Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ Πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον, Χριστὲ ὁ Θεός


Ἡ πάντων χαρά, Χριστὸς ἡ ἀλήθεια,
τὸ φῶς ἡ ζωή, τοῦ Κόσμου ἡ ἀνάστασις,
τοῖς ἐν γῇ πεφανέρωται, τῇ αὐτοῦ ἀγαθότητι,
καὶ γέγονε τύπος τῆς ἀναστάσεως,
τοῖς πᾶσι παρέχων
θείαν ἄφεσιν

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:"Μαρία μυρίζει, Μάρθα διακονεί, και ο έκ νεκρών τω Κυρίω συνανάκειται..."


Ο γαρ άδης έχων τον Λάζαρον
ήδη τέσσαρας ημέρας έν τοις ιδίοις χωρίοις πανταχόθεν διαλυθέντα,
ώς αγόμφωτον σκάφος, λοιπόν αμέριμνος ήν.


Αί κάτω δυνάμεις ούκ είχον έννοιαν, ώς Λάζαρος των καταχθονίων ανασπασθήσεται λοιπόν.

Ώς δε αθρόον η δεσποτική φωνή εν τω τάφω κατελθούσα
συν φωτισμώ πολλώ, ήρξατο θάττον τας μέν τρίχας του Λαζάρου αντιφυτεύειν τη κεφαλή,
τον μυελόν ενθηκιάζειν τη κενότητι
των καλάμων,
των δε φλεβών την μέστωσιν
πρός ζωτικόν κατευθύνειν αίμα,
κατεπλάγησαν αι κάτω δυνάμεις πρός αλλήλας βοώσαι:
τίς ούτος ο καλών;

τίς ούτος ο αυθεντών;

τίς ούτος ο εξυπνίζων νεκρόν ώς έξ ύπνου;

τίς ο αδαμαντίνας πύλας διαρρήσων;

τίς ο βών, Λάζαρε, δεύρο έξω;

Η φωνή μέν ανθρωπόφθογγος, και η δύναμις θεοδύναμος!

Τίς ο καλών; ούκ έστιν άνθρωπος.


Το μέν σχήμα ανθρώπου, η δέ φωνή Θεού!


Προπέμψωμεν Λάζαρον, οξέως αυτόν αναφορήσωμεν,
μή κατέλθη ώδε ο καλών αυτόν,
μή βραδύνοντος τούτου ώδε κατέλθη ο καλών.


Ήρξαντο σαλεύεσθαι οι νεκροί και κινείσθαι.

Ένα ζημιωθώμεν, φησί, και μή άπαντας απωλέσωμεν.

Ούτος ο Λάζαρος εξεπήδησεν έκ του κόλπου του άδου αινών και ευλογών και δοξάζων τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.

Ενταύθα τον λόγον σφραγίσωμεν.

Τα βαία αναλεγόμενοι εις απάντησιν του Κυρίου εξέλθωμεν
βοώντες και λέγοντες,

Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος έν ονόματι Κυρίου.


Αυτώ η δόξα και το κράτος είς τους αιώνας. Αμήν.


Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

"Είς Μάρθαν και Μαρίαν και Λάζαρον και Ηλίαν τον προφήτην"

Η "αναγγελία του Πάσχα..."


'Την ψυχωφελή, πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, και την Αγίαν Εβδομάδα τον πάθους σον, αιτούμεν κατιδείν Φιλάνθρωπε …"
Με αυτά τα λόγια του στιχηρού στον εσπερινό της Παρασκευής,
πριν την Κυριακή των Βαΐων, τελειώνει η Μεγάλη Σαρακοστή.

Μπαίνουμε πια στην «Αγία Εβδομάδα», στην περίοδο του εορτασμού των παθών του Χριστού, του Θανάτου και της Αναστάσεως Του.

Περίοδος που αρχίζει από το Σάββατο του Λαζάρου .

Τα γεγονότα της διπλής γιορτής, η ανάσταση του Λαζάρου και η είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, αναφέρονται στα λειτουργικά κείμενα σαν
"προοίμιο του Σταυρού".

Έτσι, για να καταλάβουμε καλύτερα αυτά τα γεγονότα, θα πρέπει να τα δούμε μέσα στα πλαίσια της Μεγάλης Εβδομάδας.

Το κοινό απολυτίκιο των δύο αυτών ημερών:

"την κοινήν ανάστασιν προ του σου πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον, Χριστέ ο Θεός…"
μας βεβαιώνει, με κατηγορηματικό τρόπο, για την αλήθεια της κοινής ανάστασης. Είναι πολύ σημαντικό ότι μια από τις μεγάλες γιορτές της Εκκλησίας μας,
η θριαμβευτική είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα,
γίνεται ο οδηγός στην πορεία μας μέσα στο σκοτάδι του Σταυρού.

Έτσι το φως και η χαρά λάμπουν όχι μόνο στο τέλος της Μεγάλης Εβδομάδας αλλά και στην αρχή της. Το φως και η χαρά φωτίζουν αυτό το σκοτάδι και αποκαλύπτουν το βαθύ και τελικό νόημα του.

Όλοι όσοι είναι εξοικειωμένοι με την Ορθόδοξη λατρεία γνωρίζουν τον ιδιότυπο, σχεδόν παράδοξο, χαρακτήρα των ακολουθιών του Σαββάτου του Λαζάρου.

Είναι, θα λέγαμε, Κυριακή και όχι Σάββατο,
δηλαδή έχουμε μέσα στο Σάββατο αναστάσιμη ακολουθία.

Ξέρουμε ότι το Σάββατο είναι βασικά αφιερωμένο στους τεθνεώτες και η Θεία Λειτουργία γίνεται στη μνήμη τους.

Όμως το Σάββατο του Λαζάρου είναι διαφορετικό.

Η χαρά που διαποτίζει τις ακολουθίες αυτής της ημέρας τονίζει ένα κεντρικό θέμα: την επερχόμενη νίκη του Χριστού κατά του Άδη

.Άδης είναι ο βιβλικός όρος που χρησιμοποιείται για να ορίσει το θάνατο με την παγκόσμια δύναμη του, που με τα αδιαπέραστα σκότη και τη φθορά
καταπίνει κάθε ζωή και δηλητηριάζει ολόκληρο το σύμπαν.

Αλλά τώρα, με την ανάσταση του Λαζάρου,
ο "θάνατος αρχίζει να τρέμει".
Ακριβώς από δω αρχίζει η αποφασιστική μονομαχία ανάμεσα στη Ζωή και το Θάνατο και μας προσφέρει το κλειδί για μια πλήρη κατανόηση του λειτουργικού μυστηρίου του Πάσχα.

Στην πρώτη Εκκλησία, το Σάββατο του Λαζάρου ονομαζόταν
"αναγγελία του Πάσχα".

Πραγματικά αυτό το Σάββατο αναγγέλει, προμηνύει, το υπέροχο φως
και τη γαλήνη του επομένου Σαββάτου, του Αγίου και Μεγάλου Σαββάτου,
που είναι ημέρα του Ζωηφόρου Τάφου.

Το πρώτο μας βήμα ας είναι η προσπάθεια να καταλάβουμε το εξής:
ο Λάζαρος, ο φίλος του Ιησού Χριστού, είναι η προσωποποίηση όλου του ανθρωπίνου γένους και φυσικά κάθε ανθρώπου ξεχωριστά .

Η Βηθανία, η πατρίδα του Λαζάρου, είναι το σύμβολο όλου του κόσμου,
είναι η πατρίδα του καθενός.

Ο καθένας από μας δημιουργήθηκε να είναι φίλος του Θεού και κλήθηκε σ’ αυτή τη θεϊκή Φιλία που είναι η γνώση του Θεού, η κοινωνία μαζί Του,
η συμμετοχή στη ζωή Του.

"Εν αύτω ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων"
(Ιω. 1, 4).

Και όμως αυτός ο φίλος (ο άνθρωπος), τον οποίο τόσο αγαπάει ο Θεός και τον οποίο μόνο από αγάπη δημιούργησε , δηλαδή τον έφερε στη ζωή, τώρα καταστρέφεται, εκμηδενίζεται από μια δύναμη που δεν τη δημιούργησε ο Θεός: το θάνατο .

Ο Θεός συναντάει μέσα στον κόσμο, που Αυτός δημιούργησε, μια δύναμη που καταστρέφει το έργο Του και εκμηδενίζει το σχέδιο Του.

Έτσι ο κόσμος δεν είναι πια παρά θρήνος και πόνος, δάκρυα και θάνατος.

Πως είναι δυνατόν αυτό; Πως συνέβηκε κάτι τέτοιο;

Αυτά είναι ερωτήματα που διαφαίνονται στη λεπτομερή διήγηση που κάνει ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιο του για τον Ιησού Χριστό
όταν έφτασε στον τάφο του φίλου Του Λαζάρου.

"Που τεθείκατε αυτόν; λέγουσι αυτώ · Κύριε έρχου και ίδε. Εδάκρυσεν ο Ιησούς"
. (Ιω. 11, 35).

Γιατί, αλήθεια, ο Κύριος δακρύζει βλέποντας το νεκρό Λάζαρο αφού γνωρίζει
ότι σε λίγα λεπτά ο ίδιος θα του δώσει ζωή;

Μερικοί Βυζαντινοί υμνογράφοι βρίσκονται σε αμηχανία σχετικά με το αληθινό νόημα αυτών των δακρύων.

Μιλάνε για δάκρυα που χύνει η ανθρώπινη φύση του Χριστού, ενώ η δύναμη της ανάστασης ανήκει στη θεϊκή Του φύση.

Η Ορθόδοξη όμως Εκκλησία μας διδάσκει ότι όλες οι πράξεις του Χριστού ήταν «Θεανδρικές», δηλαδή θεϊκές και ανθρώπινες ταυτόχρονα.

Οι πράξεις Του είναι πράξεις ενός και του αυτού Θεού-Ανθρώπου,
του σαρκωμένου Υιού του θεού.

Αυτός, λοιπόν, που δακρύζει δεν είναι μόνο Άνθρωπος
αλλά και Θεός, και Αυτός που καλεί το Λάζαρο να βγει από τον τάφο
δεν είναι μόνο Θεός
αλλά και Άνθρωπος ταυτόχρονα.

Επομένως αυτά τα δάκρυα είναι θεία δάκρυα.

Ο Ιησούς κλαίει γιατί βλέπει το θρίαμβο του θανάτου και της καταστροφής στον κόσμο το δημιουργημένο από τον Θεό.

"Κύριε, ήδη όζει…", λέει η Μάρθα και μαζί της o ι παρεστώτες Ιουδαίοι, προσπαθώντας να εμποδίσουν τον Ιησού να πλησιάσει το νεκρό.

Αυτή η φοβερή προειδοποίηση αφορά ολόκληρο τον κόσμο, όλη τη ζωή.

Ο Θεός είναι η ζωή και η πηγή της ζωής.

Αυτός κάλεσε τον άνθρωπο να ζήσει μέσα στη θεία πραγματικότητα της ζωής και εκείνος τώρα «όζει» (μυρίζει άσχημα).

Ο κόσμος δημιουργήθηκε να αντανακλά
και να φανερώνει τη δόξα του Θεού και εκείνος «όζει»…

Στον τάφο του Λαζάρου ο Θεός συναντά το Θάνατο, την πραγματικότητα που είναι αντι-ζωή, που είναι διάλυση και απόγνωση.

Ο Θεός συναντά τον εχθρό Του, ο οποίος του απέσπασε τον κόσμο Του
και έγινε ο ίδιος "άρχων του κόσμου τούτου".

Και όλοι εμείς που ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό καθώς πλησιάζει στον τάφο του Λαζάρου, μπαίνουμε μαζί Του στη «δική Του ώρα» ("ιδού ήγγικεν η ώρα…") ·

στην ώρα για την όποια πολύ συχνά είχε μιλήσει και την είχε παρουσιάσει σαν το αποκορύφωμα, το πλήρωμα ολοκλήρου του έργου Του.

Ο Σταυρός, η αναγκαιότητα του και το παγκόσμιο νόημα του αποκαλύπτονται με την πολύ σύντομη φράση του Ευαγγελίου: "και εδάκρυσεν ο Ιησούς…".

Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί δάκρυσε : αγαπούσε το φίλο Του Λάζαρο και γι’ αυτό είχε τη δύναμη να τον φέρει πίσω στη ζωή.

Η δύναμη της Ανάστασης δεν είναι απλά μια θεϊκή «δύναμη αυτή καθ’ εαυτή», αλλά είναι δύναμη αγάπης, ή μάλλον η αγάπη είναι δύναμη.

Ο Θεός είναι Αγάπη και η Αγάπη είναι Ζωή.

Η Αγάπη δημιουργεί Ζωή…

Η Αγάπη, λοιπόν, είναι εκείνη που κλαίει μπροστά στον τάφο και η Αγάπη είναι εκείνη που επαναφέρει τη ζωή.

Αυτό είναι το νόημα των θεϊκών δακρύων του Ιησού.

Μέσα απ’ αυτά η αγάπη ενεργοποιείται και πάλι – αναδημιουργεί, απολυτρώνει, αποκαθιστά τη σκοτεινή ζωή του ανθρώπου: "Λάζαρε, δεύρο έξω!.."

Προσταγή απολύτρωσης.

Κάλεσμα στο φως.

Ακριβώς γι’ αυτό το Σάββατο του Λαζάρου είναι το προοίμιο και του Σταυρού,
σαν τη μέγιστη θυσία της αγάπης, και της Ανάστασης,
σαν τον τελικό θρίαμβο της αγάπης.

π. Αλεξάνδρου Σμέμαν
"Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ",
Σύντομη λειτουργική εξήγηση των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας.

Αγίου Ιωάννου Σιναίτου:"Περί Υπερηφανείας..."

Είναι εντροπή να καμαρώνη κάποιος για τον ξένο στολισμό.

Ομοιώς είναι εσχάτη ανοησία να υπερηφανεύεται κανείς

για τα χαρίσματα του Θεού.

Όσα κατορθώματα επέτυχες πρίν γεννηθής, γι΄αυτά μόνο να υπερηφανεύεσαι,
διότι τα μετά την γέννησί σου τα εχάρισε ο Θεός,
καθώς επίσης και αυτή την γέννησι.

"Οι ολίγοι θυσιάστηκαν για τους πολλούς":Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου


Μεσολογγίτες και Μεσολογγίτισσες,
Έλληνες και Φιλέλληνες,

η αποψινή συγκλονιστική βραδιά μετέχει και του θρύλου και του θρήνου.

Απόψε η ιστορία κυοφορεί ιερούς και μεγάλους πόθους απέναντι στους οποίους,
εδώ μπροστά στον ιερό Τύμβο,
με προσοχή, με σεβασμό και τιμή και με προσευχή στεκόμαστε όλοι.

Αισθάνομαι αδύνατες τις δυνάμεις μου να αναλύσω, στην αγάπη σας, απόψε τα του θρύλου που είναι συνυφασμένος με την ιστορία της Εξόδου, αλλά και δεν θέλω κατ’ ουδένα τρόπο να ηγηθώ του θρήνου για όσα συνέβησαν σε βάρος των προγόνων
μας εκείνη την ιστορική βραδιά της Εξόδου.

Γι’ αυτό και θα περιοριστώ, με την άδειά σας, με πολύ αγάπη,
να επισημάνω δυό - τρεις σκέψεις που έχω,
τις οποίες θέλω να κοινοποιήσω σε όλους σας.

Η πρώτη μου σκέψη είναι ότι, όπως στην Αρχαία Ελλάδα και στην ιστορία της, σημάδεψε την ιστορική της πορεία η μεγάλη εκείνη εποποιία, θα έλεγα, στις Θερμοπύλες, έτσι και στην Νεότερη Ελλάδα σηματοδότησε την ιστορική μας πορεία η Έξοδος του Μεσολογγίου.

Και οι δυό αυτές επέτειοι ήταν, θα έλεγα, ταυτόσημες, γιατί και στις δυό αυτές κάποιοι λίγοι ετόλμησαν να τα βάλουν με τους πολλούς, κάποιοι γενναίοι ετόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους εμπρός σε υπέρτερες δυνάμεις και με τον τρόπο αυτό μπήκαν μέσα στην αθανασία.

Μια δεύτερη σκέψη μου είναι ότι, όπως τότε, έτσι και στην Έξοδο, οι ολίγοι θυσιάστηκαν για τους πολλούς και θέλησαν να μην αφήσουν τους Ασιάτες βαρβάρους να περάσουν εδώ στην πατρίδα.

Και αυτοί που ήσαν εδώ έπρεπε να την εγκαταλείψουν
για να ξαναβρεί η Ελλάδα την ελευθερία που της ανήκε.

Έτσι συμβαίνει πάντοτε, λίγοι θυσιάζονται χάριν των πολλών και εμείς οι Έλληνες έχουμε συνηθίσει, αυτή είναι η παράδοσή μας, αυτή είναι η ιστορία μας, χωρίς να το σκεφτόμαστε, με αποκοτιές θα έλεγα, να θυσιαζόμαστε πάντοτε εμείς οι λίγοι για τους πολλούς και αυτό να το θεωρούμε τίτλο τιμής μας.

Μια τρίτη σκέψη μου είναι ότι τότε οι Εξοδίτες, οι άνθρωποι που με ελάχιστες σωματικές και βιολογικές δυνάμεις απεφάσισαν την ηρωική έξοδο από τούτη εδώ την μικρή χώρα.

Εκείνο το οποίο έκαμαν ήταν η αντίσταση, η αντίσταση η οποία τους οδήγησε σε απονενοημένο διάβημα.

Η αντίσταση όμως η οποία απετέλεσε ένα φωτεινό ορόσημο για την μετέπειτα ιστορία μας, εμπλούτισε την πνευματική μας φαρέτρα, και αυτή η αντίσταση απέναντι στο ποικίλο κακό έγινε για όλους εμάς μια πηγή εμπνεύσεως, κάτι το οποίο διαχρονικά το έχουμε όλοι μας ανάγκη.

Μια τέταρτη σκέψη μου, προτελευταία, είναι ότι αυτή την αντίσταση που έδειξαν εκείνοι οφείλουμε σήμερα και όλοι εμείς να δείχνουμε για κάθε μορφή του κακού και της διαφθοράς, για κάθε τι το οποίο έρχεται πραγματικά να αφαιρέσει τη γνησιότητα από την καθημερινή μας ζωή.

Η ευτέλεια της κοινωνικής και της δημόσιας ζωής είναι κάτι που απαιτεί από όλους μας αντίσταση, μια αντίσταση η οποία θα φανεί όχι με τα αιτήματα της διόρθωσης των άλλων, αλλά με την ιδίκη μας πνευματική, πρώτα απ’ όλα, διόρθωση, γιατί αν αυτή η διόρθωση δεν αρχίσει από μας δεν πρόκειται ποτέ να αρχίσει από κανέναν.

Σήμερα, που οι λέξεις χάνουν την αξία και τη σημασία τους, όλοι έχουμε ανάγκη να επιζήσουμε και η ουσιαστική μας επιβίωση εξαρτάται από το αν θα υποταχθούμε
στις προστακτικές της εποχής μας και των μεγάλων και ισχυρών δυνάμεων,
που επιβάλλουν εις τους μικρούς λαούς τις θελήσεις των, έστω και αν αυτές κείνται μακριά από την δικαιοσύνη και την αλήθεια, η αντίθετα θα υψώσομε τη σημαία
της αντίστασης για να φανούμε πως είμαστε γνήσια παιδία
εκείνων των αείμνηστων προγόνων,
οι οποίοι και όρισαν ποιά είναι η αληθινή ζωή και πως πρέπει να ζούνε οι άνθρωποι.

Τέλος, επιτρέψτε μου να απευθύνω τον λόγο στην νεολαία της ιερής, αυτής πόλεως.

Παιδιά μου, πριν από λίγο σας καμαρώσαμε όλοι μας να λιτανεύετε, με εκείνο το συγκλονιστικό βήμα σας, τη μεγάλη αυτή στιγμή
για το Μεσολόγγι και για όλη την Ελλάδα.

Σας είδαμε να φοράτε τις εθνικές μας στολές, αγόρια και κορίτσια, σας είδαμε να είσαστε παιδιά υπερήφανα, γιατί ανήκετε σ’ αυτό το έθνος, γιατί ακολουθείτε τα χνάρια των προγόνων.

Παιδιά μου, στα χέρια σας, ύστερα από λίγο, θα παραδώσουμε τη σκυτάλη για την πρόοδο και την ανάπτυξη αυτού του τόπου και είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό και στην καρδιά μας υπάρχει η ελπίδα και η προσδοκία,
ότι τα χέρια σας θα είναι πανάξια, αξιότερα, θα έλεγα, από τα δικά μας, για να κρατήσετε τον τίμιο θησαυρό της παράδοσης, για να διδάξετε με το ήθος σας,
με την αντίστασή σας, με την πολυπραγμοσύνη σας,
με την τιμή σας και με την αξία σας όλο τον κόσμο,
ότι αυτά όλα που γιορτάζουμε δεν είναι απλές επαναλήψεις μερικών ιστορικών γεγονότων, αλλά είναι πράγματα τα οποία σμιλεύονται μέσα στην καρδιά μας και μέσα στην ψυχή μας.

Παιδιά μου, θέλω να σας συγχαρώ, θέλω να σας δώσω την ευλογία μου, την ευλογία της Εκκλησίας, για να πάτε μπροστά, για να προοδεύσετε σε τούτον τον τόπο.

Έχετε το ακριβό προνόμιο να διαθέτετε μέσα στην πνευματική σας οικοσκευή, τις παραδόσεις αυτού του λαού μας, παραδόσεις που ξεκινάνε από τη αγία Πίστη μας και στη συνέχεια επεκτείνονται στην αγία Πατρίδα μας.

Μην ξεχνάτε εσείς τα παιδιά, ότι το ιερό, εκείνο κείμενο το οποίο περιλάμβανε το σχέδιο της Εξόδου άρχιζε με την επίκληση:

«Εις το όνομα της Αγία και Ομοουσίου Τριάδος».

Έτσι πίστευαν οι αγωνιστές και με αυτή την πίστη προχώρησαν μπροστά,
γιατί άνθρωποι που δεν πιστεύουν, άνθρωποι, οι οποίοι δεν είναι σε συνάφεια
με τις λαϊκές μάζες, με τις μάζες του λαού μας, δεν τα καταλαβαίνουν
αυτά και νομίζουν ότι είναι οπισθοδρομικότητες.

Αυτά όμως είναι τα ζώπυρα του έθνους, επάνω σε αυτά στηρίξαμε την ελευθερία μας και αυτά πρέπει να τα τιμήσουμε, γιατί αν τα εγκαταλείψουμε τότε θα χαθούμε.

Οι ελίτ πολλές φορές των κοινωνιών ευρίσκονται
σε διάσταση με τις κοινωνικές μάζες.

Οι κοινωνικές μάζες είμαστε όλοι εμείς εδώ πέρα, όλοι εμείς που γονατίζουμε μυστικά, μπροστά στον ιερό αυτό Τύμβο,
για να δώσουμε όχι μόνο τιμή στους νεκρούς, αλλά για να επαναλάβουμε τους όρκους μας, ότι πιστεύουμε σε Θεό, ότι αγαπάμε την Πατρίδα,
ότι πίσω από όλα αυτά βρίσκεται η αληθινή μας ελευθερία, η αληθινή μας πρόοδος και η αληθινή μας ευτυχία.

Σας εύχομαι καλό Πάσχα, καλή Ανάσταση.

Ο Θεός να είναι πάντοτε μαζί με όλους σας. Αμήν.

Στις 3 αύριο τα ξημερώματα ,οι δείκτες του ρολογιού θα γυρίσουν μία ώρα μπροστά

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ 184ης ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΩΝ 27- 28 Μαρτίου


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ

ΤΗΣ 184ης ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ
ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΩΝ

27 Μαρτίου - 28 Μαρτίου 2010



ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ

ΙΕΡΑ ΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ-


10:00-11:00:

• Υποδοχή Εκπροσώπων Ξένων κρατών και Εκπροσώπου της Κυβέρνησης,

• Απονομή τιμητικής διάκρισης στον αείμνηστο
Ολλανδό –Μεσολογγίτη PAUL DE GRAAF,
Στην αίθουσα τελετών του Μουσείου Ιστορίας Τέχνης (Κεντρική Πλατεία)

11:15: Επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο των Φιλελλήνων στον Κήπο των Ηρώων.

11:30: Καταθέσεις στεφάνων στο Τύμβο στον Κήπο των Ηρώων,
από Δημάρχους Ιστορικών Πόλεων, Συλλόγους ,
Φορείς και λοιπές Οργανώσεις εκτός Μεσολογγίου.

12:00: Μεταφορά της Εικόνας της Εξόδου, του Ιερού Λαβάρου και του Τίμιου Σταυρού Αγιασμού του Επισκόπου Ιωσήφ Ρωγών,
από το Μουσείο Ιστορίας & Τέχνης
στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος.

12:00: Εκκίνηση 28ου Ιστιοπλοϊκού Αγώνα Θυσίας
Πατρών – Μεσολογγίου που διοργανώνει ο Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Πατρών.

12:30: Επιμνημόσυνη δέηση στον τόπο θανάτου του Λόρδου Βύρωνος
τιμώντας την 186η επέτειο του θανάτου του.
Κατάθεση στεφάνων από τον Εκπρόσωπο της Κυβέρνησης, τον Πρέσβη της Μεγάλης Βρετανίας, Ανώτερο Διοικητή Φρουράς 2/39 Συντάγματος Ευζώνων, το Νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας και τον Δήμαρχο Ιεράς Πόλεως.

12:45: Επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο του Ιωάννη – Ιακώβου Μάγερ, τιμώντας την 184η επέτειο του θανάτου του. Κατάθεση στεφάνων από τον Εκπρόσωπο του Δήμου της Κυβέρνησης, Πρέσβη της Ελβετίας , Εκπρόσωπο του Δήμου του Schofflisdorf, τον Ανώτερο Διοικητή Φρουράς 2/39 Συντάγματος Ευζώνων , Νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας και τον Δήμαρχο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.

16:30 Εκκίνηση του 64ου δρόμου Θυσίας
από το Ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Συμεών.

18:30 Απονομή επάθλων στους νικητές του 28ου Ιστιοπλοϊκού Αγώνα Θυσίας
στην Αίθουσα Τελετών Μουσείου Ιστορίας Τέχνης.

19:00 Μέγας Εσπερινός στο Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος,
στον οποίο θα χοροστατήσει
ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμάς.

19:30 Πέρας προσέλευσης Επισήμων.

20:00 Εκκίνηση πομπής από τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος και μετάβαση στον Κήπο των Ηρώων.

• Δέηση και κατάθεση στεφάνων από την Ελληνική Κυβέρνηση, Βουλή των Ελλήνων, Ένοπλες Δυνάμεις, Σώματα Ασφαλείας, Ακαδημία Αθηνών, εκπρόσωπο Α.Ε.Ι., Τ.Ε.Ι. Μεσολογγίου, ΤΕΔΚ Νομού Αιτωλοακαρνανίας, Νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας, Δήμαρχο Αιτωλικού και Δήμαρχο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.

• Πανηγυρικός από τον Δήμαρχο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου
κύριο Γιάννη Αναγνωστόπουλο.

• Αναπαράσταση της ανατίναξης του Χρήστου Καψάλη.
Συμμετέχει η χορωδία του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου
υπό τη διεύθυνση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή κ. Σπύρου Χολέβα.
Στο ρόλο του Καψάλη ο κ. Γιάννης Μαγδαληνός.

22:30: Δεξίωση στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Μεσολογγίου
από τον Ανώτερο Διοικητή Φρουράς 2/39 Συντάγματος Ευζώνων
(Ιδιαίτερη Πρόσκληση)

ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΜΑΡΤΙΟΥ

– ΙΕΡΑ ΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ-


6:30: Εωθινό κανονιοβολισμοί και κωδωνοκρουσίες
των εκκλησιών της Ιεράς Πόλεως

7:00: Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος.

10:00: Άφιξη και υποδοχή του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κυρίου Κάρολου Παπούλια στην αίθουσα τελετών του Μουσείου Ιστορίας και Τέχνης.

10:45: Δοξολογία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη
Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμά.

11:00: Εκκίνηση πομπής από τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος
και μετάβαση στον Κήπο των Ηρώων.

• Τρισάγιο στους Αθάνατους Νεκρούς.

• Κατάθεση στεφάνου στον Τύμβο των Ηρώων
από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κύριο Κάρολο Παπούλια.

• Πανηγυρικός από τον Εκπρόσωπο της Ελληνικής Κυβέρνησης.

• Το Μοιρολόι « Να ζει το Μεσολόγγι»
από την Σοπράνο Ιωάννα Εμμανουήλ –Αποστολάκου,
Πτυχιούχο Μονωδίας
και μέλος της Χορωδίας του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου,
συμμετέχει τμήμα της Χορωδίας,
υπό τη διεύθυνση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή κ. Σπύρου Χολέβα.

• Βράβευση νικητών του 64ου Δρόμου Θυσίας.

14:00: Επίσημο γεύμα από τον Δήμαρχο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου
(Ιδιαίτερη Πρόσκληση)

18:30: Επιστροφή της Εικόνας της Εξόδου,
με πομπή από τον Κήπο των Ηρώων στο Μουσείο Ιστορίας και Τέχνης

• Υποστολή της Σημαίας στην Κεντρική Πλατεία Μάρκου Μπότσαρη.

Πέρας εκδηλώσεων
για την 184η Επέτειο της Εξόδου της Φρουράς των Ελεύθερων Πολιορκημένων.

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Τὴν ψυχωφελῆ, πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, καὶ τὴν ἁγίαν ἑβδομάδα τοῦ Πάθους σου, αἰτοῦμεν κατιδεῖν Φιλάνθρωπε


Τὴν ψυχωφελῆ πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν,
βοήσωμεν·
Χαίροις πόλις Βηθανία,
πατρὶς ἡ τοῦ Λαζάρου,
χαίρετε Μάρθα καὶ Μαρία, αἱ τούτου ἀδελφαί,
αὔριον Χριστός παραγίνεται,
ζωῶσαι ῥήματι, τὸν τεθνεῶτα ἀδελφόν·
οὗ φωνῆς ἀκούσας,
ὁ πικρὸς καὶ ἀκόρεστος ᾍδης,
φόβῳ τρομάξας, καὶ μέγα στενάξας,
ἀπολύσει Λάζαρον, κειρίαις ἐσφιγμένον,
οὗ τῷ θαύματι, δῆμος Ἑβραίων ἐκπλαγείς,
μετὰ βαΐων καὶ κλάδων, αὐτῷ προσυπαντήσουσι,
καὶ ὀφθήσονται εὐφημοῦντες παῖδες,
ὃν φθονοῦσι πατέρες.
Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος,
ἐν ὀνόματι Κυρίου,
Βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ.

Μεγίστης εὐκλείας ἠξιώθης, τὸ μέγα μυστήριον ἡμῖν, ἀνακαλύψας μέγιστε, Ἀγγέλων δι' οὗ ἤρθημεν, οἱ ἀπὸ γῆς πρὸς μέγιστον, ὕψος μεγάλως τιμῶντές σε


Το ἀπ' αἰῶνος μυστήριον,
ἀνακαλύπτεται σήμερον,
καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ,
Υἱὸς ἀνθρώπου γίνεται,
ἵνα τοῦ χείρονος μεταλαβών,
μεταδῷ μοι τοῦ βελτίονος.
Ἐψεύσθη πάλαι Ἀδάμ,
καὶ Θεὸς ἐπιθυμήσας οὐ γέγονεν,
ἄνθρωπος γίνεται Θεός,
ἵνα Θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται.
Εὐφραινέσθω ἡ κτίσις, χορευέτω, ἡ φύσις,
ὅτι Ἀρχάγγελος Παρθένῳ,
μετὰ δέους παρίσταται,
καὶ τὸ Χαῖρε κομίζει, τῆς λύπης ἀντίθετον.
Ὁ διὰ σπλάγχνα ἐλέους ἐνανθρωπήσας,
Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

π.Φιλόθεος Φάρος:"Όσο κι άν μας έχουν νεκρώσει τα πάθη μας, άς μην απελπιζόμαστε..."


Όσο κι άν είμαστε νεκρωμένοι από την αμαρτία,
όποια κι άν είναι η κατάντια μας,

Εκείνος που ήλθε για τους καθήμενους "έν χώρα και σκιά θανάτου"
θα σπάσει με τη δύναμη της αγάπης του
τη σκληρότητα της πέτρινης απ΄ τα πάθη καρδιάς μας
και θα ξεπεταχτεί από τον τάφο του
φωτεινός, γλυκύς, προσηνής, ταπεινός,
και θα νιώσουμε τη λυτρωτική του παρουσία.


Κι άν αυτή τη φορά δέν αξιωθούμε
να βάλουμε ακόμη και τα δάκτυλά μας στους τύπους τών ήλων,
επειδή δέν ακολουθήσαμε αρκετά την πορεία,
άς μην απογοητευόμαστε,
γιατί Εκείνος γεννιέται διαρκώς,
ανδρώνεται διαρκώς, θάβεται και ανασταίνεται διαρκώς για μας.


Άν δέν τον ακολουθήσουμε στη σημερινή,
ας μην το αναβάλουμε για την αυριανή, γιατί, ας μην ξεχνάμε.

Κάθε ευκαιρία είναι μοναδική και ανεπανάληπτη
και δέν ξέρουμε ποιά θα είναι η τελευταία μας ευκαιρία.


π. Φιλόθεος Φάρος
"Σταυρός και Ανάσταση"

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθές το βράδυ, η εκδήλωση της Ιεραποστολικής Αδελφότητος"Αγίας Φιλοθέης" για την εθνική μας επέτειο


Mέ τη συμμετοχή πλήθους συμπολιτών μας -και όχι μόνο-
και με εξαιρετική επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ
στο Παπαστράτειο Μέγαρο της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου
εορταστική εκδήλωση με την ευκαιρία της διπλής εορτής
του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Εθνικής επετείου του 1821.

Φορέας διοργάνωσης της πολύ καλής αυτής εορτίου συνάξεως ήταν η Ορθόδοξος Ιεραποστολική Αδελφότης "Αγίας Φιλοθέης"
της πόλεως του Αγρινίου.


Το πρόγραμμα της εκδηλώσεως περιελάμβανε
χαιρετισμό της κ. Ουρανίας Λανάρα

προϊσταμένης της Αδελφότητος της "Αγίας Φιλοθέης"
και ακολούθησε η "Βυζαντινή Χορωδία Αγρινίου" με διευθυντή
τον κ. Ανδρέα Λανάρα πρωτοψάλτη και διδάσκαλο της Ψαλτικής Τέχνης ,
τα μέλη της οποίας απέδωσαν άριστα ύμνους του Ευαγγελισμού της Παναγίας

και άλλα αρχαία μουσικά Θεομητορικά μέλη.


Στην συνέχεια ακολούθησαν ποιήματα τα οποία απήγγειλαν μαθητές
και μία θαυμάσια παρουσίαση της Πόλεως και της Αγίας Σοφίας κατά τον Αλέξανδρο Μωραϊτίδη την οποία παρουσίασε με τρόπο μοναδικό
η κ. Ελένη Μούρτη-Μάλαινου, φιλόλογος.


Τον λόγο στην συνέχεια πήρε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης
π. Δοσίθεος Ηγούμενος
της Ιεράς Σταυροπηγιακής Μονής Παναγίας Τατάρνης Ευρυτανίας
ο οποίος ήταν και ο κεντρικός προσκεκλημένος ομιλητής της συνάξεως.


Το θέμα που μας παρουσίασε με κάθε δυνατή πληρότητα ήταν:

"Η σχέσις της Κωνσταντινουπόλεως με την Επανάσταση του 1821".


Αξίζει να αναφέρουμε, ότι η ομιλία του αγαπητού γέροντος π.Δοσιθέου σχολιαστηκε ευμενέστατα απο το εκλεκτό ακροατήριο.


Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την παρουσία εθνικών χορών
από τον Λαογραφικό Όμιλο της Γ.Ε.Α ,
χαιρετισμό απο τον π. Γεώργιο Τριανταφυλλάκη
ο οποίος εκπροσωπούσε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας

και τον Εθνικό μας Ύμνο.

Την εκδήλωση τίμησαν ανάμεσα στους άλλους με την παρουσία τους,

η κ.Κωνσταντίνα Κατσαρή
Αντιδήμαρχος και Πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αγρινίου,
ο κ.Παναγιώτης Κουρουμπλής Βουλευτής του Νομού μας,
δημοτικοί σύμβουλοι του Δήμου μας ,
και ο κ.Αθανάσιος Παλιούρας
ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.


Θερμά συγχαρητήρια
σε όλους τους κοπιάσαντες για την όμορφη αυτή εκδήλωση.


Και του Χρόνου!
















Θεόδωρος Κολοκοτρώνης:"Σε σας μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο που μεις λευτερώσαμε..."


...Όταν αποφασίσαμεν να κάμωμεν την επανάσταση,
δεν εσυλλογιστήκαμε τότε ούτε πόσοι είμαστε,
ούτε πως δεν έχομεν άρματα,
ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις,
ούτε κανένας μας είπε, πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιτοκάραβα βατσέλα;

Αλλά ως μία βροχή έπεσεν σ’ όλους η επιθυμία της ελευθερίας μας και όλοι, και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι συμφωνήσαμεν σ’αυτό το σκοπό
και κάναμεν την επανάσταση.

Στον πρώτο χρόνον είχαμεν μεγάλη ομόνοιαν και όλοι τρέχαμε σύμφωνοι.

Ο ένας πήγαινε στον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα στο στρατόπεδο κι αν αυτή ομόνοια βαστούσε ακόμη δυο χρόνους, ηθέλαμεν κυριεύσει και την Θεσσαλίαν και την Μακεδονίαν και ίσως φτάναμε κι ως την Κωνσταντινούπολη.

Τόσο τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουαν Έλληνα
και φεύγαν χίλια μίλια μακριά.

Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός κι ένα καράβι μια αρμάδα.

Αλλά δεν εβάσταξε.

Ήρθαν μερικοί και θέλησαν να γενούν μπαρμπέρηδες στου κασίδη το κεφάλι.

Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους μα τι να κάνουμε;

Είχαμε κι αυτουνών ανάγκη.

Από τότε άρχισε η διχόνοια και χάθηκε η πρώτη προθυμία κι ομόνοια.

Κι όταν έλεγες του Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους, ή να πάει στον πόλεμο, τούτος πρόβαλλε το Γιάννη.

Και μ’αυτό τον τρόπο κανείς δεν ήθελε να συντράμει, μήτε να πολεμήσει.

Και τούτο έγινε επειδή δεν είχαμε έναν αρχηγό και μια κεφαλή,
μα ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, σηκωνόταν ο άλλος και τον έριχνε
και καθόταν αυτός άλλους τόσους.

Κι έτσι ο ένας ήθελε τούτο κι ο άλλος τούτο.

Ίσως όλοι θέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά τη γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν κτίζεται ούτε τελειώνει.

Ο ένας λέει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει στο ανατολικό μέρος, ο άλλος στο αντικρυνό κι ο άλλος στο βοριά, σαν να ήταν το σπίτι στον αραμπά
και να γυρίζει καθώς λέγει ο καθένας.

Με τούτον τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι αρχιτέκτονας, οπού να προστάζει πώς θα γίνει.

Παρομοίως κι εμείς χρειαζόμαστε έναν αρχηγό κι έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει κι οι άλλοι να υπακούνε και ν’ ακολουθάνε.

Αλλά επειδή είμαστε σε τέτοια κατάσταση, εξαιτίας της διχόνοιάς μας,
έπεσε η Τουρκιά πάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε
και στους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.

Σ’αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλιάς, τα πράματα ησυχάζουν και το εμπόριο κι η γεωργία κι οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα η παιδεία.

Αυτή η μάθηση θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει.

Αλλά για να αυξήσουμε, χρειάζεται κι η στερέωση της πολιτείας μας, που γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του θρόνου.

Ο βασιλιάς μας είναι νέος, και συμμορφώνεται με τον τόπο μας.

Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να τη στεριώσετε, γιατί σαν πιάσαμε τ’ άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως κι ύστερα υπέρ πατρίδος.

Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάνε μια θρησκεία.

Να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε στους καφενέδες και στα μπιλιάρδα.

Να δοθήτε στις σπουδές σας και καλύτερα να κοπιάσετε λίγο, δυο και τρεις χρόνους και να ζήσετε λεύτεροι στο υπόλοιπο της ζωής σας, παρά να περάσετε τέσσερις-πέντε χρόνους τη νεότητά σας και να μείνετε αγράμματοι,
να σκλαβωθείτε στα γεράματά σας.

Ν’ακούτε τις συμβουλές των δασκάλων και γεροντοτέρων και κατά την παροιμία «μύρια ήξευρε και χίλια μάθαινε».

Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μη γενεί σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας, μα να κοιτάζει το καλό της κοινότητας, γιατί μέσα στο καλό αυτό βρίσκεται και το δικό σας.

Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξαιτίας των περιστάσεων,
έμεινα αγράμματος και διά τούτο σας ζητώ συγχώρεση
γιατί δεν μιλάω καθώς οι δάσκαλοί σας.

Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, άκουσα και γνώρισα για να ωφεληθήτε
απ’τα περασμένα κι απ’ τα κακά αποτελέσματα της διχόνοιας,
που να την αποστρέφεστε και να έχετε ομόνοια.

Εμάς μη μας τηράτε πια.

Το έργο μας κι ο καιρός μας πέρασε κι οι μέρες της γενιάς που σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν σε λίγο περάσει.

Τη μέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθεί η νύκτα του θανάτου μας,
καθώς την ημέρα των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθεί
η νύκτα και η αυριανή ημέρα.

Σε σας μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο που μεις λευτερώσαμε.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: "Προσευχόμαστε για την Ελλάδα"


Ρεπορτάζ - φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
χοροστάτησε την περασμένη Τετάρτη 24 του μηνός,
στον Μέγα Εσπερινό στον Ι. Ναό Ευαγγελισμού
της Κοινότητος Προπόδων Ταταούλων.

Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Μητροπολίτες Θεοδωρουπόλεως Γερμανός, Τρανουπόλεως Γερμανός και Βρεσθένης Θεόκλητος, ο Πρόξενος της Ελλάδας
στην Πόλη Νικόλαος Σιγάλας, ο Πρεσβύτερος Γεώργιος Kirindas,
από την Εκκλησία της Ρωσίας με προσκυνητές από εκεί,
προσκυνητές από την Ελλάδα και πιστοί από την Πόλη.

Κατά την ακολουθία του Εσπερινού έψαλε εμμελέστατα η χορωδία του Συνδέσμου Μουσικοφίλων, υπό την διεύθυνση του Μουσικολ. Λεωνίδα Αστέρη,
Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Μετά την απόλυσιν μίλησε ο Μητροπολίτης Σασίμων Γεννάδιος,
Επόπτης της Περιφερείας, ο οποίος είπε μεταξύ άλλων:

"Επιδιώκουμε να γίνουμε μιμητές των αθανάτων προγόνων και να διαφυλάξουμε την ιεράν και πολύτιμον παρακαταθήκην την οποία εχάρισε εις εμάς
όχι μόνο ο Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου,
αλλά και ο ευαγγελισμός της Ομογενείας μας.

Προχωρούμε για ένα νέο αύριο και θα το επιτύχουμε.
Το βλέπουμε καθημερινώς εις τα μάτια των νέων μας
και στην ψυχή τους που διψούν από αγώνα και τόλμη.

Το Γένος και η Ομογένειά μας σήμερον μάχεται ηρωϊκώς και αφουγκράζεται γενναιοφρόνως τα μηνύματα των καιρών και δεν υποχωρεί".


Ο Οικουμενικός Πατριάρχης
συνεχάρη τον Πρόξενο για την Εθνική Εορτή της Ελλάδος
και απηύθυνε την ευλογία της Μητρός Εκκλησίας προς τον Ελληνικό λαό.

Είπε χαρακτηριστικά ο Πατριάρχης:

"Ευχόμεθα στον κ. Πρόξενο της Ελλάδος τα χρόνια πολλά
για την εθνική εορτή της Ελλάδος.

Η Ελλάδα διέρχεται σήμερα από μια δύσκολη συγκυρία.

Αυτή τη στιγμή οι προσευχές μας είναι μαζί της, με τους ηγέτας της, να βοηθήσει ο Άγιος Θεός να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και να επανέλθουν η Ελλάς και ο Ορθόδοξος λαός της στην κανονικήν τροχιάν, ώστε να συνεχίσει η χώρα την πορεία της επάνω
εις τον δρόμο των πεπρωμένων της φυλής.

Εμείς, κύριε Πρόξενε, ευγνωμονούμε πάντοτε την Ελλάδα για ό,τι κάνει για την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, για την πιστότητα και την αφοσίωσή της στην Μητέρα Εκκλησία.

Και κατά τα πρόσφατα ταξίδια μου εις την Ελλάδα και κατά τα παλαιότερα, και κατά τας επισκέψεις εδώ πολλών προσκυνητών της Ελλάδος,
καθ' όλην την διάρκειαν του έτους,
τους
τελευταίους μήνας δε και πολλών μαθητών απο τα ελληνικά σχολεία, διαπιστώνουμε αυτή τη μεγάλη αφοσίωση του ελληνικού λαού
πρός την Μητέρα του Εκκλησία, πράγμα το οποίο ιδιαίτερα μας συγκινεί".


Ακολούθησε δεξίωσις στην Κοινοτική αίθουσα,
κατά την οποία μίλησε ο Πρόεδρος της Κοινότητος Κοσμάς Κοσμάογλου.

πηγή:Φώς Φαναρίου

Nέος Αρχηγός της Δ/νσης Θρησκευτικού ΓΕΕΘΑ αναλαμβάνει ο αγαπητός και σεβαστός πρωτοπρεσβύτερος π.Νικόλαος Γουρδούπης

πηγή φωτογραφίας:Αmen

Ταπεινά ευχόμαστε στον αγαπητό και σεβαστό

πατέρα Νικόλαο


πάντα Άξιος

καλή και ευλογημένη διακονία.

Πρόκειται για έναν εκλεκτό έγγαμο κληρικό
από την γειτονική μας Πάτρα

με σημαντικό και πολύπλευρο ποιμαντικό έργο
και στα στρατόπεδα της Αιτωλοακαρνανίας.


Τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη
από την στρατιωτική μας θητεία.

Η Αγάπη φέρνει την άνοιξη":Μια θαυμάσια πασχαλινή ιστορία απο την αγαπητή Σταυρούλα Κάτσου Καντάνη


Ένα χωριό πλάι σ' ένα ποτάμι,
ένας νερόμυλος κι ένας μυλωνάς που τραγουδούν.

Μα ο χειμώνας φώλιασε στις καρδιές και στη φύση και η Άνοιξη,

παρόλο που το Πάσχα πλησίαζε, αρνιόταν να φανεί.

Και μόνο όταν άνοιξαν οι δρόμοι της αγάπης,

φύτρωσε η πρώτη παπαρούνα κι ήρθε η Άνοιξη και το Πάσχα.

Η Άνοιξη και το Πάσχα της αγάπης!

Το καλύτερο δώρο για μικρούς και μεγάλους
από την αγαπητή και εκλεκτή συμπολίτισσά μας
Θεολόγο-Συγγραφέα
κ. Σταυρούλα Κάτσου Καντάνη!

Θα το βρείτε σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία

... και στο βιβλιοπωλείο "Φώς Χριστού"
του κ.Νεκταρίου Ζαρκανίτη, όδό Καζατζή 2, στην πόλη του Αγρινίου.

"Mεγάλη Εβδομάδα" Γεωργίου Ραιδεστηνού:Ένας εξαιρετικός- επίκαιρος δίσκος ακτίνας(CD)από την "Βυζαντινή Χορωδία Αγρινίου".Διευθύνει ο Ανδρέας Λανάρας



Θα το βρείτε
σε όλα τα ενημερωμένα δισκοπωλεία-βιβλιοπωλεία

... και στο βιβλιοπωλείο
"Φώς Χριστού" του κ. Νεκταρίου Ζαρκανίτη,
όδό Καζατζή 2, στην πόλη του Αγρινίου.


Ένα μουσικό βοήθημα
για την πνευματική ανάβαση
κάθε ημέρας της Μεγάλης Εβδομάδος.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ 184ης ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΩΝ 26 Μαρτίου έως 28 Μαρτίου


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ

ΤΗΣ 184ης ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ
ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΩΝ

26 Μαρτίου έως 28 Μαρτίου 2010


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010

– ΙΕΡΑ ΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
-

• Γενικός σημαιοστολισμός της Ιεράς Πόλεως.

• Εορταστικές εκδηλώσεις
στα Τ.Ε.Ι. – Λύκεια – Γυμνάσια και Δημοτικά Σχολεία
του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.

11:00: Κατάθεση στεφάνων στον Τύμβο των Ηρώων
από σπουδαστές και μαθητές.

19:00: Επιμνημόσυνη Δέηση στον Κήπο των Ηρώων.

Κατάθεση στεφάνων από τις Τοπικές Αρχές, Συλλόγους,
Οργανώσεις και Φορείς της Ιεράς πόλεως Μεσολογγίου.

19:30: Η Διεθνής Αδελφότητα Μνήμης Αγωνιστών Πολιορκιών και Εξόδου του Μεσολογγίου διοργανώνει την ετήσια συνάντηση των απογόνων των Ελεύθερων Πολιορκημένων στην οποία θα μιλήσει ο κύριος Κώστας Καρκανιάς.
Στο Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο


ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ

ΙΕΡΑ ΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ-


10:00-11:00:

• Υποδοχή Εκπροσώπων Ξένων κρατών και Εκπροσώπου της Κυβέρνησης,

• Απονομή τιμητικής διάκρισης στον αείμνηστο
Ολλανδό –Μεσολογγίτη PAUL DE GRAAF,
Στην αίθουσα τελετών του Μουσείου Ιστορίας Τέχνης (Κεντρική Πλατεία)

11:15: Επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο των Φιλελλήνων στον Κήπο των Ηρώων.

11:30: Καταθέσεις στεφάνων στο Τύμβο στον Κήπο των Ηρώων,
από Δημάρχους Ιστορικών Πόλεων, Συλλόγους ,
Φορείς και λοιπές Οργανώσεις εκτός Μεσολογγίου.

12:00: Μεταφορά της Εικόνας της Εξόδου, του Ιερού Λαβάρου και του Τίμιου Σταυρού Αγιασμού του Επισκόπου Ιωσήφ Ρωγών,
από το Μουσείο Ιστορίας & Τέχνης
στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος.

12:00: Εκκίνηση 28ου Ιστιοπλοϊκού Αγώνα Θυσίας
Πατρών – Μεσολογγίου που διοργανώνει ο Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Πατρών.

12:30: Επιμνημόσυνη δέηση στον τόπο θανάτου του Λόρδου Βύρωνος
τιμώντας την 186η επέτειο του θανάτου του.
Κατάθεση στεφάνων από τον Εκπρόσωπο της Κυβέρνησης, τον Πρέσβη της Μεγάλης Βρετανίας, Ανώτερο Διοικητή Φρουράς 2/39 Συντάγματος Ευζώνων, το Νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας και τον Δήμαρχο Ιεράς Πόλεως.

12:45: Επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο του Ιωάννη – Ιακώβου Μάγερ, τιμώντας την 184η επέτειο του θανάτου του. Κατάθεση στεφάνων από τον Εκπρόσωπο του Δήμου της Κυβέρνησης, Πρέσβη της Ελβετίας , Εκπρόσωπο του Δήμου του Schofflisdorf, τον Ανώτερο Διοικητή Φρουράς 2/39 Συντάγματος Ευζώνων , Νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας και τον Δήμαρχο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.

16:30 Εκκίνηση του 64ου δρόμου Θυσίας
από το Ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Συμεών.

18:30 Απονομή επάθλων στους νικητές του 28ου Ιστιοπλοϊκού Αγώνα Θυσίας
στην Αίθουσα Τελετών Μουσείου Ιστορίας Τέχνης.

19:00 Μέγας Εσπερινός στο Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος,
στον οποίο θα χοροστατήσει
ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμάς.

19:30 Πέρας προσέλευσης Επισήμων.

20:00 Εκκίνηση πομπής από τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος και μετάβαση στον Κήπο των Ηρώων.

• Δέηση και κατάθεση στεφάνων από την Ελληνική Κυβέρνηση, Βουλή των Ελλήνων, Ένοπλες Δυνάμεις, Σώματα Ασφαλείας, Ακαδημία Αθηνών, εκπρόσωπο Α.Ε.Ι., Τ.Ε.Ι. Μεσολογγίου, ΤΕΔΚ Νομού Αιτωλοακαρνανίας, Νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας, Δήμαρχο Αιτωλικού και Δήμαρχο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.

• Πανηγυρικός από τον Δήμαρχο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου
κύριο Γιάννη Αναγνωστόπουλο.

• Αναπαράσταση της ανατίναξης του Χρήστου Καψάλη.
Συμμετέχει η χορωδία του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου
υπό τη διεύθυνση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή κ. Σπύρου Χολέβα.
Στο ρόλο του Καψάλη ο κ. Γιάννης Μαγδαληνός.

22:30: Δεξίωση στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Μεσολογγίου
από τον Ανώτερο Διοικητή Φρουράς 2/39 Συντάγματος Ευζώνων
(Ιδιαίτερη Πρόσκληση)

ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΜΑΡΤΙΟΥ

– ΙΕΡΑ ΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ-


6:30: Εωθινό κανονιοβολισμοί και κωδωνοκρουσίες
των εκκλησιών της Ιεράς Πόλεως

7:00: Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος.

10:00: Άφιξη και υποδοχή του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κυρίου Κάρολου Παπούλια στην αίθουσα τελετών του Μουσείου Ιστορίας και Τέχνης.

10:45: Δοξολογία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη
Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμά.

11:00: Εκκίνηση πομπής από τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος
και μετάβαση στον Κήπο των Ηρώων.

• Τρισάγιο στους Αθάνατους Νεκρούς.

• Κατάθεση στεφάνου στον Τύμβο των Ηρώων
από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κύριο Κάρολο Παπούλια.

• Πανηγυρικός από τον Εκπρόσωπο της Ελληνικής Κυβέρνησης.

• Το Μοιρολόι « Να ζει το Μεσολόγγι»
από την Σοπράνο Ιωάννα Εμμανουήλ –Αποστολάκου,
Πτυχιούχο Μονωδίας
και μέλος της Χορωδίας του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου,
συμμετέχει τμήμα της Χορωδίας,
υπό τη διεύθυνση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή κ. Σπύρου Χολέβα.

• Βράβευση νικητών του 64ου Δρόμου Θυσίας.

14:00: Επίσημο γεύμα από τον Δήμαρχο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου
(Ιδιαίτερη Πρόσκληση)

18:30: Επιστροφή της Εικόνας της Εξόδου,
με πομπή από τον Κήπο των Ηρώων στο Μουσείο Ιστορίας και Τέχνης

• Υποστολή της Σημαίας στην Κεντρική Πλατεία Μάρκου Μπότσαρη.

Πέρας εκδηλώσεων
για την 184η Επέτειο της Εξόδου της Φρουράς των Ελεύθερων Πολιορκημένων.

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Χαῖρε Κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· τέξῃ Υἱόν, τὸν πρὸ αἰώνων ἐκ Πατρός, ὃς σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ, ἐκ τῶν πταισμάτων αὐτῶν

Ἀπεστάλη ἐξ οὐρανοῦ Γαβριὴλ ὁ Ἀρχάγγελος,
εὐαγγελίσασθαι τῇ Παρθένῳ τὴν σύλληψιν·
καὶ ἐλθὼν εἰς Ναζαρέτ,
ἑλογίζετο ἐν ἑαυτῷ, τῷ θαῦμα ἐκπληττόμενος·
ὅτι, Πῶς ὁ ἐν ὑψίστοις ἀκατάληπτος ὤν,
ἐκ παρθένου τίκτεται!
ὁ ἔχων θρόνον οὐρανόν, καὶ ὑποπόδιον τὴν γῆν,
ἐν μήτρᾳ χωρεῖται γυναικός!
ᾧ τὰ Ἑξαπτέρυγα καὶ Πολυόμματα ἀτενίσαι οὐ δύνανται,
λόγῳ μόνῳ ἐκ ταύτης σαρκωθῆναι ηὐδόκησε,
Θεοῦ ἐστι Λόγος ὁ παρών.
Τὶ οὖν ἵσταμαι, καὶ οὐ λέγω τῇ Κόρῃ;
Χαῖρε Κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετὰ σοῦ,
χαῖρε ἁγνὴ Παρθένε, χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε,
χαῖρε Μήτηρ τῆς ζωῆς,
εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου.

Bασιλικών μυστηρίων εορτήν εορτάζομεν σήμερον...

Ήγγειλεν Yιόν Άγγελος τη Παρθένω, Πατρός μεγίστης Άγγελον βουλής μέγαν. Γήθεο τη Mαρίη έφατ’ Άγγελος εικάδι πέμπτη.

O φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός,
ο πάντοτε φροντίζων διά το γένος των ανθρώπων
ως Πατήρ φιλόστοργος, θεωρών το πλάσμα των χειρών αυτού,
οπού κατετυραννείτο από τον Διάβολον, και κατεσύρετο εις τα πάθη
της ατιμίας, και εις την ειδωλολατρείαν υπέκειτο,
ηθέλησε να αποστείλη τον Yιόν του τον μονογενή,
τον Kύριον ημών Iησούν Xριστόν,
διά να λυτρώση αυτό από τας χείρας του Διαβόλου.

Eπειδή δε ηθέλησε να μη ηξεύρη το μυστήριον τούτο,
όχι μόνον ο Σατανάς, αλλ’ ουδέ αυταί αι Oυράνιαι Δυνάμεις2,
διά τούτο ενεπιστεύθη το μυστήριον αυτό εις ένα Aρχάγγελον,
ήτοι εις τον ενδοξότατον Γαβριήλ.

Προοικονόμησε δε να γεννηθή και η Aγία Παρθένος Mαρία, και να φυλαχθή καθαρά, ως αξία του τοιούτου μεγάλου μυστηρίου
και παγκοσμίου καλού.

Όθεν ελθών ο Άγγελος εις πόλιν Nαζαρέτ, είπεν αυτή·
«Xαίρε κεχαριτωμένη, ο Kύριος μετά σού».
H δε Παρθένος ύστερον από άλλα λόγια,
είπε τελευταίον προς τον Άγγελον·

«Iδού η δούλη Kυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου».

Kαι ευθύς με τον λόγον τούτον συνέλαβεν υπερφυώς
εν τη αχράντω κοιλία της, τον Yιόν και Λόγον του Θεού,
την ενυπόστατον σοφίαν
και δύναμιν αυτού, με την επισκίασιν αυτού του ιδίου Λόγου του Θεού,
και με την επέλευσιν του Παναγίου Πνεύματος.

Aπό τότε λοιπόν ετελέσθησαν οικονομικώς άπαντα τα μυστήρια του Θεού Λόγου διά την ημετέραν σωτηρίαν και απολύτρωσιν.

πηγή:
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού.
Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005

Όλα είναι θαυμαστά τα περιστατικά του σημερινού μυστηρίου,αλλά το υπερθαύμαστον είναι αυτή η Παρθένος, όπου εδέχθη τον Ευαγγελισμό,παρθένος και μήτηρ


Σιμά εις την χάριν να είναι παρθένος και μήτηρ και εις την τιμήν να είναι Μήτηρ Θεού, όπου έλαβεν η θεόνυμφος Δέσποινα,
έχει και τούτο, να είναι μήτηρ των χριστιανών.


Κάθεται εκ δεξιών της θείας μεγαλειότητος η βασίλισσα του ουρανού και της γής, καθώς την είδεν ο προφήτης:

"Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου, έν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη , πεποικιλμένη".


Μήτηρ αναμέσον Θεού, τον οποίον έχει υιόν φυσικόν δια την γέννησιν, και αναμέσον των χριστιανών,
τους οποίους έχει ομοίως υιούς διά την υιοθεσίαν.


Όταν μεσιτεύη προς τον Θεόν δια τους χριστιανούς,
αυτή μεσιτεύει προς τον Υιόν της δια τους υιούς της.

Λοιπόν αυτή παρακαλεί τον Θεόν με τόσην παρρησίαν,
όσην πρέπει να έχη η μήτηρ προς τον υιόν,
και παρακαλεί δια τους χριστιανούς με τόσην αγάπην,
όσην πρέπει να έχωσιν οι υιοί απο την μητέρα.


Αλλά η παρρησία, αλλά η αγάπη τοιαύτης μητρός είναι άπειρος.


Τί δύναται ποτέ να ζητήση και να μή λάβη απο τοιούτον Υιόν;


Τι δυνάμεθα ημείς να ζητήσωμεν και να μή λάβωμεν
απο τοιαύτην Μητέρα;


Ορφανοί, ξένοι, αιχμάλωτοι, άρρωστοι, τεθλιμμένοι,
αμρτωλοί, μη λυπείσθε:

Εσείς έχετε μητέρα, την μητέρα του Θεού.

Αυτήν την πίστιν, αυτήν την ελπίδα έχομεν πρός εσέ,
Παναγία Παρθένε.


Σε ομολογούμεν Παρθένον και μητέρα.


Σε κηρύττομεν Μητέρα του Θεού,
σε γνωρίζομεν μητέρα των χριστιανών,
αρχήν και πρόξενον της σωτηρίας μας.


Άχ! Μήτηρ Θεού και μήτηρ ημών των χριστιανών,
εξιλέωσε τον Υιόν σου δι΄ημάς τα τέκνα σου
και αξίωσε τα τέκνα σου της χάριτος
και βασιλείας του Υιού σου. Αμήν.


Ηλία Μηνιάτη
"Είς τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου"

λόγος α΄

Η αντρειοσύνη τών λαών, δέν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα...


Xρόνια πολλά αδελφοί!

Ο Κύριος μας άς αναπαύει
τις ψυχές όλων των αγωνιστών της πατρίδος μας.

Αγιος Κοσμάς Αιτωλός:Και διατί δεν ήφερεν ο Θεός άλλον βασιλέα...;


Και διατί δεν ήφερεν ο Θεός άλλον βασιλέα,
που ήταν τόσα ρηγάτα έδώ κοντά νά τους το δώση,
μόνον ήφερε τον Τούρκον,

μέσαθεν από την Κόκκινην Μηλιάν καί του το εχάρισε;

Ηξερεν ο Θεός, πως τα άλλα ρηγάτα μας βλάπτουν εις την πίστιν,
και (=ενώ) ο Τούρκος δέν μας βλάπτει.

Ασπρα (=χρήματα) δώσ' του και καβαλλίκευσέ τον από το κεφάλι.

Καί διά να μη κολασθούμεν, το έδωσε του Τούρκου,

και τον έχει o Θεός τον Τούρκον ωσάν σκύλον να μας φυλάη..."

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης:"Όταν επήραμεν τα άρματα, είπαμε πρώτα για την Πίστη και έπειτα για την Πατρίδα..."


Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση,
δέν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα,
ούτε πώς δέν έχομε άρματα,
ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις,
ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε:
"που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα",
αλλά ώς μία βροχή έπεσε είς όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας.

Μακρυγιάννης:''Κι' αυτείνη η πατρίδα δεν λευτερώθη με παραμύθια, λευτερώθη μ'αίματα και θυσίες..."


Κι όσα σημειώνω τα σημειώνω
γιατί δεν υποφέρνω να βλέπω το άδικο να πνίγει το δίκιο.

Για κείνο έμαθα γράμματα στα γεράματα και κάνω αυτό το γράψιμο το απελέκητο, ότι δεν είχα τον τρόπον όντας παιδί να σπουδάξω:

ήμουν φτωχός κι έκανα τον υπηρέτη και τιμάρευα άλογα,
κι άλλες πλήθος δουλειές έκανα,
να βγάλω το πατρικό μου χρέος που μας χρέωσαν oι χαραμήδες,
και να ζήσω κι εγώ σε τούτη την κοινωνία,
όσο έχω ταμανέτι του Θεού στο σώμα μου.

Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμει νεκρανάσταση στην Πατρίδα μου,
να τη λευτερώσει από την τυραγνία των Τούρκων,
αξίωσε κι εμένα να δουλέψω κατά δύναμη,
λιγότερον από τον χερότερο πατριώτη μου Έλληνα.

Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι,
και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα.

Ένα πράμα μόνο με παρακίνησε κι εμένα να γράψω:
ότι τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς,
και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί,
και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι.

Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ.

Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί,
και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος.

Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»;

Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς».

Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ».

Και στο εξής να μάθομε γνώση, αν θέλομε να φκιάσομε χωριό να ζήσομε όλοι μαζί.

Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Έλληνες ν αγωνίζονται για την πατρίδα τους, για τη θρησκεία τους· να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε:

«Έχομε αγώνες πατρικούς, έχομε θυσίες -αν είναι αγώνες και θυσίες-.

Και να μπαίνουν σε φιλοτιμία και να εργάζονται στο καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας- ότι θα είναι καλά δικά τους.

Όχι όμως να φαντάζονται για τα κατορθώματα τα πατρικά,
όχι να πορνεύουν την αρετή
και να καταπατούν το νόμο, και να 'χονν την επιρροή για ικανότη»

Το Ράσο στην Επανάσταση του '21:Του πρωτοπρεσβυτέρου π.Γεώργιου Μεταλληνού



Η συμμετοχή του Οικουμενικού Πατριαρχείου και γενικά όλου του Ράσου στον πανεθνικό Αγώνα του '21 ήταν αδύνατη χωρίς μία πολύ δύσκολη αυθυπέρβαση.

Και η αυθυπέρβαση αυτή δεν έχει σχέση, όπως θά δεχόταν η αντικληρική προπαγάνδα, με κάποια εθελοδουλία ή αδιαφορία για το Γένος.

Αντίθετα, σχετιζόταν άμεσα με την γνήσια και αυθεντική αποκατάστασή του.

Ας θυμηθούμε εδώ το βαθύτερο στόχο της Εθναρχίας και του Κλήρου μέσω της "περιορισμένης συνεργασίας" με τον κατακτητή.

'Ηταν η ανάσταση όλου του Ρωμαίικου, δηλαδή της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, με την παλαιά έκταση και ευκλειά της.

Αυτό εννοούσε ο Πατροκοσμάς λέγοντας συχνά: "αυτό μια μέρα θά γίνει ρωμαίικο».

Αυτό εννοούσε και ο Ρήγας Βελεστινλής, έστω και σε ένα άλλο ιδεολογικό πλαίσιο, όταν έλεγε στο "Θούριό" του: "Βούλγαροι κι Αρβανίτες και Σέρβοι καί Ρωμηοί, αράπηδες και άσπροι, μέ μιά κοινή ορμή, για την ελευθερίαν νά ζώσωμεν σπαθί".

Μετά το κίνημα του 'Αλ.Υψηλάντη θά αλλάξει αυτός ο ρωμαίικος-οικουμενικός στόχος του Ρήγα και των Κολλυβάδων, που ήταν ο στόχος της Εθναρχίας.

Από τη μεγαλοϊδεατική ιδεολογία του Γένους, θά ενταχθεί ο Αγώνας στο πλαίσιο της άρχής των εθνικοτήτων -καρπού της Γαλλικής Επαναστάσεως, στοχεύοντας όχι πια στήν ανασύσταση της αυτοκρατορίας, αλλά στη δημιουργία ενός μικρού ανεξάρτητου κράτους, στο οποίο θα "στριμωχνόταν" κυριολεκτικά
(πρβλ.το 1922) το Ελληνικό ΄Εθνος.

Αυτό το πέρασμα από τη Ρωμαίικη Οικουμένη
στο Ελληνικό κράτος ισοδυναμούσε με θάψιμο της Ρωμηοσύνης.

΄Ετσι ο αγώνας του '21 εντάχθηκε στα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων
της Ευρώπης για την αυτοκρατορία της Ρωμανίας.

Στις ευρωπαϊκές αυλές, όπως λ.χ. του Ναπολέοντος, καθορίσθηκε ο χαρακτήρας της Ελληνικής Επαναστάσεως, που δεν θα έχει πια ρωμαίικο-οικουμενικό χαρακτήρα, αλλά στενά εθνικό και κατ' ουσίαν "αρχαιοελληνικό".

Θα είναι επανάσταση των Ελλήνων του Ελλαδικου θέματος όχι μόνο εναντίον των Τούρκων, αλλά και εναντίον της Ρωμαίικης Εθναρχίας, ως συνέχειας της "Ρωμαϊκής Βασιλείας" των "Βυζαντινών".

Το πραξικοπηματικό Αυτοκέφαλο της Ελλαδικής Εκκλησίας (1833)
ειναι η απτή επιβεβαίωση αυτών των ξενόφερτων προσανατολισμών.

Η συμμετοχή, συνεπώς, του Ράσου -και μάλιστα του Οικουμενικού Πατριαρχείου- στον Αγώνα υπήρξε δείγμα υψηλής αυθυπερβάσεως και αυτοθυσίας, αφού ήταν πια φανερό, ότι ο Αγώνας είχε σαφώς αντιρωμαίικο και αντιεθναρχικό χαρακτήρα, στρεφόμενο και κατά του Πατριάρχου, ως Εθνάρχου των Ρωμηών.

Η συμμετοχή δε αυτή ομολογείται από εκείνους, που την έζησαν σ'όλη τή διάρκεια του Αγώνα και ήταν σε θέση νά τήν επιβεβαιώσουν.

"Πλησίον εις τον Ιερέα -έλεγε ο Θ. Κολοκοτρώνης- ήτον ο λαϊκός, καθήμενοι εις ένα σκαμνί, Πατριάρχης καί τζομπάνης, ναύτης καί γραμματισμένος, ιατροί, κλεφτοκαπεταναίοι, προεστοί και έμποροι".

Ο ιστορικός του l9ου αιώνα Χρ.Βυζάντιος σημειώνει:
"Προύχοντες, κληρικοί, αρματολοί και κλέφται, λόγιοι και πλούσιοι,
συνεφώνησαν ή μάλλον συνώμοσαν και παραχρήμα επαναστάτησαν
κατά της τουρκικής δυναστείας.

Ο εθνικός ιστορικός μας Κ.Παπαρρηγόπουλος ομολογεί:

"...Οσαδήποτε και αν υπήρξαν τα αμαρτήματα πολλών εκ των Πατριαρχών, ουδείς όμως εξ αυτών, ουδείς ωλίσθησεν περί την ακριβή του πατρίου δόγματος και των υπάτων εθνικών συμφερόντων τήρησιν".

Ανάλογα αποτιμούν τη στάση του Ράσου στην Επανάσταση ο Δ. Κόκκινος, ο Δ.Φωτιάδης, ο Σπ. Μαρινάτος, ο Ι.Συκουτρής, ο Κ.Βοβολίνης, ο Ν.Τωμαδάκης, ο Απ.Βακαλόπουλος κ.α.

Υπάρχουν, βέβαια, και επικριτές του Κλήρου, και των Αρχιερέων, που αμφισβητούν ή και αρνούνται την ειλικρινή και άδολη συμμετοχή τους στον Αγώνα.

Τέτοιες θέσεις έχουν κατά καιρούς υποστηρίξει ο Γ. Κορδάτος (ιστορικός μαρξιστής), ο Γ. Σκαρίμπας (λογοτέχνης μαρξιστής, αλλ' όχι ιστορικός), ο Μάριος Πλωρίτης (φιλόλογος κριτικός, αλλ' όχι ιστορικός), ο Γ. Καρανικόλας
(δημοσιογράφος, όχι ιστορικός) κ.ά..

Oι θέσεις αυτές επαναλαμβάνονται στερεότυπα από άλλους λιγότερο σημαντικούς καί άσχετους με την ιστορική έρευνα.

Αρκεί να μελετήσει κανείς το "ΔΕΛΤΙΟΝ" της Ο.Λ.Μ.Ε., για. να διαπιστώσει πώς αυτούσιες oι ιδεολογικές αυτές ερμηνείες για το '21 περνούν στο χώρο της παιδείας.

Tο τραγικά απελπιστικό όμως είναι, ότι πολλές από τις παλαιότερες τοποθετήσεις έχουν πια ξεπερασθεί και στο χώρο της μαρξιστικής ιστορικής Σχολής, οπότε oι υποστηρικτές τους αποδεικνύονται "παλαιομοδίτες"
στο χώρο του ιστορικού ερασιτεχνισμού.

Νεώτεροι μαρξιστές στορικοί, έχουν αποκηρύξει την ερμηνευτική μέθοδο τού Γ.Κορδάτου και απομακρυνθεί από την ιδεολογική προοπτική του.

Επίσης έχουν απορρίψει την προπολεμική θεωρία του "λαϊκισμού (π. χ. Λεων. Στρίγκας). ΄Ετσι, ο Π. Ρουσος δέχεται τήν επανάσταση του '21 ως εθνικοαπελευθερωτική και ομολογεί:

"Σε σύγκριση με το εθνικό το κοινωνικό έρχεται στο υπόστρωμα".

Ανάλογα δέχονται ο καθηγ. Βασ. Φίλιας, ο Λεων. Στρίγκας,
η Ελ. Αντωνιάδη-Μπιμπίκου κ.ά..

Η επικρατούσα στο χώρο της μαρξιστικής σκέψης σήμερα θέση είναι, ότι η Επανάσταση του '21 ειναι εθνικοαπελευθερωτική, με κοινωνικό περιεχόμενο,
αλλά μία, στην οποία έλαβαν μέρος oι πιο ετερόκλητες δυνάμεις,
κάθε μια με τις δικές της προϋποθέσεις και στοχοθεσία.

Δεν έχει εκλείψει όμως τελείως η ιδεολογική προσέγγιση, που αναιρεί κάθε δυνατότητα ιστορικής-επιστημονικής κατανοήσεως και ερμηνείας.

΄Ενα απο τα επισημότερα θύματα της παρατεινόμενης αυτής ιδεολογικής αδιαλλαξίας είναι ο Μέγας Οικουμενικός Πατριάρχης του Αγώνα,
΄Αγιος Γρηγόριος Ε'.

Η ερμηνεία της στάσης του στον Αγώνα απαιτεί επαρκή γνώση της εποχής (ιστορικά, κοινωνιολογικά, πολιτικά, διπλωματικά) και τη χρήση ορθών κριτηρίων, συγχρόνων δηλαδή και όχι σημερινών (ιστορικός αναχρονισμός).

Ο σοφός εκείνος Γενάρχης, πώς ήταν δυνατό να παραβλέψει τους αρνητικούς παράγοντες, που απειλούσαν κάθε επαναστατική σκέψη (Ιερά Συμμαχία, Τσάρος, προηγούμενες οικτρές αποτυχίες, π. χ. 1790);

Γιατί να άπαιτεί κανείς λιγότερη σύνεση από εκείνη τον Κοραή
και του Καποδίστρια, που ήσαν τελείως αρνητικοί στα σχέδια εξεγέρσεως;

Και όμως, σε καμία παρακωλυτική ή αποτρεπτική ενέργεια δεν προέβη,
η δε αλληλογραφία του είναι σαφώς θετική και φανερώνει
την εσωτερική συμμετοχή του στα σχέδια της Φιλικής.

Θα ερωτήσει, βέβαια, κανείς: και ο περιβόητος αφορισμός του κινήματος Υψηλάντου-Σούτσου;

Δεν είναι σαφής αντίδραση του Γρηγορίου;

Ετσι, άλλωστε, ερμηνεύεται ως σήμερα από την αρνητική κριτική.

Μπορεί όμως να "έρμηνευθεί" ο αφορισμός χωρίς να ληφθεί υπόψη το κλίμα,
μέσα στο οποίο έγινε;

Καί ποιο ήταν το κλίμα αυτό;

-΄Εκρηξη της οργής του Σουλτάνου (απόλυτου κυρίου πάνω σε κάθε υπήκοο)

- ΄Αμεσος κίνδυνος γενικής σφαγής των Ρωμηων
(ομολογία εκθέσεων τών Ξένων της Κων/πόλεως

Απερίγραπτες θηριωδίες, πού προοιώνιζαν τη συνέχεια

-Παύση από τον Σουλτάνο δύο Μ. Βεζίρηδων, με την κατηγορία της επιεικούς στάσεως έναντι των Ρωμηών

-Απαγχονισμός του Σεϊχουλισλάμη (Θρησκευτικού αρχηγού), κατηγορουμένου για απείθεια (δεν εξέδωσε φετφά για την σφαγή και εξόντωση των Ρωμηών) Εκτελέσεις Φαναριωτών (Μουζούρηδων και Μητροπολιτών) κ.λπ..

Ποιος μπορεί μετά από όλα αυτά να αρνηθεί, ότι ο αφορισμός ήταν πράξη ανάγκης και "στάχτη στα μάτια του Σουλτάνου"; (Νικοπόλεως Μελέτιος).

Αυτή ακριβώς ήταν και η ερμηνεία του άμεσα θιγομένου από τον αφορισμό, Αλ.Υψηλάντη:

"Ο Πατριάρχης, βιαζόμενος υπό της Πόρτας, σας στέλλει αφοριστικά και Εξάρχους, παρακινώντας σας να ενωθήτε με την Πόρταν.

Εσείς όμως να τα θεωρήτε αυτά ως άκυρα, καθότι γίνονται με βίαν και δυναστείαν και άνευ της θελήσεως του Πατριάρχου".

Μόνο, λοιπόν, μετά από τήν γνώση όλων αυτών μπορεί να εκτιμηθεί σωστά
και ο απαγχονισμός του Γρηγορίου.

Ο πρώτος Πατριάρχης της Ρωμηοσύνης εκτελέσθηκε ως "προδότης" του Σουλτάνου και όχι των Ρωμηών.

Και εύλογα, αφού τυπικά ήταν ο δεύτερος μετά τον Σουλτάνο αξιωματούχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ενώ δε ο αφορισμός δεν είχε καμιά αρνητική απήχηση στον Εθνικό Αγώνα, αφού ήταν γνωστή η προέλευσή του, το "σχοινί του Πατριάρχη" ανέπτυξε μιαν ευεργετική δυναμική, διότι έγινε κινητήρια δύναμη στο αγωνιζόμενο ΄Εθνος.

Η ιδεολογικοποιημένη ερμηνεία δεν αφήνει όμως άθικτους
και τους άλλους Αρχιερείς.

Θέλοντας να μειώσουν τη διακεκριμένη συμμετοχή αρχιερέων, όπως λ.χ. ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ή ο Σαλώνων Ησαϊας, μιλούν για "εκατοντάδες αρχιερέων" (Σκαρίμπας), η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων (δήθεν)
απέσχε και υπονόμευσε τον Αγώνα.

΄Εχουν όμως έτσι τα πράγματα;

Oι Αρχιερείς του Οικουμενικού Θρόνου δεν ξεπερνούσαν τους 200,
στίς 171 συνολικά επαρχίες του.

Ο αριθμός δε αυτός περιλαμβάνει και τους Αρχιερείς των άλλων ρωμαίικων Πατριαρχείων, που ήταν στα όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ο Σπ.Τρικούπης, Θ. Φαρμακίδης κ.α,. δέχονται τον αριθμό 180,
οι δε τιτουλάριοι Αρχιερείς δεν υπερέβαιυαν τους 20.

Ποια ήταν, λοιπόν, η συμμετοχή αυτών των Αρχιερέων στη Φιλική Εταιρεία.

Παρά τον αστικό χαρακτήρα της Φιλικής, oι πρωτεργάτες της δεν είχαν δυτική αντιφεουδαρχική συνείδηση, διότι στην "καθ' ημάς Ανατολήν" δεν υπήρχε φεουδαρχία φραγκικού τύπου (φυσική αριστοκρατία).

Γι' αυτό ενώ στη Δύση ο Κλήρος, και μάλιστα οι Επίσκοποι, εθεωρούντο προέκταση της τάξεως των Ευγενών, η Φιλική στράφηκε εδώ στον Κλήρο
και μάλιστα στις κεφαλές του.

Αυτό επιβεβαιώνει και ο Κορδάτος:

"0ί Φιλικοί [...] επεδίωξαν να δώσουν χαρακτήρα πανεθνικόν εις την ωργανωμένην επανάστασιν και δι' αυτό προσηλύτισαν και μερικούς Φαναριώτας
και ανωτέρους Κληρικούς".

Το επίθετο ("μερικούς") απορρέει από το ιδεολογικό πρίσμα του Κορδάτου
και δεν ανταποκρίνεται στο ελάχιστο στα πράγματα.

Από το 1818 μυήθησαν στην Φ. Ε. όλοι σχεδόν oι αρχιερείς της Πελοποννήσου
κάτι που αναγκάζεται να το παραδεχθεί ο αγαθότερος Σκαρίμπας:

" Η Φ. Ε. [...] στο κόλπο είχε μυήσει όλους σχεδόν τους Παλαιοελλαδίτες κοτσαμπάσηδες και προπαντός τούς δεσποτάδες".

Η αλήθεια είναι, ότι ως Ρωμηοί oι ηγέτες της Φιλικής
γνώριζαν την επιρροή των Αρχιερέων στο λαό.

Μέσα στα έτη 1818-21 όλοι σχεδόν oι Αρχιερείς έγιναν μέλη της Φιλικής.

Μαρτυρίες αδιαμφισβήτητες καλύπτουν 81 περιπτώσεις.

Για έναν αριθμό απουσιάζουν μαρτυρίες, χωρίς όμως να μπορεί να υποστηριχθεί,
ότι δεν είχαν μυηθεί και εκείνοι.

Απουσιάζει όμως και κάθε μαρτυρία για προβολή αρνήσεως
ή για υπονόμευση του έργου της Εταιρείας.

Oι περισσότεροι ιστορικοί δέχονται, ότι oι Αρχιερείς υπήρξαν η σπονδυλική στήλη της Φιλικής και ο κύριος παράγων του έργου της
λόγω του υψηλού κύρους τους στον Λαό.

Αν οι Αρχιερείς εξ άλλου δεν περιέβαλλαν με την αγάπη τους τo έργο της Φιλικής, πολλά πράγματα μπορούσαν να ανατραπούν.

Μια αναφορά, τέλος, στην ποσοστιαία σύνθεση της Φιλικής δίνει τα στοιχεία:

Κληρικοί 9,5%, Αγρότες 6% καί Πρόκριτοι 11,7%.

Ιδιαίτερα από την περιοχή της Ελλάδος αναφέρονται επώνυμα στις πηγές 73 αρχιερείς, που έλαβαν ενεργό μέρος στον Αγώνα.

Σαρανταδύο Αρχιερείς υπέστησαν ταπεινώσεις, εξευτελισμούς, φυλακίσεις, διώξεις κάθε είδους, βασανιστήρια, εξορίες κ.λπ.

Δύο Οικουμενικοί Πατριάρχες (Γρηγόριος Ε', Κύριλλος ΣΤ') και 45 Αρχιερείς (Μητροπολίτες) εκτελέσθηκαν ή έπεσαν σε μάχες. Κατά τον Γάλλο Πρόξενο Πουκεβίλ οι κληρικοί-θύματα του Αγώνα ανέρχονται συνολικά σε 6.000.

Υπάρχει όμως και το "εξ αντιθέτου" επιχείρημα.

H μαρτυρία των Τούρκων Ιστορικών για τη δράση του ελληνορθοδόξου Κλήρου στον Αγώνα του '21.

'Ετσι, ο Μώραλη Μελίκ Μπέη δέχεται ότι "τον λαόν (της Πελοποννήσου) υπεκίνησαν oι έχοντες συμφέροντα και σχέσεις μετά τούτων, oι έμποροι, οι πρόκριτοι, και κυρίως oι μητροπολίται και γενικως oι ανήκοντες εις τον κλήρον,
δηλαδή oι πραγματικοί ηγέται του Εθνους".

Ο δε Ζανί Ζαντέ σημειώνει: "Τα σχέδια ετηρούντο μυστικά μεταξύ του Πατριάρχου, των Μητροπολιτών, των Παπάδων, των Δημογερόντων".

Διά να κλείσουμε το θέμα αυτό, θα προσθέσουμε, ότι ενίοτε τον 19ο αιώνα εγείρονταν αντιδράσεις όχι για την μη συμμετοχή των Κληρικών μας στον απελευθερωτικό Αγώνα, αλλά αντίθετα για τη συμμετοχή τους σ' αυτόν.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Κεφαλλονίτη κοσμοκαλόγηρου και ησυχαστή Κοσμά Φλαμιάτου (1786- 1852).

Κατά τον Φλαμιάτο η Αγγλία εκμεταλλεύθηκε τον Αγώνα του '21.

Με την εμπλοκή του Κλήρου σ' αυτόν επεδίωξε "ίνα διεγείρη την παγκόσμιον, ει δυνατόν, περιφρόνησιν, μίσος, αποστροφήν και συνωμοσίαν κατά του Κλήρου, τόσον την εκ των Αρχών, όσον και την εκ του λαού.

Δι' αυτόν τον σκοπόν προς τοις άλλοις εκίνησεν εμμέσως εις τους αρχηγούς της Φιλικής Εταιρείας και εισήχθησαν εν αυτω ο Οικουμενικός Πατριάρχης, πολλοί Επίσκοποι και άλλοι εκ του Κλήρου της Ανατολής, και εφάνησαν τινες εξ αυτών οπλοφορούντες εις το στάδιον του κατά των Οθωμανών πολέμου, φαινόμενον όλως μοναδικόν, αλλόκοτον και αποτρόπαιον, εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν...".

Δεν θα ασχοληθούμε με την ορθότητα ή όχι των κρίσεων του Φλαμιάτου,
που έχει το δικό του πρίσμα θεωρήσεως.

Το σκανδαλιστικό για ησυχαστές σαν τον Φλαμιάτο ειναι η συμμετοχή του Κλήρου στις πολεμικές επιχειρήσεις ("οπλοφορία") και σε μια συνωμοτική Εταιρεία,
όπως η Φιλική.

Την τελευταία θεωρεί κατευθυνόμενη "εμμέσως" από την Αγγλία.

Μάλλον, συνεπώς, αυτό προσκρούει στη συνείδησή του, ότι δηλαδή η Επανάσταση εξυπηρετούσε τους σκοπούς της Δύσεως.

Σ' αυτό ακριβώς, πιστεύουμε, έγκειται η αντίθεσή του. Οτι ο Κλήρος της Ελλάδος, εν αγνοία του, εξυπηρέτησε σκοπούς αλλοτρίους και όχι τα όνειρα της Ρωμηοσύνης.

Ο Φλαμιάτος γράφει στη δεκαετία του 1840, όταν πολλά πια έχουν αποσαφηνισθεί. Σημαντικό όμως είναι, ότι θεωρεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη μέλος της Φιλικής Εταιρείας, σ' αντίθεση με τους σημεριυούς επικριτές του. Για τους παραδοσιακούς ορθοδόξους όμως αυτό ήταν το σκάνδαλο και όχι το αντίθετο.

O Γενάρχης της Ρωμηοσύνης να υποθάλπει κινήσεις, που στρέφονταν εναντίον της... Γι' αυτό μιλήσαμε παραπάνω για "θυσία" και "αυθυπέρβαση" του Ράσου. Η εθναρχική πολιτική εγκαταλείφθηκε για χάρη της ελευθερίας της Ελλάδος.

Η Ρωμαίικη Εθναρχία θυσιάσθηκε, εκούσια, για την ελευθερία της Ελλάδος.

Ο ΄Οθωνας στα 1833 θα πάρει για τους ΄Ελληνες, πολιτικά και εκκλησιαστικά, τη θέση του Εθνάρχη Οικουμενικού Πατριάρχη.Η αγανάκτηση του Φλαμιάτου εστιάζεται, ακριβώς, στην αντίθετη κατεύθυνση
από τις αιτιάσεις των επικριτών του Κλήρου.

Το Ράσο θυσίασε τα πάντα για την Ελλάδα και την εθνική αποκατάστασή της.

Συμπερασματικά:

Η συμμετοχή του Ράσου στους εθνικούς μας αγώνες δεν είναι ασφαλώς,
ο μοναδικός λόγος της παρουσίας του Κλήρου στην κοινωνία μας.

Κύρια αποστολή του Ράσου είναι το έργο του ιατρού στο "Πνευματικόν Ιατρείον"
της Εκκλησίας για την πνευματική
και υπαρκτική αποκατάσταση του ανθρώπου μέσα στο Σώμα του Χριστού.

Η Εκκλησία δεν μπορεί ποτέ να θεωρείται ως ένας συμβατικός θεσμός,
κοινωνικού χαρακτήρα, μέσα στον υπόλοιπο κρατικό και εθνικό βίο,
μέ σκοπό να σώζει απλώς την ιστορική διάσταση.

Εν τούτοις η Ορθόδοξη Εκκλησία, και μάλιστα η Ελλαδική, πρωτοστατεί σ'όλους τους απελευθερωτικούς μας αγώνες.

Γιατί;

Διότι τούτο απορρέει από την πίστη της γιά τον κόσμο και τόν άνθρωπο.

Η Ορθοδοξία βλέπει την ελευθερία ως το φυσικό κλίμα αναπτύξεως και πραγματώσεως , του ανθρωπίνου προσώπου.

Πραγματική δε ελευθερία είναι η δυνατότητα κοινωνίας του ανθρώπου με το Θεό
καί τούς συνανθρώπους του, σε βαθμό γνησιότητας, πληρότητας και αυθεντικότητας, έξω δηλαδή από κάθε αναγκαστικότητα.

Η ανθρώπινη ελευθερία εντάσσεται στα πλαίσια του θελήματος του Θεού και είναι (και ως εθνική-κοινωνική) έννοια καθαρά θεολογική- εκκλησιαστική.

Ο Ορθόδοξος Κλήρος δεν μπορεί να μη συμμετάσχει στους εθνικούς-απελευθερωτικούς αγώνες, διότι το έργο του και στην περίοδο της ειρήνης
είναι απελευθερωτικό.

Αγώνας για την καταξίωση του Ρωμηού, ως απελευθέρωση από τα δεσμά της εσωτερικής δουλείας, της αμαρτίας.

H εσωτερική δε δουλεία κατά κύριο λόγο επιφέρει και την εξωτερική.

Διότι δουλεία δεν είναι, κυρίως, η αναγκαστική υποταγή, αλλά η εσωτερική υποταγή και ταύτιση με τον κατακτητή, η νέκρωση του πνεύματος αντιστάσεως και του ψυχικού δυναμισμού.

Γι' αυτό και πιστεύουμε, ότι η σημαντικότερη προσφορά του Ράσου στο ΄Εθνος μας δεν ήταν τόσο η συμμετοχή του Κλήρου στις ένοπλες εξεγέρσεις και συγκρούσεις,
όσο η συμβολή του Ράσου στη συντήρηση του ελληνορθοδόξου φρονήματος του Γένους και της αγάπης του προς την ελευθερία.

Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις δεν θά μπορούσε να υπάρξει Εικοσιένα.

πηγή:
"Ελληνισμός Μαχόμενος"
Eκδόσεις Τήνος