Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Επιστρέφοντας απο Άγιον Όρος.. (μέρος Ε΄ )

Φτάσαμε έξω απ το κελί του Παπά –Γιάννη …τραβήξαμε το αγιορείτικο καμπανάκι …κάποιος υποτακτικός με ευγενική και χαμηλότατη φωνή μας ενημέρωσε ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε την ευχή του Γέροντα το άλλο πρωί μιας και εκείνη την ώρα αναπαυόταν ….ηλικία ,προβλήματα υγείας και άπειρες διψασμένες ψυχές εδώ και πάνω απο 40 χρόνια ….

Ξαναανεβήκαμε στο Κυριακό .Στο Χειμερινό αρχονταρίκι ,μπροστά από το Καθολικό στο όμορφο προσκυνητάρι με την Αγία Άννα και τα αναμμένα κεριά, τους βρήκαμε όλους συναγμένους να περιμένουν τον Κύριο Αντώνη …Αυτός έχει πάρει ευλογία από τον Δικαίο της Σκήτης κάθε σουρούπωμα να μαζεύει εκεί τους επισκέπτες για απόδειπνο και τις …24 στάσεις ευγνωμοσύνης προς την Κυρία Θεοτόκο… Εκείνο το απόβραδο είχε κάτι το ξεχωριστό ,μιας και στην κατανυκτική αυτή συνάθροιση θα έπαιρνε μέρος και μια ομάδα Ρώσων Προσκυνητών …3 κληρικοί και 4 λαϊκοί …Από το μεσημέρι στο ανέβασμα μόλις τους πρωτοαντικρύσαμε νοιώσαμε ένα απροσδιόριστο δέος για τον έναν από αυτούς … Μεγάλος σε ηλικία γύρω στα 70 με μεγάλη πάλλευκη γενειάδα με εξαιρετικά γαλήνια και σεβάσμια όψη ,ανέβαινε υπομονετικά και αργά ένα –ένα τα σκαλιά στηριζόμενος σε δυο αυτοσχέδια ραβδιά …τον προσπεράσαμε ψιθυρίζοντας ευλογείτε …χωρίς να φανταζόμαστε ότι λίγες ώρες αργότερα θα μας απαντούσε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο …Ο Πατήρ Βαλερίων μαζί με την ευλογημένη συνοδεία του είχαν πάρει ήδη θέση μπροστά στην εικόνα της Θεοπρομήτορος και η ακολουθία ξεκίνησε ….Περίπου για μία ώρα ,μια θαυμάσια ακολουθία προσευχών στα Ελληνικά και Ρωσικά καθώς και Χαίρε προς την ανύμφευτη νύμφη ,μας έκαναν να αισθανθούμε την σπάνια ομορφιά της συμπροσευχής …

Το τσάι που προσφέρθηκε κατόπιν ήταν το ξεκίνημα για μια ανεπανάληπτη εμπειρία …Ο Π.Βαλερίων ενώ κάποιοι από εμάς είχαμε ήδη αρχίσει να πίνουμε έκλεισε τα μάτια του και έκανε προσευχή ,δείχνοντάς μας το ότι πρέπει να ευχαριστούμε για όλα τον Κύριο ..ακόμα και για τα φαινομενικά μικρά και ασήμαντα ,όπως μια κούπα με τσάι …...Ένας λαϊκός από την Ρώσικη συνοδεία γνώριζε πολύ καλά τα Ελληνικά ,μιας και είχε σπουδάσει στην Ελλάδα την Θεολογία ..Μέσω αυτού ο Κύριος Αντώνης παρακάλεσε τους Ρώσους Αδερφούς μας να ψάλλουν κάποιους ύμνους ..Ξεκίνησε τότε μια μυσταγωγική εναλλαγή ουράνιων μελωδιών και απερίγραπτων συναισθημάτων …Συγκίνηση ,κατάνυξη, ουσιαστική αφτιασείδωτη ομορφιά ,μακριά από ο,τι ψεύτικο υποκριτικό και ματαιόδοξο μας κατακλύζει στην εγκόσμια καθημερινότητά μας…Φωνές με μια επιβλητική απλότητα μας έκαναν να αισθανθούμε ζεστασιά και αγάπη για κάθε διπλανό μας εκείνη την ώρα, μας έκαναν να χαμογελάμε ευτυχισμένοι νοιώθοντας ευλογημένοι για εκείνο το ιερό αντάμωμα φωνών και ψυχών …σωμάτων και πνευμάτων …

Τώρα η δική σας σειρά ..έκανε νόημα ο Π.Βαλερίων …Αρχίσαμε και εμείς να ψέλνουμε με ανεπανάληπτη χαρά το Θεοτόκε Παρθένε ,το Άξιον εστί σε πλάγιο του Πρώτου το Απολυτίκιο του Αγίου Δημητρίου και άλλα και άλλα …Ο ...Λευκαδίτης Κύριος Αντώνης εμφανώς συγκινημένος θέλησε και αυτός να μας ευχαριστήσει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο :Απήγγειλε απο στήθους αγαπημένους στίχους του Βαλαωρίτη γραμμένους για την Ελλάδα και την Παναγιά ..προσφέροντάς μας άλλη μια ανεκτίμητη στιγμή γλυκιάς συγκίνησης ...

