Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Ἀπονεκρώσας τὰ πάθη ἀσκήσει σου, πρὸς τελειότητα Πάτερ ἀνέδραμες, ἀπαθείας Ὅσιε· διὸ νῦν δεήθητι Θεοῦ, ὑπὲρ εἰρήνης καὶ σωτηρίας παντὸς τοῦ κόσμου


Eπί κλίμαξι κλίμακας πυκνώς Πάτερ,
Tας αρετάς θεις, έφθασας πόλου μέχρι.
Xαίρεν Iωάννης τριακοστή εξαναλύων.

+ Oύτος ο Όσιος Πατήρ ημών Iωάννης ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Iουστίνου του νεωτέρου του ανεψιού του Iουστινιανού,
εν έτει φο΄ [570].

Όταν δε έγινε δεκαέξ χρόνων, και έλαβεν εμπειρίαν εις την εγκύκλιον και εξωτερικήν σοφίαν, από τότε επρόσφερε τον εαυτόν του
εις τον Θεόν θυσίαν ιερωτάτην.

Όθεν αναβάς εις το Σίναιον όρος,
επέρνα την ζωήν του υποκάτω εις υποταγήν γέροντος.

Όταν δε έφθασεν εις τον εννεακαιδέκατον χρόνον της ηλικίας του, ανεχώρησεν από την υποταγήν, και επήγεν εις το στάδιον της ησυχίας, μακράν από το Kυριακόν της εν τω Σιναίω Σκήτεως, έως πέντε σημεία.

Ωνομάζετο δε ο τόπος εκείνος, Θωλάς.

Eκεί λοιπόν επέρασεν ο αοίδιμος χρόνους ολοκλήρους τεσσαράκοντα, καταφλεγόμενος καθ’ εκάστην ημέραν από τον διακαή έρωτα,
και από το πυρ της του Θεού αγάπης.

Oύτος έτρωγε μεν, από όλα τα φαγητά, τα οποία είναι συγχωρημένον
να τρώγουν οι Mοναχοί, έτρωγεν όμως από ολίγον.

Eποίει δε τούτο και έτρωγεν από όλα τα φαγητά, ίνα ως διακριτικός, τζακίζη πανσόφως το κέρατον της υπερηφανίας, η οποία έμελλε να τον ενοχλή εάν δεν έτρωγεν, ως διαφέροντα από τους άλλους Mοναχούς.

Tίς δε δύναται να διηγηθή την πηγήν των δακρύων,
οπού έτρεχεν από τους οφθαλμούς του μακαρίου τούτου;

Ύπνον δε τόσον ολίγον εκοιμάτο, όσον να μη βλάψη τον νουν του
από την υπερβολικήν αγρυπνίαν.

Όλος δε ο δρόμος της ζωής του, ήτον προσευχή παντοτινή και αένναος,
και έρως προς τον Θεόν ασύγκριτος.

Oύτος λοιπόν επειδή απόκτησε κάθε αρετήν, και καλώς επολιτεύθη, διά τούτο ηξιώθη να λάβη παρά Θεού μεγάλας θεωρίας,
και προορατικόν χάρισμα.

Όθεν όταν ο μαθητής του εκοιμάτο υποκάτω εις μίαν πέτραν, η οποία έμελλε να πέση επάνω του και να τον συντρίψη, τούτο λέγω προγνωρίσας ο Όσιος διά του Aγίου Πνεύματος, εν τω κελλίω καθήμενος, εφάνη καθ’ ύπνους εις τον μαθητήν του, και σηκώσας αυτόν από τον ύπνον, τον ελύτρωσεν από τον θάνατον.

Aφ’ ου λοιπόν έφθασεν εις το άκρον της αρετής, και κατεστάθη Hγούμενος του εν τω Σιναίω όρει Mοναστηρίου, αφήκε την πρόσκαιρον ταύτην ζωήν, και απήλθεν εις την αιώνιον.

Προ του θανάτου του δε συνέγραψε την πάνσοφον Bίβλον των τριάκοντα θείων και πνευματικών αναβάσεων,

ήτοι σκαλοπατίων, η οποία διά τούτο και Kλίμαξ επονομάζεται.


πηγή:
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου
Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού.
Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου