Άγιος Παντελεήμονας, ο ιαματικός και μεγαλομάρτυρας

Ο Άγιος Παντελεήμονας, ο ιαματικός και μεγαλομάρτυρας ανήκει στη χορεία των Αναργύρων ιατρών που ευλαβούνται ιδιαίτερα οι χριστιανοί και προστρέχουν στη βοήθεια τους και στη θαυματουργή τους δύναμη σε κάθε ασθένεια, προσδοκώντας την ίαση. Η μορφή του Άγιου Παντελεήμονα περιλαμβάνεται μέσα εις το νέφος των μαρτύρων και άγιων της πίστεως μας, που έδωσαν τη ζωή των διά την αγάπην των προς τον Χριστό.

Η γέννηση του Άγιου, τα πρώτα χρόνια της ζωής τον, η ευσεβής μητέρα του και η κλίση του στην αληθινή πίστη.

Ο Άγιος Παντελεήμονας γεννήθηκε στη Νικομήδεια, τον καιρό που τα μαύρα σύννεφα της ειδωλολατρείας σκέπαζαν απειλητικά όλη την οικουμένη, στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο φοβερός διώκτης των Χριστιανών, ο Μαξιμιανός. Πατέρας του ήταν ο Ευστόργιος και μητέρα του η Εύβούλη. Το όνομα του ήταν Παντολέων. Ο πατέρας του ήταν ειδωλολάτρης και η μητέρα του Χριστιανή. Όση περιποίηση έκανε ο πατέρας του προς τα είδωλα, τόση προθυμία και αγάπη προς την ορθόδοξη πίστη εδείκνυε η μητέρα του, που με στοργή και αγάπη ανέθρεψε τον υιόν των Παντολέοντα. Του έδινε όχι μόνον υλική τροφή, αλλά και πνευματική. Ο Παντολέων ήταν πολύ έξυπνος, ευγενικός, επιμελής, ταπεινός και πράος, γεμάτος αρετή, παρ' όλο που ακόμη δεν είχε βαπτιστεί Χριστιανός. Ήτο πολύ ωραίος εις την όψη. Εις την ομιλία γλυκύς και εις το παράστημα μέτριος και ταπεινός. Ήτο στολισμένος με τας αρετάς, και είχε τόσο καλή διαγωγή που διεκρίνετο εις τας συναναστροφάς του από τους συνομηλίκους του. Όλοι όσοι τον επλησίαζαν ευχαριστούντο και έχαιραν διότι ωφελούντο από τη συναναστροφή μαζί του. Ένεκα των αρετών του ο Παντολέων έγινε ξακουστός και φημισμένος εις ολόκληρον την Νικομήδειαν.
Δυστυχώς έχασε τη μητέρα του σε νεαρή ηλικία και αυτό ήταν μεγάλο πλήγμα για τον μετέπειτα Άγιο γιατί τον στέρησε από τις Χριστιανικές νουθεσίες, όμως ποτέ δεν ξέχασε τα Χριστιανικά της διδάγματα και πάντοτε ο νους του ήταν στην αληθινή πίστη .Έτσι βρήκε γρήγορα το δρόμο του και θυμούμενος τα μητρικά λόγια και τις συμβουλές της, μαθητεύοντας και ακούγοντας τις νουθεσίες του Αγίου Ερμόλαου, που εκείνο τον καιρό ήταν ιερέας της Χριστιανικής εκκλησίας στη Νικομήδεια, γνώρισε τη Χριστιανική θρησκεία σε όλο της το μεγαλείο και αποφάσισε να αφιερωθεί σε αυτήν. Αφού έμαθε τα πρώτα γράμματα, όπως συνηθιζόταν την εποχή εκείνη διδάχθηκε τα Ελληνικά γράμματα και αργότερα ο πατέρας του τον έστειλε να μαθητεύσει κοντά στο γνωστό ιατρό Ευφρόσυνο και να μάθει την ιατρική. Σε λίγο καιρό ο Παντολέων ξεπέρασε όλους τους συνομηλίκους του στη μόρφωση και όλοι μιλούσαν με θαυμασμό για το χαρακτήρα του. Ο ίδιος ο αυτοκράτορας, μαθαίνοντας για την αρετή και την εξυπνάδα του, τον προόριζε για να γίνει γιατρός στο παλάτι, ο γιατρός των ανακτόρων.

Το πρώτο του θαύμα. Η ανάσταση του παιδιού με τη βοήθεια του Θεού, το βάπτισμα του Άγιου.

Ένα εντυπωσιακό γεγονός κάνει τον Παντολέοντα να πάρει τη σοβαρή και γενναία απόφαση να δεχθεί το Άγιο Βάπτισμα, να γίνει Χριστιανός. Ενώ περπατούσε στο δρόμο συνάντησε ένα παιδί που το δάγκωσε μία οχιά και πέθανε. Λέει λοιπόν στον εαυτό του: Θα προσευχηθώ στο Χριστό να αναστήσει αυτό το παιδί και αν πράγματι το παιδί αναστηθεί, εγώ πια δεν υπάρχει λόγος να καθυστερώ τη βάπτιση μου, θα γίνω Χριστιανός, θα πιστέψω ότι ο Χριστός είναι ο Θεός ο αληθινός, ο Σωτήρας του κόσμου. Αυτά σκέφτηκε και προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο. Αμέσως το παιδί ζωντάνεψε και το φίδι απέθανε. Τότε ο Παντολέων έξ όλης της ψυχής και της καρδίας του πίστεψε εις τον Χριστό. Και αφού έστρεψε τα μάτια του προς τον ουρανό με πολλή χαρά, ευχαρίστησε και εδόξασε τον Κύριο, που τον ελύτρωσε από την πλάνη και από το σκοτάδι των ειδώλων, και τον ωδήγησεν στην επίγνωση της αληθείας Έπειτα τρέχοντας, πήγε εις τον Ερμόλαο και του ανέφερε το γεγονός και με μεγάλη χαρά του ζήτησε να τον καταστήση τέλειο Χριστιανό διά του Άγιου Βαπτίσματος. Και ο Ερμόλαος, επειδή γνώριζε ποιος οδηγείται στην τελειότητα, γεμάτος συγκίνηση οδήγησε τον Παντολέοντα. στο φωτισμό του θείου βαπτίσματος.

Ο Άγιος Παντελεήμονας ανάργνρος και θαυματουργός.

Ο Άγιος Παντελεήμονας με τη βοήθεια του Ιησού Χριστού και την προσευχή έγινε ανάργυρος ιατρός και άρχισε να γιατρεύει συμπολίτες του με αποτέλεσμα η φήμη του να μεγαλώνει συνεχώς στο λαό της Νικομήδειας. Μετά από ένα θαύμα που έκανε στο πατρικό του σπίτι, όπου με τη βοήθεια της προσευχής κατάφερε να δώσει το φως σε έναν τυφλό, έπεισε και τον ειδωλολάτρη πατέρα του να βαφτιστεί Χριστιανός και να ζήσει το υπόλοιπο του βίου του εν Χριστώ. Ο Παντολέων είπε τότε στον τυφλό: «Επειδή εξώδευσες όλη την περιουσία σου εις τους άλλους ιατρούς και δεν είδες ωφέλεια, εάν εγώ σε θεραπεύσω τι θα μου δώσεις;» Και ο τυφλός απεκρίθη: «Σου χαρίζω μετά χαράς και προθύμως ο,τι μου απέμεινε από την περιουσία». Τότε του είπε: «Τούς μεν οφθαλμούς σου θα θεραπεύσει ο αληθής Θεός, διά μέσου μου, την δε αμοιβή που μου υπεσχέθης θέλω να την διαμοιράσεις εις τους πτωχούς». Ο Παντολέων βεβαίως εμίλησε έτσι επειδή ήλπιζε εις την Χάριν και την δύναμη του Χριστού. Ο πατέρας του όμως, επειδή ενόμισε ότι θα τον θεραπεύσει με τα βότανα της ιατρικής επιστήμης, τον εμπόδισε λέγοντας. «Αγαπημένε μου υιέ, μην επιχειρείς κάτι ανώτερο από τη δύναμη σου, μήπως και ντροπιασθείς αν αποτύχεις. Τι άλλο μπορείς εσύ να προσφέρεις η να επιτύχεις περισσότερο από τους υπόλοιπους ιατρούς που δεν κατόρθωσαν να τον θεραπεύσουν;» Και εκείνος απεκρίθη: «Ουδείς άλλος δύναται να τον θεραπεύσει, όπως εγώ, επειδή από τον διδάσκαλο μου μέχρις αυτούς τους ιατρούς υπάρχει μεγάλη διαφορά». Ο πατέρας του επειδή ενόμισε ότι ωμιλούσε περί του διδασκάλου του Ευφρόσυνου του είπε πάλι: «Μα εγώ, παιδί μου, ήκουσα πως αυτόν τον τυφλό τον επήγαν και εις τον διδάσκαλο σου και τίποτα δεν κατώρθωσε να επιτύχει». Ο Παντολέων είπε προς τον πατέρα του: «Πρόσεχε πατέρα να διαπιστώσεις ολοφάνερα την αλήθεια μου». Και μόλις ετελείωσε τα λόγια του αυτά, άπλωσε το δεξιό του χέρι και έκανε το σημείο του Σταύρου εις τα μάτια του τυφλού, επικαλούμενος συγχρόνως και το γλυκύτατο όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Και, ώ του θαύματος!, αμέσως άνοιξαν τα μάτια του τυφλού, και ανέβλεψαν και τα μάτια του σώματος του και της ψυχής του, διότι ήταν ειδωλολάτρης. Μόλις λοιπόν είδε το θαύμα που του έγινε με την επίκληση του ονόματος του Χριστού, αμέσως επίστεψε. Και όχι μόνον ο πρώην τυφλός επίστεψε, αλλά και ο πατέρας του Παντολέοντος, και μεγαλοφώνως διεκήρυξαν τον Χριστό Θεό αληθέστατον. Ο Άγιος Παντολέων εχάρη δοξάζοντας τον Κύριο και τους πήγε εις τον άγιο Ερμόλαο, ο όποιος και τους εβάπτισε.
Ο Ευστόργιος μόλις επέστρεψεν εις την οικίαν του συνέτριψε όλα τα είδωλα. Ύστερα απ' ολίγον καιρό, αφού έζησε εν μετάνοια, απεδήμησε προς Κύριον. Όταν ο πατέρας του πέθανε ο Άγιος Παντελεήμονας μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και συνέχισε να θεραπεύει τους άρρωστους με τη βοήθεια της προσευχής. Η μοναδική αμοιβή που ζητούσε ήταν οι θεραπευμένοι να βαπτίζονται Χριστιανοί. Ακόμη, όταν εύρισκε φτωχούς τους βοηθούσε ποικιλότροπα, δίνοντας τους χρήματα και άλλα αναγκαία είδη.

Η συκοφάντηση του Αγίου και το κάλεσμα του Αυτοκράτορα. Η άρνηση του Αγίου να θυσιάσει στα είδωλα.

Τα θαύματα του Άγιου έγιναν γρήγορα γνωστά και προκάλεσαν το θαυμασμό των κατοίκων της Νικομήδειας και όλοι προσέτρεχαν σε αυτόν για να γιατρευτούν. Όμως ο φθόνος και η ζήλεια των άλλων ιατρών, τους οδήγησε να τον συκοφαντήσουν στον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό, το φοβερό διώκτη του Χριστιανισμού και να τον καταγγείλουν ότι είναι Χριστιανός και εν ονόματι του Χριστού γιατρεύει τους ασθενείς. Ο Μαξιμιανός κάλεσε τον Άγιο στα ανάκτορα για να ζητήσει εξηγήσεις. Ο Άγιος ομολόγησε με θάρρος ότι είναι Χριστιανός. Ο αυτοκράτορας στην αρχή προσπάθησε να τον πείσει με διάφορες κολακείες και υποσχέσεις να αρνηθεί το Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα. Δι αυτό και σε προσεκάλεσα να κάμεις θυσίαν εις τους θεούς, διά να μάθωμεν την αλήθειαν». Ο Άγιος απεκρίθη: «Τα έργα είναι αξιώτερα, ώ βασιλεύ, παρά τα λόγια, όπως όλοι γνωρίζομεν. Εάν ερευνώμεν και εξετάζωμεν τα μικρά και τόσον ασήμαντα πράγματα εάν είναι αληθινά και γνήσια, πολύ περισσότερον επιβάλλεται να εξετάζωμεν με μεγάλην προσοχήν όσα αφορούν τον Θεόν, διά να μη ζημιωθώμεν. Διότι η ευσέβεια προς τον Θεόν είναι το υψηλότερον όλων των πραγμάτων. Ο Θεός λοιπόν που εγώ προσκυνώ και σέβομαι, εδημιούργησε τον ουρανόν, την θάλασσαν, την γην και όλον τον κόσμον. Αυτός ανέστησε νεκρούς, εφώτισε τυφλούς, εκαθάρισε λεπρούς, εσήκωσε παραλύτους και όλα αυτά τα θαύματα τα έκαμε μόνο με το λόγο και τη διαταγή. Οι θεοί που προσκυνούν οι Έλληνες (ειδωλολάτραι) δεν γνωρίζω εάν έκαμαν ποτέ τέτοια έργα η εάν ημπορούν να κάμουν. Εάν ασφαλώς επιθυμείς, βασιλεύ, ας δοκιμάσωμεν, διά να μάθεις την αλήθειαν. Δώσε διαταγήν να φέρουν εδώ ένα ασθενή που να πάσχει από αθεράπευτον ασθένειαν και ας προσέλθουν οι ιερείς σας να παρακαλέσουν τους θεούς των, όσον θέλουν, διά να τον θεραπεύσουν. Έπειτα να παρακαλέσω και εγώ τον Θεόν μου, με τ' όνομα του οποίου θα ιατρευθεί ο ασθενής. Αυτόν λοιπόν τον Θεόν πρέπει ν' ονομάζωμεν αληθινόν και τους υπόλοιπους θα τους περιφρονήσουμε».


Ο Άγιος θεραπεύει τον παράλυτο. Η απαίτηση των ειδωλολατρών ιερέων να θανατωθεί ο Άγιος.

