π.Μιχαήλ Καρδαμάκης:"...Γενικώτερα οι ενορίες μας αντιπροσωπεύουν το ήθος μιάς Εκκλησίας, που δεν σταυρώνεται αλλά σταυρώνει"

Το ήθος των ενοριών μας,
άν μπορούμε να μιλήσουμε για ένα τέτοιο πράγμα,
διαμορφώνεται κυρίως απο το ήθος των ιερέων μας,
τον τρόπο της ιερατικής ή ποιμαντικής υπάρξεώς τους.

Και άν αυτό το ήθος προκαλεί ερωτηματικά,
είναι γιατί εκφράζει αυτό το οποίο μας απελπίζει και στο οποίο επιμένουμε, την εικονική δηλαδή πραγματικότητα της ιερωσύνης.

Πρόκειται για την εφημεριακή, την παγερή και υπαλληλική,
την πλήρως αντικειμενοποιημένη
και κοινωνικοποιημένη πραγματικότητα της ιερωσύνης.

Εκείνης που επιτηδείως αποβάλλει το ποιμαντικό της χάρισμα,
αυτό δηλαδή που συνιστά τη χριστιανική ιδιαιτερότητα
και μοναδικότητά της και που στην ανάδειξή του απαιτεί ώς τίμημα την ίδια την υπαρξή μας, τη θυσία μας υπέρ παντός ανθρώπου.

Γενικώτερα οι ενορίες μας αντιπροσωπεύουν το ήθος μιάς Εκκλησίας,
που δεν σταυρώνεται αλλά σταυρώνει,
ή που απολαμβάνει, αδιαφορούσα για τον συγκεκριμένο άνθρωπο,
τα ιστορικά προνόμιά της,
αγνοούσα ότι ο Κύριος με την αυτοπαράδοσή Του εις θάνατον παρέδωσε μιάν Εκκλησία που η πραγματοποίησή της είναι συνυφασμένη με τον καθημερινό θάνατό της, για να ζήσει ο κόσμος.

Άν η Εκκλησία δεν πραγματοποιείται στην ενορία και άν η ενορία δεν σαρκώνει την Εκκλησία ώς αναμονή του μέλλοντος
και όχι ώς καύχηση του παρελθόντος,
ώς ζύμη μεταμορφώσεως του εκάστοτε παρόντος
δια του οριστικώς Εσχάτου,
τότε η σωτηρία έν Χριστώ,
που δεν είναι έξω της Εκκλησίας και που όλοι ζητούμε
ώς απάντηση στην τραγωδία της υπάρξεω,
αντικαθίσταται απο το άγχος της αμφίβολης επιλύσεως
των τρεχόντων ζητημάτων.