Παρασκευή πρωί στις 6 ακούσαμε την καμπάνα δίπλα στο κοιμητήρι …ένα μικρό σχεδόν κελιώτικο εκκλησάκι με ατμόσφαιρα υπερκόσμια και το φώς των κεριών να φωτίζει ψυχές και Αγίους …φτάσαμε και βρήκαμε εκεί τον Πατέρα Βαλερίωνα και τους υπόλοιπους …ο Αρχοντάρης στο ψαλτήρι έκανε νόημα στο σύμβολο της Πίστεως …και ακούστηκε στα Ρώσικα από την συνοδεία του Γέροντα …Τολμήσαμε …επίσης σε αυτήν την γλώσσα να επικαλεστούμε τον επουράνιο Θεό Πατέρα…
Όλα γαλήνια ,μοναδικά και εσύ εκστατικός ….χωρίς να σε ενδιαφέρει ο πλεονασμός, η επανάληψη στην έκφραση κάθε φορά που αυθόρμητα βγαίνει απ το στόμα σου η λέξη ευλογημένο …Βγήκαμε έξω στην υπέροχη θέα του πρωινού γαλάζιου και κατηφορίσαμε προς το ασκητήριο του Αγίου Γερασίμου εκεί που ασκήτεψε κατά την νεότητά του ο …Καψάλης της Κεφαλληνίας ….Μικρό ,χωμένο στο βράχο κάτω απ τη γη ,ποτισμένο από δάκρυα και ασκητικό ιδρώτα μας έκανε να γονατίσουμε ευλαβικά προσμένοντας την ευλογία του Μεγάλου Αγίου ….Ψάλλαμε βγαίνοντας το απολυτίκιο του σε ήχο πρώτο έτσι όπως το βρήκαμε γραμμένο στο πίσω μέρο της πόρτας του ασκητηρίου :
Των ’Ορθοδόξων προστάτην και εν σώματι άγγελον, και θαυματουργών θεοφόρον νεοφανέντα ήμίν, έπαινέσωμεν πιστοί θείον Γεράσιμον ότι άξίως παρά Θεού άπείληφεν, Ίαμάτων την άέναον χάριν ρώννυσι τους νοσούντας και δαιμονώντας ίάται. Διό και τοίς τιμώσιν αυτόν, βρύει ίάματα…..
Δεν μας ένοιαζε η καλλιφωνία ή το αν άλλοι θα μας ακούσουν ,θέλαμε μόνο να αισθανθούμε ένα χάδι του Αγίου στα κεφάλια μας …όσο ανάξιοι και αν πραγματικά αισθανόμασταν για τέτοια Άγια στοργή ..
Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής …Μια γλυκιά μελαγχολία μας είχε κυριεύσει …Ετοιμάσαμε τα πράγματά μας ,και έμπλεοι συγκίνησης και ευχαριστίας ασπαστήκαμε τους Ρώσους αδερφούς μας 
…Φιλήσαμε το χέρι των Πατέρων και ο Π.Βαλερίων άνοιξε την τεράστια αγκαλιά του ασπαζόμενός μας πατρικώς και σταυροειδώς τρείς φορές …Απερίγραπτη η ζεστασιά και η Χριστιανική αγάπη που μας μετέδωσε αυτός ο σεπτός παππούλης …ένα από τα πολύτιμα δώρα που παίρναμε μαζί μας στον ..κόσμο ,μαζί με την ανάμνηση της Βιβλικής του μορφής .Ο Κύριος Αντώνης θυμούμενος ένα από τα ξακουστά αστεία του Π.Παϊσίου μας είπε :Ελάτε να σας πάω ως το πρακτορείο …και μας ξεπροβόδισε ως την πόρτα του Κυριακού …
Στο κατέβασμα για τον αρσανά η παρέα μας είχε μεγαλώσει ..Οκτώ άτομα πλέον έξω από το κελί του Παπα-Γιάννη , λίγα λεπτά πριν το καραβάκι ξεκινήσει για Δάφνη …Βγήκε λοιπόν αυτός ο ιλαρός στο πρόσωπο γεράκος και άρχισε να μας μιλά ..όλοι αισθανθήκαμε ότι μας γνώριζε…μας κέρασε λουκούμι και νερό…Έδωσε κομποσκοινάκια ευλογίες σε όλους …και στον Αυγουστίνο …-Να του πείτε να γίνει Ορθόδοξος είπε με το ιδιαίτερο ύφος του …δεν τον βλέπετε ;δεν έχει την χάρη της Ορθοδοξίας μας …ήμουν σίγουρος ότι ο Αυγουστίνος καταλάβαινε ενώ φορούσε στο χέρι του το κομποσκοίνι που ο Γέροντας του δώρισε ….-Εσύ λέει σε κάποιον άλλον φεύγοντας είσαι πολύ χρεωμένος !!!!Φρόντισε να εξοφλήσεις ….!Χρωστάω Γέροντα στις Τράπεζες είπε εκείνος χαμογελώντας…Δεν εννοώ αυτά τα χρέη παιδάκι μου ,αλλά αυτά που έχεις στον Χριστό μας …με καταλαβαίνεις έτσι δεν είναι ; …Ναι γέροντα είπε εκείνος χαμηλώνοντας το κεφάλι χλομιάζοντας… καταλαβαίνω και το υπόσχομαι!! Πήραμε λιβανάκι με άρωμα κεχριμπάρι και μελλιστάλαχτο ,που η συνοδεία του Γέροντα χρόνια τώρα φτιάχνει για να οικονομείται ,φιλήσαμε το χέρι του και πήραμε σχεδόν τρέχοντας τον δρόμο για το μουράγιο …
Τί εννοούσε τελικά ο Γέροντας ; ρώτησε κάποιος τον φίλο με …τα χρέη ..Και εκείνος συγκλονισμένος από την αποκάλυψη μας είπε ότι δεν είχε ποτέ του εξομολογηθεί και κοινωνήσει …αυτά ήταν τα χρέη του προς τον Χριστό μας …
Είχαμε ακούσει τόσα πολλά για τον περίφημο Παπά –Γιάννη ,που αυτό ήρθε απλά να προστεθεί στις τόσες θαυμαστές διηγήσεις...να δυναμώσει όμως πιότερο την πίστη μας σε όλους αυτούς τους σύγχρονους χαρισματούχους που τόσο τους έχουμε ανάγκη στα δύσκολα που πάντα θα έρχονται … να θυμίσει σε όλους εμάς τους σύγχρονους ορθολογιστές την θαυμάσια ρήση του Αγίου Αθανασίου :Όπου Θεός γαρ βούλεται, νικάται φύσεως τάξις....
Λίγο πρίν έρθει το καραβάκι μας ,ο Μιχάλης με κοίταξε με ένα κάπως θλιμμένο χαμόγελο…Θαρρώ πως έκρυβε μέσα του νοσταλγία ,μπολιασμένη από αγιορείτικη πείρα λίγων μεν ημερών μα αμέτρητων ιερών στιγμών Θείας παρουσίας ,και μου είπε :τι λες γυρνάμε πάνω για μια μέρα ακόμα ;;;Το εννοούσε !!! Θα ξανάρθουμε αδερφέ μου …σύντομα !!! του απάντησα. 
Τώρα ας μεταφέρουμε όσο το δυνατό πιο προσεκτικά αυτήν την εύθραυστη απο τον έξω κόσμο χάρη της οποίας αξιωθήκαμε …ας κλείνουμε τα μάτια και ας μεταφερόμαστε νοερά και πάλι εδώ στο περιβολάκι της Παναγιάς μας …στο μεσονυκτικό ...να παίρνουμε την ευχή τους ,να νοιώθουμε την πραότητά τους να δυναμώνουμε από του θανάτου την αφοβιά τους …
Θα ξανάρθουμε αδερφέ μου …έτσι δεν είναι Αυγουστίνε ;….Την επόμενη φορά θα ανέβουμε στον Άθωνα ...τώρα ξέρουμε και τα ...δρομολόγια για την κορυφή !!!
(Τέλος και τω Θεώ δόξα )
Αφιερώνεται σε όλους τους ευωδιαστούς Γέροντες που συναντήσαμε σε αυτήν την τόσο μικρή μα τεράστια σε ψυχικό θυσαύρισμα οδοιπορία μας ....Στους φωτισμένους ηγουμένους και τις συνοδείες τους ...στους πολλούς αναζητητές της αλήθειας που συναντήσαμε σε κάθε μας βήμα ...παντοτινούς συναμαρτωλούς αδερφούς μας ...Στον Μιχάλη και στον Αυγουστίνο που αδημονούν για την επόμενη φορά ...Στην διψασμένη ψυχή μας ...
Ο Π.Γαλακτίων σε νεότερη ηλικία (βλ.Α΄μέρος) σε μια απο τις πιο διάσημες παγκοσμίως αγιορείτικες φωτογραφίες .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου