Ἡ ταφή σου Κύριε, τὰ δεσμὰ τοῦ Άδου συντρίψασα διέρρηξεν, ἡ ἐκ νεκρῶν ἀνάστασις τὸν κόσμον ἐφώτισε. Κύριε δόξα σοι

Κύριε, μέγα καὶ φοβερὸν ὑπάρχει,

τῆς σῆς Ἀναστάσεως τὸ μυστήριον·

οὕτω γὰρ προῆλθες ἐκ τοῦ τάφου,

ὡς νυμφίος ἐκ παστάδος,

θανάτῳ θάνατον λύσας, ἵνα τόν Ἀδὰμ ἐλευθερώσῃς·

ὅθεν ἐν οὐρανοῖς, Ἄγγελοι χορεύουσι,

καὶ ἐπὶ γῆς ἄνθρωποι δοξάζουσι,

τὴν εἰς ἡμᾶς γενομένην,

εὐσπλαγχνίαν σου φιλάνθρωπε.

Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης Παύλου:" Η Ζωή μας μετά τα Φώτα..."

Κυριακή μετά τα Φώτα

λέγεται η σημερινή Κυριακή στη γλώσσα της Εκκλησίας μας.

Αυτό σημαίνει ότι το νόημα και το περιεχόμενο της προσδιορίζεται απο την προλαβούσα εορτή των Θεοφανείων.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο χαρακτηρισμός
"μετά τα Φώτα"
δέν είναι απλά ένας χρονικός προσδιορισμός, αλλά μέσα από αυτή τη μικρή φράση προσδιορίζεται κάτι το πολύ ουσιαστικό.

Προσδιορίζεται ένας καινούριος τρόπος ζωής.

Κυριακή μετά τα Φώτα, η ζωή μετά τα Φώτα.

Και η ζωή μετά τα Φώτα, η ζωή μετά την φανέρωση και αποκάλυψη του Τριαδικού Θεού δεν μπορεί να είναι η ίδια με την ζωή και την εποχή πρό των Φώτων.

Η εποχή πρό των Φώτων ήταν εποχή άγνοιας,
η εποχή μετά τα Φώτα είναι εποχή γνώσεως και ευθύνης.

Το σκοτάδι διαλύθηκε, το Φώς της αγάπης του Τριαδικού Θεού καταυγάζει την κτίση ολόκληρη και τον άνθρωπο και τον καλεί σ΄ένα άλλο τρόπο ζωής.

Τον καλεί να γίνει κοινωνός και συμμέτοχος της ζωής του Τριαδικού Θεού,
τον καλεί να αυξηθεί είς άνδρα τέλειον,
να φθάσει είς μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού.

Η αύξηση των χριστιανών και η πνευματική ενηλικίωση δεν είναι μιά απλή βελτίωση του χαρακτήρα, αλλά μιά οντολογική ανακαίνιση του ανθρώπου δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος την οποία δεχόμαστε με τα Άγια Μυστήρια.

Με το Άγιο Βάπτισμα οικοδομείται κατ΄εξοχήν το Σώμα του Χριστού, διότι με αυτό ο άνθρωπος μπολιάζεται στο Σώμα του Χριστού και αποχτά τη ζωή του.

Χωρίς το Άγιο Χρίσμα που είναι η προσωπική Πεντηκοστή του καθενός μας, ούτε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ενεργοποιούνται, ούτε τους καρπούς του μπορούμε να φανερώσουμε στη ζωή μας.

Χωρίς τη συμμετοχή μας στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας δεν μπορούμε να έχουμε τον Χριστόν "κατοικούντα και μένοντα έν τη καρδία ημών" και να γινόμεθα σύσσωμοι και σύναιμοι με Εκείνον...

Ζώντας μέσα στην Εκκλησία με την καθοδήγηση των πνευματικών μας πατέρων και τρεφόμενοι διά των Αγίων Μυστηρίων,

αγωνιζόμαστε να ζήσουμε την παρουσία του Χριστού στην ζωή μας, να φανερώσουμε τη ζωή του Χριστού μέσα στην καθημερινή μας αναστροφή με τους ανθρώπους,
να κόβουμε το δικό μας θέλημα ώστε τα πάντα μέσα μας να είναι του Χριστού.

Λόγῳ ἱερομύστα, πλουσίῳ τε καὶ σοφῷ, τὴν σεπτὴν Ἐκκλησίαν, θεολογεῖν ἐδίδαξας, Μονάδα Τρισάριθμον, καὶ Τριάδα σύνθρονον, καὶ ὁμότιμον ὦ Γρηγόριε

Ο άγιος Γρηγόριος, τον οποίο σήμερα τιμά η Εκκλησία μας,
γεννήθηκε στην Νεοκαισάρεια του Πόντου το 335 μ. Χ.
από γονείς ευσεβείς,
τον Βασίλειο και την Εμμέλεια
και ήταν πραγματικά ένα μεγάλο πνευματικό ανάστημα.

Όταν διαβάζη κανείς τα έργα του, χαίρεται την ευρύτητα της σκέψεώς του, την γονιμότητα της διδασκαλίας του, αλλά, κυρίως και προ παντός,
την μεγάλη του ευαισθησία.

Ασχολείται με θέματα πολύ δύσκολα, και όμως δεν αφίσταται της Ορθοδόξου Παραδόσεως.

Στον άγιο Γρηγόριο Νύσσης συναντούμε την διδασκαλία ότι το βαθύτερο έργο της Εκκλησίας είναι η θεραπεία του ανθρώπου, που επιτυγχάνεται μέσα από την κάθαρση, και ότι σκοπός του ανθρώπου είναι η θέωση.

Βέβαια, και άλλοι Πατέρες αναλύουν αυτήν την πραγματικότητα, αλλά ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης επιχειρεί λεπτομερή ανάλυση. Στο έργο του“εις τον βίον Μωϋσέως”, το οποίο είναι υπόδειγμα θεολογικού λόγου, κάνει θαυμάσιες προεκτάσεις και παρατηρήσεις.

Γενικά, ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, αδελφός του Μ. Βασιλείου, ασχολήθηκε με θέματα τα οποία
ήταν δυσεπίλυτα για το ανθρώπινο πνεύμα.

Η μεγάλη του ευαισθησία, που φαίνεται στις συνομιλίες που είχε με την αδελφή του Μακρίνα, πριν εκείνη κοιμηθή, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζει τον θάνατό της, όπως και η στάση του απέναντι στον χωρισμό από την αδελφή του, κάνει τρομερή εντύπωση.

Ήταν πραγματικά μεγάλος θεολόγος, αλλά και αρκετά ευαίσθητος
πνευματικός πατέρας

Η αξία της μεγάλης του προσωπικότητος αναγνωρίστηκε
από όλη την Εκκλησία.

Μετά τον θάνατο του αδελφού του, Μ. Βασιλείου, που έγινε το 379, ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης ανέλαβε διάφορες εκκλησιαστικές πρωτοβουλίες για την κατοχύρωση της ορθοδόξου πίστεως έναντι των Χριστολογικών
αιρέσεων της εποχής του.

Δυναμική ήταν η παρουσία του στην Σύνοδο της Αντιοχείας το 379 μ.Χ. καθώς επίσης και η αποστολή του στον Πόντο και την Αραβία
για την ειρήνευση της Εκκλησίας.

Γενικά, ο άγιος Γρηγόριος απέκτησε μεγάλο κύρος, και γι’ αυτό ενδιαφερόταν για την ρύθμιση διαφόρων εκκλησιαστικών υποθέσεων, κυρίως σε δογματικά ζητήματα.

Σημαντική ήταν η παρουσία του στην Β’ Οικουμενική Σύνοδο, στην Κωνσταντινούπολη το 381 μ.Χ. Βέβαια, στην Σύνοδο αυτή επικράτησε η θεολογία του αδελφού του, Μ. Βασιλείου, που είχε κοιμηθή δύο χρόνια πριν από την σύγκληση της Συνόδου, αλλά ο άγιος Γρηγόριος αποδείχθηκε ο θεολογικός
εκφραστής της Συνόδου.

Κατά την διάρκεια των εργασιών της Συνόδου, ο άγιος Γρηγόριος ανέγνωσε μπροστά στον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο μελέτη του, που αντέκρουε τις απόψεις του Ευνομίου, ο οποίος (Ευνόμιος) είχε καταφερθή εναντίον του Μ. Βασιλείου.

Συγκεκριμένα ο Μ. Βασίλειος έγραψε εναντίον των αιρετικών θέσεων του Ευνομίου.

Η επιχειρηματολογία του Μ. Βασιλείου τόσο πολύ εξέπληξε τον Ευνόμιο, ώστε απήντησε μετά δεκατέσσερα χρόνια με το έργο του “απολογία υπέρ απολογίας”.

Τότε, όμως, δεν ήταν δυνατόν να απαντήση ο Μ. Βασίλειος, γιατί βρισκόταν προς το τέλος της ζωής του. Την αποστολή αυτή εξεπλήρωσε με επιτυχία
ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης.

Με τρία βιβλία του κονιορτοποίησε στην κυριολεξία τις απόψεις του Ευνομίου, υπερασπιζόμενος τόσο την ορθόδοξη πίστη, όσο και την μνήμη του αδελφού του. Τα συγγράμματα αυτά συγκαταλέγονται στα άριστα αντιαιρετικά κείμενα.

Στην Β’ Οικουμενική Σύνοδο αναγνωρίστηκε από όλους ως ο κατ’ εξοχήν θεολόγος. Αυτός διάβασε την εισηγητική ομιλία στην Σύνοδο, εξεφώνησε τον επικήδειο λόγο στον Μελέτιο Αντιοχείας, που ήταν Πρόεδρος της Συνόδου, εξεφώνησε την ομιλία κατά την ενθρόνιση του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, και όπως πιστεύεται, αυτός έδωσε την τελική μορφή στο Σύμβολο της Πίστεως, αυτός συνέταξε το άρθρο περί του Αγίου Πνεύματος:

"Και εις το Πνεύμα το άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το σύν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον το λαλήσαν δια των Προφητών".

Πριν από την λήξη των εργασιών της Συνόδου αυτής ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος εξέδωσε διάταγμα, δια του οποίου ο άγιος Γρηγόριος ορίστηκε ως ένας από τους τρεις επισκόπους, που θα είναι πρότυπο πίστεως για τους επισκόπους του Πόντου, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι όσοι δεν συμφωνούσαν με την διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου και δεν είχαν κοινωνία μαζί του, ήταν αιρετικοί.

Μετά την Σύνοδο ανέλαβε περιοδείες στην Συρία, την Παλαιστίνη και την Αραβία για την λύση διαφόρων εκκλησιαστικών προβλημάτων, καθώς επίσης συμμετέσχε σε συνόδους για την κατοχύρωση της ορθοδόξου πίστεως.

Όλα αυτά δείχνουν ότι είχε μεγάλο κύρος στον ορθόδοξο χώρο.

Μάλιστα, σε αυτόν ανατέθηκε να εκφωνήση τους επικηδείους λόγους στην βασιλόπαιδα Πουλχερία και την Βασίλισσα Πλακίλλα.

Πέρα από αυτά τα γεγονότα, που είναι γνωστά στην εκκλησιαστική ιστορία από τις εκκλησιαστικές δραστηριότητες του αγίου Γρηγορίου Νύσσης, υπάρχουν και συνοδικά κείμενα που τον θεωρούν μεγάλο οικουμενικό πατέρα της Εκκλησίας.

Η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος, αναγνωρίζοντας την αξία της προσωπικότητος και της θεολογίας του, τον ονόμασε

"άνδρα μετά τον αδελφόν δεύτερον έν τε λόγοις και εν τρόποις".

Η φράση αυτή εννοεί ότι ήταν δεύτερος μετά τον αδελφό του τον Μ. Βασίλειο.

Αλλά και η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος, τετρακόσια χρόνια μετά την κοίμησή του, του έδωσε τον μοναδικό τίτλο που δόθηκε σε θεολόγους της Εκκλησίας τον ονόμασε "πατέρα πατέρων".

Μάλιστα, είναι γνωστή η απάντηση που έδωσε ο Μ. Βασίλειος, όταν εκφράσθηκαν απορίες, γιατί έναν τέτοιον μεγάλης αξίας άνθρωπο τον έκανε επίσκοπο της ασήμου πόλεως Νύσσης, που φαίνεται ότι αναφέρεται στον άγιο Γρηγόριο Νύσσης και όχι στον άγιο Γρηγόριο Θεολόγο, επειδή υπάρχει η λέξη “αδελφός”:

"Έστω Επίσκοπος μη εκ του τόπου σεμνυνόμενος
, αλλά τον τόπον σεμνύνων αφ’ εαυτού".

Μια τέτοια μεγάλη πατερική φυσιογνωμία, που η ίδια η Εκκλησία δια των Οικουμενικών της Συνόδων ονομάζει “πατέρα πατέρων” και άνδρα δεύτερον μετά τον Μ. Βασίλειο στους λόγους και τους τρόπους, και ένας τέτοιος άγιος, για τον οποίον γινόταν λόγος να συμπεριληφθή στην τριάδα των Τριών Ιεραρχών, δεν είναι δυνατόν να πέση σε τέτοιες σοβαρές πλάνες, όπως είναι η θεωρία της "αποκαταστάσεως των πάντων.

Επομένως, σφάλλουν όσοι ισχυρίζονται ότι ο άγιος Γρηγόριος δέχεται τέτοιες θεωρίες, που η ίδια η Εκκλησία κατεδίκασε.

Πώς είναι δυνατόν να καταδικάζεται συνοδικώς η θεωρία περί της αποκαταστάσεως των πάντων και όμως να επαινήται υπερβαλλόντως ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης;

πηγή:
Απόσπασμα απο το βιβλίο : "Ζωή μετά τον Θάνατον"
του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου
π.Ιεροθέου.

Του έν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου Νύσσης:λόγος στὴν Φωτοφόρο καὶ Ἁγία Ἀνάσταση

Ἂς γιορτάσουμε, λοιπόν, την ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ,
ποὺ προξένησε τὴν αἰώνια ζωή...

Διότι, ὅπως ἀκριβῶς ἡ Θεοτόκος Μαρία δὲ δοκίμασε παρθενικὲς ὠδῖνες ἀνύμφευτης κόρης, ἀλλὰ μὲ τὴ θέληση τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γέννησε τὸ Δημιουργὸ τῶν αἰώνων, τὸ Θεὸ Λόγο ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ Θεό,
ἔτσι καὶ ἡ γῆ ἀπὸ τὴν κοιλιά της,
καταργώντας τὶς ὠδῖνες τοῦ θανάτου
(Πραξ. β´ 24)
ἄφησε, ὅταν διατάχθηκε, ἐλεύθερο τὸν Κύριο τῶν Ἰουδαίων.

Γιατί δὲν μποροῦσε νὰ κρατᾷ σῶμα τὸ ὁποῖο φέρνει τὴν ἀθανασία.

Σκεπτόμενος, λοιπόν, ὁ προφήτης Δαβὶδ τὴν ἀποκατάσταση τοῦ μεγαλείου, τὴν κατάργηση τοῦ θανάτου, τὴν ἐλευθερία ὅταν πρὶν ἦταν δοῦλοι, φωνάζει καὶ λέει: «Βασίλευσε ὁ Κύριος, φόρεσε τὸ μεγαλεῖο Του» (Ψαλμ. πβ´ 1).

Ποιὸ μεγαλεῖο ντύθηκε ὁ Κύριος; Τὴν ἀφθαρσία, τὴν ἀθανασία, τὸν ὅμιλο τῶν Ἀποστόλων, τὸ στεφάνι τῆς Ἐκκλησίας.

Δὲν προδίδει πλέον ὁ Ἰούδας, δὲν ἀπειλεῖ πλέον ὁ Καϊάφας, δὲν ὁπλίζεται πλέον ὁ Ἡρῴδης γιὰ νὰ σφάξει τὰ παιδιά, δὲ δικάζει πλέον ὁ Πιλᾶτος, οὔτε φυλακίζουν πλέον οἱ Ἰσραηλῖτες.

Τὸ φθαρτὸ ἔγινε ἄφθαρτο κι Ἐκεῖνος ποὺ Τὸν θεωροῦσαν μόνο ἁπλὸ ἄνθρωπο, ἀποδείχθηκε ἀληθινὸς Θεός.

Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐμεῖς φωνάζουμε: «Θάνατε, ποῦ εἶναι τὸ κεντρί σου; Ἅδη, ποῦ εἶναι ἡ νίκη σου;» (Α´ Κορ. ιε´ 55).

«Ὁ Κύριος βασίλευσε, φόρεσε τὸ μεγαλεῖο Του, ντύθηκε καὶ ζώσθηκε δύναμη» (Ψαλμ. πβ´ 1).

Δύναμη λέει τὸ σχέδιο σωτηρίας μὲ τὴν ἔνσαρκη παρουσία Του,
γιατί δὲν ὑπάρχει τίποτε πιὸ δυνατὸ ἀπὸ αὐτήν.

Ὁ ἀσώματος νίκησε μὲ τὸ σῶμα Του τοὺς δαίμονες, μὲ τὸ σταυρὸ καταπολιόρκησε τὶς ἐχθρικὲς δυνάμεις.

Δηλαδή, ἐπειδὴ στὴν ἀρχὴ συγκλόνιζε τὴ γῆ ἡ ἁμαρτία,
ὅταν ἀναστήθηκε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός,
ὅπως προεῖπε,
τὴ στερέωσε μὲ τὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ,
γιὰ νὰ μὴ βαδίζει πλέον στὸν γκρεμὸ τῆς καταστροφῆς,
οὔτε νὰ τὴ δέρνουν οἱ Χειμῶνες τῆς πλάνης.

Καὶ μάρτυρα σ᾿ αὐτὰ ποὺ λέμε ἂς φέρουμε τὸν μακάριο Παῦλο, ποὺ λέει τὰ ἑξῆς:

«Αὐτὸ τὸ φθαρτὸ πρέπει νὰ ντυθεῖ ἀφθαρσία,
καὶ αὐτὸ τὸ θνητὸ πρέπει νὰ ντυθεῖ ἀθανασία» (Α´ Κορ. ιε´ 53).

Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ ψαλμῳδὸς λέει:

«Εἶναι ἕτοιμος ἀπὸ τότε ὁ θρόνος Σου, Ἐσὺ ὑπάρχεις αἰώνια»
(Ψαλμ. πβ´ 2),
καὶ ὁ Δανιήλ: «Ἡ βασιλεία Σου εἶναι βασιλεία ὅλων τῶν αἰώνων, ἂς γεμίσουν ἀπὸ εὐφροσύνη πολλὰ νησιά» (Ψαλμ. πστ´ 1),

γιατί σ᾿ Αὐτὸν ἀνήκει ἡ δοξολογία καὶ ἡ δύναμη στοὺς ἀτέλειωτους αἰῶνες. Ἀμήν.

Του έν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου Νύσσης: Τι λοιπόν πρέπει να πράττει εκείνος που αξιώθηκε να ονομαστεί Χριστιανός;

Τι άλλο από το να ερευνά με πνεύμα κριτικό συνεχώς μέσα του τις σκέψεις και τα λόγια και τα έργα του, για να διακρίνει αν καθένα απ’ αυτά είναι προσανατολισμένο προς το Χριστό
ή είναι αποξενωμένο απ’ Αυτόν.

Και είναι πολύ εύκολη η διάκρισή τους.

Διότι ό,τι ενεργείται ή νοείται ή λέγεται κάτω από την επήρεια κάποιου πάθους, αυτό δεν έχει τίποτε κοινό προς το Χριστό, αλλά φέρει τα χαρακτηριστικά του διαβόλου, ο οποίος επαλείφοντας τα πάθη αντί για βόρβορο στον μαργαρίτη της ψυχής, καταστρέφει τη λαμπερότητα του πολύτιμου λίθου.

Εκείνο όμως που είναι και μένει καθαρό από κάθε διάθεση εμπαθή είναι στραμμένο και βλέπει προς τον αρχηγό της αναμαρτησίας,
και αυτός είναι ο Χριστός.

Από Αυτόν σαν από καθαρή και άφθαρτη πηγή αντλώντας κανείς στον εαυτό του τα νοήματα θα αποδείξει ότι ο εαυτός του, σε τέτοια ομοιότητα βρίσκεται προς το πρωτότυπο, σαν εκείνη που έχει το νερό προς το νερό, και προς εκείνο που πηγάζει και αναβρύζει από την πηγή και προς εκείνο που από κει το βάζουμε στο σταμνί.

Διότι μία είναι από τη φύση της η καθαρότητα και εκείνη που βλέπουμε να υπάρχει στο Χριστό και σ’ εκείνον
που είναι μέτοχος της ζωής του Χριστού·

με τη διαφορά ότι Εκείνος μεν είναι η πηγή της, όποιος δε μετέχει στη δική Του ζωή αντλεί, μεταφέροντας στη ζωή του την ωραιότητα, που κρύβεται στα ιερά νοήματα, ώστε να υπάρχει συμφωνία ανάμεσα στον κρυπτό εσωτερικό άνθρωπο και σ’ αυτό που εξωτερικά φαίνεται, επειδή θα συμβαδίζει η σεμνότητα του βίου με τις σκέψεις που κινούνται σύμφωνα με το πνεύμα του Χριστού.

Η Προσευχή κατά τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης

«…Ἡ προσευχὴ εἶναι φύλακας τῆς σωφροσύνης, χαλιναγωγεῖ τὸν θυμό, καταστέλλει τὴν ὑπερηφάνεια, καθαρίζει ἀπὸ τὴ μνησικακία, διώχνει τὸ φθόνο, καταργεῖ τὴν ἀδικία, ἐπανορθώνει τὴν ἀσέβεια.

Ἡ προσευχὴ εἶναι δύναμη τῶν σωμάτων, φέρνει χαρὰ στὸ σπίτι, χορηγεῖ εὐνομία στὴν πόλη, παρέχει ἰσχὺ στὴν ἐξουσία, δίνει νίκη κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ πολέμου, ἐξασφαλίζει τὴν εἰρήνη, ξαναενώνει τοὺς χωρισμένους, διατηρεῖ στὴ θέση τους ἑνωμένους.

Ἡ προσευχὴ εἶναι τὸ ἐπισφράγισμα τῆς παρθενίας, ἡ πιστότητα τοῦ γάμου, ὅπλο στοὺς ὁδοιπόρους, φύλακας ὅσων κοιμοῦνται, θάρρος τῶν ξύπνιων, στοὺς γεωργοὺς φέρνει τὴν εὐφορία, στοὺς ναυτιλόμενους χαρίζει τὴ σωτηρία.

Ἡ προσευχὴ γίνεται συνήγορος τῶν δικαζομένων, ἐλευθερία τῶν φυλακισμένων, παρηγοριὰ τῶν λυπημένων, χαρὰ γιὰ τοὺς χαρούμενους, παρηγοριὰ στοὺς πενθοῦντες, δόξα γι᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔρχονται σὲ γάμο, γιορτὴ στὰ γενέθλια, σάβανο σ᾿ αὐτοὺς ποὺ πεθαίνουν.

Ἡ προσευχὴ εἶναι συνομιλία μὲ τὸν Θεό, θεωρία τῶν ἀοράτων, πληροφόρηση γιὰ ὅσα ἐπιθυμοῦμε, ὁμοτιμία μὲ τοὺς ἀγγέλους, προκοπὴ στὰ καλὰ ἔργα, ἀποτροπὴ ἀπὸ τὰ κακά, διόρθωση γιὰ κείνους ποὺ ἁμαρτάνουν, ἀπόλαυση τῶν παρόντων ἀγαθῶν, ὑπόσταση τῶν ἀγαθῶν τοῦ μέλλοντος.

Ἡ προσευχὴ μετέβαλε γιὰ τὸν Ἰωνᾶ σὲ σπίτι τὸ κῆτος, ἐπανέφερε στὴ ζωὴ τὸν Ἐζεκία ἀπὸ αὐτὲς τὶς πύλες τοῦ θανάτου. Γιὰ χάρη τῶν τριῶν νέων μετέστρεψε τὴ φλόγα τῆς καμίνου σὲ δροσερὴ αὔρα καὶ γιὰ τοὺς Ἰσραηλῖτες κέρδισε νίκη κατὰ τῶν Ἀμαληκιτῶν, ἐνῷ τὶς ἑκατὸν ὀγδόντα πέντε χιλιάδες τοῦ Ἀσσυριακοῦ στρατοῦ μὲ ἀόρατη ῥομφαία κατανίκησε σὲ μιὰ νύχτα.

Καὶ κοντὰ σ᾿ αὐτὰ μπορεῖς νὰ βρεῖς ἀμέτρητα παραδείγματα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἔχουν γίνει κι ἀπὸ τὰ ὁποῖα φαίνεται καθαρὰ ὅτι κανένα ἀπὸ ὅσα θεωροῦνται πολύτιμα στὴ ζωὴ δὲν εἶναι ἀνώτερο ἀπὸ τὴν προσευχή.

Ἐπειδὴ εἶναι πολλὰ καὶ κάθε εἴδους τὰ ἀγαθὰ ποὺ μᾶς ἔδωκε ἡ θεία χάρη, αὐτὸ τὸ ἕνα ἔχουμε νὰ ἀνταποδώσουμε γιὰ ὅσα λάβαμε, δηλαδὴ νὰ πληρώνουμε τὸν Εὐεργέτη μὲ τὴν προσευχὴ καὶ μὲ τὴν εὐχαριστία…».

Πρωτόγνωρα και δυσάρεστα συναισθήματα

Τα Μέσα μας πληροφορούν- αυτές τις ημέρες- για τις ενέργειες των ειδικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που από προχθές ελέγχουν το λεγόμενο πρόγραμμα σταθερότητος και ανάπτυξης, καθώς και τις αντιδράσεις βουλευτών,
υπουργών και άλλων στην κριτική που δέχθηκαν.

«Όλη αυτή η κατάσταση μάς προκαλεί πρωτόγνωρα και ιδιαίτερα δυσάρεστα συναισθήματα» τόνιζε στο 'Βήμα' υπουργός που πέρασε από το «κόσκινο» του κλιμακίου της ΕΕ (σίγουρα η κριτική πάντα τσούζει).

Και οι δημοσιογραφικές αντιδράσεις;

«Ποιοί είναι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι που θα κάνουν συστάσεις σε εκλεγμένα στελέχη μιας κυβέρνησης;» αναρωτήθηκε ραδιοφωνικός παρουσιαστής το πρωί.

Χωρίς όμως να σκεφθεί ότι άλλη η αρμοδιότητα ενός ‘εκλεγμένου’
και άλλη ενός τεχνοκράτη.

Η ‘εκλογή’ δεν σε κάνει ειδικό σε ένα θέμα, απλώς σου δίνει την εντολή της νόμιμης (και σύννομης) διαχείρισης ενός τομέα ευθύνης.

Ούτε η ιδιότητα του ‘δημοσίου υπαλλήλου’ σημαίνει σε όλες τις χώρες και περιπτώσεις ένα πρόσωπο περιορισμένης ευθύνης που πίνει καφέ και χτυπάει σφραγίδες σ’ ένα γραφείο.

Ο επαγγελματίας (professional) υπάλληλος ξέρει τους κανόνες της εργασίας του και εκτελεί τις εντολές που του δίνονται: ούτε λιγότερα ούτε περισσότερα.

Ούτε μίζα θα δεχθεί από μας για να δώσει διαφορετική εκτίμηση, ούτε bonus από τους εντολείς του αν αποκομίσει περισσότερο όφελος για την ΕΕ.

«Ήταν ευγενικοί, αλλά πολύ σοβαροί και αμείλικτοι σε όλες τις περιπτώσεις που διαπίστωναν ασάφειες και αοριστίες», μας λέει πάλι το 'Βήμα'.

Που σημαίνει σοβαρότητα στη δουλειά, και όχι 'εκπτώσεις' του τύπου

«Εντάξει μωρέ, πάνω-κάτω θα τα βρούμε».

Θα καταλάβουμε άραγε επιτέλους
αυτή την ουσιαστική διαφορά μεταξύ υπαλλήλου και ‘υπαλλήλου’;

πηγή:
απο το πολύ καλό ιστολόγιο
"Γοργά Παρεστιγμένα"

Αφιέρωμα στα Άγια Θεοφάνεια απο το Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος σήμερα στις 10 το βράδυ

Στη σειρά «Μεγάλα Αφιερώματα»,
το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας της Ελλάδος
στους 106,3 fm
για την τοπική μας Εκκλησία
παρουσιάζει, σήμερα, στις 10 το βράδυ,
μια δίωρη εκπομπή για τη γιορτή των Φώτων, τα Άγια Θεοφάνεια.

Συγκεκριμένα, με τίτλο "Φώτα ολόφωτα" ο Σταύρος Γιαγκάζογλου
και ο Σταύρος Τερζής επιμελούνται και παρουσιάζουν το αφιέρωμα στη μεγάλη εορτή της Ορθόδοξης Παράδοσης, που φωτίζει και αγιάζει τον άνθρωπο και την κτίση ολόκληρη.

Άγια Θεοφάνεια, Φώτα ολόφωτα, Επιφάνεια, η Βάπτιση του Ιησού Χριστού, η φανέρωση της επί γης οικονομίας του Θεανθρώπου.

Το μεγάλο αυτό αφιέρωμα ανιχνεύει τις βιβλικές μαρτυρίες για την βάπτιση του Χριστού, τη σημασία της εικονογραφικής παράδοσης περί του βαπτίσματος, αλλά και το θεολογικό και υπαρξιακό νόημα της εορτής για τον άνθρωπο και την κτίση.

Στην εκπομπή συμμετέχουν η κ. Κυριακούλα Παπαδημητρίου,
Επίκουρη Καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,
ο κ.Τρύφων Τσιομπάνης,
Λέκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,
ο π. Αντώνιος Πινακούλας,
Εφημέριος του Ι.Ναού Αγίου Παντελεήμονος Χαλανδρίου,
καθώς και ο κ. Σωτήριος Δεσπότης,
Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

"Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στη σύγχρονη Διεθνή πραγματικότητα" είναι το θέμα της εκπομπής Αρχονταρίκι που θα μεταδοθεί από την ΕΤ1 σήμερα το πρωί

Για μας θυσιαστήκατε;

Δεν το αξίζαμε...

πηγή:beneas13.blogspot.com