Ἀρίστην ὁδὸν ὑψώσεως Χριστέ, τὴν ταπείνωσιν ἔδειξας, σεαυτὸν κενώσας, καὶ μορφὴν δούλου λαβών

Ἀτενίσαι τὸ ὄμμα εἰς οὐρανόν,

οὐ τολμῶ ὁ τάλας ἐγώ,
ἐκ τῶν πονηρῶν μου πράξεων,
ἀλλ' ὡς ὁ Τελώνης στενάξας κραυγάζω σοι·
Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ,
καὶ φαρισαϊκῆς ὑποκρίσεως ῥῦσαι με,
ὡς μόνος εὔσπλαγχνος.