Ναυπάκτου Ιερόθεος:"Η απαρίθμηση των ονομάτων δεν είναι μιά εβραική ιστορία, αλλά η ιστορία της αγάπης του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου..."

Από μικρό παιδί, όταν άκουγα στην Εκκλησία, την Κυριακή πρό των Χριστουγέννων, τα ονόματα των κατά σάρκα προγόνων του Χριστού, αισθανόμουν απορία και έκπηξη.

Δέν μπορούσα να καταλάβω γιατί όλη αυτή η αναφορά στην Εβραική Ιστορία. Αργότερα όμως κατάλαβα ότι υπάρχει βαθύς σκοπός και λόγος.

Φαίνεται ότι όλη η ανθρώπινη ιστορία είχε κατάληξη την γέννηση του προσώπου εκείνου, από το οποίο θα εγεννάτο ο Χριστός.

Διάβασα στον Άγιο Νικόδημο τον αγιορείτη ότι:
" όλος ο κόσμος νοητός τε και αισθητός έγινε διά το τέλος τούτο, ήτοι την Κυρίαν Θεοτόκον και η Κυρία Θεοτόκος
έγινεν πάλιν διά τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν".

Επίσης με την μελέτη των έργων των Πατέρων διαπίστωσα ότι η Παναγία ήταν απαλλαγμένη από κάθε προσωπική αμαρτία και αυτό οφειλόταν στον ελεύθερο αγώνα της, στην ένέργεια του Πνεύματος και στούς 'διαδοχικούς εξαγνισμούς των θεοπατόρων".

Κατά την διδασκαλία των Πατέρων το "σπέρμα" του Αδάμ καθαριζόταν με τον θεάρεστο και ενάρετο βίο των προπατόρων, ώστε ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός να ονομάζει το σπέρμα του αγίου Ιωακείμ (πατέρα της Παναγίας) "σπέρμα πανάμωμον".

Επομένως, η απαρίθμηση των ονομάτων δεν είναι μιά εβραική ιστορία, αλλά η ιστορία της αγάπης του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου,
που επετεύχθη με την γέννηση του Θεανθρώπου.