Ιερόθεος Ναυπάκτου:"συνδεόμουν πολύ στενά με τον αείμνηστο Ιεράρχη Θεόκλητο και εκτιμούσα τα χαρίσματά του και το εκκλησιαστικό του φρόνημα"

Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρός Θεόκλητος, άφησε στην μνήμη μου την εικόνα ενός καλού Κληρικού, με απλότητα και αρχοντιά, με καλωσύνη και αγάπη,
με ορθόδοξο φρόνημα και εκκλησιαστικό ήθος, γενικά ενός καλού Επισκόπου της Εκκλησίας του Χριστού.

Όλοι όσοι τον γνώριζαν εντόπιζαν την αφιλαργυρία του,
την προσεκτική του ζωή, την λειτουργική του συνείδηση, την καθαρότητα του βίου του, το ιεραποστολικό του φρόνημα
και τις ορθόδοξες πεποιθήσεις του.

Τον διέκρινε το ανεπίφθονο της συμπεριφοράς του, η αρετή της απλότητος και η καλογερική του βιοτή.

Ζούσε ως ένας καλόγερος, λιτοδίαιτος και ευχάριστος, και ακόμη ήταν ένας αρχοντάνθρωπος, μέσα στην απλότητά του.

Γενικά ήταν ένας «λεβέντης» Κληρικός, όπως τον χαρακτηρίζει ο κόσμος, και η εξωτερική του μορφή έδειχνε και την λεβέντικη
εσωτερική του κατάσταση.

Βεβαίως, τα ποιμαντικά και διοικητικά καθήκοντα δεν κάνουν τον Επίσκοπο αποδεκτό από όλους, γιατί δεν μπορεί να ικανοποιή τους πάντας και πρέπει να λάβη μερικές φορές και δυσάρεστες αποφάσεις.

Το γιατί επέτρεψε ο Θεός να κοιμηθή ως πρώην Μητροπολίτης, σύμφωνα με τον νόμο και όχι τους ιερούς Κανόνας,
χωρίς ο ίδιος να παραιτηθή, δεν μπορώ να το γνωρίζω, ούτε να το κρίνω.

Κατά την εξόδιο Ακολουθία του είχα μέσα μου έντονα την αίσθηση ότι έφυγε και ένας άλλος άνθρωπος που με αγαπούσε, ένας Επίσκοπος που πήγε να συναντήση τον αείμνηστο Γερόντά μου Καλλίνικο,
τον οποίο και αυτός υπεραγαπούσε.

Συνάντηση δύο αγαπητών Επισκόπων στον ουρανό,
και διπλή παρηγοριά για μένα.

πηγή:Εκκλησιαστική Παρέμβαση