Έγραφα κάποτε σ’ ένα στίχο μου “μέσα από σάπιο χώμα ανθίζουν παραδείσια φυτά”.
Η ζωή έχει πολλές εκπλήξεις.
Τα φαινόμενα απατούν.
Ένας αγιορείτης γέροντας έλεγε “συνήθως όσοι μιλούν πολύ περί ηθικής είναι ανήθικοι”.
Η μητέρα του σπουδαία αλλά, όχι τόσο γνωστού αγίου Θεοδώρου του Συκεώτη, ήταν πόρνη.
Οι γέροντες του λίαν ενάρετου παπα-Εφραίμ Κατουνακιώτη ήταν αρκετά δύσκολοι. Δεν τον εμπόδισε αυτό ν’ αγωνισθεί και τελειοποιηθεί.
Συμβαίνει, όπως λέει ο λαός, “από αγκάθι να βγαίνει ρόδο και από ρόδο αγκάθι”. Μα ίσως ο πρόλογός μου αυτός να σύγχυσε κι όχι να ξεκαθάρισε το τι θα ειπωθεί.
Το βιβλίο της κ. Α. Α. Νικολάου επιγράφεται “Ελένη η πόρνη”. Έχει υπότιτλο “ένας άγγελος στην κόλαση”, τον οποίο χρησιμοποιώ ως τίτλο εγώ του αφιλόδοξου αυτού άρθρου.
Πρόκειται για μια μάλλον μυθιστορηματική βιογραφία. Βασίζεται όμως, όπως αναφέρει, σε πραγματικά γεγονότα.
Ο Α. Παπαδιαμάντης έλεγε πως όσες φορές στα διηγήματά του περιέγραφε αληθινές ιστορίες, έβλεπε τους αναγνώστες του βλακοπονήρως χαμογελώντες. Νόμιζαν την αλήθεια της ζωής ψέμα.
Οι εκφάνσεις, τα γεγονότα και οι περιπέτειες της ζωής μερικές φορές είναι πιο ασύλληπτες και από μυθιστορηματικές φαντασίες.
Στο παρόν βιβλίο, που τυπώθηκε στη Λεμεσό το 2007 κι έχει 300 σελίδες, περιγράφεται η ζωή ενός ωραίου κοριτσιού από χωριό της Πάφου, που δεκαπεντάχρονο βιάσθηκε από τον πατέρα του, με τη συνεργασία της μητέρας του, και κατόπιν εγκαταλείφθηκε σε πλατεία της Λεμεσού, όπου παρελήφθη σε οίκο ανοχής και κύλησε στο βούρκο της αμαρτίας επί πολλά χρόνια γνωρίζοντας όλη την ανθρώπινη αθλιότητα, αγριότητα, βαρβαρότητα, εκμετάλλευση, παρανομία και υποκρισία.
Μέσα από πολλές, πικρές και φοβέρες περιπέτειες, κύλησε η ζωή μιας γυναίκας, που σίγουρα ήταν πλασμένη για πολλά ανώτερα πράγματα.
Παρά τη σήψη, την κακία, την απάτη και το δόλο που υπέμεινε, διατήρησε στο βάθος της καρδιάς της μια αδιανόητη καθαρότητα και αθωότητα, που δεν τη συναντάς αλλού που θα θεωρούσες σίγουρη.
Της έκαναν κακό και ποτέ δεν έκανε.
Πολλές φορές έκανε το καλό, μάλιστα με κόστος και ρίσκο και κίνδυνο δικό της. Απορεί κανείς πώς φυλάγεται χρυσός κάτω από τον μπρούντζο. Δεν αγάπησε την αμαρτία, την υπέμεινε. Δεν αισθανόταν ηδονή μα οδύνη.
Στάθηκε όπως λέγουν άτυχη στη ζωή. Διατήρησε όμως σίγουρα μια καρδιά ανέπαφη.
Η κοινωνία την απόρριψε χλευάζοντάς την.
Δεν την ήθελε κανείς.
Ο Θεός δεν την εγκατέλειψε.
Αγαπούσε τη γιαγιά της, που μικρή την αγάπαγε. Αγάπησε έναν άνδρα μόνο, που δεν μπόρεσε να τον κρατήσει κοντά της. Συγχώρεσε τους γονείς της. Μετανόησε. Εξομολογήθηκε. Έκλαψε πολύ. Λένε πως ζει.
Τα έσοδα του βιβλίου είναι για την ίδρυση οίκου φιλοξενίας καταφρονεμένων γυναικών.
Αξίζει κάθε συμπαράσταση.
Αξίζει να μελετήσετε το βιβλίο αυτό.
Δεν θα το μετανιώσετε.
Δεν θα χάσετε καθόλου καιρό.
Κι αν κάποιος πει: στο σχήμα σας δεν επιτρέπεται ν’ ασχολείσθε με τέτοια υποκείμενα, δεν θα φοβηθώ να του πω πως είδα στη ζωή μου αγγέλους που ήταν δαίμονες.
Η Ελένη υπήρξε ένας άγγελος στην κόλαση. Ένας πληγωμένος άγγελος, ένας ωραίος άγγελος.
Το τελευταίο μου βιβλίο επιγράφεται ο όσιος τελώνης και ο άγιος άσωτος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου