“Ἀθανάσιον ἐπαινῶν, ἀρετήν ἐπαινέσομαι”, εἶπεν ἄλλος μέγας τῆς Ἐκκλησίας Πατήρ.
Καί εἶχεν ἀπόλυτον δίκαιον, διότι εἰς τό πρόσωπον τοῦ Ἀθανασίου Ἀλεξανδρείας εἰκονίζετο μέχρι ταυτίσεως ἡ ἀρετή.
Ὄχι ἡ ἀφῃρημένη καί ἀόριστος ἀρετή τῶν φιλοσόφων, ἀλλ᾽ ἡ ἁγία εὐαγγελική, ἡ χριστιανική ἀρετή, εἰς ὅλας της τάς ἐκφάνσεις!
Πίστιν ζητοῦμεν; Κανών ὁ Ἀθανάσιος!
Ὑπομονήν ζητοῦμεν; Τύπος ὁ Ἀθανάσιος!
Ἁγνότητα ζητοῦμεν; Ὑπογραμμός ὁ Ἀθανάσιος!
Ἀγάπην ζητοῦμεν; Ἐκμαγεῖον ὁ Ἀθανάσιος!
Παρρησίαν καί Ὁμολογίαν Χριστοῦ ζητοῦμεν; Ὑπόδειγμα ὁ Ἀθανάσιος!
Βίωσιν καθημερινήν τοῦ Εὐαγγελίου ζητοῦμεν; Εἰκών ὁ Ἀθανάσιος!
Ὀρθοδοξίαν ζητοῦμεν; Στύλος αὐτῆς καί προστάτης καί μεγαλόφωνος κήρυξ καί μάρτυς πιστός ὁ Ἀθανάσιος!
Ἀποστολικόν χαρακτῆρα καί ἦθος καί φρόνημα ζητοῦμεν; Ἰδού ὁ Ἀθανάσιος,
“Τρίτος καί δέκατος” ὄντως “τῶν Ἀποστόλων”, ὅπως φιλοτιμοῦνται φημιζόμενοι οἱ διάδοχοί του εἰς τόν Ἀποστολικόν Θρόνον τοῦ Ἁγίου Μάρκου, προδήλως διά νά ἐνθυμοῦνται τόν Ἀθανάσιον καί νά ἐπακολουθοῦν ἐν παντί ἐπί τά ἴχνη αὐτοῦ.
Τόν ἔχομεν ἐνώπιόν μας ὄχι ὡς ἱστορικήν μνήμην, ὅπως λόγου χάριν ἔχομεν τόν Μέγαν Ἀλέξανδρον ἤ ὁποιονδήποτε ἄλλον Μέγαν τῆς ἱστορίας, ἀλλά τόν ἔχομεν ἐν μέσῳ ἡμῶν ζῶντα, κινούμενον, διδάσκοντα, εὐλογοῦντα καί ἁγιάζοντα ἡμᾶς.
Ὁσάκις ἀπαγγέλλομεν τό Σύμβολον τῆς Πίστεως, μέχρι καί τοῦ ἑβδόμου ἄρθρου, τήν φωνήν, τήν διδασκαλίαν καί τήν ὁμολογίαν τοῦ Ἀθανασίου διακηρύττομεν, δοθέντος ὅτι αὐτός ὑπῆρξεν ὁ στύλος τῆς Ἁγίας Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἐπί τῆς ἰδικῆς του, κυρίως, θεολογίας ἐβασίσθη ὁ ὅρος τῆς Πίστεως αὐτῆς καί ἡ ὁμολογία τῆς ἀληθοῦς Θεότητος τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ὁμοουσίου Του πρός τόν Πατέρα.
Ἀθανάσιος εἰς τήν Πρώτην, μέ τήν Θεολογίαν τοῦ Υἱοῦ καί Γρηγόριος ὁ Θεολόγος εἰς τήν Δευτέραν, μέ τήν Θεολογίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἰδού οἱ δύο θεολογικοί πνεύμονες τοῦ εὐσεβοῦς δόγματος τῶν ὀρθοδόξων, ὅπως τοῦτο διατυποῦται καί διακηρύσσεται εἰς τό Σύμβολον Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως!
Ἀλλά ἔχομεν καί βιβλιοθήκην ὁλόκληρον ἱερῶν συγγραμμάτων
τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου.
Γέρων καί πνευματικός Πατήρ καί ὁδηγός τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου ὑπῆρξεν ὁ ἥρως καί πολιστής τῆς ἐρήμου, ἐπίσης Μέγας, Ἀντώνιος, τόν ὁποῖον ἑωρτάσαμεν, μαζί μέ τόν Νεομάρτυρα Ἅγιον Γεώργιον.
Ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος ἐβίωσε τό Εὐαγγέλιον, ἤσκησε τήν χριστιανικήν ἀρετήν μέ κάθε ἐπιμέλειαν, καθωδήγησε πλείστας ψυχάς, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τόν Ἀθανάσιον, ὡδήγησεν εἰς τόν Χριστόν καί εἰς τήν αἰώνιον ζωήν παμπόλλους, ἀλλά δέν ἀφῆκεν ὄπισθέν του συγγράμματα διά τούς ἐπιγενομένους.
Ὁ Ἀθανάσιος, ἀντιθέτως, ἀφῆκε εἰς ἡμᾶς τά θεόσοφα βιβλία του, τά ὁποῖα ἔχομεν τήν εὐκαιρίαν νά μελετῶμεν καί νά σπουδάζωμεν καί οὕτω μᾶς καθοδηγεῖ δι᾽ αὐτῶν εἰς τήν ἀκρίβειαν τῆς πίστεως καί εἰς αὐτόν τόν Χριστόν.
Ἀλλά, ἔχομεν ἀκόμη τόν Ἀθανάσιον, ζῶντα ἐν μέσῳ ἡμῶν, ὅπως καί ὅλους τούς Ἁγίους διότι μετέχει τῆς αἰωνίας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, παρατείνει τόν Χριστόν μέχρις ἡμῶν, φανερώνει τήν ἐνέργειαν τοῦ Παρακλήτου εἰς τήν καρδίαν καί εἰς τήν ζωήν μας, τόσον τήν σύνολον ἐκκλησιαστικήν, ὅσον καί τήν προσωπικήν, εἰς τό ποσοστόν, κατά τό ὁποῖον τόν ἀκολουθοῦμεν εἰς τήν συνέπειαν καί τήν ἀλήθειαν τῆς πίστεως καί εἰς τόν εἰλικρινῆ πόθον Χριστοῦ.
Τόν ἔχομεν ἀκόμη ζῶντα μέ τά θαύματά του, τά σημεῖα τῆς ἐν-Χριστώσεώς του καί τῆς κατά χάριν Θεοῦ θεώσεώς του.
Απόσπασμα Ὁμιλίας τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος κατά τόν ἑσπερινόν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου ἐν τῷ πανηγυρίζοντι Ἱερῷ Μητροπολιτικῷ Ναῷ Ἰωαννίνων
(Ἰωάννινα, 17 Ἰανουαρίου 2005).
πηγή:"Είς Κοπάνους"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου