Εκκλησία μετανοημένων και μοντανισμός

Τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού,
υπήρχε μια αίρεση, του μοντανισμού, που κήρυτε ότι η Εκκλησία έπρεπε να αποτελείται αποκλειστικά και μόνο απο τέλειους, απο αγίους και απαιτούσε την απομάκρυνση απο τους κόλπους της Εκκλησίας όλων των αμαρτωλών,
των μή αγίων.

Για τους μοντανιστές η Εκκλησία ήταν μιά κοινότητα που είχε λάβει ειδικά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.

Η χριστιανική συνείδηση καταδίκασε τον μοντανισμό και αντέταξε στη θέση αυτή την Εκκλησία των μετανοημένων αμαρτωλών.

Οι Άγιοι είναι το προπύργιο και το στήριγμα της Εκκλησίας,
αλλά δεν την αποτελούν αποκλειστικά και μόνο αυτοί.

Ολόκληρη η ανθρωπότητα, η ανθρωπότητα που ζητάει τη σωτηρία της, ανήκει στην Εκκλησία, σε όποιο βαθμό τελειότητας και άν βρίσκεται.

Η επι γής Εκκλησία είναι στρατευομένη Εκκλησία, που αγωνίζεται εναντίον του κακού και της αμαρτίας, αλλά δεν είναι ακόμη η θριαμβεύουσα Εκκλησία.

Ο ίδιος ο Χριστός συναναστρεφόταν με πόρνες και αμαρτωλούς, προκαλώντας τη μήνη των φαρισαίων. Και η Εκκλησία του Χριστού πρέπει να μοιάζει στον Χριστό, δεν πρέπει να είναι μόνο με τους τελείους, πρέπει να είναι
και με εκείνους που χάνονται.

Ένας Χριστιανισμός που δεν αναγνωρίζει παρά μόνο τελείους, είναι ένας φαρισαικός χριστιανισμός. Η επιείκια, η συμπάθεια, η αγάπη προς τον πλησίον, με όλες τις αδυναμίες και τις αμαρτίες του, είναι το εργο της χριστιανικής αγάπης
και ο δρόμος προς την τελειότητα.

Νικολάου Μπερντιαέφ
"Για την αξία του Χριστιανισμού και την απαξία των χριστιανών"

Την μετάφραση εκ του Γαλλικού την έχει κάνει
ο αγαπητός και εκλεκτός π.Χρήστος Καραγεώργος