Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Αύριο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας πατέρας Κοσμάς, θα ιερουργήσει στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου στα Παλιάμπελα Βονίτσης.

"Ἀθηνῶν πολιοῦχον καὶ πρεσβευτήν, Δικαστῶν τὸν προστάτην καὶ πρεσβευτήν, ἀξίως τιμῶμέν σε καὶ ᾠδαῖς μεγαλύνομεν"

" Ἄριστος οἰκονόμος τοῦ Χριστοῦ ἀνεδείχθης τῆς πάλαι Ἀθηνῶν Ἐκκλησίας.

Καὶ ὡς ἐγένου αὐτῆς Ποιμὴν πρῶτος κατὰ τάξιν,

σαυτὸν ἠνάλωσας κηρύσσων καὶ ποδηγετῶν.

Διὸ βοῶμεν πρός σε ταῦτα·

Χαῖρε, ὁ γνοὺς τὸν Θεὸν διὰ Παύλου,

Χαῖρε, ὁ δοὺς εἰς αὐτὸν τὰ πάντα.

Χαῖρε, ὅτι Ἄρειον Πάγον κατέλιπες,

Χαῖρε, ὅτι ἅγιον Βῆμα κατέλαβες.

Χαῖρε, ὅτι σὺ ἐβίωσας τὸν κανόνα τὸν χρυσοῦν,

Χαῖρε, ὅτι σὺ ἐμόχθησας διὰ ποίμνιον τὸ σόν.

Χαῖρε, ὅτι τὸ πλῆθος τῶν εἰδώλων καθεῖλες

Χαῖρε, ὅτι τὸ σκότος τὸ τῆς πλάνης ἀπῆρες.

Χαῖρε, ποιμὴν ψυχῶν, ἀκατάβλητε,

Χαῖρε, πατὴρ πιστῶν, ἀδαπάνητε.

Χαῖρε, ὁδὸν σωτηρίας γνωρίσας,

Χαῖρε, ὁδὸν μαρτυρίου βαδίσας,

Χαῖρε, μάρτυς πρωτόαθλε".


Με την ευκαιρία της σημερινής εορτής του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου,

ευχόμαστε στους λειτουργούς της δικαιοσύνης

Χρόνια πολλά και Ευλογημένα.

Ο προστάτης Άγιος τους, να ευλογεί την ζωή και την διακονία τους.

"Ιεράρχα σοφὲ Διονύσιε, διὰ παντός, πρέσβευε ῥυσθῆναι ἐκ πειρασμῶν, τοὺς εὐσεβῶς ὑμνοῦντας σε "


Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης εγεννήθηκε στην Αθήνα περί τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 1ου αιώνος μ.Χ., από γονείς ειδωλολάτρες με ευγενική καταγωγή. Η παιδεία του πρέπει να υπήρξε όντως εξαιρετική. Όπως είναι γνωστο, από τους εννέα άρχοντες των Αθηνών, διάλεγαν τους εννέα σοφούς και αδέκαστους Αρεοπαγίτες, που πρώτα ήσαν εννέα και αργότερα έφθασαν τους πενήντα ένα. Η φήμη του Αγίου έλεγε πώς ήταν «ὁ δίκης ἀρρεπεστάτῃ τρυτάνῃ κεχρημένος, καί τῶν ἐν Ἀθήναις θεμιστευόντων εὐθύτατος». Και έχει μεγάλη σημασία, που ποτέ δέν ευρέθηκε κανένας να πει ότι «ἐν αὐτῷ ἀδίκως ἐδικάσθησαν τά κριθέντα». Η αρχαία παράδοση θέλει τον Άγιο ως κορυφαίο δικαστή και πρόεδρο του Αρείου Πάγου.

Ο Άγιος Διονύσιος υπήρξε το πρώτο πνευματικό θήραμα του Αποστόλου Παύλου, όταν αυτός ήλθε στην Αθήνα. Όπως ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας αφηγείται, στις Πράξεις των Αποστόλων, όταν οι Αθηναίοι άκουσαν τον Απόστολο Παύλο να ομιλεί για ανάσταση νεκρών, άλλοι τον εχλεύαζαν και άλλοι του έλεγαν «ἀκουσόμεθά σου περί τούτου και πάλιν. Οὕτως ὁ Παῦλος ἐξῆλθεν ἐκ μέσου αὐτῶν. Τινές δέ ἄνδρες κολληθέντες αὐτῷ ἐπίστευσαν, ἐν καί Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης, καί γυνή τις ὀνόματι Δάμαρις, καί ἕτεροι σύν αὐτοῖς». Και «τότε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀφοῦ ἀναγέννησε τόν ἅγιο αὐτό ἄνδρα μέ τό ἱερό βάπτισμα, τόν ἐστερέωσε στή θεία ἁγιωσύνη». Και επειδή ο Διονύσιος ήταν πολιτικός και θρησκευτικός άρχοντας της πόλεως των Αθηνών, γίνεται ο πρώτος οδηγός, επίσημα, του Ελληνισμού προς τον Χριστιανισμό. Αν οι καιροί εκείνοι έδειχναν πώς έρχονταν μεγάλες ταραχές και κατακλυσμός, ο Διονύσιος γίνεται ο δεύτερος Νώε, που θα δώσει πρώτος το σύνθημα στους Έλληνες να εισέλθουν στην κιβωτό του Χριστιανισμού και να σωθούν.

Η πατερική παράδοση, με το στομα του Διονυσίου, Επισκόπου Κορίνθου, μάς βεβαιώνει πώς υπήρξε ο πρώτος Χριστιανός Επίσκοπος της πόλεως των Αθηνών, κατά τη μαρτυρία που διασώζει ο ιστορικός Ευσέβιος , ενώ άλλοι νεώτεροι δέχονται πώς εκεί, στην πόλη των Αθηνών, εγνώρισε τον δια πυράς θάνατο . Άλλοι αναφέρονται αορίστως σε μαρτυρικό θάνατο, χωρίς ν’ αναφέρουν είδος θανάτου-μαρτυρίου ή το χρόνο. Το πιθανότερο είναι, ότι ο Άγιος Διονύσιος εμαρτύρησε στην Αθήνα, κατά το έτος 95 μ.Χ., κατά τον επί Δομετιανού διωγμό (81-96 μ.Χ.).

Η ταύτιση του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου με τον Άγιο Διονύσιο, Επίσκοπο Παρισίων, είναι εσφαλμένη και οφείλεται, κατά κοινή σχεδόν ομολογία, στη φιλοδοξία του ηγουμένου και των μοναχών της μονής του Αγίου Διονυσίου των Παρισίων, που ήθελαν ως προστάτη της μονής τους και της Εκκλησίας τους, όχι τον Μάρτυρα Διονύσιο, ιδρυτή της μονής και της Εκκλησίας τους, αλλά τον πολύ αρχαιότερο Διονύσιο των Αποστολικών χρόνων, μαθητή του Αποστολου Παύλου και συγγραφέα των Αρεοπαγιτικών συγγραμμάτων. Έτσι θα εμεγάλωνε η φήμη, η δόξα και η ιστορία της μονής. Το έργο αυτό, λοιπόν, ανέλαβε ο μεγαλοφάνταστος ηγούμενος Χιλδουίνος, ο οποίος εθεώρησε υποχρέωσή του να τιμήσει τον και προστάτη του πλέκοντας το εγκώμιό του και μεταφράζοντας τα υποτιθέμενα Αρεοπαγιτικά συγγράμματα. Έτσι ταυτίζει τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη του 1ου αιώνος με τον Μάρτυρα Διονύσιο του 3ου αιώνος μ.Χ.

πηγή:Πολιτιστικοί Θησαυροί της Εκκλησίας της Ελλάδος

"Πανταχοῦ τῇ Ἐκκλησίᾳ μετά ἀκριβείας ἑπώμεθα, τήν ἀγάπην καί τήν εἰρήνην προτιμῶντες ἁπάντων "

«...Δηλώνω , ὅτι θέλω νά εἶμαι ἀγωνιστής, γιατί ἔτσι ἔμαθα παρά τῶν πατέρων μου.

Ἀλλά πάλι δηλώνω ὅτι δέν θέλω νά ἔχω ἀγωνιστικότητα πού φέρει μερισμούς καί σχίσματα καί θραύει τήν ἀγάπη· γιατί γνωρίζω ἀπό τά ἱερά μας κείμενα, ὅτι τό πᾶν στήν Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἑνότητα, καί λοιπόν, κατά τόν ὡραῖο λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, “πανταχοῦ τῇ Ἐκκλησίᾳ μετά ἀκριβείας ἑπώμεθα, τήν ἀγάπην καί τήν εἰρήνην προτιμῶντες ἁπάντων” !


Γνωρίζω ὅτι θά ἀκουστοῦν καί θά γραφοῦν καί ἀκριβῶς ἀντίθετα σχόλια γιά τό πρόσωπό μου καί μέ ὕβρεις μάλιστα ἐναντίον μου, ὅτι τάχα εἶμαι δειλός ἤ ἀκόμη καί προδότης τῆς πίστεως!... Ἤδη μέ πῆρε ἕνας λαϊκός τηλέφωνο, ἀπαίδευτος στήν θεολογία, πού ἔχει ὅμως τήν ἀναίδεια νά παριστάνει τόν ἀγωνιστή τῆς πίστης μας, καί μοῦ εἶπε μία ὑβριστική φράση. Καί ἐγώ μέ πολλή ἠρεμία, ἀφοῦ τόν χαιρέτησα, τοῦ ἔκλεισα τό τηλέφωνο. Τί νά σᾶς πῶ, Πατέρες μου καί Μητέρες μου! Χίλιες φορές καλύτερα τά παιδιά τῆς καφετέριας ἀπό μερικούς τέτοιους τετυμπόϊδες «χριστιανούς», πού θέλουν νά παριστάνουν καί τόν ἀγωνιστή τῶν πατρίων! Βεβαίως, χίλιες φορές καλύτερα!

Ἀλλά γιά νά εἴμαστε σωστοί ἀγωνιστές τῆς πίστης μας καί νά μήν παραπλανούμαστε, πρέπει νά προσέχουμε πολύ τήν πνευματικότητά μας. Νά ἀγωνιζόμαστε καί νά ἐπικαλούμαστε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ γιά νά καθαρίσουμε τήν ψυχή μας ἀπό τά πάθη,
γιατί τί ἀγώνα μποροῦμε νά κάνουμε ὅταν εἴμαστε ἐμπαθεῖς;

...Αν ἐγώ δέν γεύομαι τήν προσευχή καί δέν χτυπάει ἡ καρδιά μου δυνατά γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί, τελικά, ἄν δέν σωθῶ, δέν μέ ὠφελοῦν τά «κάτω ὁ Πάπας» καί τά τοιαῦτα... Δέν φταίει ὁ Πάπας, ἄν ἐγώ δέν ἔχω ὄρεξη νά κάνω τήν προσευχή μου ἤ νά διαβάσω τήν Ἁγία Γραφή καί τήν σοφία τῶν Ἁγίων Πατέρων μας. Καί γράφοντας βέβαια αὐτά μή μέ κατηγορήσετε εἴτε ἐσεῖς εἴτε ἄλλος ὅτι εἶμαι... φιλοπαπικός.


Ἀλλά ἀκοῦστε, παρακαλῶ, πάλι τί λέει ὁ ἅγιος Νεκτάριος στό βιβλίο του Ποιμαντική, σελ. 192: «Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε χάριν δογματικῆς τινός διαφορᾶς πρέπει νά θυσιάζεται... Ὁ μή ἀγαπῶν τούς ἑτεροδόξους ἐπίσκοπος, ὁ μή ὑπέρ αὐτῶν ἐργαζόμενος, ἀπό ψευδοῦς κινεῖται ζήλου καί ἐστερημένος ἐστίν ἀγάπης· διότι ὅπου ἡ ἀγάπη, ἐκεῖ καί ἡ ἀλήθεια καί τό φῶς, ὁ δέ ψευδής ζῆλος καί ἡ πεπλανημένη δόξα ἐξελέγχονται ὑπό τοῦ φωτός καί τῆς ἀγάπης καί ἀποκρούονται. Τά τῆς πίστεως ζητήματα οὐδόλως δέον ἐστί νά μειῶσι τό τῆς ἀγάπης συναίσθημα».


