Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Τού έν Αγίοις πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου απόσπασμα ομιλίας " είς τον Ζακχαίον τον Τελώνην"


Είδε τον Κύριο ο Ζακχαίος και δυνάμωσε η επιθυμία του περισσότερο.

Τον άγγιξε στην ψυχή κι έγινε διαφορετικός άνθρωπος.


Απο τελώνης ζηλωτής,

απο άπιστος πιστός,
απο λύκος πρόβατο σφραγισμένο για την σφαγή.


Ποιός νιώθει τέτοια επιθυμία για τον πατέρα και την μητέρα του,
ποιός αγάπησε τη γυναίκα ή τα παιδιά του, όπως ο Ζακχαίος τον Κύριο, όπως φανερώνουν τα ίδια τα πράγματα;

Μοίρασε όλα τα υπάρχοντά του στους φτωχούς
και τετραπλάσια έδωσε σ΄όποιους εσυκοφάντησε.


Συμπεριφορά άριστη μαθητού,
και δασκάλου επιείκεια και δύναμη θεική.


Απο τη θέα του μόνο ο Ιησούς οδηγεί στην πράξη.


Κανένα διδακτικό λόγο δέν είχε πεί ο Κύριος στο Ζακχαίο, παρουσιάσθηκε μόνο σ΄αυτόν που τον ποθούσε και απο το βάθος της καρδιάς του τραβιόταν επάνω η δύναμη της πίστεως.

Παρόμοιο έγινε και στην αιμορροούσα .

Ήρθε κοντά στον Κύριο και ζητούσε να την θεραπεύση,

μα δεν δεχόταν να του αγγίξη το χέρι.

Κι εκείνη του αγγίζει κρυφά την άκρη απο το ρούχο του.

Και της θεραπείας τη δύναμη σα σφουγγάρι
με το άγγιγμα της την τράβηξε.


Κι ο Ζακχαίος ενεργούσε ασυναίσθητα,
κινούμενος απο βία θεική και απο πνευματικόν έρωτα
αναμμένος ανέβαινε στην μουριά.


Ο Κύριος όμως ανακαλύπτοντας κάποιο μυστικό του λέει, κατέβα.

Γνώρισα την ψυχή σου, γνώρισα τον ιερό έρωτά σου.


Κατέβα.

Θυμήσου ότι κι ο Αδάμ όταν ένιωσε την γυμνότητά του,
κρύφτηκε πίσω απο την συκιά.


Και σύ που θέλεις να σωθής, μην τρέχεις πάνω στην μουριά.


Πρέπει να την ξηράνω αυτήν την μουριά
και να φυτέψω άλλη, το Σταυρό.


Εκείνος είναι το το ευλογημένο δένδρο
και σε αυτό να οδηγής
τα βήματα της ψυχής σου.

Απο αυτό ακοντίζεσαι αμέσως στον ουρανό.


Ενώ στης μουριάς τα φύλλα και το φίδι περιπλέκεται, και σ΄αυτή κρύβεται και σ΄αυτήν εκλώσσησε τα μικρά του.

Κατέβα γρήγορα, προτού αρχίση να ψιθυρίζη στην ψυχή σου,
όπως και στην Εύα που την έπεισε να δοκιμάση τη γλυκεία ηδονή.

Κατέβα γρήγορα.

'Οσο στέκομαι εγώ, εκείνο φιμώνεται.

Κατέβα γρήγορα, δε θέλω να σ΄αφήσω πάνω στη μουριά,
δέ θέλω να χαθής.


Δικό μου πρόβατο είσαι, σ΄εμένα έτρεξες.


Κατέβα γρήγορα και περίμενέ με στο σπίτι σου.

Πρέπει να ξεκουραστώ εκεί.

Όπου υπάρχει πίστη, εκεί ξεκουράζομαι.

Όπου υπάρχει αγάπη, εκεί πηγαίνω.

Ξαίρω τι θα κάμης σε λίγο.


Ξαίρω ότι θα δώσης όλα τα υπάρχοντά σου στους φτωχούς και πρώτα ότι θα επιστρέψης το τετραπλάσιο σ΄όσους εσυκοφάντησες.

Σε τέτοιους ανθρώπους με ευχαρίστηση φιλοξενούμαι.

Κι ο Ζακχαίος κατέβηκε βιαστηκός, πήγε στο σπίτι του
κι υποδέχτηκε τον Ιησού.


Και γεμάτος χαρά, είπε αφού στάθηκε- ούτε περπατώντας ούτε καθισμένος αλλά αλλά αφού στάθηκε, για να δείξη την αμετάθετη απόφασή του- και αφού στάθηκε μίλησε, όταν με θέρμή ψυχή κι αμεταμέλητη απόφαση αποδυόταν στον αγώνα.

Ήξαιρε που σπέρνει και που ήταν να θερίση και είπε:

Δίνω στούς φτωχούς τα μισά απο τα υπάρχοντά μου και γυρίζω το τετραπλάσιο σ΄όσους εσυκοφάντησα.

Ώ άδολη εξομολόγηση, που βγαίνει απο καρδιά καθαρή!

Εξομολόγηση αθάμπωτη- μπροστά στην αθάμπωτη δόξα του Θεού- που είναι η πίστη η πνοή της κι η δικαιοσύνη το άνθος της.

Αυτής της δικαιοσύνης άς μας κάμη άξιους ο Θεός των όλων
με την χάρη και φιλάνθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Σ΄ αυτόν ανήκει η δόξα και η δύναμη
στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου