Στην μνήμη του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου:του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος
Χριστόδουλος
2 έτη απο την κοίμησή του
Αιωνία αυτού η μνήμη.

Συμμετέχοντας στο αφιέρωμα του Ραδιοφωνικού σας Σταθμού για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο,
θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μουσε αυτόν για πολλά.

Συνδεόμουν με ποικίλους τρόπους από τις αρχές
της δεκαετίας του 1970.

Είχαμε επικοινωνία με διάφορα γεγονότα από τον καιρό που ήμουν Ιεροκήρυξ, προ της αναδείξεώς μου εις Επίσκοπον,
για την οποία συνήργησε σημαντικά και συνεργασθήκαμε
μετά την ανάδειξη του ιδίου στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο των Αθηνών.

Έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη στο πρόσωπό μου και την εξέφραζε δημοσίως,

αλλά και σε δικούς του ανθρώπους.

Συνεργάσθηκα στενά όταν ήταν Μητροπολίτης Δημητριάδος και εγώ Ιεροκήρυξ Αθηνών στο Διοικητικό Συμβούλιο του Κέντρου Ελέγχου Ειδικών Λοιμώξεων, που ησχολείτο κυρίως με το AIDS, εκείνος ως τακτικό μέλος και εγώ ως αναπληρωματικό,

και διέκρινα την αγωνία του, το ενδιαφέρον του,

την ευαισθησία του για το θέμα αυτό.

Αργότερα ως μέλος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου συνεργάσθηκα στενά μαζί του, με όρισε εκπρόσωπο Τύπου της Ιεράς Συνόδου και εξέφραζε ποικιλοτρόπως την εκτίμησή του στο πρόσωπό μου, επανειλημμένως δε με όρισε εισηγητή στην Ιεραρχία για διάφορα σύγχρονα θέματα.

Πρέπει να αποκαλύψω δημοσίως ότι κατά καιρούς με προσκαλούσε στην Αρχιεπισκοπή, πέρα από τα φώτα της δημοσιότητος, ακόμη και χωρίς να το γνωρίζουν στενοί του συνεργάτες,

για να ζητήση την γνώμη μου για διάφορα κρίσιμα γεγονότα.

Μια τέτοια συνάντηση έγινε μετά την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας μαζί του. Στην συνάντηση αυτή του είπα την γνώμη μου και την αποδέχθηκε και αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις του με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Ιδιαιτέρως αυτό το γεγονός δεν το πληροφορήθηκε κανείς.

Του οφείλω ευγνωμοσύνη γιατί με συμπεριέλαβε στην συνοδεία του κατά την δεκαήμερη επίσημη επίσκεψή του στην Εκκλησία της Ρουμανίας, από την οποία διατηρώ έντονες συγκινητικές αναμνήσεις και δεν θα τις ξεχάσω σε όλη μου την ζωή. Το ίδιο διατηρώ πολύ καλές αναμνήσεις από την επίσκεψή του στο Σινά,

που και πάλι με συμπεριέλαβε στην συνοδεία του.

Και εγώ τον εκτιμούσα για τα χαρίσματά του, τα φυσικά και τα επίκτητα.

Τον ευγνωμονώ γιατί με βοήθησε σε κρίσιμες φάσεις της ζωής μου.

Βεβαίως, κανείς άνθρωπος δεν είναι τέλειος και αλάθητος.

Κατά την πολυχρόνια ζωή μας, ιδιαιτέρως στον ευαίσθητο τομέα της εκκλησιαστικής διοικήσεως και της ποιμαντικής,

κάνουμε λάθη από διάφορα αίτια,

είμαστε άνθρωποι στον κόσμον οικούντες και την σάρκα φορούντες.

Όλους θα μας κρίνη ο Θεός με την αδέκαστη κρίση Του και κυρίως την αγάπη Του. Και πολλές φορές είπα ότι χαίρομαι διότι θα με κρίνη ο Θεός και όχι άνθρωποι, γιατί Αυτός γνωρίζει τα μύχια της καρδίας μου, που οι άνθρωποι αγνοούν, επειδή βλέπουν μόνον εξωτερικά και επιπόλαια.

Πάντως, όσο ζούσε ο μακαριστός με πολύ σεβασμό και διακριτική ευγένεια του έλεγα τις απόψεις μου και τις άκουγε,

έστω κι αν δεν συμφωνούσε.

Εκείνο που θα ήθελα να σημειώσω είναι ότι ο μακαριστός Χριστόδουλος είχε εύστροφη σκέψη, μεγάλα διανοητικά χαρίσματα, πολλές γνώσεις, αλλά καρδιά μικρού παιδιού. Στις επιδιώξεις του, τα σχέδιά του, τους οραματισμούς του ήταν ένας διαρκής έφηβος,

αυθόρμητος και παρορμητικός.

Αγαπούσε πολύ την Εκκλησία και ήθελε την δόξα Της και δεν υπελόγιζε τις κρίσεις και αντιδράσεις των ανθρώπων. Σε μερικές στιγμές ήταν αποφασιστικός, ατρόμητος, μπροστάρης, ριψοκίνδυνος.

Αυτή η υπερβολική ευαισθησία του, η παιδικότητά του, μερικές φορές τον «μάτωσαν». Ας μου επιτραπή να πω ότι ίσως μερικοί άνθρωποι δεν τον βοήθησαν να αξιολογήση πιο θετικά τον νυν Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και να καταλάβη τα εσωτερικά αισθήματά του.

Αυτή ήταν μια από τις διαφορές μας.

Εκείνο όμως που έχει μεγάλη αξία στον μακαριστό Χριστόδουλο ήταν ο τρόπος με τον οποίον τελείωσε την ζωή του. Υπετάγη ολοκληρωτικά στον Θεό με πίστη και προσευχή και προετοιμάσθηκε για την κοίμησή του.

Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα σε μια απάντησή του σε επιστολή μου, όταν επέστρεψε από την Αμερική, λίγο πριν τον θάνατό του.

Νομίζω αξίζει να διαβάση κανείς και την επιστολή μου και την απάντηση που μου απέστειλε ο μακαριστός Χριστόδουλος.

Δημοσιεύθηκαν αυτές οι επιστολές

και έκαναν μεγάλη εντύπωση στους αναγνώστες.

Ο τρόπος με τον οποίον τελειώνει κανείς την ζωή του

δείχνει την εσωτερικότητα της προσωπικότητός του.

Θα τον ενθυμούμαι με ευγνωμοσύνη, συγκίνηση και αγάπη και θα προσεύχομαι πάντα για την ανάπαυσή του. Για έναν χρόνο τώρα δεν τέλεσα ποτέ θεία Λειτουργία, χωρίς να μνημονεύσω το όνομά του.

Αιωνία να είναι η μνήμη του.

(Δήλωση στο αφιέρωμα του Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος με αφορμή το ετήσιο μνημόσυνο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009).

πηγή:
Εκκλησιαστική Παρέμβαση