Ευλαβική ανάμνηση Γεράσιμου Πρεβεζιάνου
Δεν υπάρχει ημέρα από τον Οκτώβριο εκείνο του έτους 1994 που να μην έχουμε στη σκέψη μας και να μην φέρνουμε στη μνήμη μας τον αγαπημένο μας φίλο και δάσκαλο Γεράσιμο.
Εμείς που από μικρά παιδιά ήμασταν μαζί του, που κρεμόμασταν από τα χείλη του, που ξεπερνώντας κάθε δυσκολία δεν χάναμε ποτέ τα μαθήματά του στη Σχολή, μα, κυρίως, για τον υποφαινόμενο, τη συντροφιά του και την παρέα του στην εκκλησία, στο σχολείο, στις πολιτιστικές δραστηριότητες.
Για εμάς, που αυτή η σχέση χαράχτηκε βαθιά στην ψυχή μας, που αποτελεί καθημερινό αναβάπτισμα αυτοκριτικής και περισυλλογής, που στοιχειοθετεί πάντα ένα υψηλό σημείο σύγκρισης και αξιολόγησης με ό,τι προϋπήρχε ή ό,τι ακολούθησε.
Για εμάς που ο Γεράσιμος ήταν ο μοναδικός που γνώριζε, αλλά και μπορούσε να κατανοήσει τις ιδιαιτερότητες, τις ιδιοτροπίες μας και την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεσή μας, όχι μόνο στην ψαλτική, αλλά και στις καθημερινές μας σχέσεις και, κατά συνέπεια, δρούσε πάντα εξισορροπητικά.
Για όλους εμάς, μετά από 14 χρόνια ήρθαν κοντά μας τα «ΜΕΛΩΔΗΜΑΤΑ». Αυτή η εκδοτική προσπάθεια για τη διατήρηση στη μνήμη μας αυτών των ιδιαίτερων και εξαίρετων στοιχείων της Εκκλησιαστικής Μουσικής Παράδοσης, που είχε καλλιεργήσει και είχε επιτύχει τη διάδοσή τους ο αείμνηστος δάσκαλος.
Η προσπάθεια της αγαπητής συζύγου του κ. Αγνής Δασκαλάκη είναι αξιέπαινη και άκρως τιμητική, αλλά και η «δουλειά» της Βυζαντινής Χορωδίας Αγρινίου, υπό τη διεύθυνση του κ. Ανδρέα Λανάρα, άκρως ποιοτική και επαινετή.
Δεν είμαι ο καταλληλότερος να μιλήσω για τα μουσικά κείμενα ή το περιεχόμενο των ψηφιακών δίσκων που συνοδεύουν τα «ΜΕΛΩΔΗΜΑΤΑ».
Εκείνο, όμως, που συγκινεί και αγαλλιάζει την ψυχή όλων μας είναι το γεγονός ότι έχουμε και πάλι μαζί μας, κοντά μας, δίπλα μας μια φωνή, έναν άνθρωπο, έναν φίλο που μπορούμε να διαβάζουμε ή να ακούμε οπουδήποτε και οποτεδήποτε.
Και πάνω απ’ όλα, ότι με την έκδοση αυτή διατηρείται αναλλοίωτο το ύφος και η ιδιαίτερη προσέγγιση που είχε - την ακέραια γνήσια και παραδοσιακή – ο αείμνηστος δάσκαλός μας στην Εκκλησιαστική Μουσική.
Ο άνθρωπος αξιώθηκε να γνωρίσει την ηθική χαρά και την ηθική οδύνη, επειδή δεν λησμονεί. Μαρτύριο λοιπόν είναι η μνήμη, αλλά και χάρισμα. Ας φειδωλεύεται η ζωή τα αγαθά της, ας διαψεύδει τις υποσχέσεις της, ας βάζει σε δοκιμασία την υπομονή, τη φιλοτιμία, την εντιμότητα μας .
Τα λιγοστά που μας χαρίζει μπορούμε να τα πολλαπλασιάσουμε, όταν τα αποθησαυρίζουμε στη μνήμη μας και τα αναπολούμε στις δύσκολες ώρες της μοναξιάς και της ερημίας…….ως αληθινά μυρίπνοα άνθη του παραδείσου.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΑΡΔΕΛΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
πηγή: εφημερίδα "Πολιτεία"
Εμείς που από μικρά παιδιά ήμασταν μαζί του, που κρεμόμασταν από τα χείλη του, που ξεπερνώντας κάθε δυσκολία δεν χάναμε ποτέ τα μαθήματά του στη Σχολή, μα, κυρίως, για τον υποφαινόμενο, τη συντροφιά του και την παρέα του στην εκκλησία, στο σχολείο, στις πολιτιστικές δραστηριότητες.
Για εμάς, που αυτή η σχέση χαράχτηκε βαθιά στην ψυχή μας, που αποτελεί καθημερινό αναβάπτισμα αυτοκριτικής και περισυλλογής, που στοιχειοθετεί πάντα ένα υψηλό σημείο σύγκρισης και αξιολόγησης με ό,τι προϋπήρχε ή ό,τι ακολούθησε.
Για εμάς που ο Γεράσιμος ήταν ο μοναδικός που γνώριζε, αλλά και μπορούσε να κατανοήσει τις ιδιαιτερότητες, τις ιδιοτροπίες μας και την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεσή μας, όχι μόνο στην ψαλτική, αλλά και στις καθημερινές μας σχέσεις και, κατά συνέπεια, δρούσε πάντα εξισορροπητικά.
Για όλους εμάς, μετά από 14 χρόνια ήρθαν κοντά μας τα «ΜΕΛΩΔΗΜΑΤΑ». Αυτή η εκδοτική προσπάθεια για τη διατήρηση στη μνήμη μας αυτών των ιδιαίτερων και εξαίρετων στοιχείων της Εκκλησιαστικής Μουσικής Παράδοσης, που είχε καλλιεργήσει και είχε επιτύχει τη διάδοσή τους ο αείμνηστος δάσκαλος.
Η προσπάθεια της αγαπητής συζύγου του κ. Αγνής Δασκαλάκη είναι αξιέπαινη και άκρως τιμητική, αλλά και η «δουλειά» της Βυζαντινής Χορωδίας Αγρινίου, υπό τη διεύθυνση του κ. Ανδρέα Λανάρα, άκρως ποιοτική και επαινετή.
Δεν είμαι ο καταλληλότερος να μιλήσω για τα μουσικά κείμενα ή το περιεχόμενο των ψηφιακών δίσκων που συνοδεύουν τα «ΜΕΛΩΔΗΜΑΤΑ».
Εκείνο, όμως, που συγκινεί και αγαλλιάζει την ψυχή όλων μας είναι το γεγονός ότι έχουμε και πάλι μαζί μας, κοντά μας, δίπλα μας μια φωνή, έναν άνθρωπο, έναν φίλο που μπορούμε να διαβάζουμε ή να ακούμε οπουδήποτε και οποτεδήποτε.
Και πάνω απ’ όλα, ότι με την έκδοση αυτή διατηρείται αναλλοίωτο το ύφος και η ιδιαίτερη προσέγγιση που είχε - την ακέραια γνήσια και παραδοσιακή – ο αείμνηστος δάσκαλός μας στην Εκκλησιαστική Μουσική.
Ο άνθρωπος αξιώθηκε να γνωρίσει την ηθική χαρά και την ηθική οδύνη, επειδή δεν λησμονεί. Μαρτύριο λοιπόν είναι η μνήμη, αλλά και χάρισμα. Ας φειδωλεύεται η ζωή τα αγαθά της, ας διαψεύδει τις υποσχέσεις της, ας βάζει σε δοκιμασία την υπομονή, τη φιλοτιμία, την εντιμότητα μας .
Τα λιγοστά που μας χαρίζει μπορούμε να τα πολλαπλασιάσουμε, όταν τα αποθησαυρίζουμε στη μνήμη μας και τα αναπολούμε στις δύσκολες ώρες της μοναξιάς και της ερημίας…….ως αληθινά μυρίπνοα άνθη του παραδείσου.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΑΡΔΕΛΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
πηγή: εφημερίδα "Πολιτεία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου