Η Εκκλησία μας αγαπητοί αδελφοί,υψώνει σήμερα τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό επειδή:

Επειδή με την σαρανταήμερη νηστεία κατά κάποιο τρόπο σταυρωνόμαστε
και εμείς και νεκρωνόμαστε απο τα πάθη, και έχουμε αίσθηση πικρίας
και αμέλειας και το ηθικό μας πέφτει,
προβάλλεται ο Τίμιος Σταυρός, σαν να μας ξεκουράζει, στηρίζοντάς
και υπενθιμίζοντάς μας το πάθος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και παρηγορώντας μας.
Άν ο Θεός μας σταυρώθηκε για μάς, τι πρέπει εμείς να Του ανταποδώσουμε;

..........

Όπως ακριβώς εκείνοι που πορεύονται δρόμο μακρινό και έχουν κουραστεί
άν βρούν κάπου ένα πλατύφυλλο δένδρο, κάθονται λίγο και ξεκουράζονται
και στη συνέχεια με ανανεωμένες τις δυνάμεις συνεχίζουν τον δρόμο τους,
έτσι και τώρα, στην εποχή της νηστείας,
και τον κουραστικό δρόμο και πέρασμά της, φυτεύτηκε στη μέση
απο τους αγίους Πατέρες ο Ζωοδότης Σταυρός,
που μας κάνει δυνατούς και ελαφρούς για την παραπέρα κοπιαστική πορεία.

..........

Κι ακόμα:

Όπως ακριβώς όταν πρόκειται να εμφανιστεί ο βασιλέας προπορεύονται οι σημαίες του και τα σκήπτρα του και κατόπιν παρουσιάζεται ο ίδιος, ευχαριστημένος και καταχαρούμενος για την νίκη του,
έτσι και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός,που πρόκειται σε λίγο να μας παρουσιάσει
το τρόπαιό Του κατά του θανάτου και να εμφανιστεί με δόξα την ημέρα της Ανάστασης, έστειλε μπροστά- μπροστά το σκήπτρο Του, τη βασιλική Του σημαία,
τον Ζωοποιό Σταυρό, για να μας προετοιμάσει
ώστε να Τον υποδεχτούμε σε λίγο ώς Βασιλέα και να Τον
επευφημήσουμε ζωηρότατα ώς Θραμβευτή!

..........

Ακόμα:

Η μεσαία εβδομάδα της Αγίας Τεσσαρακοστής μοιάζει με την -πικρή- πηγή
της Μερράς, που στη μέση της ο θείος Μωυσής έβαλε το ξύλο και τη γλύκανε.

Ο Θεός, που μας πέρασε μέσα απο τη νοητή Ερυθρά θάλασσα και μας έσωσε απο την καταδίωξη του Φαραώ, γλυκαίνει την πικράδα απο τη σαρανταήμερη νηστεία
με την Σταυροπροσκύνηση και μας παρηγορεί σαν να περνάμε την έρημο
μέχρι να μας ξαναφέρει, με την ένδοξη Ανάστασή Του,
στην νοητή Ιερουσαλήμ.

..........

Ακόμα:
επειδή ο Τίμιος Σταυρός οναμάζεται και είναι ξύλο-δένδρο της Ζωής,
και εκείνο το πρώτο ξύλο-δένδρο ήταν φυτεμένο στην μέση ακριβώς του Παραδείσου της Εδέμ,
άριστα και οι θείοι Πατέρες της Εκκλησίας μας,
φύτεψαν το Ξύλο του Σταυρού στην μέση ακριβώς της κατανυκτικής περιόδου
που διανύουμε, θυμίζοντάς μας και του Αδάμ την πτώση
και προδιαγράφοντας την έγερση του με αυτό το τίμιο Ξύλο.

Τρώγοντας το Ξύλο του Σταυρού δεν πεθαίνουμε, αλλά ζωογονούμαστε.

Τῇ αὐτοῦ δυνάμει, Χριστὲ ὁ Θεός,

καὶ ἡμᾶς τῶν τοῦ πονηροῦ διαφύλαξον ἐπηρειῶν, καὶ τὰ θεῖά σου Πάθη,
καὶ τὴν ζωηφόρον Ἀνάστασιν προσκυνῆσαι ἀξίωσον,
τὸ τεσσαρακονθήμερον εὐμαρῶς διανύσαντας στάδιον,
καὶ ἐλέησον ἡμᾶς ὡς μόνος ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος.