Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Μεγάλα ελάχιστα ή μέγιστα μικρά


Σήμερα όλοι μιλούν για πολιτικά. Κρίνουν και ζυγίζουν το αποτέλεσμα. Προλέγουν τα μέλλοντα εν Ελλάδι συμβήναι και τα τοιαύτα. Εγώ θα είμαι λίγο άσχετη, λίγο εκτός τόπου και χρόνου.

"Είναι Πέμπτη πρωί.

Έχω ξυπνήσει πολύ πρωί, όπως είναι το καθημερινό μου πρόγραμμα, για να προλάβω μαγειρέματα, πλυσίματα, απλώματα, συμμαζέματα, πριν φύγω στις 7.20 για το σχολείο. Τελευταία πράξη αυτού του καθημερινού πρωινού κυνηγητού είναι να μαζέψω τα οικιακά μας απορρίμματα και να τα πετάξω τρέχοντας με το κουτσό μου πόδι στον κάδο που απέχει περί τα ογδόντα μέτρα από την αυλόπορτά μας. Η κόρη μου με περιμένει ήδη στο αυτοκίνητο και ξέρω ότι αδημονεί, γι' αυτό έχω αρκετά αγχωθεί.

Την ώρα που διαβαίνω την αυλόπορτα περνά το απορριμματοφόρο για να πάει στην επόμενη "στάση" κάδων. Χωρίς να κάνω κάποιο νόημα ο εργάτης της καθαριότητος κατεβαίνει, έρχεται προς το μέρος μου και μου λέει:

"Καλημέρα, κυρία, δώστε τά μου" και μου παίρνει κυριολεκτικά από τα χέρια τις δυο σακκούλες.

Εντυπωσιάστηκα. Συγκινήθηκα. "

Σ' ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου" του λέω "να ξέρεις είναι πολύ σπουδαίο αυτό που έκανες". Με κοίταζε γελώντας. Το πρόσωπό του έλαμψε κι ας ήταν αξύριστο και ταλαιπωρημένο από την άχαρη δουλειά του".


Η Πέμπτη κύλησε ανάλαφρα και χαρούμενα. Για πολλές ώρες με διακατείχε ευφορία και αισιοδοξία.


Αύριο θα επιδιώξω να βγω την ίδια ώρα για να πω μια θερμή "καλημέρα" στον άγνωστό μου ..."μέγιστο".


Πόσο απλή είναι η χαρά! Πόσο όμορφο θα είναι να την ξαναβάλουμε στη ζωή μας!


πηγή:Τής Σταυρούλας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου