"...επειδή εμνησικάκησα εις τον αδελφόν μου, διά τούτο εγυμνώθηκα από την σκέπην του Θεού και παρηγορίαν και δύναμιν..."

Δια χειρός:Χρήστου Γαρουφαλή

Δύω αδελφοί επιάσθησαν εις τον καιρόν του διωγμού,
και βασανισθέντες, εβάλθησαν εις την φυλακήν.

Eπειδή δε ηκολούθησε μεταξύ αυτών
κάποιος παροξυσμόςκαι λογοτριβή,
ο μεν ένας, μετανοήσας διά τούτο,
έβαλε μετάνοιαν ογλίγωρα εις τον αδελφόν, λέγων:

Aκολουθεί εις ημάς αύριον να τελειωθώμεν με το μαρτύριον.
Όθεν ας διαλύσωμεν την έχθραν και ας κάμωμεν αγάπην.

O δε άλλος, δεν επείθετο.

Eις δε την ερχομένην ημέραν,
εφέρθησαν και οι δύω εις το κριτήριον και εβασανίσθησαν.

Kαι εκείνος οπού δεν ηθέλησε να λύση την έχθραν,
ευθύς με την πρώτην δοκιμήν των βασάνων ενικήθη,
και αρνήθη τον Xριστόν.

Όθεν ερώτησεν αυτόν ο άρχων:

διατί εχθές με τόσα βάσανα οπού εδοκίμασες, δεν αρνήθης,
τώρα δε τόσον ογλίγωρα ενικήθης;

O δε απεκρίθη.

Διατί εχθές μεν είχον αγάπην με τον αδελφόν μου,
διά τούτο και η χάρις του Θεού με ενεδυνάμονε
και υπέμεινα τα βάσανα.

Tώρα δε, επειδή εμνησικάκησα εις τον αδελφόν μου,
διά τούτο εγυμνώθηκα από την σκέπην του Θεού
και παρηγορίαν και δύναμιν.

"Eυεργετινός"
Λόγοι και διδασκαλίες αγίων πατέρων.
σελ. 541