Κοσμάς Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας:"Ιεράρχης Θεόκλητος. Μᾶς προσέφερε τά πάντα. Ἰσοβίως θά εἴμεθα εὐγνώμονες"

...Για μας και όλη την Εκκλησία υπήρξε ο άξιος Επίσκοπος.

Για μας τους κληρικούς πρώτα, υπήρξε εκείνος που μας δίδαξε εμπράκτως τις δύο βασικές αρετές του ιερωμένου άνευ των οποίων δεν μπορούμε να σταθούμε.

Πρώτη την καθαρότητα.

Έζησε ως την ώρα που τον κάλεσε ο Κύριος κοντά Του, προσέχοντας τον εαυτό του από τον μολυσμό του κόσμου. Κράτησε καθαρό το ράσο που του έδωκε η Εκκλησία. Αυστηρός στον εαυτό του, απλησίαστος, όταν έπρεπε, δεν υποχώρησε στο σοβαρό θέμα της καθαρότητος.
Γι’ αυτό και απέπνεε και ενέπνεε σεβασμό όχι τον τυχαίο.

Και η δεύτερη, η αφιλοχρηματία του.

Καρπός της καθαρότητός του. Δεν τον συγκίνησε το άψυχο αργύριο και δεν επέτρεψε ποτέ στον εαυτό του να λάβη μία δραχμή από ιεροπραξία. Γι’ αυτό και τα πνευματικά του τέκνα, όλοι εμείς, κληρικοί και λαϊκοί, τιμώντας τον δεκαετίες τώρα, τον τιμήσαμε και τον αμείψαμε με το τίμημα που λέγεται υπόληψι. Δεν ήταν δυνατόν να γίνη διαφορετικά. Διότι η αφιλοχρήματη και γενναία καρδιά του εμάτωνε βλέποντας την δυστυχία. Η αφιλοχρηματία του τον κινούσε συνεχώς προς αγαθοεργίες. Ποιός δεν ανακουφίσθηκε από τις ελεημοσύνες του;
Η φιλανθρωπία, η εφαρμοσμένη αγάπη αποτελούσε το κέντρο της ευαίσθητης
από τον ανθρώπινο πόνο καρδίας του.

Δεν μπορούμε να λησμονήσουμε επίσης και την προσήλωσι και αφοσίωσί του στις αιώνιες αξίες, στα ιδανικά της Πίστεως και του Γένους μας, στην ευλογημένη Ελληνορθόδοξο Παράδοσί μας.

Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, όταν εισέβαλαν προκλητικά αντιλήψεις αλλότριες της αγιωτάτης ορθοδοξίας μας, ο μακαριστός Ποιμενάρχης μας, ως ποιμήν αληθινός, ύψωσε το ανάστημά του και ορθοτόμησε την αλήθεια της Πίστεώς μας.

Το Μεσολόγγι, το Αγρίνιο και όλη η Μητρόπολί μας τον ηγάπησε πολύ.
Τον αισθάνθηκε ιδικό του, Πατέρα του, προστάτη του.
Και σε όλη την Μητρόπολί μας, την οποία περιώδευσε παλαιότερα με πολλές δυσκολίες από πλευράς μετακινήσεως,
μένει με την ιερά ανάμνησι του περάσματός του.
Η απλότης και η καλωσύνη του εσημάδεψαν την καρδίαν
του ευλογημένου λαού μας.

Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχα μας!

Σας ευγνωμονώ με όλη την δύναμι της ψυχής μου,
διότι εσεις πρώτος με εστηρίξατε στα πρώτα βήματα της ιερατικής μου πορείας.

Εσεις μου εδώκατε το ατίμητο χάρισμα της ιερωσύνης.

Εσεις με εχειροθετήσατε αρχιμανδρίτην
και με διορίσατε ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως.

Εσεις με ευλογήσατε ώστε να περιοδεύω δεκαετίες τώρα
και να ευαγγελίζομαι το σωτήριον του Θεού στον ευγενή λαό μας.

Αυτή την ώρα η καρδιά μου θρηνεί την απουσία Σας.

Μας παρηγορεί βεβαίως το γεγονός ότι αναχωρήσατε για την ουράνιο Πατρίδα
από δω, από την έδρα της Μητροπόλεώς Σας,
από το αγαπημένο Σας Μεσολόγγι
στο οποίο αφιερώσατε ολόκληρο την ζωήν Σας.

Μας παρηγορεί ότι το ιερό σκήνωμά Σας θα ευρίσκεται εδώ
εις την Μητρόπολίν Σας, εις την Ιεράν Μονή Παναγίας Ελεούσης,
στο κάστρο αυτό της Ορθοδοξίας.

Μας παρηγορεί ότι δεν θα μας ξεχάσετε από τον ουρανό.

Πιστεύουμε ότι η αγνή και ευλογημένη ψυχή Σας θα εύρη ανάπαυσι στον ουρανό, στην αγκαλιά του Αγίου Θεού μας και θα μας βοηθήσετε τώρα περισσότερο απ’ όσο όταν είσαστε μαζί μας σωματικώς.

Κι εμείς, στις ταπεινές προσευχές μας δεν θα Σας λησμονήσουμε ποτέ!

Μαζί με το θρήνο μας ας δεχθή ο Άγιος Θεός και τις προσευχές μας και εσείς,
Άγιε Ποιμενάρχα μας,δεχθείτε την ευγνωμοσύνη όλων μας,
κληρικών, μοναχών και λαϊκών.

Σεβασμιώτατε Πατέρα μας,

Μη διαλίπης πρεσβεύειν υπέρ των πνευματικών Σας τέκνων,
της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Απόσπασμα απο τον επικήδειο λόγο

του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά,
κατά την εξόδιο ακολουθία του μακαριστού προκατόχου του κυρού Θεοκλήτου
στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος της ιεράς πόλεως του Μεσολογγίου.