Σᾶς παρακαλῶ, Πατέρες μου καί Μητέρες μου, προσέχετε ἀπό μερικούς τάχα ἀγωνιστές. Δέν εἶναι ὅλοι τους σωστοί. Γιά νά σᾶς τό πῶ ὅμως ἀκριβέστερα, γιά τήν σωτηρία μας δέν φτάνει μόνο τό ὅτι ἀνήκουμε στήν Ἐκκλησία. Χρειάζεται προσευχή καί ἄσκηση καί γνώση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, πού τήν ἀποκτοῦμε ἀπό τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς μέ τήν ἑρμηνεία τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὥστε νά μπορέσουμε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ νά καθαρίσουμε τήν ψυχή μας ἀπό τά πάθη, γιατί ὁ Χριστός μᾶς εἶπε ὅτι «οἱ καθαροί στήν καρδιά θά δοῦν τόν Θεό»
(Ματθ. 5,8).

Ἀπό τήν ἄρση τῆς ὑπογραφῆς μου, διδαχθεῖτε τοὐλάχιστον ἀπό μένα τόν Ἐπίσκοπό σας πρῶτον μέν ὅτι πρέπει νά ἀνακαλοῦμε κάποια μας ἐνέργεια, ἄν αὐτή φωτιζόμαστε ἔπειτα καί δέν τήν βλέπουμε σωστή καί νά ζητᾶμε συγγνώμη γιά ὅ,τι πράξαμε, χωρίς νά σκεπτόμαστε μέ τήν κοσμική ὑπερήφανη νοοτροπία ὅτι αὐτό δέν εἶναι ἀξιοπρεπές. Ἡ ἀξιοπρέπεια εἶναι δυτικό φροῦτο καί κρύβει μεγάλο ἐγωισμό! Γιά τήν σωτηρία μας κάτω ἡ ἀξιοπρέπεια! Αὐτό πού ἔκανε ὁ Ζακχαῖος, ἀξιωματοῦχος αὐτός, νά ἀνεβεῖ μπροστά στόν κόσμο σέ μία συκομουριά, δέν ἦταν καθόλου ἀξιοπρεπές. Καί ὅμως ἔτσι εἶδε τόν Χριστό. Ἐγώ δέν θέλω νά εἶμαι «εἶπα-ξεῖπα». Εἶπα κάτι καί ἔκανα κάτι, ἀλλά ἐάν γι᾿ αὐτό φωτιστῶ ἀπό τόν Θεό καί νοήσω ὅτι εἶναι λανθασμένο, θέλω νά τό ἀποκαταστήσω μέ τήν συγγνώμη καί ὅ,τι θέλουν ἄς ποῦν οἱ ἄλλοι. Ἀρκεῖ μέ τήν συγγνώμη μου αὐτή νά εὐαρεστήσω τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους πού πίκρανα.

Τό πᾶν εἶναι ἡ ἀγάπη καί ἡ μεταξύ μας ἑνότητα. Ἄς γράψουμε δυνατά στήν καρδιά μας καί ἄς βιώσουμε στήν ζωή μας τόν λόγο τοῦ ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου:

«Σώζομαι ὅταν εἶμαι ἑνωμένος μέ τούς ἀδελφούς μου»!


«Σώζομαι ὅταν εἶμαι ἑνωμένος μέ τούς πατέρες μου»!


Μέ πολλές εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ


† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Ο Συμεών



Λίγο πριν αποχαιρετήσει αυτόν τον μάταιο κόσμο η άρρωστη μανούλα του ψιθύρισε στον Συμεών, το δεκάχρονο αγόρι της: "Μην ξεχνάς κάθε πρωί να λες στο Χριστό "Κύριε, έλα σήμερα κοντά μου".

Ο Συμεών έκλεισε τα μάτια της μητέρας του κι άρχισε να παλεύει με σκληρή ορφάνια κι ακόμη σκληρότερη φτώχια. Όμως κάθε πρωί τηρούσε την τελευταία της επιθυμία. έκανε το σταυρό του κι έλεγε με μια παράξενη σταθερότητα: ¨Κύριε, έλα σήμερα κοντά μου".

Πέρασαν πολλά δύσκολα χρόνια. Η κάθε μέρα του Συμεών ήταν κόπος και πόνος, αλλά δεν υπήρχε μέρα που να μην καλέσει κοντά του τον Κύριο. Σιγά-σιγά πρόσθεσε στο καθημερινό του πρόγραμμα και μια άλλη σταθερή στιγμή. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί έλεγε: "Κύριε, σ' ευχαριστώ που ήσουν μαζί μου. Σε είδα εκείνη τη στιγμή που μου χαμογέλασε ο γείτονας, ή τότε που με φύλαξες από ένα αυτοκίνητο ή τότε που με κάλεσε ο ιερέας στο συσσίτιο ή στη δυνατή βροχή που μου άνοιξες μια πόρτα". Κάθε μέρα ο Συμεών αναγνώριζε την παρουσία του Κυρίου, την αγάπη Του γι' αυτόν.

Ο Συμεών δεν έκανε δική του οικογένεια. Έζησε μόνος και τώρα βρίσκεται στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου. Υποφέρει από ανίατη ασθένεια, αλλά είναι χαρούμενος. Κάθε πρωί προσκαλεί κοντά του τον Χριστό και κάθε βράδυ Τον ευχαριστεί γιατί τον επισκέφθηκε. Δεν αισθάνεται μόνος. Μπορεί να περνούν ώρες και μέρες γεμάτες πόνο, μπορεί να μη δέχεται ούτε μία ανθρώπινη επίσκεψη, αλλά αυτός χαμογελά και το πρόσωπό του λάμπει. Δίπλα του είναι πάντοτε ο Κύριος.

Απόψε ο Συμεών σιγοσβήνει. Η ψυχή του ετοιμάζεται να εγκαταλείψει το κουρασμένο του κορμί. Απόψε ο Συμεών είναι ευτυχισμένος. Ο Χριστός του μίλησε. Του είπε τρυφερά: "Συμεών, για πολλά χρόνια με παρακαλούσες να 'ρθω κοντά σου κι ερχόμουν. Τώρα σε παρακαλώ εγώ να 'ρθεις κοντά μου. Σε προσκαλώ στο φωτεινό μου σπίτι".

Κι ο Συμεών πέταξε κοντά στον αγαπημένο σύντροφό του...

πηγή:Τής Σταυρούλας

Β' Ιερατική Ημερίδα της Ιεράς μας Μητροπόλεως στην Ρίζα Αντιρρίου


Στις κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, στην περιοχή Ρίζα Αντιρρίου, πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη 1 Οκτωβρίου η Β’ Ιερατική Ημερίδα των Ιερέων της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Το γενικό θέμα ήταν: «Η πνευματική πανοπλία του ιερέως», ενώ εισηγήσεις ανέπτυξαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας και ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτ. Στέφανος Αναγνωστόπουλος.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα που είχε ανακοινωθεί ως τρίτος εισηγητής είχε προσκληθεί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ο οποίος θα ανέπτυσσε το θέμα: «Προϋποθέσεις αντιμετωπίσεως αιρέσεων και παραθρησκειών». Λόγω όμως εκτάκτων ποιμαντικών υποχρεώσεων στη Μητρόπολή του, ο κ. Σεραφείμ δεν μπόρεσε τελικά να παραστεί στην Ημερίδα.

Οι εργασίες ξεκίνησαν με την ακολουθία του αγιασμού που τέλεσε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Κοσμάς. Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος καλωσόρισε τους εισηγητές και τους ιερείς, ευχαριστώντας τους για την παρουσία τους και τη συμμετοχή τους. Μετά από μία μικρή εισαγωγή που έκανε στο γενικό θέμα της Ημερίδος, κάλεσε στο βήμα τον πρώτο εισηγητή, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ιερεμία, για να αναπτύξει την εισήγησή του που είχε θέμα: «Κατηχητική Διακονία». Μετά από την εμπεριστατωμένη ανάπτυξη του θέματος της κατηχήσεως μέσα στην εκκλησιαστική ζωή, ακολούθησε συζήτηση κατά την οποία ο κ. Ιερεμίας είχε την ευκαιρία να απαντήσει στα ερωτήματα που του έθεσαν οι ιερείς.

Ακολούθησε διάλειμμα κατά το οποίο προσφέρθηκε ένα μικρό κέρασμα και οι συμμετέχοντες έβγαλαν την καθιερωμένη αναμνηστική φωτογραφία. Κατόπιν τον λόγο έλαβε ο δεύτερος εισηγητής, ο π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος, ο οποίος μίλησε με θέμα: «Βιώματα Λατρείας». Ακολούθησε εποικοδομητικός διάλογος κατά τον οποίο ο π. Στέφανος απάντησε στις ερωτήσεις των συνέδρων.

Κλείνοντας τις εργασίες της Ημερίδος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Κοσμάς ευχαρίστησε τους δύο ομιλητές για τις εμπεριστατωμένες εισηγήσεις τους καθώς και τους ιερείς που παρευρέθηκαν. Εξέφρασε τη χαρά και την ικανοποίησή του για το ευχάριστο κλίμα που επικράτησε, και απευθυνόμενος στους ιερείς, τους παρότρυνε επιστρέφοντας στις ενορίες τους να συνεχίσουν να διακονούν με τον ίδιο θείο ζήλο, εργατικότητα και αφοσίωση το ποίμνιό τους.

Ακολούθησε κοινή τράπεζα στην οποία παρακάθισαν όλοι οι συμμετέχοντες και κατόπιν οι ιερείς έλαβαν από τον Σεβασμιώτατο το ενθύμιο της Ημερίδος και αποχώρησαν για τις ενορίες τους.












Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Πρόγραμμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας


Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας πατέρας Κοσμάς αύριο το πρωί, θα ιερουργήσει στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου στο Χρυσοβέργι του Δήμου Αιτωλικού, με την ευκαιρία της ιεράς μνήμης του Αγίου ιερομάρτυρος Διονύσιου του Αρεοπαγίτου.

Την Κυριακή 4 Οκτωβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας πατέρας Κοσμάς, θα ιερουργήσει στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου στα Παλιάμπελα Βονίτσης.

Επιστολή Βαρθολομαίου σε Ιερώνυμο για την "Ομολογία Πίστεως" των Νίκου Παπαχρήστου και Αντώνη Τριανταφύλλου



ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ- «Το σπέρμα του σχίσματος ενυπάρχει εις τας εκφράσεις της «Ομολογίας», τούτο δε δέον να εμβάλη πάντας τους ποιμαίνοντας την Εκκλησίαν εις ανησυχίαν». Την έκδηλη ανησυχία του για την ανάπτυξη σχισματικών τάσεων εντός της Εκκλησίας της Ελλάδος εκφράζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Με μια τετρασέλιδη επιστολή του, που έφτασε το μεσημέρι της Πέμπτης στα χέρια του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερώνυμου, ο προκαθήμενος της Ορθοδοξίας εκδηλώνει έντονο προβληματισμό για τη λεγόμενη «Ομολογία Πίστεως», που πρώτο το Amen.gr έφερε στη δημοσιότητα.

Το κείμενο αυτό φέρεται να έχει υπογραφεί από κληρικούς, ηγουμένους, μοναχούς, Πανεπιστημιακούς, Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και πιστούς. Υπενθυμίζεται, ωστόσο, ότι ο μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας με επιστολή του προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη έκανε γνωστό ότι απέσυρε την υπογραφή του από το εν λόγω κείμενο.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην επιστολή του προς τον πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, που φέρνει το Amen.gr στη δημοσιότητα, επισημαίνει τη διαχρονική καλλιέργεια ζηλωτικών τάσεων στον Ελλαδικό χώρο, σημειώνοντας ότι είναι παραπλανητική, εφόσον δεν φέρει Συνοδική επικύρωση, ενώ μέμφεται και όσους Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος έχουν προσυπογράψει το κείμενο αυτό.

Καλεί δε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος: «Παρακαλούμεν, όθεν, την Υμετέραν Μακαριότηταν και την περί Αυτήν τιμίαν Ιεραρχίαν όπως το ταχύτερον δυνατόν λάβη επισήμως θέσιν έναντι της φερομένης «Ομολογίας Πίστεως» και των υπογραψάντων αυτήν κληρικών αυτής, αναλογιζομένην τον κίνδυνον, τον οποίο εγκυμονεί δια την ενότητα της Εκκλησίας η επιδεικνυμένη ανοχή η, ως αποδείκνυται, και υπό τινών εκ των επισκόπων αυτής ενθάρρυνσις, τοιούτων διαστικών ενεργειών».


Το πλήρες κείμενο της επιστολής του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο έχει ως εξής.

«Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος, εν Χριστώ τω Θεώ λίαν αγαπητέ και περιπόθητε αδελφέ και συλλειτουργέ της ημών Μετριότητος κύριε Ιερώνυμε, Πρόεδρε της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, την Υμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα αδελφικώς εν Κυρίω κατασπαζόμενοι, υπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Εις γνώσιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου περιήλθε κατ’ αυτάς κείμενον υπό τον τίτλον «Ομολογία Πίστεως», υπογεγραμμένον υπό κληρικών και μοναχών, ως και τινων λαϊκών, εν οις και τινες Μητροπολίται της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, δια του οποίου επιχειρείται ο διαχωρισμός των Ορθοδόξων πιστών εις «ομολογητάς της Ορθοδόξου πίστεως» και εις οιονεί μειοδότας αυτής, εφ’ όσον δεν αποδέχονται τας θέσεις των συντακτών του εν λόγω κειμένου.

Επί του ζητήματος τούτου, συνοδική διαγνώμη, προαγόμεθα ίνα εκφράσωμεν Υμίν τον έντονον προβληματισμόν του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τούτο διά τους ακόλουθους λόγους:

Είναι γνωστόν ότι από μακρού υφίστανται και καλλιεργούνται, ιδιαιτέρως εν τω χώρω της Εκκλησίας της Ελλάδος, ζηλωτικαί τάσεις, αίτινες εκδηλούνται δια πολεμικής ενίοτε οξείας και ανοικείου, εναντίον των διεξαγομένων θεολογικών διαλόγων και επαφών της Ορθοδόξου Εκκλησίας μετά των ετεροδόξων. Η Ορθόδοξος Εκκλησία ουδέποτε βεβαίως ημπόδισεν ή επέκρινε την έκφρασιν κριτικής προς πράξεις και αποφάσεις της διοικούσης Εκκλησίας διο και ουδέποτε διεμαρτυρήθημεν και ημείς δια τας ως άνω τάσεις, καίτοι, ως είπομεν, πολλάκις εκδηλούνται αύται κατά τρόπον ανοίκειον, φανατικόν και τουταυτό ασεβή. Δεν ηθέλομεν απευθυνθή, συνεπώς, προς Υμάς εάν επρόκειτο απλώς περί μιας τοιαύτης κριτικής, έστω και απρεπούς και ανοικείου.

Αλλ’ η περίπτωσις της εν λόγω «Ομολογίας» παρουσιάζει ιδιομορφίας τινάς αι οποίαι εμβάλλουν ημάς εις ανησυχίαν, δοθέντος ότι:

α) Το κείμενον τούτο αυτοχαρακτηρίζεται ως «Ομολογία Πίστεως» εφάμιλλος, τρόπον τινά, ή εν πάση περιπτώσει παράλληλος προς υφισταμένας επισήμους «Ομολογίας Πίστεως», ως εκείναι των Αγίων και Οικουμενικών Συνόδων ή άλλαι «Ομολογίαι» φέρουσαι ονόματα ατόμων ως των Πέτρου Μογίλα, Δοσιθέου Ιεροσολύμων κ.α. Αλλ’ ενώ αι τελευταίαι αύται φέρουσι και αυταί συνοδικήν επικύρωσιν, η περί ής ο λόγος «Ομολογία» ουδεμίαν τοιαύτην επικύρωσιν φέρει, και δια του τίτλου τούτου παραπλανά μέρος του πιστού λαού εμφανιζομένη ως μια παρόμοια «Ομολογία».

β) Η «Ομολογία» αύτη διαλαμβάνει εν παραγράφω την διακήρυξιν ότι πάντες οι επικοινωνούντες προς τους ετεροδόξους και συμπροσευχόμενοι μετ’ αυτών θέτουν εαυτούς αυτομάτως εκτός Εκκλησίας. Τούτο σημαίνει ότι πάντες οι Πατριάρχαι και λοιποί Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών μετά των Ιερών αυτών Συνόδων ως μετέχοντες εις τοιαύτας επαφάς και διαλόγους έχουν αυτομάτως θέσει εαυτούς εκτός Εκκλησίας!!! Οι υπογράφοντες την «Ομολογίαν» δια του τρόπου τούτου κηρύσσουν πάντας ημάς εκτός της Εκκλησίας, ήτοι σχισματικούς, είναι δε απορίας άξιον διατί δεν έχουν εισέτι διακόψει την μεθ’ ημών μυστηριακήν κοινωνίαν, εφ’ όσον ευρισκόμεθα κατ’ αυτούς «εκτός Εκκλησίας». Το σπέρμα πάντως του σχίσματος ενυπάρχει εις τα ως άνω εκφράσεις της «Ομολογίας», τούτο δε δέον να εμβάλη πάντας τους ποιμαίνοντας την Εκκλησίαν εις ανησυχίαν.

γ) Η ανησυχία αύτη επιτείνεται εκ του ότι την εν λόγω «Ομολογίαν» υπογράφουν συν τοις άλλοις και τινες Αρχιερείς της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, ως εάν μη ήρκει εις αυτούς η κατά την επισκοπικήν χειροτονίαν των δοθείσα Ομολογία. Θέλομεν να πιστεύωμεν ότι οι υπογράψαντες Ιεράρχαι έπραξαν τούτο άνευ πλήρους επιγνώσεως του ότι διά του τρόπου τούτου οδηγούν εις σχίσμα εντός της Ορθοδόξου Ιεραρχίας, δοθέντος ότι τας μετά των ετεροδόξων επαφάς εγκρίνουν δια συνοδικών αποφάσεων πάσαι αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι. Διότι είναι αδιανόητον οι επίσκοποι ούτοι, δια μεν της υπογραφής της εν λόγω «Ομολογίας» να διακηρύσσουν ότι πάντες οι μετέχοντες εις τας μετά των ετεροδόξων επαφάς «θέτουν εαυτούς αυτομάτως εκτός της Εκκλησίας», εν δε τη λειτουργική και λοιπή αυτών ζωή να θεωρούν εαυτούς εν κοινωνία μετ’ αυτών, μνημονεύοντες μάλιστα και του ονόματος αυτών εν τη Θεία Λειτουργία.

Μακαριώτατε,

Αι μετά των ετεροδόξων επαφαί, περιλαμβανομένων των μετ’ αυτών θεολογικών διαλόγων, δεν αποτελούσιν ενεργείας ωρισμένων Εκκλησιών ή προσώπων, αλλά, ως είπομεν, συνοδικάς αποφάσεις πασών ανεξαιρέτως των Ορθοδόξων Εκκλησιών, περιλαμβανομένης και της καθ’ Υμάς Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, ως είναι η ομόφωνως απόφασις της Γ’ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1986) και αι υπογραφείσαι και συνημμένως εν αντιγράφω αποστελλόμεναι συμφωνίαι επί του περιεχομένου του μετά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας θεολογικού ημών διαλόγου.

Προκαλεί βαθίαν θλίψιν η διαπίστωσις ότι τούτο λησμονείται υπό των υπογραψάντων την «Ομολογίαν» ταύτην. Η Εκκλησία της Ελλάδος μη καταδικάζουσα αλλά δεχόμενη σιωπηρώς την κυκλοφορίαν κειμένων «Ομολογίας Πίστεως», ως το περί ου ο λόγος, δια του οποίου τίθενται εκτός Εκκλησίας πάντες οι μετέχοντες εις τας μετά των ετεροδόξων σχέσεις, υπογεγραμμένον μάλιστα και υπό επισκόπων αυτής, δημιουργεί προβληματισμόν ουχί μόνον εις το ποίμνιον αυτής, αλλά και εις την μετά των λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών κοινωνίαν αυτής.

Παρακαλούμεν, όθεν, την Υμετέραν Μακαριότηταν και την περί Αυτήν τιμίαν Ιεραρχίαν όπως το ταχύτερον δυνατόν λάβη επισήμως θέσιν έναντι της φερομένης «Ομολογίας Πίστεως» και των υπογραψάντων αυτήν κληρικών αυτής, αναλογιζομένην τον κίνδυνον, τον οποίο εγκυμονεί δια την ενότητα της Εκκλησίας η επιδεικνυμένη ανοχή η, ως αποδείκνυται, και υπό τινων εκ των επισκόπων αυτής ενθάρρυνσις, τοιούτων διχαστικών ενεργειών.

Ταύτα ανακοινούμενοι τη Υμετέρα Μακαριότητι, περιπτυσσόμεθα και αύθις Αυτήν φιλήματι αδελφικώ και διατελούμεν μετ’ αγάπης εν Κυρίω πολλής και τιμής εξιδιασμένης».

πηγή:ΑΜΗΝ πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων

Άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς.


"Η ελπίδα χάθηκε δεν υπάρχει καρδιά να παίζει σαν του παιδιού στους αγρούς στην αγκαλιά της φύσης . Χθες είχα μία συζήτηση με κάτι φίλους και ενώ έλεγα αθώες σκέψεις, δεν συμφωνούσε κανένας γιατί ο κόσμος έλεγαν δεν είναι έτσι και άρα πρέπει να δρας με ανάλογο τρόπο. Με τον τρόπο του κόσμου. Σήμερα ζήτησα σε δυο ανθρώπους να συνεργαστούν και ο ένας αρνήθηκε γιατί λέει ότι οι συνεργασίες δεν είναι εφικτές. Τους είπα ότι θα τους ενώνω εγώ και ο ένας επέμεινε να αρνείται. Μιλούσα και ένιωθα σε κάθε απάντηση του ενός να γκρεμίζεται ο κόσμος. Πως να πολεμήσεις με λουλούδια και δάκρυα ; Πώς; Να μην με ξεχνάτε στις προσευχές σας...."



Σήμερα έλαβα αυτό το email από ένα ευαίσθητο και υπέροχα όμορφο άνθρωπο. Ένα νέο άνθρωπο που πέρασε την ζωή του μέσα στην οδύνη του πόνου και της θλίψης μόνο και μόνο διότι διέθετε μια ευαίσθητη ματιά πάνω στα πρόσωπα και τα πράγματα.


Αρνήθηκε να συνθηκολογήσει. Αρνήθηκε να συμβιβαστεί. Πίστεψε στο όνειρο και στην ουτοπία. Στο παράδεισο της πρωτόπλαστης αθωότητας. Ίσως να έχει και αυτός τις αδυναμίες του ή ακόμη και τις ευθύνες του. Ωστόσο αυτό δεν μειώνει σε τίποτα το γεγονός ότι οι ευαίσθητοι και συναισθηματικοί άνθρωποι είναι "απορριπτέοι" στην εποχή μας. Είναι οι περιθωριακοί της βαρβαρότητας του πολιτισμού μας. ''Ανίκανοι" για τους πολλούς, να αναμετρηθούν με την κοινωνία της βίας, του κανιβαλισμού, της καταστροφής, του τεχνοκρατικού προγραμματισμού, που όλα και όλους τους εξαντλεί στην χρησιμότητα και χρηστικότητα των αναγκών του.


Η ευαισθησία στην εποχή μας θεωρείται ως αδυναμία ή μάλλον ως αναπηρία της προσωπικότητας του ανθρώπου. Ως μειονέκτημα για τον άνθρωπο του 21ου αιων. Το ζω κάθε μέρα. Ακούω και βλέπω κόσμο πολύ. Βλέπω τις αντιδράσεις εκείνων που έχουν μέσα στο στενό ή και ευρύτερο περιβάλλον τους, ιδιαίτερα ευαίσθητους ανθρώπους.


Τους απομονώνουν, τους περιθωριοποιούν. Το έχω δει πολλές φορές ακόμη και στις παιδικές και νεανικές συνάξεις της ενορίας μου. Οι γονείς φοβούνται μήπως τα παιδιά τους γίνουν βλάκες ή ηλίθιοι. Μήπως τους μάθουμε τον τρόπο ζωής και αντίληψης του Χριστού με αποτέλεσμα να μην μπορούν να επιβιώσουν κατόπιν στην ζωή τους. Και μάλιστα εν Ελλάδι, το νεοελληνικό ιδεώδες κατατάσσει ως έξυπνο άνθρωπο –σαφέστατα- όχι τον ευφυή, καλλιεργημένο νοητικά και ψυχικά, τον έχοντα προϋποθέσεις και ποιότητες χαρισματικές αλλά εκείνον ο οποίος εξαπατά, κοροϊδεύει, υπονομεύει, δολοπλοκεί και κυρίως και προπαντός κάνει αρπαχτές, "έξυπνες κινήσεις" ώστε να εξαγοράζει γη και χρήμα για το τομάρι του ή την "οικογενειούλα" του. Για την ματαιοδοξία του και την εξουσιαστική λαγνεία του Εγω του.


Ποιος προφήτης τώρα θ΄ ακουστεί,

σαν φωνή σε στέρνα κλειστή,

σ΄ έναν κόσμο άδειο κι ορφανό,

ποια κραυγή από τον ουρανό»

Μ. Χατζιδάκις

«Η μπαλάντα του οδοιπόρου»


Στην πραγματικότητα το είχα πει εάν δεν κάνω λάθος και σε παλαιότερη αναφορά μου, ότι τον Χριστό δεν τον θέλεις κανείς. Την θρησκεία ναι. Πάρα πολλοί. Γιατί η θρησκεία είναι μια απρόσωπη αναφορά σε μια αντικειμενική θεότητα που μπορεί να σου δίνει, να σου εξασφαλίζει, να σου επιλύσει όλες τις υποθέσεις και τεχνητές σου ανάγκες , χωρίς εσύ να αναλάβεις καμία ευθύνη πέραν των τελετουργικών καθηκόντων. Δηλαδή απλά εκτελώντας κάποια τελετουργικά σου καθήκοντα έχεις την εύνοια του Θεού ή των Θεών. Αλλά τούτο δεν έχει κανένα κόστος στον τρόπο της ζωής σου.


Ο Χριστός όμως είναι κάτι το τελείως διαφορετικό. Ο Χριστός είναι το αντίθετο της θρησκείας. Ο Χριστός παραδίδει όχι μια νέα θρησκεία ή μια νέα ιδεολογία, αλλά ένα νέο τρόπο ζωής. Πρέπει να αλλάξεις της ζωής σου για να μπορέσεις αν ακολουθήσεις τον Χριστό. Και αυτό εχει πόνο, ευθύνη, σταυρό. Μυρίζει Γεσθημανή και Γολγοθά και κανείς δεν θέλει καρφιά στα χέρια και και αγκάθινα στεφάνια στα μαλλιά του. Αυτός είναι ο Χριστός, ζωή, τρόπος να ζεις για τον Άλλον και άλλο. Κοινωνία και σχέση. Αλληλεγγύη και συντροφικότητα. Κοινοκτημοσύνη. Νοιάξιμο και θυσία. Εκκλησία, δηλαδή κοινότητα. Ποιος τα θέλει αυτά. Κανείς!!!!!! Αλλά όμως αυτός είναι ο Ιησούς. Άσχετα εάν εμείς τον παραχαράξαμε και τον παραμορφώσαμε στο πέρασμα των αιώνων.


Καταλαβαίνω λοιπόν τον φίλο που έστειλε αυτό το μήνυμα. Και το μόνο που έχω να του πω και σε αυτόν και σε όλα τα παιδιά που μου στέλνουν γράμματα, είναι οτι πρέπει να πάψουμε να κουβαλάμε τους '" Νεκρούς μέσα μας ".


Όταν κάποτε ένας νέος άνθρωπος άκουσε αυτά που έλεγε και πρότεινε ως τρόπο ζωής ο Ιησούς θέλησε να τον ακολουθήσει. Να πάει μαζί Του. Τότε ο Χριστός του λέει, έλα ΤΩΡΑ, όχι αύριο, η μεθαύριο, αλλά ΤΩΡΑ. Τώρα είναι η ζωή. Το χθες και το αύριο δεν υπάρχει μονάχα το ΤΩΡΑ ΖΕΙ. Εκείνος του απάντησε ναι Ιησού, αλλά άσε με να πάω να θάψω τον πατέρα μου και μετά θα έρθω. Ο Χριστός με απόλυτη αποφασιστικότητα και επίγνωση της δύναμης του ΤΩΡΑ, αλλά και της ανατρεπτικότητας και ριζοσπαστικότητας απέναντι στην ζωή των συνθηκών και των συμβάσεων, του απάντησε: "Ασε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς" πάψε να τους κουβαλάς μέσα σου. Ο κόσμος αυτός, οι κοινωνίες αυτές, οι σχέσεις οι συμβατικές και όχι ελεύθερες, είναι ΝΕΚΡΕΣ. Άσε τους αυτούς, μυρίζουν σήψη αιώνων. Μπόχα νεκρής φύσης. Έλα μαζί μου. Να μάθεις ένα τρόπο ζωής που θα σε κάνει να ζεις με πληρότητα.

Αυτό τον λόγο του Χριστού δίνω στον φίλο και σε όλα τα παιδιά που ακόμη πονάνε και δακρύζουν χωρίς να ντρέπονται για το χώμα και την αλμύρα που κουβαλάνε μέσα τους. Για την ανθρωπινότητα τους.

Μην παραδοθείτε στον κόσμο των Νεκρών. Αντισταθείτε και Αναστηθείτε. Η ζωή αυτή είναι σύντομη. Βρείτε ένα, δυο, τρεις, ανθρώπους που μπορείτε να λέτε καλημέρα και να είναι καλημέρα. Να λέτε καληνύχτα και να είναι καληνύχτα και χτίστε την δική σας ουτοπία. Το δικό σας "αντάρτικό", εκκλησιαστικοποιείστε την ζωή σας. Φτιάξτε κοινότητες. Διαχειριστείτε χώρους και χρόνους και αυτοργανωθείτε. Ζήστε... αλλά μην παραδοθείτε στους Νεκρούς κανόνες, στις νεκρές σχέσεις, στις νεκρές πολιτείες, στις νεκρές θρησκείες, στα νεκρά όνειρα του κόσμου τούτου. Μην τους επιτρέψετε να σπείρουν μέσα σας την απόγνωση. Ανάσταση και Αντίσταση.


πηγή: π.Λίβυος

"Τά πάντα γίνονται μέ δίκαιη κρίση καί δέν παραβλέπει ὁ Θεός πού εἶναι τόσο ἐλεήμων οὔτε τήν μικρότερη θλίψη μας"



" Ἄν χει κποιος να φλο κα χει τν πεποθηση τι ατς τν γαπ,κμα κι ν πθει π' ατν κτι δυσρεστο,γνωρζει τι κενος γαπντας τον τ κανε κα ποτ δν πιστεει τι φλος του θλει ν τν βλψει· πσο μλλον πρπει μες ν νιθουμε τσι γι τ Θε ποος μλιστα μς πλασε κα π τν νυπαρξα μς φερε στν παρξη κα γι μς γινε νθρωπος κα γι χρη μας πθανε,τι δηλαδ λα σα κνει γνονται π γαθτητα γι μς κι π γπη;

Κα γι τν μν φλο εναι δυνατ ν συλλογιστε κανες τι :"ατ τ κνει γαπντας με κι πειδ μ λυπται,λλ μως δν χει κα τση πολλ σνεση στε ν τακτοποισει σωστ τ σα μ φορον κα γι ατ πως εναι φυσικ,χωρς ν τ θλει μ βλπτει".

μως γι τ Θε δν μπορομε ατ ν τ πομε. Διτι Ατς εναι πηγ τς σοφας κα γνωρζει λα σα μς συμφρουν κα μ ατ τ σκοπ ρυθμζει τ θματ μας,κμη κα τ πι ασμαντα.

Εναι μως πλι δυνατν ν πε κανες γι τ φλο τι : "μ γαπ κα μ συμπονε κα εναι συνετς στ ν τακτοποιε τ θματ μου,μως δν χει κα τ δναμη ν μ βοηθσει σ' ατ πο νομζει τι θ με ωφελσουν". Οτε ατ μως δν μπορομε ν τ πομε γι τ Θε.

Διτι τ πντα Το εναι δυνατ κα τποτα δν εναι κατρθωτο μπροστ Του.

στε λοιπν γνωρζουμε γι τ Θε τι κα γαπ κα συμπονε τ πλσμα Του κα τι Ατς εναι πηγ τς σοφας κα ξρει καλ πς ν ρυθμζει σα μς φορον κα τι τποτε δν εναι δνατο γι'Ατν,λλ τ πντα πακον στ θλημ Του κα φελουμε ν γνωρζουμε καλ τι λα σα κνει ,γι τ συμφρον μας τ κνει κα ν τ δεχμαστε μ εχαριστα,πως προεπαμε,σ ν προρχονται π εεργτη κα γαθ Δεσπτη, κμα κι ν εναι δυσρεστα·

διτι τ πντα γνονται μ δκαιη κρση κα δν παραβλπει Θες πο εναι τσο λεμων οτε τν μικρτερη θλψη μας

Πολλς φορς μως μφιβλλει κανες κα λει στν αυτ του:" ν κποιος μσα στις δοκιμασες μαρτνει π τ θλψη του,πς εναι δυνατν ν πιστεει τι ατς εναι γι τ συμφρον του ;"

μως δν θ μαρτναμε στς συμφορς,ν δν ρνομασταν ν σηκσουμε τος κπους κι ν δν θλαμε ν ντξουμε μικρ θλψη ν πθουμε κτι προπτο,πειδ δν χωρει στ σκψη το Θεο ν μς φορτσει κτι πνω π τς δυνμεις μας,πως επε πστολος· "Πιστς Θες,ς οκ ἐάσει μς πειρασθναι πρ δνασθε".

λλ μες εμαστε ατο πο δν χουμε πομον,οτε θλουμε ν κοπισουμε λγο,οτε νεχμαστε ν δεχθομε ποτ κτι μ ταπενωση κα γι'ατ συντριβμαστε κα σο προσπαθομε ν ξεφγουμε π τος πειρασμος,τσο τος φορτωνμαστε κα χνουμε σκοπα τν καιρ μας κα οτε μπορομε ν λυτρωθομε π ατος

πρχουν κποιοι πο κολυμπον γι διαφρους λγους στ θλασσα κα ν ξρουν τν τχνη τς κολμβησης,ταν ρχεται τ κμα ναντον τους, σκβουν κτω π ατ κα μνουν ρεμοι μχρι ν περσει κα μ'ατν τν τρπο συνεχζουν ν κολυμπον χωρς ν πθουν κτι.

ν μως θελσουν ν ντισταθον στ κμα,ττε ατ τος σπρχνει ξω κα τος πετει μακρι. ταν δ ξεκινσουν ν κολυμπον ξαν,ρχεται λλο κμα πνω τους · ν ναντιωθον πλι,ξαν τος σπρχνει κα τους ρχνει ξω κα τ μνο πο κατορθνουν εναι ν συντριβον χωρς ν χουν διανσει καμμα πσταση. ν μως πως επα ,σκψουν κτω π τ κμα κα ταπεινωθον,ατ παρρχεται χωρς ν τος βλψει σ τποτα κα ξακολουθον ν κολυμπον σο θλουν κα ν κνουν τ δουλει τους.

Τ διο συμβανει κα μ τος πειρασμος ,ν κποιος ντξει τν πειρασμ μ πομον κα ταπενωση,τν ξεπερνει χωρς συνπειες ·

ν μως παραμενει μ θλψη κα ταραχ κα θεωρντας σν ατιο το πειρασμο κθε λλον νθρωπο,ττε κολζει τν αυτ του κα βαρνεται τν πειρασμ κα δν φελεται π ατν λλ βλπτεται.

Γιατί πολύ ὠφελοῦν οἱ πειρασμοί αὐτόν πού τούς ὑπομένει ἀτάραχα".


Ἀββᾶ Δωροθέου ΙΓ Διδασκαλία:

" Περί τοῦ ὅτι πρέπει ἀτάραχα καιμέ εὐχαρίστηση νά ὑποφέρουμε τούς πειρασμούς".