Δεν θα πούμε κάτι το πρωτότυπο και πρωτάκουστο αν πούμε ότι ο ιερός θεσμός
το γάμου κλυδωνίζεται σοβαρά και στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια.
Οι νέοι τον θεωρούν μεγάλη δέσμευση και φυλάκιση.
Προτιμούν τις ελεύθερες και πρόσκαιρες σχέσεις ή την ελεύθερη συμβίωση. Δυστυχώς, ο γάμος κατάντησε συναλλαγή. Ο σκοπός το γάμου που είναι η γνωριμία και η αγάπη των προσώπων και η κάθε αλληλοβοήθεια λησμονήθηκε.
Θα μου πείτε, ένας καλόγερος τι δουλειά έχει ν’ ασχολείται με αυτά τα θέματα;
Γράφουμε από πόνο και αγάπη.
Το μυστήριο του γάμου στην εκκλησία έχει γίνει μια ωραία κοινωνική εκδήλωση, προς επίδειξη ρούχων νέας μόδας και ακριβών κοσμημάτων.
Πανάκριβα νυφικά, λουλούδια, φωτογραφίες, βιντεολήψεις,
γεύματα και δείπνα με μεγάλο κόστος.
Μπορεί βεβαίως ένας γάμος να γίνει και σ’ ένα εκκλησάκι με λίγο κόσμο, περιορισμένους καλεσμένους, ησυχία και την ευλογία του Θεού πλούσια,
δίχως σχεδόν κανένα κόστος.
Είναι ένα άλλο σοβαρό θέμα, αν έχει νόημα να παντρεύεται κανείς στην εκκλησία, αν δεν πιστεύει διόλου στον Θεό, μόνο και μόνο για να μην στεναχωρηθεί η μητέρα ή η γιαγιά, για το έθιμο, για τα μάτια του κόσμου, για το τι θα πει ο κόσμος,
προς κοσμική επίδειξη.
Δεν νομίζουμε ότι έχει κάποιο νόημα να παντρεύεται κανείς στην εκκλησία,
μην πιστεύοντας καθόλου στη χάρη του ιερού μυστηρίου.
Είναι σαν να κοροϊδεύει και να παίζει. Ένας όμως που θέλει να λέγεται και να είναι πιστός αληθινός, δεν επιτρέπεται να οδηγείται στο δημαρχιακό γραφείο
για να ενωθεί με το πρόσωπο που αγαπά.
Δυστυχώς, μερικοί προτού παντρευτούν σκέπτονται το διαζύγιο.
Έτσι αργά ή γρήγορα έρχεται. Είναι πολύ πικρές οι στατιστικές.
Μιλούν για διαζύγιο που φθάνουν στην Ελλάδα στο 60%.
Οι άνθρωποι έχουν γίνει τελείως ανυπόμονοι.
Δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Λησμονούν εύκολα και σύντομα υποσχέσεις ισόβιας αγάπης. Δεν λέγω ότι δεν υπάρχουν προβλήματα και μάλιστα αρκετά σοβαρά. Δεν λύνονται όμως όλα τα προβλήματα με το διαζύγιο.
Όταν υπάρχουν και μικρά παιδιά, τα προβλήματα αυξάνουν. Πληγώνονται αθώες ψυχές, δακρύζουν πρόσωπα, παιδάκια γίνονται νευρικά, αγχωτικά,
μειονεκτικά, με μαθησιακές δυσκολίες.
Διαζύγιο με χαρά δεν υπάρχει κανένα.
Συχνά τα διαζύγια, πέρα από τις νομικές τριβές, έχουν άσχημη κατάληξη.
Τουλάχιστον στον αναπόφευκτο χωρισμό ας υπάρχει ένα πολιτισμένο κλίμα, μια ελάχιστη έστω ανθρωπιά κι ευγένεια. Τ’ ατέλειωτα διαζύγια για διατροφές των παιδιών, τσακωμοί, καβγάδες, απειλές και ύβρεις καταματώνουν τις καρδιές όλων.
Κρίμα να καταρρακώνονται συνειδήσεις, αξιοπρέπειες, σχέσεις, συζύγων και τέκνων. Είναι τραγικό η μητέρα να κατηγορεί στα παιδιά τον πατέρα ή και το αντίθετο.
Να καταντούν τα παιδιά κάτι ως αποσκευές,
το ένα Σαββατοκύριακο στον ένα και το άλλο στον άλλο.
Να γίνονται τα παιδιά ασπίδα ή κοντάρι του ενός για τον άλλο.
Οι ειδικοί παιδοψυχολόγοι μιλούν καθαρά για ολέθριες συνέπειες
εξ όλων αυτών στις ψυχές των παιδιών.
Τραυματίζονται για πάντα ψυχές παιδικές εξαιτίας εγωισμών των μεγάλων.
Δεν κάνω τον έκτακτο ιεροκήρυκα από την ασφάλεια της μακρινής ησυχίας μου.
Μα μήπως θα πρέπει να δούμε κάποτε λίγο βαθύτερα τα πράγματα;
Να μην τα ρίχνουμε συνεχώς τα βάρη μόνο στους άλλους,
αλλά να δούμε πιο αυστηρά τον εαυτό μας;
Να κάνουμε λίγο περισσότερο υπομονή;
Ν’ αγαπήσουμε πιο αληθινά;
πηγή:
Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
το γάμου κλυδωνίζεται σοβαρά και στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια.
Οι νέοι τον θεωρούν μεγάλη δέσμευση και φυλάκιση.
Προτιμούν τις ελεύθερες και πρόσκαιρες σχέσεις ή την ελεύθερη συμβίωση. Δυστυχώς, ο γάμος κατάντησε συναλλαγή. Ο σκοπός το γάμου που είναι η γνωριμία και η αγάπη των προσώπων και η κάθε αλληλοβοήθεια λησμονήθηκε.
Θα μου πείτε, ένας καλόγερος τι δουλειά έχει ν’ ασχολείται με αυτά τα θέματα;
Γράφουμε από πόνο και αγάπη.
Το μυστήριο του γάμου στην εκκλησία έχει γίνει μια ωραία κοινωνική εκδήλωση, προς επίδειξη ρούχων νέας μόδας και ακριβών κοσμημάτων.
Πανάκριβα νυφικά, λουλούδια, φωτογραφίες, βιντεολήψεις,
γεύματα και δείπνα με μεγάλο κόστος.
Μπορεί βεβαίως ένας γάμος να γίνει και σ’ ένα εκκλησάκι με λίγο κόσμο, περιορισμένους καλεσμένους, ησυχία και την ευλογία του Θεού πλούσια,
δίχως σχεδόν κανένα κόστος.
Είναι ένα άλλο σοβαρό θέμα, αν έχει νόημα να παντρεύεται κανείς στην εκκλησία, αν δεν πιστεύει διόλου στον Θεό, μόνο και μόνο για να μην στεναχωρηθεί η μητέρα ή η γιαγιά, για το έθιμο, για τα μάτια του κόσμου, για το τι θα πει ο κόσμος,
προς κοσμική επίδειξη.
Δεν νομίζουμε ότι έχει κάποιο νόημα να παντρεύεται κανείς στην εκκλησία,
μην πιστεύοντας καθόλου στη χάρη του ιερού μυστηρίου.
Είναι σαν να κοροϊδεύει και να παίζει. Ένας όμως που θέλει να λέγεται και να είναι πιστός αληθινός, δεν επιτρέπεται να οδηγείται στο δημαρχιακό γραφείο
για να ενωθεί με το πρόσωπο που αγαπά.
Δυστυχώς, μερικοί προτού παντρευτούν σκέπτονται το διαζύγιο.
Έτσι αργά ή γρήγορα έρχεται. Είναι πολύ πικρές οι στατιστικές.
Μιλούν για διαζύγιο που φθάνουν στην Ελλάδα στο 60%.
Οι άνθρωποι έχουν γίνει τελείως ανυπόμονοι.
Δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Λησμονούν εύκολα και σύντομα υποσχέσεις ισόβιας αγάπης. Δεν λέγω ότι δεν υπάρχουν προβλήματα και μάλιστα αρκετά σοβαρά. Δεν λύνονται όμως όλα τα προβλήματα με το διαζύγιο.
Όταν υπάρχουν και μικρά παιδιά, τα προβλήματα αυξάνουν. Πληγώνονται αθώες ψυχές, δακρύζουν πρόσωπα, παιδάκια γίνονται νευρικά, αγχωτικά,
μειονεκτικά, με μαθησιακές δυσκολίες.
Διαζύγιο με χαρά δεν υπάρχει κανένα.
Συχνά τα διαζύγια, πέρα από τις νομικές τριβές, έχουν άσχημη κατάληξη.
Τουλάχιστον στον αναπόφευκτο χωρισμό ας υπάρχει ένα πολιτισμένο κλίμα, μια ελάχιστη έστω ανθρωπιά κι ευγένεια. Τ’ ατέλειωτα διαζύγια για διατροφές των παιδιών, τσακωμοί, καβγάδες, απειλές και ύβρεις καταματώνουν τις καρδιές όλων.
Κρίμα να καταρρακώνονται συνειδήσεις, αξιοπρέπειες, σχέσεις, συζύγων και τέκνων. Είναι τραγικό η μητέρα να κατηγορεί στα παιδιά τον πατέρα ή και το αντίθετο.
Να καταντούν τα παιδιά κάτι ως αποσκευές,
το ένα Σαββατοκύριακο στον ένα και το άλλο στον άλλο.
Να γίνονται τα παιδιά ασπίδα ή κοντάρι του ενός για τον άλλο.
Οι ειδικοί παιδοψυχολόγοι μιλούν καθαρά για ολέθριες συνέπειες
εξ όλων αυτών στις ψυχές των παιδιών.
Τραυματίζονται για πάντα ψυχές παιδικές εξαιτίας εγωισμών των μεγάλων.
Δεν κάνω τον έκτακτο ιεροκήρυκα από την ασφάλεια της μακρινής ησυχίας μου.
Μα μήπως θα πρέπει να δούμε κάποτε λίγο βαθύτερα τα πράγματα;
Να μην τα ρίχνουμε συνεχώς τα βάρη μόνο στους άλλους,
αλλά να δούμε πιο αυστηρά τον εαυτό μας;
Να κάνουμε λίγο περισσότερο υπομονή;
Ν’ αγαπήσουμε πιο αληθινά;
πηγή:
Εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου