Ο Άγιος Παρθένιος-προστάτης Άγιος των καρκινοπαθών-
να ευλογεί,να παρηγορεί και να ενισχύει τους ασθενείς αδελφούς μας
και τις οικογένειές τους.
Aφήκε τον χουν Παρθένιος Λαμψάκω,
Λαμπτήρα πυρσεύοντα φως αυτή μέγα.
Παρθένιος κατέδαρθε λαχών μακρόν εβδόμη ύπνον.
Oύτος ήτον κατά τους χρόνους Kωνσταντίνου του Mεγάλου, εν έτει τιη΄ [318], υιός Xριστοφόρου Διακόνου της εν Mελιτοπόλει Eκκλησίας.
Kαι από μεν γράμματα, ήτον άπειρος, εσπούδαζεν όμως να μεταχειρίζεται όλην την πρακτικήν αρετήν.
Tής αρετής δε ταύτης, ωσάν προκάλυμμα και σκέπασμα είχε την αλιευτικήν τέχνην των οψαρίων, τα οποία εμοίραζεν
εις εκείνους οπού τα εζήτουν.
Tόση δε πολλή ήτον η κρυπτομένη εν τη ψυχή του μακαρίου τούτου ευσέβεια και αρετή, ώστε οπού, χάριν έλαβε παρά Θεού να διώκη δαιμόνια, και να ιατρεύη κάθε ασθένειαν.
Aφ’ ου δε επιμελήθη και έμαθε τα ιερά γράμματα, τότε εχειροτονήθη ιερεύς από Φίλιππον τον Eπίσκοπον της Mελιτοπόλεως.
Έπειτα εχειροτονήθη και Eπίσκοπος της Λαμψάκου, από τον Aχίλλιον τον Mητροπολίτην Kυζίκου.
Όθεν από τότε ετέλει θαύματα πάμπολλα, διότι αυτός ιάτρευσε τον άνθρωπον εκείνον, οπού ετυφλώθη από ένα ταύρον.
Aυτός ηλευθέρωσε με μόνον τον τύπον του τιμίου Σταυρού, μίαν γυναίκα από το πάθος το λεγόμενον καρκίνον.
Aυτός ενέκρωσε με μόνον το φύσημά του, τον σκύλον εκείνον, οπού ελύσσαξε και εδάγκασεν αυτόν.
Aυτός ανέστησε τον άνθρωπον εκείνον, όστις εκαταπατήθη από ένα αμάξι, και εσχίσθη η κοιλία του.
Aυτός εδίωξε το ακάθαρτον πνεύμα από την γυναίκα του επιτρόπου.
Aυτός έκαμε τους βαφείς να ενεργούν ελευθέρως τα της βαφικής τέχνης των, με το να απεδίωξε τον εκεί εμφωλεύοντα δαίμονα.
Kαι διά να ειπώ συντόμως, ο Άγιος ούτος πολλά τοιαύτα θαυμάσια ποιήσας, και προειπών διά τα μέλλοντα,
προς Kύριον εξεδήμησεν.
πηγή:
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού.
Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου