Μιά σειρά από ονόματα της Παλαιάς Διαθήκης, παρουσιάζονται στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα αγαπητοί αδελφοί,
που δέν διακρίνονται όλα για την αρετή τους.
Το καθένα από αυτά είναι ένας κόσμος και κρύβει ένα νόημα.
Ο ιερός Χρυσόστομος παρατηρεῖ έπ΄ αυτού και μας λέει ότι:
«ἐνῶ ἀπαριθμεῖ ἄνδρες ἡ σημερινή γενεαλογία,
ἀναφέρει καί ὁρισμένες γυναῖκες.
Δέν ἀνέφερε βέβαια ὅλες τίς γυναῖκες, ἀλλά παρέλειψε τίς τιμημένες,
ὅπως ἦταν ἡ Σάρρα, ἡ Ρεβέκκα καί ἄλλες,
ἐνῶ παρουσίασε τίς διαβόητες γιά τήν κακία τους,
ὅποια π.χ. ἦταν πόρνη καί μοιχαλίδα, ὅποια προερχόταν
ἀπό παράνομους γάμους, ὅποια ἦταν ἀλλόφυλη καί βάρβαρη.
Μνημόνευσε τή γυναίκα τοῦ Οὐρία, τή Θάμαρ, τή Ραάβ καί τή Ρούθ, ἀπό τίς ὁποῖες ἡ μία ἦταν ἀλλόφυλη, ἄλλη πόρνη καί ἄλλη πλάγιασε μέ τόν πεθερό της καί ὄχι ἔπειτα ἀπό νόμιμο τουλάχιστον γάμο,
ἀλλά ἀφοῦ πέτυχε μέ δόλο τή συνεύρεση
καί καλύφθηκε μέ τό προσωπεῖο τῆς πόρνης.
Κανείς ἐπίσης δέν ἀγνοεῖ τή γυναίκα τοῦ Οὐρία μέ τήν
ὁποία μοίχευσε ὁ Δαυΐδ, ἐπειδή τό τόλμημα ἦταν πρωτοφανές.
῾Ο εὐαγγελιστής ὅμως ἄφησε ὅλες τίς ἄλλες καί περιέλαβε
μόνο αὐτές στή γενεαλογία του. ῎
Αν ἔπρεπε νά ἀναφερθοῦν γυναῖκες, ἔπρεπε νά μποῦν ὅλες
καί ἄν ὄχι ὅλες ἔπρεπε νά ἀναφερθοῦν οἱ φημισμένες
γιά τήν ἀρετή καί ὄχι γιά τά ἁμαρτήματα...
῾Ο πατριάρχης τους, ἀπό τόν ὁποῖο πῆραν καί τό ἐθνικό τους ὄνομα, εἶναι γνωστό ὅτι ὑπέπεσε σέ μεγάλη ἁμαρτία,
διότι παρουσιάζεται ἡ Θάμαρ
καί τόν κατηγορεῖ γιά τήν πορνεία του.
Καί ὁ Δαυΐδ ἐπίσης ἀπέκτησε τόν Σολομώντα ἀπό παράνομη γυναίκα.
Καί ἀφοῦ οἱ σπουδαῖοι δέν κατόρθωσαν νά τηρήσουν τόν Μωσαϊκό νόμο, πολύ περισσότερο δέν τό πέτυχαν οἱ ἀσήμαντοι.
Καί ἀφοῦ ὅλοι τόν παρέβαιναν, ὅλοι ἦταν ἁμαρτωλοί, γι᾿ αὐτό ἦταν ἀναγκαία ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ».
Τα αναφέρει όμως όλα τα παραπάνω ο Ιερός Ευαγγελιστής
όπως σημειώνει ο ιερός Ζιγαβηνός:
"για να δείξη ότι δεν ντρεπόταν ο Χριστός, που καταγόταν από τέτοιους προγόνους, που ο ένας τους ήταν καρπός αθέμιτου γάμου, ο άλλος πορνείας, ο τρίτος προερχόταν από αλλόφυλη κι άλλος από μοιχαλίδα.
Σε τίποτα δέν ζημιώνουν τον ενάρετο οι αθεμιτουργίες των προγόνων.
Γιατί καθένας από τις δικές του πράξεις κρίνεται άξιος ή ανάξιος.
Γι αυτό έξ άλλου ήρθε κι ο Χριστός όχι για να εξαφανιστούν οι ντροπές μας, αλλά να τις φανερώση και με τις αρετές του να τις υπερνικήση.
Ήρθε σαν γιατρός όχι σαν κριτής .
Τούτος είναι ο πρώτος λόγος.
Ο δεύτερος, επειδή οι Ιουδαίοι παραμελώντας τις αρετές της ψυχής εκόμπαζαν για τους προγόνους τους προβάλλοντας σ΄όλες τις διευθύνσεις την ανωτερότητα εκείνων, περιορίζει την περιφάνειά τους φανερώνοντας ότι κι εκείνοι γεννήθηκαν από παράνομους γάμους.
Τρίτος λόγος είναι ότι οι γυναίκες εκείνες ,
συμβόλιζαν την εκκλησία των εθνών.
Όπως εκείνες ,άν και σκλάβες στά αμαρτήματά τους , τίς απόχτησαν οι άνδρες που ανέφερα, έτσι και ο Χριστός συνέδεσε με τον ευατό του την ανθρώπινη φύση, σκλάβα σε λογής αμαρτήματα.
Και όπως δέν περιφρόνησε την καταγωγή του απο τέτοιες γυναίκες, το ίδιο δεν περιφρόνησε και τον γάμο με την Εκκλησία.
Συνάμα διδασκόμαστε απο τα περιστατικά αυτά να μην ντρεπώμαστε για τις αμαρτίες των προγόνων μας αλλά για τις δικές μας, ούτε να μεγαλοφρονούμε για τους προγόνους
αλλά να φροντίζωμε για την αρετή τη δική μας.
Μήτε να ταπεινώνουμε όσους απο γάμους διαβλητούς, έγιναν ωστόσο ενάρετοι, μήτε να παραγνωρίζουμε όσους έρχονται στήν πίστη
ύστερα απο διάφορα αμαρτήματα".
που δέν διακρίνονται όλα για την αρετή τους.
Το καθένα από αυτά είναι ένας κόσμος και κρύβει ένα νόημα.
Ο ιερός Χρυσόστομος παρατηρεῖ έπ΄ αυτού και μας λέει ότι:
«ἐνῶ ἀπαριθμεῖ ἄνδρες ἡ σημερινή γενεαλογία,
ἀναφέρει καί ὁρισμένες γυναῖκες.
Δέν ἀνέφερε βέβαια ὅλες τίς γυναῖκες, ἀλλά παρέλειψε τίς τιμημένες,
ὅπως ἦταν ἡ Σάρρα, ἡ Ρεβέκκα καί ἄλλες,
ἐνῶ παρουσίασε τίς διαβόητες γιά τήν κακία τους,
ὅποια π.χ. ἦταν πόρνη καί μοιχαλίδα, ὅποια προερχόταν
ἀπό παράνομους γάμους, ὅποια ἦταν ἀλλόφυλη καί βάρβαρη.
Μνημόνευσε τή γυναίκα τοῦ Οὐρία, τή Θάμαρ, τή Ραάβ καί τή Ρούθ, ἀπό τίς ὁποῖες ἡ μία ἦταν ἀλλόφυλη, ἄλλη πόρνη καί ἄλλη πλάγιασε μέ τόν πεθερό της καί ὄχι ἔπειτα ἀπό νόμιμο τουλάχιστον γάμο,
ἀλλά ἀφοῦ πέτυχε μέ δόλο τή συνεύρεση
καί καλύφθηκε μέ τό προσωπεῖο τῆς πόρνης.
Κανείς ἐπίσης δέν ἀγνοεῖ τή γυναίκα τοῦ Οὐρία μέ τήν
ὁποία μοίχευσε ὁ Δαυΐδ, ἐπειδή τό τόλμημα ἦταν πρωτοφανές.
῾Ο εὐαγγελιστής ὅμως ἄφησε ὅλες τίς ἄλλες καί περιέλαβε
μόνο αὐτές στή γενεαλογία του. ῎
Αν ἔπρεπε νά ἀναφερθοῦν γυναῖκες, ἔπρεπε νά μποῦν ὅλες
καί ἄν ὄχι ὅλες ἔπρεπε νά ἀναφερθοῦν οἱ φημισμένες
γιά τήν ἀρετή καί ὄχι γιά τά ἁμαρτήματα...
῾Ο πατριάρχης τους, ἀπό τόν ὁποῖο πῆραν καί τό ἐθνικό τους ὄνομα, εἶναι γνωστό ὅτι ὑπέπεσε σέ μεγάλη ἁμαρτία,
διότι παρουσιάζεται ἡ Θάμαρ
καί τόν κατηγορεῖ γιά τήν πορνεία του.
Καί ὁ Δαυΐδ ἐπίσης ἀπέκτησε τόν Σολομώντα ἀπό παράνομη γυναίκα.
Καί ἀφοῦ οἱ σπουδαῖοι δέν κατόρθωσαν νά τηρήσουν τόν Μωσαϊκό νόμο, πολύ περισσότερο δέν τό πέτυχαν οἱ ἀσήμαντοι.
Καί ἀφοῦ ὅλοι τόν παρέβαιναν, ὅλοι ἦταν ἁμαρτωλοί, γι᾿ αὐτό ἦταν ἀναγκαία ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ».
Τα αναφέρει όμως όλα τα παραπάνω ο Ιερός Ευαγγελιστής
όπως σημειώνει ο ιερός Ζιγαβηνός:
"για να δείξη ότι δεν ντρεπόταν ο Χριστός, που καταγόταν από τέτοιους προγόνους, που ο ένας τους ήταν καρπός αθέμιτου γάμου, ο άλλος πορνείας, ο τρίτος προερχόταν από αλλόφυλη κι άλλος από μοιχαλίδα.
Σε τίποτα δέν ζημιώνουν τον ενάρετο οι αθεμιτουργίες των προγόνων.
Γιατί καθένας από τις δικές του πράξεις κρίνεται άξιος ή ανάξιος.
Γι αυτό έξ άλλου ήρθε κι ο Χριστός όχι για να εξαφανιστούν οι ντροπές μας, αλλά να τις φανερώση και με τις αρετές του να τις υπερνικήση.
Ήρθε σαν γιατρός όχι σαν κριτής .
Τούτος είναι ο πρώτος λόγος.
Ο δεύτερος, επειδή οι Ιουδαίοι παραμελώντας τις αρετές της ψυχής εκόμπαζαν για τους προγόνους τους προβάλλοντας σ΄όλες τις διευθύνσεις την ανωτερότητα εκείνων, περιορίζει την περιφάνειά τους φανερώνοντας ότι κι εκείνοι γεννήθηκαν από παράνομους γάμους.
Τρίτος λόγος είναι ότι οι γυναίκες εκείνες ,
συμβόλιζαν την εκκλησία των εθνών.
Όπως εκείνες ,άν και σκλάβες στά αμαρτήματά τους , τίς απόχτησαν οι άνδρες που ανέφερα, έτσι και ο Χριστός συνέδεσε με τον ευατό του την ανθρώπινη φύση, σκλάβα σε λογής αμαρτήματα.
Και όπως δέν περιφρόνησε την καταγωγή του απο τέτοιες γυναίκες, το ίδιο δεν περιφρόνησε και τον γάμο με την Εκκλησία.
Συνάμα διδασκόμαστε απο τα περιστατικά αυτά να μην ντρεπώμαστε για τις αμαρτίες των προγόνων μας αλλά για τις δικές μας, ούτε να μεγαλοφρονούμε για τους προγόνους
αλλά να φροντίζωμε για την αρετή τη δική μας.
Μήτε να ταπεινώνουμε όσους απο γάμους διαβλητούς, έγιναν ωστόσο ενάρετοι, μήτε να παραγνωρίζουμε όσους έρχονται στήν πίστη
ύστερα απο διάφορα αμαρτήματα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου