Ο πάγκαλος και ενάρετος Ιωσήφ,είναι γνωστός, από την άρνησή του ν΄αμαρτήσει με την γυναίκα του Πετεφρή,
στην Αίγυπτο, και απο τις άλλες περιπετειώδεις πλευρές του βίου του,
που στάθηκε όντως ένας φωτεινός φάρος, να δείχνει τους θησαυρούς
της αγνότητος και της δικαιοσύνης σε όλους τους χριστιανούς,
όπως με τρόπο σημειώνει και το δίστιχο του συναξαριστού:
Σώφρων Ιωσήφ, δίκαιος κράτωρ ώφθη, και σιτοδότης,ώ καλών θημωνία!
Έχει όμως ένα βαθύτερο νόημα η τοποθέτηση της μνήμης του εδώ,
στην αρχή της Μεγάλης .Εβδομάδος.
Ο πάγκαλος και πανάρετος Ιωσήφ,
ο γιός του πατριάρχου Ιακώβ και δισέγγονος του Αβραάμ,
θεωρείται απο τους Πατέρας της Εκκλησίας μας,
ώς πρότυπο του Σωτήρος μας Χριστού,
γιατί ο βίος του έχει πολλά κοινά σημεία με τη ζωή του Χριστού.
Με μιά σύντομη ματιά μπορούμε να διακρίνουμε, πώς:
Όπως τον Ιωσήφ τον εφθόνησαν τ΄αδέλφια του,
έτσι και το Χριστό τον εφθόνησαν οι ομοεθνείς του.
Όπως τον Ιωσήφ τον επούλησαν για λίγα αργύρια στους Ισμαηλίτες εμπόρους,
έτσι και το Χριστό ο μαθητής του ο Ιούδας.
Όπως τον Ιωσήφ τον εγκατέλειψαν τα αδέλφια του στο σκοτεινό εκείνο λάκκο,
έτσι και το Χριστό μέσα στον τάφο.
Όπως ο Ιωσήφ, στο τέλος δικαιώθηκε και δοξάστηκε,
έτσι κι ο Χριστός, δοξάστηκε και αναστήθηκε.
Το δεύτερο θέμα του υπομνήματος της σημερινής ημέρας,
είναι η άκαρπη συκιά, που ξεράθηκε γιατί ο Χριστός την καταράστηκε.
Η άκαρπη αυτή συκιά συμβολίζει,
όπως μας φανερώνουν οι στίχοι του συναξαριστού,
τη συναγωγή των Εβραίων,
που ο Χριστός τη βρήκε και αυτή δίχως καρπούς πνευματικούς,
όπως είναι και κάθε ψυχή χριστιανική, χωρίς αρετές, γυμνή και άκαρπη:
Την συναγωγήν, συκήν Χριστός,
Εβραίων, καρπών άμοιρον πνευματικών εικάζων,
αρά ξηραίνει, ής φύγωμεν το πάθος!
Ταὶς τοῦ Παγκάλου Ἰωσὴφ πρεσβείαις,
Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.
πηγή:
Παντελή Πάσχου
"Αναβαθμοί κατανύξεως"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου