"Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, καθὼς γνωρίζετε, εἶναι ὄχι μόνον ὁ «φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης»,, ἡ «ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας», τῶν «πιστῶν τὸ στήριγμα», τῶν «ἱερέων ἡ εὐπρέπεια», τῶν «Ἀγγέλων ἡ δόξα καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα», ἀλλ’ εἶναι καὶ ἡ μεγάλη κληρονομία καὶ σφραγὶς τῆς γνησιότητος τῆς κλήσεως ἡμῶν ὡς Χριστιανῶν, ἡ ἐλπὶς καὶ τὸ καύχημά μας.
«Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ μὴ ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» (Γαλ. 6: 14), διακηρύττει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἀσταύρωτος βίος διὰ τοὺς Χριστιανοὺς εἶναι ἀδιανόητος! Δὲν ὑφίσταται! Ὅσοι ἐκλαμβάνουν τὴν χριστιανικὴν ζωὴν ὡς ὑπόθεσιν συναισθηματικῆς πληρώσεως, ἱερῶν συγκινήσεων, ἐνθουσιαστικῶν ἐξάρσεων μέσα εἰς ἕνα «βίον ἀνθόσπαρτον», καὶ μεταφυσικῆς κατόπιν ἐξασφαλίσεως διὰ τὴν αἰωνιότητα, δι’ ἐξόδων ἀποκλειστικῶς τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Μαρτύρων Του, χωρὶς οἱ ἴδιοι νὰ καταβάλουν κόπους, θυσίας, κάποιο τίμημα τέλος πάντων, μετέχοντες ἐνεργῶς εἰς τὰ Παθήματα καὶ τὸν Σταυρὸν τοῦ Σωτῆρος καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, πλανῶνται πλάνην οἰκτράν!
Ὁ Χριστιανισμὸς δὲν εἶναι μία θρησκεία! Ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι ἡ βίωσις τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου! Ἡ Ἐκκλησία δὲν κουράζεται νὰ προσκαλῇ: «Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος»! Εἰς ἐκεῖνο τὸ «γεύσασθε» πρέπει πάντοτε νὰ ὑπονοοῦμε τὸν Σταυρόν, μὲ ὅλας του τὰς συνιστώσας: τὴν δοκιμασίαν, τὸν διωγμόν, τὸν πόνον, τὴν ὀδύνην, τὰ δάκρυα, τὴν ἀγωνίαν, τὴν πικρίαν, τὴν ἀδικίαν, τὴν χλεύην, τὴν ἐγκατάλειψιν, τὸ πένθος, τὴν κένωσιν καὶ τὸν ἴδιον τὸν θάνατον! Ἀλλὰ μέσα ἀκριβῶς εἰς αὐτὸ τὸ πικρότατον «ποτήριον», τὸ ὁποῖον χρειάζεται πολλὴν πίστιν, πολλὴν ὑπομονήν, πολλὴν ταπείνωσιν, πολλὴν ἀγάπην καὶ πολλὴν ἐλπίδα διὰ νὰ καταποθῇ, ὑπάρχει καὶ ἡ Ζωή, τὸ Φῶς, ἡ Χαρά, ἡ Ἀνάστασις, ἡ Αἰωνιότης! «Ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ»! Ὅπως τῆς «Μιᾶς τῶν Σαββάτων», τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως, προηγήθη ἡ Μεγάλη Παρασκευή, καὶ τοῦ Κενοῦ Μνημείου ὁ Γολγοθᾶς, ἀκριβῶς τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ζωὴν τῶν Χριστιανῶν! Διὰ νὰ φθάσωμεν εἰς τὴν δόξαν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ λάβωμεν τὴν κληρονομίαν τοῦ Πατρὸς καὶ νὰ συμβασιλεύσωμεν μὲ τὸν καὶ Παθόντα, καὶ Ταφέντα καὶ Ἀναστάντα Κύριόν μας, ὀφείλομεν νὰ ἀποδεχθῶμεν πλήρως τὸν σταυρὸν τῆς «στενῆς πύλης» καὶ «τεθλιμμένης ὁδοῦ»! Τὸν σταυρὸν τῆς ἐκκοπῆς τοῦ ἰδίου θελήματος, τοῦ περιορισμοῦ τῶν ἐπιθυμιῶν, τῆς θυσίας τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος, τῆς συστολῆς τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τῆς ἀνοχῆς τῶν ἀδυναμιῶν τῶν συνανθρώπων μας, τῆς ὑπομονῆς εἰς τὰς ἀσθενείας καὶ τὰς δυστυχίας τοῦ βίου. Τὸν σταυρὸν τῆς διαρκοῦς μετανοίας καὶ τοῦ κατὰ Θεὸν πένθους διὰ τὴν ἔκπτωσιν καὶ τὴν προσωπικήν μας, ἀλλὰ καὶ τοῦ κόσμου ὅλου!
Εἰς τὸ Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα ἠκούσαμεν τὸν Μέγαν Παῦλον νὰ γράφῃ πρὸς τοὺς Γαλάτας: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι• ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. 2: 20). Αὐτὴ ἡ πλήρης ταύτισις τοῦ Παύλου καὶ ὅλης τῆς ζωῆς του μὲ ἐκείνην τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία καὶ κατέληξεν εἰς τὴν ἀνεπιφύλακτον ἀποδοχὴν τοῦ μαρτυρίου τοῦ αἵματος καὶ τοῦ θανάτου εἰς τὴν Ρώμην χάριν τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τὸ ὑπόδειγμα δι’ ὅλους μας.
Ὅλοι οἱ Ἅγιοι αὐτὸ ἔπραξαν! «Οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ, τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλ. 5: 24). Ἀλλ’ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ σταύρωσις, ἡ στέρησις, ἡ ὑπομονή, τὸ κόστος, ἡ θυσία, τοὺς ὡδήγησεν εἰς τὸ φῶς, τὴν ἄνεσιν, τὴν δόξαν καὶ τὴν χαρὰν τῆς ἁγιότητος!..Καὶ αὐτῶν τὰ βήματα καλούμεθα νὰ ἀκολουθήσωμεν καὶ ἡμεῖς, κλῆρος καὶ λαός, μονάζοντες καὶ οἰκογενειάρχαι, ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι, οἱ πάντες, ἐφ’ ὅσον ἐπιθυμοῦμεν νὰ ὀνομαζώμεθα Χριστιανοί!
Τὸ Γένος μας τοιουτοτρόπως ἐπορεύθη πάντοτε. Ἐβίωσε πλήρως τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ, δι’ αὐτὸ καὶ ἐδοξάσθη καὶ ἀνέδειξε πολλὰς μυριάδας Ἁγίων καὶ ἑκατομμύρια δικαίων καὶ τετελειωμένων ἐν Χριστῷ πνευμάτων. Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοιουτοτρόπως ἠξιώθη νὰ πορευθῇ καὶ πορεύεται μέχρι σήμερον. Πάντοτε ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, πάντοτε «κατάστικτος τοῖς μώλωψι» διὰ τὸν Χριστὸν καὶ διὰ τὰ τέκνα της, πάντοτε καυχωμένη διὰ τὰς θλίψεις καὶ τὰ παθήματά της, διὰ τὴν ἀσθένειαν καὶ τὰς πληγάς της! Πάντοτε ἀποδεχομένη ἐν ὑπακοῇ πίστεως καὶ ὑπομονῆ πολλῇ κάθε σταυρικὴν εὐλογίαν τοῦ οὐρανοῦ! Ἀλλὰ διὰ τοῦτο καὶ εἶναι εἰς θέσιν νὰ βεβαιώσῃ, μὲ τὴν ἀδιάψευστον βεβαίωσιν τοῦ αἵματος τῶν Πατριαρχῶν, τῶν Ἐπισκόπων, τῶν Ἱερέων, τῶν Μοναχῶν καὶ τῶν λαϊκῶν τέκνων της, μὲ τὴν σφραγῖδα τῶν ἱερῶν θλίψεων καὶ τῶν ἱδρώτων καὶ τῶν καμάτων καὶ τῶν ὑπομονῶν, τὴν μεγάλην ἀλήθειαν τῆς πίστεως, τὴν ἀλήθειαν τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου, τὴν ἀλήθειαν τῆς ἀγάπης Του, τὴν ἀλήθειαν τῆς Ἀναστάσεως, τὴν ἀλήθειαν τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ σωτηρίας! Ἀνάλογος, ὡς γνωρίζομεν, εἶναι ἡ ἐμεπειρία καὶ τῆς περιοχῆς σας.
... Κρατήσατε, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, τοὺς ἑαυτούς σας καὶ ἀλλήλους μέσα εἰς τὴν ἁγίαν αὐτὴν σταυροαναστάσιμον ἀτμόσφαιραν, μέχρι τελευταίας ἀναπνοῆς! Μὴ ἀποκάμετε ἀγωνιζόμενοι τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς εὐσεβείας, τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης! Μὴ ἐπαισχυνθῆτε τὸν Σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ, οὔτε τὰ παθήματα καὶ τὰς πληγὰς τοῦ Γένους!
...Τῆς μαρτυρικῆς, λοιπόν, καὶ ἐσταυρωμένης, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἀνάστασιν καταγγελλούσης, καλλιγόνου Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία ἐπὶ πολλοὺς αἰῶνας ἐγαλούχησε καὶ ἔθρεψε καὶ ἤνδρωσε καὶ ἔθαλψεν ἐν Χριστῷ καὶ «εἰς μέτρον ἡλικίας» Αὐτοῦ ἀνέδειξε καὶ ἐσᾶς, μαζὶ μὲ ὅλα τὰ ἄλλα τέκνα της, τὴν εὐλογίαν, τὴν στοργήν, τὸν ἀσπασμὸν καὶ τὴν ἀγάπην σᾶς μεταφέρομεν. Κρατήσατε πάντοτε μίαν θέσιν δι’ αὐτὴν εἰς τὰς προσευχάς σας, γνωρίζοντες ὅτι καὶ τοῦ Πατριάρχου ἡ προσευχή, ἡ εὐχὴ καὶ εὐλογία σᾶς συνοδεύουν ἀδιαλείπτως".
(Αποσπάσματα απο την χθεσινή ομιλία του Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας κ.Βαρθολομαίου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου Ελασσόνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου