Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι

Σιγησάτω πᾶσα σάρξ βροτεία, 
καὶ στήτω μετὰ φόβου καὶ τρόμου,
καὶ μηδὲν γήϊνον ἐν ἑαυτῇ λογιζέσθω·
ὁ γὰρ Βασιλευς τῶν βασιλευόντων, 
καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων, 
προσέρχεται σφαγιασθῆναι,
καὶ δοθῆναι εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς·
προηγοῦνται δὲ τούτου, 
οἱ χοροὶ τῶν Ἀγγέλων, 
μετὰ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας, 
τὰ πολυόμματα Χερουβίμ, 
καὶ τὰ ἑξαπτέρυγα Σεραφίμ, 
τὰς ὄψεις καλύπτοντα, 
καὶ βοῶντα τὸν ὕμνον·
Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα, Ἀλληλούϊα.

Σήμερον ὁ ᾍδης στένων βοᾷ· Κατελύθη μου ἡ ἐξουσία, ἐδεξάμην θνητόν, ὥσπερ ἕνα τῶν θανέντων, τοῦτον δὲ κατέχειν ὅλως οὐκ ἰσχύω, ἀλλ' ἀπολῶ μετὰ τούτου, ὧν ἐβασίλευον· ἐγὼ εἶχον τοὺς νεκροὺς ἀπ' αἰῶνας, ἀλλὰ οὗτος ἰδοὺ πάντας ἐγείρει. Δόξα Κύριε τῷ Σταυρῷ σου, καὶ τῇ Ἀναστάσει σου

 
Τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ, 
τὴν θεόσωμον Ταφήν, 
καὶ τὴν εἰς ᾍδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι' ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, 
πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε.
 
Στίχοι
Μάτην φυλάττεις τὸν τάφον, κουστωδία.
Οὐ γὰρ καθέξει τύμβος αὐτοζωΐαν.
 
Τῇ ἀνεκφράστῳ σου συγκαταβάσει, 
Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Σιωπή βαθειά σήμερα στη γή, γιατί ο βασιλεύς κοιμάται...


Τι είναι τούτο; Σιωπή βαθειά σήμερα στη γή. 

Σιωπή βαθειά και ησυχία βαθειά.

Μεγάλη σιωπή, γιατί ο βασιλεύς κοιμάται.

Η γη φοβήθηκε και ησύχασε, γιατί ο Θεός με το σώμα κοιμήθηκε. 

Ο Θεός με το σώμα πέθανε και ο Άδης ετρόμαξε. 

Ο Θεός για λίγο κοιμήθηκε 
κι αυτούς που κοιμόνταν αιώνες, από τον Άδη ξύπνησε.

Σήμερα σώζονται και αυτοί που ζουν επάνω στη γη 
και αυτοί που αιώνες τώρα βρίσκονται κάτω από τη γη. 

Σήμερα σώζεται όλος ο κόσμος, ορατός και αόρατος. 

Σήμερα είναι διπλή η παρουσία του Δεσπότου Χριστού. 

Διπλή ευσπλαχνία. Διπλή κατάβασις μαζί και συγκατάβασις. 

Διπλή φιλανθρωπία. Διπλή επίσκεψις στους ανθρώπους. 

Από τον ουρανό στη γη και από τη γη στα κατοχθόνια κατεβαίνει ο Χριστός. 

Οι πύλες του Άδου ανοίγονται. 

Χαρήτε όλοι εσείς που κοιμάσθε από τους πανάρχαιους αιώνες.

Χτες εζήσαμε στην υποταγή Του, σήμερα την κυριαρχία Του.

Χθες φανερώθηκαν τα σημάδια της ανθρώπινής Του φύσεώς 
και σήμερα της θεϊκής. 

Χθες τον ερράπιζαν και σήμερα με την αστραπή της θεότητος
σχίζει το σκοτεινό κατηκητήριο του Άδου. 

Χθες τον έδεναν
και σήμερα δένει Αυτός τον τύραννο διάβολο με άλυτα δεσμά.

Αγίου Επιφανίου Κύπρου
"Είς την θεόσωμον ταφήν 
του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού"

Το ιστολόγιό μας είναι υπό ανακατασκευή μετά απο χτύπημα "δαίμονος του διαδυκτίου"...


Ζητούμε την κατανόηση και τις προσευχές σας

‘Δος μοι τούτον τον ξένον’


«... ον ομόφυλοι μισούντες θανατούσιν ως ξένον...
... ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίναι
...»

Μικρό επίκαιρο υμνογραφικό αφιέρωμα στον κάθε ‘ξένον’ ομόφυλο (= άνθρωπο) 
που εύκολα μισούμε και θανατώνουμε, και που δεν έχει πού να κλίνη την κεφαλή. 
 
Που όμως μπορεί να ανθεί και να θάλλει και να ομορφαίνει την πλάση,
όπως τα αγριολούλουδα πάνω στον αγιορείτικο πετρότοιχο.

πηγή:
απο το πολύ καλό ιστολόγιο
"Γοργά Παρεστιγμένα"

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Κοσμάς στις 11:00 το βράδυ θα χοροστατήσει στην Παννυχίδα της Αναστάσεως στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγ.Σπυρίδωνος Μεσολογγίου

Αναβίωσε χθές βράδυ στην πλατεία Δημοκρατίας στο Αγρίνιο, η συνάντηση των επιταφίων πέντε ενοριών της πόλης


Ο κόσμος ενθουσιάστηκε..
μεγάλη η ικανοποίηση και του Ποιμενάρχη μας..
Στην κατανυκτική ατμόσφαιρα της βραδιάς 
συνέδραμε και η μπάντα του δήμου
που συνόδευε με συγκινητικά Εγκώμια του Επιτάφιου Θρήνου.


Ένα έθιμο που ξεχάστηκε για πολλά χρόνια και επανέφερε ο δήμος Αγρνίου είχαν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν οι χιλιάδες των Αγρινιωτών που παραβρέθηκαν 
χθές το βράδυ στην Πλατεία Δημοκρατίας
στη συνάντηση των Επιταφίων απο 5 ενορίες.
Συγκεκριμένα πρόκειται για τους επιτάφιους 
του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Χριστοφόρου, του Αγίου Γεωργίου, 
της Αγίας Τριάδας και της Μητρόπολης.
Η αναβίωση του εθίμου προέκυψε μετά από αίτημα του δημάρχου Π. Μοσχολίου
στον Μητροπολίτη κκ. Κοσμά, ο οποίος αμέσως ανταποκρίθηκε 
και όπως διαπιστώσαμε έπραξαν καλώς 
αφού η εκδήλωση ήταν άρτια και το επισήμανε 
και ο Μητροπολίτης κκ Κοσμάς 
που απέδωσε τα εύσμημα στον Δήμαρχο Π.Μοσχολιό.

Μεγάλη Παρασκευή στο Αγρίνιο...







Μια πραγματικά κατανυκτική ατμόσφαιρα έζησε το Αγρίνιο τη Μεγάλη Παρασκευή. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια οι επιτάφιοι τεσσάρων ενοριών συναντήθηκαν στην πλατεία Δημοκρατίας ενώ στη πλατεία Δημάδη τελέστηκε το καθιερωμένο έθιμο των χαλκουνιών. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους.. 

πηγή:agrinionews

Τα Άχραντα και Σωτηριώδη Πάθη του Κυρίου μας στην Πόλη. Ρεπορτάζ-Φωτογραφίες:Νικόλαος Μαγγίνας

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ


Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χοροστάτησε την Μεγάλη Πέμπτη στην Ακολουθία των Παθών στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.
Παρέστη ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη Βασίλειος Μπορνόβας και συμμετείχαν πιστοί από την Πόλη, την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Κατά την τάξιν ο Πατριάρχης ανέγνωσε εμμελώς το πρώτο Ευαγγέλιο, το της Διαθήκης, και εν συνεχεία τα Ευαγγέλια ανέγνωσαν οι συγχοροστατούντες Αρχιερείς και οι κληρικοί της Πατριαρχικής Αυλής.


Την περιφορά του Εσταυρωμένου στον Πατριαρχικό Ναό έκανε ο Μ. Αρχιμανδρίτης Αθηναγόρας, προπορευομένων παιδιών που κρατούσαν ανθοστόλιστα στεφάνια, τα οποία έφεραν στο Φανάρι για να τιμήσουν τον Βασιλέα της Δόξης.


Την Ακολουθία των Παθών από τον Πατριαρχικό Ναό μετέδωσε σε απευθείας σύνδεση η Ελληνική Τηλεόραση 3.


Πατριαρχική και Συνοδική Χοροστασία χθές το πρωί στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, κατά την Ακολουθία του Εσπερινού της Αποκαθηλώσεως.
Με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο συγχοροστάτησαν οι Μητροπολίτες Προικοννήσου Ιωσήφ, Φιλαδελφείας Μελίτων, Σεβαστείας Δημήτριος και Ικονίου Θεόληπτος. Παρέστη ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη Βασίλειος Μπορνόβας.



Στα απόστιχα του Εσπερινού έγινε η περιφορά του Επιταφίου εντός του Πατριαρχικού Ναού υπό κληρικών της Πατριαρχικής Αυλής και η εναπόθεσίς του στο ανθοστόλιστο Κουβούκλιο. Κατά την τάξιν προσκύνησαν ο Πατριάρχης και οι Αρχιερείς και στο τέλος της ακολουθίας πιστοί από την Πόλη και το πλήθος των προσκυνητών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, προς τους οποίους ο Πατριάρχης διένειμε ως ευλογία άνθη.


Σύμφωνα με το Τυπικό της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας:

Ὁ Μ. Ἀρχιμανδρίτης φέρει ἐν τῇ δεξιᾷ τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον· ἡ πομπή ἐξέρχεται τοῦ Ἱεροῦ Βήματος προπορευομένων τῶν Λαμπαδούχων, τῶν Ψαλ­τῶν, τοῦ Πριμηκηρίου φέροντος τό Διβάμβουλον καί τῶν Διακόνων θυμιώντων, ἔρχεται εἰς τό μέσον τοῦ Ναοῦ, ὅπου ἵσταται ηὐτρεπισμένον τό Κουβούκλιον καί οἱ Ἱερεῖς φέροντες ἐπί κεφαλῆς αὐτῶν τόν Ἐπιτάφιον ποιοῦσι τρεῖς κύκλους περί τό Κουβούκλιον· εἶτα τιθέασιν αὐτόν ἐντός τοῦ Κουβουκλίου καί ὁ Μ. Ἐκκλησιάρχης ραίνει μέ εὔοσμα ἄνθη.
Ὁ Πατριάρχης προσέρχεται, ποιεῖ τρίς τό σημεῖον τοῦ Σταυροῦ καί μετανοίας, ἀσπάζεται τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον καί τόν Ἐπιτάφιον καί εὐλογήσας τόν λαόν, τῶν Χορῶν ψαλλόντων τό· «Εἰς πολλά ἔτη, Δέσποτα», ἀνέρχεται εἰς τήν τελευταίαν βαθμίδα τοῦ Θρόνου. Ὁ Μ. Ἐκκλησιάρχης δίδει εἰς Αὐτόν δέσμην ἀνθέων καί ἀσπάζεται τήν Δεξιάν Αὐτοῦ. Εἰς τό· Δόξα, Καί νῦν, «Σέ τόν ἀναβαλλόμενον τό φῶς...», οἱ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς προσέρχονται, ἀσπάζονται τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον καί τόν Ἐπιτάφιον, καί λαμβάνοντες ἄνθη παρά τοῦ Πατριάρχου ἀσπάζονται τήν Δεξιάν Αὐτοῦ καί ἀπέρχονται διά τῆς Ὡραίας Πύλης· εἶτα προσέρχεται ὁ ἱερός κλῆρος, οἱ λοιποί κληρικοί τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς, οἱ Ὀφφικιάλοι, οἱ Χοροί καί ὁ λαός καί συνεχίζει τό ὑπόλοιπον τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ.




Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

πηγή:Φώς Φαναρίου

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Προσκυνοῦμέν σου τὰ Πάθη Χριστέ...



Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ, τὰ ἅγια καὶ σωτήρια καὶ φρικτὰ Πάθη
τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν,
τοὺς ἐμπτυσμούς, τὰ ῥαπίσματα, τὰ κολαφίσματα, τὰς ὕβρεις,
τοὺς γέλωτας, τὴν πορφυρᾶν χλαίναν, τὸν κάλαμον,

τὸν σπόγγον, τὸ ὄξος, τοὺς ἥλους, τὴν λόγχην,
καὶ πρὸ πάντων, τὸν σταυρόν, καὶ τὸν θάνατον,
ἃ δι' ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατο,ἔτι δὲ καὶ τὴν τοῦ εὐγνώμονος Λῃστοῦ,
τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ, σωτήριον ἐν τῷ Σταυρῷ ὁμολογίαν.
 

Στίχοι είς την Σταύρωσιν

Ζῶν εἶ Θεὸς σύ, καὶ νεκρωθεὶς ἐν ξύλῳ, 
Ὦ νεκρὲ γυμνέ, καὶ Θεοῦ ζῶντος Λόγε.


Έτεροι είς τον ευγνώμονα ληστήν

Κεκλεισμένας ἤνοιξε τῆς Ἐδὲμ πύλας,
Βαλὼν ὁ Λῃστὴς κλεῖδα τό, Μνήσθητί μου.


Τῇ ὑπερφυεῖ καὶ περὶ ἡμᾶς παναπείρῳ σου εὐσπλαγχνίᾳ,
Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ἀμήν.

Σήμερον σὲ θεωροῦσα, ἡ ἄμεμπτος Παρθένος, ἐν Σταυρῷ Λόγε ἀναρτώμενον, ὀδυρομένη μητρῷα σπλάγχνα, ἐτέτρωτο τὴν καρδίαν πικρῶς



Ἐπὶ ξύλου βλέπουσα, κρεμάμενον Χριστέ,
σὲ τὸν πάντων Κτίστην καὶ Θεόν,
ἡ σὲ ἀσπόρως τεκοῦσα, ἐβόα πικρῶς·
Υἱέ μου,
ποῦ τὸ κάλλος ἔδυ τῆς μορφῆς σου;
οὐ φέρω καθορᾶν σε, ἀδίκως σταυρούμενον·
σπεῦσον οὖν ἀνάστηθι,
ὅπως ἴδω κᾀγώ,
σοῦ τὴν ἐκ νεκρῶν,
τριήμερον ἐξανάστασιν.

Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ, ἀπὸ τοῦ ξύλου καθελὼν τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα, σινδόνι καθαρᾷ, εἱλήσας καὶ ἀρώμασιν, ἐν μνήματι καινῷ κηδεύσας ἀπέθετο



Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον, τὸ φῶς ὥσπερ ἱμάτιον,
καθελὼν Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ξύλου, σὺν Νικοδήμῳ,
καὶ θεωρήσας νεκρὸν γυμνὸν ἄταφον,
εὐσυμπάθητον θρῆνον ἀναλαβών,
ὀδυρόμενος ἔλεγεν·
Οἴμοι, γλυκύτατε Ἰησοῦ!
ὃν πρὸ μικροῦ ὁ ἥλιος
ἐν Σταυρῷ κρεμάμενον θεασάμενος,
ζόφον περιεβάλλετο,
καὶ ἡ γῆ τῷ φόβῳ ἐκυμαίνετο,

καὶ διερρήγνυτο ναοῦ τὸ καταπέτασμα·
ἀλλ' ἰδοὺ νῦν βλέπω σε,
δι' ἐμὲ ἑκουσίως ὑπελθόντα θάνατον·
πῶς σε κηδεύσω Θεέ μου;
ἢ πῶς σινδόσιν εἱλήσω; 
ποίαις χερσὶ δὲ προσψαύσω,
τὸ σὸν ἀκήρατον σῶμα;

ἢ ποῖα ᾄσματα μέλψω,
τῇ σῇ ἐξόδῳ Οἰκτίρμον;

Μεγαλύνω τὰ Πάθη σου,

ὑμνολογῶ καὶ τὴν Ταφήν σου,
σὺν τῇ Ἀναστάσει, κραυγάζων·
Κύριε δόξα σοι.

Πῶς ἔκαμεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, καί πῶς ἔκαμεν ὁ ἄνθρωπος τόν Θεόν!



Πῶς ἔκαμεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον,
καί πῶς ἔκαμεν ὁ ἄνθρωπος τόν Θεόν!

Ὁ Θεός μέσα εἰς τόν παράδεισον τῆς τρυφῆς ἔλαβε χῶμα ἀπό τῆς γῆς,
τό ἔπλασε μέ τάς χεῖράς του,
τό ἐμψύχωσε μέ τήν πνόην του,
τό ἐτίμησε μέ τήν εἰκόνα του, καί ἐποίησε τόν ἄνθρωπον.

Ὁ ἄνθρωπος ἐπάνω εἰς τό ὄρος τοῦ Γολγοθᾶ ἐκατάστησε τόν Θεόν χωρίς μορφήν, χωρίς πνοήν, ὅλον αἷμα, ὅλον πληγάς, προσηλωμένον εἰς ἕνα ξύλον.

Βλέπω ἐκεῖ ἕνα Ἀδάμ, καθώς τόν ἔπλασε ὁ Θεός,
ἔμψυχον εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἐστεφανωμένον δόξῃ καί τιμῇ,
αὐτεξούσιον βασιλέα πάντων τῶν ὑπό σελήνην κτισμάτων,
εἰς τήν ἀπόλαυσιν ὅλης τῆς ἐπιγείου μακαριότητος.

Βλέπω ἐδῶ ἕνα Ἰησοῦν Χριστόν,
καθώς τόν ἀκατάστησεν ὁ ἄνθρωπος, χωρίς κάλλος,
χωρίς εἶδος ἀνθρώπου, ἐστεφανωμένον μέ ἀκάνθας,
κατάδικον, ἄτιμον, ἐν μέσῳ δύο ληστῶν,
εἰς τήν ἀγωνίαν τοῦ πλέον ἐπωδύνου θανάτου.

Συγκρίνω τήν μίαν μέ τήν ἄλλην εἰκόνα,
τοῦ Ἀδάμ εἰς τόν παράδεισον, τοῦ Χριστοῦ εἰς τόν Σταυρόν,
καί στοχάζομαι τί ὡραῖον πλάσμα ἔκαμαν τόν ἄνθρωπον
τά πλουσιόδωρα χέρια τοῦ Θεοῦ·
καί τί ἐλεεινόν θέαμα ἔκαμαν τόν Θεόν τά παράνομα χέρια τῶν ἀνθρώπων!

Γνωρίζω ἐκεῖ εἰς τήν πλάσιν τοῦ ἀνθρώπου ἕνα ἔργον,
μέ τό ὁποῖον ἐστεφάνωσεν ὅλα του τά ἔργα ὁ Θεός·
καί γνωρίζω ἐδῶ εἰς τό πάθος τοῦ Χριστοῦ μίαν ἀνομίαν,
μέ τήν ὁποίαν ἐπλήρωσεν ὅλας του τάς ἀνομίας ὁ ἄνθρωπος.

Ξανοίγω ἐκεῖ μίαν ἄπειρον ἀγάπην τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον·
ἐδῶ μίαν ἄπειρον ἀχαριστίαν τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Θεόν·
καί δέν ἠξεύρω ἤ τί περισσότερον νά θαυμάσω ἤ τί περισσότερον νά ἐλέγξω.

Τοῦτο ἠξεύρω, πώς ἐξίσου πρέπει νά κλαύσω καί τόν Θεόν,
ὅπου τόσα ἔπαθε, καί τόν ἄνθρωπον, ὅπου τόσα ἐτόλμησε.

Ἐγώ δέν ξεχωρίζω τόν ἕνα ἀπό τόν ἄλλον εἰς τήν ὑπόθεσιν τῶν δακρύων μου.

Διατί, ὅταν θρηνῶ τά πάθη, ἐγώ ἀπεικάζω τήν ἀφορμήν τῶν παθῶν·

ὅταν μετρῶ τάς πληγάς, ἐγώ εὑρίσκω τά χέρια ὅπου τάς ἄνοιξαν·

ὅταν θεωρῶ Ἐκεῖνον, ὅπου ἐσταυρώθη,
θεωρῶ καί ἐκεῖνον, ὅπου τόν ἐσταύρωσε·

καί εἰς τόν θάνατον ἑνός ἀδικοφονευμένου Θεοῦ,
ἐγώ ξανοίγω ἄνθρωπον τόν φονέα.

Τοῦτο εἶναι, ἀνάμεσα εἰς τά ἄλλα,
τό μεγαλύτερον πάθος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τοῦτο εἶναι, ὅπου τοῦ πλήττει τήν κεφαλήν περισσότερον
ἀπό τόν ἀκάνθινον στέφανον.

Τοῦτο, ὅπου τοῦ κεντᾶ τήν πλευράν περισσότερον ἀπό τήν λόγχην.

Τοῦτο, ὁποῦ τόν βασανίζει περισσότερον ἀπό τήν προσήλωσιν.

Τοῦτο, ὁποῦ τοῦ πικραίνει τά χείλη περισσότερον ἀπό τήν χολήν.

Τοῦτο, ὁποῦ τοῦ βαρεῖ περισσότερον ἀπό τόν σταυρόν.

Τοῦτο, ὁποῦ τόν νεκρώνει γληγορώτερον ἀπό τόν θάνατον:

Νά βλέπῃ αἰτίαν τοῦ πάθους του καί τοῦ θανάτου του ἕνα ἄνθρωπον,
τό πλάσμα τῶν χειρῶν Του.

Καί τοῦτο ἔπρεπε νά εἶναι ὅλη ἡ ἀφορμή τῶν δακρύων μας, πώς ἡμεῖς ἐσταυρώσαμεν, ἡμεῖς ἐθανατώσαμεν τόν Θεόν μας.

Ἀνίσως καί τοιούτου πάθους ἄλλος ἤθελ᾽ ἦτον ἡ ἀφορή,
ἡμεῖς μ᾽ ὅλον τοῦτο ἔπρεπε πολλά νά πονέσωμεν,
διατί ἄλλος τόσα δέν ἔπαθε·

ἀλλά νά εἴμασθεν ἡμεῖς ἀφορμή, πρέπει καί νά πονέσωμεν,
καί νά ἐντραπῶμεν·

πρέπει νά κλαύσωμεν καί τό πάθος του καί τήν ἀχαριστίαν μας·

πρέπει νά χύσωμεν διπλᾶ τά δάκρυα,
διά νά εἶναι δάκρυα συμπαθείας καί συντριβῆς·
καί τέτοιας λογῆς, νά θρηνήσωμεν καί τόν Χριστόν καί τόν ἑαυτόν μας।

Ηλία Μηνιάτη

Αγία και Μεγάλη Παρασκευή"
''Είς το σωτήριον Πάθος"

"Σήμερον ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς ἐν σταυρῷ, καὶ ἡμεῖς ἑορτὴν ἄγομεν, ἵνα μάθῃς ὅτι ὁ σταυρὸς ἑορτὴ καὶ πανήγυρις πνευματική..."



Σήμερον ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς ἐν σταυρῷ,
καὶ ἡμεῖς ἑορτὴν ἄγομεν,
ἵνα μάθῃς ὅτι ὁ σταυρὸς ἑορτὴ καὶ πανήγυρις πνευματική.

Πρότερον μὲν γὰρ ὁ σταυρὸς ὄνομα καταδίκης ἦν,
νυνὶ δὲ πρᾶγμα τιμῆς γέγονε·
πρότερον σύμβολον κατακρίσεως,
νυνὶ δὲ ὑπόθεσις σωτηρίας.

Οὗτος γὰρ μυρίων ἡμῖν ἀγαθῶν αἴτιος γέγονεν,
οὗτος ἡμᾶς τῆς πλάνης ἀπήλλαξεν,
οὗτος ἐν σκότει καθημένους ἐφώτισεν;
οὗτος ἐκπεπολεμωμένους ἡμᾶς τῷ Θεῷ κατήλλαξεν,
ἀπηλλοτριωμένους ᾠκείωσε, μακρὰν ὄντας ἐγγὺς εἶναι ἐποίησεν·
οὗτος ἔχθρας ἀναίρεσις,
οὗτος εἰρήνης ἀσφάλεια,
μυρίων ἡμῖν ἀγαθῶν θησαυρὸς γέγονε.

∆ιὰ τοῦτον οὐκέτι πλανώμεθα ἐν ἐρημίαις·
τὴν γὰρ ἀληθινὴν ὁδὸν ἐπέγνωμεν·
οὐκέτι τῶν βασιλείων ἔξω διάγομεν·
τὴν γὰρ θύραν εὕραμεν·
οὐ φοβούμεθα τὰ πεπυρωμένα βέλη τοῦ διαβόλου·
τὴν γὰρ πηγὴν εἴδομεν.

∆ιὰ τοῦτον οὐκέτι ἐσμὲν ἐν χηρείᾳ·
τὸν γὰρ νυμφίον ἀπειλήφαμεν·
οὐ δεδοίκαμεν τὸν λύκον·
τὸν γὰρ ποιμένα τὸν καλὸν ἔχομεν·

Ἐγὼ γάρ εἰμι, φησὶν,ὁ ποιμὴν ὁ καλός.

∆ιὰ τοῦτον οὐ φρίττομεν τὸν τύραννον·
προσεδρεύομεν γὰρ τῷ βασιλεῖ·
καὶ διὰ ταῦτα ἑορτὴν ἄγομεν,
σταυροῦ μνήμην τελοῦντες.



Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου
"Εἰς τὸν Σταυρὸν καὶ εἰς τὸν Λῃστὴν"

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Κοσμάς σήμερα το βράδυ θα προστή τού Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου στον Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου


Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.Κοσμάς,

σήμερα  το πρωί,
θα προστή της ακολουθίας των Μεγάλων και Βασιλικών Ωρών
και του Εσπερινού της Αποκαθηλώσεως,
στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Αμφιλοχίας,
 
ενώ στις 7.30 το βράδυ,
θα προστή του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου,
στον
Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου.


Σήμερα στις 12 το μεσημέρι, παρακολουθείστε το δίωρο αφιέρωμα με τίτλο:"ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΚΡΥΨΑΝΤΑ" ,στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος



Ένα οδοιπορικό
στα γεγονότα και  νοήματα
της Μεγάλης Παρασκευής
μέσα από τους ύμνους που ψάλλονται σήμερα  στις εκκλησίες.

Ο αγαπητός έν Χριστώ αδελφός και φίλος 
Κωνσταντίνος  Αγγελίδης

Θεολόγος-πρωτοψάλτης και διδάσκαλος της ψαλτικής τέχνης
σε συνεργασία με εκλεκτούς καλεσμένους αναφέρετε
στην  υμνολογία της ημέρας.

Βυζαντινές χορωδίες ψάλλουν τα εγκώμια του  Επιταφίου
και τους ξεχωριστούς ύμνους  της  Μεγάλης Παρασκευής.

Αναβιώνει σήμερα το βράδυ στην πλατεία Δημοκρατίας στο Αγρίνιο, συνάντηση των επιταφίων πέντε ενοριών της πόλης. Στην πλατεία Δημάδη τα χαλκούνια

Γεύση από τα παλιά θα έχει φέτος  η Μεγάλη  Παρασκευή  στο Αγρίνιο,
καθώς με πρωτοβουλία του δήμου Αγρινίου στην πλατεία Δημοκρατίας, 
θα λάβει χώρα  το δημοφιλές (παλαιά) έθιμο να συναντηθούν οι επιτάφιοι πέντε ενοριών.
 
Συγκεκριμένα πρόκειται για τους επιτάφιους του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Χριστοφόρου, του Αγίου Γεωργίου, της Αγίας Τριάδας και της Μητρόπολης.
Η αναβίωση του εθίμου προέκυψε μετά από αίτημα του δημάρχου Π. Μοσχολίου 
στον Μητροπολίτη κκ. Κοσμά, ο οποίος αμέσως ανταποκρίθηκε.
Έτσι το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής οι επιτάφιοι θα συναντηθούν
στην εξέδρα που θα διαμορφωθεί στην πλατεία Δημοκρατίας ειδικά για αυτό το λόγο,
ενώ στην κατανυκτική ατμόσφαιρα της βραδιάς 
θα συνδράμει και η μπάντα του δήμου
που θα συνοδεύσει τα συγκινητικά Εγκώμια του Επιτάφιου Θρήνου.
 
Για να αποφευχθεί όμως οποιοδήποτε πρόβλημα και να διατηρηθεί στην πλατεία Δημοκρατίας η κατανυκτική ατμόσφαιρα της βραδιάς, το έθιμο των χαλκουνιών φέτος θα διεξαχθεί λίγο πιο πάνω, στην πλατεία Δημάδη. 
Αφορμή για αυτό το διαχωρισμό είναι και η περσυνή επιτυχημένη διεξαγωγή των χαλκουνιών για πρώτη φορά στην πλατεία Δημάδη εξαιτίας τότε της ανακατασκευής της κεντρικής πλατείας.
Η διαβάθμιση σε επίπεδα που χαρακτηρίζει την πλατεία Δημάδη βοήθησε τον κόσμο να παρακολουθήσει καλύτερα το έθιμο. 
Έτσι οι διοργανωτές επέλεξαν και φέτος την πλατεία Δημάδη για να διεξαχθεί το κάψιμο των χαλκουνιών. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται η ευκαιρία να αναβιώσει το έθιμο αυτό στην πλήρη του μορφή δηλαδή με την συνάντηση των επιταφίων και το χαλκουνοπόλεμο.
 
Όπως είναι γνωστό η ιστορία των χαλκουνιών χάνεται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όταν οι Αγρινιώτες τα άναβαν κατά την περιφορά του Επιταφίου 
για να απομακρύνουν τους αλλόθρησκους. 
Συνέχισαν όμως να τα κατασκευάζουν
και μετά την απελευθέρωση της χώρας, στα πλαίσια τώρα ενός "πολέμου" 
που λάμβανε χώρα ανάμεσα σε 2 κυρίως ομάδες. 
Τη μια ομάδα αποτελούσαν οι ενορίες Αγίου Χριστοφόρου, Αγίας Τριάδας και Αγίου Γεωργίου και την άλλη οι ενορίες Αγίου Δημητρίου και Παναγίας. 
Οι επιτάφιοι από όλα τα σημεία της πόλης συναντώνταν στο κέντρο της 
και εκεί άρχιζε ο χαλκουνοπόλεμος. 
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας τα χαλκούνια απαγορεύτηκαν με αφορμή την ασφάλεια των πολιτών, όμως άρχισαν να ξαναεμφανίζονται στις αρχές της δεκαετίας του '90, πιο οργανωμένα αυτή τη φορά και με τη στήριξη του δήμου. 
Το έθιμο λαμβάνει χώρα στην πλατεία Δημοκρατίας μετά την περιφορά των Επιταφίων σαν μια γιορτή επίδειξης και χωρίς την ύπαρξη πια αντιμαχόμενων ομάδων.
 
Πλήθος κόσμου συρρέει κάθε χρόνο στην πόλη για να παρακολουθήσει τα θεαματικά πυροτεχνήματα και το έθιμο γνωρίζει μεγάλη προβολή από την τηλεόραση 
και τα άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης. 
Η φετινή κίνηση να συναντηθούν ξανά οι επιτάφιοι στην πλατεία Δημοκρατίας  προσδίδει ακόμα περισσότερο στο πνεύμα της θρησκευτικής κατάνυξης στην πόλη μας και τις επανασυνδέει ουσιαστικά με το έθιμο των χαλκουνιών. 
πηγή:
εφημερίδα "Πολιτεία"

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Πέμπτῃ, οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν...


Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Πέμπτῃ,
οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες,
ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων,
καὶ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων,
παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν,

τὸν ἱερὸν Νιπτῆρα,

τὸν μυστικὸν Δεῖπνον

(δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ' ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων),

τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχήν,


καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν


Στίχοι εἰς τὸν Ἱερὸν Νιπτήρα

Νίπτει Μαθητῶν ἑσπέρας Θεὸς πόδας,
Οὗ ποῦς πατῶν ἦν εἰς Ἐδὲμ δείλης πάλαι.


Εἰς τὸν Μυστικον Δεῖπνον

Διπλοῦς ὁ Δεῖπνος· Πάσχα γὰρ νόμου φέρει,
Καὶ Πάσχα καινόν, Αἷμα. Σῶμα Δεσπότου.


Εἰς τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχὴν

Προσεύχῃ· καὶ φόβητρα, θρόμβοι αἱμάτων,
Χριστέ, προσώπου, παραιτούμενος δῆθεν

Θάνατον, ἐχθρὸν ἐν τούτοις φενακίζων.

Εἰς τὴν Προδοσίαν

Τί δεῖ μαχαιρῶν, τί ξύλων λαοπλάνοι,
Πρὸς τὸ θανεῖν πρόθυμον εἰς Κόσμου λύτρον.

Τῇ ἀφάτῳ σου εὐσπλαγχνίᾳ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν,

ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:"Ὢ πόση εὐσπλαγχνία τοῦ ∆εσπότου! Ο προδοθεὶς ὑπὲρ τοῦ προδόντος ἀλγεῖ..."


Σήμερον, ἀγαπητοὶ,
ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς παρεδόθη·


τῇ γὰρ ἐπιούσῃ ἑσπέρᾳ ταύτῃ,
λαβόντες αὐτὸν, ἀπῆλθον οἱ Ἰουδαῖοι.


Ἀλλὰ μὴ γένῃ κατηφὴς, ἀκούσας ὅτι Ἰησοῦς παρεδόθη·

δὲ γενοῦ κατηφὴς, καὶ κλαῦσον πικρῶς,
μὴ ὑπὲρ τοῦ παραδοθέντος Ἰησοῦ, ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ προδότου Ἰούδα.

Ὁ μὲν γὰρ παραδοθεὶς τὴν οἰκουμένην ἔσωσεν,
ὁ δὲ προδοὺς τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἀπώλεσε·

ὁ μὲν προδοθεὶς ἐν δεξιᾷ κάθηται τοῦ Πατρὸς ἐν τοῖς οὐρανοῖς,

ὁ δὲ παραδοὺς ἐν ᾅδου νῦν ἐστι,
τὴν ἀπαραίτητον ἀναμένων κόλασιν.

∆ιὰ τοῦτον οὖν κλαῦσον καὶ στέναξον,

διὰ τοῦτον πένθησον,

ἐπειδὴ καὶ ὁ ∆εσπότης ἡμῶν διὰ τοῦτον ἐδάκρυσεν.

Ἰδὼν γὰρ αὐτὸν,φησὶν,ἐταράχθη καὶ εἶπεν·

Εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με.

Ὢ πόση εὐσπλαγχνία τοῦ ∆εσπότου!
Ο προδοθεὶς ὑπὲρ τοῦ προδόντος ἀλγεῖ.

Ἰδὼν γὰρ αὐτὸν, ἐταράχθη, φησὶ, καὶ εἶπεν·

Εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με.

Τίνος ἕνεκεν ἠθύμησεν;

Ὁμοῦ καὶ τὴν φιλοστοργίαν τὴν ἑαυτοῦ ἐπιδεικνύμενος,
καὶ διδάσκων ἡμᾶς,
ὅτι οὐ τὸν πάσχοντα κακῶς,
ἀλλὰ τὸν ποιοῦντα κακῶς,
τοῦτον θρηνεῖν πανταχοῦ δίκαιον.

Τοῦτο γὰρ ἐκείνου χεῖρον,
μᾶλλον δὲ ἐκεῖνο μὲν οὐ κακὸν,
τὸ κακῶς παθεῖν,
κακὸν δὲ τὸ ποιῆσαι κακῶς.

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου
"Είς την προδοσίαν του Ιούδα"

Μηδεὶς ὦ πιστοί, τοῦ δεσποτικοῦ δείπνου ἀμύητος, μηδεὶς ὅλως ὡς ὁ Ἰούδας, δολίως προσίτω τῇ τραπέζη


Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ,
σήμερον Υἱὲ Θεοῦ,
κοινωνόν με παράλαβε·
οὐ μὴ γὰρ τοῖς ἐχθροῖς σου τὸ Μυστήριον εἴπω,
οὐ φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ὁ Ἰούδας,
ἀλλ' ὡς ὁ Λῃστὴς ὁμολογῶ σοι.
Μνήσθητί μου Κύριε,
ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.

Ιερός Χρυσόστομος:"Εὰν ἔχῃς τι κατὰ τοῦ ἐχθροῦ, ἔξελε τὴν ὀργὴν, θεράπευσον τὴν πληγὴν, λῦσον τὴν ἔχθραν, ἵνα λάβῃς θεραπείαν ἀπὸ τῆς τραπέζης..."

Anthony Bloom:""Μέσα σ΄αυτό το πλήθος, πού βρίσκομαι εγώ, ποιός είμαι;"

Δια χειρός:Βλασίου Τσοτσώνη

Τις ημέρες που έρχονται, δέν θα θυμηθούμε απλώς,
αλλά θα παρασταθούμε στο Πάθος του Χριστού.

Θα είμαστε μέρος του πλήθους που θα περικυκλώσει τον Χριστό,
τους μαθητές και τη Θεοτόκο.

Καθώς θα ακούμε τις ευχές της Εκκλησίας μας,
καθώς οι εικόνες του Πάθους θα διαδέχονται η μία την άλλη
μπροστά στα μάτια μας, άς θέσουμε στον ευατό μας το ερώτημα:

"Μέσα σ΄αυτό το πλήθος, πού βρίσκομαι εγώ, ποιός είμαι;

Ένας Φαρισαίος; Ένας Γραμματέας; Ένας προδότης;


Ένας δειλός; Ποιός;

Η μήπως στέκομαι ανάμεσα στους Αποστόλους;"


...Μα και αυτούς τους κατέβαλε φόβος.

Ο Πέτρος Τον αρνήθηκε τρείς φορές, ο Ιούδας Τον πρόδωσε,
ο Πέτρος, ο Ιάκωβος κι ο Ιωάννης αποκοιμήθηκαν την ώρα ακριβώς
που ο Χριστός είχε ανάγκη απο την ανθρώπινη αγάπη και υποστήριξη.

Οι άλλοι μαθητές τό΄βαλαν στα πόδια,
κανείς δέν έμεινε εκτός απο τον Ιωάννη και τη Θεοτόκο, εκείνους που ήταν δεμένοι μαζί Του
μ΄εκείνο το είδος της αγάπης
που δέν γνωρίζει κανένα φόβο
και είναι έτοιμη να μοιραστεί οτιδήποτε.


Ας ρωτήσουμε για άλλη μια φορά τον εαυτό μας ποιοί είμαστε
και ποιά είναι η θέση μας μέσα σ΄αυτό το πλήθος.


Είμαστε με την ελπίδα ή με την απόγνωση, με τι;


Κι αν είμαστε με την αδιαφορία, τότε είμαστε κι εμείς μέρος του τρομακτικού πλήθους που περικύκλωνε τον Χριστό,
που Τον ακολουθούσε και Τον άκουγε,
αλλά μετά έφευγε,
όπως θα φύγουμε κι εμείς απο το ναό.


Ο Εσταυρωμένος θα υψωθεί τη Μεγάλη Πέμπτη στους Ναούς
κι εμείς θα διαβάζουμε το Ευαγγέλιο για τον Σταυρό
και τη Σταύρωση
και τον θάνατο και μετά τί;


Ο Σταυρός θα συνεχίσει να στέκεται στην θέση του,
αλλά εμείς θα πάμε να ξεκουραστούμε,
θα πάμε σπίτι να φάμε, να κοιμηθούμε,
να ετοιμαστούμε για τα έργα της επομένης.

Την ίδια ώρα, ο Χριστός θα είναι στο Σταυρό, θα είναι στον τάφο.


Πόσο φοβερό είναι να είμαστε ανήμποροι κι εμείς,
όπως τότε οι μαθητές, να περάσουμε
έστω μιά μέρα, μία ώρα μαζί Του!


Άς το σκεφθούμε, κι άν δέν μπορούμε να κάνουμε τίποτε,
τουλάχιστον άς αναγνωρίσουμε ποιοί είμαστε και που βρισκόμαστε,
και την τελική ώρα άς στραφούμε προς Αυτόν
με την κραυγή, την έκκληση του ληστή:


"Μνήσθητί μου, Κύριε, έν τη Βασιλεία σου!"

Anthony Bloom
"Στο φώς της Κρίσης του Θεού"