Χαίροις της Ζακύνθου θείος βλαστός, και μονής Στροφάδων, ο ακοίμητος οφθαλμός, ω Διονύσιε.

Του διδασκάλου Χριστού
εν Ευαγγελίω ακούσας λέγοντος,
εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί έσται
εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις,
ευκαίρως τω έργω μαθητής ανεδείχθης
δόκιμος αγιώτατε Πάτερ,
τον γαρ πικρώ θανάτω του βίου στερήσαντα
Κωνσταντίνον σου τον γνήσιον σύγγονον,
γλυκυτάτοις σου τρόποις υπεδέξω γλυκύθυμε,
θυμού διωκόντων τον δε ρυσάμενος,
εν αποκρύφω τηρήσας,
και αντί θανάτου, το ζην ανταπέδωκας`
έργον όντως παράδοξον,
και υπέρ φύσιν ειργάσω μνησίθεε,
τοις πέρασι πολυθρύλλητον,
και ψυχής γενναίας και φιλοθέου αντάξιον`
διό παρρησίαν έχων προς Κύριον Ιεράρχα πανεύφημε,
εκτενώς ικέτευε,
ειρήνην πλουσίαν δωρηθήναι τη πόλει σου,
τη αγλαοφανώς εκτελούση
την λαμπράν και πανέορτον μνήμην σου.