του Ευαγγελίου, με την αγαθοσύνη
και την καλλιέργεια των αρετών.

Ας αγωνιστούμε για να τελειοποιήσουμε τους εαυτούς μας και να καθαριστούμε από κάθε ρύπο πνευματικό που λεκιάζει το ένδυμα της ψυχής μας.

Ας αγωνιστούμε κι ας τρέξουμε για να συναντήσουμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Γιατί η Μεγάλη Τεσσαρακοστή δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η μεγάλη συνάντηση του Θεού και του ανθρώπου.

Είναι το σημείο στο οποίο ο Θεός, ταπεινούμενος θυσιάζεται για μας, προσφέρει θυσία τον Υιό Του, λύτρο για τις αμαρτίες μας, και συναντά τον άνθρωπο, εμάς, όλους μαζί και τον καθένα μας ξεχωριστά, που ανυψώνουμε το πνεύμα και την διάνοιά μας για να Τον συναντήσουμε και να οδηγηθούμε από Αυτόν
στην Ουράνια Πατρίδα, τον χαμένο Παράδεισο.


Απο το πολύ καλό ιστολόγιο:
"Aπλά & Ορθόδοξα"

Νέα απο το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ κ.κ.ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΣΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΑΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ


Φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
χθές, Καθαρά Τετάρτη χοροστάτησε το πρωί στην Θ. Λειτουργία
των Προηγιασμένων Δώρων και το απόγευμα
μαζί με τους κληρικούς της Πατριαρχικής Αυλής
έψαλε την Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου κατά την τάξιν,
απ' όπου και οι χαρακτηριστικές φωτογραφίες του Ν. Μαγγίνα.




Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
χθές το απόγευμα, μετά την Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου,
επισκέφθηκε - τηρώντας απαρεγκλίτως το εν τοις Πατριαρχείοις έθος -
στο γραφείο του τον εορτάζοντα
(επί τη μνήμη του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος)
Διάκονο της Σειράς Θεόδωρο.


Ο Πατριάρχης ευχήθηκε τα Χρόνια Πολλά στον κληρικό της Αυλής και ακολούθως φωτογραφήθηκε αναμνηστικώς με όλους τους Κληρικούς της Πατριαρχικής Αυλής, οι οποίοι επισκέφθηκαν επίσης εορτίως τον Διάκονο Θεόδωρο.


πηγή:Φώς Φαναρίου

Αρχιμανδρίτου Δοσιθέου:Οψοποιών Μαγγανείαι, ήγουν Καλογηρική Μαγειρική και Ζαχαροπλαστική


Οι συνταγές αυτές είναι προϊόν πείρας τριάντα και πλέον χρόνων.
"Εν λοπάσι και χύτραις πέπνιγμαι",
για να θυμηθώ τον Αριστοφάνη.
Είναι συνταγές δοκιμασμένες στην πράξι, στο τηγάνι και στην κατσαρόλα.
Δεν είναι του γραφείου.
Απουσιάζουν όμως οι κρεατοσυνταγές γιατί τα μοναστήρια δεν κρεωφαγούν,
οπότε αγνοούμε και τους τρόπους μαγειρεύματος.

Και μια γενική συνταγή:

Ο οδηγός μαγειρικής δεν κάνει τον μάγειρο, ως ουδέ μία γραμμή τον γεωμέτρην
ή εις πλους τον θαλάττιον (τον θαλασσόλυκο)
για να θυμηθούμε τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο.

Η μαγειρική είναι παράδοσις και ταπείνωσις.
(από τον πρόλογο του βιβλίου)

...κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ"
της αγαπητής κ.Σοφίας Ορφανίδου
και απο την Ιερά Μονή Παναγία Τατάρνης Ευρυτανίας
σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία.

Σαs το συστήνουμε ανεπιφύλακτα...!

Οι εντυπώσεις μου από την παρακολούθηση του Δ΄ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΚΑΙ ΨΑΛΤΙΚΟΥ Αθήνα, 8 – 11 Δεκεμβρίου 2009


Με ιδιαίτερη χαρά πληροφορήθηκα μέσω του διαδικτύου τη διοργάνωση
του Δ΄ Διεθνούς Μουσικολογικού και Ψαλτικού Συνεδρίου
στα πλαίσια του γενικού τίτλου «Θεωρία και πράξη της ψαλτικής τέχνης»
και με ειδικό θέμα:
Τά Γένη της Ρυθμοποιίας και τρέχοντα «ψαλτικά θέματα».

Το συνέδριο διοργάνωσε στην Αθήνα από 8-11 Δεκεμβρίου 2009 το Ίδρυμα Βυζντινής Μουσικολογίας της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Έσπευσα, λοιπόν, να μεταβώ στην πρωτεύουσα, η οποία απέχει περίπου 300 χιλ. από τον τόπο διαμονής μου με την προσδοκία και την ελπίδα να βελτιώσω τις μουσικές μου γνώσεις.

Αφού παρακολούθησα μ’ ενδιαφέρον όλο το πρόγραμμα του συνεδρίου, επέστρεψα στον τόπο μου (οίκαδε) και θέλησα να κάμω έναν απολογισμό σχετικά με το τί απεκόμησα από το συγκεκριμένο συνέδριο, όπως είχα τη χαρά ν’ αποκομήσω από τα τρία (3) παρόμοια προηγούμενα συνέδρια, τα οποία, επίσης, είχα παρακολουθήσει.

Σε μία τέτοια, λοιπόν, διαδικασία «καθ’ εαυτόν» κατέληξα στο συμπέρασμα πως από το συγκεκριμένο συνέδριο συνέλεξα «άνθρακα».

Οι παρατηρήσεις μου είναι οι παρακάτω:

Πρώτον:Το συνέδριο ήταν ασφυκτικό. Υπήρχε ένα πλήθος εισηγήσεων, (51) τον αριθμόν, πράγμα που πρακτικά δεν είναι εφικτό να παρακολουθήσει κάποιος και να τις αφομοιώσει. Μου έδωσε την εντύπωση πως, παράλληλα με το κύριο θέμα του Συνεδρίου, ήταν και τούτο, να ικανοποιήσει όσο γίνονταν περισσότερα πρόσωπα – εισηγητές, άσχετα με το αποτέλεσμα. Την άποψή μου αυτή ενίσχυσε η τακτική: Σε περίπτωση που δεν μπόρεσε να είναι παρών κάποιος εισηγητής, σύμφωνα με το πρόγραμμα, αυτομάτως, βρίσκονταν κάποιος άλλος, “ευκαίρως ακαίρως”, έβγαζε από το τσεπάκι του μία εισήγηση και τη διάβαζε. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται επιστημονικό συνέδριο και δή ΔΙΕΘΝΕΣ!

Δεύτερον: Ένας ικανός αριθμός από τις εισηγήσεις δεν είχε καμιά απολύτως σχέση με το θέμα του συνεδρίου: “Τα Γένη της Ρυθμοποιίας”. Για το λόγο αυτό, υποθέτω, συμπληρώθηκε:” και τρέχοντα ψαλτικά θέματα”, για να καλυφθούν στο σημείο αυτό τ’ αρνητικά του επιστημονικού και ΔΙΕΘΝΟΥΣ, εννοείται, συνεδρίου.

Έχω τη γνώμη ότι τα τρέχοντα “ψαλτικά θέματα” ανήκουν στην αρμοδιότητα των Ιεροψαλτικών συλλόγων για να τα συζητήσουν, να τα προβάλλουν, να τα διεκδικήσουν και να τα επιλύσουν στο μέτρο του εφικτού. Τα όρια του επιστημονικού συνεδρίου βρίσκονται αλλού. Ίσως και πάλι τεχνηέντως, για το λόγο αυτό εφευρέθηκε η τάχα συνεργασία με την ΟΜΣΙΕ, το κεντρικό συνδικαλιστικό όργανο της Ιεροψαλτικής Τάξης. Πιστεύω, ήταν λάθος η συνεργασία αυτή. Τίποτα δεν απέδωσε και σε άλλα απέβλεπε.

Τρίτον: Στο Συνέδριο έγιναν ανακοινώσεις για γνωστά και τετριμμένα ζητήματα π.χ. “Περί κλάδων στους διατονικούς ήχους” και μάλιστα με επιχειρήματα διάφορες παραπομπές σε σύγχρονα βιβλία επιζώντων γνωστών Δασκάλων. Στο σημείο αυτό μου γεννήθηκε η απορία: Τί χρείαν έχομεν τοιούτων εισηγήσεων και δεν ρωτάμε τους εν ζωή Δασκάλους να μας εξηγήσουν το ένα και το άλλο που έχουν καταχωρίσει και δημοσιεύσει στα βιβλία τους; Πού το άκουσαν; Πού το βρήκαν; Ποιο το σκεπτικό τους; Τί εξυπηρετεί επιστημονικά η πληροφορία για ένα ζήτημα που μπορώ να μάθω στοιχεία από πρώτο χέρι, από την πηγή, από το δημιουργό;

Τί περιμένουμε να φύγουν απ’ τη ζωή και οι τελευταίοι “Γέροντες” της ψαλτικής και τότε να ψαχνόμαστε… τότε ν’ αρχίσουν τα όργανα… οι ατέρμονες βυζαντινισμοί… οι πάσης φύσεως διαφωνίες και εικασίες; Ίσως προκύψει με κάτι τέτοια και κάποιο διδακτορικό στο μέλλον.

Με όσα καταθέτω δεν αποβλέπω με κάποιο τρόπο στην απαξίωση του συνεδρίου. Κάθε άλλο. Δεν έχω τέτοια πρόθεση. Σέβομαι και τιμώ τους πάντες. Οι απόψεις μου τίθενται στην κρίση των αρμοδίων για αξιοποίηση ή απόρριψη. Επιδίωξή μου και επιθυμία μου είναι το Ε΄ Μουσικολογικό συνέδριο, όποτε αυτό προκύψει, να είναι πολύ καλύτερο για όλους.

Και τώρα, Μια πρόταση στην ΟΜ.ΣΙ.Ε.

Επειδή όλοι οι ψάλτες, λίγο – πολύ, δεν έχουμε καμιά παιδεία πάνω στη φώνηση, στην προφορά δηλαδή του Ελληνικού μας λόγου και χωλαίνουμε σε μεγάλο βαθμό – εκτός από τους χαρισματικούς ψάλτες – προτείνω να διοργανωθεί ένα πανελλήνιο συνέδριο με θέμα: “Προφορά και φώνηση του Ελληνικού λόγου”, όπου διακεκριμένοι δάσκαλοι της Δραματικής Σχολής θα διδάξουν το πώς πρέπει να προφέρουμε το ένα ή το άλλο φωνήεν, το ένα ή το άλλο σύμπλεγμα…

Το χάλι μας στο σημείο αυτό φτάνει σε κάποιες περιπτώσεις σε ακραία και βαρβαρίζουσα φώνηση της μητρικής μας γλώσσας.
Το ζήτημα κρίνεται αναγκαίο δεδομένου ότι η Βυζαντινή μας Μουσική,
η Ψαλτική είναι φωνητική, όχι οργανική και έχει σαν πρωταρχικό σκοπό
ν’ αναδείξει, να προβάλλει τα ποιητικά κείμενα των ύμνων με εμμελή λόγο.

Μιχαήλ Ν. Οικονόμου

Δ. Σολωμού 15 – ΑΓΡΙΝΙΟ

Ο κ. Μιχαήλ Οικονόμου είναι Θεολόγος-Φιλόλογος
και Λαμπαδάριος του Ι. Ναού Αγ. Κων/νου Αγρινίου.


πηγή:
Ιστολόγιο Συλλόγου Ιεροψαλτών Νομού Αιτωλίας και Ακαρνανίας
"Άνθιμος ο Αρχιδιάκονος"
Psaltodia

Απο το Άγιον Όρος με αγάπη...


Όποιος εκουσίως υπομένει τους πειρασμούς,
είναι ανώτερος ενώπιον του Θεού,
απο αυτόν που απέκτησε μεγάλες αρετές.


Όταν μας πλήττουν πειρασμοί,
είναι καλό καταρχάς να προσευχόμαστε,
για να βοηθήσει ο Θεός να υπομένουμε.


Κατόπιν όμως πρέπει να τον ευχαριστούμε,
επειδή δια μέσου των πειρασμών,
ο Θεός συνεργεί στη σωτηρία μας.


Επίσης χρειάζεται προσευχή,
ώστε ο δύσκολος καιρός να παρέλθει χωρίς ψυχική ζημιά.


Η σωτηρία αδελφοί μου,
δεν έρχεται διαφορετικά, παρά μόνο δι΄αυτής της οδού.


Γέροντας Δοσίθεος Αγιορείτης

Αιτή:ο ρόλος της ανθρώπινης ιστορίας όταν η φύση βασανίζει:Γράφει η Μάρω Σιδέρη


Το 2010 ξεκίνησε για την Αϊτή με τον τραγικότερο τρόπο.


Ο ισχυρότατος σεισμός που ισοπέδωσε την πρωτεύουσα Port-au-Prince, αφήνει πίσω του έναν συγκλονιστικό αριθμό νεκρών και κάνει την ήδη δύσκολη ζωή των κατοίκων, δυσχερέστερη.


Όπως συμβαίνει με κάθε φυσική καταστροφή, ο πλανήτης γίνεται χωριό, τουλάχιστο για όσο διαρκούν οι ειδήσεις, για όσο οι εικόνες των ταλαιπωρημένων ανθρώπων και των ερειπωμένων σπιτιών

μπαίνουν στα σπίτια όλου του κόσμου.


Μετά, οι περισσότεροι τηλεθεατές ξαναγινόμαστε πολίτες της δικής μας πατρίδας, φορτωμένοι με τα δικά του προβλήματα ο καθένας και αναγκαστικά συνεχίζουμε τη ζωή μας, όχι μόνο από αδιαφορία, αλλά και από την αδυναμία μας να σηκώσουμε εκτός από το δικό μας και το σταυρό κάποιου άλλου, και σίγουρα και από την εντύπωση ότι η Αϊτή και κάθε Αϊτή που δοκιμάζεται, είναι πολύ μακριά από τον δικό μας μικρό ή μεγάλο κόσμο.


Σε ώρες σαν αυτές που περνά η Αϊτή όμως, όταν η φύση με τα καπρίτσια της ταλαιπωρεί χωρίς να νοιάζεται για τα δικαιώματα του ανθρώπου στη στέγαση, την ένδυση, την τροφή, και τελικά τη ζωή, οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται πιο στενές, γιατί όλοι είμαστε μικρά κομμάτια αυτής της καπριτσιόζας φύσης.


Όπως συμβαίνει σε κάθε φυσική καταστροφή, τα ευχολόγια και οι προτροπές για παροχή βοήθειας σε κάποιους άγνωστους μας κατοίκους κάποιου άγνωστου φτωχού κράτους κάπου στον πλανήτη, ακούγονται για να μας αφυπνίσουν, να μας συγκινήσουν ή απλά για να ειπωθούν.


Στην περίπτωση της Αϊτής όμως, πρέπει να ακουστούν πιο δυνατά στην Ελλάδα και να εισακουστούν από όλους τους Έλληνες, γιατί, όπως και να το κάνουμε, στους κατοίκους της Αϊτής χρωστάμε δανεικά:


Όταν οι «γραικοί» ξεκίνησαν την άνιση μάχη για το δικαίωμά τους να έχουν κράτος ανεξάρτητο και ελεύθερο, όταν ο πολιτισμένος κόσμος περίμενε να δει τα αποτελέσματα του αγώνα πριν μας βοηθήσει – γιατί κανένας έξυπνος επιχειρηματίας και πολιτικός δεν επενδύει σε άλογο και σε λαό αν δε δει τι έχει ο ίδιος να κερδίσει- ήταν η Αϊτή που πρώτη υποστήριξε

το δίκαιο της Ελληνικής επανάστασης.


Από όλα τα κράτη που εξυμνούν το σημαντικό ρόλο της Ελλάδας και του ελληνικού πολιτισμού, η Αϊτή το έκανε πριν ακόμα γίνουμε κράτος, την εποχή που στη Βερόνα, στο περίφημο συνέδριο του 1822, Αυστρία, Ρωσία, Γαλλία, Αγγλία, Πρωσία, καταδίκαζαν την επανάσταση ως πράξη εγκληματική και αντιμετώπιζαν τους επαναστάτες σαν τρομοκράτες.


Εκείνη τη χρονιά ο πρόεδρος της Αϊτινης Δημοκρατίας J.P. Boyer με την πρώτη θερμή επιστολή που έλαβαν οι Έλληνες από επίσημη Αρχή, υποστήριξε τον Ελληνικό Αγώνα ως πράξη δίκαιη

και ευχήθηκε την επιτυχία του.


Περίπου 100 εθελοντές μάλιστα ξεκίνησαν από την Αϊτή, για να μας στηρίξουν, αλλά το καράβι έπεσε σε πειρατές και δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του.


Η επιθυμία της Αϊτής να βοηθήσει οικονομικά τον ελληνικό αγώνα δεν μπορούσε να υλοποιηθεί άμεσα λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης του νεοσύστατου Αϊτινού κράτους, που όμως χάρισε 24 τόνους κόκκους καφέ, για να μπορέσουν οι Έλληνες έμποροι

πουλώντας καφέ να αγοράσουν όπλα!


188 χρόνια μετά, είναι η σειρά της Αϊτής να χρειάζεται βοήθεια και η σειρά της ιστορίας να δείξει το ρόλο της, γιατί για την ιστορία 2 αιώνες είναι κάτι λιγότερο από ώρες ίσως λεπτά ίσως και δευτερόλεπτα μιας μέρας.


Ενθυμούμενοι την τότε δωρεά, ενθυμούμενοι δηλαδή ότι το Αϊτινό κράτος ήταν το μόνο που πίστεψε ότι υπήρχαμε όταν όλος ο κόσμος μας θεωρούσε ανύπαρκτους, ο σεισμός στο Port-au-Prince δεν είναι τελικά τόσο μακρινός όσο μας φαινόταν όταν η άγνοια ή η αμνησία κυρίευαν τη σκέψη μας.


Ξαφνικά οι άνθρωποι εκείνοι που κλαίνε στα ερείπια των σπιτιών είναι πιο δικοί μας, πιο φίλοι μας, εγγόνια των ανθρώπων εκείνων που είχαν ευεργετήσει τους δικούς μας παππούδες.


Κι αν ίσως μπορούσαμε να στρέψουμε τα μάτια και τη σκέψη από μια οποιαδήποτε σεισμόπληκτη περιοχή, επικαλούμενοι το δικαίωμα μας να είμαστε αδύναμοι άνθρωποι και να μην μπορούμε να απασχοληθούμε με ξένα προβλήματα εγκλωβισμένοι στα δικά μας, στη δυστυχία της Αϊτής δεν έχουμε το δικαίωμα να είμαστε αδύναμοι: ευεργετηθήκαμε κάποτε και πρέπει με κάποιο τρόπο να επιστρέψουμε την ευεργεσία, γιατί η ιστορία που έχει συμπάθεια και για τον δειλό, δεν έχει ίχνος οίκτου για τον αχάριστο.


πηγή:

ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ

Καθημερινά στις 5.30 το απόγευμα, στούς περισσοτέρους Ιερούς Ναούς τής Ιεράς μας Μητροπόλεως τελείται η ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου


Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.

Η 2η για την παρούσα εβδομάδα, Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων θα τελεσθεί αύριο το πρωί στους περισσοτέρους Ι. Ν. της Ιεράς Μητροπόλεώς μας

Ἰδοὺ θυσία μυστική,
τετελειωμένη, δορυφορεῖται.
Πίστει καὶ πόθῳ προσέλθωμεν,
ἵνα μέτοχοι ζωῆς αἰωνίου γενώμεθα.
Ἀλληλούϊα

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Τὸν φωτοποιὸν καιρόν,τῆς ἐγκρατείας Σὺ ἀξίωσον ἡμᾶς, ἐν κατανύξει πάντας, εἰλικρινῶς περαιώσασθαι, εἰρηνεύοντας τοῦ Σταυροῦ τῇ Ἰσχύϊ, μόνε Φιλάνθρωπε


Νηστείᾳ, τῶν λογισμῶν τὰ πάθη,
δεῦτε δουλώσωμεν,
πνευματικαῖς ἑαυτοὺς πτέρυξι περιστείλαντες,
ἵνα τὴν τοῦ ἐχθροῦ, κινουμένην ζάλην, κοῦφοι περάσαντες,
ἄξιοι γενώμεθα, τῆς τοῦ Σταυροῦ προσκυνήσεως,
τοῦ ὑπὲρ τοῦ Κόσμου σφαγέντος ἑκουσίως,
Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ,
καὶ πνευματικῶς ἑορτάσωμεν,
τὴν ἐκ νεκρῶν τοῦ Σωτῆρος Ἀνάστασιν,
ἐπ' ὄρους ἀρθέντες,
Μαθηταῖς συνδοξάσωμεν,
τὸν ἐξουσίαν λαβόντα πᾶσαν,
Υἱὸν ἐκ Πατρὸς τὸν φιλάνθρωπον.

Ἀπὸ πάσης δεόμεθα, ῥῦσαι ἀπειλῆς Παμμάκαρ Θεόδωρε, τοὺς ἐν πίστει μακαρίζοντας, καὶ τὴν θείαν μνήμην σου γεραίροντας


Tήρων ο δηλών αρτίλεκτον οπλίτην,
Θεώ πρόσεισιν αρτίκαυστος οπλίτης.

Eβδομάτη δεκάτη πυρί Tήρωνα φλεγέθουσιν.

Oύτος ο Άγιος Mάρτυς Θεόδωρος ήτον κατά τους χρόνους Mαξιμιανού και Mαξιμίνου των βασιλέων, εν έτει 297, καταγόμενος εκ της μητροπόλεως Aμασείας, ήτις είναι πόλις διάσημος της εν τη Mαύρη Θαλάσση Kαππαδοκίας, από ένα χωρίον λεγόμενον Xουμιαλών.

Eις καιρόν λοιπόν οπού ο Άγιος ούτος εσυναριθμήθη με το στράτευμα το ονομαζόμενον των Tηρώνων
(Tήρων δε θέλει να ειπή οπλίτης, ήτοι στρατιώτης ο νεωστί διαλεγμένος), και εις καιρόν οπού ευρίσκετο υποκάτω εις το τάγμα του πραιποσίτου Bρίγκα, τότε, λέγω, ωμολόγησεν, ότι ο Xριστός είναι Θεός αληθινός,
και ότι τα είδωλα των Eλλήνων είναι άψυχα ξόανα,
και έργα χειρών ανθρώπων.

Όθεν παρεστάθη έμπροσθεν του ρηθέντος πραιποσίτου,
εκείνος δε έδωκεν εις αυτόν καιρόν και διορίαν να συλλογισθή.

Tότε ο Άγιος έκαμεν ένα μεγάλον κατόρθωμα, επειδή πέρνωντας το είδωλον της μητρός των θεών Pέας, ως φλυαρούσιν οι Έλληνες, έρριψεν αυτό εις την φωτίαν και το κατέκαυσεν.

Όθεν επιάσθη, και ομολογήσας, ότι αυτός κατέκαυσε το είδωλον, πρώτον μεν κρεμασθείς ξέεται, έπειτα βάλλεται μέσα εις αναμμένην κάμινον, και μέσα εις αυτήν τελειωθείς, λαμβάνει του μαρτυρίου τον στέφανον.

Tελείται δε η αυτού Σύναξις εις τον μαρτυρικόν αυτού Nαόν, ο οποίος ευρίσκεται εις τόπον λεγόμενον Φωρακίου,
κατά το Σάββατον της πρώτης εβδομάδος των νηστειών.

Όταν έγινεν από αυτόν και το θαύμα το περί των κολύβων, διά μέσου του οποίου, ηλευθέρωσε τον Oρθόδοξον λαόν των Xριστιανών από τα μεμολυσμένα φαγητά των ειδωλοθύτων.

πηγή:
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού.
Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005

Χρυσόστομος:"Ορών την μετά προθυμίας καθ΄εκάστην ημέραν ενταύθα συνέλευσιν, μεγάλην καρπούμαι την ηδονήν και ού παύομαι δοξάζων τον φιλάνθρωπον Θεόν"


Nηστεύσωμεν, ἀγαπητοὶ,
ἵνα τῶν πνευματικῶν ἐπιτύχωμεν δωρημάτων.

Νηστεύων παιδαγωγεῖ καὶ τὴν ψυχὴν πρὸς εὐσέβειαν,
εἰκόνα λαμβάνων τῆς σωματικῆς ἐγκρατείας τὴν κατὰ ψυχὴν ἐπιμέλειαν,
ἵνα ὥσπερ ἀπέχει τῶν ἔξωθεν ἐπεισερχομένων βρωμάτων,
οὕτω καὶ τῶν ἐν τῇ διανοίᾳ ἐπαναβαινόντων πονηρῶν ἐννοημάτων.

Ἐὰν γὰρ, φησὶ, Πνεῦμα τοῦ ἐξουσιάζοντος ἀναβῇ ἐπὶ σὲ,
τόπον σου μὴ ἀφῇς, ὅτι ἴαμα καταπαύσει ἁμαρτίας.

Ὥσπερ νῦν ἀπέχεις βρωμάτων μὴ γευσάμενος,
οὕτως ἀπέχου ἁμαρτημάτων ἀλλασσόμενος.

Νηστεύεις οἴνου μὴ ἀντιλαμβανόμενος;
νήστευε καὶ πονηρίας ἀπεχόμενος·
οἶδε γὰρ ἡ κακία μείζονα μέθην τῇ ψυχῇ κατεργάζεσθαι.

Νηστεύεις κρεῶν μὴ ἁπτόμενος;
νήστευε καὶ καταλαλιᾶς ἀπεχόμενος, ἵνα μὴ δι' αὐτῆς κρέα φάγῃς
τῶν ἀδελφῶν, τῶν σαρκῶν αὑτοῦ ἀπογευόμενος.

Νηστεία γὰρ ἀληθινὴ, ἀποχὴ τῶν ἁμαρτημάτων.

Ἄκουε τοῦ Προφήτου λέγοντος·
Οὐ ταύτην τὴν νηστείαν ἐξελεξάμην,
οὐδὲ ἡμέραν ἄνθρωπον ταπεινοῦν τὴν ψυχὴν αὑτοῦ.

Ἀλλὰ τί;
Λύε, φησὶ, πάντα σύνδεσμον ἀδικίας,
διάλυε στραγγαλιὰς βιαίων συναλλαγμάτων,
διάθρυπτε πεινῶντι τὸν ἄρτον σου,
ἄστεγον εἰσάγαγε εἰς τὸν οἶκόν σου·
ἐὰν ἴδῃς γυμνὸν, περίβαλε.

Αὕτη, ἀγαπητοὶ, ἀληθινὴ νηστεία, ἡ τῷ Θεῷ προσδεκτὴ,
καὶ ἀνθρώπῳ σωτηριώδης, καὶ πᾶσιν ἀρεστή.

Αγίου Σιλουανού Αθωνίτου λόγος αγαθός...


Όποιος κάνει το θέλημα του Θεού,
είναι ευχαριστημένος με όλα,
έστω κι άν είναι φτωχός και,
ίσως, ασθενής και πάσχει,
γιατί τον ευχαριστεί η χάρη του Θεού.

Όποιος, όμως, δεν είναι ικανοποιημένος με όσα του συμβαίνουν

και γογγύζει για την ασθένειά του ή εναντίον εκείνου που τον πρόσβαλε,
αυτός να γνωρίζει ότι κατέχεται απο υπερήφανο πνεύμα

και έχασε την ευγνωμοσύνη για τον Θεό.

Ακόμη, όμως και σε μια τέτοια περίπτωση μη στενοχωριέσαι,

αλλά ζήτησε με επιμονή απο τον Κύριο πνεύμα ταπεινό.

Και όταν έλθει σε σένα το ταπεινό Πνεύμα του Θεού που αναζητάς,

τότε θα Τον αγαπήσεις και θα βρείς ανάπαυση,

παρ΄όλες τις θλίψεις σου.