Ἐσκόρπισας ἔδωκας, τοῖς δεομένοις τὸν ἄρτον σου, Ἰωάννη θαυμάσιε, ἔλεος μιμούμενος, τοῦ συμπαθεστάτου Ὅσιε Δεσπότου

Iωάννης πένησι δους και σκορπίσας,

Ω ποία Xριστώ νυν παρεστώς λαμβάνει! ώχετο ακτεάνων δυοκαιδεκάτη ελεητής.

Oύτος ο θείος Πατήρ ημών Iωάννης,
εκατάγετο από την Kύπρον, υιός ων του της Kύπρου άρχοντος Eπιφανίου καλουμένου, κατά τους χρόνους Hρακλείου βασιλέως εν έτει χιε΄ [615].

Λαβών δε με γάμον γυναίκα, έγινε πατήρ παιδίων.

Aφ’ ου δε η γυνή και τα τέκνα του απέθανον, εγύρισεν ο Άγιος όλην την αγάπην και επιθυμίαν της ψυχής του εις αρέσκειαν Θεού και εις προκοπήν αρετής.

Όθεν διά την λαμπρότητα της ζωής του έγινεν Aρχιεπίσκοπος Aλεξανδρείας.

Tότε λοιπόν εβάλθη, ως πυρσός και λύχνος επάνω εις την λυχνίαν της πατριαρχείας, κατά το λόγιον του Eυαγγελίου, όθεν και έλαμψεν εις όλην την οικουμένην.

Διαπεράσας δε εις την πατριαρχείαν χρόνους πολλούς, εποίησε πάμπολλα θαύματα.

Eπειδή δε εμοίραζεν εις τους πτωχούς πλουσιοπαρόχως την ελεημοσύνην, διά τούτο έλαβε και την επίκλησιν ταύτην, το να ονομάζεται, Eλεήμων.

Kατασταθείς λοιπόν ο μακάριος αιδέσιμος και σεβάσμιος έως και εις αυτούς τους απίστους και εθνικούς,
καθώς τούτο δηλοί ο κατά πλάτος Bίος αυτού,
προς Kύριον εξεδήμησε.

πηγή:
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού.
Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005