Οι λόγοι του Παντολέοντος άρεσαν εις τον βασιλέα, και αφού έδωσε εντολή, έφεραν ένα παράλυτο καθισμένο εις το κρεββάτι του, ο όποιος δεν ημπορούσε να κινηθεί καθόλου. Οι ιερείς των ειδώλων έκαμαν την ανοσίαν δέησίν των, επικαλούμενοι επί πολλήν ώραν τους αναίσθητους θεούς των. Αυτοί ως κωφοί και άλαλοι δεν εισήκουσαν. Και ο Άγιος τους εχλεύασε εξ αιτίας της μεγάλης άγνοιας των. Όταν τελικώς διεπίστωσαν ότι δεν ημπόρεσαν να κατορθώσουν τίποτα, είπαν προς τον Άγιον να επικαλεσθεί το Θεό του. Τότε ο Παντολέων εσήκωσε τα μάτια του και όλη τη διάνοια του προς τον ουρανό και είπε. «Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου και η κραυγή μου προς σε ελθέτω. Μη αποστρέψεις το πρόσωπον σου απ' εμού. Εν η αν ήμερα επικαλέσωμαί σε, ταχύ επάκουσόν με. Δείξον Δέσποτα εις αυτούς που δεν σε γνωρίζουν, ότι συ είσαι ο μόνος Θεός ο αληθής και ο παντοδύναμος».Έτσι είπε και αφού έπιασε τα χέρια του παραλύτου είπε: «Εν ονόματι του Χριστού, ο οποίος ανορθώνει τους καταπληγωμένους και κτυπημένους, σήκω και περιπάτει». Τότε αμέσως ο λόγος έγινεν έργον. Και ο ασθενής εσηκώθη και περιεπάτησε με μεγάλη προθυμία και αγαλλίασιν. Όταν είδαν οι ειδωλολάτραι το θαύμα αυτό εξεπλάγησαν, και πολλοί ηρνήθησαν τα είδωλα, και επίστευσαν εις τον αληθινό Θεό.
Οι βδελυροί όμως ιερείς εξηκολούθησαν να παραμένουν άπιστοι. Και αφού προσήλθαν εις τον βασιλέα του είπαν. «Σε ορκίζομεν εις τους αθανάτους θεούς μας να μην αφήσεις πλέον τον Παντολέοντα να ζήση ούτε μιαν ώραν, διότι θα εξαφανίσει τη θρησκεία μας και οι χριστιανοί θα γίνουν ισχυροί και θα στραφούν εναντίον μας. Ο βασιλεύς όταν τους ήκουσε, εκάλεσε πάλιν τον Άγιον και εδοκίμασε να τον παραπλανήσει με κολακευτικά λόγια, μήπως τον πείσει και συμφωνήσει μαζί του. Αφού τίποτα όμως δεν κατόρθωσε ούτε με τας κολακείας ούτε με τας απειλάς να τον πείσει, ήρχισε να τον τιμωρεί με διάφορα βασανιστικά μέσα.

Το μαρτύριο του Αγίου, η παρουσία του Θεού και το μέγα θαύμα. Ο Άγιος μένει αλώβητος παρά τα φρικτά βασανιστήρια.

Κατ' αρχήν τον εκρέμασαν εις ένα ξύλο και τον εξέσχισαν με σιδερένια νύχια. Έπειτα κατέκαυσαν τας πλευράς του, και τα υπόλοιπα ευαίσθητα μέλη του. Ο Παντολέων όμως έμεινε πιστός και ακλόνητος. Δεν αρνήθηκε. Δέν πρόδωσε το Χριστό. Τότε ο Αυτοκράτορας εξαγριωμένος, διέταξε να τον υποβάλουν σε φοβερά βασανιστήρια με σκοπό να απαρνηθεί την πίστη του και να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Άγιος προσευχόμενος συνέχεια υπέμενε τα πάνδεινα μαρτύρια χωρίς να λυγίσει. Μπροστά στα μάτια του ειδωλολάτρη Αυτοκράτορα λάμβανε χώρα ένα ανεξήγητο μυστήριο. Παρά τα μαρτύρια, ο Άγιος έβγαινε από κάθε δοκιμασία σώος και αβλαβης. Οι στρατιώτες του αυτοκράτορα, άρχισαν να του ξύνουν τη σάρκα με μαχαίρια και να καίνε τις πληγές με λαμπάδες. Ο Χριστός, όμως, του θεράπευσε τις πληγές, φωτίζοντας τον με αστραπές. Στη συνέχεια έβαλαν τον Παντολέοντα μέσα σε ένα καζάνι που έβραζε. Με τη βοήθεια όμως και πάλι του Θεού ο Άγιος έμεινε σώος και άβλαβης και η φωτιά θαυματουργικά έσβησε. Ακολούθως βύθισαν τον Άγιο στα βάθη της θάλασσας, αφού έδεσαν στο λαιμό του μία τεράστια πέτρα. Ο Χριστός, όμως, έκανε την πέτρα πιο ελαφριά από φύλλο και έδωσε στον Παντολέοντα τη δύναμη να περπατά πάνω στα νερά. Έτσι σώος και αβλαβής, βγήκε στη στεριά. Στη συνέχεια έρριξαν τον Άγιο σε πεινασμένα άγρια θηρία. Όμως τα ζώα, αντί να τον κατασπαράξουν, έγλειφαν ήρεμα και ειρηνικά με τη γλώσσα τους τα πόδια του, κουνώντας τις ουρές τους. Ο Αυτοκράτορας, αντί να αναγνωρίσει τη δύναμη του Χριστιανισμού, εξεδήλωνε την οργή του με μεγαλύτερη αγριότητα. Έδωσε διαταγή ο Μαξιμιανός να τους δείξει ο Παντολέων τον τόπο όπου διέμενε ο Ερμόλαος. Και ο Άγιος υπήκουσε μετά χαράς, επειδή εγνώριζεν ότι ο Ερμόλαος θα έφερνε με το μέρος του και άλλους εις την ευσέβειαν. Ήξερε πολύ καλά ότι ο Άγιος Ερμόλαος διέθετε ωραίον λόγον και σύνεσιν και ήτο ικανός να ελκύσει και να διδάξει τους βαρβάρους, όπως πιστεύσουν εις τον αληθινό Θεό.

Η θανάτωση του Ερμολάου, δασκάλου του Αγίου και των δύο άλλων μαρτύρων.

Συνοδευόμενος λοιπόν ο Άγιος Παντολέων από τρεις στρατιώτας που τον εφρουρούσαν, έφθασε εις την οικίαν όπου εκρύπτετο ο Ερμόλαος. Εκτύπησε την πόρτα, και εβγήκε έξω ο Άγιος Ερμόλαος, ο όποιος είπε εις τον Παντολέοντα. «Πώς ήλθες μέχρις εδώ τέκνον μου;» Και εκείνος απήντησε: «Σε καλεί ο βασιλεύς, Κύριε μου, και θέλει να πας προς αυτόν». Και ο Ερμόλαος πάλιν είπε: «Εγώ το ξέρω, ότι επλησίασεν η ώρα μου ν’αποθάνω, διά το όνομα του Χριστού μου, επειδή μου το εφανέρωσε και μου το απεκάλυψε με όραμα που είδα αυτήν την νύκτα».
Οι στρατιώται συνέλαβαν τον Ερμόλαον και άλλους δύο χριστιανούς που ευρίσκοντο μαζί του. Όταν ωδηγήθη ενώπιον του βασιλέως και ηρωτήθη πως ωνομάζετο και εάν είχε μαζί του και άλλους χριστιανούς, ο Άγιος Ερμόλαος απήντησε, με την αλήθεια που τον διέκρινε, ως έξης: «Το όνομα μου είναι Ερμόλαος. Έχω μαζί μου και άλλους δύο χριστιανούς τον Ερμοκράτη και τον Ερμιππο». Τότε διέταξε να τους οδηγήσουν και αυτούς ενώπιον του. Αφού παρουσιάσθησαν τους ηρώτησε: «Εσείς είσθε που παρεπλανήσατε τον Παντολέοντα και ηρνήθη τους θεούς;» Και εκείνοι γεμάτοι τόλμη και θάρρος απήντησαν: Ο Χριστός καλεί κοντά Του τους αξίους».Ο βασιλεύς τότε τους είπε: «Να αφήσετε τους ανόητους και ανωφελείς λόγους σας κατά μέρος, και να με ακούσετε. Συμβουλεύσατε τον Παντολέοντα να θυσιάσει εις τους αθανάτους θεούς, εάν θέλετε βέβαια να σάς έχω φίλους, και υπόσχομαι να σας δώσω αμέτρητα δώρα και αξιώματα». Και εκείνοι απήντησαν. «Μη γένοιτο να συμβουλεύσωμεν κάποιον να χάσει την ψυχή του. Όλοι εμείς οι Χριστιανοί έχομεν μίαν ασάλευτον γνώμην. Καί καλύτερον ν’ αποθάνωμεν με χίλιους θανάτους και με διάφορα βασανιστήρια, παρά να προσκυνήσουμε τα κωφά και αναίσθητα είδωλα». Και όταν ετελείωσαν τα λόγια των αυτά έστρεψαν τα μάτια προς τον ουρανό και προσηυχήθησαν εις τον Κύριον να τους προστατεύσει από τας παγίδας του δαίμονος. Ο Κύριος είσήκουσε την προσευχήν των, και τους εφανερώθη και τους ενδυνάμωσε. Αμέσως έγινε μεγάλος σεισμός εις εκείνον τον τόπον. Ο δε Μαξιμιανός έχων ταραγμένον νουν είπε: «Βλέπετε οι θεοί ωργίσθησαν εξ αιτίας σας και έκαμαν σεισμόν». Και του απεκρίθη ο Άγιος Ερμόλαος. «Αλλ' εάν συμβή να πέσουν κάτω οι θεοί σου τι θα είπης;» Προτού τελειώσει τον λόγο του, έφθασε ένας υπηρέτης του παλατιού και είπεν εις τον βασιλέα: «Μεγαλειότατε, ήλθα να σου αναφέρω ότι οι θεοί έπεσαν κάτω και συνετρίβησαν». Οι τρεις Χριστιανοί εγέλασαν και εχλεύασαν τους φοβερούς θεούς που έσεισαν τη γη και μετά συνετρίβησαν! Ο άσεβης τύραννος έγινε περισσότερο σκοτεινός όπως εκείνοι που τους πονούν τα μάτια και δεν ημπορούν να ιδουν τον ήλιο.
Ετιμώρησε τους τρεις μάρτυρες με διάφορα βασανιστήρια. Αφού διεπίστωσε ότι δεν επρόκειτο να τους πείσει και να υποχωρήσουν, έδωσε εντολή και τους απεκεφάλισαν. Τα λείψανα των τα επήραν Χριστιανοί μυστικά, και τα έθαψαν με πολλή τιμή και ευλάβεια.

Ο μαρτυρικός θάνατος του Άγιου. Η παρουσία του Θεού και η μεγαλοσύνη του Αγίου.

Έκπληκτος αλλά και εξαγριωμένος ο ηγεμόνας, διατάσσει τον αποκεφαλισμό του Αγίου, θαυματουργικώς το ξίφος λυγίζει και αντί αίμα τρέχει γάλα. Τότε οι στρατιώτες αρνούνται να πραγματοποιήσουν το αποτρόπαιο έργο τους, προσκυνούν τη Χάρη του Χριστού και γίνονται Χριστιανοί. Ο Άγιος προσευχήθηκε και τότε ακούστηκε φωνή από τον ουρανό. Ήταν η φωνή του Θεού που του έδωσε το όνομα Παντελεήμων, που σημαίνει τον Άγιο που όλους τους βοηθά και τους ελεεί ακόμη και τους εχθρούς του. Μετά από αυτό το θαύμα, ο ίδιος ο Άγιος ζήτησε να γίνει η εκτέλεση του.
Το Τίμιο Σώμα του Αγίου τάφηκε με τιμές από τους Χριστιανούς. Η εκκλησία μας τιμά την μνήμη του την 27η Ιουλίου. Έκτοτε είναι ο προστάτης Άγιος των αναπήρων, ιδιαίτερα των τυφλών και των χωλών.Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
ΠΗΓΗ:www.orthodox-answers.gr