Τρείς ώρες κύλησαν δημιουργικότερα από ποτέ δίχως να το καταλάβουμε …Θέλησα να εκφράσω τα ανέκφραστα με λόγια συναισθήματά μου εκείνη την ώρα στον Σεβάσμιο αυτό Παππούλη και στους υπόλοιπους …Θυμήθηκα τότε την μοναδική Ρωσική έκφραση που γνώριζα και κοιτώντας τους στα μάτια φώναξα :

Κριστός Βοσκρές!» (Χριστός ανέστη!) «Βοϊστινο Βοσκρές!» (Αληθώς ανέστη!) απάντησαν με μια φωνή όλοι τους …και αρχίσαμε χωρίς καθυστέρηση να ψέλνουμε αναστάσιμους ύμνους και στις δυο γλώσσες …Τί αγγελικές στιγμές χάρισες Θεέ μου,σε εμάς τους ανάξιους !!!Μέσα στην συναισθηματική φόρτιση θυμήθηκα την 20ή στάση των Χαιρετισμών ,το ότι δηλάδή :

λοι οἱ ὕμνοι ἀποδείχνονται - Χριστέ- μηδαμινοί ὅταν σπεύσουν νά φτάσουν τό μέγεθος τῆς εὐσπλαχνίας Σου. Διότι κι ἅν σοῦ προσφέρουμε ὠδές ἴσες μέ τόν ἀριθμό τῶν κόκκων τῆς ἄμμου τῆς θάλασσας, Ἅγιε Βασιλιά, τίποτε δέν κάνουμε ἀντάξιο ἐκείνων πού ἔκανες σέ μᾶς πού Σοῦ λέμε:Δόξα σοι, ὁ Θεός.

Ο Αυγουστίνος συνεπαρμένος θέλησε να μάθει περισσότερα για τον Π.Βαλερίωνα και τους υπόλοιπους …Ο αδερφός μας που γνώριζε τα ελληνικά δεν έκανε τίποτα άλλο από το να διατρανώσει αυτόν τον ιερό θαυμασμό που όλους μας είχε κυριεύσει …: Ο Π.Βαλερίων είναι ένας από τους πιο φωτισμένους πνευματικούς στην Ρωσία ..Χιλιάδες κόσμος έχει περάσει κάτω από το πετραχήλι του ..Πάρα πολλοί τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί τα τελευταία χρόνια του έχουν κάνει ειδικά αφιερώματα… αν πάς στην Μόσχα και ρωτήσεις για αυτόν όλοι τον ξέρουν ….Έχει 7 παιδιά ,(αυτός που κάθεται δίπλα του είναι ο 7ος που ετοιμάζεται να γίνει ιερέας) και κάπου 30 εγγόνια…Οι περισσότεροι δε στην οικογένειά του είναι κληρικοί και μοναχοί … Κάποιος από τους Έλληνες της συντροφιάς θέλοντας να δείξει την αγάπη του και τα δικά του αισθήματα είπε απευθυνόμενος στον Π.Βαλερίωνα θέλοντας προφανώς να του κεντρίσει το ενδιαφέρον : Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ !!!

Και τα κατάφερε επ ωφελεία όλων ημών των υπολοίπων ...Ο Π.Βαλερίων σαν να ταράχτηκε στο άκουσμα αυτό ..έβαλε το χέρι του μέσα από το ράσο του και ένας μεγάλος ξυλόγλυπτος σταυρός ξεπρόβαλλε …Μας έδειξε μέσα και είπε σε σπαστά ελληνικά : Σεραφείμ του Σαρωφ

έχει μέσα λείψανο του Αγίου Σεραφείμ !!!,μας είπε ο αδερφός που μετέφραζε …Mε μιάς όλοι δημιουργήσαμε μια ευλαβική σειρά για να ασπαστούμε εκείνον τον ευλογημένο σταυρό με το τίμιο λείψανο του μεγαλυτέρου Αγίου της Ρωσίας …αυτού που σε κάθε του συναπάντημα χαιρετούσε λέγοντας: Χριστός Ανέστη Χαρά μου !!!!Αυτός ήταν και ο μόνος ταιριαστός υπότιτλος για εκείνη την ανεπανάληπτη βραδιά, αληθινό Θεϊκό δώρο στην Σκήτη της Αγίας Άννας …
Χριστός Ανέστη χαρά μου !!!!
(
συνεχίζεται)


πηγή:ΦΙΛΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου