Κύριε͵ θέλω σωθῆναι͵ καὶ οὐκ ἐῶσί με οἱ λογισμοί·
τί ποιή σω ἐν τῇ θλίψει μου; πῶς σωθῶ;
Καὶ μικρὸν διανα στὰς ἐπὶ τὰ ἔξω͵ θεωρεῖ τινα ὁ Ἀντώνιος ὡς ἑαυτὸν͵ καθεζόμενον καὶ ἐργαζόμενον͵ εἶτα ἀνιστάμενον ἀπὸ τοῦ ἔργου καὶ προσευχόμενον͵ καὶ πάλιν καθεζόμενον καὶ τὴν σειρὰν πλέκοντα͵ εἶτα πάλιν εἰς προσευχὴν ἀνιστάμενον· ἦν δὲ ἄγγελος Κυρίου͵ ἀποσταλεὶς πρὸς διόρθωσιν καὶ ἀσφάλειαν Ἀντωνίου.
Καὶ ἤκουσε τοῦ ἀγγέλου λέγοντος·
Οὕτως ποίει͵ καὶ σώζῃ.
Ὁ δὲ τοῦτο ἀκούσας͵ πολλὴν χαρὰν ἔσχε καὶ θάρσος͵
καὶ οὔτως ποιῶν ἐσώζετο.
........
Ὁ αὐτὸς ἀββᾶς Ἀντώνιος͵ ἀτενίσας πρὸς τὸ βάθος τῶν τοῦ Θεοῦ κριμάτων͵ ᾔτησε λέγων·
Κύριε͵ πῶς τινες ὀλιγόβιοι ἀποθνήσκουσι͵ τινὲς δὲ ὑπεργηρῶσι; καὶ διατί τινὲς μὲν πένονται͵ ἄλλοι δὲ πλουτοῦσι; καὶ πῶς ἄδικοι μὲν πλουτοῦσι͵ δίκαιοι δὲ πένονται;
῏Ηλθε δὲ αὐτῷ φωνὴ λέγουσα· Ἀντώνιε͵ σεαυτῷ πρόσεχε· ταῦτα γὰρ κρίματα Θεοῦ εἰσι͵ καὶ οὐ συμφέρει σοι αὐτὰ μαθεῖν.
........
Ἠρώτησέ τις τὸν ἀββᾶν Ἀντώνιον͵ λέγων·
Τί φυλάξας τῷ Θεῷ εὐαρεστήσω; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ γέρων εἶπεν· ἃ ἐντέλλομαί σοι φύλαξον· ὅπου δὲ ἂν ἀπέρχῃ͵ τὸν Θεὸν ἔχε πρὸ ὀφθαλμῶν σου πάντοτε· καὶ ὅπερ ἂν πράττεις͵ ἔχε ἐκ τῶν ἁγίων Γραφῶν τὴν μαρτυρίαν· καὶ ἐν οἵῳ δ΄ ἂν καθέζῃ τόπῳ͵ μὴ ταχέως κινοῦ.
Τὰ τρία ταῦτα φύλαξον͵ καὶ σώζῃ.
........
Ὁ αὐτὸς εἶπεν·
Οὐδεὶς ἀπείραστος δυνήσεται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ἔπαρον γὰρ͵ φησὶ͵ τοὺς πειρασμοὺς͵ καὶ οὐδεὶς ὁ σωζόμενος.
........
Ἠρώτησεν ὁ ἀββᾶς Παμβὼ τὸν ἀββᾶν Ἀντώνιον·
Τί ποιήσω; Λέγει αὐτῷ ὁ γέρων·
Μὴ ἔσο πε ποιθὼς τῇ δικαιοσύνῃ σου͵ μηδὲ μεταμελοῦ ἐπὶ πράγματι παρελθόντι͵ καὶ ἐγκρατὴς γενοῦ γλώσσης καὶ κοιλίας.
........
Εἶπεν ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος·
Εἶδον πάσας τὰς παγίδας τοῦ ἐχθροῦ ἡπλωμένας ἐπὶ τῆς γῆς·
καὶ στενάξας εἶπον·
Τίς ἄρα παρέρχεται ταύτας;
Καὶ ἤκουσα φωνῆς λεγούσης μοι·
Ἡ ταπεινοφροσύνη.
........
Εἶπε πάλιν͵
ὅτι Εἰσί τινες κατατρίψαντες τὰ ἐαυτῶν σώματα ἐν ἀσκήσει͵ καὶ διὰ τὸ μὴ ἐσχηκέ ναι αὐτοὺς διάκρισιν͵ μακρὰν τοῦ Θεοῦ γεγόνασιν.
........
Εἶπεν πάλιν͵
ὅτι Ἐκ τοῦ πλησίον ἐστὶν ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος.
Ἐὰν γὰρ κερδήσωμεν τὸν ἀδελφὸν͵ τὸν Θεὸν κερδαίνομεν· ἐὰν δὲ σκανδαλίσωμεν τὸν ἀδελφὸν͵ εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνομεν.
........
Εἶπε πάλιν·
Ὥσπερ οἱ ἰχθύες ἐγχρονίζον τες τῇ ξηρᾷ τελευτῶσιν͵ οὕτως καὶ οἱ μοναχοὶ͵ βρα δύνοντες ἔξω τοῦ κελλίου͵ ἢ μετὰ κοσμικῶν διατρί βοντες͵ πρὸς τὸν τῆς ἡσυχίας τόνον ἐκλύονται.
Δεῖ οὖν͵ ὥσπερ τὸν ἰχθὺν εἰς τὴν θάλασσαν͵ οὕτως καὶ ἡμᾶς εἰς τὸ κελλίον ἐπείγεσθαι͵ μήποτε βραδύνοντες ἔξω ἐπιλαθώμεθα τῆς ἔνδον φυλακῆς.
........
Παρέβαλόν ποτε γέροντες τῷ ἀββᾷ Ἀντωνίῳ͵ καὶ ἦν ὁ ἀββᾶς Ἰωσὴφ μετ΄ αὐτῶν. Καὶ θέλων ὁ γέρων δοκιμάσαι αὐτοὺς͵ προεβάλετο ῥῆμα ἐκ τῆς Γρα φῆς͵ καὶ ἤρξατο ἐρωτᾷν ἀπὸ τῶν μικροτέρων͵ τί ἐστι τὸ ῥῆμα τοῦτο.
Καὶ ἕκαστος ἔλεγε κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν.
Ὁ δὲ γέρων ἑκάστῳ ἔλεγεν·
Οὔπω εὗρες. ῞υστερον ὅλων λέγει τῷ ἀββᾷ Ἰωσήφ·
Σὺ πῶς λέγεις εἶναι τὸν λόγον τοῦτον;
Ἀποκρίνεται· Οὐκ οἶδα.
Λέγει οὖν ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος·
Πάντως ἀββᾶς Ἰωσὴφ εὗρε τὴν ὁδὸν͵ ὅτι εἶπεν͵ Οὐκ οἶδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου