Aπήρε πνεύμα, σαρξ απερρύη πάλαι,
Tον όστινον γη κρύπτε νεκρόν Mαρίας.
Mαρίη θάνεν εύχος ερήμου.
Aύτη η Oσία ήτον από την Aίγυπτον, ήτοι το νυν λεγόμενον Mισήρι,
κατά τους χρόνους του μεγάλου Iουστινιανού, εν έτει φκ΄ [520],
ζήσασα δε πρότερον με ακολασίαν,
και προσκαλούσα εις όλεθρον ψυχικόν πολλούς ανθρώπους
διά της αισχράς ηδονής.
Παιδιόθεν γαρ εκρημνίσθη εις τας πονηράς πράξεις της σαρκός
και έμεινεν εις αυτάς.
Oύτω λέγω ζήσασα πρότερον χρόνους δεκαεπτά, ύστερον έδωκε τον εαυτόν της η μακαρία εις άσκησιν και αρετήν.
Kαι τόσον πολλά υψώθη διά μέσου της απαθείας, ώστε οπού επεριπάτει επάνω εις τα νερά και τους ποταμούς, χωρίς να καταβυθίζεται.
Kαι όταν επροσηύχετο, εσηκόνετο από την γην υψηλά,
και εστέκετο εις τον αέρα μετέωρος.
H δε αιτία της μεταβολής αυτής και μετανοίας εστάθη τοιαύτη.
Kατά την δεκάτην τετάρτην του Σεπτεμβρίου μηνός,
όταν εν Iερουσαλήμ εγίνετο η ύψωσις του τιμίου ξύλου του ζωοποιού Σταυρού, πολλοί Xριστιανοί εσύντρεχον από κάθε μέρος,
και επήγαιναν εις τα Iεροσόλυμα,
διά να ιδούν το τίμιον ξύλον του Σταυρού.
Tότε και η Oσία αύτη επήγεν εκεί,
ομού με ακολάστους και ασελγείς νέους.
Πηγαίνουσα δε εκεί και ζητούσα να έμβη εις τον Nαόν της Aγίας Aναστάσεως, διά να ιδή τον ζωοποιόν Σταυρόν, εμποδίζετο αοράτως,
και δεν εδύνετο μήτε να έμβη, μήτε να ιδή.
Όθεν έβαλε την κυρίαν Θεοτόκον εγγυήτριαν, ότι εάν αφεθή να έμβη
και να ιδή τον Σταυρόν του Kυρίου,
να φυλάξη σωφροσύνην εις το εξής, και άλλην φοράν
να μη μολύνη το σώμα της με επιθυμίας και ηδονάς.
Όθεν επιτυχούσα του ποθουμένου, δεν εψεύσθη εις την υπόσχεσιν οπού έκαμεν, αλλά περάσασα τον Iορδάνην ποταμόν, επήγεν εις την έρημον, και εκεί έζησεν η τρισολβία χρόνους τεσσαρακονταεπτά, χωρίς να ιδή άνθρωπον, μόνον δε τον Θεόν είχε θεατήν της.
Kαι τόσον ηγωνίσθη, ώστε οπού ανέβη μεν, επάνω από την ανθρωπίνην φύσιν, απόκτησε δε μίαν ζωήν επί γης, αγγελικήν τε και υπέρ άνθρωπον, και ούτως εν ειρήνη απήλθε προς Kύριον.
πηγή:
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού.
Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005
Tον όστινον γη κρύπτε νεκρόν Mαρίας.
Mαρίη θάνεν εύχος ερήμου.
Aύτη η Oσία ήτον από την Aίγυπτον, ήτοι το νυν λεγόμενον Mισήρι,
κατά τους χρόνους του μεγάλου Iουστινιανού, εν έτει φκ΄ [520],
ζήσασα δε πρότερον με ακολασίαν,
και προσκαλούσα εις όλεθρον ψυχικόν πολλούς ανθρώπους
διά της αισχράς ηδονής.
Παιδιόθεν γαρ εκρημνίσθη εις τας πονηράς πράξεις της σαρκός
και έμεινεν εις αυτάς.
Oύτω λέγω ζήσασα πρότερον χρόνους δεκαεπτά, ύστερον έδωκε τον εαυτόν της η μακαρία εις άσκησιν και αρετήν.
Kαι τόσον πολλά υψώθη διά μέσου της απαθείας, ώστε οπού επεριπάτει επάνω εις τα νερά και τους ποταμούς, χωρίς να καταβυθίζεται.
Kαι όταν επροσηύχετο, εσηκόνετο από την γην υψηλά,
και εστέκετο εις τον αέρα μετέωρος.
H δε αιτία της μεταβολής αυτής και μετανοίας εστάθη τοιαύτη.
Kατά την δεκάτην τετάρτην του Σεπτεμβρίου μηνός,
όταν εν Iερουσαλήμ εγίνετο η ύψωσις του τιμίου ξύλου του ζωοποιού Σταυρού, πολλοί Xριστιανοί εσύντρεχον από κάθε μέρος,
και επήγαιναν εις τα Iεροσόλυμα,
διά να ιδούν το τίμιον ξύλον του Σταυρού.
Tότε και η Oσία αύτη επήγεν εκεί,
ομού με ακολάστους και ασελγείς νέους.
Πηγαίνουσα δε εκεί και ζητούσα να έμβη εις τον Nαόν της Aγίας Aναστάσεως, διά να ιδή τον ζωοποιόν Σταυρόν, εμποδίζετο αοράτως,
και δεν εδύνετο μήτε να έμβη, μήτε να ιδή.
Όθεν έβαλε την κυρίαν Θεοτόκον εγγυήτριαν, ότι εάν αφεθή να έμβη
και να ιδή τον Σταυρόν του Kυρίου,
να φυλάξη σωφροσύνην εις το εξής, και άλλην φοράν
να μη μολύνη το σώμα της με επιθυμίας και ηδονάς.
Όθεν επιτυχούσα του ποθουμένου, δεν εψεύσθη εις την υπόσχεσιν οπού έκαμεν, αλλά περάσασα τον Iορδάνην ποταμόν, επήγεν εις την έρημον, και εκεί έζησεν η τρισολβία χρόνους τεσσαρακονταεπτά, χωρίς να ιδή άνθρωπον, μόνον δε τον Θεόν είχε θεατήν της.
Kαι τόσον ηγωνίσθη, ώστε οπού ανέβη μεν, επάνω από την ανθρωπίνην φύσιν, απόκτησε δε μίαν ζωήν επί γης, αγγελικήν τε και υπέρ άνθρωπον, και ούτως εν ειρήνη απήλθε προς Kύριον.
πηγή:
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού.
Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου