Ιερού Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας:Πώς θα θεραπευθή ο παράλυτος εαυτός μας

Ό,τι έκαμε ο Κύριος στην περίπτωση του παραλυτικού,
-της σημερινής ευαγγελικής περικοπής-
κάνει και με τις ψυχικές μας αρρώστιες.

Όχι μόνο μας ελευθερώνει απο τις αμαρτίες,
αλλά μας εμποτίζει και με δύναμη για να εκτελέσουμε τις εντολές.

Και εγώ, λοιπόν, που είμαι παράλυτος, μπορεί να θεραπευθώ.

Γιατί και τώρα ο Χριστός είναι στην Καπερναούμ,
που σημαίνει οίκος παρακλήσεως.

Με αυτή την έννοια ο Χριστός είναι στην Εκκλησία.

Γιατί η Εκκλησία είναι ο οίκος του Παρακλήτου.

Εγώ είμαι παράλυτος,
επειδή οι δυνάμεις που έχω για την τέλεση του καλού,
είναι ανενέργητες και ακίνητες.

Άν όμως σηκωθώ απο τους τέσσερις Ευαγγελιστές
και οδηγηθώ μπροστά στον Κύριο, τότε θα ακούσω να μου λέγη:

"Παιδί μου"(γίνομαι υιός του Θεού, όταν εργάζωμαι τις εντολές του),
και "θα σού συγχωρεθούν οι αμαρτίες".

Πώς όμως θα οδηγηθώ μπροστά στον Ιησού;

"Άν χαλάσουν τη στέγη".

Ποιά είναι η στέγη;

Είναι ο νούς, που βρίσκεται ψηλότερα απο μέσα μας.

Ο νούς μας έχει πολύ χώμα και κεραμίδια,
εννοώ δηλαδή τα γήινα πράγματα.

Όταν όλα αυτά απομακρυνθούν και γκρεμισθή μέσα μας
η δύναμις του νού και ελευθερωθή,
τότε και εγώ θα χαλασθώ, δηλαδή θα ταπεινωθώ...

Τότε λοιπόν θα γιατρευθώ και θα σηκώσω το κρεβάτι μου,
δηλαδή το σώμα, και θα το κινήσω στην πράξη των εντολών.

Γιατί, δεν φτάνει μόνο να ξυπνήσουμε απο την αμαρτία
και να αισθανθούμε ότι αμαρτάνουμε,
αλλά πρέπει να σηκώσουμε το κρεβάτι,
δηλαδή το σώμα, για την πράξη του καλού.